Στιγμιότυπα από τη Γενική Συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ...
Το Ταμείο μας περνά δύσκολες ώρες... Όπως όλα σ' αυτή τη χώρα. Και ήταν ένα από τα καλύτερα ταμεία Ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και Επικούρησης. Παρακολούθησα την Πέμπτη το μεσημέρι στο ξενοδοχείο Caravel την Γενική του Συνέλευση. Ως μέτοχος...
Τώρα “παρακολούθησα” είναι μια βαριά κουβέντα, διότι έτσι όπως έγινε η συζήτηση ήταν αδύνατον να την παρακολουθήσεις όσο ψύχραιμος κι αν ήσουν... Ένα από το συνήθη μέρη των Γενικών Συνελεύσεων είναι το ένα λεπτό σιγής που τηρείται εις μνήμη των συναδέλφων που χάθηκαν μέσα στην προηγούμενη χρονιά. Και ήταν αρκετοί. 57!
Ύστερα προσπάθησαν να ξεκινήσουν οι εργασίες. Το προεδρείο κάθονταν λίγο δεξιά στην αίθουσα για να αφήσει χώρο για τον προτζέκτορα... Αλλά δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα ήταν στις τοποθετήσεις τους και στη διατύπωση των θέσεων της διοίκησης που αφορούσε περικοπές για να πετύχουμε την επιβίωση. Για πόσο;
Στην αίθουσα ήταν το αδιαχώρητο από τους συναδέλφους που είχαν έρθει. Κι ωστόσο ο αριθμός τους ήταν μικρός. Απελπιστικά μικρός για μια τόσο δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ταμείο μας, μετά το κούρεμα των αποθεματικών του, το γνωστό ως PSI. Ακούστηκαν πολλά...
Άλλη μια φωτογραφία όλης της αίθουσας των συναδέλφων συνέδρων – μετόχων του ΕΔΟΕΑΠ. Κι όμως ήταν λίγοι. Κάτι παραπάνω από το 10% που προβλέπεται από το καταστατικό για την τρίτη προσπάθεια να συγκληθεί η Γενική Συνέλευση. Όχι δεν μας πρέπει τέτοια κατάντια στον κλάδο... Μα, ούτε την ασπιρίνη δεν υπερασπιζόμαστε πια;
Μια ώρα μετά το καθορισμένο ραντεβού και τίποτα δεν δείχνει ότι θα ξεκινήσει η Γενική Συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι σαν να... τιμωρείς του συνεπείς, εκείνους που φρόντισαν να τηρήσουν την ώρα προσέλευσης και να είναι στη συνάντηση στις 12 η ώρα το μεσημέρι στο Caravel.
Μέσα στην αίθουσα ελάχιστοι συνάδελφοι. Οι πιο πολλοί βρίσκονται έξω στους διαδρόμους, σε πηγαδάκια. Μια απίστευτη οχλοβοή φτάνει στ' αυτιά μου. Προσπαθώ να είμαι σωστός, όσο γίνεται πιο σωστός και αντικειμενικός... Βρίσκω μια καρέκλα μέσα στην αίθουσα και κάθομαι περιμένοντας να αρχίσουν...
Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω πού οφείλετε αυτή η καθυστέρηση. Έχει να κάνει μόνο με την ελληνική ιδιοσυγκρασία μας του “δε βαριέσαι, αδερφέ;” ή σημαίνει κάτι άλλο;
Το πάνελ όπου θα καθίσει η διοίκηση, άδειο. Ο προτζέκτορας προβάλει στον τοίχο ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΔΟΕΑΠ, 26 Σεπτεμβρίου 2013. Και πιο αριστερά ένας άλλος φωτεινός πίνακας είναι έτοιμος να υποδεχτεί τα ονόματα των ομιλητών. Έτσι που να είναι ορατή η λίστα σε όλους τους παρόντες δημοσιογράφους μέσα στην αίθουσα...
Είναι ζήτημα απαρτίας; Αν είναι έτσι, τότε ως κλάδος είμαστε άξιοι της μοίρας μας... Είναι δυνατόν; Όλα δείχνουν ότι ο ΕΔΟΕΑΠ, ένα από τα καλύτερα Ταμεία Υγείας και Επικούρησης, πάει σε μια συρρικνούμενη κατάσταση ώς την εξαφάνιση του κι εμείς ως μέτοχοι δεν πάμε ούτε στη Γενική του Συνέλευση;
Μια και πέντε ο πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ, Πάνος Σόμπολος, καλεί από το μικρόφωνο τους συναδέλφους να περάσουν μέσα στην αίθουσα, επειδή “έχουμε απαρτία”. Συνάδελφοι από κάτω χειροκροτούν. Κανονικά θα έπρεπε να κλαίνε. Από τους 9.000 μετόχους είναι εκεί μόλις 1043, κάτι παραπάνω από το 1/10 που είναι αναγκαίο, σύμφωνα με το καταστατικό, για την τρίτη κατά σειρά απόπειρα Γενικής συνέλευσης...
Και η Συνέλευση άρχισε με κόντρες, με διαπληκτισμούς, αλλά άρχισε. Δεν κάθισα περισσότερες από δυο ώρες. Δεν μπορούσα. Έπρεπε να επιστρέψω στην ΠΕΤ ΟΤΕ. Είχα ανειλημμένες υποχρεώσεις που έπρεπε να διεκπεραιώσω...
Πρωί Τρίτης 24 Σεπτεμβρίου 2013... Ξεκινώ ήρεμα για τη δουλειά... Στους δρόμους, αγχωμένοι, οι τελευταίοι μαθητές που προσπαθούν τρέχοντας να μην αργήσουν στο σχολείο τους και πάρουν την πρώτη απουσία τους.
