Ξεκινήσαμε με ζέστη και πολύ ήλιο το απόγευμα της Παρασκευής 3/9/2016 από την Αθήνα και φθάσαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου σε ένα δροσερό περιβάλλον… Και την αρχή το ευχαριστηθήκαμε… Το χρειαζόμαστε. Μαζί μας και ο παππούς Διονύσης στο τελευταίο του ίσως μεγάλο του ταξίδι εκτός Αθηνών, αφού το σώμα του δεν τον υποστηρίζει πια στις δοκιμασίες σε ότι η ψυχή και η καρδιά θέλει και επιθυμεί… Το αστείο του πάντως δεν το χάνει ποτέ, ακόμα και στα 98 του χρόνια.


Μια μέρα ξυπνήσαμε με βροχή… Έτσι όπως σηκώνομαι νωρίς το πρωί το αποτύπωσα πάνω στα φυτά έξω από τον οικίσκο 331 που μέναμε νομίζοντας ότι θα είναι μια καλοκαιρινή μπόρα… Αλλά ο καιρός κράτησε πολύ έτσι. Όλη μέρα κι όλη τη νύχτα έβρεχε και θα θυμάστε ότι εκείνες ακριβώς τις μέρες ήταν που έκανε μεγάλες ζημιές στην Καλαμάτα… Κι εμείς [πήγαμε να ζητήσουμε κουβέρτες για να αντιμετωπίσουμε το φθινοπωρινό κρύο… Τα πράγματα δεν ήταν τραγικά και αντιμετωπίστηκαν χωρίς αυτές…


Άλλη μια φωτογραφία από τα βρεγμένα φυτά… Ευτυχώς οι άνθρωποι που είχαν την ευθύνη λειτουργίας του παραθεριστικού κέντρου δεν ματαίωσαν καμιά προγραμματισμένη βραδινή εκδήλωση… Μόνο που τις μετάφεραν και αντί για το χώρο του μπαρ δίπλα στη θάλασσα τις έκαναν στο ειδικό χώρο εκδηλώσεων μέσα στην τεράστια τραπεζαρία… Εκεί είδαμε τα παιδιά από τα χορευτικά του Αιγίου και της Τέμενης. Εκεί έκανε τις βραδιές του ο D.J. Όσοι πήγαν δεν έχασαν…


Έκανε όμως και μέρες καλές… Και τότε κάναμε τις βόλτες μας. Όπως εδώ όπου ένα τέτοια όμορφο απόγευμα πήγαμε στην παραλία της Αλικής λίγο πιο έξω από την πόλη του Αιγίου. Εκεί έκανα κι εγώ το πρώτο μπάνιο μου. Δεν το επιχείρησα μέσα το κάμπινγκ γιατί με είχαν τρομάξει οι αχινοί. Και δεν είχα μαζί μου τα προστατευτικά πέδιλα που είχα πάρει στο παρελθόν. Στην Αλική τα νερά ήταν παγωμένα λίγο αλλά πεντακάθαρα και όμορφα..


Μαζί μας ήταν και η φίλη μας Αναστασία… Πέρασε δέκα μέρες διακοπών που χρειαζόταν… Έκανε τα περισσότερα μπάνια από όλους μας και απόλαυσε με το δικό της τρόπο όλες τις μέρες. Το κακό είναι ότι αυτές ακριβώς μέρες το Site αυτό δέχθηκε την επίθεση των σπάμερ με αποτέλεσμα οι άνθρωποι του σέρβερ στη FRIKTORIA που μας φιλοξενούν για λόγους ασφαλείας να κατεβάσουν τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Τα χιλιάδες e-mail  που έστελνε καθημερινά ήταν η αιτία…


Μπορείτε τώρα να με φανταστείτε εμένα… Να πρέπει να επικοινωνήσω με ανθρώπους ειδικούς που θα με συμβούλευαν τι να κάνω και να μην έχω επαρκή σύνδεση με το Wi-Fi  του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στο σημείο που ήταν ο οικίσκος. Ούτε ήταν εύκολο να τρέχω σαν τον τρελό με ένα κομπιούτερ στα χέρια και να ψάχνω για σήμα. Έτσι για αρκετές μέρες ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ δεν έπαιζε στο διαδίκτυο. Διοθρώθηκαν όλα με την επιστροφή μου όταν μπορούσαν να στείλω τα «κλειδιά» στον Παναγιώτη…


Κρατάμε στη μνήμη μας τα καλύτερα που ζήσαμε… Όπως και τους ανθρώπους που γνωρίσαμε, όπως τον Κώστα Καραγιάννη και τον Δανιήλ Αλεξούδη, τη γυναίκα του Γαρυφαλλιά και τα υπέροχα παιδιά τους… Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, εκείνη την πολύ όμορφη επικοινωνία στο σπίτι τους. Η βραδιά ήταν υπέροχη στα Βαλιμίτικα… Μέχρι και ο παππούς Διόνυσης άντεξε και του άρεσε ώστε να καθίσουμε σχεδόν ως τις 12. Όπως και όλους τους αδελφούς που γνωρίσαμε στην εκκλησία του Αιγίου που πήγαμε σε δύο συναθροίσεις…