Σηκώνουμε μανίκια για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Παίρνω ύλη!!
Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο...
Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176. Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο...
Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας.Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.
Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.
Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά.
Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.
Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.
Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.
Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.
Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.
Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.
Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.
Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!
Από την πρώτη σελίδα της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΩΡΑΣ που βλέπει τον Παπαδήμο ως “βιολιστή της τρόικας”. Είναι κι αυτή μια άποψη...
Ένα παζλ από το πρωτοσέλιδο του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ. Διαβάστε τα. Αν όχι όλα, κάποια θα σας φανούν ενδιαφέροντα. Σίγουρα...
Δεν το πιστεύω... Δεν γίνονται τέτοια πράγματα. Τόση... φαντασία πού τη βρήκαν στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;
Εντυπωσιάστηκα με τις... νουθεσίες Παπαδήμου που το ΕΘΝΟΣ εκτιμά ότι αξίζουν να τις κάνει πρώτο θέμα. Να σταματήσουν τα κόμματα να παίζουν τα πολιτικά παιχνιδάκια τους, είναι σαν να ζητάς από ένα 4χρονο παιδί να συμπεριφέρεται σαν 60χρονος. Γίνονται αυτά;
Όχι πως δεν το ξέρουμε ότι οι μέρες είναι δύσκολες, αλλά βρε παιδί μου, είναι ωραίο αυτό το κοντράστ με τις μέρες αλληλεγγύης που κάνει η ΑΥΓΗ. Το ξέρουμε καλά. Και προσπαθούμε καθημερινά στον περίγυρό μας να το κάνουμε πράξη. Έπρεπε να είσαστε από μια μεριά και να βλέπατε τη βραδιά που οργανώσαμε στο 144 δημοτικό σχολείο της Αθήνας για τους απεργούς χαλυβουργούς. Κουβέντα, συζήτηση και μετά γλέντι ως αργά με όμορφα τραγούδια. Δείτε κι ΕΔΩ κάποια παλιά Χριστούγεννα σε δύσκολα χρόναι και τότε...
Ωραία η προσπάθεια που γίνεται από ΤΑ ΝΕΑ με την επιλογή των δέκα γεγονότων που σημάδεψαν το 2011 που σε λίγο φεύγει. Χρειάζεται να σταματήσουμε λίγο περισσότερο... σε κάποια από αυτά. Κάπως έτσι γράφεται η ιστορία...
Μου αρέσει που η ομογενειακή εφημερίδα ΚΗΡΥΚΑΣ αναδεικνύει την προφυλάκιση του ηγούμενου της Μονής Βατοπεδίου κ. Εφραίμ ως το μεγάλο γεγονός. Δείτε τώρα ότι αυτή ιστορία “τραβάει” από τις αρχές Δεκεμβρίου. Αν ήταν κανένας μικρός λωποδύτης θα τον είχαν κλείσει από την πρώτη στιγμή στη φυλακή. Εδώ το θέμα το κάνουν σίριαλ...
Τελικά πήγαμε σινεμά το βράδυ, στην παράσταση 7 – 9 και είδαμε τη “Νήσος 2”. Ωραία ήταν η ταινία, γελάσαμε. Να τη δείτε, καλογραμμένο είναι το σενάριο και καλές οι ερμηνείες των ηθοποιών. Και γυρισμένη το φετινό καλοκαίρι καθώς είναι, έχει πολλά στοιχεία άμεσης επικαιρότητας μέσα. Ναι, μου άρεσε...
Από τα πιο όμορφα των Χριστουγέννων είναι το μεσημεριανό τραπέζι. Φέτος μας είχε καλέσει στο σπίτι της στο Αιγάλεω η πεθερά της Ειρήνης, η Κατερίνα. Κατά τις 2 το μεσημέρι πήραμε τα δικά μας πράγματα, μια σπανακόπιτα ο πεθερός μου και κάτι γλυκά από τη “Διοτίμα” εμείς και πήγαμε στο σπίτι της.
Στο δρόμο συναντηθήκαμε με την Ειρήνη και το Χριστόφορο. Φτάσαμε στο πατρικό του σχεδόν μαζί. Οι δρόμοι ήταν ήσυχοι, χωρίς πολύ κίνηση. Δεν κυκλοφορεί κόσμος. Μάλλον προτιμούν να μείνουν σπίτι. Είναι κι η μέρα που το θέλει αυτό...
Στο σπίτι η Κατερίνα έχει κάνει πολλές προετοιμασίες... Της βγαίνει το κρητικό. Θέλει να έχει στο τραπέζι της μπόλικα και καλά φαγητά. Ο Χριστόφορος έχει επιμεληθεί τα κρασιά. Ήπιαμε ένα καπερνέ κόκκινο ξυρό, οι μισοί. Οι άλλοι μισοί ήπιαν ίδιου τύπου κρασί, ημίγλυκο.
Μας πήρε το απόγευμα στο σπίτι τους. Έτσι τραβάνε τα κρητικά τραπέζια... Φαΐ, ποτό, κουβέντα και μετά καφέ. Και προετοιμασία για να πάμε ένα σινεμά στοVillage του Ρέντη.
Όμορφα Χριστούγεννα! Χτυπά το τηλέφωνο... Είναι η Στασούλα που θέλει να μ' ακούσει. Κι ο Νίκος ο Μαράτσης, ο άντρας της αδερφής μου Μαλάμως που θέλει να μου ευχηθεί, λόγω της ημέρας. Έχουν πάει κι αυτοί στον Παναγιώτη το γιο τους, να φάνε μαζί, σαν οικογένεια.
Έτσι είναι τα Χριστούγεννα. Ξεκίνησαν σήμερα με ήλιο και παγωνιά και καθώς γέρνει η νύχτα, γύρω στις 5 το απόγευμα, έχει πια μαυρίσει ο ουρανός και μάλλον το πάει για βροχή...
Το πιο ωραίο στα χριστουγεννιάτικα τραπέζια είναι η κουβέντα με τον καφέ, αργότερα... Τότε που πάει να κατακάτσει ο... κουρνιαχτός και νοιώθει κανείς πως είναι όμορφο που βρισκόμαστε όλοι μαζί, επειδή η μέρα το θέλει κι εμείς φροντίζουμε να το κάνουμε πράξη.
Αυτό που παρατήρησα φέτος, είναι ότι περιορίστηκαν και το SMS στο κινητό μου. Τελικά είναι πιο ωραίο για όποιον ήθελε να το κάνει, να μιλήσει ζωντανά στο τηλέφωνο ή να βρεθεί από κοντά.
Χριστούγεννα είναι κι αυτό που μετράει τέτοιες ώρες, είναι να παραμένουμε άνθρωποι, να μοιραζόμαστε πράγματα, να ευαισθητοποιούμαστε περισσότερο στις καταστάσεις γύρω μας.
Η παρέα είναι το σημαντικό. Κι αν δεν έχουμε την τύχη να μιλάμε με φίλους ζωντανά, όλο και κάποια επικοινωνία επιδιώκουμε μέσα από τα Social media. Τίγκα στις επισκέψεις ήταν σήμερα το Facebook και το Twitter. Ακόμα κι αυτή η ιστοσελίδα, μια τέτοια μέρα, έχει αυξημένη επισκεψιμότητα.
Άλλο ένα στιγμιότυπο από την ταινία “Νήσος 2”. Με τους “Ονιράμα” που παίζουν και υπογράφουν τη μουσική στην ταινία.
Το σκίτσο του ΣΤΑΘΗ στο ΠΑΡΟΝ γιορτινό, της ημέρας, με τις δικές του μεγάλες αλήθειες... Να 'σαι καλά ρε Στάθη, πιάνεις τον παλμό του κόσμου... Αλλά τι ξέρουμε εμείς από τα Χριστούγεννα. Δείτε ΕΔΩ.
Μια πολύ όμορφη, γιορτινή φωτογραφία από το πρωτοσέλιδο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Φωτισμένο γιορτινό το Σύνταγμα... Βρε, είναι τόσο όμορφο το κέντρο της Αθήνας; Δείτε ΕΔΩ για την Ελλάδα κι ΕΔΩ πώς γιορτάστηκαν τα Χριστούγεννα στον κόσμο... Κι ΕΔΩ ένα όμορφο τραγούδι από την Σελίν Ντιόν.
Η ΕΣΤΙΑ επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στα Χριστούγεννα του 1896. Πώς ήταν τότε; Ας δούμε ΕΔΩ. Γιατί άραγε η εφημερίδα της εποχής που ανατυπώνει ως φωτογραφία τα θεωρούν ηρωικά; Ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία... Δείτε ΕΔΩ ένα όμορφο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Δείτε κι ΕΔΩ κάποια παλιά Χριστούγεννα...
Μικρή πινελιά στην πρώτη σελίδα του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ, αλλά μου άρεσε περισσότερο από τα αδιάφορα και κοινότοπα πρώτα θέματα που όλα στην ίδια λογική μιλάνε για το μέλλον της χώρας και τον κίνδυνο της χρεοκοπίας... Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Ρομπέν των φτωχών... Ευτυχώς...
Απόψε το γεύμα
αγάπης του Δήμου
Αθηναίων
Απόψε ο Δήμος Αθηναίων δίνει το γεύαμ αγάπης στους άστεγους συνθρώπους μας. Δείτε ΕΔΩ.
Στην ΑΥΡΙΑΝΗ το έχουν δει αλλιώς. Επιστρέφουν στα Χριστούγεννα του 1961. Η νοσταλγία είναι μέρος των γιορτινών ημερών... Δείτε κι ΕΔΩ ένα άρθρο για κάποια άλλα Χριστούγεννα,
Ο κακός καιρός εμπόδισε πολλούς να εκδράμουν εκτός Αθηνών... Κρύο, χιόνια, βροχή. Και δεν είναι μόνο ο καιρός. Ο κόσμος πια σκέφτεται τα έξοδα, τη βενζίνη. Ναι όλα πια, στους δύσκολους καιρούς που περνάμε πρέπει να τα παίρνουμε υπόψη μας. Από τον ΛΟΓΟ.
Το μήνυμα των Χριστουγέννων αποτυπώνει η ΒΡΑΔΥΝΗ στην πρώτη της σελίδα εικονογραφώντας το θέμα τη Γέννηση του Σωτήρα... Δείτε ΕΔΩ πώς γιόρτασε τα Χριστούγεννα ο πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος.
Μέσα στο κλίμα των ημερών στη REAL έχουν μικρό χτύπημα έστω στην προφυλάκιση του ηγούμενου Εφραίμ. Ε, δεν γίνονται και κάθε μέρα τέτοια πράγματα...
Άρχισαν τα... κλάματα
και τα... "δεν ήξερα"
τίποτα για τον Εφραίμ
Και ξαφνικά άρχισαν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας τα κροκοδείλια δάκρυα των ομοιδεατών του Εφραίμ που... αρρώστησε μόλις άκουσε τον εισαγγελέα ότι πρέπει να προφυλακιστεί. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Όλα εδώ κινούνται σε καλούς ρυθμούς... Ο καιρός φεύγει φυσιολογικά. Οι μικρές διακοπές των Χριστουγέννων θα μας οδηγήσουν στη νέα χρονιά που ξημερώνει με τη σκέψη πως δεν θα... επιβεβαιωθούν οι Μάγιας και δεν θα έρθει το... τέλος του κόσμου.
Κι εμείς εδώ στο site με σταθερούς πια ρυθμούς γύρω στους 500+- καθημερινά (πού ο Αύγουστος που ξαφνικά τους... τριπλασιάσαμε...).
Έρχεστε, φεύγετε ή μένετε... Οι περισσότεροι μένετε. Κι αυτό μας γεμίζει ευθύνες να κρατάμε ζωντανή την ιστοσελίδα, σε ευθεία γραμμή με την επικαιρότητα την οποία άλλωστε καταγράφουμε με το δικό μας τρόπο. Η παρέα μεγαλώνει... Τα “κλικ” μοναδικά και από διαφορετικές Ι.Ρ. επιβεβαιώνουν όσα λέμε.
Η παρουσία μας στο internet δεν περνά απαρατήρητη. Αλλά κι εμείς δεν έχουμε αφήσει τίποτα στην τύχη του. Καθημερινά ενημερώνουμε το site με νέες εγγραφές. Σχολιάζουμε τους τίτλους των εφημερίδων με το δικό μας τρόπο και βάζουμε ενδιαφέροντα λιγκ μέσα από τα οποία μπορείτε να δείτε περισσότερα πράγματα για το θέμα. Είναι η νέα “μόδα”. Και μας αρέσει γιατί έχει ένα στοιχείο μοναδικό που προσθέτει στο κύρος και τη σοβαρότητα της ιστοσελίδας.
Με ρωτούν μερικοί φίλοι: “Μα δεν βαριέσαι όλη αυτή την καθημερινή ενασχόληση με το site;”. Όχι, απαντώ, όχι δεν βαριέμαι, δεν είναι δυνατόν να βαριέμαι κάτι που μου αρέσει. Άλλωστε ότι γίνεται εδώ, πραγματοποιείται στο περιθώριο των άλλων δουλειών μου. Έχω βέβαια το “προνόμιο” να είμαι καθημερινά πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή. Κι αυτό βοηθά πολύ τα πράγματα...
Τώρα σε μέρες αργιών και χριστουγεννιάτικων γιορτών όπως υπάρχει περισσότερος ελεύθερος χρόνος με... μερίδιο στο internet χαίρομαι που βλέπω τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ να μεγαλώνει και να πληθαίνουν οι επισκέπτες του. Αυτή τη ζωντάνια που σας αρέσει θα την κρατήσουμε. Διότι εδώ είναι τα ωραία, στο μοίρασμα που κάνουμε σε αυτά που μας αρέσει.
Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας. Υπόσχομαι να φανώ αντάξιός της. Από αυτή τη ζεστή γωνιά θα συνεχίσουμε να τα λέμε ζωντανά...
Η εκδήλωση είχε ξεκινήσει όταν έφτασα εγώ, μια ώρα μετά την έναρξη όπως υπήρχε στο πρόγραμμα της αφίσας της εκδήλωσης.
Στο πάνελ οι τέσσερις απεργοί εργάτες στην Ελληνική Χαλυβουργία από τη γειτονιά μας. Δίπλα τους η δασκάλα, Ντίνα.
Εκατόν πενήντα με διακόσια άτομα παρακολούθησαν την εκδήλωση και πολλοί από αυτούς έθεσαν σημαντικά ερωτήματα στους χαλυβουργούς. Καθώς περνούσε η ώρα πλήθυναν. Αγνοούσαν το χριστουγεννιάτικο καιρό και ήρθαν...
Ο μπουφές έχει ανοίξει. Με φαγητά προσφορές όσων είχαν έρθει στην εκδήλωση. Μπορούσες να πάρεις ο,τιδήποτε σου έκανε κέφι. Και υπήρχε μπόλικο κρασί και τσίπουρο. Όποιος ήθελε μπορούσε να βάλει χρήματα στον κουμπαρά ενίσχυσης του αγώνα των εργαζομένων – χαλυβουργών.
Κάποια στιγμή άρχισε και η ορχήστρα με τους μουσικούς. Λιτή, μόνο μια κιθάρα αλλά οι φωνές τους υπέροχες. Ο κόσμος πραγματικά διασκέδασε.
Τα τραπέζια – θρανία, που έπαιξαν αυτό το ρόλο ενώθηκαν γύρω γύρω στην αίθουσα εκδηλώσεων του 144 δημοτικού σχολείου και... μεταμορφώθηκαν σε μια πολύ ζεστή ατμόσφαιρα. Το κρύο έξω ούτε που το πρόσεχε κανείς πια...
Κουβέντα, συζήτηση, γέλια... Η βραδιά είπαμε, ήταν ιδιαιτέρως όμορφη...
Κάποια στιγμή, φυσιολογικά ήρθε και το κέφι. Η Παγώνα, η Γιώτα και όχι μόνο, σηκώθηκαν και χόρεψαν. Και εμείς από κάτω τις καταχειροκροτήσαμε...
Το ζήτημα είναι να εκδηλώσουμε κάποια στιγμή έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους απεργούς χαλυβουργούς. Παρά το κρύο της Παρασκευής και το χιονόνερο που έριχνε διαρκώς, η αίθουσα εκδηλώσεων του 144 δημοτικού σχολείου της Αθήνας γέμισε από ενεργούς πολίτες που θέλησαν να συμπαρασταθούν στους χαλυβουργούς.
Αυτό που έγινε και μου άρεσε ήταν μια ενημέρωση από τους ίδιους τους εργάτες. Και μετά οι παριστάμενοι πήραν το λόγο. Ρωτούσαν. Ήθελαν να μάθουν. Πρόσθεταν τις εμπειρίες. Ήταν μια μοναδική στιγμή.
“Μιλήστε για το τι γίνεται στη Χαλυβουργία, να σπάσουμε την απομόνωση των ΜΜΕ”. Ο Παναγιώτης ήταν πιο παραστατικός κλείνοντας την κουβέντα γιατί περίμεναν και οι μουσικοί να ξεκινήσει η βραδιά διασκέδασης. “Να κάνουμε πολλές χαλυβουργίες στους χώρους δουλειάς μας”.
Η Ντίνα στο προεδρείο είπε ότι θα δώσουμε ό,τι γίνεται για να αντέξετε σε αυτό τον τίμιο αγώνα που δίνετε. Ας μάθουν χωρίς εμάς το γρανάζι δεν γυρνάει. Ας γίνει το σημερινό γλέντι προεόρτια της μεγάλης γιορτής για τη νίκη τους που θα γίνει στην πύλη της Χαλυβουργίας.
Ύστερα οι καρέκλες μαζεύτηκαν, ο χώρος διαμορφώθηκε αλλιώς, η ορχήστρα λιτή αλλά πολύ καλή, με μια κιθάρα και δυο φωνητικά, τα τραπέζια, τα φαγητά, τα κρασιά και το κέφι που ήρθε φυσιολογικά.
Σιγοτραγουδήσαμε πολλά όμορφα παλιά τραγούδια. Πού τα θυμήθηκαν όλα αυτά;... Όλη αυτή η σαβούρα της μουσικής βιομηχανίας τα είχε πνίξει. Και τούτοι εδώ οι καλλιτέχνες μας επανέφεραν σε παλιές, όμορφες εποχές.
Μου άρεσε όλη αυτή η διοργάνωση. Ήταν από τα πιο όμορφα Χριστούγεννα που έχω ζήσει...
Δείτε ΕΔΩ τι γράφτηκε στο blog της ΕΚΑΠ για το ίδιο θέμα...
Κι ΕΔΩ στο Blog του Δημήτρη που έχει και αρκετές φωτογραφίες.
Κι ΕΔΩ στο Blog της Λαϊκή Συνέλευσης. Τελικά υπάρχει καλή ενημέρωση...
Μέρα που είναι σήμερα ας σας τα πούμε κι εμείς... Με την ιδιόμορφη ντοπιολαλιά, κρητικά... Τα βρήκα στο YouTube και μου άρεσαν... Καλά Χριστούγεννα, χρόνια πολλά! Αν τώρα δεν είστε από την Κρήτη και θέλετε κι άλλη, την επικρατέστερη εκδοχή για τα κάλαντα, πατήστε ΕΔΩ ή μήπως το θέλετε πιο μοντέρνο και πιο νεανικό; Ακούστε ΕΔΩ ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι από τον Σάκη Ρουβά... Κι ΕΔΩ η κλασική εκδοχή από την υπέροχη παιδική χορωδία Τυπάλδου.
Οι πρώτες χριστουγεννιάτικες εικόνες είναι από τον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ. Δεν ξέρω από πού ακριβώς, αλλά από ό,τι άκουσα και στην Πάρνηθα υπάρχει χιόνι. Η πρόσβαση με το τελεφερίκ είναι προβληματική. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο τραγούδι του Φρανκ Σινάτρα και διαβάστε κι ΕΔΩ.
Τα ίδια και στο ΛΟΓΟ που εντοπίζει προβλήματα στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Να λοιπόν που τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι λευκά. Ένας τέτοιος καιρός είναι δυνατόν να μην αρέσει στα παιδιά; Εσείς απολαύστε από ΕΔΩ τον "μικρό τυμπανιστή" σε μια πολύ όμορφη έκδοση...
Στη ΝΙΚΗ έχουν κάνει ειδικό αφιέρωμα γι' αυτές τις ημέρες που καθώς τα σχολεία έκλεισαν, πρέπει κάπου να πάνε για να περάσουν την ώρα τους ευχάριστα.
Διακοπές είναι, μην το ξεχνάμε. Αρκετά κουράστηκαν μέχρι τώρα στο σχολείο. Έχουν μπροστά τους 15 ολόκληρες μέρες να ξεκουραστούν. Κι ας φρόντισαν κάποιοι καθηγητές να τους “φορτώσουν” με δουλειές μην και... χαλαρώσουν.
Μα αυτό ακριβώς δεν θέλουν; Να ξυπνήσουν πιο αργά, να παίξουν ένα παιχνίδι παραπάνω, να χαλαρώφσουν. Μετά τα Φώτα θα επιστρέψουν στα θρανία κι έχουν όλο τον καιρό να ξανακάνουν ό,τι αντιμετωπίζουν με πίεση ως υποχρέωση...
Αυτό που μετράει τέτοιες ώρες είναι οι ευχές για τα Χριστούγεννα. Τηλεφωνούμε σε φίλους ή δεχόμαστε ανάλογα τηλεφωνήματα.
Και να δείτε που αμέσως μετά τις γιορτές τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας θα δημοσιεύσουν πόσα εκατομμύρια SMS στείλαμε σε φίλους και αγαπημένα πρόσωπα για ευχές. Ναι, θα τα δούμε όλα αυτά. Δεν έχουν και πολύ φαντασία. Πάντα έτσι γινόταν.
Το πιο ωραίο βέβαια θα ήταν ένα φιλί και μια ζεστή αγκαλιά. Αλλά πού τέτοιες πολυτέλειες. Δεν προλαβαίνουμε. Τρέχουμε σαν κυνηγημένοι. Ή μήπως όχι; Το δημοσίευμα που βλέπετε είναι από την οικονομική εφημερίδα ΚΕΦΑΛΑΙΟ.
Αν μένετε Αθήνα δείτε ΕΔΩ πού μπορείτε να πάτε σε γιορτές που οργανώνει ο Δήμος. Αν βέβαια ο καιρός το επιτρέψει...
Τα.. είπαν
και στο δήμαρχο
του χωριού μας
Ιδού το σχετικό στιγμιότυπο, όπως το αλιέυσαμε από το διαδίκυο. Ναι, ο κ. Ζαχαρίας Καλογεράκης τα... άκουσε για τα καλά χυες απότ ους δημότες του. Μακάρι να ακούει μόνο τέτοια, κάλαντα, αντί για παράπονα, η ευχή μας!
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε φωτογραφικά αποτυπωμένς τις ευχές του συγχωριανού μας Αντώνη Πλουμάκη.
Από τον ΚΟΣΜΟ, εβδομαδιαία εφημερίδα. Μια είδηση όχι και τόσο άγνωστη στους υποψιασμένους. Ναι, είναι δύσκολα τα φετινά Χριστούγεννα. Όχι δεν φτάσαμε ακόμα σε τέτοια επίπεδα. Υπάρχουν όμως συνάνθρωποί μας που είναι ήδη... Η μόνο ενθαρρυντική είδηση των ημερών για να μας δώσει την ψευαίσθηση ότι όλοι είμαστε ίδιοι απέναντι στη Δικαιοσύνη είναι ΕΔΩ.
Από σήμερα, παραμονή Χριστουγέννων θα γεμίσουν οι δρόμοι, οι πλατείες, τα σπίτια, από παιδικές φωνούλες που θα βγουν για να λένε τα κάλαντα. Εδώ η εφημερίδα ΤΟ ΚΑΡΦΙ, επιλέγει ως τίτλο στο πρώτο του θέμα. Και κάτω η αυστηρή τοποθέτηση Παπαδήμου προς τους πολιτικούς αρχηγούς. Ξεκαθαρίστε τη στάση σας. Πολύ το φοβόμαστε αυτό το... ξεκαθάρισμα. Πάλι σε βάρος μας θα είναι... Θυμηθείτε με...
Τώρα τέτοιες ευχές δεν συνηθίζονται στα “καθώς πρέπει σπίτια”. Ούτε το στόλισμα του δέντρου. Εμείς βασικά είμαστε ευγενείς. Με ήθος και με αξίες. Αλλά καμιά φορά μπορεί και να κάνει καλό στην υγεία. Εκτονώνει. Και η εκτόνωση λειτουργεί θετικά όπως και να το κάνουμε...
Χρόνια πολλά
και από το Σύλλογο
Θραψανιωτών Αττικής
Ο δραστήριος Σύλλογος Θραψανιωτών Αττικής εύχεται σε όλους χρόνια πολλά μ' αυτό το όμορφο κρητικο τραγούδι του Μιχ. Τζουγανάκη.
Τα ΝΕΑ εντυπωσιάζουν με την εικονογράφησή τους, πολιτική κατά βάση, με την οποία “παίζουν” στην πρώτη τους σελίδα. Η δύναμη του σκίτσου που μετράει...
Αφού άκουσε τα εξ αμάξης ο πολύς κ. Κουρής χρησιμοποιεί το μόνο πιστό όχημα που έχει, την ΑΥΡΙΑΝΗ, για να δώσει μια απάντηση στους... εργαζόμενους του ALTER που παραμένοντας τόσους μήνες απλήρωτοι, αρνούνται να συνεργαστούν μαζί του. Οι αχρείοι... Φυσικά δεν παραλείπει να ευχαριστήσει τις τράπεζες που τον στηρίζουν. Να μην ξεχνάμε... Πρόκειται για τις ίδιες ακριβώς τράπεζες που... πίνουν σαν βρυκόλακες το δικό μας αίμα, των μικροκαταθετών. Η απάντηση των εργαζομένων δεν άργησε. Δείτε ΕΔΩ.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, κατά το “κάτι τρέχει με τη Μαίρη”, έχει βάλει στο στόχαστρο κι όχι μόνο σήμερα, τον Παπαδήμο. Να μπορούσε να διαβάσει κανείς τι έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους...
Ο ΚΗΡΥΚΑΣ έχει δυο πρώτα θέματα. Το ένα αφορά την αυτοκτονία του παιδεραστή στο Ρέθυμνο που εμφανίζεται ως θεία δίκη. Το άλλο είναι μια σκληρή εικόνα από την Αθήνα. Στη χριστουγεννιάτικη αγορά για ένα πιάτο φαγητό. Ήθελα να 'ξερα περνάνε καλά όλοι αυτοί οι βουλευτάδες μας, βλέποντας τέτοιες εικόνες;
Το Ευρωβαρόμετρο βάζει τα πράγματα σε μια άλλη σειρά από αυτή που ξέραμε. Εμείς ως κατά βάση αισιόδοξος λαός, τη χάσαμε πια την αισιοδοξία. Μόνο ένας στους 100 συνεχίζει να σκέφτεται διαφορετικά, θετικά. Δεν είναι φοβερό; Δείτε ΕΔΩ. Πιο κάτω και στο Βέλγιο απεργούν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Το δημοσίευμα από την ΑΥΓΗ.
Χαρακτηριστικό το εξώφυλλο της ΑΠΟΨΗΣ. Μήπως ήρθε η ώρα να μάθουμε τι σημαίνει “χρεοκοπία” για μας; Δείτε ΕΔΩ.
Μην προσπαθήσετε να μάθετε τι σημαίνει PSI. Δεν αφορά εσάς. Αφορά τις Τράπεζες. Γι' αυτό και έχουν εφεύρει περίεργους όρους. Να μην είναι κατανοητοί από τον απλό κόσμο που πρέπει να συνεχίσει να πληρώνει κανονικά. Το δημοσίευμα από τον ΕΠΕΝΔΥΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ, σχετικό άρθρο.
Το ωραίο σαν κερασάκι στην τούρτα στο τέλος. Στην εφημερίδα “ΧΡΗΜΑ ΤΡΙΤΗ” προβάλουν αυτή την άποψη περί κόμματος Παπαδήμου. Μα καλά, αυτό νομίζουν ότι ονειρεύεται ο ελληνικός λαός; Μακριά νυχτωμένοι είναι... Δείτε κι ΕΔΩ ένα άρθρο σχετικό. Κι έρχονται Χριστούγεννα. Δείτε ΕΔΩ πως τα περνάνε κάποιοι συνάνθρωποί μας. Και η είδηση της ημέρας: Ο μοναχός Εφραίμ οδηγήθηκε στη φυλακή για να κάνει εκεί Χριστούγεννα, δεν τον έσωσε η αγία ζώνη που περιόδευσε πρόσφατα στη Ρωσία, ούτε ο Πούτιν. Δείτε ΕΔΩ.
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!