Όμορφες παιδικές μνήμες ξύπνησαν μέσα μου, αυτές οι φωτογραφίες με τον πατέρα μου!

o.pateras.mu
Τις είδα ανεβασμένες στο Facebook από τον δραστήριο Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού μου, Θραψανού. Φωτογραφίες τραβηγμένες τη δεκαετία του 80, οι έγχρωμες... Ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης του Κουμαλή, "σέρνει" τη στομωσά ως μάστορας στον αγγειοπλαστικό συνεταιρισμό "Μίνωας". Το θυμάμαι αυτό το εγχείρημα. Και είναι ενθαρρυντικό ότι, παρά τα όσα πέρασε, υπάρχει και λειτουργεί, ακόμα στο χωριό.

bambas
Εδώ, ο πατέρας μου πιο νέος, τότε σίγουρα δεν υπήρχαν χρωματιστές φωτογραφίες. Είναι με συγγενείς και φίλους σε ένα τραπέζι για τον πολιτευτή της Ενώσεως Κέντρου τότε, δικηγόρο Γ. Α. Μαγκάκη... Εκείνη την εποχή, εγώ ήμουν πολύ μικρός και δεν καταλάβαινα, γιατί έπρεπε στο πρόσωπο μου να τιμωρηθεί η όποια πολιτική δράση του πατέρα μου... Μισόν αιώνα μετά, ακόμα δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό.

o.pateras.mu1
Τα πιθάρια όμως ήταν η ζωή του... Έφτιαξε ο ίδιος, εκατοντάδες σε όλη την την Κρήτη στις βεντέμες που πήγαινε από τον Μάη ώς τον Οκτώβρη, κάθε χρόνο. Και εκπαίδευσε τον αδελφό μου Κωστή, να τον ακολουθήσει μετά το θάνατο του ή λίγο νωρίτερα, όταν πια ο ίδιος είχε αποσυρθεί, φτιάχνοντας το δικό του καμίνι στο Λιγαρά και κρατώντας το σε λειτουργία μέχρι που μπορούσε. Ενέπνευσε ακόμα τον εγγονό του, Μανώλη Βολυράκη και τον γιο του, Αγησίλαο να συνεχίσουν και σήμερα την τέχνη του αγγειοπλάστη... Δεν ξεχνιέται εύκολα αυτός ο άνθρωπος!

me ti mana mou ke ton patera mou

Δημοσιογραφικά

24ωρη απεργία στα ΜΜΕ την Πέμπτη 17 Μαρτίου

Οι Ομοσπονδίες του κλάδου Π.Ο.Ε.ΣΥ., Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ., Π.Ο.Ε.Π.Τ.Υ.Μ., Ομοσπονδία Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου, στην κοινή συνεδρίαση με την Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζομένων Ενώσεων στο χώρο των ΜΜΕ, απέναντι στις στοχευμένες πολύμορφες προσπάθειες των εργοδοτών –σε συνεργασία με την κυβέρνηση– να αποδομήσουν κάθε εργασιακό και ασφαλιστικό μας δικαίωμα, αντιτάσσουμε την οργανωμένη, μεθοδική και συνεχή μας αντίσταση και την απόφασή μας για ολομέτωπη μέχρι τέλους σύγκρουση μαζί τους.

Καλούμε τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ –σε συμπαράταξη με τις Ενώσεις τους– ξεκινώντας από την 24ωρη πανελλαδική απεργία της Πέμπτης, 17 Μαρτίου 2011, να προχωρήσουμε όλοι μαζί στην κλιμάκωση του αγώνα και την αντίσταση απέναντι:

  • στην συστηματική χωρίς φραγμούς και ηθικούς ενδοιασμούς επίθεση με τις μαζικές απολύσεις,
  • στην μονομερή μεταβολή συνθηκών – μορφής - ειδικοτήτων και περιβάλλοντος εργασίας, * στην καταγγελία των υφισταμένων ΣΣΕ και την άρνηση υπογραφής νέων ΣΣΕ, * στις μειώσεις μισθών,
  • στην επιβολή σε μισθωτούς που έχουν πλήρη απασχόλησης νέων προγραμμάτων εργασίας με 1 και 2 ημέρες εργασίας την εβδομάδα διαμορφώνοντας "μισθούς" ακόμα και 200 ευρώ μηνιαίως,
  • στις παράνομες καθυστερήσεις δεδουλευμένων,
  • στην απόπειρα υποκατάστασης των ΣΣΕ με ατομικές συμβάσεις,
  • στην αυθαίρετη μεταφορά εργαζομένων σε ενοικιαζόμενους τίτλους και επιχειρήσεις,
  • στις διώξεις συνδικαλιστών και στην ποινικοποίηση του αγώνα μας.

Η Συντονιστική Επιτροπή καλεί τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεόραση, περιοδικά, ραδιόφωνα, διαδίκτυο) στην κοινή συγκέντρωση που πραγματοποιείται την Πέμπτη, 17 Μαρτίου, στις 11 π.μ. στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο (Ευελπίδων 2, Κυψέλη) και να συμμετάσχουν στην πανελλαδική απεργία της ίδιας μέρας, που αρχίζει στις 6 το πρωί.

Στους εκβιασμούς και στην τρομοκρατία τους, οφείλουμε σύσσωμοι να αντιτάξουμε την αγωνιστικότητά μας μέχρι τέλους.

ΑΠΟ ΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΤΑ Μ.Μ.Ε.

Και η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ

  • Πέμπτη 17 Μαρτίου: 24ωρη πανελλαδική απεργία όλων των εργαζομένων στην ενημέρωση.

  • Για ικανοποιητικές ΣΣΕ.

  • Για να υπερασπίσουμε το μισθό μας.

  • Για να σταματήσουμε τις απολύσεις και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.

  • Για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην ενημέρωση.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Οι εργασιακές κατακτήσεις μας βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. Οι Ενώσεις των εργοδοτών στον τομέα της ενημέρωσης, αξιοποιώντας την κυβερνητική πολιτική, αρνούνται συστηματικά την υπογραφή ΣΣΕ, επιδιώκοντας την πλήρη απορρύθμιση.

Την ίδια στιγμή στις επιχειρήσεις τους προχωρούν σε μαζικές απολύσεις, σε μειώσεις μισθών, σε κατάργηση θεσμικών κατακτήσεων, προβάρουν ήδη τα μοντέλα ακόμα και της «εκ περιτροπής» απασχόλησηςστην ενημέρωση!

Ήρθε η ώρα να τερματίσουμε αυτόν τον κατήφορο. Όλες οι αδελφές συνδικαλιστικές οργανώσεις στο χώρο της ενημέρωσης απεργούμε ΜΑΖΙ, απαιτώντας εδώ και τώρα την υπογραφή ικανοποιητικής ΣΣΕ, απαιτώντας την ανατροπή αυτής της πολιτικής, που οδηγεί σε εργασιακή ζούγκλα και υπονομεύει το δικαίωμα των πολιτών σε πλήρη και αντικειμενική ενημέρωση. Απαιτώντας, επίσης, να σταματήσει η βάρβαρη υποβάθμιση του εισοδήματος των συναδέλφων μας συνταξιούχων και η υπονόμευση των ασφαλιστικών μας Ταμείων.

Προειδοποιούμε την κυβέρνηση και τους εργοδότες ότι η πανελλαδική απεργία της 17 ης Μαρτίου, όλων των εργαζομένων στην ενημέρωση, θα είναι η αφετηρία ενός παρατεταμένου αποφασιστικού απεργιακού αγώνα.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Όλοι μαζί μπορούμε να αντιστρέψουμε την επίθεση που δεχόμαστε. Με όπλο την ενότητα, δημοσιογράφοι-τεχνικοί-διοικητικοί, θα καθορίσουμε την τύχη του κλάδου.

Όλοι στην απεργία!

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Ο καιρός «παίζει» μαζί μας

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 12/03/2011

Βρήκε ώρα κι αυτός να παίξει μαζί μας... Για τον καιρό λέω που έκανε την κωλοτούμπα του, λίγο πριν ξεψυχήσει ο φετινός χειμώνας και ντύθηκε στα λευκά του. Για λίγο έστω, αλλά το 'κανε. Μοιάζει λίγο με αποκριάτικο, καθυστερημένο σόου, αλλά το ζήσαμε.

Η παγωνιά που τις τελευταίες μέρες είχε μόνιμα καθίσει πάνω από τα κεφάλια μας, ξέσπασε. Και παρ' ότι μας φαίνονταν απίστευτο το χιόνι ήρθε. Κάπως έτσι, ξαφνικά, λέει θα δούμε να αλλάζει ο καιρός, να ανεβαίνει η θερμοκρασία, να μπαίνει φουριόζα η άνοιξη.

Ε, ναι, είμαστε τυχεροί δεν μπορείς να πεις... Σ' αυτό τον τόπο δεν πρόκειται ποτέ να πλήξουμε. Αν δεν είναι οι κυβερνώντες που θα μας ετοιμάζουν κάτι κακό, πασπαλισμένο με χρυσόσκονη, θα ΄ναι ο καιρός με τα παιχνιδάκια του να μας παίρνει από το χέρι και να μας οδηγεί στους δικούς του περίεργους και παράξενους δρόμους.

Αλλά κι εμείς έτσι, σαν παιχνίδι το είδαμε. Κρίμα που, στο κέντρο της Αθήνας που μένω εγώ, την Τετάρτη το πρωί ήταν λίγο το στρωμένο χιόνι κι έτσι με δυσκολία παίξαμε δυο - τρεις χιονόμπαλες.

Κανονικά αυτό θα 'πρεπε να μας γίνει μάθημα αισιοδοξίας. Την ώρα που μας παίρνουν τα κάτω μας αναλογιζόμενοι τις δυσκολίες του αύριο και πως θα τις καλύψουμε, τέτοιες εικόνες στο μυαλό θα μας κάνουν να... «φεύγουμε» για λίγο σε άλλα μέρη, όπου οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι και δεν τους πνίγουν τα προβλήματά. Εύκολο; Καθόλου. Λίγη εξάσκηση χρειάζεται. Και πάντως δεν χάνουμε τίποτα να τo δοκιμάσουμε...

Στάθηκα σκόπιμα στη φωτεινή πλευρά του ζητήματος. Δεν είμαι αιθεροβάμονας, δεν ζω σε άλλο πλανήτη. Ξέρω καλά τι σημαίνει να 'χει χιονιά έξω και να μην έχεις πετρέλαιο να βάλεις στο καλοριφέρ για να ζεσταθείς ή μια μπουκιά ζεστό φαΐ για να ημερώσεις το στομάχι σου. Και ξέρω καλά πως σε τούτη την κατάσταση όλο και περισσότεροι συνάνθρωποι μας βρίσκονται καθημερινά.

Γι' αυτούς ο χειμώνας είναι θάνατος, όχι διασκέδαση. Γι' αυτούς το κρύο και το χιόνι είναι εχθρός, δεν είναι φίλος. Ποιος έχει τώρα τα κουράγια να τα αντιμετωπίσει σαν παιχνίδι; Ξέχασαν πια τι είναι παιχνίδι φορτωμένοι με τόσα προβλήματα.

Στην πρώτη λιακάδα όμως φαίνονται όλα διαφορετικά. Καθαρή η πραγματικότητα που έκρυβαν οι νιφάδες χιονιού καθώς έπεφταν. Προλάβαμε ωστόσο να δούμε την αλήθεια που ζούμε και βιώνουμε ο καθένας στο μικρόκοσμό μας. Ο χιονιάς του Μάρτη ήταν μια παρένθεση. Καλά παίξαμε, καλά διασκεδάσαμε, τα κεφάλια μέσα τώρα. Η ζωή συνεχίζεται με τα πάνω της και τα κάτω της. Και είμαστε εδώ να την αντιμετωπίσουμε κατά πώς της πρέπει.

  • Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου «ΡΕΘΕΜΝΟΣ» στην ομώνυμη στήλη μου.

Χρυσοκάνθαροι της ελληνικής δημοσιογραφίας

Να μην τα κρύβουμε, να τα λέμε μπας και καθαρίσει λίγο ο χώρος μας από την κόπρο του Αυγεία. Το σημερινό άρθρο του Ναυτίλου στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ είναι εκπληκτικό. Και βάζει τα πράγματα στη σωστή τους σειρά. Γι' αυτό και το αναδημοσιεύω ολόκληρο:

Αυτό που εδώ και 15 χρόνια ήταν ένα καλά κρυμμένο αλλά κοινό μυστικό βγήκε -επιτέλους- στο φως!
Η δημοσιογραφική ελίτ -τρομάρα της!- έτρωγε και συνεχίζει να τρώει από σαράντα μεριές.
Μισθοί και αμοιβές προκλητικές, όχι μόνο για τη σημερινή κρίση, αλλά και για τότε που οι Μιντιακές αγελάδες ήταν παχιές και έβοσκαν ατάραχες στα λιβάδια της κρατικής διαφήμισης.

Αθήνα 9,84 (1, 2)

ΕΡΤ
Αθηναϊκό Πρακτορείο ειδήσεων (Μόλις χθες βγήκαν αυτά τα ονόματα με τους μισθούς τους)

Και δεν είναι μόνο τα ποσά που έπαιρναν και παίρνουν από αυτά τα μαγαζιά βολέματος.

Οι περισσότεροι έχουν μισθούς σε εφημερίδες, περιοδικά, άλλους ρ/φ σταθμούς, τηλεοράσεις, γραφεία Τύπου. Υπάρχουν άνθρωποι με 3 και 4 μισθούς το μήνα. Μαζεύοντας 20, 30 και 40 χιλιάρικα.

Απίστευτα ποσά για μηδαμινή εργασία κακής ποιότητας.


Το δημοσιογραφικό προϊόν ευτελίζεται, εδώ και χρόνια, από αυτούς τους Χρυσοκάνθαρους, τους μπουκωμένους με "πακέτα" πολλών χιλιάδων ευρώ.


Σύζυγοι, φιλενάδες, κόρες, αδελφές, ξαδέλφες και ξάδελφοι. Ολοι στους μιντιακούς "άγιους Πεντελεήμονες". Οι περισσότεροι δεν θα μπορούσαν να σταθούν ούτε μισή ώρα, όχι σε σοβαρή εφημερίδα, ούτε σε φλάιερ σουβλατζίδικου.


Αυτοί οι μισθοί δεν πρέπει απλώς να κοπούν ΤΩΡΑ!

Πρέπει να επιστραφούν
!

Ιδιαίτερα όσα κλάπηκαν από Δημόσια και Δημοτικά ΜΜΕ.


Οι άνθρωποι αυτοί δεν αρκεί να εκδιωχθούν. Πρέπει να πάψουν να δημοσιογραφούν!

Ούτως ή άλλως δεν το κάνουν και λαμπρά. Αγράμματοι οι περισσότεροι, σπρώχτηκαν με τα χίλια ζόρια για να παριστάνουν τους δημοσιογράφους.

Την ίδια στιγμή, εκατοντάδες δημοσιογράφοι -αυτοί που έκαναν και κάνουν ΟΛΗ τη δουλειά- σπρώχνονται στην ανεργία, στην επισφάλεια, στις ατομικές συμβάσεις, στα μπλοκάκια.

  • Του Στάθη Σταυρόπουλου απο τη σημερινή ΕΛΕYΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Δείτε ΕΔΩ ολόκληρη τη λίστα της ντροπής. Διαβάστε κι αυτό ΕΔΩ του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου. Αλλά και του Σταύρου Θεοδωράκη ΕΔΩ. Από διαφορετικές σκοπιές μια προσέγγιση στο ίδιο θέμα. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο...

Κυκλοφορεί και το ΜΗΝΥΜΑ μας!

Κυκλοφορούσε καμιά δεκαπενταριά μέρες τώρα. Το ήξερα, δεν την έχω πιάσει ακόμα στα χέρια μου, αλλά μου το είπε ο Δημήτρης. Έγραψα στη Γιώτα να μου τη στείλει σε αρχείο PDF για να μπορέσουμε να τη φυλλομετρήσουμε από εδώ.

Άργησε λίγο και αισθάνθηκε άσχημα γι' αυτό, μου το έγραψε στο e-mail, αλλά δεν θα έπρεπε. Δεν είναι η μόνη που έχει γίνει λάστιχο αυτόν τον καιρό, ανάμεσα στη δουλειά, το σπίτι, τους αγώνες. Πώς να τα φέρεις όλα βόλτα στην εντέλεια; Μήπως το ίδιο θέμα δεν αντιμετωπίζουμε όλοι; Όπως μπορούμε το παλεύουμε...

Να λοιπόν το ΜΗΝΥΜΑ, μια αξιόλογη δημοσιογραφική παρουσία στη γειτονιά μας. Δείτε τη με προσοχή. Κάπου θα συμφωνήσετε με το περιεχόμενο, κάπου μπορεί να διαφωνήσετε, για ένα όμως είμαστε σίγουροι: Πως θα αναγνωρίσετε το αποτέλεσμα της συλλογικής δουλειάς...

Έτοιμη και η εφημερίδα της ΕΚΑΠ

Πήρε το δρόμο της για το τυπογραφείο το πέμπτο φύλλο της εφημερίδας της ΕΚΑΠ. Πέρασα το πρωί από το σπίτι της Ματίνας και πήρα το PDF για να το πάω για φιλμ κι από το μεσημέρι ο Άγγελος μπορεί να βγάλει τσίγκους και να το τυπώσει.

Ο στόχος επιτεύχθηκε. Η εφημερίδα μας θα είναι έτοιμη να μοιραστεί την Κυριακή στη διαδικασία που θα έχουμε στο 4ο Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων (θα μου πάρει καιρό να το συνηθίσω Κοινότητα...) με τη συζήτηση πάνω στα μεγάλα ζητήματα που αφορούν την περιοχή μας.

Όλα καλά λοιπόν και μάλλον άμα είμαστε αποφασισμένοι δεν μας σταματά τίποτα. Ούτε οι τεχνικές δυσκολίες, ούτε προβλήματα που δεν έχουν τελειωμό... Να δούμε πότε θα βρούμε μια μόνιμη λύση... Ούτε οι δυσκολίες των ανθρώπων που τη φτιάχνουν. Ούτε φυσικά ο χιονιάς, αυτό δα έλλειπε, να κωλώσουμε στην πρώτη παγωνιά στην Αθήνα...

Ξεφυλλίστε τη πρώτοι πατώντας ΕΔΩ. Κάθε σελίδα της είναι ξεχωριστή. Όλη η εφημερίδα αυτή είναι ξεχωριστή. Δεν είναι μόνο τα κείμενα, δεν είναι ο σχεδιασμός, δεν είναι η υλοποίηση... Είναι το πάθος και η αγάπη για το τόπο που ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας που αποτυπώνεται στις σελίδες της. Και φαίνεται στην πορεία του χρόνου... Γιατί μ' αυτό μ' αυτό το φύλλο που σε λίγο θα πάρετε στα χέρια σας κλείνουμε ένα χρόνο ζωής σαν εφημερίδα. Ο Μιχάλης, πρωτοπόρος στην υλοποίηση της και ψυχή στην εξέλιξή της έχει γράψει ένα λιγόλογο αφιέρωμα γι' αυτό και δημοσιεύει το σχέδιο που μας έδειξε για να μας πείσει να προχωρήσουμε στην έκδοσή της.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA