Πάντα μας άρεσε το δειλινό εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, κι αυτό επειδή έτσι συμβαίνει και στην πραγματική ζωή... Και γι' αυτό πολλές φορές έχουμε κάνει ανάλογα θέματα. Ελάτε να τα θυμηθούμε, ξεκινώντας από ΕΔΩ. Και με εικονογράφηση, αυτή τη φορά πάνω από το Λυκαβηττό που πήγαμε πριν λίγες μέρες.


Νοέμβρη του 2019 κάναμε αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα μ' αυτήν την ώρα του δειλινού στην πλατεία Συντάγματος. Τότε δεν υπήρχε το πρόβλημα με τον κορονοϊό Covid-19 και η ζωή μας ήταν πολύ διαφορετική... Όπως και να έχει όμως, αυτό που κάναμε είναι όπως πάντα να καταγράψουμε τη στιγμή που ζούσαμε.


Ένα χρόνο νωρίτερα, Δεκέμβρης του 2018 έχει γίνει αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα με εικόνες δειλινού από την Άνδρο... Αυτό δεν το ζήσαμε ζωντανά, ήταν μέσα από τα μάτια των φίλων μας, που συχνά - πυκνά μας προμηθεύουν υλικό πολύ όμορφο και ξεχωριστό από την καθημερινότητα τους.


2016, Νοέμβριος, με τον παππού Διονύση ακόμα μαζί μας μια τέτοια όμορφη ώρα είχαμε βρεθεί στην παραλία της Ελευσίνας... Δείτε ΕΔΩ. Ήταν μαζί μας και ο φίλος μας Βασίλης και νομίζω ότι εκείνος τράβηξε τις φωτογραφίες που εμφανιζόμαστε εμείς... Ένας άλλος κόσμος μόλις 20-25 λεπτά από το κέντρο της Αθήνας.


Ιούλιος του 2016 στο Πολύχρονο Χαλκιδικής με τους φίλους μας, Άρη και Χάρις... Στιγμές όπως αυτές ΕΔΩ,που κρατάμε ακριβά φυλαγμένες στην καρδιά μας, καθώς εκεί έχουμε περάσει πάρα πολύ όμορφα. Φέτος, με όσα περνάμε, τα σχέδια μας για το καλοκαίρι, είναι πολύ λίγα και μικρά...


Ψάχνοντας λίγο στο αρχείο των δημοσιευμάτων του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ "έπεσα" πάνω σε αυτό ΕΔΩ. Ήταν, θυμάμαι, Ιούλιος του 2014 και είχα κατέβει στο χωριό σε μια από τις άδειες μου από την ΠΕΤ ΟΤΕ. Εργαζόμουν ακόμα τότε... Και πήγαμε στο σπίτι του φίλου μου Γιώργου στο Ηράκλειο. Ένας υπέροχος κόσμος...