Θυμάστε από τις αναρτήσεις μου εδώ, όλες τις προηγούμενες μέρες, πώς ήταν διαμορφωμένος ο χώρος στην υπαίθρια Αίθουσα Συνελεύσεων στη Μαλακάσα… Με τη βοήθεια του καλού αδελφού Κώστα που βοήθησε στην αποκαθήλωση αλλά και στο στήσιμο της τέντας και όλου του υλικού που χρησιμοποιήθηκε εκεί (ένας από τους 650 περίπου εθελοντές που πρόσφεραν ανιδιοτελώς την εργασιακή τους δύναμη), στο άπλωμα και μάζεμα των καρεκλών, των ηχητικών κ.λπ ας πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε όλους αυτούς τους αφανείς ήρωες. Έτσι ήταν, λοιπόν, ο χώρος στη διάρκεια των τριών Συνελεύσεων που πραγματοποιήθηκαν φέτος σ’ αυτόν το χώρο…


Και δείτε παρακαλώ πώς έγινε, μερικές ώρες μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της τελευταίας τριήμερης Συνέλευσης Περιφερείας που πραγματοποιήθηκε το τριήμερο 10 – 11 και 12 Ιουλίου και απολαύσαμε τόσες χιλιάδες άνθρωποι από την Αττική και όχι μόνο… Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί, όπως είναι φανερό, λίγο πριν βραδιάσει… Την ώρα δηλαδή που εμείς σπίτι μας, χαλαρώναμε ύστερα από την κούραση του τριημέρου. Κάποιοι αδελφοί μας συνέχισαν να προσφέρουν τις δυνάμεις τους ώς αργά το βράδυ… Μόνο άνθρωποι από ένα ξεχωριστό λαό, θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο, δεν νομίζετε;


Ναι, τίποτα δεν γίνεται από μόνο του… Ούτε και μαγικά. Χρειάζεται πολύ προσωπική δουλειά από εθελοντές αδελφούς για να μπορέσουν μέσα σε λίγες ώρες, να επανέλθουν όλα, όπως ήταν πριν από τις συνελεύσεις… Ευτυχώς που υπάρχουν πολλοί νέοι στην οργάνωση που είναι πρόθυμοι να προσφέρουν τη σωματική τους δύναμη και τις γνώσεις τους με τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο τρόπο.  Κι αυτός είναι ένας πολύ σημαντικό λόγος που μας κάνει όλους πολύ χαρούμενους… Μπράβο και πάλι μπράβο τους!


Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και μόνοι σας η καθαριότητα κράτησε ως αργά τη νύχτα. Και μικρά παιδιά συνέφεραν σ’ αυτό το σπουδαίο έργο. Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Όπως διαβάζουμε στη Γραφή: Οι Ισραηλίτες είχαν το προνόμιο να συνεισφέρουν για την ανέγερση και τον εξοπλισμό κατασκευών για την αληθινή λατρεία. Πρόσφεραν υλικά για τη σκηνή της μαρτυρίας και τον εξοπλισμό της (Εξ 25:1-9· 35:4-9), «εθελοντική προσφορά στον Ιεχωβά» η οποία χρειάστηκε να σταματήσει γιατί τα πράγματα που προσφέρθηκαν «ήταν αρκετά για να γίνει όλο το έργο, και μάλιστα υπεραρκετά». (Εξ 35:20-29· 36:3-7) Οι συνεισφορές του Βασιλιά Δαβίδ για τη μελλοντική οικοδόμηση του ναού περιλάμβαναν την «ιδιαίτερη περιουσία» του, χρυσάφι και ασήμι αξίας $1.202.000.000 και πλέον. Κατόπιν, οι άρχοντες και οι αρχηγοί του λαού συνεισέφεραν με χαρά $1.993.000.000 και πλέον σε χρυσάφι και ασήμι, εκτός από χαλκό, σίδερο και πέτρες.—1Χρ 29:1-9.


Δείτε μια ομορφιά! Όλοι νέοι! Δεν σας θυμίζει κάτι αυτό; Τα πλήθη που συνάγονταν στο ναό κατά τη διάρκεια των ετήσιων γιορτών ευφραίνονταν και αποκόμιζαν πνευματικά οφέλη, όπως συνέβη κατά τον εορτασμό του Πάσχα την εποχή του Βασιλιά Εζεκία, όταν «έγινε μεγάλη χαρά στην Ιερουσαλήμ». (2Χρ 30:26) Στις ημέρες του Νεεμία συγκλήθηκε μια σύναξη που αποδείχτηκε περίσταση “πολύ μεγάλης χαράς”. (Νε 8:17) Στο λαό που είχε συναχθεί στην Ιερουσαλήμ ο Έσδρας διάβασε από το βιβλίο του Νόμου του Μωυσή, ενώπιον «όλων αυτών που είχαν την απαιτούμενη νοημοσύνη για να ακούν», και εκείνοι παρακολουθούσαν πολύ προσεκτικά. (Νε 8:2, 3) Ως αποτέλεσμα της διδασκαλίας του Έσδρα και άλλων Λευιτών, όλος ο λαός χάρηκε «γιατί είχαν κατανοήσει τα λόγια που τους είχαν γνωστοποιηθεί». (Νε 8:12) Έπειτα γιόρτασαν τη Γιορτή των Σκηνών, και την όγδοη ημέρα «έγινε επίσημη σύναξη, σύμφωνα με τον κανονισμό».—Νε 8:18· Λευ 23:33-36.


Ένα σουβλάκι ήταν ότι χρειαζόταν… Μετά τον Κατακλυσμό ο Θεός είπε στον Νώε ότι, εκτός από τη βλάστηση, μπορούσε να χρησιμοποιεί ως τροφή κάθε κινούμενο ζώο που ήταν ζωντανό. (Γε 9:3, 4) Ωστόσο, υπό το Νόμο, οι Ισραηλίτες επιτρεπόταν να τρώνε μόνο όσα ζώα προσδιορίζονταν ως καθαρά. Αυτά κατονομάζονται στο 11ο κεφάλαιο του Λευιτικού και στο 14^ο κεφάλαιο του Δευτερονομίου. Ο κοινός λαός συνήθως δεν έτρωγε πολύ κρέας. Αλλά πότε - πότε έσφαζαν ένα κατσίκι ή ένα αρνί ως θυσία συμμετοχής ή προς τιμήν ενός φιλοξενούμενου. (Λευ 3:6, 7, 12· 2Σα 12:4· Λου 15:29, 30) Οι πιο εύποροι έσφαζαν βόδια ή μοσχάρια. (Γε 18:7· Παρ 15:17· Λου 15:23) Καταναλώνονταν επίσης θηράματα όπως ελάφια, γαζέλες, ζαρκάδια, αίγαγροι, αντιλόπες, άγριοι ταύροι και αγριόγιδα, των οποίων το κρέας το έψηναν ή το έβραζαν. (Γε 25:28· Δευ 12:15· 14:4, 5) Η βρώση του αίματος απαγορευόταν αυστηρά, όπως και η βρώση του πάχους.—Λευ 7:25-27.


Όπως η τροφή που προμήθευε ο Ιεχωβά στο ιερατείο του ήταν αγιασμένη, έτσι και η τροφή που προμηθεύει στους Χριστιανούς υπηρέτες του είναι επίσης αγιασμένη, όπως πρέπει να είναι όλα όσα χρησιμοποιούν ή στα οποία συμμετέχουν οι αγιασμένοι υπηρέτες του. Ο απόστολος Παύλος προειδοποιεί για ασυνείδητους ανθρώπους οι οποίοι προσποιούνται ότι έχουν αγιαστεί, «που απαγορεύουν το γάμο, που διατάζουν την αποχή από τροφές τις οποίες δημιούργησε ο Θεός για να τις τρώνε με ευχαριστία εκείνοι που έχουν πίστη και γνωρίζουν ακριβώς την αλήθεια. Ο λόγος για αυτό είναι ότι κάθε δημιουργία του Θεού είναι καλή, και τίποτα δεν πρέπει να απορρίπτεται αν λαβαίνεται με ευχαριστία, γιατί αγιάζεται μέσω του λόγου του Θεού και της προσευχής που γίνεται για αυτό». (1Τι 4:1-5) Αν ο Λόγος του Θεού δηλώνει ότι κάτι είναι καθαρό, τότε αυτό είναι καθαρό, και ο Χριστιανός, καθώς ευχαριστεί για αυτό στην προσευχή του, το δέχεται ως αγιασμένο, με αποτέλεσμα να τον θεωρεί ο Θεός καθαρό όταν το τρώει.