Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Όταν μια εγκύκλιος γίνεται είδηση...

Posted in Επικαιρότητα

Η σημερινή μέρα εκτιμώ ότι είναι μια κατάντια για τη δημοσιογραφία. Φτωχός, πάμπτωχος ο Τύπος από την ερευνητική δημοσιογραφία, χρησιμοποιεί μια εγκύκλιο, ένα κρατικό έγγραφο κοινής λήψης για να το αναδείξει σε πρώτο θέμα. Η διαφορά έγκειται απλά στον τρόπο προβολής της. Εδώ από τον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ.

Το ίδιο θέμα στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τα κατά συρροή ψέματα του Κουτρουμάνη. Ωραία, πραγματικά πάνε στις εκλογές για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, όπως το κατάντησαν αυτοί που διεκδικούν την ηγεσία του. Και που, κατά τα λεγόμενά τους, θα είναι ευχαριστημένοι αν στις κάλπες την Κυριακή πάνε 80.000 άνθρωποι. Σιγά μην πάνε...

Στα δύο χωρίζουν το πρωτοσέλιδό τους στο ΕΘΝΟΣ. Φυσικά η η εγκύκλιος του υπουργείου Εργασίας από τη μια κι από την άλλη η ακρίβεια στις τιμές των σούπερ μάρκετ. Το ελληνικό παράδοξο που βολεύει εκείνους που στοχεύουν στο να μας αποτελειώσουν...

Η... φοβερή εγκύκλιος κι εδώ, στη ΒΡΑΔΥΝΗ. Βρε, άμα σου δίνουν θέμα στο πιάτο ή άμα εξυπηρετείς τα αφεντικά σου τι χρειάζεται η δημοσιογραφία του ρεπορτάζ. Κυβερνητικά γραφεία Τύπου. Βρε, ούστ!...

Στο πετσί της η ΑΥΡΙΑΝΗ το έχει να είναι υπηρέτης της εκάστοτε εξουσίας. Το ίδιο ακριβώς θέμα με την εγκύκλιο που η Κουριάς το προσεγγίζει με το δικό της μοναδικό τρόπο. Ικανό απλά να τρομοκρατήσει τους λιγοστούς αναγνώστες της...

Βρε, αυτή δεν είναι εγκύκλιος, το χρυσόμαλλο δέρας είναι... Ο ΛΟΓΟΣ εκλαϊκεύει το θέμα. Τουλάχιστον αυτοί κάνουν κάτι. Δεν τρώνε αμάσητη την τροφή που τους δίνουν...

Δράσεις αλληλεγγύης και ανθρωπιάς

Posted in Επικαιρότητα

Στο Σύνταγμα σήμερα, συναυλία αλληλεγγύης στους συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται σκληρά έχοντας απολέσει την εργασία τους. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι ο καιρός καλός και θα διευκολυνθούν όσοι θελήσουν να πάνε...

Ο σύλλογος εκπαιδευτικών Π.Ε. «ο Αριστοτέλης» σας καλεί να συμμετέχετε και να παρέμβετε με τοποθέτηση σας στην εκδήλωση με θέμα: «Οι εργαζόμενοι αντιμέτωποι με την πιο βάρβαρη επίθεση στα μεταπολεμικά χρονικά. Υπάρχει διέξοδος για τις ανάγκες και τα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας;» Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 15 Μαρτίου στο 39ο-141ο Δ.Σχ. (Τσούντα και Αχαρνών, ΗΣΑΠ Αγ. Ελευθερίου), στις 6.30 μ.μ. Ομιλητές: Διαμάντης Γιώργος, εκπαιδευτικός, Μαυροειδής Παναγιώτης, δημοσιογράφος, μέλος της Πρωτοβουλίας ενάντια σε ΕΕ και ευρώ.

Διήμερο δράσης της ΕΚΑΠ. Από καιρό το σχεδιάζαμε και να που έφτασε η ώρα. Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι δικό μας. Καιρός να πάρει η Ακαδημία Πλάτωνος τη θέση που της αξίζει... Κι ΕΔΩ δείτε το PDF της αφίσας για όποιον θέλει να την τυπώσει.

Οι μικρές, μεγάλες δικές μας ώρες... Εκδηλώσεις που καλούμαστε ως ενεργοί πολίτες να τις πλαισιώσουμε και να προσφέρουμε το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας για να έχουν επιτυχία.

Η πρώτη αύριο, στην πλατεία Συντάγματος. Συναυλία αλληλεγγύης, επειδή είμαστε άνθρωποι και χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Κι εδώ συνάνθρωποί μας αγωνίζονται μήνες τώρα, σαν ήρωες διεκδικώντας το δίκιο τους την ώρα που συνολικά η κοινωνία δέχεται ένα ηχηρό χτύπημα στις κατακτήσεις της.

Το να είμαστε κοντά τους, δίπλα τους, υποδηλώνει τη θέλησή μας και την απόφαση για το δίκιο του αγώνα τους. Είναι θέμα συνείδησης. Αυτή που όσοι την έχουν τους ελέγχει για τις πράξεις και τις ενέργειές τους.

Το δεύτερο αφορά ένα διήμερο στη γειτονιά που μένουμε, την Ακαδημία Πλάτωνα. Τα τελευταία χρόνια μέσα από την ΕΚΑΠ μαζί με άλλους ενεργούς πολίτες επιχειρούμε και καταφέρνουμε αυτό που κάποτε θα φάνταζε αδύνατο.

Δημιουργήσαμε την εφημερίδα, το Στέκι Αλληλεγγύης, τη δράση μας στους λαχανόκηπους και το πάρκο μας. Κάναμε την επίσημη πολιτεία και το Δήμο να σκύψει το κεφάλι σε μια περιοχή που κρατούσαν υποβαθμισμένη. Μια ιστορική περιοχή, εδώ που δίδαξε φιλοσοφία ο Πλάτωνας, πέντε λεπτά από το κέντρο της Αθήνας.

Όλα αλλάζουν γύρω μας. Και ευτυχώς αλλάζουν κάτω από τη δική μας πίεση. Έχουν πειστεί πια, με το πέρασμα του χρόνου ότι η ΕΚΑΠ δεν ήταν ένα καπρίτσιο κάποιων αλλά μια οριζόντια οργάνωση βάση χωρίς αξιώματα και θέσεις και επιδιώκουν τη συνεργασία για να αποφύγουν να μπουν στο στόχαστρο της τεκμηριωμένης κριτικής μας.

Αυτό λοιπόν το Σαββατοκύριακο είναι δικό μας. Δείτε στην αφίσα που από αύριο θα κυκλοφορεί και σε μεγάλο τιράζ για να κολληθεί σε κάθε γειτονιά τι πρόκειται να συμβεί. Κι ελάτε. Κάθε διαφορετική, έντιμη και καθαρή φωνή μας ενδιαφέρει.

Στην ΕΚΑΠ δεν έχουμε ξερόλες... Αγωνιστές έχουμε, συντρόφους με διαφορετικές πολιτικές καταβολές αλλά με καθαρή ματιά. Μακριά από καπελώματα και άλλα μικροπολιτικά παιχνιδάκια.

Και τέτοιες ώρες τα e-mail παίρνουν “φωτιά”. Να διακινηθεί το υλικό. Να μοιραστούμε δουλειές να έχουν επιτυχία οι εκδηλώσεις του Σαββατοκύριακου.

Τέτοιες κρίσιμες ώρες καμιά αποχή δεν δικαιολογείται. Κανένας δεν περισσεύει στη μάχη για μια καλύτερη ζωή. Δεχόμαστε ομαδική επίθεση και η απάντησή μας πρέπει να είναι δυναμική...

Ένα γιαούρτι για τον Βενιζέλο...

Posted in Επικαιρότητα

Η προβολή του θέματος είναι από την ομογενειακή εφημερίδα ΚΗΡΥΚΑΣ. Στις ελληνικές εφημερίδες δεν βρήκε χώρο να φιλοξενηθεί. Τόσο ελεύθερα πληροφορούν τον λαό... Ούτε και στο YouTube που έψαξα δεν υπάρχει αυτό το βίντεο. Έτσι διαμορφώνουν τις ειδήσεις... Δυστυχώς...

Στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ ασχολούνται με την επόμενη μέρα της... κυβέρνησης Σαμαρά που προβλέπουν να προκύπτει αν και όποτε γίνουν εκλογές... Για τα όσα συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ η καλή εφημερίδα βρήκε ένα μικρός “χτύπημα” στην κορυφή της Α' σελίδας της. Αντικειμενικότητα, μη μου πείτε...

Τα ΝΕΑ δεν κρύβουν τη χαρά τους για το πουλέν τους. Ο ΔΟΛ έχει έναν άνθρωπό του στην κορυφή του σημερινού ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως οι εκλογές θα γίνουν την Κυριακή που μας έρχεται, αλλά για τα ΝΕΑ αυτή είναι μια τυπική διαδικασία. Εντάξει παλικάρια, με πείσατε...

Να μια είδηση με μεγάλο ενδιαφέρον κι ας είναι χαμηλά στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Για όσους γνωρίζουν ελληνικά και ξέρουν τι είναι CDS θα λένε πολλά πράγματα. Αλλά πόσοι ασχολούνται σοβαρά μ' αυτό;

Άμα σε στηρίζει έτσι κι μ' αυτόν τρόπο η ΑΥΡΙΑΝΗ και σε λένε Ευάγγελο Βενιζέλο, μάλλον πρέπει να ψαχτείς πού έχεις κάνει το λάθος. Γιατί κάπου θα το 'χεις κάνει, οπωσδήποτε...

Λιγότερο φως στο ξεκίνημα της εβδομάδας

Posted in Επικαιρότητα

Η Δόμνα Σαμίου, υπηρέτησε την παράδοση με υπευθυνότητα. Δεν ήτταν μόνο η ερμηνεύτρια, ήταν αυτή που έψαξε, βρήκε και διέσωσε πολλά παραδοσιακά τραγούδια... Δείτε εδώ μια παρουσίαση της από τον Λάκη Λαζόπουλο...

Από την ίδια εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου “Αλ τσαντίρι νιους” ολοκληρώνεται το πορτραίτο μιας μεγάλης καλλιτέχνιδος που μας άφησε για πάντα. Καλό ταξίδι Δόμνα...

Ο Νίκος Δαδινόπουλος, ηθοποιός, “μεγαλώσαμε” μαζί του στα πρώτα βήματα της ελληνικής τηλεόρασης. Θα μας λείψει κι ας τον γνωρίσαμε μόνο ως ηθοποιό...

Δυο άνθρωποι της τέχνης έφυγαν από κοντά μας το Σαββατοκύριακο. Διακριτικοί καθώς είχαν επιλέξει να ζουν τους πρόβαλε δεόντως η τηλεόραση στα δελτία ειδήσεων.

Και σήμερα Δευτέρα στο ξεκίνημα μιας νέας εβδομάδας εργάσιμης θέλω μ' αυτό να ξεκινήσω.

Κανέναν από τους δυο δεν γνώριζα προσωπικά. Αυτό δε σημαίνει τίποτα μπροστά στην προσφορά ο καθένας στον χώρο του.

Τη Δόμνα Σαμίου την είχαμε συνηθίσει στο καλό, ποιοτικό, δημοτικό τραγούδι και θα μείνει αξέχαστη η έρευνά της να ανακαλύψει ξεχασμένα στο χρόνο παραδοσιακά τραγούδια. Θα μας μείνουν και τα σκωπτικά τραγούδια που έχουν σχέση με τα έθιμα της αποκριάς σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας. Ήταν τραγούδια που οι στοίχοι τους μιλούσαν με σεξουαλικά υπονοούμενα σε εποχές που κάποιοι φρόντιζαν να κυριαρχείται ο χώρος από τη σοβαροφάνεια. Την αποχαιρετούμε αύριο το απόγευμα στις 3 από νεκροταφείο Νέας Σμύρνης.

Για τον Νίκο Δαδινόπουλο δεν έχω πολλά... Ότι ήξερα γι' αυτόν ήταν από την τηλεόραση. Και νομίζω πως δεν είχε δώσει κι αφορμές για σχόλια και σκάνδαλα. Σεμνός, ταπεινός, ήταν καλός σ' αυτό που έκανε.

Ένα στερνό αντίο σ' αυτούς που όσο ζούσαν φρόντιζαν να μας διασκεδάζουν, ο καθένας με την τέχνη του.

Η τέχνη γίνεται πιο φτωχή όταν φεύγουν από τη ζωή, έτσι ξαφνικά, άνθρωποι που την υπηρέτησαν με καλή διάθεση και πρόσφεραν σ' αυτήν θετικά.

  • Δείτε περισσότερα πράγματα ΕΔΩ για τη ζωή και την προσφορά της Δόμνας Σαμίου.
  • Κι ΕΔΩ για τον ηθοποιό Νίκο Δαδινόπουλο...

Το πασίγνωστο αυτό τραγούδι, σήμα κατατεθέν κάθε αποκριάτικου γλεντιού, συνδυάζει τέλεια το μαγικό με το κωμικό στοιχείο, προκαλώντας άφθονο γέλιο και κέφι. Το τραγούδι συνοδεύει αργό αντρικό χορό «στα τρία», όπου τα βήματα εναλλάσσονται με ομαδικές μιμητικές τελετουργικές κινήσεις. Απόσπασμα από τη συναυλία «Τα Αποκριάτικα με τη Δόμνα Σαμίου» που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης το 2003. Τη Δόμνα Σαμίου συνοδεύει η χορωδία του Καλλιτεχνικού Συλλόγου Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου. Χορεύει ο Χορευτικός Όμιλος «Περπερούνα». Συνοδεύουν οι μουσικοί Νίκος Φιλιππίδης, κλαρίνο, Γιώργος Μαρινάκης, βιολί, Σωκράτης Σινόπουλος, λάφτα, Κώστας Φιλιππίδης, λαούτο, Ανδρέας Παππάς, νταούλι.

Εδώ είναι το τέλος ή μήπως η αρχή;

Posted in Επικαιρότητα

Στέκομαι λίγο περισσότερο στο σκίτσο του ΣΤΑΘΗ στο ΠΑΡΟΝ. Ο άνθρωπος έχει το μαγικό ραβδάκι να μεταμορφώνει το γεγονός σε γραμμές που φτιάχνουν ένα σκίτσο. Και δεν έχει να κάνει τόσο με τις γραμμές όσο με το περιεχόμενό του. Δείτε το λίγο προσεκτικά παρακαλώ.

Η ΑΥΓΗ θεωρεί ότι πρόκειται για διπλό θρίαμβο των κερδοσκόπων αφού το υποχρεωτικό “κούρεμα” κηρύχθηκε πιστωτικό γεγονός. Κάποιοι πάλι, κερδοσκόπησαν. Μας ξαφνιάζει το γεγονός; Γιατί άραγε, στη χώρα της ρεμούλας.

 

 

 

Κι αυτοί στον κόσμο τους

Δεν ξέρω αν αυτό που διάβασα στο ίντερνετ είναι γεγονός, αν κάποιος δηλαδή, μέσα στο ΣΕΦ έριξαν γιαούρτι στον Ευάγγελο αν αυτό συμβαίνει σε ένα χώρο που έχουν μπει πολύ προσεκτικά τα μέλη του ΠΑΣΟΚ, φαντάσου τι έχει να γίνει στην κοινωνία γύρω.

Στο ΕΘΝΟΣ προβάλουν για πρώτη φορά χαμηλά το σχέδιο του Βενιζέλου για το νέο ΠΑΣΟΚ.

Να το χαίρεται αυτό το ΠΑΣΟΚ ο Ευάγγελος, εμείς άλλα ξέραμε. Καμιά σχέση με αυτό που θέλουν αυτοί και τα τσιράκια του...

Απίστευτο αλλά αληθινό και μόνο στην Ελλάδα μπορούσε να προκύψει. Εργαζόμενοι στο ΠΑΣΟΚ απλήρωτοι για τόσους μήνες αποκαλύπτουν με δυο e-mail τέρατα και σημεία. Και αυτό το ΠΑΣΟΚ ονειρεύεται ξανά εξουσία. Ούτε στα πιο τρελά του όνειρα. Ούτε εκεί... Το δημοσίευμα από το ΘΕΜΑ.

Στο ΒΗΜΑ “πουλάνε” την αποκλειστική συνέντευξη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στον Νίκο Χειλά στο Βερολίνο. Η εφημερίδα, ορθά δημοσιογραφικά, δίδει τρεις σελίδες στο θέμα. Για φαντάσου, ένας άνθρωπος, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, αρκετά μισητός στη χώρα μας για τη στάση του, μιλάει σε μια ελληνική εφημερίδα. Ε, δεν είναι λίγο αυτό... Επιτυχία είναι, όπως και να το κάνουμε...

Έβαλα τελευταία τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ γιατί έχει μια ξεχωριστή αξία ο τρόπος που παρουσιάζει τη ζωή μας μετά το ΡSI. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά. Πολλοί δεν πρόκειται να καταλάβουν τίποτα από τα περί επιλεκτικής χρεοκοπίας. Το ζητούμενο πάντως είναι πώς θα προκύψει ανάπτυξη, με ανεργία που έχει βάλει πλώρη το 30%. Ιδού ένα απλοϊκό ερώτημα.

Ξαφνικά στον Άγιο Ανδρέα...

Posted in Επικαιρότητα

Το χωριό της Μαριγούλας, Ελληνικό... Εδώ γνωριστήκαμε κάποτε. Και συχνά - πυκνά, όποτε μπορούμε, το επισκεπτόμαστε. Μόλις 2,30 ώρες από την Αθήνα, χαλαρά τρεις ώρες και αλλάζεις κόσμο...

Εμμένοντας στις εφημερίδες του Σαββάτου... Στο Ηράκλειο της Κρήτης, η τοπική εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ έχει τον τρόπο να παρουσιάζει ειδησεογραφικά το γεγονός προτάσσοντας τις “απ' έξω” εκτιμήσεις για τις επιπτώσεις στη χώρα. Σωστά πράττει, διότι αν περίμενε κάτι θετικό από τα μέσα θα... περίμενε πολύ. Μια θλίψη ατέλειωτη πλανάται στον αέρα...

Απίστευτοι αυτοί εκεί στην ΕΣΤΙΑ. Εκφραστές όσων δεν θέλουν εκλογές (και γιατί να τις θέλουν, μια χαρά λειτουργεί το σύστημα...) τρομοκρατεί για όσα αρνητικά μπορεί να προκύψουν από τη “ζαριά” των εκλογών. Βρε αθεόφοβοι κι εσείς έχετε επιστρατευτεί να τρομοκρατήσετε τα γεροντάκια που σας εμπιστεύονται;

Ήταν από αυτά τα ξαφνικά. Τα απρογραμμάτιστα. Που γι' αυτό ακριβώς το λόγο είναι κι ωραία. Απογευματάκι Σαββάτου. Έχουμε ξαπλώσει λίγο να ξεκουραστούμε από το τρέξιμο της μέρας στις δουλειές. Αυτές που έχουμε αφήσει όλη την εβδομάδα και πρέπει να γίνουν σήμερα...

Και ξαφνικά χτυπά το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής η Μαριγούλα. Με μια φωνή νεανική και μια τρέλα στην πρότασή της “Έχει εδώ κοντά ένα μπαράκι, πάμε να πιούμε ένα ποτό;”

Ενδίδουμε... Είναι τόσο καλή και γλυκιά η ίδια... Ξέρουμε ότι θα διανύσουμε μερικές δεκάδες χιλιόμετρα κι έξω κάνει ένα βρωμόκρυο, άλλο πράγμα. Χάλασε πάλι ο καιρός...

Προτιμούμε Αττική Οδό για την πρόσβασή μας στο δρόμο για Ραφήνα. Φτάνουμε στην κατασκήνωση της Μαριγούλας. Είναι εκεί με τα παιδιά της και μας περιμένει μετά το τηλεφώνημα. Λείπει μόνο ο Διονύσης που έχει βγει βόλτα. Στη θέση του, το κορίτσι του Παναγιώτη, του μεγάλου γιου της Μαριγούλας...

Η ίδια κάνει μπάνιο... Σαν τα παλιά Σαββατόβραδα που έπρεπε να κάνουμε το μπάνιο μας για να βγούμε... Έχει πάει πια 7.30 – 8.00. Φεύγουμε σχεδόν με... βρεγμένα τα μαλλιά της. Είχε τέτοια όρεξη και διάθεση που καθόλου δεν την ένοιαζε να βγει έτσι μαζί μας. Ψύξη είπατε; Ποια ψύξη;

Πήγαμε στον ΚΑΒΟ, ένα μπαράκι πάνω στο κύμα. Το καλοκαίρι θα πρέπει να είναι μοναδικά με τις καρέκλες του πάνω στη θάλασσα. Αλλά και τώρα ήταν υπέροχα... Ωραίο το περιβάλλον, η μουσική του, το τζάκι που καίει... Ήπιαμε ένα ποτό που στην πορεία έγιναν δύο. Τρεις και μισή ώρες καθίσαμε εκεί... Κι ούτε που το καταλάβαμε... Η κουβέντα ζεστή και το αλκοόλ χαλαρώνει... Είπαμε τόσα και νοιώσαμε παιδιά. Σαν τότε που λαχταρούσαμε να βρεθούμε στο χωριό, παιδιά 20 χρονώ, να βγούμε μια βόλτα στ' αλώνια, να κουβεντιάσουμε σαν φίλοι...

Μερικές φορές λες και σταματά ο χρόνος... Πάνω από τα 50 εγώ, κοντά εκείνες, πέντε παιδιά εκείνη και χωρισμένη, δύο και μεις. Κι όμως η παρέα είχε μια σπιρτάδα μοναδική...

Να 'σαι καλά ρε Μαριγούλα που μας ξεσήκωσες και βάλαμε μπροστά το... μηχανάκι της μνήμης. Χρειάζεται να μένει ζωντανή αυτή η πλευρά μας...

Η επόμενη μέρα, του προβληματισμού...

Posted in Επικαιρότητα

Εμείς δεν πανηγυρίσαμε ούτε μια στιγμή για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας αυτήν την περίοδο. Ιδιαίτερα με το PSI κι όταν έχει προηγηθεί το “κούρεμα” των μισθών και των συντάξεων. Στους τίτλους των Σαββατιάτικων φύλλων αυτό είναι το πρώτο θέμα. Εδώ από τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Διαβάστε κι ΕΔΩ μια άλλη άποψη.

Στα ΝΕΑ “παίζουν” με το “Κατά Λουκάν” και εικονογραφούν ανάλογα το πρωτοσέλιδό τους. Προσπαθούν μάλιστα να δώσουν ένα κλίμα για το πώς θα είναι η ζωή μας μετά το κούρεμα... Μακρινά και ουδέτερα, δεν παίρνουν θέση για τίποτα... Άλλα μας λένε όμως οι ξένοι. Διαβάστε ΕΔΩ.

Νέο τοπίο ανακαλύπτουν στο ΕΘΝΟΣ και βάζουν και τα κεφαλάκια όσων ευθύνονται για την... επιτυχία. Ο Παπαδήμος που εξυπηρετεί και δίπλα οι φιλόδοξοι πολιτικοί αρχηγοί, Βενιζέλος και Σαμαράς, της συγκυβέρνησης... Τώρα αν εσείς έχετε ξεπεράσει όλα τα προβλήματα και θέλετε να παρακολουθήσετε ζωντανά τις εργασίες συνδιάσκεψης του ΠΑΣΟΚ στο Στάδιο Ειρήνη και Φιλίας πατήστε ΕΔΩ.

Πού επικεντρώνει άραγε ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ το αισιόδοξο κλίμα; Μάλλον στις διεθνείς αγορές που δεν έχουν ιερό και όσιο γιατί εγώ στον περίγυρό μου, μόνο ανησυχία διαπίστωσα για το πολύ ρευστό αύριο. Κι αυτά τώρα το περί “ιστορικής συμφωνίας” εγώ τα ακούω βερεσέ...

Γιατί κάθε μέρα που περνάει οι τίτλοι των εφημερίδων μου θυμίζουν ESPRESSO στα χειρότερα της. Είναι δυνατόν μια, υποτίθεται σοβαρή πολιτική εφημερίδα να παρουσιάζει έτσι ένα γεγονός που θα μείνει στην ιστορία της Ελλάδας; Και όμως οι δημοσιογράφοι του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ έτσι αποτύπωσαν το πρωτοσέλιδό του για το PSI.

Αυτό κι αν είναι “σωτηρία”... Μια άλλη ματιά για το ίδιο θέμα από την ΑΥΓΗ που εκτιμά, πολύ σωστά, πως οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί έρχονται την ώρα που η ελληνική οικονομία βυθίζεται στην ύφεση και ο πληθωρισμός τρέχει με 2,5%.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA