Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν σήμερα Παρασκευή 27 Ιουνίου 2025 κατέβηκα Πειραία, στα γραφεία του Σωματείου και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 179. Συνεχίζουμε ένα νέο ταξίδι!Ένα Blog φτιαγμένο με πολύ αγάπη...
Αυτό είναι το Blog του συναδέλφου μου Νίκου Κωνσταντόπουλου που “στήσαμε” μαζί την προηγούμενη εβδομάδα. Άρχισε κιόλας να παίρνει σάρκα και οστά, να αποκτά προσωπικότητα. Δείτε το ΕΔΩ.
Θυμάστε τον Νίκο Κωνσταντόπουλο; Είχα γράψει γι' αυτόν όταν πριν μερικούς μήνες έκανε χρήση ενός προγράμματος εθελουσίας της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ και ύστερα από 35 χρόνια δουλειάς αποχώρησε περιμένοντας ένα εξάμηνο έως ότου βγει στη σύνταξη. Δείτε το ΕΔΩ το σχετικό σημείωμα.
Τώρα ο Νίκος έχει χρόνο στη διάθεση του αρκετό, απαλλαγμένος από την υποχρέωση της καθημερινής του παρουσίας στην εφημερίδα. Μου ζήτησε λοιπόν να τον βοηθήσω να φτιάξει ένα Blog για να περνάει παραγωγικά και όμορφα τον καιρό του, Ήμουν σίγουρος πως ήταν σε θέση να φτιάξει ένα καλό διαδικτυακό χώρο για να εκφράζει τις απόψεις του. Και δεν διαψεύστηκα...
Την προηγούμενη εβδομάδα ήρθε στο γραφείο μου, στην ΠΕΤ ΟΤΕ και, βήμα – βήμα, φτιάξαμε το Blog του. Το ονόμασε “Αθλητισμός και... άλλα”, του έδινε τη δυνατότητα να ξεφύγει από ένα τομέα που υπηρέτησε για πολλά χρόνια, τον αθλητισμό και να επεκταθεί σε πολιτικά ζητήματα... Ελεύθερος από δεσμεύσεις θα μπορούσε να γράψει για ότι ήθελε, όπως ήθελε, όποτε ήθελε.
Έβαλα το Blog του στα αγαπημένα κι άρχισα να το παρακολουθώ. Την πρώτη κιόλας εβδομάδα είχε πολλές αναρτήσεις, ενώ φίλοι του είχαν αρχίσει να κάνουν τα πρώτα σχόλια. Ήταν φανερό πως είχε πάρει ήδη το δρόμο του. Ο Νίκος αποδεικνυόταν δεινός Blogger σε σημείο που να μου αρέσει... Το ίδιο φαίνεται ότι συνέβαινε και σε άλλους φίλους γιατί η επισκεψιμότητα του από μέρα σε μέρα αύξανε εντυπωσιακά.
Την αρχή που είχε κάποιες απορίες ο Νίκος με έπαιρνε τηλέφωνο και ρωτούσε... Αργότερα, καθώς μάθαινε, τα τηλεφωνήματα του λιγόστεψαν, ενώ πλήθυνε η δουλειά που είχε να παρουσιάσει στο Blog του.
Αυτό που μου άρεσε είναι ότι ο Νίκος από την πρώτη στιγμή αναγνώρισε τη συνεισφορά μου και το τόνισε με το δικό του ξεχωριστό τρόπο στη μπάρα επάνω δεξιά, όπως το βλέπουν οι αναγνώστες του. Ε, τέτοια ειλικρίνεια, εδώ που τα λέμε, δεν τη συναντά κανείς καθημερινά στο χώρο μας.
Ας είναι... Αυτό που κουβέντιασα με τον Νίκο πριν ξεκινήσει το διαδικτυακό του ταξίδι ήταν η ανάγκη να έχει κατανοήσει τι θέλει να κάνει ώς πού θα φτάσει και να μην το εγκαταλείψει μόλις του περάσει όλη αυτή η γλύκα στα χείλη για το νέο του εγχείρημα. Μου το υποσχέθηκε. Βλέπω ότι το τηρεί. Βεβαίως είναι νωρίς ακόμα, αλλά μακάρι να συνεχίσει έτσι... Μακάρι να τον διακρίνει πάντα η ίδια συνέπεια γιατί σ' αυτό το σημείο είναι που πάσχουν τα Blog και τα Site. Συχνά οι δημιουργοί τους τα εγκαταλείπουν στην τύχη τους και είναι πραγματικά κρίμα να τελειώνουν έτσι άδοξα, όμορφες ιστορίες που ξεκίνησαν με πολύ πάθος, όρεξη και διάθεση...
Ο Νίκος ζώντας τόσα χρόνια μέσα στις εφημερίδες έχει τη δυνατότητα να δώσει πολλά πράγματα στους αναγνώστες του. Επιπλέον η πένα του “γράφει” κι αυτό θα φανεί πολύ χρήσιμο εργαλείο σε ανθρώπους που ψάχνουν στο internet για κάτι σοβαρό. Για ανθρώπους που βαρέθηκαν τις σαχλαμαρίτσες του Fecebook . Περιηγηθείτε στο Blog του. Αξίζει...
Απόγευμα Πέμπτης στο σχολείο μας, το 54 Λύκειο. Η ώρα είναι 8 παρά κάτι. Δεν έχουν έρθει ακόμα πολλά παιδιά. Είναι κάποια από την οργανωτική ομάδα. Ετοιμάζουν το πάρτι τους. Με ελάχιστα μέσα. Έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή για να παίζει τα τραγούδια τους και να προβάλει τα βίντεο τους και ηχεία από το σπίτι τους, αφού δεν κατάφεραν να πάρουν την άδεια να χρησιμοποιήσουν τα ηχεία του σχολείου για να “μη τα κάψουν”.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 
Αυτό που γίνεται σε τούτο το Site είναι κάτι το εκπληκτικό.
