Το διαδίκτυο έχει μια μεγάλη αδυναμία σε σχέση με την αληθινή ζωή... Ενώ μπορείς να δεις και να απολαύσεις υπέροχες ομορφιές από όλα τα μέρη του κόσμου, δεν έχεις τη δυνατότητα να μυρίσεις τα άνθη που είναι στην ανθοφορία τους αυτή την εποχή... Ναι, γι' αυτούς τους υπέροχους λεμονανθούς λέμε...


Στην αυλή του Λούη και της Δήμητρας, στα Αποίκια της Άνδρου, ένα μέρος που μας έκαναν να το αγαπήσουμε πολύ, αφού οι άνθρωποι του άνοιξαν την καρδιά τους και μας καλοδέχτηκαν, σαν φίλοι αγαπημένοι. Τις έχουμε δει καρποφόρες λίγο αργότερα, τον Ιούνιο, αλλά τώρα, νομίζω πως η ομορφιά τους ξεπερνά καθετί ωραίο.


Αυτή είναι η πιο χαρακτηριστική φωτογραφία του τόπου, με τις πέτρες πίσω τους... Τα Κυκλαδίτικα νησιά έχουν πολύ πέτρα. Κατ' εξαίρεση, η Άνδρος έχει και πολύ πράσινο και πολύ νερό από πηγές που γίνονται ποτάμια και λίμνες... Είναι κάτι το πολύ όμορφο που αξίζει να το δείτε και να το ζήσετε από κοντά, όταν αρθούν οι απαγορεύσεις στις μετακινήσεις.


Ελπίζω κι εμείς, να τα καταφέρουμε να ξαναπάμε... Το αγαπήσαμε πολύ, αυτό το νησί και τους ανθρώπους του. Μοιράστηκαν τόσα πράγματα μαζί μας και δεν άφησαν μέρος που να μη μας πάνε, για να μας το γνωρίσουμε καλύτερα το νησί τους... Έτσι η Άνδρος, έχει χαρακτηριστεί και όχι τυχαία, νησί της καρδιάς μας.


Να και τα τριαντάφυλλα, που τώρα σκάνε μύτη... Σε λίγο θα προστεθούν στις απίστευτες μυρωδιές των λεμονανθών και θα δώσουν ακόμη περισσότερη ομορφιά. Ευχαριστούμε που μπήκαν τόσα όμορφα στη ζωή μας και που συνεχίζουν, όλοι αυτοί οι άνθρωποι και όχι μόνο ο Λούης και η Δήμητρα, να είναι φίλοι μας!