Ο Ρήγας, ο γάτος μας, δεν έχει καθόλου θέμα με το πρωινό ξύπνημα... Αλλά μήπως κλείνει μάτι όλη τη νύχτα; Τη μέρα περιμένει για να ξεκουραστεί...

Το λέγαμε πριν καιρό ότι το σχεδίαζαν... Αυτή είναι η πρακτική τους. Βγάζουν τις προθέσεις τους, ως σκέψεις, σφιγμομετρούν τις αντιδράσεις και μετά... διαβουλεύονται με την τρόικα και αποφασίζουν να ισχύσουν τα 25 ευρώ ως είσοδος στα νοσοκομεία. Προσέξτε την αναφορά: Μόνο για Έλληνες... Είπατε κάτι για τη Χρυσή Αυγή; Από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Μια άλλα πλευρά του ίδιου θέματος από την εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ του Ηρακλείου... Επαγγελματίες αδυνατούν να πληρώσουν τις εισφορές τους... Ασφάλιση, είπατε; Τι μπορεί να σημαίνει αυτό στις μέρες μας; έχετε αναρωτηθεί;

Πρωί Τρίτης 24 Σεπτεμβρίου 2013... Ξεκινώ ήρεμα για τη δουλειά... Στους δρόμους, αγχωμένοι, οι τελευταίοι μαθητές που προσπαθούν τρέχοντας να μην αργήσουν στο σχολείο τους και πάρουν την πρώτη απουσία τους.

Καθώς κρυώνει ο καιρός δυσκολεύει το πρωινό ξύπνημα. Κάπου το 'χει κανείς ανάγκη να κάτσει λίγο περισσότερο στα ζεστά σεντόνια. Ώρες – ώρες το νιώθω κι εγώ που δεν είμαι του κρεβατιού... Όταν όμως αποφασίσεις να σηκωθείς και μπεις στη διαδικασία να ετοιμαστείς όλα μοιάζουν αλλιώς και το καθορισμένο πρόγραμμα αρχίζει και κινείται κατά πως το έχεις ορίσει...

Εκείνος που είναι στο πόδι χωρίς προβλήματα είναι ο Ρήγας. Ως αιλουροειδές, ο γάτος, κοιμάται τη μέρα και όλη νύχτα περιδιαβαίνει τους χώρους, παίζοντας... Το πρωί είναι ο πρώτος που ενδιαφέρεται να δει αν θα τηρήσουμε το ωρολόγιο πρόγραμμα. Έρχεται, σε κοιτάζει στα μάτια καθώς κάθεται απέναντι σου και ζητά σιωπηλά να προστεθεί κάτι στην τροφή του... Καθαρές προθέσεις... Αλλά το κάνει μ' έναν τρόπο που σε σκλαβώνει... Χωρίς να γογγίζει, με υπομονή και επιμονή. Κι έτσι πετυχαίνει το σκοπό του...

Όμορφη μέρα θα 'ναι και σήμερα... Ο ήλιος βγαίνει ζεστός και ο ουρανός δεν έχει ούτε συννεφάκι... Μπορεί να ψύχρανε λίγο ο καιρός, αλλά φαίνεται πως ο χειμώνας έχει δρόμο ακόμα μέχρι να μας επισκεφθεί.

Γράφω περιμένοντας τον Λάμπρο να φύγουμε για το σχολείο... Λειτουργεί σαν όλα τα παιδιά. Όλα την τελευταία στιγμή... Πάντα υπάρχει χρόνος γι' αυτά... Ε, τι κι αν αργήσουν δύο λεπτά; Ούτε σκέψη να είναι εκεί πέντε λεπτά νωρίτερα... Πόσο δυνατός και τι επιχειρήματα έχει πια ο πρωινός ύπνος;

Αμ δεν είναι μόνο αυτός. Κάνει τη ζημιά του και το ξενύχτι... Καμιά φορά παρασύρεται παραπάνω στο internet. Εδώ κινδυνεύουμε εμείς. Πώς να αντισταθεί ένα παιδί;

Και επειδή οι δύσκολες μέρες στην Παιδεία μόλις άρχισαν κι έχουν πολύ δρόμο μπροστά μας, ιδού ένα πολύ ωραίο γράφημα που έκανε ο φίλος, Κώστας Ανατολίτης.