Πέρσι 40 μέρες στον Καναδά, κοντά στο παιδιά μας και φέτος όλο τον Σεπτέμβριο...

uranoxiststis 
Ολοκληρώσαμε τις πέντε εβδομάδες μας στον Καναδά και επιστράψαμε στην Αθήνα! Περάσαμε πάρα πολύ όμορφα εκεί, όπως θα έχετε δει μέχρι τώρα από τις αναρτήσεις μας. Στο Νορθ Βανκούβερ μείναμε τον περισσότερο καιρό. Επιστρέψαμε σε μια Αττική, με νωπές ακόμα τις φλόγες από την πρόσφατη μεγάλη πυρκαγιά. Στο Βανκούβερ τα πράγματα ήταν αλλιώς. Ζήσαμε σε ένα περιβάλλον περιτριγυρισμένοι από τα πάρκα της πόλης, αλλά και στο κέντρο με τους ουρανοξύστες, όπως αυτή που βλέπετε, φωτογραφία που πήραμε όταν το επισκεφτήκαμε. Δείτε μερικές από τις πρώτες αναρτήσεις που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

vankouver2.120724
Προγραμματίσαμε να καθίσουμε αρκετό καιρό κοντά τους. Ήρθαμε στις 4 Ιουλίου και η επιστροφή μας έγινε στις 14 Αυγούστου. Ευγνώμονες στον Στηβ και την Έστερ, για την υπέροχη φιλοξενία τους. Κάθε νέα μέρα, είναι ξεχωριστή για εμάς. Εδώ, η Σούλα σε μια βόλτα μας, δίπλα σε ένα ξύλινο ευμεγέθες τοτέμ, που κληρονόμησαν από τους αυτόχθονες Ινδιάνους. Δείτε μερικά δημοσιεύματα στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

vankouver3.120724
Είναι εκπληκτικό να έχεις, πέρα από τη δροσιά, τη δυνατότητα να επισκεφτείς, σε μικρές καθημερινές εκδρομές, μέρη όμορφα, όπως αυτά εδώ… Πολλοί φίλοι μας στην Ελλάδα, βλέποντας τέτοιες φωτογραφίες με θάλασσα, εστιάζουν στο… νερό. Έχοντας εμπειρία από τη Μεσόγειο και τις υπέροχες θάλασσες του Αιγαίου, τη συγκρίνουν με τον Ωκεανό, εν προκειμένω, εδώ είναι ο Βόρειος Ειρηνικός Ωκεανός. Καμιά σχέση! Δείτε μερικά δημοσιευματα που κάναμε στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

vankouver4.120724
Κάτι που μας έκανε εντύπωση, εμένα δηλαδή, γιατί η Σούλα έχει ζήσει πάρα πολλά χρόνια εδώ και είναι εξοικειωμένη, είναι η σχέση των ντόπιων με το αλκοόλ. Το έχουν βάλει στη σωστή του θέση. Για όσους το εκτιμούν και τους αρέσει, υπάρχουν ειδικά μαγαζιά για να το αγοράσουν, δεν θα το βρεις στα σούπερ μάρκετ. Και φυσικά οι ενήλικες θα πρέπει να έχουν διάκριση πού το καταναλώνουν. Όχι, πάντως μέσα σε ένα πάρκο στην πόλη. Δείτε μερικά δημοσιευματα που κάναμε στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. 

vankouver5.120724
Οι Καναδοί, αγαπούν τη χώρα τους. Το δείχνουν αυτό με το να φροντίζουν τον τόπο τους. Και οι τοπικά εκλεγμένοι άρχοντες, που διοικούν τις πόλεις, το κάνουν και φροντίζουν και να το δείχνουν με τα έργα τους. Συχνά σε δημόσιους χώρους, θα δεις τέτοια μνημεία που αναδεικνύουν κάτι από την περιοχή. Εδώ, εν προκειμένω, αυτή η προπέλα έχει τοποθετηθεί σε ένα πορθμείο, που ενώνει με καραβάκια κάπως μεγαλούτσικα, με την πρωτεύουσα του Βανκούβερ. Δείτε μερικά δημοσιευματα που κάναμε στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

vankouver6120724
Και επειδή, η ζέστη είναι πολύ, αυτή την περίοδο, οι θάλασσες έχουν την τιμητική τους. Φυσικά όπως είπαμε, ένας Ωκεανός, δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο όμορφος και γοητευτικός, όπως μια θάλασσα του Αιγαίου. Δεν παύει όμως να έχει μια εξαιρετική ομορφιά, που εμένα προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ, για την αγριάδα του. Και με κάνει να θέλω να είμαι κοντά της!  Δείτε μερικά δημοσιευματα που κάναμε στο ανανεωμένο site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, αλλά και σ' αυτό που βρίσκεστε... ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Επικαιρότητα

Οι ακακίες είναι ολάνθιστες στις παρυφές του κλειστού πάρκου της Ακαδημίας Πλάτωνα...

akakia1.250420
Τις είδαμε το Σάββατο το μεσημέρι στο μικρό περίπατο μας, περιμετρικά του πάρκου της Ακαδημίας Πλάτωνα. Κάποιες ακακίες ήταν μέσα και κάποιες έξω από το πάρκο... Τις φωτογραφίσαμε και ψάξαμε περισσότερα γι' αυτές. Η Ακακία, λοιπόν, αποτελεί γένος φυτών, που ανήκει στην οικογένεια των Μιμηλεοειδών, στην τάξη των Κυαμωδών.

akakia2.250420
Η ακακία είναι δέντρο ή θάμνος, αειθαλής ή φυλλοβόλος, με φύλλα σύνθετα διπτεροειδή, με αγκάθια μικρά και ισχυρά. Τα άνθη της είναι μικρά ωχροκίτρινα, κίτρινα, πορτοκαλοκίτρινα και σπανιότερα λευκά, τοποθετημένα σε ταξιανθίες που σχηματίζουν σφαιρικές κεφαλές, κυλινδρικούς ίουλους ή στάχεις.

akakia3.250420
Χαρακτηριστικό της ακακίας είναι ότι εκκρίνει το αραβικό κόμμι, ακόμη και σε άριστες συνθήκες καλλιέργειας, το οποίο θεωρείται παθολογικό φαινόμενο. Ο φλοιός και οι λοβοί πολλών ειδών περιέχουν μεγάλη ποσότητα δεψικών ουσιών και χρησιμοποιούνται στη βυρσοδεψία και τη φαρμακευτική.

akakia4.250420
Το αραβικό κόμμι, διαλυμένο σε κρύο νερό, δίνει τη γνωστή «γόμα» για τα χαρτιά. Τα περισσότερα είδη ευδοκιμούν σε πυριτικά, αμμώδη και φτωχά εδάφη και αντέχουν την ξηρασία. Είναι σχετικά εύκολο φυτό, αν και εμείς όσα είδα ήταν δέντρα και άλλα ήτανθισμένα, άλλα όχι. Εμείς επιλέξαμε τα ανθισμένα.

akakia5.250420
Μερικά είδη, όπως η Ακακία η κρεμοκλαδής (Acacia pendula), ευδοκιμούν σε νοτερούς, υγρούς και ελώδεις τόπους και άλλα, όπως η Ακακία η κατεχού (Acacia catechou), αντέχουν και σε θερμοκρασίες λίγων βαθμών κάτω από 0 °C. Θεωρούνται βραχύβια φυτά, παρουσιάζουν όμως γρήγορη αύξηση. Μέσα σε λίγους μήνες αποκτούν ύψος 3 μέτρων.

akakia6.250420
Το συνολικό ύψος μπορεί να ξεπεράσει τα 7 μέτρα. Από τον 30ό χρόνο αρχίζουν να παρακμάζουν. Πολλαπλασιάζονται κυρίως με σπέρματα, που φυτεύονται απευθείας στο χώμα, αλλά και με μοσχεύματα από βλαστούς ημιώριμους. Φυτεύεται σε πάρκα, σχηματίζοντας δεντροστοιχίες για καλλωπιστικούς σκοπούς, αλλά και για να συγκρατεί αμμώδη εδάφη ή αμμόλοφους.

Μας άρεσε, αν και δεν το είδαμε ζωντανά. Η Αθήνα είναι μεγάλη και στον Κολωνό δεν ήρθαν

sinavlia.protopsalti1.250420
Με τις μελωδίες της Άλκηστις Πρωτοψάλτη πλημμύρισαν, το Σάββατο το μεσημέρι, οι δρόμοι της Αθήνας σε μια ξεχωριστή συναυλία με «σκηνή» ένα φορτηγό το οποίο για 3,5 - 4 ώρες γύριζε στο κέντρο και τις γειτονιές της πόλης, κάνοντας πολύ σύντομες στάσεις σε πλατείες αλλά και συμβολικά, σε δύο νοσοκομεία, στο «Σωτηρία» και τον «Ευαγγελισμό», όπου γιατροί και νοσηλευτές δίνουν μάχη ενάντια στον κορωνοϊό.

sinavlia.protopsalti2.250420
Η αγαπημένη καλλιτέχνιδα είχε την ιδέα και προσφέρθηκε αφιλοκερδώς να τραγουδήσει για τις Αθηναίες και τους Αθηναίους και ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης με τους ανθρώπους της Τεχνόπολης, ανταποκρίθηκαν άμεσα έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή η μοναδική συναυλία.

sinavlia.protopsalti3.250420
Από τις 11 το πρωί οι δρόμοι της πρωτεύουσας γέμισαν με ήχους και συναισθήματα, καθώς η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, στην πρωτότυπη σκηνή του λευκού φορτηγού του Δήμου Αθηναίων, ερμήνευσε υπέροχα τραγούδια, προσκαλώντας τους κατοίκους να γίνουν θεατές αλλά και συμμέτοχοι μιας μοναδικής εμπειρίας.

sinavlia.protopsalti4.250420
Και αυτό έγινε: Χιλιάδες Αθηναίες και Αθηναίοι βγήκαν στα μπαλκόνια τους κι άνοιξαν τα παράθυρα τους. Απόλαυσαν και χειροκρότησαν γεμάτοι ενθουσιασμό και συγκίνηση την ιδιαίτερη αυτή μουσική διαδρομή που σκόρπισε αισιοδοξία και χαρά τους δρόμους της πρωτεύουσας και τις καρδιές των ανθρώπων, θυμίζοντάς τους ότι θα έρθει σύντομα η στιγμή που θα είμαστε και πάλι έξω στην πόλη όλοι μαζί, πιο ενωμένοι από ποτέ!

sinavlia.protopsalti5.250420
Το φορτηγό με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και τους μουσικούς της, ξεκίνησε από την Τεχνόπολη όπου ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης ευχαρίστησε την ερμηνεύτρια και τους ανθρώπους της που στήριξαν με τη συναυλία της μ' αυτόν τον τρόπο τις προσπάθειες ενθάρρυνσης που κάνει ο Δήμος. Κάτι που πραγματικά δεν έχουμε ξαναδεί ώς τώρα...

sinavlia.protopsalti6.250420
Στη συνέχεια, πέρασε από δεκάδες μικρούς και μεγάλους δρόμους της πόλης και έκανε στάσεις έξω από τα νοσοκομεία «Σωτηρία» και «Ευαγγελισμός», όπως είπαμε, όπου σε πολύ συγκινητική ατμόσφαιρα γιατροί, νοσηλευτές και συγγενείς νοσηλευόμενων χειροκρότησαν θερμά την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Οι άνθρωποι πάντως στους δρόμους της Αθήνας ξαφνιάστηκαν θετικά, έστω κι αν ακολούθησαν πικρόχολα σχόλια....

Όλα πια είναι τόσο διαφορετικά σ' αυτούς τους παράξενους καιρούς που ζούμε. Μα όλα!

xioni.anixi1
Κάτι λίγο έμεινε για να τελειώσει ο Απρίλης... Και τελικά αποδεικνύεται, μήνας που δεν είναι να του έχεις εμπιστοσύνη. Σε μια κατά βάση ζεστή χώρα, όπως είναι η αυτή που ζούμε, είναι πραγματικά εντυπωσιακό να βλέπεις χιόνι τέτοιον καιρό, στα ορεινά της Ηπείρου. Το δείχνουν τα λουλούδια που άνθισαν αντιλαμβανόμενα ότι έχει έρθει η άνοιξη.

xioni.anixi2
Δείτε ΕΔΩ ένα προχθεσινό δημοσίευμα από το διαδίκτυο... Και θα αντιληφθείτε για τι πράγμα μιλάμε... Ακόμα κι εδώ στην Αθήνα τις προηγούμενες μέρες έκανε μπόλικο κρύο. Και την ίδια ώρα είχε ήλιο. Αλλά πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Προσέξτε ξανά τις φωτογραφίες που συνοδεύουν τη σημερινή ανάρτηση. Είναι πέρα για πέρα αληθινές.

xioni.anixi3
Και ασυνήθιστες... Αλλά πάλι, όλα γίνονται τόσο ξαφνικά που μπορεί σήμερα, την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, να έχει αλλάξει το σκηνικό και να είναι ξανά καλοκαίρι. Κρατήστε τες, ώς σπάνιες, αυτές τις φωτογραφίες. Ανθισμένες τουλίπες μέσα στο χιόνι... Ε, δεν είναι κάτι που το βλέπεις και τόσο συχνά.

xioni.anixi4
Και ενώ ο τόπος έχει γεμίσει με ανθισμένα λουλούδια, (και πώς να μην είναι; Την άλλη εβδομάδα έχουμε Πρωτομαγιά!) εμείς, σε όσα πρωτόγνωρα ζούμε με την πανδημία του κορονοϊού Covid-19 και τον εγκλεισμό μας σε καραντίνα, έχουμε ένα δείγμα πως ότι κι αν γίνει, η ζωή συνεχίζεται.

xioni.anixi5
Το ζήτημα είναι να προφυλαχτούμε από το κακό και να ξεπεράσουμε με τις λιγότερες απώλειες όλα αυτά τα προβλήματα που έχουμε μπροστά μας και που δεν είναι καθόλου λίγα και από πολλές πλευρές. Αυτά τα λουλούδια μας δείχνουν το δρόμο. Άντεξαν σε πολύ αντίξοες καιρικές συνθήκες. Μπορούμε κι εμείς.

Να οδηγείς και να πέφτεις πάνω στο ηλιοβασίλεμα! Δεν υπάρχει ωραιότερο, να σου συμβεί...

iliovasilema1.200420
Θέλουμε να αλλάξουμε θέμα σήμερα. Να βγούμε από το σπίτι μας, έστω και... νοητά και με το αυτοκίνητο μας, να πάμε μια βόλτα την ώρα του δειλινού. Την πιο όμορφη ώρα! Τότε που χαμηλώνεις το βλέμμα, μπροστά στην ομορφιά του Δημιουργού. Όπως αυτές εδώ οι φωτογραφίες του φίλου μας Πέτρου Πατσαλαρήδη από τη Χαλκίδα...

iliovasilema2.200420
Ο Πέτρος, με την ευαισθησία που έχει, σταμάτησε (ή πήρε τη φωτογραφία καθώς κινούνταν;) το αυτοκίνητο του... Κι εμείς εισπράξαμε αυτό το εκπληκτικό αποτέλεσμα. Δίπλα στη θάλασσα και πίσω από τα βουνά της Εύβοιας... Ότι πιο όμορφο μπορούν να δουν τα μάτια μας... Ευχαριστούμε πολύ, καλέ μου φίλε!

iliovasilema3.200420
Δεύτερο πολύ κοντινό κλικ... Υπέροχο πλάνο! Ο ήλιος οδεύει προς τη δύση του. Άλλη μια μέρα έχει τελειώσει. Ο ύπνος θα μας ξεκουράσει και θα μας ησυχάσει από τις έγνοιες μας, αυτές τις τελευταίες μέρες. Και ποιος δεν έχει; Ποια θα είναι η επόμενη μέρα. Όλα γύρω μας, είναι τόσο ρευστά...

thesaloniki
Και από την Εύβοια, πάμε λίγο βορειότερα, στη Θεσσαλονίκη, να δούμε ένα ακόμα ηλιοβασίλεμα... Πάντα μας αρέσει και προσπαθούμε όταν είμαστε σε μέρος με ανοιχτό ορίζοντα που μας επιτρέπετε να το απολαύσουμε και το κάνουμε. Από όπου κι αν το βλέπεις το ηλιοβασίλεμα είναι πανέμορφο!

iliovasilema
Για να ολοκληρώσω το κομμάτι αυτό χρησιμοποιώ και δύο από το αρχείο μου... Αυτή είναι από τη λίμνη της Λειβάδας στο Θραψανό, όπως μπορώ να διακρίνω... Και μου θυμίζει πολλά και υπέροχα πράγματα... Μερικές φορές δεν είναι κακό να χρησιμοποιεί κανείς και φωτογραφίες αρχείου. Ή και δημοσιεύματα ανάλογα, όπως αυτό ΕΔΩ. Ήταν 4 Νοεμβρίου του 2015.

iliovasilema1.evia110116
Το ίδιο όμορφη ήταν κι αυτή ΕΔΩ η ανάρτηση που έκανα στις 31 Οκτωβρίου του 2018... Τέτοιες όμορφες στιγμές, όπως και τα λουλούδια που τόσο μ' αρέσουν με κάνουν να αφήνω τον εαυτό μου πιο ελεύθερο και να εκφράζεται, όπως ακριβώς θέλει η ψυχή μου. Με ξέρετε άλλωστε. Χωρίς αυτή τη χαρά, ίσως και να μην είχα κανένα λόγο να είμαι εδώ.

Ζούμε, στιγμές πρωτόγνωρες... Ας κρατήσουμε το καλύτερο, από όλη αυτή τη δοκιμασία…

luludi.stasulas.180420
Με λουλούδια ανθισμένα από τους κήπους ή τις αυλές φίλων μας, είναι διακοσμημένη η σημερινή ανάρτηση. Και τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό. Κρατάμε εδώ κάτι από την αυλή της αδελφής μου της Στασούλας, από το Θραψανό.

avli.lui2.090420
Και κάτι από την αυλή των φίλων μας Δήμητρας και Λούη, από τα Αποίκια της Άνδρου. Ας είναι καλά που, γνωρίζοντας την αγάπη μας γι’ αυτά μας τροφοδοτούν συνεχώς. Κι εμείς με τη σειρά μας τα μοιραζόμαστε μαζί σας….

luludia3.190420
Δείτε και ανοιξιάτικα λουλούδια από την Αναστασιά των Σερρών. Ο Ηλίας πέρα από τα ζώα του, μαζί με την Κατερίνα τη συζύγο του, τα αγαπάει και τα προσέχει, τα λουλούδια του. Κι έτσι έχει κάθε δικαίωμα να τα χαίρεται.

zogara.170420
Κάτι ακόμα από τη Ζαγορά Πηλίου, τον Πλάτανο στη μικρή πλατεία των φίλων μας, Δημήτρη και Βικτόριας που τώρα αρχίζει και πετάει τα φύλλα του. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ δυο δημοσιεύματα από τον τόπο που ζουν.

kozani.luludi.190420
Από την Κοζάνη και τη φίλη μας Καίτη, πήραμε αυτή την υπέροχη φωτογραφία μιας γλάστρας στο μπαλκόνι της και φόντο την πόλη που ζούνε στη Δυτική Ελλάδα… Έτσι, αν προσέξατε, σας ταξιδέψαμε σε όλη την Ελλάδα από το… μπαλκόνι μας.

PenaΣημειώσεις χαραγμένες στο χαρτί με τον παλιό, κλασικό και αγαπημένο τρόπο, μιας και ο καιρός χθες ήταν πολύ όμορφος γεμάτος ηλιοφάνεια, αλλά δεν μπορούσαμε να βγούμε πιο έξω από τη βεράντα του σπιτιού μας.

Κι ευτυχώς που υπάρχει κι αυτή, για να μπορούμε να καθίσουμε έξω και να γράψουμε, όπως τώρα ή να φάμε μεσημεριανό, όπως κάνουμε συχνά τις τελευταίες μέρες.

Τι ακούω στο στενό δρομάκι που μένω; Επειδή είναι μεγάλη η ησυχία, αφού αυτοκίνητα δεν κυκλοφορούν, ακούω τα πουλιά που κελαηδούν! Έχει ένα εξαιρετικό πουλί, ο γείτονας μας ο Βασίλι στη βεράντα του διπλανού διαμερίσματος, στο κλουβί και δεν βάζει φωνή μέσα του.

Μ’ αρέσει, γιατί παρ’ ότι ζω σε μια μεγαλούπολη σαν την Αθήνα, μοιάζει ο ήχος να σε παραπέμπει κάπου αλλού... Στην επαρχία, που τόσο αγαπούμε και την ηρεμία της. Τόση ησυχία, δεν συνάδει με την ημέρα, αλλά ποιος έχει διάθεση για κάτι άλλο;

Μόνο τα τηλέφωνα έχουν πάρει «φωτιά» και οι νέες τεχνολογίες με τις βιντεοκλήσεις. Αποκλεισμένες οικογένειες, μιλούν μεταξύ τους, γονείς με τα παιδιά τους, φίλοι που νοστάλγησαν ο ένας τον άλλον και επιθύμησαν τις συνευρέσεις τους.

Ναι, είναι πολύ αλλιώτικες αυτές τις μέρες... Μερικοί καταλαβαίνουμε τον λόγο και την αιτία και προσαρμοζόμαστε πιο εύκολα… Άλλοι όχι και νιώθουν άβολα, καθώς προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανά τα έθιμα τους, μέσα στις συγκεκριμένες δυσκολίες και απαγορεύσεις.

Είδα την ανάγκη τους να γιορτάσουν προχθες το βράδυ την Ανάσταση του Χριστού γεμίζοντας μεταμεσονύχτια το ουρανό με βεγγαλικά, οι ίδιοι που όταν τους μιλάς για τον Ιησού, ούτε που έχουν ελάχιστο χρόνο για να ακούσουν. Και όλα αυτά τα κάνουν, απλά γιατί πρέπει να τηρήσουν τα έθιμα τους και μετά να καθίσουν στο γιορτινό τραπέζι και να φάνε. Πού να έχουν τη διάθεση να ξυπνήσουν νωρίς, την επομένη;

Και γιατί να σηκωθούν νωρίς; Μήπως είχαν να… σουβλίσουν το αρνί τους, όπως έκαναν κάθε χρόνο με τους φίλους τους; Έτσι αποφάσισαν να κοιμηθούν λίγο παραπάνω και επιπλέον, ελάχιστοι ήταν αυτοί που είχαν διάθεση να βάλουν να παίξει μουσική.

Ακόμα και κάτι Ρομά που ζουν κοντά μας και έχουν τη μουσική στην κουλτούρα τους, ακόμα κι αυτοί, είχαν χαμηλά σχετικά τον ήχο, τόσο που να είναι σχεδόν ανεπαίσθητος και να μην καλύπτει το κελάηδημα των πουλιών.

Μ’ αρέσει αυτό το κλίμα στην Αθήνα… Φέτος που όλα είναι τόσο διαφορετικά, πέρα και μακριά από ότι είχαμε συνηθίσει, αντιλαμβάνομαι τι ωραία που είναι να έχεις τη ησυχία σου, μέσα σε μια πολύβουη πόλη.

Ευκαιρία για σκέψεις και στοχασμό… Και έκφραση με τον παλιό, παραδοσιακό τρόπο, το γράψιμο με την πένα μου, πάνω στην πίσω λευκή πλευρά, χρησιμοποιημένου χαρτιού. Κάτι ξέρει από αυτή την ομορφιά, η δική μου γενιά.

Αλλά μπορούμε να απολαμβάνουμε και τα καλά της νέας τεχνολογίας που με τις βιντεοκλήσεις, μας φέρνουν πιο κοντά με τους φίλους μας, στον καιρό της καραντίνας…

Θα περάσουν όλα αυτά, σίγουρα θα περάσουν… Κι εμείς, όσοι επιβιώσουμε από αυτή την δοκιμασία, θα έχουμε να διηγούμαστε συναρπαστικές ιστορίες. Για δείτε το κι αλλιώς… Δεν είναι λίγο κι αυτό…

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA