ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 12/03/2011

Βρήκε ώρα κι αυτός να παίξει μαζί μας... Για τον καιρό λέω που έκανε την κωλοτούμπα του, λίγο πριν ξεψυχήσει ο φετινός χειμώνας και ντύθηκε στα λευκά του. Για λίγο έστω, αλλά το 'κανε. Μοιάζει λίγο με αποκριάτικο, καθυστερημένο σόου, αλλά το ζήσαμε.

Η παγωνιά που τις τελευταίες μέρες είχε μόνιμα καθίσει πάνω από τα κεφάλια μας, ξέσπασε. Και παρ' ότι μας φαίνονταν απίστευτο το χιόνι ήρθε. Κάπως έτσι, ξαφνικά, λέει θα δούμε να αλλάζει ο καιρός, να ανεβαίνει η θερμοκρασία, να μπαίνει φουριόζα η άνοιξη.

Ε, ναι, είμαστε τυχεροί δεν μπορείς να πεις... Σ' αυτό τον τόπο δεν πρόκειται ποτέ να πλήξουμε. Αν δεν είναι οι κυβερνώντες που θα μας ετοιμάζουν κάτι κακό, πασπαλισμένο με χρυσόσκονη, θα ΄ναι ο καιρός με τα παιχνιδάκια του να μας παίρνει από το χέρι και να μας οδηγεί στους δικούς του περίεργους και παράξενους δρόμους.

Αλλά κι εμείς έτσι, σαν παιχνίδι το είδαμε. Κρίμα που, στο κέντρο της Αθήνας που μένω εγώ, την Τετάρτη το πρωί ήταν λίγο το στρωμένο χιόνι κι έτσι με δυσκολία παίξαμε δυο - τρεις χιονόμπαλες.

Κανονικά αυτό θα 'πρεπε να μας γίνει μάθημα αισιοδοξίας. Την ώρα που μας παίρνουν τα κάτω μας αναλογιζόμενοι τις δυσκολίες του αύριο και πως θα τις καλύψουμε, τέτοιες εικόνες στο μυαλό θα μας κάνουν να... «φεύγουμε» για λίγο σε άλλα μέρη, όπου οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι και δεν τους πνίγουν τα προβλήματά. Εύκολο; Καθόλου. Λίγη εξάσκηση χρειάζεται. Και πάντως δεν χάνουμε τίποτα να τo δοκιμάσουμε...

Στάθηκα σκόπιμα στη φωτεινή πλευρά του ζητήματος. Δεν είμαι αιθεροβάμονας, δεν ζω σε άλλο πλανήτη. Ξέρω καλά τι σημαίνει να 'χει χιονιά έξω και να μην έχεις πετρέλαιο να βάλεις στο καλοριφέρ για να ζεσταθείς ή μια μπουκιά ζεστό φαΐ για να ημερώσεις το στομάχι σου. Και ξέρω καλά πως σε τούτη την κατάσταση όλο και περισσότεροι συνάνθρωποι μας βρίσκονται καθημερινά.

Γι' αυτούς ο χειμώνας είναι θάνατος, όχι διασκέδαση. Γι' αυτούς το κρύο και το χιόνι είναι εχθρός, δεν είναι φίλος. Ποιος έχει τώρα τα κουράγια να τα αντιμετωπίσει σαν παιχνίδι; Ξέχασαν πια τι είναι παιχνίδι φορτωμένοι με τόσα προβλήματα.

Στην πρώτη λιακάδα όμως φαίνονται όλα διαφορετικά. Καθαρή η πραγματικότητα που έκρυβαν οι νιφάδες χιονιού καθώς έπεφταν. Προλάβαμε ωστόσο να δούμε την αλήθεια που ζούμε και βιώνουμε ο καθένας στο μικρόκοσμό μας. Ο χιονιάς του Μάρτη ήταν μια παρένθεση. Καλά παίξαμε, καλά διασκεδάσαμε, τα κεφάλια μέσα τώρα. Η ζωή συνεχίζεται με τα πάνω της και τα κάτω της. Και είμαστε εδώ να την αντιμετωπίσουμε κατά πώς της πρέπει.

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου «ΡΕΘΕΜΝΟΣ» στην ομώνυμη στήλη μου.