Ένα βιβλίο που διάβασα και με συνεπήρε… «Δυτική Όχθη», το συνιστώ ανεπιφύλακτα…
Το εξώφυλλο του βιβλίου από τις εκδόσεις myedition.gr Ζητήστε το στο βιβλιοπωλείο της περιοχής σας. Ψάξτε το ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Καλοτυπωμένη έκδοση, αυτό είναι το οπισθόφυλλο της «Δυτικής Όχθης» με δυο λόγια για να σας εξάψω τη φαντασία και να το αναζητήσετε, να το διαβάσετε…
Ένα τυχαίο δισέλιδο από το βιβλίο του Γιάννη Χρυσέλη που ξεχειλίζει από ευαισθησία, καθώς θυμάται και καταγράφει προσωπικές εμπειρίες από τη ζωή του με τρόπο γλαφυρό.
Και μια προσωπική αφιέρωση για την οποία ευχαριστώ ξεχωριστά τον συγγραφέα… Για μένα ήταν μια μοναδική εμπειρία που μοιράστηκα μ’ έναν πολύ δικό μου άνθρωπο…
Λένε πως το διαδίκτυο απομονώνει τους ανθρώπους και τους κλείνει περισσότερο στη μοναξιά τους, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις ανάμεσα στο τι είναι αληθινό και το τι είναι ψεύτικο. Προσωπικά τα έχω ξεκαθαρίσει τέτοια θέματα και δεν με αφορούν, αλλά ούτε και με ενδιαφέρουν…
Μέσα από αυτό το ιστολόγιο και με αφορμή την ύπαρξη του, έχω γνωρίσει πολλούς αξιόλογους ανθρώπους και συνεχίζω να το κάνω με πολύ θετικά αποτελέσματα… Οι άνθρωποι που έρχονται σε επαφή μαζί μου, έχουν ονοματεπώνυμο, e-mail, τηλέφωνο και είναι τόσο ζωντανοί, όσο εγώ.
Το επόμενο βήμα, τις περισσότερες φορές, είναι να γνωριστούμε από κοντά… Κι αυτό επίσης το κάνω με μεγάλη χαρά, όποτε μου το ζητήσουν. Και διαπιστώνω πάντα πως δεν πέφτω καθόλου έξω στην εκτίμηση μου.
Κάπως έτσι έγινε και η γνωριμία μου με τον Γιάννη Χρυσέλη. Ένα e-mail μας έφερε πιο κοντά. Και το βιβλίο του έφτασε στα χέρια μου μέσω του ταχυδρομείου, από την Κεφαλονιά όπου διαμένει μόνιμα.
Πάντα είχα μια καλή σχέση με το βιβλίο και το διάβασμα, αλλά η «Δυτική Όχθη» ήταν για μένα μια αποκάλυψη. Το ρούφηξα χωρίς υπερβολή… Θα μπορούσα να διαβάσω και τις 294 τυπωμένες σελίδες του σε μερικές ώρες, αλλά έκανα την καρδιά μου κόμπο και... διέκοψα για να το ολοκληρώσω την επόμενη ημέρα…
Το ξεκίνησα στο γραφείο μου, με το που το έφερε ο ταχυδρόμος, το προχώρησα σπίτι μου το βράδυ και το ολοκλήρωσα στο γραφείο μου, την επομένη… Και πάλι δηλαδή δεν ξεπέρασε το 24ωρο.
Τι ήταν αυτό που με συνεπήρε στο βιβλίο του Γιάννη Χρυσέλη; Ο τρόπος του γραψίματος, ο καθαρός και αυθεντικός λόγος αλήθειας που περιέχει και το γεγονός ότι αν και από άλλη σκοπιά κι άλλο τόπο, οι εμπειρίες που περιγράφει είναι κοινές και σε μένα.
Έβρος εκείνος, Κρήτη εγώ… Κεφαλονιά εκείνος, Αθήνα εγώ… Και από την άλλη η μικρή διαφορά στην ηλικία και το γεγονός ότι είχα βιώσει τα γεγονότα που περιγράφει τόσο ρεαλιστικά κι ας μην ήμουν εγώ ο πρωταγωνιστής.
Ένιωσα την ανάγκη να τον πάρω τηλέφωνο, να μιλήσουμε ζωντανά… Το έκανα και αισθάνθηκα ακόμα καλύτερα καθώς επιβεβαίωσα όλα όσα είχα πλάσει με το μυαλό μου, ως αναγνώστης. Απλός, καταδεκτικός, αυθεντικός ο συγγραφέας με το επάγγελμα του υδραυλικού που έμαθε να γράφει και να διαβάζει όταν βρισκόταν στη φυλακή ως αντιρρησίας συνείδησης, όπως ο ίδιος περιγράφει στο βιβλίο του κάτω από δύσκολες και εντελώς ιδιόμορφες συνθήκες.
Σας συνιστώ να το διαβάσετε. Αναζητήστε το σε κάποιο κοντινό σας βιβλιοπωλείο ψάχνοντας από ΕΔΩ. Είμαι βέβαιος ότι θα το ευχαριστηθείτε, όπως εγώ... Άσε που αξίζει να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας, αφού καταγράφει τη ζωντανή ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα και σε συνθήκες δύσκολες, μέσα στη δικτατορία και μάλιστα στην ακριτική Ορεστιάδα…
Ο Γιάννης Χρυσέλης δεν κάνει λογοτεχνία επινοώντας φανταστικές ιστορίες από το μυαλό του. Όχι!... Το αντίθετο μάλιστα. Βάζει τη μνήμη του να δουλέψει και μας δίνει το καλύτερο που μπορούμε να φανταστούμε από το σπίτι του, τους γονείς του, την οικογένεια του και όχι μόνο… Αληθινά, θα σας συναρπάσει…
Τον Ιούλιος του 2016 στη Συνέλευση Περιφερείας 15 -17 Ιουλίου, είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω, έστω και για λίγο από κοντά... Θα μπορούσα και μετά την λιγόλεπτη συνάντηση μας να ξαναγράψω μες το ίδιο πάθος τα ίδια ακριβώς πράγματα...
Το ΕΘΝΟΣ που συνήθως στηρίζει την συγκυβέρνηση, στο δημοσίευμα του την επομένη της συνάντησης Σαμαρά – Μέρκελ κάνει λίγο γαργάρα το θέμα… Τι γράψει, όσο καλή διάθεση κι αν έχει; Δεν αρκεί αυτό… Πρέπει και κάτι ουσιαστικό να βγει… Και δεν βγήκε…
Η είδηση αναφέρει: 
Θα ήθελα δημόσια να κάνω μερικές διευκρινήσεις σχετικά με το δημοσίευμα μου σ’ αυτό το 
Ας ξεκινήσουμε όμορφα την εβδομάδα με μερικές φωτογραφίες από το έργο στην Ελλάδα και τον κόσμο, μια και προσωπικά είχα μια θαυμάσια εμπειρία το Σαββατοκύριακο. Η φωτογραφία με τους αδελφούς έτοιμους για το ξεκίνημα, είναι από την Νέα Υόρκη…
