Κάτω από αυτό το φοίνικα μέσα στο πάρκο έγραψα το σημείωμα που θα διαβάσετε σήμερα. Ήταν ένα όμορφο δειλινό... Δεν κρατήθηκα και την ώρα που τράβηξα τη φωτογραφία την ανέβασα και στο Facebook.

Και μια από τις συκιές μέσα στο πάρκο που... περιποιήθηκα... Τέτοια δέντρα που έχουν καρπό αυτή την εποχή, μπορείς να βρεις ακόμα πολλά, μέσα και έξω από το πάρκο σε μια μικρή απόσταση...

Είχα καιρό να την κάνω μια τέτοια βόλτα καλοκαιριάτικα, στο πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα... Ήταν που απουσίαζα εκτός Αθηνών, όλο τον Ιούλιο και που τον Αύγουστο όλο και κάπου κοντινά την έβγαζα τα Σαββατοκύριακα...

Χθες όμως το αποφάσισα... Ώρα 5.30 το απόγευμα, ξεκίνησα... Ελάχιστος κόσμος κυκλοφορεί αυτή την ώρα, ακόμα και στο πάρκο που τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Οι πιο σώφρονες θα βγουν μετά τις 7. Θα περιμένουν να πέσει λίγο ο ήλιος. Να γίνει πιο δροσερή η μέρα...

Όσο κι αν φυσάει ένα ελαφρύ αεράκι σίγουρα υπάρχει μια ζέστη στην ατμόσφαιρα... Μόνο τα τζιτζίκια συνεχίζουν απτόητα τα τραγούδια τους... Γι' αυτό το καλοκαίρι καλά κρατεί. Τίποτα στην ατμόσφαιρα δεν δείχνει ότι τελειώνει. Κι ας το ξέρουμε καλά πως αυτή τη Δευτέρα θα επιστρέψει άλλη μια φουρνιά ανθρώπων που τα κατάφερε να κάνει και φέτος διακοπές με οποιοδήποτε τρόπο και με όποια μέσα...

Ήρθα με τα πόδια... Ήθελα να περπατήσω. Ήξερα ότι αυτό θα το έκανα μέσα στο πάρκο, αλλά σε κάθε περίπτωση μου αρέσει και στην υπόλοιπη διαδρομή. Μόνος, χωρίς παρέα. Καμιά φορά είναι κι έτσι ωραία... Μπορείς και στοχάζεσαι κι απολαμβάνεις καλύτερα τη διαδρομή χωρίς περισπασμούς.

Έψαξα και βρήκα πρώτα συκιές για να εξασφαλίσω τα 5-6 σύκα της μέρας μου... Χαρτογράφησα την περιοχή. Είδα ποιες τα έχουν ήδη ώριμα και ποιες τον Σεπτέμβρη. Έτσι θα μπορώ να τις επισκεφτώ και μια άλλη ώρα, αν τα καταφέρω...

Ύστερα κατά τις 7 ήρθα και κάθισα πάνω σε μια λαξευμένη πέτρα με ιστορία, μέσα στο πάρκο κάτω από ένα φοίνικα. Τον βλέπετε στην κορυφή αυτού του δημοσιεύματος. Είναι ήσυχα εδώ, είναι ωραία. Που και που περνάει κανένα παιδί με ποδήλατο, ή ένα σκυλί δεμένο, παρέα με το αφεντικό του...

Καθώς προχωρεί η νύχτα πολλαπλασιάζονται οι άνθρωποι που έρχονται για περίπατο. Τα 140 στρέμματα πρασίνου στο κέντρο της Αθήνας είναι ένας θησαυρός μοναδικός... Πιο δίπλα στις κούνιες κάποια μικρά παίζουν ανέμελα... Αναρωτιέμαι αν υπήρξα κι εγώ παιδί... Πρέπει, η Στασούλα στο χωριό, μου είπε πού έκανα τα πρώτα μου βήματα... Για φαντάσου... Τα πρώτα μου βήματα...

Το “Συνεργατικό καφενείο” και η “Πολιτεία” είναι ακόμα κλειστά... Φαντάζομαι το Σεπτέμβρη θα ανοίξουν, αλλά μας έχουν λείψει. Και οι παρέες των παιδιών... Δυο μήνες τώρα πάνε που έχω να τους δω. Από το βράδυ της 31 Ιουνίου, όταν δώσαμε εκείνα τα περίφημα δρώμενα στο πάρκο και το βίντεο για τα τρία χρόνια κρίσης, δουλειά της Δημοσιογραφικής Ομάδας και του Ράδιο-Ιστόφωνου...

Ο ήλιος γέρνει σιγά – σιγά και καθώς δροσίζει όλο και περισσότερο, η σκαλιστή αρχαία πέτρα που κάθομαι μοιάζει να έχει τραβήξει όλο τον ήλιο του μεσημεριού και είναι πραγματικά ζεστή... Θα καθίσω λίγο ακόμα... Μ' αρέσει εδώ.. Το πάρκο είναι μια ανάσα ζωής, δροσερή αναγκαία για μας που είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε σε πολυκατοικίες – κουτιά...

• Μια πρόταση για του Βορειοελλαδίτες που βιώνουν κι αυτοί τα προβλήματα του καλοκαιριού. Δείτε ΕΔΩ...

Γιώργος Φανουργάκης. Θραψανιώτες αγγειοπλάστες... Μου έστειλε το σύνδεσμο του You Tube και θέλω να τον μοιραστώ μαζί σας... Πάντα το χωριό μου, είναι ότι καλύτερο έχω...

Επειδή η φαντασία μας μπορεί να κάνει τα πράγματα όπως θέλει... Κι όλα μπορούν να αλλάξουν αν εμείς το θέλουμε στα αλήθεια και το επιδιώξουμε με όλη μας την καρδιά...

Αυτό είναι το βίντεο για το οποίο μιλάει ο Σπύρος στο γραφτό του. Δείτε το είναι μικρό, όμορφο και χαριτωμένο. Έχει βεβαίως μια αδυναμία. Δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους, μπορείτε όμως να δείτε τη γλώσσα του σώματος. Βοηθάει πολύ...

Το κείμενο που ακολουθεί το διάβασα πριν από λίγο στο site, Protagon. Είναι του φίλου μου Σπύρου Σεραφείμ, ραδιοφωνικού παραγωγού που τα τελευταία χρόνια αποδεικνύεται δεινός αρθρογράφος. Με έβαλε σε σκέψεις και είπα να τις μοιραστώ μαζί σας...

Αν καταφέρει να κάνει το ίδιο και σε σας τότε έχει πετύχει το σκοπό για το οποίο τα έγραψε αυτά τα λόγια, ο Σεραφείμ:

Υπόθεση εργασίας: Σου έλεγαν ότι έχεις να ζήσεις άλλα πέντε χρονάκια. Τι θα ήθελες να κάνεις; Τα παιδιά, έχουν ήδη τις απαντήσεις...

Πιθανώς, διαβάζεις αυτό το κείμενο και κάθεσαι κάπου, άρα μπορείς να σκεφτείς πιο άνετα τι θα έκανες αυτά τα 5 χρόνια ζωής. Μην το σκέφτεσαι. Το πρόβλημα και το όλο θέμα ξεκινά από το γεγονός ότι... κάθεσαι. Το ίδιο και το παιδί σου. Αν δεν έχεις, τότε εκείνο/α των φίλων σου, των συγγενών σου, των γειτόνων, των συναδέλφων. Μάθε, λοιπόν, ότι τα παιδιά μας θα ζήσουν κατά πέντε έτη λιγότερο από τη γενιά μας και προς τα πίσω, ακριβώς λόγω της καθιστικής ζωής - και αυτό θα συμβεί για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δε χρειάζεται να περιγράψουμε τον τρόπο ζωής μας -από καναπέ σε καρέκλα γραφείου, με κάποια ηλεκτρονική συσκευή στα χέρια- ούτε να υπεραναλύσουμε τις αρνητικές συνέπειες του καθισιού.

Τι θα έκανες, λοιπόν, αν είχες 5 χρόνια ζωής; Η designedtomove.org σκέφτηκε να μας ενεργοποιήσει, να δώσει κίνηση στη ζωή μας - και στα παιδιά μας. Βασικά, εκείνα έβαλε να απαντήσουν στην ερώτηση «τι θα έκανες αν είχες πέντε χρόνια ζωής;». Έφτιαξε και ένα πολύ όμορφο βίντεο με πρωταγωνιστές το μέλλον αυτού του πλανήτη. Και να οι μηχανές του χρόνου, τα φάρμακα για την ίαση των ασθενών, οι νίκες επί παγκόσμιων πρωταθλητών, οι έρευνες για εξωγήινους, ιδού οι ερμηνείες μπροστά σε κοινό εκατομμυρίων ανθρώπων, να οι βόλτες στο φεγγάρι μέσα στις απαντήσεις τους, με ολόκληρα κομμάτια αμηχανίας, γλυκιάς προσμονής για το αύριο και όρεξης για ζωή.

Όπως μου είπαν κάποιοι που τους το έστειλα, αυτό το βίντεο κόβει σουλάτσα εδώ και πάρα πολύ καιρό στο διαδίκτυο. Εντάξει, δεν το ήξερα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά και για δράση, άλλωστε. Πάρε το παιδί σου, λοιπόν, βγείτε έξω, περπατήστε, αρχίστε να ζείτε με έναν άλλο τρόπο ζωής, που θα έχει κίνηση, άρα περισσότερη υγεία, επομένως θα δώσεις πίσω επιπλέον πέντε χρόνια ζωής στο τέκνο σου.

Άντε, τι κάθεσαι, σήκω, βγάλε την παντόφλα, περπάτα, κουνήσου - άντε, «σκουριάσαμε»...

Βάλτε και το δικό σας το μυαλό να κάνει θετικές σκέψεις... Τις χρειαζόμαστε. Να ξεφύγουμε από την παγίδα της καθημερινότητας που μας βάζει στο περιθώριο και όχι στο κέντρο των εξελίξεων. Κι αν καταφέρετε και κάνετε “φωναχτά” τις σκέψεις σας και να τις καταγράψουμε εδώ, τότε αυτό το Site θα έχει πετύχει, έναν από τους στόχους του.

Να ενεργοποιήσει με τη θεματολογία του, ανθρώπους που σέβονται και αγαπούν τη ζωή και αντιλαμβάνονται τι μεγάλο προνόμιο είναι να αναπνέουμε παραγωγικά αυτόν τον αέρα...

O Μιχάλης Καλογεράκης, ένας εφευρέτης και πολυμήχανος ηλεκτρολόγος μηχανικός και ηλεκτρονικός από την Κρήτη, μιλάει στον δημοσιογράφο Ιωσήφ Παπαδόπουλο για όσα έχει επιτύχει στους τομείς της αιολικής και ηλιακής ενέργειας και στις εναλλακτικές μορφές καυσίμου που παράγει, χρησιμοποιώντας σάπια φρούτα, σακχαροκάλαμο και νερό με την μορφή υδρογόνου.

Σώζουν την πατρίδα... Με τόση ανιδιοτέλεια... Με συμβολικούς μισθούς... Όπως για παράδειγμα τα 37.604,16 ευρώ το μήνα που παίρνει ο Παντελής Καψής. Δηλαδή 451.250 ευρώ το χρόνο! Κι εμείς ακόμα τους κοιτάμε... Άξιος ο μισθός τους! (ναι, ξέρω... Λαϊκίζω ανεπίτρεπτα!) Χθες έγινε η αποκάλυψη από τους εργαζομένους της ΕΡΤ. Και αργά το βράδυ ο κ. Καψής αναγκάστηκε να βγάλει ανακοίνωση και να πει ότι δεν πρόκειται για το μισθό του, αλλά για τη λειτουργία του πολιτικού του γραφείου...

Δυο διαφορετικοί κόσμοι δίπλα μας. Ο πλούσιος και ο φτωχός... Ένα καταπληκτικό βίντεο που θα πρέπει όλοι να το δουν για να λάβουν ένα μήνυμα που δεν πρέπει να ξεχνάμε και να το εφαρμόζουμε…

Άλλη μια εργάσιμη εβδομάδα (και τι εβδομάδα; Αυγουστιάτικη!) έφτασε στο τέλος της. Δύσκολη από πολλές απόψεις... Πολλά μαγαζιά είναι κλειστά, λόγω των ημερών και με δεδομένο ότι πολλά, άλλα έκλεισαν για πάντα, λόγω της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής, η κατάσταση είναι μάλλον τραγική...

Ύστερα, λείπουν και οι φίλοι... Κατάφεραν και φέτος να δώσουν την ευχαρίστηση για μερικές μέρες διακοπών... Δυσκολεύονται κι αυτοί, όμως προτίμησαν να δώσουν μια ανάσα ζωής στον εαυτό τους...

Είδατε, άλλωστε και τη φωτογραφία της Λένορμαν ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο, άδεια... Επομένως κάπου πήγαν οι κάτοικοι της. Ωστόσο δεν έλειψαν (παλιά μου τέχνη, κόσκινο...) η άσκηση τρομοκρατίας από τα ΜΜΕ. Τι κι αν οι εφημερίδες που έχουν δει την κυκλοφορία τους να είναι στα τάρταρα κι έχουν μειώσει τις σελίδες τους στις 48 στα ταμπλόιντ. Καθημερινά γράφουν για τα σχέδια της δικομματικής κυβέρνησης περί πλειστηριασμών της Α' κατοικίας, για το σεισμόσημο, για την κατεδάφιση της δημόσιας Παιδείας και Υγείας και για το πογκρόμ των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα...

Για τον ιδιωτικό δεν υπάρχει αναφορά αν και εκεί οι κυβερνώντες με τα συνεχή μνημόνια τους έχουν φέρει την απόλυτη εργασιακή ζούγκλα... Άσε πια που η καταγραμμένη ανεργία τον Μάιο κοντεύει να φτάσει το ιλιγγιώδες 28%, αν σκεφτεί κανείς και πόσοι άλλοι μακροχρόνια άνεργοι δεν έχουν τη δυνατότητα να καταγραφούν σ' αυτές τις λίστες της ντροπής...

Όσο περνάει ο καιρός, τόσο επιβεβαιώνομαι πια, ότι οι... σωτήρες μας μάλλον για την απρόσκοπτη καταβολή του δικού τους βουλευτικού ή υπουργικού ή πρωθυπουργικού ή προεδρικού μισθού, ενδιαφέρονται...

Διότι, ενώ ζητάνε συνεχώς θυσίες από τον ελληνικό λαό δεν βγήκε ποτέ, ένας από αυτούς να πει ότι αποποιείται του μισθού και των επιμέρους αποζημιώσεων του, προκειμένου να σωθεί η Ελλάδα, αντί να κουτσουρεύουν κι άλλο τον ήδη κουτσουρεμένο μισθό των εργαζομένων και των συνταξιούχων...

Ψιλά γράμματα θα μου πείτε... Αν είχαν οι πολιτικοί μια στοιχειώδη “τσίπα” θα ήταν αλλιώς, όλα γύρω μας... Σκέψεις, καθώς ο Αύγουστος φτάνει στην τελευταία εβδομάδα του και θα δούμε φίλους και γνωστούς να επιστρέφουν στη βάση τους με την ευχή για “καλό χειμώνα”...

Μόνο που όλοι ξέρουν πως ο φετινός χειμώνας θα είναι πιο θερμός από όσους έχουμε γνωρίσει ώς τώρα... Το ξέρουν κι αυτοί που προκαλούν για να φτάσουμε σ' αυτή την κατάσταση... Και τρέμουν στην ιδέα ότι ο Έλληνας μπορεί να αφήσει τη βολή του από τον καναπέ του σπιτιού του, επειδή μπορεί να φοβηθεί ότι μαζί με το σπίτι θα του τον πάρουν κι αυτόν και θα βγει στο δρόμο... Λέτε να το δούμε κι αυτό;

• Το θέμα με τον Καψή δημιουργήθηκε χθες, οπότε καταλαβαίνετε ότι το θέμα έγινε μπεστ σέλερ στα κοινωνικά δίκτυα. Έτσι ο κ. υπουργός αναγκάστηκε να βγάλει ανακοίνωση. Δείτε ΕΔΩ τι λέει...
• Ας θυμηθούμε τι έλεγαν οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ. ΕΔΩ, ολόκληρο το δημοσίευμα...

Σας είχαμε υποσχεθεί ότι θα σας δίναμε περισσότερες πινακίδες από το Πόρτο Μπούφαλο, κυρίως από την ταβέρνα “Ακρογιάλι”. Εδώ άλλο ένα “σωσίβιο” με μήνυμα... Όπως φαίνεται ο αέρας στην περιοχή είναι κάτι το μοναδικό, τουλάχιστον τις δυο μέρες του Αυγούστου που την γνώρισα εγώ... Ο αέρας ήταν δυνατός όλη τη χρονιά, φέτος, μου είπαν.

Παράκληση: “Αν μείνετε ευχαριστημένοι πείτε το στους φίλους σας, αν όχι πείτε το σε μας”. Έξυπνο σε κάθε περίπτωση. Και δείτε δεξιά στην είσοδο της ταβέρνας. Με ποιο εξαιρετικό τρόπο καλωσορίζουν τους πελάτες τους. Τελικά, δεν χρειάζονται και πολλά πράγματα για να νοιώσει κανείς καλά... Είμαι πια απολύτως βέβαιος..

“Κρασί από το κελάρι του Νίκου σαν χάδι”, μάλλον στο λαρύγγι γιατί στην τσέπη, αλλιώς θα το έβλεπε με 8 ευρώ το κιλό στο χύμα κρασί... Προσωπικά δεν ήπια αλκοόλ, γιατί δεν μου έκανε κέφι μόνος μου... Η πληροφορία είναι όμως από το διπλανό τραπέζι που οι πελάτες το σχολίαζαν φωναχτά... Καλή η οργάνωση, αλλά στις τιμές χρειάζεται μια κάποια καλύτερη προσέγγιση...

Τι διαθέτει το μαγαζί; Δείτε το σ' αυτή την πινακίδα. Κάτι σαν πίνακας σχολικός και τα φαγητά γραμμένα με λευκή κιμωλία... Μια παρόμοια πινακίδα στην άλλη πλευρά του μαγαζιού πληροφορούσε τους μη γνωρίζοντες ελληνικά στα αγγλικά... Πλούσιος αναμφίβολα ο κατάλογος. Καλομαγειρεμένα τα φαγητά. Και καλό το σέρβις. Το πρόβλημα με τις τιμές του όμως δεν άφηνε πολύ κόσμο να πλησιάσει...

Μια ακόμα ταμπέλα, λίγο πιο πέρα από την ταβέρνα, στο Πόρτο Μπούφαλο... Αναφέρει ότι “απαγορεύονται” σ' αυτό το σημείο της ακτής “βάρκες και τρέιλερ”. Τρέιλερ δεν είδα, αλλά από βάρκες, το βλέπετε κι εσείς δεν ήταν καθόλου λίγες... Πώς μας αρέσει, ως Έλληνες, να παρακάμπτουμε συνειδητά τις εντολές και τα “απαγορεύεται”.

Ένας λαμπερός ουρανός κι ένα γεμάτο φεγγάρι θα απολαύσουμε απόψε. Άσε που το σημερινό φεγγάρι θα είναι μπλε, σπάνιο στην ομορφιά του, φαινόμενο...

Χάρις Αλεξίου: "Εχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραια"... Αφιερωμένο εξαιρετικά, σε όσους ξέρουν να ζουν...

Η πανσέληνος του Αυγούστου είναι από τις πιο όμορφες, λένε. Κι έτσι θα ΄ναι γιατί χιλιάδες αρχαιολογικοί χώροι θα παραμείνουν σήμερα ανοιχτά προκειμένου να υποδεχτούν ένα υπέροχο φυσικό φαινόμενο.

Δείτε μερικές από τις εκδηλώσεις που βρήκαμε στο internet με είσοδο ελεύθερη, ώστε να το εκμεταλλευτείτε με το έτερον ήμισυ σας, αν είσαστε τυχεροί και έχετε...

Περισσότεροι από 100 Αρχαιολογικοί Χώροι, Μνημεία και Μουσεία σε όλη την Ελλάδα, από τη Ζώνη του Έβρου μέχρι τη Φαιστό της Κρήτης και από το Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας μέχρι το Ηραίο της Σάμου, θα παραμείνουν ανοιχτοί τη βραδιά της 21ης Αυγούστου 2013 στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την Αυγουστιάτικη Πανσέληνο.

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, με μουσικές συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, παρατηρήσεις, ξεναγήσεις και άλλες εκδηλώσεις ή και απλές επισκέψεις στους Αρχαιολογικούς χώρους, τα Μνημεία και τα Μουσεία, προσφέρει, με ελεύθερη είσοδο στον κόσμο, μια βραδιά χαράς και αισιοδοξίας «Στο Φώς του Φεγγαριού».

Οι αρχαιολογικοί χώροι της Ακρόπολης και του Σουνίου δεν θα παραμείνουν ανοιχτοί μετά τις 20.00 για την βραδιά της Πανσελήνου, για λόγους ασφαλείας των επισκεπτών, εξαιτίας των έργων που εκτελούνται στους χώρους αυτούς.

Ειδικότερα για το Σούνιο, όσοι επιθυμούν, μπορούν να απολαύσουν τον ναό του Ποσειδώνα από το γειτονικό ύψωμα, όπου η πρόσβαση είναι ελεύθερη.

Επίσης, στον λόφο του Φιλοπάππου (άνδηρο Πικιώνη) η Φιλαρμονική Ορχήστρα του δήμου Αθηναίων θα παρουσιάσει μουσική εκδήλωση με τίτλο «Στου Φιλοπάππου είναι η αγάπη μου κρυμμένη κάπου» (ώρα έναρξης 21.30).

Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο η επίσκεψη στην περιοδική έκθεση «Το Ναυάγιο των Αντικυθήρων- Το Πλοίο, οι Θησαυροί, ο Μηχανισμός» θα είναι δωρεάν (από τις 20:00 έως τις 23:00) και στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου Αθηνών θα δοθεί μουσική εκδήλωση, με την υποστήριξη της Εταιρείας Μουσείων Εστίασης ΑΕ με τη Λίνα Νικολακοπούλου και την Αργυρώ Καπαρού (ώρα έναρξης 21.00).

Τέλος, ο αρχαιολογικός χώρος του Αμφιαραείου θα πλημμυρίσει από ηχογραφημένη ορχηστρική μουσική, ενώ στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας θα τραγουδήσουν ο Βασίλης Λέκκας και η Μελίνα Κανά.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει επίσης η προσπάθεια να ενωθούν νοερά όσα νησιά του νότιου Αιγαίου συμμετέχουν στη γιορτή (Άνδρος, Πάρος, Αντίπαρος, Μήλος, Αμοργός, Σίφνος, Ίος, Κέα, Κίμωλος, Σαντορίνη, Σύρος, Ικαρία, Σάμος), καθώς στις 22:00 ή/και στις 23:00 θα ακουστεί το ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας» σε απαγγελία των Άντι Γκαρσία (1996, από την ταινία του, «Marcos Zurinaga Muerte en Granada»), Μάνου Κατράκη (1971, ελληνική απόδοση από τον Νίκο Γκάτσο, από το έργο του Σταύρου Ξαρχάκου «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας»), Νότη Περγιάλη (δεκαετία του 1950, απόδοση στα ελληνικά από τον Στάθη Σπηλιωτόπουλο).

• Οι περιφέρειες και οι εκδηλώσεις που θα γίνουν αναλυτικά στην ιστοσελίδα του υπουργείου Πολιτισμού
• Δείτε ΕΔΩ περισσότερες εκδηλώσεις σ' όλη την Ελλάδα.
• Αλλού έχουν όρθιες τις μπασκέτες. Στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα, στο Κολωνό, 2,5 χρόνια τώρα ο δήμος Αθηναίων δεν καταφέρνει να τις σηκώσει με αποτέλεσμα δυο “ανοιχτά” γηπεδάκια μπάσκετ να είναι κλειστά... Δείτε το σχετικό δημοσίευμα ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε τι συμβαίνει δίπλα μας. Κι έρχονται δημοτικές εκλογές και θα' ρθουν να μας ξαναζητήσουν την ψήφο μας...

Φέρτε στο μυαλό σας κάθε Ελληνίδα μάνα και την αντίδρασή της μόλις μαθαίνει ένα "μυστικό" του παιδιού της. Το ίδιο αντιδρά και η Ισπανίδα μάνα, που -στο σατυρικό video- μαθαίνει ότι στην Ισπανία του 2013, της κρίσης, του ΔΝΤ και της ανεργίας, ο γιός της βρήκε δουλειά! Μια εκπληκτική ταινιούλα που σκηνοθέτησε ο Andrea Casaseca Ferrer και με την οποία προσπαθεί να αποτυπώσει τον αντίκτυπο της κρίσης και της τεράστιας ανεργίας στην ισπανική κοινωνία. Είναι μεσημέρι, στην Ισπανία όπου το να είσαι άνεργος είναι το... φυσιολογικό, και η οικογένεια έχει μόλις τελειώσει το φαγητό. Στο τραπέζι κάθονται η μητέρα, ο πατέρας και ο γιος τους. Ο νεαρός (Gerald B Filmore) "βασανίζεται" από ένα μυστικό. Δεν αντέχει να λέει άλλα ψέμματα και... αποκαλύπτεται: Βρήκα δουλειά, λέει στους γονείς του. Και έτσι, αρχίζει το... μοιρολόι! Η μητέρα (Kiti Manver) σηκώνεται και αρχίζει να αναρωτιέται με τι πρόσωπο θα ξανακυκλοφορήσει στη γειτονιά, τι θα πει στον κόσμο και στους γνωστούς. Ο πατέρας (Javier Laorden) απορεί με τον γιο του και του ζητά να μην αποκαλύψει τίποτα στην αδερφή του γιατί πως θα αντέξει τη ντροπή και στο τέλος, ρωτά επιτέλους τον γιό του: Και τι δουλειά θα κάνεις; Η απάντηση είναι... αποστομωτική!

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/08/2013

Μπορεί να μην είμαι από το Ρέθυμνο, μα ύστερα από τόσα χρόνια εβδομαδιαίας παρουσίας σ' αυτή τη στήλη έχω πάρει κάτι από τη μυρωδιά, τα χνώτα και τις αγωνίες των ντόπιων. Θα ήθελα λοιπόν στο τελευταίο σημείωμα μου, λίγο πριν “κλείσει” για λίγο ετούτη η εφημερίδα προκειμένου τα στελέχη της να κάνουν χρήση των καλοκαιρινών τους διακοπών, να γράψω για κάτι που ξέρω πως απασχολοεί πολύ κόσμο στην πόλη και τον νομό.

Αναφέρομαι στη δρομολόγηση του καραβιού που θα γίνει η γέφυρα της πόλης με την υπόλοιπη Ελλάδα και κάτι συμβαίνει κάθε φορά, με αποτέλεσμα να μην κινείται... Καταλαβαίνω ότι οι εποχές που ζούμε, είναι δύσκολες από οικονομική άποψη για τους περισσότερους... Και ξέρω επίσης ότι το μοντέλο της εταιρίας λαϊκής βάσης το έχουν δοκιμάσει στο παρελθόν οι πολίτες της πόλης με όχι και τόσο καλά αποτελέσματα. Καταλαβαίνω λοιπόν πως χρειάζεται περισσότερη δουλειά προκειμένου να πιστεί ο μικρομέτοχος να τοποθετήσει τις οικονομίες του σε ένα πείραμα που δεν είναι σίγουρος ότι θα στεριώσει και θα αποδόσει, ως επένδυση...

Ωστόσο ζούμε τις εποχές που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο... Αν λοιπόν είναι τόσο ρευστή η ζωή μας και τόσο θολό το κοντοπρόθεσμο μέλλον, αποτελεί αυτό αιτία για να σκύβουμε το κεφάλι και να περιμένουμε συγκαταβατικά το αύριο που άλλοι μας ετοιμάζουν;

Το σημαντικό θα ήταν να κάναμε δικιά μας μια τέτοια υπόθεση... Να μην πούμε: Δεν με αφορά εμένα, αλλά να δείξουμε έμπρακτα πως “καίει” και εμάς και τα παιδιά μας... Ποιος μπορεί να αρνηθεί πως ο θαλάσσιος δρόμος είναι αυτός που μας ενώνει με την υπόλοιπη Ελλάδα; Και γιατί θα πρέπει το Ρέθυμνο να είναι πάντα ο φτωχός συγγενής ανάμεσα στο Ηράκλειο και τα Χανιά;

Αναρωτιέμαι ώρες – ώρες πως, η αποφασιστικότητα είναι αυτό που λείπει από τους ανθρώπους. Ο φόβος για τις ευθύνες και το αύριο μας κρατάνε δέσμιους στις όποιες επιλογές μας που έχουν να κάνουν με τη συντήρηση και τα τοπικά ήθη και έθιμα...

Ο νομός έχει ανάγκη τον τουρισμό... Ποιος μπορεί να το αρνηθεί αυτό; Κι έχει μαγικούς και ονειρεμένους τόπους όπου οι εκδρομείς, ανά την Ελλάδα, μπορούν να βρουν υπέροχα και μοναδικά μέρη για να περάσουν τις διακοπές τους. Αναρωτηθήκατε ποτέ, πόσο πολύ θα βοηθούσε σ' αυτή την κατεύθυνση η δρομολόγηση του πλοίου;

Μας αρέσουν, σαν λαός εκδηλωτικός, τα μεγάλα λόγια... Και προσπαθούμε να πείσουμε με τα επιχειρήματα μας. Έχω διαβάσει σ' αυτή την εφημερίδα εκατοντάδες αρθρα, σχόλια, ρεπορτάζ που κινούνται προς αυτήν την κατέυθυνση. Φτάνει αυτό; Όχι δεν φτάνει. Πρέπει να υπαρξει μεγαλύτερη κινητικότητα για το θέμα. Και πρέπει να κάνουν το ίδιο και τα άλλα μέσα ενημέρωσης της πόλης. Αυτός είναι ο ρόλος τους, δεν θα τον υποδείξουμε εμείς. Υποθέτω τον γνωρίζουν...

Προσωπικά, με την αγάπη που έχω στην πόλη των γραμμάτων και των τεχνών, θα κάνω μια έκκληση σε όλους, όσους τουλάχιστον, διαβάσουν αυτό το κομμάτι.

Ξαναδείτε το θέμα αυτό, με μεγαλύτερη σοβαρότητα. Δεν είναι από αυτά που βρίσκει κανείς καθημερινά μπροστά του. Ίσως αν χαθεί τώρα η ευκαιρία, στην επόμενη να μη δοθεί ξανά ή σε κάποιες άλλες γενιές, πολύ μακρινές από τη δική μας να μη δοθεί καθόλου... Ο εγωισμός και τα μικροσυμφέροντα δεν είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι στις μεγάλες αποφάσεις..

Το καράβι πρέπει να λύσει τα προβλήματα που το κρατάει δεμένο και να ξεκινήσει τα ταξίδια του. Μόλις συμβεί αυτό, να δείτε που ένας άλλος αέρας θα αρχίσει να πνέει στην πόλη του Ρεθύμνου. Θα σταματήσει να υπάρχει η αίσθηση του αποκλεισμού, ο ντόπιος θα νοιώσει αυτάρκης και ισότιμος του Ηρακλειώτη ή του Χανιώτη που χρόνια τώρα βλέπουν δυο ξεχωριστά πλοία να μπαίνουν κάθε μέρα στο λιμάνι τους...

Επιπλέον δείτο το σαν ένα στοίχημα ζωής που μπορεί και πρέπει να κερδηθεί... Υπ' αυτή την έννοια θεωρώ ότι δεν είναι υπερβολικός ο τίτλος του κομματιού: Το καράβι και τα μάτια σας. Στο χέρι μας είναι...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις” που κυκλοφόρησε το Σάββατο 17/08/2013. Τις επόμενες δυο εβδομάδες δεν θα κυκλοφορήσει η εφημερίδα... Να ξεκουραστουν λίγο για καλοκαίρι και οι άνθρωποι που την φτιάχνουν...