Σηκώνουμε μανίκια για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Παίρνω ύλη!!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο...

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... 

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Ξεπέρασαν κάθε όριο γελοιότητας

Posted in Δημοσιογραφικά

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έχει το δικό της τρόπο να προσεγγίζει τα θέματα.


Οι δυο φωτογραφίες στην πρώτη σελίδα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ τα λένε όλα. Πολύ εκφραστικά τα πρόσωπα των ηγετών των δύο μεγάλων κομμάτων. Φυσικά η αγωνία τους δεν έχει καμιά σχέση με τη δική μας...


Και ξαφνικά προέκυψε οπερέτα. Δείτε το πρωτοσέλιδο των ΝΕΩN σήμερα. Η γελοιογραφία της Β. Ξένου είναι εκπληκτική..


Μια φωτογραφία ενός σκουπιδιάρη έξω από το προεδρικό μέγαρο επέλεξε η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ για το πρωτοσέλιδο της. Καλό...


Η εβδομαδιαία εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, όπως πάντα κάνει πλάκα. Και... δίκιο έχει...

Δες ποιοι μας κυβερνούν... Δες ποιοι και πόσο μπόι έχουν αυτοί που θέλουν να έρθουν στην εξουσία για να... διορθώσουν τα πράγματα. Δες μια σοβαρότητα που διαθέτουν!

Πέντε μέρες τώρα, επιχειρούν σε κάτι προαποφασισμένο καιν δεν μπορούν να κάνουν κάτι που θέλουν αυτοί, όχι που τους επιβάλει ο ελληνικός λαός. Λοιπόν λέω πως αν ο κόσμος δεν ζούσε τα δικά τους μεγάλα δράματα, θα έπρεπε να
βγει στους δρόμους και να τους πάρει με τις πέτρες.

Κορόιδεψαν το λαό στις εκλογές πριν δυο χρόνια για να υφαρπάξουν την ψήφο του. Άλλα έταξαν κι άλλα κάνουν και τώρα που βουλιάζουν το σκάφος, προσπαθούν να σώσουν, όπως πάντα άλλωστε, το τομάρι τους.

Έχουν πέσει στην παγίδα που έστισαν... Κάθε μέρα υπόσχονται στους εντολείς τους και πάντως όχι στον ελληνικό λαό, πως έχουν τη λύση και κάθε μέρα που περνάει οδηγούνται σε αδιέξοδα. Κι εδώ πρόκειται μόνο για αδιέξοδο πολιτικών, είναι κυρίως, το ξεβράκωμα του ίδιου του συστήματος που αλλιώς τα σχεδίαζε κι αλλιώς του βγαίνουν.

Ας το δούμε όλο αυτό και σήμερα μέσα από επιλεγμένα κομμάτια από τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Το κάνουμε άλλωστε τις τελευταίες ημέρες. Επειδή αποτυπώνουν αυτά τα μικρά δράματα των κυβερνώντων που δεν είναι ικανοί να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα, όχι να διοικήσουν με ευθύνη, σύνεση και αποτελεσματικότητα μια χώρα σαν την Ελλάδα.

Κρίμα που δεν είμαστε αλλιώς να γελάμε αλήθεια με την καρδιά μας. Αλλά με όλα μαύρα και άραχνα όπως τα έκαναν γύρω... ποιος έχει το κουράγιο να γελάσει;


“Μιλώντας” με τα πρωτοσέλιδα...

Posted in Επικαιρότητα

Μια πιο... καθαρή άποψη από την ΝΙΚΗ... Σημερινός πρωτοσέλιδος τίτλος...


Χωρίς σχόλιο... Από την εφημερίδα της Θεσσαλονίκης ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ...


Μήπως τελικά έχουν δίκιο εδώ, στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ;


Διασυρμός και στο εξωτερικό. Να μας μάθουν καλά κι εκεί... Από τον ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ.


Η περιγραφή του πολιτικού φιάσκου σε... τίτλους... Από τη ΒΡΑΔΥΝΗ


Και η προσέγγιση του Γ. Κουρή στο θέμα. Πάντα ξεχωριστός ο τρόπος και το ήθος της ΑΥΡΙΑΝΗΣ.

Τετάρτη, της αναμονής...

Posted in Δημοσιογραφικά



Τελικά πρέπει να είναι πολύ σκληρή δουλειά να είσαι πρωθυπουργός. Δες τον Γιωργάκη πως απολαμβάνει την παρέα του στο καφενεδάκι του εθνικού κήπου τώρα που δεν έχει στα χέρια του τις ευθύνες διαχείρισης του κράτους. Η φωτογραφία από το σημερινό πρωτοσέλιδο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ


Εξαιρετικής έμπνευσης το φωτογραφικό πρωτοσέλιδο του ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΥ. Το λευκό αρμόζει στις μέρες που περνάμε, δε βρίσκετε;


Στο ΔΟΛ αγκομαχούν να τελειώνουν... Δείτε πώς παρουσιάζουν το θέμα σήμερα ΤΑ ΝΕΑ στην πρώτη τους σελίδα.


Η προσέγγιση του ΕΘΝΟΥΣ στις εξελίξεις...


Κοίτα τώρα πως μπερδεύουν τα ΜΜΕ τους αναγνώστες τους. Ρεπορτάζ δεν κάνατε παιδιά εκει στον ΚΗΡΥΚΑ;


Μια άλλη ψύχραιμη ματιά στα γεγονότα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.


Κάποιοι, όπως η ΒΡΑΔΥΝΗ, απηύδησαν στην αναμονή και σου λέει ας βάλουμε ένα θέμα που απασχολεί πολύ κόσμο να πουλήσουμε κανένα φύλλο...

Κάτι δεν τους βγαίνει... Κάτι “χαλάει” τη μαγιά και δε δένει το γλυκό. Δεν είναι δυνατόν από την Κυριακή να ήταν έτοιμοι για “Κυβέρνηση Συνεργασίας”, “Σωτηρίας” 'η όπως αλλιώς θα τη λέγανε και Τετάρτη σήμερα να μην τους έχει... δέσει ακόμα το βύσσινο.

Έχουμε κι εμείς αναμμένη όλη την ώρα την τηλεόραση στην εφημερίδα να παίζει ειδήσεις μ' αυτές τις ατέλειωτες ζωντανές συνδέσεις. Με συναδέλφους να... ξεροσταλιάζουν στην Ιπποκράτους και τη Συγγρού για μια πληροφορία που συνήθως βγαίνει με το τσιγκέλι.

Και τι είναι πάλι τούτο δω με την ακατάσχετη ονοματολογία σε ότι αφορά το νέο πρωθυπουργό; Την αρχή αυτό με βεβαιότητα, την άλλη άλλος, ύστερα άλλος. Η ξεφτίλα της πολιτικής όπως τουλάχιστον τη γνώρισε η γενιά μου...

Ανάλογα δράματα ζουν και στις εφημερίδες... Κοιτάζω τα πρωτοσέλιδα του και γελάω... Να 'ναι καλά οι άνθρωποι. Το χρειαζόμαστε λίγο γέλιο. Αλλά γέλιο από την τραγωδία;

Στο μεταξύ όλα τρέχουν... Οι φόροι, οι έκτακτες εισφορές, το τέλος ακίνητης περιουσίας, τα τέλη κυκλοφορίας, τα κοινόχρηστα, οι δόσεις στην τράπεζα. Όλα. Τίποτα από αυτά δεν σταματά. Καν'ενα δεν ακολουθεί τους ρυθμούς του σχηματισμού της νέας κυβέρνησης.

Η ιστορία μου θυμίζει την ίντριγκα και το παρασκήνιο στην ταινία που είδα το φετινό καλοκαίρι “Έχουμε Πάπα”. Με ρεαλισμό το δίνει η ταινία και με χιούμορ. Ετούτοι εδώ είναι πραγματικά για γέλια...


Φυσικά κάποιοι συνεχίζουν να είναι κολλημένοι στα γεγονότα έτσι όπως τα ήξεραν. Ή μήπως τελικά δεν αλλάζει απολύτως τίποτα;

Κατά της κατάργησης των Καλλιτεχνικών

Posted in Μαρτυρίες

Χάρη στις πολύχρονες και συχνά επίπονες προσπάθειες και πρωτοβουλίες των εικαστικών καλλιτεχνών, έχει αποκτήσει, πλατύτερη κοινωνική υποστήριξη και διευρυνόμενη απήχηση στο ίδιο το σχολικό περιβάλλον, η στέρεη και θεμελιωμένη αντίληψη για την αναγκαιότητα ανάπτυξης της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης σ’ όλες τις σχολικές βαθμίδες.

Γίνεται πράγματι σήμερα ευρύτερα κατανοητή η σημασία της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, συνοψισμένη επιγραμματικά στη διαδεδομένη πλέον ρήση, ότι «δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη». Την ανάγκη αυτή αντιστρατεύεται κατάφωρα στην πράξη η ασκούμενη εκπαιδευτική πολιτική.

Τα καλλιτεχνικά και η διδασκαλία τους, αντί να ανυψωθούν σε ουσιαστικό κρίκο της όλης εκπαιδευτικής διαδικασίας, κρατιούνται παράλογα και τεχνητά με αποκλειστική ευθύνη του ΥΠΕΠΘ, στο περιθώριο της σχολικής ζωής, και τώρα –όπως ξεκάθαρα πλέον πιστοποιούν τα «νέα προγράμματα» σπουδών και οι πρόσφατες υπουργικές αποφάσεις «πιλοτικής εφαρμογής» τους- απειλούνται με πλήρη αφανισμό από το δημόσιο σχολείο.

Α) Η καλλιτεχνική εκπαίδευση βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη με μια απαράδεκτη μεθόδευση, που οδηγεί στον πλήρη εξοστρακισμό και τη γενική έξωση των Καλλιτεχνικών μαθημάτων (Εικαστικά, Ελεύθερο Σχέδιο και Γραμμικό Σχέδιο, Ιστορία Τέχνης) από το λεγόμενο «Νέο Λύκειο».
Φέτος τα μαθήματα αυτά παύουν να διδάσκονται στην Α΄ Λυκείου, και από του χρόνου με βάση τα νέα προγράμματα και διαγράμματα εξαλείφεται πλήρως η διδασκαλία τους και από τις τρεις τάξεις του Λυκείου.

Αυτό καταρρίπτει εξόφθαλμα και ολοκληρωτικά τις ίδιες τις διακηρύξεις του ΥΠΕΠΘ περί του «Νέου Λυκείου» σύμφωνα με τις οποίες μεταξύ άλλων «Στις (Β΄ και Γ΄ Λυκείου, στους μαθητές παρέχεται εντός του κυρίως προγράμματος του σχολείου η δυνατότητα παρακολούθησης επιπλέον διδακτικών ωρών σε επιλεγόμενα μαθήματα (μαθήματα εμβάθυνσης) με βάση τις ανάγκες τους για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ» (!)

Σε πλήρη διάψευση και αναίρεση των παραπάνω, τα Καλλιτεχνικά μαθήματα (Ελεύθερο Σχέδιο και Γραμμικό Σχέδιο) αν και αποτελούν προϋπόθεση εισαγωγής σε πλείστα ανώτατα ιδρύματα (ΑΕΙ και ΤΕΙ) και εξετάζονται πανελλαδικά, καταργούνται εντελώς από το «Νέο Λύκειο», με βάση τη διάτρητη, διαλυτική και αποσυνθετική για τη διδασκαλία της Τέχνης διαδικασία που έχει βάλει μπροστά το ΥΠΕΠΘ.

Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στην εξέλιξη αυτή και αποδοκιμάζουμε απερίφραστα τον προωθούμενο εξοβελισμό.

Θεωρούμε επείγουσα την άμεση επανεξέταση του θέματος και σε κάθε περίπτωση διεκδικούμε εκπλήρωση του αμετάθετου αιτήματός μας για ενίσχυση, στερέωση και επέκταση της διδασκαλίας των Καλλιτεχνικών σ’ όλες τις τάξεις του Λυκείου.

Β) Μεθοδεύοντας τον εξοβελισμό των Καλλιτεχνικών από το Λύκειο, την ίδια κατεύθυνση και τους ίδιους ολοφάνερα λαθεμένους σκοπούς απαξίωσης και διάλυσης της καλλιτεχνικής διδασκαλίας υπηρετούν εξίσου οι αλλοπρόσαλλες εκτός τόπου και χρόνου «προτάσεις», που ήδη προωθούνται έμπρακτα μέσα από τα «πιλοτικά» προγράμματα και τις υπουργικές αποφάσεις για τη διδασκαλία των Καλλιτεχνικών στο Γυμνάσιο.

Οι αποφάσεις αυτές, απειλούν τώρα να οδηγήσουν στο Γυμνάσιο τη διδασκαλία της Τέχνης, σε πολτοποίηση και αφανισμό, μετατρέποντας το λεγόμενο «επιστημονικό πεδίο Τέχνες-Πολιτισμός», σε πεδίο σύγχυσης και αντιεπιστημονικής ασυναρτησίας, ένα «πεδίο» φαντασιακής υπόστασης, ασύμβατο και ξένο προς το πραγματικό πεδίο του υπαρκτού σχολείου και τις αληθινές ανάγκες του.

Η απόφαση, σύμφωνα με την οποία, μπορούν να διδάσκουν τα Καλλιτεχνικά στο σχολείο και διάφοροι πρόθυμοι «λοιποί εκπαιδευτικοί ανεξαρτήτως κλάδου-ειδικότητας», κλπ, αποτελεί αποθέωση της έλλειψης κατανόησης των λειτουργιών της Τέχνης και της καλλιτεχνικής διδασκαλίας, ακύρωση και καταφρόνηση των αξιών της, απειλή έξωσης από το σχολείο και κατάργησης των λειτουργών της.

Το Δ.Σ. της Ένωσής μας, εκφράζει την πλήρη αντίθεση και διαμαρτυρία όλων των εικαστικών για τα προωθούμενα μέτρα.

Ζητούμε την άμεση ανάκληση της υπουργικής απόφασης για τα «πιλοτικά» προγράμματα (Πρόταση Β΄) στο Γυμνάσιο.

Η κατάργηση των Καλλιτεχνικών στο Λύκειο και τα ανάλογα προγράμματα και αποφάσεις για το Γυμνάσιο, σηματοδοτούν μια πολιτική διάλυσης της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης.
Κάτι τέτοιο, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να το αποτρέψουμε, προασπίζοντας έξω από οποιουσδήποτε συντεχνιασμούς, την υπόθεση της Τέχνης και τις απαράγραπτες για την κοινωνία, την εκπαίδευση και τη νέα γενιά, αξίες της καλλιτεχνικής παιδείας που απειλείται.

Για το Δ.Σ. της Ένωσης Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων

Η Γραμματέας             Η Πρόεδρος


Ν. Παληοκώστα           Ζ. Χατζή

Έκτακτες συναντήσεις σε Αθήνα Θεσσαλονίκη

Η Ένωση Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων, πραγματοποιεί έκτακτες συναντήσεις των εικαστικών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με σκοπό την ενημέρωση και διαμαρτυρία για τις τελευταίες εξελίξεις σε βάρος της καλλιτεχνικής παιδείας στα σχολεία.
Ήδη στο «Νέο Λύκειο» καταργούνται τα Καλλιτεχνικά μαθήματα (Ελεύθερο Σχέδιο και Γραμμικό Σχέδιο) αν και αποτελούν προϋπόθεση εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Στα πλαίσια «πιλοτικών» προγραμμάτων του ΥΠΕΠΘ για το «νέο σχολείο», με αντιεκπαιδευτικές προτάσεις που επιτρέπουν τη διδασκαλία του μαθήματος σε εκπαιδευτικούς ανεξαρτήτως ειδικότητας αλλοιώνεται η φυσιογνωμία μαθήματος, ενώ στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση οι συμβάσεις των αναπληρωτών καλλιτεχνών έχουν ημερομηνία λήξης το τέλος του σχολικού έτους, χωρίς να έχει προβλεφθεί η συνέχεια με το άνοιγμα οργανικών θέσεων.
Οι συγκεντρώσεις θα γίνουν :

Α) στην Αθήνα: Αίθουσα συνεδριάσεων Ντε Κίρικο στην ΑΣΚΤ (Πειραιώς 256) Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011 ώρα 7μμ.

Β) στη Θεσσαλονίκη: ΕΔΟΘ (Προξένου Κορομηλά 51 4ος όροφος) Θεσσαλονίκη Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011 ώρα 7μμ.

Για το Δ.Σ. της Ένωσης Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων

Η Γραμματέας              Η Πρόεδρος


Ν. Παληοκώστα            Ζ. Χατζή

Ιχνηλατώντας τις εφημερίδες

Posted in Δημοσιογραφικά


Ο πρωτοσέλιδος τίτλος από τη σημερινή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ξαφνικά ένοιωσαν ότι... πιέζουν οι εταίροι μας. Και βγάζουν κι ένα σενάριο για Αρσένη. Ρίξε ονόματα στο τραπέζι... Πόκερ έκαναν την πολίτικη...


Αρτίστικη προσέγγιση ή... κάτι άλλο θέλουν να πουν; ΤΑ ΝΕΑ βρήκαν τις υπογραφές Παπανδρέου, Σαμαρά και τις έβαλαν πάνω από τον τίτλο του πρώτου θέματος τους για να δείξουν το δρόμο... “Να, έτσι θα το κάνετε” τους λέει...

Διαβάζω καθημερινά 4-5 εφημερίδες ημερήσιες, πολιτικές. Μου αρέσει να ψάχνω πίσω από τις λέξεις στους τίτλους, καθώς γνωρίζω πια ποιος λέει τι, τι θέλει να πει ο ποιητής.

Ιδιαίτερα τέτοιες “δύσκολες” πολιτικά μέρες αξίζει περισσότερο τον κόπο. Δείτε μερικά “μαργαριτάρια” που βρήκα σήμερα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Κάποια αποκόμματα είναι, ως φωτογραφία, εμβόλημα μέσα στο κείμενο χωρίς λεζάντα και κάποια άλλα σε ξεχωριστές φωτογραφίες με λεζάντα – σχόλιο.

Και τι λεζάντα να βάλεις τώρα σ' αυτό το μονόστηλο των ΝΕΩΝ που αναφέρεται σε δημοσίευμα εσωτερικής σελίδας τους, ότι και καλά ο Ομπάμα , ο πρόεδρος των ΗΠΑ, “ανησυχεί” με την ακινησία που υπάρχει στην πολιτική τις τελευταίες μέρες; Γελάς μόνο με τον τρόπο που παρουσιάζουν “σοβαρά” ΜΜΕ όσα συμβαίνουν γύρω μας, αγνοώντας επιδεικτικά το λαό.

Υποτίθεται τώρα πως η παραίνεση είναι προς τα κόμματα, τα δύο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία τα 30 τελευταία χρόνια και εκφράζουν τον ελληνικό λαό. Και καλά ο Ομπάμα δεν ζει εδώ και δεν ξέρει. Οι εφημερίδες όμως που φιλοξενούν τέτοιες σαχλαμάρες ή άλλες σαν αυτό το κύριο άρθρο τους για να πιέσουν τις καταστάσεις, δεν ξέρουν τι εκφράζουν πια τα κόμματα; Δεν έχουν πάρει μυρωδιά σε τι δεινή θέση είναι οι Έλληνες πολίτες και πόσο περιφρονούν όλους αυτούς που τους “απειλούν” καθημερινά στο όνομα της σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας;

Δεν τους βγαίνουν τα σενάρια που κάνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες, έχουν γελοιοποιηθεί και δεν ξέρουν πώς θα “μαζέψουν” τα... αμάζευτα. Ρίχνουν το ένα μετά το άλλο τα ονόματα στο τραπέζι, τα “καίνε” και συνεχίζουν πιεζόμενοι από παντού.

Μάλιστα. Ωραίες πολιτικές ώρες ζούμε... Κάτι σαν το... κουτσομπολιό, δηλαδή. Όπου η κωλοτούμπα είναι το άθλημα των ημερών. Και μεις παρακολουθούμε άναυδοι, όλη αυτή την κατάντια. Ο κατήφορος δεν έχει τέλος.

Και ξαφνικά γίναμε όλοι αναλυτές... Ξεσηκώσαμε τα πιο άθλια τηλεοπτικά δελτία με τα παράθυρά τους και τα φέραμε στη ζωή, την ώρα που η φτώχεια θερίζει τον κόσμο. Και δυστυχώς το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. Δείτε τι συμβαίνει στην Αμερική, τη μητρόπολη του καπιταλισμού...

Οι εικόνες και στην Αθήνα πια είναι φοβερές. Κάθε πρωί που περνάω Σόλωνος και Γ' Σεπτεμβριου γωνία μπροστά από ένα κλειστό πια καφενεδάκι, έχουν βγάλει άστεγοι έναν καναπέ και κοιμούνται εκεί... Ντροπή της κοινωνίας. Ντρέπομαι κι εγώ, που δεν φταίω σε τίποτα, γι' αυτή την κατάντια... Και που 'στε ακόμα. Τα χειρότερα δεν τα είδαμε...

Άγριος χειμώνας μπαίνει... Το νοιώθω, το αισθάνομαι...

Επιτυχημένος και σήμερα ο τίτλος της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ. Σε δυο γραμμές τα λέει όλα. Και μεις, στοιχειώδη λογική έχουμε. Καταλαβαίνουμε...

Έτοιμος κι Ο ΤΥΠΟΣ τ. 384

Posted in Δημοσιογραφικά


Αυτή είναι πρώτη σελίδα του νέου τ. 384 του ΤΥΠΟΥ. Πατήστε ΕΔΩ για να τη διαβάσετε όπως θα κυκλοφορήσει, σε λίγο, τυπωμένη και θα φύγει για τα σπίτια σε όλων των συνταξιούχων σιδηροδρομικών.

Σε χρόνο ρεκόρ ετοιμάστηκε και η εφημερίδα της Ομοσπονδίας των Σιδηροδρομικών Σωματείων Συνταξιούχων Ελλάδος. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έχω βρει ανθρώπους αξιόλογους με τους οποίους συνεργάζομαι άψογα, χωρίς πισωγυρίσματα σε ότι αποφασίζουμε στις κουβέντες που κάνουμε όταν ξεκινάμε το στήσιμο ενός νέου τεύχους.

Πραγματικά είναι άδικο που τα μέτρα του περασμένου Αυγούστου με τις υπερβολικές αυξήσεις στα έξοδα αποστολής με το ταχυδρομείο, τους έχει στερήσει τη δυνατότητα της μηνιαίας έκδοσης.

Στο δίμηνο πήγαν οι άνθρωποι. Να σώσουν ότι μπορούν... Πού να αντέξουν οικονομικά τη μηνιαία δοκιμασία στο κόστος... Κι όμως η εφημερίδα τους, έτσι όπως τη διαμορφώνουμε από φύλλο σε φύλλο, από τότε που ανέλαβα της δημοσιογραφική της επιμέλεια, έχει βελτιωθεί αισθητά προς το καλύτερο και από πλευράς αισθητικής και από περιεχόμενο.

Αυτό φαίνεται και από την επισκεψιμότητα που έχει το Blog τους που το ενημερώνουμε πολύ συχνά και λειτουργεί επικουρικά προς την εφημερίδα.

Ναι, η Ομοσπονδία τους, σε τέτοιους δύσκολους καιρούς μπορεί να παίξει τον πολυσήμαντο ρόλο της ως εκφραστής όλων των πρώην εργαζομένων όπου υπάρχουν ράγες σιδηροδρόμου, σε όλη την Ελλάδα.

Χαίρομαι τη συνεργασία μαζί τους. Δεν είναι ίδια με κανέναν απ' όσους έχω συνεργαστεί μέχρι σήμερα, αλλά έχει τη γλύκα της και την ομορφιά της.

Δεν είναι η πρώτη φορά...

Posted in Επικαιρότητα


Ζούμε πρωτόγνωρα γεγονότα... Πρωτόγνωρα; Η φίλη μου Γεωργία Ξάνθη επιμένει πως τέτοια γεγονότα ξαναείχαμε στην Ελλάδα όταν πρωθυπουργός ήταν ο παππούς του Γιωργάκη, Γιώργος κι αυτός. Μου έστειλε μάλιστα τα σχετικά ντοκουμέντα από εφημερίδες της εποχής τα οποία αναδημοσιεύω ευχαριστώντας την προκαταβολικά.


Ένα ωραίο e-mail

Πήρα ένα πολύ ενδιαφέρον e-mail στο Θραψανιώτη που θέλω να το μοιραστώ μαζί σου:
Γεια και χαρά συμπατριώτη, Νικόλαε Θεοδωράκη Θραψανιώτη. Μ΄αρέσουν τα γράμματα και οι αριθμοί, η πατριδογνωσία και η καλλιτεχνία, η φύση και η ποίηση, ο μέγας γεωμέτρης και η γεωργία.
Σιχαίνομαι τους κάπηλους και την καπηλεία, απεχθάνομαι τους άδικους και την αδικία. Τις έστι ο κάπηλος και τι η καπηλεία; κάπηλος: αδίστακτος ληστής των ευγενών ιδεών ο εκμεταλλευτής, το στέμμα της καπηλείας φορεί και προς ίδιον όφελος προχωρεί.
Τι εστί πατριδοκαπηλία; η σκόπιμη συναισθηματική φόρτιση του λαού σχετικά με εθνικά θέματα για την επίτευξη ιδιοτελών σκοπών και ατομικών συμφερόντων. Τα είδα όλα από κοντά μέσα στην άθλια κοινωνία. Μακάρι να μπορούσα τα χαλινάρια να τραβούσα. Ο παντοδύναμος να βάλει το χέρι του. Η ελπίδα προς τον θεό μας γλυκαίνει την καρδιά.
Μετά από εικοσιπέντε χρόνια στην δουλειά (Δικαστ. επιμελήτρια) είδαν τα μάτια μου πολλά. Ευχαριστώ τον θεό που με αξίωσε και ζω ήσυχα κι΄ απλά. Σύνταξη 500 ευρώ, με ψωμί και ελιά. Ουκ εν τω πολλώ το ευ.
Δόξα τω θεώ περνάω μια χαρά. Νόστιμα του κήπου τα λαχανικά και της φύσης τα καλλυντικά. Η τηλεόραση απενεργοποιημένη και η ψυχή μου προς τον Θεό ενεργοποιημένη. Η άποψη μου με την πολιτική;
Με θλίβουν τα παιχνίδια της και οι πολιτικοί. Του Πλάτωνος ονειρεύομαι την Πολιτεία την ιδανική.
Σου εύχομαι υγεία και χαρά και καλή επιστροφή εις τα εδάφη τα πατρικά.

Με αγάπη
Μαρίνα Μαθιουδάκη-Ζηδιανάκη.
































Δυο ακόμα εφημερίδες του 1964, από το αρχείο της Γιωργίας. Προκειται για την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, που δεν υπάρχει σήμερα αλλά αυτό δεν κάνει πιο μικρή την αξία των δημοσιευμάτων που καταγράφει το κλίμα της εποχής. Έχει δίκιο, κάπου μοιάζουν οι δυο εποχές...
Κι ένα τελευταίο ντοκουμέντο από το αρχείο της Γιωργίας Ξάνθης...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA