Τον έρωτα τον τραγούδησαν οι ποιητές έφτιαξαν στεφάνια στη χάρη του, κορίτσια που πίστεψαν σ' αυτόν και έδωσαν την ψυχή τους κι αγόρια που έδωσαν τα πάντα για ένα φιλί κι ένα χάδι γλυκό... Σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, ίδια ομορφιά έχει στο άκουσμα της λέξης “σ' αγαπώ”.

Εντάξει θα κάνουν δουλειές τα λουλουδάδικα, τα ζαχαροπλαστεία, τα εμπορικά. Συμφωνώ πως ένα ολόκληρο σύστημα λειτουργεί στο όνομά του.... Αυτό όμως δεν χαμηλώνει σε τίποτα την ομορφιά που νοιώθουμε, εκείνο το χαμόγελο και την ηρεμία, κι όταν καμιά φορά ξεσπάει  θύελλα, είναι όμορφη και μοναδική.

Ένα ακόμα τραγούδι αφιερωμένο στους ερωτευμένους όπου γης. Γιατί ο έρωτας δεν έχει καλούπια κι όσοι προσπάθησαν να του βάλουν απέτυχαν οικτρά. Ο έρωτας είναι επανάσταση, είναι μια ένδειξη μη συμβιβασμού, αγώνας για το καλύτερο... Είναι έρωτας αντάρτης...

Κι αν ζεις χωρίς έρωτα; Είναι ζωή αυτή; Αν σου λείπει το μοίρασμα, η σκέψη, η ζωή, είναι σα να 'σαι πεθαμένος και δεν το έχεις πάρει είδηση ή αρνείσαι να το παραδεχτείς... Καθημερινές μικρές επαναστάσεις είναι. Οξυγόνο, μια ανάσα, μια ελπίδα, ένα όνειρο που αν είσαι τυχερός και το επιδιώξεις μπορεί και να το ζήσεις....

Αυτό που μπορεί να σκοτώσει τον έρωτα και την αγάπη είναι ο φόβος για το αύριο. Προσωπικά πιστεύω πως αν είναι δυνατός κι αντέξει στις δοκιμασίες θα βρει το δρόμο του... Το μόνο που δεν θέλει, είναι η πίεση για αποφάσεις εδώ και τώρα... Η ωριμότητα στη σχέση θα οδηγήσει σε όλα αυτά. Όμορφα, ήρεμα κι απλά... Οι άνθρωποι είναι τυχεροί που έχουν ένα τέτοιο σπουδαίο προνόμιο. Και πιο τυχεροί αυτοί που το διαφυλάσσουν ως κόρη οφθαλμού να μην το χάσουν...

Του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα. Κάτω από άλλες συνθήκες, τέτοια μέρα, θέλαμε κάτι ξεχωριστό για τον άνθρωπο που αγαπούμε. Μια τέτοια μέρα περίμεναν και τα μαγαζιά για να δουλέψουν λίγο περισσότερο.

Ανθοπωλεία, ζαχαροπλαστεία, εστιατόρια, εμπορικά, δούλευαν στο φουλ. Είχε ο κόσμος και τη διάθεση και τη δυνατότητα να κάνει κάτι για τον ίδιο και για τον άνθρωπό του.

Φέτος οι άνθρωποι και τη διάθεση δεν έχουν και την οικονομική δυνατότητα να κάνουν κάτι για τους ίδιους και για το ταίρι τους. Οι δύσκολες μέρες που περνούμε, τα Μνημόνια, η ανασφάλεια, η ανεργία, δεν αφήνουν περιθώρια για τέτοιες μικρές πολυτέλειες. Θα το προσέξατε κι εδώ φέτος. Το Site έχει πάρει ένα “χρώμα” πολιτικό. Αρνείται να μπει στα δικά του παπούτσια, στενά του φαίνονται και ψάχνεται σε άλλα μονοπάτια. Έτσι είναι η ζωή...

Απάνω που λες, καλά τα σχεδίασα, ώρα να γευτώ τους καρπούς των κόπων μου, έρχεται η κατραπακιά.

Οι νέες συνθήκες είναι συγκεκριμένες. Δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια διαφυγής. Τα 'χει ρυθμίσει το σύστημα κατά τις ορέξεις του...

Ο έρωτας χρειάζεται φαντασία, ελευθερία, δημιουργικότητα... Ο έρωτας θέλει φτερά για να πετάξει. Και ξαφνικά ο κόσμος νοιώθει ότι δεν έχει αυτά τα φτερά, η φαντασία τους στόμωσε και η ελευθερία περιορίστηκε στα αναγκαία.

Όχι δεν είναι μόνο προσωπικές εκτιμήσεις όλες αυτές οι διαπιστώσεις. Το νοιώθω πως τις βιώνουμε όλοι. Το βλέπω και στις εφημερίδες που είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας και, υποτίθεται ότι, παρακολουθούν τα βήματά μας και μας καθοδηγούν.

Πιο λιτά είναι φέτος το πράγματα, πιο πεζά, πιο περιορισμένα. Παντού. Τα μαγαζιά ρημάζουν, κλείνουν το ένα μετά το άλλο, ελλείψει πελατών. Οι άνθρωποι βάζουν μπροστά πιο πεζές προτεραιότητες, τις ανάγκες για μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Μα, θα μου πείτε ο έρωτας είναι από μόνος του ζωή, είναι ευχαρίστηση, το μοίρασμα των μικρών καθημερινών πραγμάτων, ακόμα και των μεγάλων που καμιά φορά μοιάζουν βουνό αδιάβατο. Ναι, έτσι είναι, γι' αυτό όπου δω το φαινόμενο να υπάρχει, να ζει και να θριαμβεύει το χαίρομαι με την καρδιά μου. Είναι πολύ σπουδαίο στη ρηχές μέρες που περνάμε να υπάρχει λίγη ποίηση στη ζωή μας. Λειτουργεί και σαν αντίσταση, σαν μια μικρή επανάσταση, ίσως η πιο σπουδαία ανάμεσα στις άλλες επαναστάσεις που κάνουμε καθημερινά.

Αυτός είναι και ο λόγος που με οδήγησε να κάνω αυτή την ανάρτηση. Ο έρωτας είναι ένα διαχρονικό συναίσθημα. Κι έχει επιβιώσει ανάμεσα σε συμπληγάδες. Ένα ανθάκι είναι που μπορεί να ανθίσει και πάνω στην πέτρα....

Σε όλους αυτούς που επιμένουν να ονειρεύονται και να αγαπούν κάθε μέρα και όχι μόνο του Αγίου Βαλεντίνου είναι μέρα γιορτής. Χρόνια πολλά και καλές αντοχές!

Ο έρωτας είναι δυνατός συναίσθημα, κυρίαρχο. Δεν αφήνει περιθώρια για κάτι άλλο. Εγωιστής, τα θέλει όλα δικά του και όχι άδικα. Επιδιώκει το ακατόρθωτο, χτίζει εκεί που οι ειδικοί λένε πως είναι “αδύνατον” και τραγουδά το κάθε μοίρασμα με το σύντροφο ή τη συντρόφισσα του. Ένα χαμόγελο, ένα τρυφερό χάδι, μια ματιά...

Πέρασε λοιπόν το Μνημόνιο Νο 2. Βρέθηκαν οι 199 “λεβέντες” που έδωσαν την ψήφο τους. Από σήμερα θα είναι για την Ελλάδα μια άλλη μέρα. Μας ζητάνε να ξεχάσουμε ότι ξέραμε ώς τώρα... Ο τίτλος από την εφημερίδα ΑΥΓΗ.

Δευτέρα χειμωνιάτικη με βαρυφορτωμένα από βροχή σύννεφα και μαύρο ουρανό, με λίγη παγωνιά στην καρδιά μας για όλα όσα έχουμε μπροστά μας. Από τον Ιούνιο θα δούμε να υλοποιούνται όλα αυτά τα νέα μέτρα που θα έχουν επιπτώσεις στους μισθούς μας. Και τι, μακριά είναι ο Ιούνης; Από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Οι άνθρωποι των ΜΜΕ πρώτοι αλλά και ο καθένας ξεχωριστά αγωνιά... Το Twitter κυρίως, αλλά και το Facebook είναι γεμάτα από αυτή την αγωνία. Και ο καθένας την εκφράζει με το δικό του τρόπο. Δραματικός ο τίτλος από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.

Δια πυρός και δακρύων “πέρασε” το ΝΑΙ από τη Βουλή σημειώνουν τα ΝΕΑ που δίνουν έμφαση και στις χθεσινές μεγάλες καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας...

Και βέβαια "ιστορικό" είναι το ΝΑΙ. Αυτές και οι επόμενες γενιές θα ξέρουν και θυμούνται ποιους θα σιχτιρίζουν. Θα ξέρουν ποιοι ευθύνονται για τα επίπεδα διαβίωσης αυτού του λαού. Και δεν συγχωρούν εύκολα. Από την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ ο τίτλος.

Έκτακτες εκδόσεις για να αναγγείλουν το γεγονός. Το σκηνικό καλά στημένο. Εμπρησμοί, καταστροφές, όπως γίνεται πάντα προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τα πράγματα. Και να πει ο φιλήσυχος μέσος Έλληνας “μωρέ, αυτοί που παλεύουν για μένα είναι επικίνδυνοι”. Ο τίτλος από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Πολύ κόσμος στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Αδυνατώ βεβαίως να κατανοήσω γιατί το ΚΚΕ επιμένει στην Ομόνοια, αλλά αυτό είναι μάλλον ένα δικό μου πρόβλημα... Στη Βουλή τα μεσάνυχτα ψηφίζουν. Σε αναμονή...

Μ' αρέσει, όπως κάθε Κυριακή το σκίτσο του ΣΤΑΘΗ στο ΠΑΡΟΝ και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Δείτε το προσεκτικά...

Αρνητικός ο τίτλος στο πρωτοσέλιδο του ΒΗΜΑΤΟΣ. Ωραία επιλογή για να δώσει έμφαση σε ένα δύσκολο θέμα. Οι πρωινές εφημερίδες κυκλοφορούν εκτάκτως αύριο Δευτέρα. Μεγάλο βλέπεις το ζήτημα...

Απογοητευμένοι εκεί στο ΕΘΝΟΣ... Μωρέ σιγά, ακόμα κι εμείς οι... κάπως συνειδητοποιημένοι κοντεύουμε να βάλουμε τα κλάματα. Ψυχραιμία λεβέντες!

Όχι, μη μου το λες... Υπάρχει κίνδυνος για το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ; Και διασώζεται άραγε η Ν.Δ.; Πείτε το μου ρε παιδιά του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ γιατί προσωπικά έλυσα όλα τα προβλήματα και με... κάτι πρέπει να ασχοληθώ... Σα δεν ντρέπεστε... Όχι δημοσιογραφία δεν κάνετε, ντροπή για το σινάφι είστε...

Δεν ξέρω σαν είναι σκόπιμη η συγκεκριμένη επιλογή της Α' σελίδας της ΒΡΑΔΥΝΗΣ που παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ του νέου μνημονίου, αλλά μόνο που η Βουλή δεν είναι αυτό το κτίριο. Προσέξτε λίγο συνάδελφοι...

Ευτυχώς που υπάρχει και λίγο φιλότιμο ώστε παρά τους εκβιασμούς που θέτουν, να υπάρχουν και παραιτήσεις βουλευτών και υπουργών. Ευτυχώς κι ας μην είναι ικανό να κρατήσει ζωντανή την Ελλάδα κι εμάς... Από την εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ.

Τα ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου βλέπουν όλα αυτά που συμβαίνουν ως επικίνδυνα παιχνίδια και ότι είμαστε έξω από την πόρτα του φρενοκομείου... Γιατί εμείς έχουμε την αίσθηση ότι βρισκόμαστε ήδη μέσα στο φρενοκομείο.

Εξέγερση στα κόμματα “βλέπει” ο Γ. Κουρής στην ΑΥΡΙΑΝΗ. Υπερβολές. Ταράζεται λίγο το πολιτικό σύστημα, αλλά μόνο εμείς μπορούμε να τους δυσκολέψουμε τη ζωή. Και νομίζω ότι πρέπει να το κάνουμε.

Καλός ο τίτλος της ΒΡΑΔΥΝΗΣ. Είναι η ώρα μηδέν για την Ελλάδα. Για τους Έλληνες να δεις σε τι τραγική κατάσταση βρίσκονται...

Πολιτικές εξελίξεις προβλέπει ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ. Μακάρι να συμβεί έτσι, αλλά δεν το βλέπω. Δυστυχώς. Μόνο στα μυαλά των δημοσιογράφων είναι όλα αυτά...

Η διαδικασία είναι σχεδόν ίδια. Εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των εργαζομένων ψηφισμένοι μέσα από εκλογικές διαδικασίες από τις λίστες των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Κάτι ανάλογο θα συμβεί και φέτος από τις 20 – 24 Φεβρουαρίου. Στη βήμα ο πρόεδρος Βασίλης Λάμπρου. Μπροστά του ολόκληρη η Εκτελεστική Επιτροπή.

Οι σύνεδροι με τους καλεσμένους από την Ομοσπονδία, τα Σωματεία, τη Διοίκηση του ΟΤΕ παρακολουθούν την έναρξη των εργασιών της εκλογοαπολογιστική Σ.Α. Στην Τέμενη του Αιγίου.

Η αίθουσα της Συνέλευσης στην έναρξη των εργασιών της 32ης Σ.Α. Παρά τους προβληματισμούς κι αυτή τη φορά η εκδήλωση “καλύφθηκε” με βίντεο και φωτογραφία. Σε ανάμνηση...

Ένα ακόμα στιγμιότυπο από τη φετινή Σ.Α. Στην Τέμενη Αιγίου. Ο κόσμος πίσω. Για πρώτη φορά δεν είχε μεγάλη πυκνότητα. Αίσθηση προκάλεσαν οι συνδικαλιστές της ΑΣΕ με τα μαύρα μπλουζάκια και το τυπωμένο πάνω του σύνθημα με τα κίτρινα κεφαλαία γράμματα που μιλούσαν για αντίσταση στο Δ' Ράιχ και τη D.T.

Πολύ σωστά το βάζει η ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου. Επιτέλους, κάτι αλλάζει... Ο κόσμος βγαίνει έξω. Τους φωτογράφισαν στην Κρήτη. Παρόμοια έγινε σε πολλά μέρη της Ελλάδας.

Μωρ' τι μας λες!... Βλέπουν πολύ μακριά εκεί στους NEW YORK TIMES. Θα σωθούν οι τράπεζες, όχι οι Έλληνες. Εμείς το λέμε καιρό τώρα, αλλά δεν έχει αξία. Αξία αποκτά όταν το λένε οι ξένοι. Από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Άρχισαν οι διαρροές, παραιτήσεις στην κυβέρνηση και τα κόμματα. Κάποιοι φορούν ακόμα παντελόνια. Η ΑΥΓΗ περιγράφει ένα σκηνικό όπως το βλέπει εκείνη αυτές τις δύσκολες ώρες...

Να το δούμε κι αυτό... “Αντάρτες” οι πιστοί στον Γιωργάκη... Βρε ούστ... Σας ξέρουμε, σας μάθαμε πια από την καλή... Ότι κι αν λέτε, το ψέμα και την ίντριγκα μπορούμε να τη διακρίνουμε... Από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Ξανά – μανά τα διλήμματα στο ΕΘΝΟΣ. Είπαμε οι εργολάβοι δεν έχουν ντροπές. Στο λένε στη μούρη. Φάτσα κάρτα...

Οι κρυφές δεσμεύσεις που θα βρούμε μπροστά μας τον Ιούνιο. Τι, θα είμαστε ήρεμοι μέχρι τότε; Πρέπει συνεχώς να δεχόμαστε το ένα σοκ πίσω από το άλλο για να μπορέσουν χωρίς αντίδραση να κάνουν ότι θέλουν... Απo τη NIKH.