Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!
Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"
Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!
Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας.Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.
Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.
Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά.
Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.
Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.
Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.
Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.
Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.
Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.
Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.
Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!
Μισή ώρα μετά τις 11 π.μ. που έχει οριστεί ως χρόνος συνάντησης των απεργών ανθρώπων του Τύπου, Ακαδημίας 20, έξω από την ΕΣΗΕΑ. Δεν έχει ακόμα διακοπεί η συγκοινωνία. Οι απεργοί έχουν πιάσει ίσκιο... Έχει ένα δυνατό καλοκαιρινό ήλιο...
Ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, Δημήτρης Τρίμης, πρώτος ομιλητής εκ μέρους του Συντονιστικού. Δεν μίλησε πολύ μα ήταν καλός στην τοποθέτηση του... Ακολούθησαν πολλοί ομιλητές από άλλους εργασιακούς χώρους. Λιτοί όλοι. Δεν ήταν και να μείνεις πολύ κάτω από τον ήλιο...
Ο Μανώλης Γλέζος μόλις έχει τελειώσει τον χαιρετισμό τους και φεύγει χειροκροτούμενος. Δημοσιογράφος κι ο ίδιος με μεγάλη προσφορά στον κλάδο έχει την εκτίμηση της κοινωνίας... Η ομιλία του καταχειροκροτήθηκε από τους συγκεντρωμένους απεργούς του Τύπου...
Η πορεία πάνω στην Ακαδημίας είναι έτοιμη να ξεκινήσει για τη Βουλή και από κει για το υπουργείο Εργασίας... Την αρχή ο αριθμός των συγκεντρωμένων ήταν μικρός, απογοητευτικός. Στη συνέχεια αυτό άλλαξε. Η πορεία πύκνωσε από συναδέλφους...
Η κεφαλή της πορείας έχει φτάσει στη Βουλή κι ετοιμάζεται να στρίψει στην Ακαδημίας... Μπροστά το αυτοκίνητο με τη ντουντούκα δίνει ρυθμό με τα συνθήματα του. Είμαι έξω από το ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετάνια”. Ένας μαύρος άστεγος που ζητιανεύει με ρωτά σε άψογα ελληνικά: “26 έχει σήμερα;”
Ο μεγάλος όγκος έχει στρίψει από τη Βουλή... Συναντώ συναδέλφους από της “Κ”. Ξεχωρίζω τη Δέσποινα και το Βασίλη με τους οποίους κουβεντιάσαμε αρκετά. Απολυμένοι όλοι... Εκείνοι και με εμπλοκή σε δικαστικούς αγώνες...
Άλλοι μια φωτογραφία από τη σημερινή απεργιακή πορεία των ανθρώπων του Τύπου έξω από τη Βουλή. Ο κόσμος στο πεζοδρόμιο ρωτούσε “ποιοι είναι αυτοί;” Δημοσιογράφοι, τεχνικοί, φωτογράφοι, τους έλεγα... “Ποιοι αυτοί που μα;ς φλομώνουν στο ψέμα καθημερινά από τα ΜΜΕ;¨. Μάλιστα αυτή την εικόνα έχουν για μας...
Έξω από το υπουργείο Εργασίας τελευταία στάση για να επιδοθεί το ψήφισμα στους αρμοδίους. Η ζέστη είναι ανυπόφορη... Έφυγα... Κατηφόρισα στο γραφείο μου, στη Βερανζέρου, να κάνω αυτή την ανάρτηση... Οι αγώνες θα πρέπει να συνεχιστούν για να υπάρξει αποτέλεσμα...
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΔΕΥΤΕΡΑ 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΜΑΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ Η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζομένων Ενώσεων στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ, στο πλαίσιο της 24ωρης πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που έχει εξαγγελθεί για την Τετάρτη 26/9/2012, καλεί όλους τους εργαζομένους στον Τύπο και στα ΜΜΕ να συμμετάσχουν μαζικά, δυναμικά και ενωτικά στην 24ωρη απεργία, που έχουν κηρύξει οι Ενώσεις κι οι Ομοσπονδίες του κλάδου, από τις 06.00 π.μ. της Δευτέρας, 24 Σεπτεμβρίου έως τις 06.00 π.μ. της Τρίτης, 25 Σεπτεμβρίου 2012, προτάσσοντας την κάθετη και συνολική αντίδραση και διαμαρτυρία τους στη συνεχιζόμενη εκ μέρους της τρόικας, της κυβέρνησης και της εργοδοσίας σαρωτική επιχείρηση αποδόμησης κάθε εργασιακού και κοινωνικο-ασφαλιστικού δικαιώματος. Τα τελευταία χρόνια οι εργοδότες του Τύπου και των ΜΜΕ, ακολουθώντας τις εκβιαστικές επιταγές της τρόικας (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕκΤ) και των κυβερνήσεων, οδήγησαν χιλιάδες συναδέλφους μας στην ανεργία και την οικονομική εξαθλίωση, ισοπέδωσαν μισθούς και αποζημιώσεις, επέκτειναν με σαρωτικό και αυταρχικό τρόπο τις κακοπληρωμένες και επισφαλείς, ελαστικές λεγόμενες μορφές εργασίας, τρομοκράτησαν και εκβίασαν συναδέλφους για να τους αποσπάσουν τις υπογραφές σε ατομικές συμβάσεις εργασίας καταργώντας με αυτό τον τρόπο τις ΣΣΕ.
Οι ιδιοκτήτες του Τύπου και των ΜΜΕ απαξίωσαν με αυτό τον τρόπο όχι μόνο την εργασία και την κοινωνική προσφορά μας, αλλά χρεοκόπησαν τις επιχειρήσεις τους –πλουτίζοντας οι ίδιοι– και κυρίως αγνόησαν, υπονόμευσαν και υπονομεύουν το δικαίωμα των πολιτών στην ενημέρωση. ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΑΜΕΣΑ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ, ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΑ
στις επιταχυνόμενες συντονισμένες επιθέσεις των εργοδοτών ενάντια στα ελάχιστα πλέον εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματά μας μέσα από :
Την ολική ακύρωση και κατάργηση των ΣΣΕ στην πράξη.
Την άρνησή τους να υπογράψουν νέες ΣΣΕ.
Τη δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας σε βάρος των εργαζομένων με μαζικές απολύσεις, μειώσεις και καθυστερήσεις καταβολής μισθών και αμοιβών εργαζομένων.
Την κυριαρχία ανεργίας, ανασφάλειας, επισφαλούς κακοπληρωμένης και ανασφάλιστης εργασία σε εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, ενημερωτικά sites και portals, στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα.
Την επιβολή εκ περιτροπής εργασίας, με μειωμένο χρόνο απασχόλησης για τον ίδιο όγκο εργασίας ή την εντατικοποίηση της δουλειάς με ταυτόχρονη μείωση μισθών.
Τη μεθόδευση της προώθησης απολύσεων χωρίς αποζημιώσεις.
Την αυθαίρετη μεταφορά εργαζομένων σε ενοικιαζόμενους τίτλους και επιχειρήσεις με τη μη εξόφληση ή καθυστέρηση πληρωμής ΔΠΥ υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους στην καταβολή ΦΠΑ από την τσέπη τους.
Τις διώξεις συνδικαλιστών και την ποινικοποίηση του αγώνα μας καθώς εργοδότες, κυβερνητικοί μηχανισμοί και τρόικα επιδιώκουν φανερά πλέον το τέλος της συλλογικής δράσης των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων.
Την ουσιαστική διάλυση του Οργανισμού Μεσολάβησης & Διαιτησίας, που οδηγεί με βεβαιότητα στην κατάργηση του θεσμικού πλαισίου για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Οι εργαζόμενοι στο χώρο του Τύπου ενώνουμε για άλλη μια φορά τη φωνή μας με όλους τους εργαζόμενους της χώρας σε ένα κοινό αγωνιστικό - απεργιακό μέτωπο, διεκδικώντας την κατάργηση όλου του μνημονιακού αντεργατικού νομοθετικού πλαισίου και την ανάκτηση και κατοχύρωση όλων όσων μέχρι σήμερα οι μνημονιακές πολιτικές και οι εργοδότες αφαίρεσαν από μισθούς, εργασιακά δικαιώματα, ασφαλιστικές παροχές, συντάξεις, προνοιακά επιδόματα, με στόχο πάντα να πλήξουν δικαιώματα και να χειραγωγήσουν το χώρο της ενημέρωσης.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ, ΑΞΙΩΝΟΥΜΕ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ:
Την κατάργηση όλου του εκτρωματικού μνημονιακού αντεργατικού και αντικοινωνικού νομοθετικού πλαισίου, που οδηγεί στη καταρράκωση των εργασιακών σχέσεων.
Τη στήριξη και προστασία των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την υποχρεωτική εφαρμογή τους σε όλα τα ΜΜΕ.
Την ανακούφιση των εκατοντάδων ανέργων συναδέλφων μας με μέτρα οικονομικής στήριξης και απαλλαγή τους από όλα τα «χαράτσια».
Την αποκατάσταση της βιωσιμότητας των ασφαλιστικών μας ταμείων και όλου του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος και την επιστροφή όλων των αποθεματικών, που δήμευσαν, μετά το «κούρεμα» μέσω του PSI , κατ’ εντολή της τρόικας.
Την κατοχύρωση, χωρίς περικοπές, ενός υγιούς τομέα υγείας και πρόνοιας, το πρώτιστο κοινωνικό δικαίωμα μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
Την αποκατάσταση όλων των συντάξεων, ώστε να επανέλθει στους ασφαλισμένους και απόμαχους συναδέλφους μας το κλονισμένο επίπεδο της αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Την ενδυνάμωση της απασχόλησης, με φραγμό στις απολύσεις και στα λουκέτα των Μέσων Ενημέρωσης.
Την κατάργηση της νομοθετικής ρύθμισης, που επιβάλλει τη λεηλασία του ανταποδοτικού τέλους της ΕΡΤ και λειτουργεί υπέρ των εταιρειών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Την επέκταση όλων των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων και στο χώρο του διαδικτύου.
Την απόκρουση των απολύσεων, των ατομικών συμβάσεων, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, των αμοιβών ελεημοσύνης, τις περικοπές στους μισθούς και τα επιδόματα.
* Διεκδικούμε δουλειά, αξιοπρεπείς ΣΣΕ, κοινωνική ασφάλιση για όλους και σοβαρή, αξιόπιστη και δημοκρατική ενημέρωση με βάση τις αληθινές ανάγκες της κοινωνίας.
* Ζητάμε συλλογικά δικαιώματα, που θα εγγυώνται την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία των δημοσιογράφων και της Ενημέρωσης.
Η υπέρβαση της κρίσης είναι η αδιαπραγμάτευτη βάση για τον δίκαιο αγώνα μας.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ 24ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 24/9/2012
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 11.00 π.μ. στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20)
και ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΥΠ. ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΑΠΟ ΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΤΑ Μ.Μ.Ε.
Απογευματάκι Σαββάτου... Μόλις έχει φτάσει ο γαϊδαράκος στο πάρκο με ειδικό μέσο μεταφοράς. Μια φωτογραφία στο Facebook από το χώρο, αναγγέλλει το γεγονός και καλεί τα παιδιά να... έρθουν...
Σαν το μελίσσι έπεσαν πάνω στον γάιδαρο τα παιδιά... Γεννημένα στην Αθήνα, πού να δουν τέτοιο ζώο, στη ζωή τους. Μόνο στα παραμύθια... Και τώρα ήταν μπροστά σε έναν αληθινό γάιδαρο... Τους έκανε μεγάλη εντύπωση και ήθελαν όλα να ανέβουν... Αλλά χρειάζεται να κρατήσουν μια σειρά...
Ο Γιώργος έχει αναλάβει αυτό το ρόλο... Και χρησιμοποιεί το χαρτί που έχουμε διπλώσει την εφημερίδα μας 500 κομμάτια μοιράστηκαν την πρώτη μέρα... Η ουρά των παιδιών μεγαλώνει επικίνδυνα... Όλα θέλουν γαϊδουροκαβαλαρία...
Πιο δίπλα, ειδικοί ρεφλεξιολόγοι, ανακουφίζουν για 10 ή περισσότερα λεπτά, όσους το χρειάζονται, δωρεάν... Οι άνθρωποι που είναι στο πάρκο ξαφνιάζονται... Ρωτούν τι γίνεται, τους εξηγούμε. Γιορτάζουμε τέσσερα χρόνια αγώνες στην ΕΚΑΠ... Μ'' έναν ιδιόμορφο τρόπο, είναι αλήθεια...
Στο Γυμνάσιο έχουν μαζευτεί οι του Δικτύου Αλληλεγγύης να κουβεντιάσουν λίγο πιο ήσυχα... Τα μαθήματα Αλληλεγγύης και προσφοράς είναι μια άλλη πλευρά της ΕΚΑΠ πολύ χρήσιμη στις μέρες μας... Και ενδιαφέρει πολλούς...
Επιστροφή στα παιδιά που έχουν την τιμητική τους στη γιορτή μας... Μετά τη γαϊδουροκαβαλαρία, ακολουθούν τον ξυλοπόδαρο και παίζουν παιχνίδια καθισμένα κάτω στο γρασίδι του πάρκου...
Τα παιδιά κάθονται στο θεατράκι... Ο κόσμος, όσο περνάει η ώρα τόσο και πληθαίνει... Τώρα περιμένουν υπονετικά, εκπληκτικό για παιδιά, να πάρουν τα δώρα που τους έταξαν... Ένα - ένα παραλαμβάνει το παιχνίδι του για το σπίτι...
Οι αγώνες γίνονται γιορτή! Αυτή είναι η αφίσα που καλεί τον κόσμο να έρθει στο 2ήμερο γιορτής που ξεκινάει σήμερα για τα τέσσερα χρόνια αγώνων. Εμείς θα είμαστε εκεί. Εσείς;
Η τελευταία σελίδα της νέας, τεύχος 10, Εφημερίδας της ΕΚΑΠ που τυπώθηκε και θα μοιράζεται από σήμερα στις εκδηλώσεις μας. Έχει το πρόγραμμα των εκδηλώσεων. Ολόκληρη την εφημερίδα, είπαμε θα την πάρετε από κει. Από δω όμως μπορείτε να ξέρετε τι ετοιμάζουμε. Κι ΕΔΩ μπορείτε να τη διαβάσετε...
Κι αυτή είναι η πρώτη σελίδα του νέου φυλλαδίου για το Στέκι Αλληλεγγύης που επίσης θα μοιράζεται στις εκδηλώσεις... Δείτε ΕΔΩ περισσότερα πράγματα...
Σε τέτοιους καιρούς δύσκολους, εμείς επιμένουμε πως μέσα από τους αγώνες μπορεί να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα... Γυρνάμε τέσσερα χρόνια πίσω... Τότε που όλα ξεκίναγαν με τον “τσαμπουκά” της Νομαρχίας Αθηνών να χτίσει μέσα στα αρχαία, ένα σύγχρονο μεγαθήριο, για να στεγάσει τις υπηρεσίες της, αγνοώντας τους κατοίκους της περιοχής μας...
Μαζεύτηκαν οι πρώτοι κάτοικοι κι είπαν πως αυτό δεν έπρεπε να γίνει. Λίγοι τολμηροί στην αρχή... Τόσοι που μπορούσαν να χωρέσουν στα παγκάκια της πλατείας επί της Τριπόλεως...
Ακούσαμε κι εμείς τις φωνές, είδαμε το δίκιο, πυκνώσαμε τις τάξεις αυτών που διαμαρτύρονταν. Ήρθαν τα κανάλια, όταν κλείσαμε τους δρόμους και βγάλαμε έξω τα παιδιά μας, πήρε διαστάσεις το θέμα. Αλλά δεν μείναμε σε μια τυφλή διαμαρτυρία...
Ξεκινήσαμε τοBlogτης Επιτροπής Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτων (ΕΚΑΠ), αφίσες, ανακοινώσεις, δράσεις. Συνεδρίαζε η Νομαρχία; Μέλη της ΕΚΑΠ ήταν εκεί και υπερασπίζονταν το δίκιο του αγώνα τους... Μέχρι που πετύχαμε να γίνει εκεί, στο χώρο που ήθελαν να φτιάξουν το κτίριο της Νομαρχίας, Νηπιαγωγείο. Δεν ξέρω αν προλάβουμε να το δούμε να γίνεται όσο ζούμε γιατί,πέρα από την κρίση, ο ΟΣΚ κινείται με ραχατλίδικους ρυθμούς...
Ύστερα οι αγώνες διευρύνθηκαν... Η ανάδειξη του αρχαιολογικού πάρκου και η αναβάθμιση της περιοχής ήταν μέσα στα άμεσα ενδιαφέροντα μας.
Στο μεταξύ κυκλοφόρησε και η Εφημερίδα μας. Δημιουργήθηκε το Στέκι Αλληλεγγύης στην Τηλεφάνους 12 για να μπορούμε να βοηθήσουμε τους αδύναμους συνανθρώπους μας... Και οι δυο δράσεις είναι σε καλό δρόμο...
Πέρα απ' όλα όμως αναπτύξαμε καλές ανθρώπινες σχέσεις. Εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον. Η διαφορετικότητα καταγράφεται στα θετικά, ενώ καταφέρνουμενα συνθέτουμε απόψεις πάνω σε σημαντικά ζητήματα.
Τα βήματα σ' αυτά τα τέσσερα χρόνια, άλλοτε ήταν μεγάλα, άλλοτε συνετά κι άλλοτε μικρά και με μεγάλη προσοχή. Το καλό ήταν πως ότι γίνονταν ήταν προς μια κατεύθυνση. Δεν υπήρξαν πισωγυρίσματα... Τι να πρωτοθυμηθώ; Πόσες εκδηλώσεις – ξεναγήσεις μέσα στο αρχαιολογικό πάρκο, πόσες παραστάσεις, αλλάξαμε κι εμείς μαζί με τη γειτονιά... Οργανωθήκαμε καλύτερα... Τους ξαφνιάσαμε...
Ποια είναι, τελικά, αυτή η ΕΚΑΠ; Ποιος είναι ο πρόεδρος της, τα μέλη του Δ. Σ.; Έψαχναν να βρουν... Άδικα. Δεν υπάρχει τέτοιο όργανο, ως φορέας. Δεν έχει καταστατικό... Δεν υπάρχουν καρέκλες εξουσίας...
Μια οριζόντια οργάνωση των κατοίκων είναι, χωρίς τίτλους και προνόμοια για κανένα... Κι αυτό δεν μπόρεσαν ποτέ να το καταλάβουν. Ούτε θα το καταλάβουν. Γιατί δεν μπορούν να φανταστούν ότι υπάρχουν άνθρωποι στις μέρες μας που είναι διατεθειμένοι να δώσουν τα πάντα χωρίς να περιμένουν να πάρουν τίποτα. Δεν είναι σε θέση να δουν πέρα από τη μύτη τους.
Να, γιατί το διήμερο που ξεκινά το απόγευμα στο πάρκο, είναι για μας μια πολύ σημαντική υπόθεση: Τέσσερα χρόνια αγώνες με νίκες και κατακτήσεις τεράστιες, δεν είναι λίγο... Κι αξίζει να τις γιορτάσει κανείς. Αξίζει να μοιραστεί τη χαρά της νίκης,της δύναμη της δημιουργίας και της καλή συνεργασίας. Ελάτε απόψε κι αύριο στο πάρκο να γνωριστούμε κι από κοντά! Όλοι είναι χρήσιμοι σ' αυτή την προσπάθεια!
Στο πλαίσιο των δράσεων αλληλεγγύης της ΕΚΑΠ έχουν ενταχθεί και τα Δωρεάν Μαθήματα Δημοσιογραφίας που γίνονται στο "Πολύτροπο Τέχνης" και την ευθύνη τους έχω εγώ. Δείτε ΕΔΩ το Blog της Ομάδας μας και ΕΔΩ τις συναντήσεις μας στο Facebook.
Δείτε ΕΔΩ τις άλλες δράσεις αλληλεγγύης με τα υπόλοιπα μαθήματα που γίνονται υπό την αιγίδα της ΕΚΑΠ.
Δείτε κι ΕΔΩ το Blog της ΕΚΑΠ. Έχει καταπληκτική ενημέρωση. Σχεδόν δυο -τρεις αναρτήσεις την ημέρα...
Η μεγάλη 24ωρη γενική απεργία που προγραμματίζουν οι δύο κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για την Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη, αφορά και τους δημοσιογράφους. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς... Αυτοί είναι που υφίστανται πρώτοι, όλα τα δεινά από τις όποιες δραματικές αλλαγές εφαρμόζουν στη συνέχεια στην κοινωνία.
Μόνο που, επειδή υπάρχει μια διχογνωμία στον κλάδο ότι και καλά αν απεργούν και οι δημοσιογράφοι μαζί με τους άλλους εργαζόμενους δεν υπάρχει ενημέρωση σωστή και ολοκληρωμένη από την εξέλιξη της απεργίας, αποφάσισαν να την κάνουν ένα 24ωρο νωρίτερα.
Προσωπικά διαφωνώ, αλλά σέβομαι τις αποφάσεις και θα συμμετάσχω όπως το θέλουν, όμως δείτε την ημέρα εκείνη πόσο τηλεοπτικό χρόνο θα δώσουν τα κανάλια αν η συγκέντρωση και η πορεία που θα ακολουθήσει είναι ειρηνική. Και προσέξτε σας παρακαλώ πόσο καλά και άρτια θα προβληθούν από όλα τα ΜΜΕ τα αιτήματα των εργαζομένων.
Ας μη γελιόμαστε... Ζούμε εδώ και βλέπουμε την κατάντια των συμβιβασμένων ΜΜΕ. Μια ειδησούλα θα έχουν στα ψιλά για ξεκάρφωμα και μετά θα συνεχίσουν απτόητοι να προβάλουν το πρόγραμμά τους (ο Θεός να το κάνει τέτοιο...), τα τούρκικα σίριαλ, τις επαναλήψεις για 20η και βάλε φορά, τα ανούσια καβγαδάκια...
Κι όμως όσοι ζουν από μέσα τα πράγματα στον Τύπο γνωρίζουν ότι οι εργοδότες, ακολουθώντας τις εκβιαστικές επιταγές της τρόικας και των κυβερνήσεων οδήγησαν χιλιάδες δημοσιογράφους στην ανεργία (ανάμεσά τους κι εμένα) και την οικονομική εξαθλίωση, ισοπεδώνοντας μισθούς και αποζημιώσεις, επέκτειναν με σαρωτικό τρόπο τις κακοπληρωμένες και επισφαλείς ελαστικές μορφές εργασίας, τρομοκράτησαν και εκβίασαν συναδέλφους για να τους αποσπάσουν τις υπογραφές σε ατομική σύμβαση εργασίας καταργώντας με αυτόν τον τρόπο τις ΣΣΕ.
Και τι τους νοιάζει αν έτσι υπονόμευσαν το δικαίωμα των πολιτών για την ενημέρωση. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα γίνουν πλουσιότεροι, εκμεταλλευόμενοι την κρίση. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια και σας το βεβαιώνω με το χέρι στην καρδιά εγώ που έζησα και συνεχίζω να ζω περισσότερα από 30 χρόνια μέσα σ' αυτό το χώρο...
Μόνο που δεν θα τα βρείτε εύκολα αυτά γραμμένα στις εφημερίδες. Είναι γιατί οι ίδιοι οι συντάκτες είναι τρομοκρατημένοι μ' αυτά που βιώνουν και είναι που δύσκολα τους δίνετε βήμα για να πουν τις απόψεις τους και να αναπτύξουν τις θέσεις τους.
Κι αν συμβαίνει τώρα εδώ, από τούτη τη δημοκρατική έπαλξη, είναι γιατί οι άνθρωποι που την έχουν δεν βιώνουν λιγότερα από μας προβλήματα. Έχουν να κάνουν και με μια σκληρή αγορά που δεν έχει πια καμιά ανοχή χρόνου και δεν συγχωρεί όσους ξεφεύγουν από τη γραμμή των "καλών συνεργατών", όπως την εννοούν αυτοί...
Κάθε φορά που βλέπετε στην τηλεόραση κάποια φερέφωνα της εξουσίας να διαλαλούν την πραμάτεια τους μπορείτε να τους φτύνεται, άφοβα. Δεν εκπροσωπούν τον κλάδο, τους ανθρώπους του Τύπου που προσπαθούν να βγάλουν τίμια το ψωμί τους, είναι απλά ξεπουλημένα τομάρια που τους αρέσει να λέγονται "δημοσιογράφοι".
Οι άνθρωποι του Τύπου είναι, όπως όλοι οι εργαζόμενοι, αξιοπρεπείς. Το ψωμί τους το βγάζουν με αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα, όχι της χαράς αλλά της εκμετάλλευσης.
Εκεί έξω, στη ζούγκλα των ΜΜΕ υπάρχουν νέοι άνθρωποι με όνειρα που νοιώθουν τσαλακωμένοι όταν υποχρεώνονται να δουλεύουν με το δελτίο παροχής υπηρεσιών χωρίς καμιά προοπτική και μέλλον...
Το συντονιστικό των Σωματείων από όλους τους χώρους του Τύπου (συντάκτες, διοικητικό προσωπικό, τεχνικοί, λιθογράφοι, πιεστές, φωτορεπόρτερ, τεχνικοί ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, προσωπικό πρακτορείων κ.λπ.) καταγράφει αναλυτικά τα αιτήματα των ανθρώπων που εκφράζει.
Και δεν είναι καθόλου λίγα... Αλλά αφορούν άλλους αποδέκτες και σ' αυτούς οι απεργοί έχουν τον τρόπο να φτάσουν, δεν έχει νόημα να σας ταλαιπωρήσω από δω...
Έτσι η φωνή μπορεί να πνίγεται, αλλά όχι και το δίκιο... Γι' αυτό και η συμμετοχή στην απεργία αναμένεται να είναι καθολική. Μακάρι να είναι μεγάλη και η απεργιακή συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ. Το μήνυμα θα είναι συντριπτικό: Έχουν απέναντι τους ολόκληρη την κοινωνία. Ας μαζευτούν πριν τη δουν να ξεσηκώνεται. Γιατί τότε δεν θα μαζεύεται με τίποτα το πράγμα. Πιστέψτε με...
Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου "Επισημάνσεις".
Δείτε ΕΔΩ ένα εκπληκτικό κείμενο του ΣΤΑΘΗ σήμερα.
Χαμογελάτε γιατί χανόμαστε... Δείτε προσεκτικά αυτό το βίντεο. Δεν είναι και μεγάλο... Είναι όμως εξαιρετικό...
Ηράκλειο - Τετάρτη 19/9/2012 : Στο κεντρικό βραδινό δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού Tv Creta πραγματοποιήθηκε κατάληψη - παρέμβαση απο αναρχικούς / αντιεξουσιαστές στα πλαίσια των δράσεων αντιπληροφόρησης & προπαγάνδισης της αντιφασιστικής πορείας της 20/9/12 και της γενικής απεργίας της 26/9/12 καλώντας την κοινωνία να συμμετάσχει.
Το κομμάτι που ακολουθεί το δημοσίευσε στον τοίχο του ο Χρήστος Βανδώρος, ένας άνθρωπος που γνώρισα ως συνδικαλιστή στην ΠΕΤ ΟΤΕ και τον εκτίμησα για το θάρρος του και τη δυναμική με την οποία αντιπαλεύει τα πράγματα. Μου άρεσε γιατί λέει μεγάλες αλήθειες και θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας:
Όλα ξεκίνησαν στις 23 Απριλίου του 2010. Όταν ο τότε πρωθυπουργός μας ανακοίνωσε από το Καστελόριζο ότι η Ελλάδα θα μπει στο ΔΝΤ. Από την ημέρα εκείνη η πατρίδα μας παραδόθηκε στις τραπεζικές δυνάμεις κατοχής. Μια μέρα που θα τη θυμάται για πολλούς αιώνες ο Ελληνισμός. Είναι η μέρα που ξεκίνησε ο πόλεμος για την εξαθλίωση του Ελληνικού λαού. Αυτοί λοιπόν με το «δικαίωμα» που αποκτά δια της βίας ο κάθε κατακτητής οδήγησαν τους Έλληνες στη φτώχεια, την πείνα, την παρακμή, την εξαθλίωση, τις αυτοκτονίες.
Όλα σχεδιασμένα... Τι επενδυτές ήταν οι Έλληνες; Από πότε άρχισαν να μαθαίνουν για μετοχές , σουάπς, ομόλογα δευτερογενούς αγοράς, παράγωγα, CDS και όλα αυτά που οι περισσότεροι από εμάς ούτε τα είχαμε ξανακούσει. Τι έλεγαν οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας; Ένα κεραμίδι να βάλω το κεφάλι της οικογένειάς μου μέσα και πέντε δεκάρες για τα γεράματα. Αυτό ξέραμε!!! Μέχρι που άρχισε ο χορός του εύκολου χρήματος . -Δεν έχεις λεφτά για διακοπές; Πάρε ένα δάνειο. -Δεν έχεις λεφτά για καλό αυτοκίνητο; Πάρε ένα δάνειο και ακόμα ένα. -Δεν έχεις λεφτά για τις σπουδές των παιδιών σου; Πάρε ένα δάνειο. -Δεν έχεις λεφτά για σπίτι; Πάρε δάνειο και σε 30-40 χρόνια εκεί που δίνεις ενοίκιο, το σπίτι θα γίνει δικό σου. Άλλοι λίγο, άλλοι περισσότερο έπεσαν στην καλοστημένη παγίδα. Κανένας μας όμως δεν πήρε δάνειο χωρίς να ξέρει τις δυνατότητές του τις οικονομικές και εδώ είναι η ουσία: Ποιες δυνατότητες είχαμε τότε και ποιες τώρα; Τι χρήματα παίρναμε τότε που υπογράφαμε τη δανειακή σύμβαση με την Τράπεζα και τι σήμερα; Τότε εργαζόμασταν ίσως και τα δυο μέλη της οικογένειας και τώρα μπορεί ένας ή και κανένας. Θα μου πείτε γνωστά αυτά αλλά εμείς πώς μπορούμε να τα βάλουμε με τις Τράπεζες; Θα μας πάρουν τα σπίτια, τα αυτοκίνητα και ό ,τι άλλο έχουμε βάλει υποθήκη. ΜΠΟΡΟΥΜΕ! Εάν θέλουμε όλοι μαζί μπορούμε ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ. Με ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ; Εδώ είμαστε για να το συζητήσουμε. Εγώ απλώς θα σας εκθέσω μερικά γεγονότα. Με το νόμο 3723 ΦΕΚ 250 της 09/12/2008 επί Καραμανλή δόθηκαν καταρχήν στις Τράπεζες 23 δις αποκλειστικά, το τονίζω αποκλειστικά, για χορήγηση στεγαστικών δανείων και κεφάλαια κινήσεων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Τα ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου που πήραν οι Τράπεζες τα έδωσαν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και έλαβαν δάνειο με επιτόκιο 1%. Αντί όμως να δώσουν τα λεφτά στον κόσμο -όπως όριζε ο Νόμος- για στεγαστικά δάνεια και κεφάλαια κινήσεως σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που θα εκτίνασσαν την ανάπτυξη και την οικονομία, οι τράπεζες δεν τα έδωσαν και με μέρος αυτών αγόρασαν ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου με επιτόκιο 4,8%. Το ίδιο πάνω κάτω συνεχίστηκε μέχρι σήμερα από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Μέλημα τους να σωθούν οι διαπλεκόμενοι ανά την Ευρώπη και γενικότερα τραπεζίτες Σήμερα η αξία των Τραπεζών είναι περίπου 3 δις., ενώ τα χρήματα που αφαίμαξαν από εμάς 10δες!!! Αναρωτιέμαι έχουν δώσει εγγυήσεις; Στη λήξη τους αν δεν έχουν δώσει εγγυήσεις τα ομόλογα αυτά θα πρέπει να πληρωθούν από το κράτος, δηλαδή εμάς τους φορολογούμενους. Σχετικά με το επιτόκιο. Δεν υπάρχει σε κανένα ομόλογο ή δανειακή σύμβαση τέτοιο ληστρικό επιτόκιο. Θα μου πείτε καλά όλα αυτά. ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; Να τους στείλουμε εξώδικο ή να τους κάνουμε ασφαλιστικά μέτρα και να ζητάμε απόφαση που να παγώνει επίσημα τη σχέση μας με την Τράπεζα και αυτή δεν θα μπορεί να μας κάνει τίποτα. Αν μαζευτούμε ΟΛΟΙ, θέλω να το πιστεύω ΟΛΟΙ και να κάνουμε ασφαλιστικά μέτρα και είμαστε ΟΛΟΙ παρόντες μπροστά στους Δικαστές που τις επόμενες μέρες θα λάβουν μειωμένους κατά πολύ τους μισθούς τους όπως και όλοι οι εργαζόμενοι της Ελλάδος. Τι λέτε; Μήπως εκείνη η μέρα είναι απόφαση σταθμός στη δικαστική Ιστορία; Αυτή την ώρα βέβαια χρησιμοποιεί η κυβέρνηση ένα εξίσου ύπουλο όπλο. Το όπλο της εφορίας. Όλη την πολιτική απατεωνιά της, όλο το κλέψιμο το περνάει με ένα νόμο που προσπαθεί να μας δέσει χειροπόδαρα μέσα από την εφορία και να μας ξεκάνουν… ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΟΠΛΑ ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ Βαρέθηκα τα πολλαπλασιαζόμενα τρομοκρατικά και εκβιαστικά τους διλήμματα : ΔΝΤ ή χρεοκοπία, Μνημόνιο ή χρεοκοπία, Αλλαγές στο ασφαλιστικό ή χρεοκοπία Αλλαγές στα εργασιακά ή χρεοκοπία Απολύσεις ή χρεοκοπία Μείωση δαπανών σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια ή χρεοκοπία Νέες αυξήσεις φόρων ή χρεοκοπία Χαράτσια ή χρεοκοπία Μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία Εφαρμοστικός ή χρεοκοπία PSI ή χρεοκοπία Το να με βάζουν στο δίλημμα να διαλέξω ανάμεσα στο κακό και το χειρότερο αποφάσισα ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ ΟΡΘΙΟΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΟΔΗΓΗΘΩ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΑΠΕΙΝΩΜΕΝΟΣ. Τέλος ένα απόσπασμα από τους Νόμους του Πλάτωνα: «Ακόμα κι όταν η Πατρίδα κινδυνεύει να σκλαβωθεί ή να πέσει στα χέρια ανάξιων κυβερνητών, είναι προτιμότερο να επαναστατήσεις παρά να την εγκαταλείψεις και να καταφύγεις στην εξορία. Είναι προτιμότερο να υποφέρουμε όλες αυτές τις ταλαιπωρίες παρά να δεχτούμε αλλαγή του Πολιτεύματός μας με κάποιο άλλο που θα κάνει τους ανθρώπους χειρότερους». Άλλωστε εμείς δώσαμε τον όρκο «Ελευθερία ή Θάνατος» και όπως είπε ο Ουίλσον Τσόρτσιλ το 1941 «Οι Έλληνες δεν μάχονται σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες μάχονται σαν Έλληνες».
Αυτή είναι η πρώτη σελίδα της νέας εφημερίδας της ΕΚΑΠ τ. 10 που θα είναι έτοιμοι να μοιραστεί στο διήμερο γιορτής για τα τέσσερα χρόνια αγώνα αγώνα στην περιοχή. Δείτε το ΕΔΩ.
Αργήσαμε λίγο να το βγάλουμε αυτό το φύλλο. Ήταν οι πολιτικές εκλογές στη μέση, δυο φορές μέσα σε δυο μήνες, οι μικρές καλοκαιρινές διακοπές (όσοι μπορέσαμε φέτος) και να, που τελικά, μέσα σε μια εβδομάδα ετοιμάσαμε ένα εξαιρετικό φύλλο...
Στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα πάνω στα μάρμαρα με τη βαριά ιστορία έγινε η Συντακτική Επιτροπή για να επιλέξουμε τα θέματα που θα έχει. Ήταν Δευτέρα κι ήταν κλειστό και το συνεργατικό καφενείο, οπότε δεν είχαμε κι άλλη επιλογή.
Και γιατί αυτή η κωλοπιλάλα; Διότι αυτό το Σαββατοκύριακο έχουμε γιορτές στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Και θέλαμε να είναι έτοιμο, μαζί με το νέο διαφημιστικό έντυπο για το Στέκι Αλληλεγγύης που θα τυπωθεί σε 2.000 κομμάτια και θα ξεκινήσει να μοιράζεται από κει. Τα δύο σημαντικά: Εφημερίδα και φλάιερ για το Στέκι...Ελάτε κι εσείς στο χώρο.
Το υπόλοιπο πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα έχει ως εξής. Να κουβεντιάσουμε, να θυμηθούμε, να χαράξουμε νέους δρόμους...
Σχετικά με την εφημερίδα τώρα... Παρότι το τ.10 καλύπτει τυπικά το τρίμηνο Απριλίου – Μαΐου – Ιουνίου, είναι ωστόσο το πιο επίκαιρο φύλλο που έχουμε βγάλει ως τα τώρα.
Τα μεγάλα θέματα είναι το εμπορικό κέντρο που ετοιμάζουν στην αυλή του Μουσείου της πόλης και οι Λαχανόκηποι. Κι ακόμα ένα πολύ ωραίο κείμενο της Γεωργίας Ξάνθη για τα όμορφα ξωκκλήσια της περιοχής μας, το πρώτο μέρος, τα σχόλια που αξίζει να τα διαβάσετε, το πρώτο μέρος από την ιστορία με τις αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή μας. Και βεβαίως οι φοβερές και τρομερές φωτογραφίες του Γιώργου Τζιόρβα.
Αυτό το Σαββατοκύριακο μην ξεχάσετε να το ζητήσετε... Θα είναι διαθέσιμο στους χώρους που θα γίνονται οι εκδηλώσεις για τα τέσσερα χρόνια αγώνων της ΕΚΑΠ.
Μεγαλώσαμε, συμμετέχουμε στις δράσεις στη γειτονιά και γράφουμε ιστορία... Γιατί κάπως έτσι γράφετε η ιστορία...
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!