Αυτός είναι ο γιατρός Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος. Τη φωτογραφία του την πήραμε από το επαγγελματικό του προφίλ στο Facebook.


Κι εδώ είμαστε στην φετινή Περιφερειακή μας Συνέλευση στη Μαλακάσα, όταν στο διάλειμμα της πρώτης μέρας ζήτησε τηλεφωνικά να με δει… Είναι αυτός στη μέση με το μούσι.

Με τον Δημήτρη Τριανταφυλλόπουλο με συνδέουν πολλά όμορφα πράγματα. Είχα τη χαρά να τον γνωρίσω από κοντά σαν άνθρωπο, σαν επιστήμονα, σαν γιατρό. Πρόκειται για έναν πολύ σπέσιαλ άνθρωπο που τιμά την ιατρική κοινότητα.

Ο Δημήτρης είναι διευθυντής της ορθοπεδικής κλινικής του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, παράρτημα Περιστερίου και συχνά – πυκνά καλύπτει ανάγκες ενός από τα καλύτερα νοσοκομεία του κόσμου, του St. George's Hospital, London.

Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, το συζήτησα και με τη Σούλα, ένα ξεχωριστό «ευχαριστώ» σε κείνον επειδή στην περίπτωση του παππού Διονύση, έγινε εθελοντικά ο προσωπικός γιατρός του που φρόντιζε να μην του λείπει τίποτα, ώστε να έχει την καλύτερη παροχή βοήθειας που χρειαζόταν προς το τέλος της ζωής του.

Η Δημήτρης είχε πάντα ανοιχτό το τηλέφωνο του. Κι επιμελούνταν ο ίδιος προσωπικά οτιδήποτε χρειαζόταν, ακόμα κι αν έκρινε ότι ήταν ανάγκη να περάσει από το σπίτι μας, αργά το βράδυ, μετά από ένα σοβαρό, πολύωρο, χειρουργείο. Κάθε φορά που τον έβλεπε τον χαιρετούσε αποκαλώντας τον «πατέρα». Και τον άκουγε με πολύ προσοχή όταν του μιλούσε. Και του παππού Διονύση του άρες πολύ αυτό… Είχαν βέβαια κι άλλο ένα κοινό σημείο: Την καταγωγή! Ήταν και οι δυο από την Ηλεία!

Αλλά αυτό ήταν μόνο η αφορμή. Η ουσία ήταν ότι με τον Δημήτρη βρήκαμε και πάρα πολλά σημεία επαφής και επικοινωνίας. Αλλά γι’ αυτά θα τα πούμε μια άλλη φορά. Σήμερα θα σας πω μόνο πώς γνωριστήκαμε.

Αυτός που μας ένωσε ήταν ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ, ναι ο ιστότοπος που διαβάζετε τώρα… Ο Δημήτρης ήταν και παραμένει ένας από ανάμεσα σας… Σιωπηλός, διακριτικός παρατηρητής και καλός αναγνώστης. Διάβαζε, μάθαινε για μένα και τα όσα έγραφα καθημερινά… Αλλά εγώ, ως ενδιαφερόμενος, όπως συμβαίνει και στη ζωή, το έμαθα τελευταίος.

Μέχρι και στην εκκλησία μας ήρθε μια φορά πριν γνωριστούμε για να με δει από κοντά. Έτσι κι αλλιώς βρίσκεται πολύ κοντά στην κλινική που εργάζεται. Ο Δήμος που ήταν στην είσοδο μου μετέφερε ότι τον ρώτησε «αν ξέρει κάποιον», «ναι» είπε «τον δημοσιογράφο Ν.Θ, είναι φίλος μου». Ανέβηκε στην αίθουσα και κάθισε στα τελευταία καθίσματα. Με είδε, άκουσε και τη συνάθροιση κι έφυγε. Εκείνη τη φορά δεν μιλήσαμε. Έτσι κι αλλιώς εγώ δεν τον ήξερα φυσιογνωμικά.

Μιλήσαμε αργότερα, όταν χρειάστηκε κάποιες εξετάσεις ορθοπεδικής φύσης ο παππούς Διονύσης. Κι από κει και πέρα άνοιξε ένα καλό κανάλι επικοινωνίας. Έμαθα πολλά πράγματα για ’κείνον, για την αναίμακτη χειρουργική που υποστηρίζει (ετοιμάζει μάλιστα και βιβλίο γι’ αυτό, απ’ ότι είμαι σε θέση να ξέρω…) και μάλιστα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ δημοσίευσα ένα άρθρο του ΕΔΩ. Υπάρχει μόνιμα στη μπάρα δεξιά, όπως βλέπετε τη σελίδα αυτή μέσα από ένα σταθερό υπολογιστή… Γιατί, πραγματικά αξίζει πολύ.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν μου ζήτησε να το δημοσιεύσω, με ρώτησε πόσο θα κοστίσει… Του είπα τόσα ακριβώς όσα μας είχε πάρει όταν ήρθε για επίσκεψη σπίτι για τον παππού Διονύση. Γέλασε! Αλλά και στη συνέχεια κράτησε την ίδια σταθερή στάση. Κάθε φορά που έκαναν νύξη γι’ αυτό το θέμα έλεγε «έχω ανοίξει τεφτέρι με τον Θεό…» Και χαμογελούσε με νόημα…

Ένας τέτοιος σπάνιος, υπέροχος άνθρωπος, σοβαρός και υπεύθυνος γιατρός, επιστήμονας, είναι μεγάλο προνόμιο για μένα που είναι φίλος μου. Απλός, καταδεκτικός, ψάχνει τα πράγματα και δεν είναι από αυτούς που θεωρούν ότι τα χρήματα φέρνουν από μόνα τους την ευτυχία. Η δουλειά τους του επιτρέπει, αν ήθελε, να είχε πολλά.

Όμως ο ίδιος ψάχνει κάτι πιο βαθύ, πιο ουσιαστικό, πιο σοβαρό, πιο μεγάλο… Κι αυτό είναι που μ’ αρέσει πιο πολύ πάνω του. Και χαίρομαι, είναι τιμή μου, που με θεωρεί φίλο του. Είναι ακόμα πολύ σπουδαίο που ξέρω πως μπορώ να μοιραστώ άνετα μαζί του, πράγματα… Ήταν και πάντα είναι πολύ διακριτικός.

Ξέρω πως διαβάζει τα πάντα που γράφονται εδώ… Είναι κι αυτός, όπως εγώ ένα πρωινός τύπος. Τα διάφορα εργαλεία που χρησιμοποιεί μου δείχνουν τι ώρες διαθέτει για την επιλεκτική ενημέρωση του, από την ιστοσελίδα ή τα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Φίλε Δημήτρη σε ευχαριστούμε κι εγώ και η Σούλα για ότι έκανες μέχρι την τελευταία ώρα (αλλά και μετά…) για τον παππού Διονύση… Και είμαστε χαρούμενοι που σε γνωρίσαμε στη ζωή μας. Ήταν αυτό, μεγάλο κέρδος!