Άνθη αμυγδαλιάς. Η αμυγδαλιά είναι ένα από τα πρώτα δέντρα που ανθίζουν στα τέλη του χειμώνα, γι’ αυτό και η εβραϊκή της ονομασία σημαίνει «αυτό που ξυπνάει». Η αμυγδαλιά (αμυγδαλή η κοινή [Amygdalus communis]) είναι δέντρο που φύεται στην Παλαιστίνη, στον Λίβανο και σε ορισμένες περιοχές της Μεσοποταμίας. Ανήκει στην οικογένεια Ροδίδες και αναπτύσσεται τόσο ως αυτοφυές όσο και ως ήμερο καρποφόρο δέντρο. Η εβραϊκή ονομασία σακέδ σημαίνει κατά κυριολεξία «αυτό που ξυπνάει», και είναι εύστοχη εφόσον η αμυγδαλιά είναι ένα από τα πρώτα δέντρα που βγάζουν λουλούδια μετά τη χειμερινή ανάπαυση, ανθίζοντας ακόμη και στα τέλη Ιανουαρίου ή στις αρχές Φεβρουαρίου.


Προσέξτε το λογοπαίγνιο στα εδάφια Ιερεμίας 1:11, 12, όπου η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται “αμυγδαλιά” (σακέδ) ακολουθείται από την έκφραση «μένω ξύπνιος» (σοκέδ). Η αμυγδαλιά μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 5 μ. και, όταν ανθίζει, καλύπτεται με υπέροχα ροζ, μερικές φορές δε και άσπρα, λουλούδια διατεταγμένα κατά ζεύγη. Στο εδάφιο Εκκλησιαστής 12:5 η ανθισμένη αμυγδαλιά χρησιμοποιείται ως σύμβολο των άσπρων μαλλιών που έχουν οι ηλικιωμένοι. Τα φύλλα είναι ωοειδή και πριονωτά. Τα αμύγδαλα είναι επιμήκη, με τη μια τους άκρη στρογγυλή και την άλλη αιχμηρή. Θεωρούνταν ανέκαθεν εκλεκτό έδεσμα, ο δε Ιακώβ τα περιέλαβε σε ένα δώρο που έστειλε στην Αίγυπτο με τους γιους του όταν αυτοί επέστρεψαν εκεί. (Γε 43:11)


Από τα αμύγδαλα εξάγεται πολύτιμο έλαιο—45 κιλά αποδίδουν περίπου 20 κιλά αμυγδαλάδο. Αναμφίβολα λόγω της λεπτεπίλεπτης ομορφιάς των λουλουδιών της αμυγδαλιάς, τα δοχεία των κλαδιών του λυχνοστάτη ο οποίος τοποθετήθηκε στη σκηνή της μαρτυρίας κατασκευάστηκαν σύμφωνα με το σχήμα αυτών των λουλουδιών. (Εξ 25:33, 34· 37:19, 20) Το ραβδί του Ααρών ήταν και αυτό ένα κλαδί αμυγδαλιάς το οποίο βλάστησε θαυματουργικά μέσα σε μια νύχτα και έβγαλε ώριμα αμύγδαλα ως απόδειξη του ότι ο Θεός τον επιδοκίμαζε ως χρισμένο αρχιερέα. — Αρ 17:8. *** it-1 σ. 204 Αμυγδαλιά, Αμύγδαλο.