Πραγματικά σχιζοφρένεια είναι αυτό που ζούμε στην πολιτική, ιδιαίτερα τα πέντε τελευταία χρόνια, όπου οι πολιτικοί που οδήγησαν τη χώρα και τους πολίτες της στην καταστροφή, επιθυμούν διακαώς να μας… σώσουν χωρίς βεβαίως να ξεχνάνε παλιές «καλές» συνήθειες του παρελθόντος: Να βολεύονται οι ίδιοι, τη στιγμή που άλλοι δίπλα τους πεθαίνουν…


Την ίδια ώρα , όπως αποκαλύπτει δημοσκόπηση της Pulse RC κανείς δεν τους θέλει και καθώς δείχνουν τα αποτελέσματα που δημοσιεύονται στο ΠΟΝΤΙΚΙ της 23/10/2014 θα πάνε, θέλουν δεν θέλουν σε εκλογές… Η εφημερίδα μάλιστα τονίζει ότι ο πρόεδρος της δημοκρατίας θα εκλεγεί τον Μάρτιο του ’15 από την νέα Βουλή που θα προκύψει…


Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι άνθρωποι νιώθουν ανασφαλείς στα σπίτια τους… Δείτε το χθεσινό (23/10/2014) πρωτοσέλιδο της ΝΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ, ημερήσιας εφημερίδας του Ηρακλείου, η απόγνωση είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του ηλικιωμένου που είδε με τρόμο τους κλέφτες να μπαίνουν σπίτι του και να απειλούν τη ζωή του…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/10/2014

Εσείς τώρα γνωρίζετε πως η πρακτική που ακολουθείτε για όποιον χρωστά στην Εφορία ή τα ασφαλιστικά Ταμεία είναι να μπαίνουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς σας (αν έχετε…) και να εισπράττουν τις οφειλές σας με το έτσι θέλω… Νομίζετε ότι η ίδια διαδικασία ακολουθείται και για τα πολιτικά κόμματα; Λάθος!

Αυτοί που φρόντισαν να μας οδηγήσουν στη βίαιη φτωχοποίηση προσθέτοντας στις πλάτες μας υπερβολική φορολογία, τέτοια που δεν είναι δυνατόν να αντέξουμε, οι ίδιοι αυτοί φρόντισαν να απαλλάξουν τα δικά τους κόμματα από αυτή τη δοκιμασία. Πώς; Μα με τον μόνο τρόπο που ξέρουν να κοροϊδεύουν, με τροπολογία της τελευταίας στιγμής σε άσχετο νομοσχέδιο…

Ευτυχώς που υπάρχουν μέσα στη Βουλή ελεύθερες φωνές για να αποκαλύπτουν τις βρωμιές τους. Έτσι την προηγούμενη εβδομάδα ψηφίστηκε από τους κυβερνητικούς συνεταίρους (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ) μια σκανδαλώδης τροπολογία που «σώζει» τα υπερχρεωμένα κόμματα τους.

Αυθεντικό, το «Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει»… Και είναι εντυπωσιακή η θρασύτητα τους, όταν λίγες μέρες πριν, ο υπουργός Ανάπτυξης (τι ειρωνεία να υπάρχει τέτοιο υπουργείο, όταν απουσιάζει η ανάπτυξη…) ο κ. Δένδιας, διαβεβαίωνε τους Έλληνες ότι με τις ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια δεν θα χαρίσουν χρήματα του ελληνικού λαού στους μπαταχτσήδες…

Και τώρα, μετά την τακτοποίηση των «κόκκινων» δανείων των συστημικών μπαταχτσήδων ΜΜΕ που τους εξυπηρετούν ήρθε και η σειρά για τα «κόκκινα» δάνεια των πολιτικών μπαταχτσήδων, Σαμαρά και Βενιζέλου. Απαίτησαν και πέρασαν με την επίμαχη τροπολογία να είναι ακατάσχετο το 40% της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων τους.

Αναρωτιέμαι, πέρα από την εξώφθαλμη τακτοποίηση των οικονομικών εκκρεμοτήτων τους, γιατί θα έπρεπε τα πολιτικά κόμματα να χρηματοδοτούνται από τον κρατικό κορβανά; Ποια είναι η προσφορά τους και επιτέλους αν θέλουν και είναι αποφασισμένα να μας… σώζουν ας το κάνουν αυτό εθελοντικά… Είναι δυνατόν να τους ακριβοπληρώνουμε για κάθε τι που κάνουν «για το καλό μας» χωρίς να τους το έχουμε ζητήσει;

Από την άλλη, την ίδια ώρα βρίσκεται σε εξέλιξη η καταγγελία ότι η Νέα Δημοκρατία, έλαβε το 2013 δάνειο ύψους 14,6 εκατομμύρια ευρώ… Αν είναι δυνατόν! Σε μια περίοδο που έχουν κλείσει οι κάνουλες της χρηματοδότησης στους μικροεπαγγελματίες, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να λειτουργήσουν τα μαγαζιά τους και να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, είναι ανοιχτές και γαλαντόμες απέναντι στη μαύρη τρύπα των χρεών τους στις τράπεζες…

Τραγικό και μόνο να το σκέφτεσαι... Υπ’ αυτήν την έννοια, δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση όταν διαβάζω σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες ότι «οι τράπεζες έσωσαν την παρτίδα». Τη δική τους παρτίδα, ίσως ναι… Καμιά άλλη παρτίδα, δεν είναι σε θέση να σώσουν. Μόνο να ξεζουμίζουν τον ελληνικό λαό και να το κοροϊδεύουν μπορούν να κάνουν και το κάνουν με επιτυχία, χρόνια τώρα…

Δυστυχώς εκεί είναι κολλημένοι… Στο παρελθόν… Μακριά και έξω από τα πραγματικά προβλήματα του λαού που εκείνοι με τις πολιτικές τους δημιούργησαν… Αυτοί κυβέρνησαν τη χώρα (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ) εναλλασσόμενοι στην εξουσία από τη μεταπολίτευση και μετά. Μόνο από του ίδιους κινδυνεύουμε, από κανέναν άλλον.

Αλλά, έλεος! Μην προκαλείτε πια με τόσο χοντροκομμένο τρόπο τους πολίτες. Και μην τους θεωρείται ηλίθιους που δεν καταλαβαίνουν… Να είστε σίγουροι ότι καταλαβαίνουν πολύ καλά την κάθε σας κίνηση. Κι όσο κι αν την κρύβετε τη βρωμιά κάτω από το χαλί με τη βοήθεια των ελεγχόμενων ΜΜΕ, πάντα θα υπάρχει η φωνή της αλήθειας που θα σας αποκαλύπτει… Και θα φέρνει στο φως τις ενέργειες σας…

Δεν περιμένουμε από σας ντροπή γιατί είμαστε βέβαιοι ότι έχει χαθεί προ πολλού κάθε ίχνος συνείδησης που θα μπορούσε να σας ελέγξει… Σας γνωρίζουμε πια καλά. Κι από την καλή κι από την ανάποδη. Και δεν σας έχουμε καμιά απολύτως εμπιστοσύνη…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην κρητική εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Αποτελεί και δική μας ευθύνη να μην ενσταλάξουμε στα παιδιά μας αυτόν τον τρόπο σκέψης που το ίδιο το σύστημα προσπαθεί να επιβάλει παντού… Η ελευθερία και το να χρησιμοποιεί κανείς επ’ ωφελεία του τη σκέψη του, είναι πολύ μεγάλο πράγμα, σίγουρα…

Η ζωή δεν είναι πάντα ένα παιχνίδι… Μερικές φορές μας δίνει μαθήματα σκληρά κι εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να τα υποστούμε… Δεν έχουμε; Μήπως θα πρέπει να κάνουμε μια δεύτερη σκέψη αντί να παραδιδόμαστε αμαχητί στη μοίρα που άλλοι μας έχουν ορίσει;

"Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών. Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του…

Όμως, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος. Μια αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του. Ωστόσο, το ξύλο ήταν αληθινά μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος.

Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει. Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο. Μα τι τον κρατάει; Γιατί δεν το σκάει;

Όταν ήμουν πέντε ή έξι ετών πίστευα ακόμα στη σοφία των μεγάλων. Ρώτησα τότε κάποιον δάσκαλο, τον πατέρα μου ή ένα θείο μου, για το μυστήριο του ελέφαντα. Κάποιος μου εξήγησε ότι ο ελέφαντας είναι δαμασμένος. Έκανα τότε την προφανή ερώτηση: Κι αφού είναι δαμασμένος, γιατί τον αλυσοδένουν;

Δε θυμάμαι να πήρα κάποια ικανοποιητική απάντηση. Με τον καιρό, ξέχασα το μυστήριο του ελέφαντα με το παλούκι, και το θυμόμουν μόνο όταν βρισκόμουν με κάποιους που είχαν αναρωτηθεί κάποτε πάνω στο ίδιο θέμα

Πριν από μερικά χρόνια ανακάλυψα – ευτυχώς για μένα – ότι κάποιος είχε αρκετή σοφία ώστε ν΄ ανακαλύψει την απάντηση. Ο ελέφαντας του τσίρκου δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ΄ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν πολύ, πολύ μικρός.

Έκλεισα τα μάτια και φαντάστηκα τον νεογέννητο ανυπεράσπιστο ελέφαντα δεμένο στο παλούκι. Είμαι βέβαιος ότι τότε το ελεφαντάκι είχε σπρώξει, τραβήξει και ιδρώσει πασχίζοντας να λευτερωθεί. Μα, παρόλες τις προσπάθειές του, δεν τα είχε καταφέρει, γιατί το παλούκι ήταν πολύ γερό για τις δυνάμεις του.

Φαντάστηκα ότι θα κοιμόταν εξαντλημένο και την επόμενη μέρα θα προσπαθούσε ξανά, και τη μεθεπόμενη το ίδιο… Ώσπου μια μέρα, μια φρικτή μέρα για την ιστορία του, το ζώο θα παραδεχόταν την αδυναμία του και θα υποτασσόταν στη μοίρα του.

Αυτός ο πανίσχυρος και θεόρατος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί, ο δυστυχής. Η ανάμνηση της αδυναμίας που ένιωσε λίγο μετά τη γέννησή του είναι χαραγμένη στη μνήμη του. Και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε σοβαρά αυτή την ανάμνηση. Ποτέ μα ποτέ δεν ξαναπροσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του…"

Όλοι είμαστε λίγο-πολύ σαν τον ελέφαντα του τσίρκου. Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία. Ζούμε, πιστεύοντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν είμαστε μικροί, προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε.

Πάθαμε τότε, το ίδιο με τον ελέφαντα. Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μήνυμα: Δεν μπορώ, δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω...

• Φίλε Μάκη, σ’ ευχαριστώ που μου θύμισες αυτό τον σοφό μύθο… Καλά θα κάνουμε να τον θυμόμαστε πολύ τακτικά… Θα μας βοηθά να ξεπερνούμε καταστάσεις που νομίζουμε ότι είναι αξεπέραστες…

Το τριήμερο 17 – 18 – 19 Οκτωβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, Διεθνής Συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ενθαρρυντικό: Ήταν παρόντες 70.000 αδελφοί από 60 χώρες! Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο από τον καθαρισμό του σταδίου και από την προετοιμασία.


Τη Ζήσαμε κι εμείς τη Διεθνή Συνέλευση τον φετινό Ιούνιο εδώ, στο ΟΑΚΑ. Εδώ μάλιστα στην κορυφή της ιστοσελίδας μπορείτε να ξαναζήσετε όλη την ομορφιά της… Έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε το υπέροχο κλίμα που υπήρχε εκεί. Μόνο που στην Αυστραλία η κουλτούρα είναι διαφορετική και τα ΜΜΕ αντιλαμβάνονται το ρόλο τους όπως θα έπρεπε. Δείτε ΕΔΩ  κι ΕΔΩ άλλο ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ.


Δεν υπάρχει πιο όμορφο από το να ζεις κοντά σε ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο πλούσιο πνευματικό τραπέζι. Και στη Μελβούρνη της Αυστραλίας συνέβη την περασμένη εβδομάδα… Ναι, μας ενθαρρύνουν τέτοιες διεθνείς συναντήσεις. Όλοι βγαίνουμε πιο ωφελημένοι. Δείτε ΕΔΩ κι άλλες εικόνες…

Οι φυλακισμένοι συνήθως είναι δυστυχισμένοι. Μπορείτε να καταλάβετε την αιτία, αφού ασφαλώς δεν θα θέλατε να χάσετε την ελευθερία και τη συναναστροφή σας με την οικογένεια και τους φίλους. Πολύ περισσότερο αν η καταδίκη θα ήταν για χρόνια σε φυλάκιση.

Η ιστορία, όμως, μας μιλάει για κάποιους ευτυχισμένους φυλακισμένους στην αρχαία πόλη των Φιλίππων στη Βόρεια Ελλάδα. Ήταν ο απόστολος Παύλος και ο σύντροφός του Σίλας. Βρίσκονταν στη φυλακή εξαιτίας της Χριστιανικής τους πίστης, κι όμως η Βίβλος λέει ότι ευτυχισμένοι ‘υμνούσαν προσευχόμενοι το Θεό.

Το Σεπτέμβριο του 1982, δύο διάκονοι από τα κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Νέα Υόρκη επισκέφθηκαν μια άλλη Ελληνική φυλακή. Εκεί συναντήθηκαν με παραπάνω από εκατό αφιερωμένους Χριστιανούς που επίσης ήταν ευτυχισμένοι.

Η επίσκεψη έγινε στις στρατιωτικές φυλακές της Αυλώνας, ένα σύγχρονο συγκρότημα γύρω στα 50 χιλιόμετρα στα βόρεια της Αθήνας. Αν και εκεί βρίσκονται κάθε είδους στρατιωτικοί φυλακισμένοι, πρόσφατα, ένα μεγάλο μέρος των εγκλείστων αποτελείται από νεαρούς οι οποίοι είναι διάκονοι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Γιατί βρίσκονται στη φυλακή;

Οι Μάρτυρες αυτοί φυλακίστηκαν επειδή έχουν παρόμοιες πεποιθήσεις όπως και οι πρώτοι Χριστιανοί. (Ησαΐας 9:6· 2:4· Ματθαίος 26:52) Στο βιβλίο «Μια Σύντομη Ιστορία της Ρώμης» οι Φερρέρο και Μπαρμπαγκάλλο δηλώνουν: «Ακόμη και στο δεύτερο αιώνα, η Χριστιανοσύνη διακρατούσε σταθερά την άποψη ότι ‘δεν είναι σωστό να είμαστε άνθρωποι των πολεμικών όπλων, . . . και ότι αν ένας γιος ειρήνης, δεν επιτρέπεται να προσφύγει ούτε στα δικαστήρια, πολύ περισσότερο δεν έπρεπε να παίρνει μέρος σε μάχη,’ κι επομένως η στρατιωτική υπηρεσία ήταν ασυμβίβαστη με τη Χριστιανοσύνη.»—Σελίδα 382.

Οι φυλακισμένοι Μάρτυρες στην Ελλάδα συνήθως καταδικάζονται σε τεσσεράμισι χρόνια φυλακή. Αφού περνούν τους πρώτους έξι ως οκτώ μήνες στην Αυλώνα , το υπόλοιπο της ποινής τους το υπηρετούν σε άλλες φυλακές, όπου επίσης τους μεταχειρίζονται καλά και με εκτίμηση.

Οι διάκονοι που επισκέφτηκαν την Αυλώνα έγιναν φιλικά δεκτοί από έναν ανώτερο αξιωματικό της φυλακής. Ενώ φιλόξενα πρόσφερε Ελληνικό καφέ στους επισκέπτες του, ο αξιωματικός έκανε σχόλια για την εξαιρετική συμπεριφορά των νεαρών διακόνων. Είναι άξιοι εκτίμησης και αξιόπιστοι. Πράγματι, τους έχουν κάνει υπεύθυνους για την κουζίνα και για την αποθήκη τροφίμων.

Ο αξιωματικός ευγενικά έδειξε στους επισκέπτες τον περίγυρο της φυλακής, και επίσης το μέρος όπου βρίσκονται τα δωμάτια των φυλακισμένων Μαρτύρων. Ανάλογα με το χώρο που υπάρχει, τέσσερις ή περισσότεροι Μάρτυρες μπορεί να βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο, οπότε είναι δυνατό να έχουν μια βιβλιοθήκη με τις Γραφές τους και τη σχετική ύλη μελέτης. Η φυλακή έχει χώρους για μπάσκετ μπωλ και για ποδόσφαιρο που μπορούν να πηγαίνουν όλοι οι φυλακισμένοι, αλλά οι Μάρτυρες εκτιμούν ιδιαίτερα μια άλλη δυνατότητα. Τους έχει χορηγηθεί μια μεγάλη αίθουσα (που χωράει 150 καθίσματα) αποκλειστικά και μόνο για τις εβδομαδιαίες Χριστιανικές τους συναθροίσεις. Παρά το γεγονός ότι η επίσκεψη έγινε καταμεσήμερο, επιτράπηκε στους 101 φυλακισμένους Μάρτυρες να συναντηθούν με τους αδελφούς τους από το Μπρούκλυν και να απολαύσουν λίγη εποικοδομητική πνευματική συντροφιά.

Οι δύο διάκονοι επισκέφθηκαν επίσης μερικά δωμάτια που υπήρχαν δείγματα από την όμορφη χειροτεχνία των φυλακισμένων σε χαλκό, ξύλο, μαλλί και ελαιογραφίες.

Παρά το γεγονός ότι η επίδοση στη χειροτεχνία φέρνει ικανοποίηση, οι Μάρτυρες φυλακισμένοι αντλούν ιδιαίτερη ευτυχία από τη μελέτη της Βίβλου, αποκτώντας βαθύτερη ενόραση στις αρχές της με τις οποίες ζουν. Και κάθε μέρα στην οποία φροντίζουν για τον κήπο ή άλλες παρόμοιες εργασίες μετράει σαν δύο για την ποινή τους. Έτσι αποφυλακίζονται γρηγορότερα. Κατόπιν θα απολαύσουν τη μεγαλύτερη ελευθερία να συμμετάσχουν μαζί με άλλους στη διάδοση των καλών νέων που έχουν μάθει από τη Γραφή. Ασφαλώς είναι καλά νέα να μαθαίνει κανείς ότι ο Θεός σύντομα θα εξαλείψει όλα τα παθήματα και την καταπίεση από τη γη. (Αποκάλυψις 21:4, 5). Προς το παρόν, «πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά,» όπως ανέφερε ο Παύλος στο Ρωμαίους 8:22. Αλλά οι Χριστιανοί που έχουν φυλακιστεί για τις πεποιθήσεις τους στην Αυλώνα γνωρίζουν ότι όλοι όσοι υπηρετούν πιστά τον Θεό μπορούν να αποβλέπουν στο χρόνο που «και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή από της δουλείας της φθοράς και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.»—Ρωμαίους 8:21.

Καθώς οι δύο επισκέπτες αναχώρησαν, πήραν μαζί τους από την Αυλώνα τις τρυφερές αναμνήσεις των αφιερωμένων νεαρών οι οποίοι είναι ευτυχισμένοι να υπηρετούν τον Θεό κάτω από όλες τις περιστάσεις και έχουν την πεποίθηση να αυξήσουν το δημόσιο αίνο τους προς τον Θεό αμέσως μόλις μπορέσουν.

• Το παραπάνω κομμάτι έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό ΞΥΠΝΑ της 8/1/1984 και αναδημοσιεύθηκε στο αξιόλογο Blog του Άγγελου Φισκιλή απ’ όπου και το πήραμε.

• Τα ιστορικά στοιχεία για τον Μυστρά είναι παρμένα από την Wikipedia

Δεύτερη μέρα στη Σπάρτη των 16.000 μόνιμων κατοίκων και των εκατοντάδων φοιτητών και δεύτερη ανάρτηση, αν και για την πόλη αυτή της Λακωνίας μπορείς να γράψεις πολλά πράγματα. Επιφυλάσσομαι εν καιρώ… Καθώς θα πληθαίνω τα ταξίδια μου εκεί… Επειδή οι φωτογραφίες που τράβηξα είναι πάρα πολλές θα κάνω μια μικρή επιλογή με επτά μόνο για σήμερα…


Η σημερινή Σπάρτη είναι χτισμένη νότια από το κέντρο της αρχαίας ομώνυμης πόλης, κοντά στη δεξιά όχθη του ποταμού Ευρώτα. Η πεδιάδα που απλώνεται γύρω της είναι καταπράσινη από ελιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, μουριές και άλλα δέντρα. Στα νοτιοδυτικά υψώνεται το όρος Ταΰγετος με την άγρια ομορφιά του. Στα ανατολικά της πόλης βρίσκεται η οροσειρά του Πάρνωνα.


Η πόλη επανιδρύθηκε μετά την απελευθέρωση της χώρας το 1834, ύστερα από απόφαση του βασιλιά Όθωνα και σε επίσημη τελετή την 1 Ιανουαρίου 1857 έγινε η εγκαθίδρυση των αρχών από το Μυστρά στη νέα πόλη, που ήταν και η πρώτη στην Ελλάδα που χαράχθηκε με πολεοδομικό σχέδιο. Έχει πλατείς και δεντροφυτεμένους δρόμους, μεγάλες πλατείες, νεοκλασικές οικοδομές και πλούσια ύδρευση.


Η περιοχή έχει μακραίωνη ιστορία τόσο στην Αρχαιότητα, όσο και στο Μεσαίωνα και τη Νεώτερη Εποχή. Η Σπάρτη και η Λακωνία αναφέρονται από την ελληνική μυθολογία. Αναφέρεται και από τον Όμηρο στα έπη του, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια ως ένα από τα ισχυρότερα μυκηναϊκά βασίλεια και έδρα του Μενελάου, αδερφού του βασιλιά Αγαμέμνονα των Μυκηνών την περίοδο πριν τον Τρωικό Πόλεμο.


Περίπου το 1100 π.Χ. και μετά την κατάρρευση του μυκηναϊκού πολιτισμού στην περιοχή εγκαθίστανται Δωριείς, ένα διαφορετικό ελληνικό φύλο. Σταδιακά οι Σπαρτιάτες ενώνονται κάτω από δύο βασιλικές οικογένειες, τους Αγιάδες και τους Ευρυπωντίδες και αρχίζουν να επεκτείνονται στις γύρω περιοχές δημιουργώντας κοινωνικές τάξεις, τους ομοίους, τους είλωτες και τους περιοίκους και κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. συγκροτούν τη γνωστή, σύμφωνα με τους νόμους του Λυκούργου, κοινωνία τους.


Αφού υποτάξουν το μεγαλύτερο μέρος της Λακωνίας θα επεκταθούν στη Μεσσηνία και την Αρκαδία και θα νικήσουν το Άργος. Θα καταφέρουν να υποτάξουν τη Μεσσηνία και μέρος της Αρκαδίας και θα συνάψουν αρκετές συμμαχίες, με πρώτη σύμμαχό τους την Τεγέα. Όλα αυτά μέχρι τον 5ο αιώνα π.Χ. Εδώ το δημαρχείο στην πλατεία της πόλης...

Στους Περσικούς πολέμους οι Σπαρτιάτες δε θα πάρουν μέρος στη μάχη του Μαραθώνα, αλλά η θυσία των 300 του Λεωνίδα και των 700 Θεσπιέων στο στενό των Θερμοπυλών το 480 π.Χ. θα γινόταν το συγκλονιστικότερο γεγονός αυτής της περιόδου, καθώς οι Σπαρτιάτες έπεσαν υπακούοντας στον άγραφο νόμο που όριζε ότι δεν έπρεπε να εγκαταλείψουν το πεδίο της μάχης…

• Τα στοιχεία για τη Σπάτη είναι παρμένα από τη Wikipedia