Φέρτε στο μυαλό σας κάθε Ελληνίδα μάνα και την αντίδρασή της μόλις μαθαίνει ένα "μυστικό" του παιδιού της. Το ίδιο αντιδρά και η Ισπανίδα μάνα, που -στο σατυρικό video- μαθαίνει ότι στην Ισπανία του 2013, της κρίσης, του ΔΝΤ και της ανεργίας, ο γιός της βρήκε δουλειά! Μια εκπληκτική ταινιούλα που σκηνοθέτησε ο Andrea Casaseca Ferrer και με την οποία προσπαθεί να αποτυπώσει τον αντίκτυπο της κρίσης και της τεράστιας ανεργίας στην ισπανική κοινωνία. Είναι μεσημέρι, στην Ισπανία όπου το να είσαι άνεργος είναι το... φυσιολογικό, και η οικογένεια έχει μόλις τελειώσει το φαγητό. Στο τραπέζι κάθονται η μητέρα, ο πατέρας και ο γιος τους. Ο νεαρός (Gerald B Filmore) "βασανίζεται" από ένα μυστικό. Δεν αντέχει να λέει άλλα ψέμματα και... αποκαλύπτεται: Βρήκα δουλειά, λέει στους γονείς του. Και έτσι, αρχίζει το... μοιρολόι! Η μητέρα (Kiti Manver) σηκώνεται και αρχίζει να αναρωτιέται με τι πρόσωπο θα ξανακυκλοφορήσει στη γειτονιά, τι θα πει στον κόσμο και στους γνωστούς. Ο πατέρας (Javier Laorden) απορεί με τον γιο του και του ζητά να μην αποκαλύψει τίποτα στην αδερφή του γιατί πως θα αντέξει τη ντροπή και στο τέλος, ρωτά επιτέλους τον γιό του: Και τι δουλειά θα κάνεις; Η απάντηση είναι... αποστομωτική!

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/08/2013

Μπορεί να μην είμαι από το Ρέθυμνο, μα ύστερα από τόσα χρόνια εβδομαδιαίας παρουσίας σ' αυτή τη στήλη έχω πάρει κάτι από τη μυρωδιά, τα χνώτα και τις αγωνίες των ντόπιων. Θα ήθελα λοιπόν στο τελευταίο σημείωμα μου, λίγο πριν “κλείσει” για λίγο ετούτη η εφημερίδα προκειμένου τα στελέχη της να κάνουν χρήση των καλοκαιρινών τους διακοπών, να γράψω για κάτι που ξέρω πως απασχολοεί πολύ κόσμο στην πόλη και τον νομό.

Αναφέρομαι στη δρομολόγηση του καραβιού που θα γίνει η γέφυρα της πόλης με την υπόλοιπη Ελλάδα και κάτι συμβαίνει κάθε φορά, με αποτέλεσμα να μην κινείται... Καταλαβαίνω ότι οι εποχές που ζούμε, είναι δύσκολες από οικονομική άποψη για τους περισσότερους... Και ξέρω επίσης ότι το μοντέλο της εταιρίας λαϊκής βάσης το έχουν δοκιμάσει στο παρελθόν οι πολίτες της πόλης με όχι και τόσο καλά αποτελέσματα. Καταλαβαίνω λοιπόν πως χρειάζεται περισσότερη δουλειά προκειμένου να πιστεί ο μικρομέτοχος να τοποθετήσει τις οικονομίες του σε ένα πείραμα που δεν είναι σίγουρος ότι θα στεριώσει και θα αποδόσει, ως επένδυση...

Ωστόσο ζούμε τις εποχές που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο... Αν λοιπόν είναι τόσο ρευστή η ζωή μας και τόσο θολό το κοντοπρόθεσμο μέλλον, αποτελεί αυτό αιτία για να σκύβουμε το κεφάλι και να περιμένουμε συγκαταβατικά το αύριο που άλλοι μας ετοιμάζουν;

Το σημαντικό θα ήταν να κάναμε δικιά μας μια τέτοια υπόθεση... Να μην πούμε: Δεν με αφορά εμένα, αλλά να δείξουμε έμπρακτα πως “καίει” και εμάς και τα παιδιά μας... Ποιος μπορεί να αρνηθεί πως ο θαλάσσιος δρόμος είναι αυτός που μας ενώνει με την υπόλοιπη Ελλάδα; Και γιατί θα πρέπει το Ρέθυμνο να είναι πάντα ο φτωχός συγγενής ανάμεσα στο Ηράκλειο και τα Χανιά;

Αναρωτιέμαι ώρες – ώρες πως, η αποφασιστικότητα είναι αυτό που λείπει από τους ανθρώπους. Ο φόβος για τις ευθύνες και το αύριο μας κρατάνε δέσμιους στις όποιες επιλογές μας που έχουν να κάνουν με τη συντήρηση και τα τοπικά ήθη και έθιμα...

Ο νομός έχει ανάγκη τον τουρισμό... Ποιος μπορεί να το αρνηθεί αυτό; Κι έχει μαγικούς και ονειρεμένους τόπους όπου οι εκδρομείς, ανά την Ελλάδα, μπορούν να βρουν υπέροχα και μοναδικά μέρη για να περάσουν τις διακοπές τους. Αναρωτηθήκατε ποτέ, πόσο πολύ θα βοηθούσε σ' αυτή την κατεύθυνση η δρομολόγηση του πλοίου;

Μας αρέσουν, σαν λαός εκδηλωτικός, τα μεγάλα λόγια... Και προσπαθούμε να πείσουμε με τα επιχειρήματα μας. Έχω διαβάσει σ' αυτή την εφημερίδα εκατοντάδες αρθρα, σχόλια, ρεπορτάζ που κινούνται προς αυτήν την κατέυθυνση. Φτάνει αυτό; Όχι δεν φτάνει. Πρέπει να υπαρξει μεγαλύτερη κινητικότητα για το θέμα. Και πρέπει να κάνουν το ίδιο και τα άλλα μέσα ενημέρωσης της πόλης. Αυτός είναι ο ρόλος τους, δεν θα τον υποδείξουμε εμείς. Υποθέτω τον γνωρίζουν...

Προσωπικά, με την αγάπη που έχω στην πόλη των γραμμάτων και των τεχνών, θα κάνω μια έκκληση σε όλους, όσους τουλάχιστον, διαβάσουν αυτό το κομμάτι.

Ξαναδείτε το θέμα αυτό, με μεγαλύτερη σοβαρότητα. Δεν είναι από αυτά που βρίσκει κανείς καθημερινά μπροστά του. Ίσως αν χαθεί τώρα η ευκαιρία, στην επόμενη να μη δοθεί ξανά ή σε κάποιες άλλες γενιές, πολύ μακρινές από τη δική μας να μη δοθεί καθόλου... Ο εγωισμός και τα μικροσυμφέροντα δεν είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι στις μεγάλες αποφάσεις..

Το καράβι πρέπει να λύσει τα προβλήματα που το κρατάει δεμένο και να ξεκινήσει τα ταξίδια του. Μόλις συμβεί αυτό, να δείτε που ένας άλλος αέρας θα αρχίσει να πνέει στην πόλη του Ρεθύμνου. Θα σταματήσει να υπάρχει η αίσθηση του αποκλεισμού, ο ντόπιος θα νοιώσει αυτάρκης και ισότιμος του Ηρακλειώτη ή του Χανιώτη που χρόνια τώρα βλέπουν δυο ξεχωριστά πλοία να μπαίνουν κάθε μέρα στο λιμάνι τους...

Επιπλέον δείτο το σαν ένα στοίχημα ζωής που μπορεί και πρέπει να κερδηθεί... Υπ' αυτή την έννοια θεωρώ ότι δεν είναι υπερβολικός ο τίτλος του κομματιού: Το καράβι και τα μάτια σας. Στο χέρι μας είναι...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις” που κυκλοφόρησε το Σάββατο 17/08/2013. Τις επόμενες δυο εβδομάδες δεν θα κυκλοφορήσει η εφημερίδα... Να ξεκουραστουν λίγο για καλοκαίρι και οι άνθρωποι που την φτιάχνουν...