Πολύ... φυσιολογικά για την ηλικία του ο μικρός Αγησίλαος πίνει την πορτοκαλάδα του...

Είναι μια σταλιά άνθρωπος, ο μικρός γιος του Λευτέρη, ο Αγησίλαος. Κι όσο μπόι του λείπει τόση εξυπνάδα διαθέτει... Όλο δύναμη για ζωή, με νεύρο και θέληση και με ένα πλατύ χαμόγελο θαρρείς και σε κοροϊδεύει με τα λεγόμενά του.

Δείγμα ανθρώπου ο Αγησίλαος, αλλά γεμάτος σπιρτάδα και ενέργεια, έχει κλέψει τις καρδιές όλων μας. Τον ζούμε πολλές ώρες καθημερινά και απολαμβάνουμε κάθε λεπτό κοντά του.

Η μαμά του και ο μπαμπάς του, ανίψια μου, δουλεύουν κι αυτός, μαζί με την μεγαλύτερη αδερφή του, Αναστασία, που πάει τρίτη δημοτικού, έρχονται εδώ, στη Στασούλα.

Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα, γιατί τις καθημερινές το μικρό ζουζούνι το πρωί πάει στον παιδικό σταθμό του Δήμου Θραψανού, στη Βόνη και ο πατέρας του τον παίρνει από κει κατά τις 2 το μεσημέρι.

Τρώει μόνος του (στα τρία του χρόνια μπαίνει σε δυο μήνες...), “μιλάει” με το δικό του τρόπο, ενδιαφέρεται για τα πάντα και έχει χιλιάδες ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις, τα οποία δεν διστάζει να τα κάνει και σε... στήνει στον τοίχο με την ειλικρίνεια του.

Ο μικρός Αγησίλαος είναι το φοβερό παιδί. Αστράφτει το μάτι του και λες “κάτι έχει στο μυαλό του”. Μας έχει παρασύρει όλους στο παιχνίδι του.. Μακάρι μεγαλώνοντας να είναι τυχερό και στη ζωή...