Αυτό είναι πρωτοσέλιδο του νέου τεύχους 120 της διμηνιαίας 16σέλιδης εφημερίδας του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος». Για να τον διαβάσετε όπως κυκλοφορεί τυπωμένος, πατήστε ΕΔΩ.

Άλλο ένα φύλλο της διμηνιαίας εφημερίδας των συνταξιούχων ΗΣΑΠ ολοκληρώθηκε την εβδομάδα που μας πέρασε. Το επόμενο φύλλο θα θέλαμε να το βγάλουμε προς το τέλος του επόμενου μήνα έτσι που να προλάβουμε ανοιχτά τα πιεστήρια για να τυπώσουμε.

Τα παλιά χρόνια (όχι και τόσο παλιά…) συνήθιζαν τον Αύγουστο να κλείνουν τα μαγαζιά στην Αθήνα, έτσι που να μπορούσαν ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι να πάρουν μια ανάσα καλοκαιρινή για να βγάλουν το χειμώνα…

Στις μέρες μας, όπου τίποτα δεν μοιάζει με ότι ξέραμε, καθώς οι οικονομικές δυσκολίες «πνίγουν» ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού, μερικές συνήθειες παραμένουν. Όχι πια γιατί πάνε διακοπές (δυστυχώς, για πολλούς είναι πολυτέλεια πια…) αλλά επειδή η αλυσίδα των επαγγελματιών «σπάει» και το να μένεις και να επιχειρείς μόνος σου, είναι ανώφελο και κοστοβόρο.

Εμείς θα το παλέψουμε, πάντως… Δεν είναι και πολύ ωραίο να προσπαθείς να λειτουργήσεις με επαγγελματική ευσυνειδησία σε μια εποχή που θεωρείται η φουλ σεζόν του καλοκαιριού. Αν υπάρχει πια τέτοια…

Στον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ προσπαθούμε από φύλλο σε φύλλο, για περισσότερα από 22 χρόνια τώρα να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε… Επιστρατεύουμε όση περισσότερη φαντασία μπορούμε στην παρουσίαση των θεμάτων και προσεγγίζουμε τα θέματα που ενδιαφέρουν τους ανθρώπους που έδωσαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο Αθηνών – Πειραιώς.

Ξέρετε, είναι πολύ όμορφο να τους γνωρίζεις αυτούς τους ανθρώπους από κοντά… Αγαπούν πολύ αυτά τα χρόνια της προσφοράς και ακόμα και τώρα που συνταξιούχοι πια, απέχουν από την ενεργό δράση, καθετί που αφορά το μέσο που δούλεψαν, το παρακολουθούν και το προσέχουν.

Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι ψάχνουν να βρουν τα στοιχεία που τους ενώνουν και τα καταφέρνουν να κάνουν τα γραφεία του Σωματείου πάνω από τον τερματικό σταθμό, να περνούν εκατοντάδες συνάδελφοι τους, να συζητούν, να πιούν μια ρακή, να θυμηθούν, να νιώσουν καλά.

Και μόνο γι’ αυτό, τους αξίζουν πολλά μπράβο!... Έτσι κρατάνε κοντά τους τον κόσμο που εκφράζουν συνδικαλιστικά σε μια εποχή όπου «μαζικές» οργανώσεις ακόμα και εργαζομένων, δεν… σταυρώνουν άνθρωπο…

Μ’ αρέσει πολύ η συνεργασία μαζί τους… Και όπως έχω πει, πολλές φορές ως τώρα, κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Η εμπιστοσύνη  είναι αμοιβαία και δυνατή, ικανή να ατσαλώσει την καλή συνεργασία που έχουμε, τόσα χρόνια τώρα.

Υπάρχει αυτό που λέμε «επικοινωνία» και χημεία με τον φίλο μου, πρόεδρο του Σωματείου, Θύμιο Ρουσιά, με τον οποίο συνεργαζόμαστε άμεσα, από το χειρόγραφο ώς την ολοκλήρωση του εντύπου. Το ωραίο είναι ότι έχει μάθει και μαζί μου, γράφει και ο ίδιος για πολλά θέματα που αφορούν την επικαιρότητα.

Πώς θα μπορούσε να μην ήταν ζωντανό και με μέλλον ένα τέτοιο έντυπο; Το βλέπουμε στην εξέλιξη του, από φύλλο σε φύλλο. Και ‘γώ χαίρομαι που είμαι κοντά τους, φίλος και συνεργάτης τους. Και φυσικά δεσμεύομαι ηθικά να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου σε κάθε έκδοση. Τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη τους. Ας είναι βέβαιοι ότι μέλημα μου είναι, να μην τους διαψεύσω ποτέ…