"Κλείσαμε" το τ. 176, της εφημερίδας "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος". Και τώρα, πιεστήριο!

ilektikos175

Αυτό είναι το φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 175, το φύλλο που κυκλοφορεί τώρα. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, η Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27/12/2024 πήρα ύλη για το νέο τεύχος. Και χθες το μεσημέρα κατά τη μία πήγαμε στο τυπογραφείο κάναμε τις τελευταίες "πινελλιές" και την "κλείσαμε".

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 κατέβηκα στον Πειραιά για να παραλάβω το υλικό για το νέο τεύχος 176.  Και παρότι ήταν μια περίοδος γιορτών με πολλές ενδιάμεσες αργίες, όλα πήγαν καλά και χθες το μεσιμέρι, ώρα 13:00 πήγαμε εκεί και την "κλείσαμε" δίνοντας τις τελευταίες πινελιές ώστε να φύγει για το πιεστήριο... Εδώ όμως θα τη δείτε σε λίγες ώρες, κατά το μεσημέρι...

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Επικαιρότητα

Άνοιξη, ας μην το ξεχνούμε κι είναι δύσκολο για τους ανθρώπους των πόλεων, να το δουν…

agrioluludo.160420
Στο σημερινό κομμάτι επιλέξαμε φωτογραφίες που μας έχετε στείλει κατά καιρούς και ‘μείς τις κρατάμε για να τις αξιοποιήσουμε τον κατάλληλο καιρό, όπως άλλωστε κάνουμε πάντα. Συνήθως, τέτοιες φωτογραφίες, αφορούν πανέμορφα λουλούδια. Το μόνο που ζητάμε από εσάς είναι να είναι δικές σας και όχι από το διαδίκτυο.

luludia1.190420
Μας αρέσει που μοιράζεστε, μαζί μας, αυτή την υπέροχη ομορφιά... Όπως διαπιστώνετε, μέσα από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ διασπείρουμε ακόμα περισσότερο αυτή την προσφορά αγάπης... Άσε που κάνουμε αυτό τον ιστότοπο να ξεχωρίζει για τα όμορφα χρώματα του, που παραπέμπουν ευθέως στην άνοιξη.

luludia2.190420
Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι, πια, ποιος ακριβώς έστειλε τι και από πού είναι όλες αυτές οι ομορφιές. Για μας παραμένει σημαντικό όμως ότι έχουν σταλεί με αγάπη από φίλους μας και απευθύνονται επίσης σε φίλους μας αναγνώστες, όπου γης... Ας γίνει αυτό κίνητρο, για όσους από σας, δεν το έχετε κάνει ακόμα.

anixiatiko.ilia2.200420
Α, αυτή είμαι βέβαιος ότι είναι από την αυλή του φίλου μου Ηλία από την Αναστασιά των Σερρών. Αν και δεν έχουμε ακόμα καταφέρει να πάμε στο σπίτι του παρά τις προσκλήσεις, το έχουμε δει τόσες φορές που γνωρίζουμε καλά, κάθε γωνιά του. Ο Ηλίας και η αγάπη για το μέρος που ζει, έχουν φροντίσει γι' αυτό. Τον ευχαριστούμε.

anixiatiko.ilia1.200420
Τώρα εσείς πώς μπορείτε να το κάνετε αυτό; Μπορείτε μέσω Messenger από την εφαρμογή Facebook ή μέσω Viber ή μέσω e-mail στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.. Όπου κι αν το στείλετε, εμείς θα το πάρουμε και θα το αξιοποιήσουμε. Δεν χρειάζεται να είναι από καλή φωτογραφική μηχανή και σε μεγάλη ανάλυση.

margarita. pansedakia
Μας αρκεί η ποιότητα της φωτογραφίας του κινητού σας τηλεφώνου. Εξάλλου κι εγώ, όσες δικές μου φωτογραφίες ανεβάζω καθημερινά εδώ, από κινητό τηλέφωνο είναι. Άλλο πράγμα είναι οι φωτογραφίες που θα δημοσιευτούν στον Τύπο κι άλλο οι φωτογραφίες για το διαδίκτυο. Μην έχετε τέτοια αγωνία. Μόνο καλή διάθεση χρειάζεται...

Πώς είναι τώρα η Ακρόπολη, στα πέριξ; Η άνοιξη και η καραντίνα την έκαναν πολύ όμορφη…

volta.akropoli1.030520
Σχετικά ελεύθερoi από σήμερα, λοιπόν... Ας το συνειδητοποιήσουμε σιγά - σιγά και με μέτρο, ώστε να έχουμε υποτακτικό πνεύμα στις οδηγίες που λαβαίνουμε και να αποφύγουμε οποιοδήποτε πισωγύρισμα. Δείτε πώς είναι η ζωή εκεί έξω... Όσο εμείς ήμασταν σε καραντίνα, ή άνοιξη οργίαζε...

volta.akropoli2.030520
Αυτές είναι εικόνες χθεσινές, αν κι εδώ που τα λέμε, αρκετοί είναι αυτοί που θα δυσκολευτούν να πιστέψουν ότι όλα όσα βλέπετε σήμερα είναι από τις παρυφές της Ακρόπολης. Αυτά τα υπέροχα δέντρα είναι στο Θησείο, επί της Αποστόλου Παύλου, δίπλα στον πεζόδρομο... Πανέμορφα δεν είναι;

volta.akropoli3.030520
Κι αυτές οι παπαρούνες είναι λίγο πιο πάνω από τους "Διόσκουρους", το μαγαζί που σε άλλες εποχές, καλύτερες, μας άρεσε να πίνουμε το ουζάκι μας... Χρειάστηκε να βάλουμε το κινητό πίσω από τα κλειστά κιγκλιδώματα για να τραβήξουμε αυτή την ομορφιά της φύσης... Οι αρχαιολογικοί χώροι, ήταν κλειστοί.

volta.akropoli4.030520
Επιλεκτικά τράβηξα κάποια πράγματα. Σκοπός μου, να σας δείξω πως με προσοχή από σήμερα, τέτοιοι χώροι, προφανώς είναι επισκέψιμοι. Θα αργήσουν λίγο ακόμα να ανοίξουν τα πάρκα, ο Λυκαβηττός. Λογικό. Η επαναφορά στην πραγματική ζωή, όπως την είχαμε συνηθίσει θα πρέπει να γίνει πολύ προσεκτικά και ασφαλώς αυτό θα χρειαστεί χρονο.

volta.akropoli5.030520
Αλλά εδώ, στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου, στο Θησείο, μπορείς να περπατήσεις άνετα... Φυσικά, δεν θα δεις τους συνηθισμένους πάγκους των μικροπωλητών. Και τα καφέ είναι κλειστά για να καθίσετε να πιείτε τον καφέ σας. Να είστε όμως βέβαιοι πως αν πήγατε απροετοίμαστοι, θα βρείτε να πάρετε ένα στα όρθια.

volta.akropoli6.030520
Αλλά το αξιαγάπητο θα είναι να συναντήσετε τέτοια μέρη, μέσα στους αρχαιολογικούς χώρους. Όλα έχουν θεριέψει, καθώς η απουσία των ανθρώπων σήμαινε και απουσία καταστροφής, οπότε η φύση επανήλθε στους δικούς της υπέροχους ρυθμούς. Ναι, όσο κι αν ακούγεται κάπως, η Αθήνα καθάρισε και ομόρφυνε.

Όταν βλέπεις κάτι και το ζεις και παρ’ όλα αυτά δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις… Μας συνέβη!

apolimansi kathariotita1

Την πρώτη φορά που το είδα αυτό, έμεινα… Δεν περίμενα τέτοια ευαισθησία από τον Δήμο Αθηναίων. Επηρεασμένος ίσως και εγώ από όλη αυτή την προπαγάνδα που μεταχειρίζονται οι πολιτικοί, υπερπροβάλλοντας κάθε δραστηριότητα τους… Ξαφνικά, όμως, ένα μεσημέρι ο θόρυβος (παράξενος θόρυβος) με έκανε να βγω στο μπαλκόνι μου για να δω αυτή την εικόνα…


apolimansi kathariotita2
Τη δεύτερη φορά δεν πρόλαβα να τους φωτογραφήσω από το μπαλκόνι μου… Είδα όμως καθαρή, πολύ καθαρή και βρεγμένη την νέα άσφαλτο που έριξαν φέτος, με αποτέλεσμα να βεβαιωθώ ότι ήταν προσχεδιασμένο από τον Δήμο. Για να πω την αλήθεια, την αρχή νόμισα ότι είχαμε… το γεγονός επειδή συγκάτοικος μας εργάζεται εκεί.

apolimansi kathariotita3
Είναι στη φύση μας, ως άνθρωποι, να μην πιστεύουμε εύκολα. Κι εδώ που τα λέμε, έχουμε πάθει τόσα, που ίσως δεν είναι αδικαιολόγητο, να σκέφτεται κανείς έτσι… Ωστόσο το ξαναείδα πολύ πρόσφατα, αυτή τη φορά και με την ειδική λευκή στολή που φορούσε ο άνθρωπος που χειριζόταν το πιεστικό… Και δεν είναι ένα απλό πλύσιμο του δρόμου. Καθαρίζει. Και απολυμαίνει. Έχει χλωρίνη μέσα.

apolimansi kathariotita4
Το χάρηκα! Ένιωσα για μια στιγμή πως με σέβονται ως πολίτη, ότι εκτιμούν τα χρήματα που δίδω, ως δημότης Αθηναίων, μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ. Κι ότι αυτά πιάνουν τόπο… Μακάρι να είναι έτσι. Και να τους ξαναδώ, τους υπαλλήλους τους Δήμου Αθηναίων, να απολυμαίνουν τη γειτονιά που μένω… Και εκτιμώ ιδιαίτερα τη δουλειά που κάνουν στην καθαριότητα…

apolimansi kathariotita5
Ξέρω πως η Αθήνα είναι ένα χάος… Το έχω διαπιστώσει στα σχολεία, με τα οποία ασχολήθηκα κάποτε, όταν τα παιδιά μου πήγαιναν στο σχολείο. Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση... Αρκετά χρόνια πίσω δηλαδή, αλλά δεν νομίζω πως έχουν αλλάξει, υπερβολικά τα πράγματα… Και δεν μιλώ για τώρα μόνο, που λόγω του κορονοϊού Covid-19, προφανώς υπάρχει ένας μεγαλύτερος βαθμός δυσκολίας…

Χαλί για την Πρωτομαγιά! Με μια μικρή αναφορά στα λουλούδια της Σούλας στο μπαλκόνι

kipos.sulas1.270420
Πόσο μπορεί να είναι ένα μπαλκόνι, σε μια σχετικά νέα πολυκατοικία; Σίγουρα αρκετά μεγαλύτερο από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών που χτίζονταν τη δεκαετία του '70 στην Αθήνα και ήταν όχι μεγαλύτερα από ένα μέτρο. Οι άνθρωποι της πόλης και φυσικά οι μηχανικοί και εργολάβοι, αναγνωρίζουν τώρα, την ανάγκη για μια πιο ανθρώπινη ζωή.

kipos.sulas2.270420
Η Σούλα αγαπά να ασχολείται με τα λουλούδια της, σ' αυτόν τον μικρό κήπο με τις γλάστρες της... Και κάπως έτσι στρώνουμε χαλί για την Πρωτομαγιά που ξημερώνει αύριο, μιας και αφού ισχύουν ακόμα τα περιοριστικά μέτρα, δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να πάμε, ούτε στην εξοχή, ούτε στο πάρκο.

kipos.sulas3.270420
Η αλήθεια είναι, ότι τα περισσότερα από τα λουλούδια της, είναι εποχιακά... Και επίσης είναι φυτά που δεν χρειάζονται πολύ ήλιο για να ανθίσουν, επειδή πράγματι στο μικρό δρόμο που είναι η πολυκατοικία μας, στον Κολωνό, έχει ψηλά κτίρια με αποτέλεσμα να μην βλέπουμε για πολύ ώρα της ημέρας, ήλιο.

kipos.sulas4.270420
Τα ακούω κι εγώ που τα συζητάει με τους ανθρώπους που πωλούν άνθη και τους συμβουλεύεται σχετικά με το τι να πάρει, που να μη χρειάζονται πολύ ήλιο για την ανάπτυξη τους... Εγώ, ο ίδιος, παρότι μου αρέσουν πολύ, δεν έχω ιδέα από αυτά... Βέβαια με ότι έχουμε αναλάβει, είμαστε πολυάσχολοι, αλλά τώρα που καθόμαστε σπίτι, είναι αλλιώς τα πράγματα.

kipos.sulas5.270420
Τα προσέχει λοιπόν, τα σκαλίζει, τα λιπαίνει και τα ποτίζει στον κατάλληλο καιρό... Και τα φωτογράφησε, να μου τα... στείλει, πριν ξεραθούν... Διότι μερικά από αυτά δεν θα αντέξουν όλο τον χρόνο... Αν έχω κατανοήσει καλά τα πράγματα, αυτό σημαίνει και "εποχιακό"...

kipos.sulas6.270420
Το ότι μ' αρέσουν τα λουλούδια, τα άνθη, τα φυτά, ο κήπος, η άγρια βλάστηση, μάλλον το γνωρίζουν οι τακτικοί αναγνώστες μου. Φαίνεται ξεκάθαρα και από τις επιλογές που κάνω στη θεματολογία μου, εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, καθώς δεν έχω καμιά δέσμευση πέρα από την καρδιά μου.

Πώς είναι τα πράγματα στη Ρώμη; Όχι ακριβώς στο κέντρο, αλλά στην περιοχή Tor Fiscale

romi1.270420
Πώς γίνεται μια βόλτα αυτή την εποχή σε ένα προάστιο της Ρώμης, το Tor Fiscale; Προσέξτε παρακαλώ αυτές τις φωτογραφίες που έχουν σταλεί ειδικά και αποκλειστικά για τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και διαβάστε τις απόψεις της αναγνώστριας μας, αδ. Βασιλείας, που έχει παντρευτεί και ζει μόνιμα εκεί.

romi2.270420
Ξέρουμε πως η Ιταλία έχει πληγεί πολύ από τον κορονοϊό Covid-19. Πώς βγαίνουν οι άνθρωποι εκεί, μια βόλτα; Δείτε τι λέει η φίλη μας: Το πρωί βγήκαμε με τον άντρα μου να κάνουμε τον συνηθισμένο "περίπατο"... 200 μέτρα x 200 x 200 x 200... Αυτήν την απόσταση επιτρέπουν από το σπίτι.

romi3.270420
Δικά της είναι και τα σχόλια, πάνω στις φωτογραφίες. Και έχουν ασφαλώς την αξία τους... Η περιοχή Tor Fiscale πήρε το όνομά της από έναν πύργο που χτίστηκε τον δέκατο τρίτο αιώνα στη διασταύρωση των υδραγωγείων Claudio και Marcio. Ο πύργος είναι κατασκευασμένος από τούφες και έχει ύψος περίπου 30 μέτρα.

romi4.270420
Ζουν σε ένα Αρχαιολογικό Πάρκο, απ' όπου περνά ένας από τους ρωμαϊκούς υδραγωγούς, εκατό μέτρα από το σπίτι τους. Εκατό μέτρα επίσης μπροστά τους, περνάει και η οδός Appia Nuova, εκεί υπάρχει σε λίγα χιλιόμετρα, δύο ή τρία, η Appia Antica, αυτήν την οδό που πήρε ο  απόστολος Παύλος,από τον νότο για την Ρώμη.

romi5.270420
Η μετονομασία του Fiscale, που αποδίδεται στο ταμείο και τον πύργο, εμφανίζεται τον 17ο αιώνα όταν το κτήμα ανήκε στον Filippo Foppi, πνευματικό ταμία, αλλιώς γνωστό ως "φορολογικό". Οι εικόνες, μας είναι πολύ οικείες. Κι εδώ οι δρόμοι είναι παντού άδειοι. Να, πως ο κόσμος γίνεται ένα μικρό χωριό.

romi6.270420
Εδώ, πριν από 2000 χρόνια, θα μπορούσατε να θαυμάσετε τα ρωμαϊκά υδραγωγεία (Anio Novus, Claudio, Marcio, Julia, Tepula και το πιο πρόσφατο υδραγωγείο Felice) στο οποίο οι καμάρες έρεαν τα νερά της κοιλάδας Aniene και εκείνων του ηφαιστείου Laziale.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA