Οδός Κωνσταντινουπόλεως, πίσω από την πλατεία Πανταζοπούλου και την αυλή του δημοτικού σχολείου. Είναι γύρω στις 10:30 το πρωί καθώς περπατώ για το κέντρο της Αθήνας... Έκανα μια στάση, να φωτογραφήσω αυτές τις μουριές που πάνε προς το τέλος τους, με τα κιτρινισμένα φύλλα.


Ένα λίγο πιο κοντινό πλάνο, ακριβώς δίπλα στην αυλή του σχολείου. Εδώ μπορούμε να δούμε τα φύλλα από πιο κοντά. Πώς το κίτρινο δίνει τη θέση του στο καφετί, για να πέσουν στη συνέχεια κάτω και να μείνουν γυμνές οι βέργες, μέχρι να έρθει συνεργείο του Δήμου, να τις κλαδέψει.


Αυτό το δέντρο με τα δυο χρώματα φύλλων, είναι μάλλον κυπαρίσσι. Σας ευχαριστούμε που ανταποκριθήκατε έμεσα και μας το είπατε. Δεκτές και οποιεσδήποτε επιπλέον πληροφορίες, έχετε. Μαζί, μαθαίνουμε... Δείτε ΕΔΩ κι άλλα δίχρωμα φυτά...


Το ότι καθετί το μοιραζόμαστε μαζί σας, αποτελεί κομμάτι της φιλοσοφίας αυτού του Site. Έτσι κάνουμε πάντα, με ότι αγαπάμε κι έτσι θέλουμε να κάνουμε και τώρα. Η ομορφιά είναι κομμάτι των αισθήσεων που μας έχει δώσει ο Δημιουργός. Και είναι τόσες οι ποικιλίες, απλά για τις απολαμβάνουμε.


Κι αυτό, επίσης, δεν ξέρω τι δέντρο είναι. Ξεραμένα τα φύλλα του, το συναντήσαμε, καθώς από την Κωνσταντινουπόλεως, πάμε προς στον σιδηροδρομικό σταθμό Πελοποννήσου. Κι εδώ θέλουμε τη βοήθεια σας, αν ξέρετε. Είναι σημαντικό για μας, κάθε νέο που μαθαίνουμε για τη φύση.


Μια από τις νεραντζιές στην Άργους, στη διασταύρωση με τη Λένορμαν... Φορτωμένη με νεράντζια. Και αν ήταν, λέει, λεμόνια όλα αυτά; Μερικοί Δήμοι έχουν κεντρώσει τα δέντρα με πολύ καλά αποτελέσματα. Διότι τελικά, στις μέρες μας, δεν είναι μόνο η ομορφιά, αλλά και η πρακτική πλευρά τους.


Τελευταία φωτογραφία κρατήσαμε αυτή από τον κήπο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στην Πατησίων, επί της οδού Βασιλέως Ηρακλείου... Στον ίσκιο της συστάδας των δέντρων, μπορεί κανείς να κάνει μια στάση για το τηλεφώνημα του, όπως η άγνωστη κοπέλα της φωτογραφίας μας.