Σήμερα βάζουμε τις τελευταίες πινελιές στο τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ!
Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που κυκλοφορεί τώρα. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Σήμερα το μεσημέρι θα πάμε στο τυπογραφείο να ολοκληρώσουμε την έκδοση....
Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε στο στήσιμο της. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη. Εξαιρετικοί και απόλυτα συνενοήσιμοι.
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!
Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας.Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.
Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.
Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά.
Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.
Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.
Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.
Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.
Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.
Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.
Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.
Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!
Με το διήμερο δράσεων στο πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνος (30-31/3) αποδείχθηκε ότι αυτό που οραματιζόμαστε και διεκδικούμε τα τελευταία χρόνια για μια καλύτερη ποιότητα ζωής είναι εδώ και μας περιβάλλει.
Με αφορμή τη συνεδρίαση της 4ης Δημοτικής Κοινότητας στην οποία θα πάρουν απόφαση για την κατασκευή του εμπορικού κέντρου-μαμούθ, (πρώην Μουζάκη) δίπλα στο ήδη τσιμεντωμένο ποτάμι του Κηφισού, νιώθουμε την ανάγκη να ακουστεί η φωνή μας και να ληφθούν σοβαρά υπ’όψιν οι ανάγκες και οι απόψεις, που αφορούν τόσο τις δικές μας ζωές, όσο και των παιδιών μας.
Γι’αυτό σας καλούμε την Τετάρτη 17/4 και ώρα 16.30
στο Πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνος (είσοδος Μοναστηρίου και Τηλεφάνους).
Ανταλλάζουμε ιδέες, συντονιζόμαστε, και περπατάμε στη γειτονιά μας, σε μια διαδρομή από το πάρκο έως την 4η Δημοτική Κοινότητα, για να δηλώσουμε με την παρουσία μας
ότι η Ακαδημία Πλάτωνος είναι ένας φάρος παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και δείχνει έναν άλλο δρόμο.
Ανθρώπινο, ελεύθερο.
Δεύτερο βίντεο από τη χθεσινή ξενάγηση στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Εδώ θέλουν να φτιάξουν το Mall... Θα τους αφήσουμε;
Το πρώτο από μια σειρά βίντεο που τραβήξαμε χθες μέσα στην Ακαδημία Πλάτωνος. Η κ. Σοφία Αυγερινού – Καλώνια, καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, και αντιπρόεδρος του ICOMOS αναφέρει για τις εκδηλώσεις που ετοιμάζουν στις 19 Απριλίου, ενώ η αρχαιολόγος κ. Βούλα Μπαρδάνη αναφέρεται στην ιστορία του αρχαιολογικού πάρκου...
Μια αναμνηστική φωτογραφία από τη χθεσινή ξενάγηση στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Αρκετός ο κόσμος που διέθεσε την Κυριακή του για να ακούσει και να μάθει για το θησαυρό που έχουμε στη γειτονιά μας... Και πολλοί δεν τον γνωρίζουν...
Πολιτιστική Κληρονομιά της Εκπαίδευσης Ελλάδος Παίδευσις. Συνδιοργανωτές: Ελληνικό ICOMOS, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ), Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ), Όμιλος UNESCO Πειραιώς και Νήσων, MOnuMENTA, Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνος.
Η 18η Απριλίου έχει ορισθεί από την UNESCO και το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών (INTERNATIONAL COUNCIL ON MONUMENTS AND SITES –ICOMOS) ως Παγκόσμια Ημέρα Μνημείων και Χώρων. Το ICOMOS προτείνει κάθε χρόνο ένα επίκαιρο θέμα, ώστε να αναδειχτεί το νόημα της ημέρας αυτής. Το γεγονός αυτό αποτελεί αφετηρία για τη διεξαγωγή σειράς εκδηλώσεων από τις εθνικές και διεθνείς επιστημονικές επιτροπές του ICOMOS. Εδώ η χορωδία του Πολυτεχνείου...
Στο πλαίσιο των εν λόγω εκδηλώσεων το ελληνικό ICOMOS έχει προτείνει δράσεις για: 1) την καθιέρωση της ημέρας αυτής ως ημέρας ελεύθερης εισόδου στα μνημεία. 2) τη δημοσιοποίηση καταλόγου των αγαθών της πολιτιστικής κληρονομιάς που απειλούνται 3) την ευαισθητοποίηση των νέων στο θέμα της προστασίας και διατήρησης των μνημείων.
Το θέμα που προτάθηκε για το 2013 είναι «Η πολιτιστική Κληρονομιά της Εκπαίδευσης. Ελλάδος Παίδευσις». Η έννοια της εκπαίδευσης καλύπτει ένα ευρύ φάσμα χώρων και μνημείων, που ξεκινά από ανοιχτούς χώρους, Γυμνάσια, κ.ά και φτάνει σε πιο συγκεκριμένα κτίσματα όπως Σχολεία, Πανεπιστήμια, Ακαδημίες, Βιβλιοθήκες, Μοναστήρια κ.τ.λ. Τα προαναφερόμενα κτίσματα, ομάδες κτηρίων ή χώροι συνιστούν εξέχοντα τμήματα της πολιτισμικής κληρονομιάς όχι μόνο για την ιστορική και καλλιτεχνική τους αξία, αλλά και για την κοινωνική και θεσμική τους σπουδαιότητα.
Ο εορτασμός της Κληρονομιάς της Εκπαίδευσης αποβλέπει να συμβάλλει στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας απέναντι στα μνημεία εκπαίδευσης, αλλά ταυτόχρονα να προωθήσει την προστασία και ένταξη τους στη σύγχρονη κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ζωή.
Στο πλαίσιο του εορτασμού προτείνεται να αναπτυχθεί σειρά δράσεων, όπως: - Δημιουργία πληροφοριακού εντύπου-αφίσας με επιλεγμένα παραδείγματα από την πολιτιστική κληρονομιά της εκπαίδευσης. - Καταγραφή και τεκμηρίωση των μνημείων εκπαίδευσης που βρίσκονται σε κίνδυνο. - Ξενάγηση στον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος. - Ημερίδα με σχετική θεματολογία την Δευτέρα 15 Απριλίου.
Η πρώτη επαφή μας με την αφρικάνικη μουσική από το διήμερο εκδηλώσεων στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Ήταν την πρώτη μέρα στο Γυμνάσιο. Αφρικάνικη μουσική... Ακούστε πίσω από τα παιδιά που μιλάνε, τα πουλιά που τιτιβίζουν στο πάρκο...
Όλα τα βίντεο που βλέπετε σήμερα εδώ τα τράβηξα εγώ μέσα από το πολύ σημαντικό διήμερο 30 – 31 Μαρτίου 2013. Ο Κώστας Κίτσιος έκανε πιο καλή δουλειά, καθότι και πιο επαγγελματίας, για το Ιστόφωνο... Αναζητήστε τα να τα δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Ξανά αυτή την Τετάρτη 17 Απριλίου 2013, ώρα 6.30 μ.μ. μαζευόμαστε έξω από την 4η Κοινότητα Δήμου Αθηναίων στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα, στον Κολωνό. Είσοδος από Αέξανδρείας. Επαναλαμβάνουν στο τοπικό Συμβούλιο εκείνη την ιστορία με το πρώην εργοστάσιο Μουζάκη που θέλουν να φτιάξουν το νέο τσιμεντένιο Mall, στην αυλή της Ακαδημίας Πλάτωνα. Θα τους αφήσουμε;
Δείτε τη συζήτηση που έγινε την πρώτη μέρα του διημέρου 30 – 32 Μαρτίου για την καλύτερη αξιοποίηση του πάρκου...
Αναδημοσιεύουμε εδώ κείμενο της Επιτροπής Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα ενάντια στη σκανδαλώδη προσπάθεια χωροθέτησης πολυχώρου εμπορίου και ψυχαγωγίας στην περιοχή της Ακαδημίας. Και στην περίπτωση αυτή, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι αφήνει κανείς στην άκρη όλες τις εύλογες ενστάσεις του για την προώθηση της συγκέντρωσης του κεφαλαίου στον χώρο του λιανικού εμπορίου και της ψυχαγωγίας, δεν παύει να εκπλήσσει ο προκλητικός τρόπος με τον οποίο επιχειρούνται τέτοιες επενδύσεις.
Η εταιρεία αγοράζει μια έκταση με βιομηχανική χρήση (και προφανώς σε χαμηλότερες τιμές γης ακριβώς λόγω αυτής της χρήσης), κατεδαφίζει αξιόλογα βιομηχανικά κτίρια και στη συνέχεια πιέζει να αλλάξουν οι χρήσεις γης για να κατασκευάσει το εμπορικό κέντρο, εισπράττοντας αυξημένη γαιοπρόσοδο μόνο από αυτήν την ειδική για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ρύθμιση.
Ταυτόχρονα σχεδιάζεται το εμπορικό κέντρο που θα κατασκευαστεί να συνδεθεί με τον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας, για την αναβάθμιση, υποτίθεται, του τελευταίου! Δεύτερη και ακόμα προκλητικότερη χαριστική ρύθμιση για τον επενδυτή. Οι κάτοικοι όμως φαίνονται αποφασισμένοι…
Στη γειτονιά μας, στη συμβολή των οδών Λένορμαν και Κηφισού, η εταιρεία Artume διεθνών συμφερόντων και ελληνικής εκπροσώπησης σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, επιδιώκει με κάθε μέσο ήδη από το 2008, την κατασκευή ενός Πολυχώρου εμπορίου και μαζικής ψυχαγωγίας. Το ονομάζει «Academy Gardens» (Οι κήποι της Ακαδημίας!) και θα το κατασκευάσει εκεί που βρίσκεται το πρώην εργοστάσιο Μουζάκη σε μια έκταση περίπου είκοσι στρεμμάτων.
Οι επενδυτές θέλουν και δηλώνουν πως θα εκμεταλλευτούν τον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος σήμερα. Αργότερα δηλώνουν θα εκμεταλλευτούν και το υπό σχεδιασμό Μουσείο της Πόλης των Αθηνών που έχει χωροθετηθεί στο Πάρκο της περιοχής. Θέλουν έτσι να οικειοποιηθούν τα Μάρμαρα της Αθήνας, τα αρχαία ευρήματα που παραμένουν κλειδωμένα στις τρεις Αρχαιολογικές Αποθήκες της Ακαδημίας Πλάτωνος. Ταυτόχρονα όμως στοχεύουν στην απορρόφηση της αγοράς από το Περιστέρι μέχρι το Ίλιον, στις γειτονιές μας αλλά και στο κέντρο της Αθήνας.
Την προσπάθεια των ξένων επενδυτών στηρίζουν ο δήμαρχος Αθήνας και η παράταξή του, η δημοτική παράταξη της Ν.Δ., φυσικά η συγκυβέρνηση και ο εντολοδόχος της, Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας. Πρόσχημα όλων αυτών είναι η «αναβάθμιση της περιοχής» που οι ίδιοι δεν προωθούν εδώ και σαράντα χρόνια. Σημαία αυτών που υλοποιούν τις πολιτικές της ύφεσης και της ανεργίας και εκείνων που τις αποδέχονται, είναι η «τοπική ανάπτυξη» και οι «θέσεις εργασίας» που υπόσχεται πως θα δώσει η εταιρεία.
Γνωρίζουν όλοι τους πως το εν λόγω διεθνές fund:
- αγόρασε την έκταση του Μουζάκη, το 2008, όταν δεν επιτρεπόταν η χρήση του εμπορικού κέντρου
- με διαδικασίες μιας νύχτας κατεδάφισε κτίρια βιομηχανικής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς
- προωθεί και επιβάλλει την αλλαγή χρήσης και το μοντέλο ανάπτυξης που εξυπηρετεί γρήγορα κέρδη για την επένδυση του
- περιφέρει μια μελέτη «ανάπτυξης και απασχόλησης», ίδια και απαράλλαχτη εδώ και χρόνια, σαν να μην άλλαξε τίποτα στην Αθήνα από την τρίχρονη κρίση.
Και σαν μην έφταναν όλα τα παραπάνω σχεδιάζουν με περισσή ασέβεια και κατά απαίτηση του επενδυτή, τη σύνδεση του εμπορικού κέντρου με τον αρχαιολογικό χώρο για να τον «αναβαθμίσουν»! Κάθε αρχαιολογικός χώρος και ένα Mall, λοιπόν!
Ποιες είναι οι επιπτώσεις από το Academy Gardens
Σε περίπτωση κατασκευής του εμπορικού κέντρου:
Θα καταστραφούν όλες οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις των Σεπολίων, του Κολωνού και της Ακαδημίας Πλάτωνος που ακόμη επιβιώνουν από την επίθεση των Μνημονίων.
Θα υποστεί μαζική ερήμωση το Μπουρνάζι και το Περιστέρι.
Θα υποβαθμιστεί περαιτέρω το Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας, αφού στην είσοδό του από τη Δυτική Αθήνα θα τοποθετηθεί ένα ακόμη τεράστιο εμπορικό κέντρο.
Θα ακυρωθεί η μοναδική δυνατότητα που μπορεί να προσφέρει το Μουσείο της Πόλης των Αθηνών σε μια άλλου τύπου ανάπτυξη της πόλης, αφού το εμπορικό κέντρο ακριβώς δίπλα του, θα παρασύρει όλη την περιοχή στο παιχνίδι της κερδοσκοπίας πάνω στη γη, με τα γνωστά αποτελέσματα που όλοι βιώνουμε:περιβαλλοντική επιβάρυνση, κυκλοφοριακή συμφόρηση, ελάχιστο πράσινο, οικονομικές δραστηριότητες «φούσκα» και κτίρια – φαντάσματα σαν αυτά της «ολυμπιακής ανάπτυξης του 2004».
Θέλουν να υφαρπάξουν την Ιστορία της Αθήνας, την Κληρονομιά του Πλάτωνα και να τη μετατρέψουν σε mall για τα πρόσκαιρα κέρδη τους. Θέλουν για μια ακόμη φορά να κλέψουν το παρόν και το μέλλον μας.
Θα τους αφήσουμε;
Το λέμε καθαρά στην κυβέρνηση, το Δήμο Αθηναίων και τον Οργανισμό Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας.
Ούτε να το σκέφτεστε!
Αντιμετωπίσαμε τον Άκτωρα του Μπόμπολα και κέρδισε ο πολιτισμός. Αντιμετωπίσαμε τη ΝομαρχίαΑθηνών και νίκησαν οι ανάγκες των κατοίκων. Παλέψαμε για τον Αρχαιολογικό Χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος και πραγματοποιούνται έργα αναβάθμισης και πολιτιστικές εκθέσεις. Ανοίξαμε το πάρκο σε όλους αποκρούοντας τις προσπάθειες υποβάθμισης.
Το σχέδιο μπορεί να είναι μόνο ένα:
Ο αρχαιολογικός χώρος της Ακαδημίας Πλάτωνα να μείνει ανοιχτός – δημόσιος – ελεύθερος. Τόπος Πολιτισμού και γνώσης.
Να προχωρήσει η συνολική αναβάθμιση της περιοχής, από την Κωνσταντινουπόλεως έως και τον Κηφισό, με επίκεντρο το Αρχαιολογικό Πάρκο.
Να ανοίξουν οι Αποθήκες με τα 250.000 ευρήματα στην ακαδημαϊκή – επιστημονική κοινότητα.
Λέμε
Το Μουσείο της Πόλης των Αθηνών είναι ανάπτυξη.
Το εμπορικό κέντρο είναι αφαίμαξη.
Θέλουμε κέρδη για τους πολλούς και όχι για έναν.
Ρωτάμε
Ποιος είναι εκείνος που θα φυτέψει… mall στον Πλάτωνα;
Δηλώνουμε
Παλεύουμε για τις ζωές και τον πολιτισμό αυτού του τόπου.
Σήμερα το πρωί στο Θησείο... Πάνω από το σταθμό του ΗΣΑΠ... Οι πρόσκοποι έχουν στήσει ένα πολύ δυνατό έβεντ που αφορά τον εθελοντισμό και την ευαισθητοποίηση. Τράβηξα μερικές εικόνες... Δείτε τις...
Έστεισαν τις σκηνές τους μέσα στο πάρκο. Θα πέφτατε πάνω τους αν αντί για την συνηθισμένη βόλτα στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου, στρίβατε δεξιά μέσα στο παρκάκι. Μπορούσατε να πάρετε μέρος στις δράσεις τους...
Είναι μπόλικοι πρόσκοποι μαζεμένοι εκεί... Με κεντρικό σύνθημα “1η Πανελλήνια Δράση Προσφοράς και Ευαισθητοποίησης” επιχειρούν να δώσουν νόημα στη φράση που γεμίζει ελπίδα, για να αντέχουμε στους δύσκολους καιρούς που περνούμε...
Τους βλέπεις και τους χαίρεσαι... Δίνουν πραγματικά το αληθινό νόημα στη φράση που μας προτρέπει να προσπαθούμε καθημερινά για κάτι καλύτερο. Έχουν ένα σημαντικό κίνητρο για να κάνουν πράξη στη ζωή τους την ομαδικότητα, την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση, ο ένας για τον άλλον.
Και όλα αυτά για να μπορέσουν να αφήσουν πίσω τους, όπως εύστοχα λένε, έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό είχαν στο νου τους η Εφορεία κοινωνικής Συνεργασίας και Αλληλεγγύης, οι πρόσκοποι της Τοπικής Εφορείας Κεραμεικού - Κολωνού και οι Σαμαρείτες που συνδιοργάνωσαν την εκδήλωση.
Η γιορτή άνοιξε το πρωί στις 10 η ώρα και παρέμεινε ανοιχτή ώς τις 15.00 το μεσημέρι. Μια ενδιαφέρουσα πρόταση για ένα διαφορετικό Σαββατιάτικο πρωινό για όλη την οικογένεια, αφού είχαν τη δυνατότητα να συνδυάσουν τα παιδιά ηλικία 7-14, παιχνίδια μαζί με τους προσκόπους...
Προσωπικά έμαθα πολλές χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τις Α' βοήθειες για το σπίτι που μας αφορούν όλους κι αυτή η παρουσία πολλών ανθρώπων στη δράση, ενθάρρυνε τη σκέψη, ότι αν θέλουμε πραγματικά μπορεί να γίνει κόσμος καλύτερος... Σήμερα το πρωί ώς το μεσημέρι στο παρκάκι του Θησείου, ήταν μια πολύ όμορφη μέρα...
Στο Στέκι πάντα βγάζουν μια αφισούλα με την ταινία. Η Γιώτα κάνει καλή δουλειά...
Ένα από τα όμορφα στοιχεία που διαθέτουν τόσο στο Στέκι Αλληλεγγύης και Πολιτισμού στην Αμφιααράου στα Σεπόλια,όσο και στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ, δίπλα από το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος, είναι οι κινηματογραφικές λέσχες της Κυριακής.
Η είσοδος είναι ελεύθερη κα ισυνήθως, μετά ακολουθεί συζήτηση πάνω στο περιεχόμενο της ταινίας. Αντί λποιπόν να αναλώνεστε στην Τ.V. και τα χαζά προγράμματα της που είναι φτιαγμένα για να μας απαοκοιμίζουν, δεν είναι καλύτερα να πάμε να δούμε μια επιλεγμένη ταινία που σίγουρα θαμας δώσει περισσότερα πράγματα;
Ιδού οι προτάσεις αυτής της Κυριακής:
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας “Πατέρας Αφέντης” που θα προβληθεί αύριο από το Στέκι Αλληλεγγύης και Πολιτισμού στην Αμφιαράου, στα Σεπόλια, κοντά στο Μετρό...
ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΦΕΝΤΗΣ
H ταινία της Κυριακής που θα προβληθεί στο στέκι, Αμφιαράου 153 στις 8 μ.μ. στις 14 Απριλίου στις 8 μ.μ.
Περίληψη
«Σήμερα έτυχε στον Γκαβίνο. Αύριο θα τύχει σε σας». Η αληθινή ιστορία του Γκαβίνο, ενός χωριατόπαιδου, που υπερνικά τη μιζέρια και την οπισθοδρομικότητα της κοινωνίας όπου μεγάλωσε και γίνεται ένας διακεκριμένος επιστήμονας. Οι αδελφοί Ταβιάνι μεταφέρουν με τον πλέον εύστοχο τρόπο την αυτοβιογραφία του Γκαβίνο Λέντα, συνδέοντας παρόν με παρελθόν απλά αλλά τόσο ευρηματικά, που προκαλεί αίσθηση. Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Καννών.
Υπόθεση
Ο μικρός Γκαβίνο είναι μόλις έξι ετών όταν ο πατέρας του τον παίρνει από το σχολείο με τον πιο εξευτελιστικό τρόπο, προορίζοντάς τον για βοσκό, ως το μεγαλύτερο παιδί που έχει υποχρέωση να συνεισφέρει στον αγώνα της οικογένειας ως προς το ζην. Οι μέθοδοι της εποχής ως προς τη διαπαιδαγώγηση και τη συνέτιση ενός μικρού παιδιού είναι λίγο πολύ γνωστές, με τον Γκαβίνο να μεγαλώνει στα βουνά της Σαρδηνίας παρέα με τα πρόβατα, το σκύλο και το ξύλο από τον πατέρα του. Στα 20 του χρόνια που επιστρέφει από το βουνό, δεν είναι παρά ένα φοβισμένο αγρίμι που εξακολουθεί να τρέμει τη σκιά του αυταρχικού γονιού του. Θέλει να φύγει από το χωριό, η μοναδική φορά όμως που το καταφέρνει είναι όταν ο πατέρας του και πάλι αποφασίζει αντί για αυτόν και τον στέλνει εθελοντή στο στρατό, ως μηχανικό ραδιοφώνων. Η πρώτη όμως αυτή φορά που ο νεαρός Γκαβίνο βρίσκεται μακριά από την οικογένειά του είναι και καθοριστική...
Σκηνή από την ταινία "Irreversible" που παίζεται αύριο, Κυριακή στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ... Συγκλονιστική ταινία...
"Irreversible", σε σκηνοθεσία Gaspar Noe
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας "Irreversible" που θα προβληθεί αύριο στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Μοναστηρίου και Θηναίας, δίπλα στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος...
"Irreversible", του 2002, σκηνοθεσία Gaspar Noe με τους Monica Bellucci, Vincent Cassel, Albert Dupontel.
Ο βιασμός μιας γυναίκας, η αναζήτηση και η δολοφονία του βιαστή της από τον αρραβωνιαστικό της και τον καλύτερο του φίλο, σε αντίστροφη χρονολογική σειρά.
Μια ταινία με πολύ αίμα και σπέρμα φαντασιωνόταν ο ταλαντούχος Gaspar Noe του αξιόλογου «Μόνος εναντίον όλων», για να καταλήξει στην ταινία – γεγονός του 2002, που τοποθέτησε την ευρωπαϊκή κριτική στα χαρακώματα και μετέτρεψε την περίφημη «σκηνή των 9΄» σε αστικό μύθο. Ο χρόνος τεμαχίζεται και αναποδογυρίζει α λα Memento, η κάμερα του Noe προκαλεί ναυτία, η ατμόσφαιρα κινείται από το ζωώδες στο μεγαλόπρεπο (με φόρο τιμής και στον Kubrick) με άκρατο στιλιζάρισμα. Ένας αδίστακτος σκηνοθέτης που χειραγωγεί γοητευτικά, αλλά φλυαρεί με στόμφο γύρω από το απλοϊκό «Ο χρόνος καταστρέφει τα πάντα» και το συμπέρασμα «ο άνθρωπος είναι ένα κτήνος».
Αυτές είναι οι άσχημες ειδήσεις... 750 άνεργοι την ημέρα, για φαντάσου! Ο τίτλος από το πρωτοσέλιδο της σημερινής ΑΥΓΗΣ.
Νάτα και τα ωραία! Εξαγοράζουν Έλληνες δημοσιογράφους; Δεν το πιστεύω... Και όμως, κάποιοι “συνάδελφοι” το γράφουν στο κούτελο τους, ότι είναι διατεθειμένοι για εξαγορά...
Κι επειδή η ζωή θέλει ηρωισμούς, αν δεν υπάρχουν ήρωες, κάποιοι είναι έτοιμοι να τους κατασκευάσουν. Δείτε το σημερινό πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ. Ο Αβραμόπουλος σηκώνει το ανάστημα του, στον... Σόιμπλε!
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 13/04/2013
Προσωπικά δεν υπήρξα ποτέ δημόσιος υπάλληλος, δεν είχα δηλαδή ποτέ το μαξιλάρι ενός μονίμου και σταθερού μισθού στο προσκεφάλι μου. Και καθώς έχω ζήσει κοντά τριάντα πέντε χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, όπου τα πράγματα είναι πολύ πιο σκληρά για την επιβίωση, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο όποιος διορισμός στο δημόσιο ήταν μια κάποια λύση, μια εσωτερική ηρεμία, ότι θα έχω κι αύριο δουλειά. Κάτι τουλάχιστον που στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχει...
Είναι σαφές ότι η αναφορά μου στους δημοσίους υπαλλήλους δεν έχει να κάνει με εκείνους που διέθεταν τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για μια θέση στο δημόσιο, αλλά σε εκείνους που έκαναν χρήση υπηρεσιών τύπου “ρουσφετιού” από τους εκάστοτε κομματάρχες που καταλέμβαναν την εξουσία.
Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ποιοι χρησιμοποιούν τον όρο “επίορκοι” του δημοσίου; Οι πολιτικοί. Οι ίδιοι δηλαδή που τους δημιούργησαν! Επομένως τους γνωρίζουν καλά, δικά τους παιδιά είναι... Τότε γιατί τόσος ντόρος γι' αυτούς.
Πολύ φοβάμαι ότι δεν χτυπά γι' αυτούς η καμπάνα. Αυτοί έχουν μάθει να ελίσσονται, να αλλάζουν χρώματα σαν τους χαμαιλέοντες, ανάλογα με το ποιος κατέχει την εξουσία, είναι τα δικά τους “χρήσιμα” παιδιά...
Τότε γιατί χρησιμοποιούν αυτόν τον υποτιμητικό τίτλο, θα ρωτήσει ένας αφελής. Μα, αν το σκεφτείτε λίγο θα βρείτε τι θέλουν... Στόχος τους είναι να δυσφημίσουν τους δημοσίους υπαλλήλους περισσότερο στα μάτια των ιδιωτικών υπαλλήλων. Του μικρού – αδύναμου εργατοϋπαλλήλου που είδε όχι μόνο να μειώνεται ο μισθός του, αλλά να χάνει τη δουλειά του. Η εξίσωση που του επιβάλλουν στο θυμικό, λέει: “Γιατί μόνο εγώ να απολύομαι, να απολύεται κι αυτός”. Ποτέ, βεβαίως δεν τον αφήνουν να του περάσει από το μυαλό ένας πιο φυσιολογικός προβληματισμός: “Γιατί κι εγώ να μη διεκδικώ να είμαι μόνιμος ή τουλάχιστον να έχω μια σιγουριά στην εργασία μου;” Είναι προφανές πως τόσα χρόνια με συμπαραστάτες τους τα συνεργαζόμενα ΜΜΕ, οδήγησαν τη σκέψη ώστε η εξίσωση να οδηγεί στο χειρότερο, όχι στο καλύτερο.
Εν κατακλείδι... Αν όντως υπάρχουν “επίορκοι” δημόσιοι υπάλληλοι και δεν έχουν τιμωρηθεί για τις όποιες πράξεις τους, τότε υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι που, υποτίθεται, ότι είναι εκεί για να τηρούν την τάξη. Οι έντιμοι πολίτες θα ήθελαν πολύ να δουν φυλακή τους πολιτικούς που διόρισαν άσχετους, τους ίδιους πολιτικούς που λοιδορούν ως “επίορκους” τους δημοσίους υπαλλήλους.
Εν πάσει περιπτώση, ας βρουν άλλον τρόπο να κάνουν τις απολύσεις στο δημόσιο που τους επιβάλει η τρόικα και οι δανειστές μας, αντί να προσπαθούν να “χρυσώσουν” το χάπι με την επίκληση κάθε τόσο του κακόηχου “επίορκοι” δημόσιοι υπάλληλοι. Βαρεθήκαμε πια τα ίδια και τα ίδια... Αλλάξετε το, όσο ακόμα έχετε περιθώρια... Πριν είναι πολύ αργά.
Ο κόσμος έχει καταλάβει πια περί τίνος πρόκειται. Και πέρα από το δράμα που ζει, κάθε φορά που μπορεί, γελάει με την κατρακύλα των πολιτικών μας που αρέσκονται να... κομπάζουν για πράγματα που δεν κάνουν ή δεν έχουν τη διάθεση να κάνουν.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην στήλη μου “Επισημάνσεις”.
Από τις πρόσφατες εκλογές της Ένωσης Γονέων που πραγματοποιήθηκαν στο 52 Λύκειο Αθηνών...
Οι εκλογές στην Ένωση Γονέων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας που έγιναν την Κυριακή 31 Μαρτίου έδωσαν νέα Διοίκηση. Αν και ήμουν υποψήφιος, δεν επεδίωξα την εκλογή μου, επειδή θεωρώ ότι τα ινία στις θέσεις ευθύνης της Ένωσης έπρεπε να πάρουν νέοι άνθρωποι με όρεξη για δουλειά, που έχουν μέλλον μπροστά τους στα σχολεία...
Ο πρώτος μεγάλος στόχος επετεύχθη! Όλοι οι προηγούμενοι επαρμένοι, πήγαν σπίτια τους. Για την ακρίβεια παρέμειναν σε δεύτερες θέσεις στο νέο Δ.Σ. που συγκροτήθηκε σε Σώμα.
Η ανακοίνωση στάλθηκε για ενημέρωση σε όλα τα σχολεία της δύναμης της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθηνών. Βεβαίως, δεν είμαστε αφελείς...Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα... Διότι εμείς ότι λέγαμε προεκλογικά τα εννοούσαμε... Επομένως η πρόκληση είναι μπροστά μας. Τώρα πρέπει να δώσουμε αυτό το διαφορετικό που υποσχεθήκαμε και το οποίο εκτίμησαν οι αντιπρόσωποι και τίμησαν με την ψήφο τους το Ενωτικό Ψηφοδέλτιο Γονέων...
Τις επόμενες ημέρες θα δείτε τα πρώτα δείγματα γραφής...
Είναι λογικό να υπάρξει μια περίοδος ενημέρωσης της νέας Διοίκησης. Δεν είναι και μικρό το μπάχαλο που βρήκαν. Ύστερα θα έρθει η δοκιμασία της πραγματικότητας.
Όλη η Ομάδα που δούλεψε τις προηγούμενες ημέρες για να υπάρξει αυτό το νικηφόρο αποτέλεσμα είναι συμπαγής, ενωμένη και θα φανεί αυτό στη συνέχεια...
Σε δύσκολους καιρούς, το μόνο βέβαιο είναι ότι τη διοίκησης της Ένωσης αναλαμβάνουν σοβαροί άνθρωποι που ξέρουν τι θέλουν και – κυρίως- από πού θα το διεκδικήσουν για να το πετύχουν, βάζοντας συμμέτοχους όλους τους γονείς στα σχολεία της περιοχής της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας.
Εδώ θα είμαστε, θα τα παρακολουθούμε τα πράγματα μέσα από τα σχολεία που πάνε τα παιδιά μας και θα τα λέμε συχνά. Όπως κάνουμε καθημερινά, μέχρι τώρα. Με εντιμότητα και καθαρότητα στη σκέψη μας και το μυαλό μας...
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!
Ένα από τα όμορφα στοιχεία 
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 
Οι εκλογές στην Ένωση Γονέων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας που έγιναν την Κυριακή 31 Μαρτίου έδωσαν νέα Διοίκηση. Αν και ήμουν υποψήφιος, δεν επεδίωξα την εκλογή μου, επειδή θεωρώ ότι τα ινία στις θέσεις ευθύνης της Ένωσης έπρεπε να πάρουν νέοι άνθρωποι με όρεξη για δουλειά, που έχουν μέλλον μπροστά τους στα σχολεία...
