Η εποχή δεν είναι και η καλύτερη για τους κήπους. Φθινόπωρο, λίγο πριν καταφτάσει ο χειμώνας. Κι όμως κάποια ανθοφορούν. Αν μη τι άλλο, είναι το γεράνι (πόσοι το θυμούνται;) που δείχνει ότι υπάρχει νερό στο πηγάδι για αν ποτιστούν.


Κάπως έτσι, όλος ο κήπος γίνεται όμορφος έχοντας να δώσει πολλά ακόμα και σε μια δύσκολη εποχή, μεταβατική, όπως είναι αυτή που ζούμε… Το βλέπεις με την πρώτη ματιά. Και δοξάζεις τον Θεό, επειδή ξέρεις ότι εδώ δεν μπήκαν μόνο χέρια ανθρώπων.


Δείτε τι όμορφα είναι τα λουλούδια… Χαίρεται η ψυχή σου να τα βλέπεις… Χαμογελάς για τη δημιουργία και ενθαρρύνεσαι, καθώς θυμάσαι γραφικές σκέψεις που λένε πόσο πολύ πρέπει να εμπιστευόμαστε τον Θεό. Αν φροντίζει αυτά και τα ντύνει τόσο όμορφα, εμάς θα αφήσει απροστάτευτους.


Αυτό είναι φθινόπωρο… Τα ριγμένα κάτω από τα δέντρα, κίτρινα φύλλα και το χλωρό χορτάρι που φύτρωσε με την πρώτη βροχή για να αυξηθεί κατακόρυφα στον πρώτο ζεστό ήλιο… Αυτή είναι η ζωή τους. Σύντομη και όμορφη. Τόσο απλή και συνάμα τόσο όμορφη…


Γωνίες ξεχωριστές που προσθέτουν σε όλη αυτή τη φυσική ομορφιά. Κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει ακόμα πιο ωραίο… Το απλό, το φυσικό, αυτό που χαρακτηρίζει ένα χωριό της ελληνικής υπαίθρου… Αν κάτι μου αρέσει και στον δικό μου, είναι ακριβώς αυτό.


Υπάρχουν κι αυτά στον κήπο… Μοιάζει να είναι ξεχωριστά, αλλά στην πραγματικότητα «δένουν» αρμονικά με το υπόλοιπο τοπίο… Λεπτομέρεια… Και χρώματα που τραβάνε την προσοχή και δημιουργούν προϋποθέσεις καλές, ώστε να ξεκουραστούν οι αισθήσεις και να νιώσεις καλύτερα.