Όμορφες παιδικές μνήμες ξύπνησαν μέσα μου, αυτές οι φωτογραφίες με τον πατέρα μου!

o.pateras.mu
Τις είδα ανεβασμένες στο Facebook από τον δραστήριο Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού μου, Θραψανού. Φωτογραφίες τραβηγμένες τη δεκαετία του 80, οι έγχρωμες... Ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης του Κουμαλή, "σέρνει" τη στομωσά ως μάστορας στον αγγειοπλαστικό συνεταιρισμό "Μίνωας". Το θυμάμαι αυτό το εγχείρημα. Και είναι ενθαρρυντικό ότι, παρά τα όσα πέρασε, υπάρχει και λειτουργεί, ακόμα στο χωριό.

bambas
Εδώ, ο πατέρας μου πιο νέος, τότε σίγουρα δεν υπήρχαν χρωματιστές φωτογραφίες. Είναι με συγγενείς και φίλους σε ένα τραπέζι για τον πολιτευτή της Ενώσεως Κέντρου τότε, δικηγόρο Γ. Α. Μαγκάκη... Εκείνη την εποχή, εγώ ήμουν πολύ μικρός και δεν καταλάβαινα, γιατί έπρεπε στο πρόσωπο μου να τιμωρηθεί η όποια πολιτική δράση του πατέρα μου... Μισόν αιώνα μετά, ακόμα δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό.

o.pateras.mu1
Τα πιθάρια όμως ήταν η ζωή του... Έφτιαξε ο ίδιος, εκατοντάδες σε όλη την την Κρήτη στις βεντέμες που πήγαινε από τον Μάη ώς τον Οκτώβρη, κάθε χρόνο. Και εκπαίδευσε τον αδελφό μου Κωστή, να τον ακολουθήσει μετά το θάνατο του ή λίγο νωρίτερα, όταν πια ο ίδιος είχε αποσυρθεί, φτιάχνοντας το δικό του καμίνι στο Λιγαρά και κρατώντας το σε λειτουργία μέχρι που μπορούσε. Ενέπνευσε ακόμα τον εγγονό του, Μανώλη Βολυράκη και τον γιο του, Αγησίλαο να συνεχίσουν και σήμερα την τέχνη του αγγειοπλάστη... Δεν ξεχνιέται εύκολα αυτός ο άνθρωπος!

me ti mana mou ke ton patera mou

Δημοσιογραφικά

Έτοιμος και ο «Τύπος» τ. 395

Αυτή είναι πρώτη σελίδα του «Τύπου» στην ολοκλήρωσή της. Πατώντας ΕΔΩ μπορείτε να τη δείτε ολόκληρη σε αρχείο PDF. Καλοτάξιδι!

Χθες ολοκληρώθηκε η έκδοση του πρώτου φύλλου του «Τύπου» ύστερα από... κοιλοπόνημα μιας εβδομάδας. Η Πόπη έφτιαξε τις σελίδες, σχεδιάζοντας μαζί μου από την αρχή την εφημερίδα και μου την έστελνε με PDF να τη δω, να περάσει τις παρατηρήσεις μου και να συνεχίσει το «κόψε - ράψε».

Το να προσπαθείς να... ξαναστήσεις μια παλιά εφημερίδα από την αρχή είναι πιο δύσκολο από το να φτιάξεις μια καινούρια. Στην πρώτη περίπτωση έχεις 6.000 αναγνώστες που πρέπει να συνηθίσουν στο πέρασμα στη νέα εποχή, στη δεύτερη δημιουργείς ο ίδιος συνείδηση στον αναγνώστη πέρνοντας τον από το χέρι και προσπαθώντας να τον οδηγήσει στα μονοπάτια της σκέψης μου.

Το ζητούμενο είναι να παίξει το ρόλο της στηρίζοντας τη νέα διοίκηση της Ομοσπονδίας. Και το καλό είναι ότι η συνεργασία μου με τον πρόεδρο και τον γραμματέα είναι άψογη...

Το δεύτερα φύλλο, του Μαρτίου, στη νέα εποχή θα είναι ακόμα καλύτερο. Κι εγώ θα ξέρω τι θέλουν και η Πόπη έχει πια αντιληφθεί τι θέλω εγώ, τεχνικά, από αυτήν.

Ειλικρινά, χαίρομαι για το αποτέλεσμα. Και χαίρομαι ιδιαίτερα για τη συνεργασία μου με ένα Σωματείο που δρόμοι μας ξαναβρέθηκαν, καθώς «ακούμπησαν» την εποχή που εργάστηκα στο γραφείο τύπου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά.

Τελικά, είναι αλήθεια ότι τίποτα δεν πάει χαμένο. Κι ας νομίζουμε κάποτε, απογοητευμένοι από τη καθημερινότητα, πως έτσι συμβαίνει. Εκεί κάτω, στον Πειραιά, στα δέκα χρόνια που έμεινα, γνώρισα εκπληκτικούς ανθρώπους και έμαθα πολλά, όπως και στα 29 χρόνια στην ΠΕΤ ΟΤΕ, χρήσιμα στην καθημερινότητα της δουλειάς μου.

Και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μπορώ και χαίρομαι ακόμα, κάθε φορά που ολοκληρώνω μια δουλειά...

Έτσι νοιώθω και τώρα για τον «Τύπο». Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά μου για το πρώτο φύλλο που ολοκληρώθηκε και πήρε το δρόμο για το πιεστήριο... Ήδη το σύστημα έχει κινητοποιηθεί για να την τυπώσει και να την παραλάβει το αρμόδιο γραφείο για να κολλήσει ετικέτες με τις διευθύνσεις και να φτάσει στα σπίτια των συνταξιούχων σιδηροδρομικών.

Απεργούμε την Τετάρτη 23 Φλεβάρη

Τα Διοικητικά Συμβούλια της Π.Ο.Ε.ΣΥ., της Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ., της Π.Ο.Ε.Π.ΤΥ.Μ., της Ομοσπονδίας Μισθωτών Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου, μπροστά στην άκαμπτη και αδιάλλακτη στάση της Κυβέρνησης και της εργοδοσίας, αποφάσισαν την κήρυξη 24ωρης πανελλαδικής απεργίας από 6.00 πμ της Τετάρτης 23 Φεβρουαρίου έως 6.00 πμ της Πέμπτης 24 Φεβρουαρίου 2011 όλων των δημοσιογράφων, τεχνικών, διοικητικών και τυπογράφων, ζητώντας:

  • Την άμεση υπογραφή ΣΣΕ και τη δέσμευση για αποφυγή κάθε τακτικής που αποσκοπεί στην αποδόμηση των ΣΣΕ.
  • Την ακύρωση των ατομικών “συμφωνητικών” που υπογράφονται με εκβιαστικές τακτικές και καταργούν ασφαλιστικές και εργασιακές κατακτήσεις μέσα σε ένα κλίμα ακρίβειας, απολύσεων και καταπάτησης θεμελιωδών δικαιωμάτων για μια ποιοτική ζωή με ανθρώπινους όρους.
  • Την προστασία των θέσεων εργασίας και το σταμάτημα των μαζικών απολύσεων και των μεθοδεύσεων για “εκ περιτροπής” εργασία.
  • Τη ρύθμιση των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων των συναδέλφων μας που εργάζονται στο διαδίκτυο.
  • Τη λήψη από την Κυβέρνηση ουσιαστικών μέτρων προστασίας για τους ανέργους.

Τα Διοικητικά Συμβούλια

Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (Π.Ο.Ε.ΣΥ.) Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Προσωπικού Επιχειρήσεων Ραδιοφωνίας-Τηλεόρασης (Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ.) Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Προσωπικού Τύπου και ΜΜΕ (Π.Ο.Ε.Π.ΤΥ.Μ.) Ομοσπονδία Μισθωτών Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου (Ο.Μ.Τ.Β.Χ.)

Να μας προβληματίσει η ιστορία της Αιγύπτου

Η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη σε πρόσφατη εκδήλωση. Είναι λίγο μεγάλο το βίντεο αλλά αξίζει να το δείτε. Θα ακούσετε μεγάλες αλήθειες από έναν εκπληκτικό άνθρωπο και καλλιτέχνη.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 19/02/2011

Παρακολουθήσαμε κι εμείς, μαζί με όσους ανά τον κόσμο έχουν ευαισθησίες για τα λαϊκά κινήματα και είδαμε τους Αιγύπτιους να βγαίνουν επί τρεις εβδομάδες καθημερινά στους στους δρόμους απαιτώντας να φύγει ο, επί 30 συναπτά έτη, πρόεδρος της χώρας του Χόσνι Μουμπάρακ... Το τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Τζαζίρα έδωσε μεγάλη προβολή στη ζήτημα και φυσικά για τους δικούς τους λόγους και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έστρεψαν για λίγο τους προβολής τους στο ζήτημα.

Από την προηγούμενη εβδομάδα ο Μουμπάρακ μας... τελείωσε. Κι αντί ο λαός να πανηγυρίζει που τα κατάφερε άκουσε ότι ο στρατός αναλαμβάνει τη Διοίκηση. Επιτυχία; Δεν θα το έλεγα. Τι επιτυχία είναι, από τον δικτάτορα Μουμπάρακ να φτάσεις στη στρατιωτική χούντα;

Το συζητούσα αυτή την εβδομάδα με ανθρώπους που εμπιστεύομαι το κριτήριο τους και τις γνώσεις τους πάνω στα κινήματα. Η άποψή τους είναι ότι το κίνημα στην Αίγυπτο κινήθηκε από έναν αυθορμητισμό, χωρίς επαρκή ιδεολογική καθοδήγηση και το πιο ουσιαστικό, δεν είχε έτοιμη πρόταση για την διάδοχη κατάσταση.

Μάλλον έχουν δίκιο. Τέτοιας έκτασης αγώνες και κινητοποιήσεις χρειάζονται στήριξη ιδεολογική και βάσεις πάνω στις οποίες θα στηριχθεί.το κίνημα για την επόμενη μέρα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει που πρέπει να προσέξουμε και στις εδώ κινητοποιήσεις...

Ο κόσμος έχει τα δίκια του. Η «παγωμάρα», ο τρόμος, το άγχος, η ανασφάλεια θα περάσουν κάποια στιγμή. Και τότε οι δρόμοι θα πλημμυρίσουν από αγανακτισμένους ανθρώπους. Θα ξαναζήσουμε ξεσπάσματα βίαια σαν αυτά του Δεκέμβρη 2008; Και μετά τι; Αυτό είναι το ζητούμενο.

Μπορεί να είμαι υπερβολικός που βλέπω μια κοινή κατάσταση σε δύο διαφορετικά πράγματα κι είναι ίσως η πρώτη φορά που διατυπώνεται μια τέτοια άποψη. Ως προβληματισμό την καταθέτω.

Δεδομένου ότι οι πολίτες αμφισβητούν τους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει η επόμενη μέρα. Μετά το σοκ, τον αιφνιδιασμό, την επίθεση στις εργατικές κατακτήσεις, τους μισθούς, τις συντάξεις και τα ασφαλιστικά, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει αντίδραση.

Αν δεν μπορούμε να το δούμε ώς τώρα είναι γιατί και οι ίδιες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις αμφισβητούνται και είδατε σε τι κατάσταση αποδιοργάνωσης βρίσκονται. Από τη ΓΣΕΕ ώς την ΑΔΕΔΥ και τις Ομοσπονδίες, παντού υπάρχει κρίση. Ακόμα και στις πρωτοβάθμιες οργανώσεις το βλέπεις ορατό το πρόβλημα.

Να, ας πούμε, την Τετάρτη υπάρχει προγραμματισμένη 24ωρη πανελλαδική, πανεργατική απεργία που έχει ανακοινωθεί καιρό τώρα. Και τι έγινε; Πώς την υποστηρίζουν αυτή την κινητοποίηση; Αρκεί μια αφίσα στους δρόμους ή μια ανακοίνωση που είναι αμφίβολο αν έχει πάει στους χώρους δουλειάς;

Ασε που η ΓΣΕΕ λειτουργεί τον τελευταίο καιρό μόνο από την ΠΑΣΚΕ, δεδομένου ότι η ΔΑΚΕ και η Αγωνιστική Συνεργασία απέχουν, ενώ η προσκείμενη στο ΚΚΕ παράταξη συμμετέχει ιδιότυπα, καθώς καταγγέλλει κάθε κίνηση της και κινεί την υπόθεση του ΠΑΜΕ.

Έτσι, συνηθίσαμε τα τελευταία χρόνια, όσοι μένουμε στην Αθήνα να βλέπουμε τρεις συγκεντρώσεις για το ίδιο ζήτημα. Να γιατί ο προβληματισμός μου σε σχέση με τις εξελίξεις στην Αίγυπτο έχει μια βάση κι ας ακούγεται κάπως παράξενα. Όσοι αισθάνονται υπεύθυνοι σ' αυτό τον τόπο ας σκεφτούν το αύριο πέρα από τον εαυτό τους.

  • Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου «ΡΕΘΕΜΝΟΣ» στην ομώνυμη στήλη μου.

H πρώτη ματιά στη νέα εφημερίδα

Αυτή είναι η πρώτη πρόταση της Πόπης για την πρώτη σελίδα, όπως την πήρα στο e-mail μου... Θα έπρεπε να φτιαχτούν από την αρχή ακόμη και τα λογότυπα...


Και μια δεύτερη πιο βελτιωμένη έκδοση. Τα μελετάμε, συζητάμε με την Ομοσπανδία και θα καταλήξουμε...

Η Πόπη ξεκίνησε με καλή διάθεση τη νέα εφημερίδα που βάλαμε μπρος. Δεν πρόκειται για μια απλή υπόθεση. Ξανασχεδιάζεται απ' αρχής το φύλλο στη νέα τεχνολογία. Και γίνεται, όπως φαίνεται, καλή δουλειά.

Ιδού τα πρώτα δείγματα... Μέχρι το Σαββατοκύριακο θα έχει ολοκληρωθεί η δουλειά. Κι από Δευτέρα θα πάμε πιεστήριο...

Το πρώτο φύλλο έχει ασφαλώς τις δυσκολίες του. Αλλά όπως έγραψα κι όταν την ετοίμαζα, είμαι βέβαιος ότι όλα θα πάνε καλά και θα τα καταφέρουμε. Η Πόπη είναι πολύ συνεργάσιμη...

Ρότα για μια νέα εφημερίδα

Όμορφη μέρα, σχεδόν ανοιξιάτικο Σάββατο στην καρδιά του Φλεβάρη. Δυο ώρες χρειάστηκα μέχρι να ολοκληρώσω την έκδοση...

Ο “Τύπος των Σιδηροδρομικών” είναι μια παλιά εφημερίδα που βλέποντάς την νομίζεις ότι βγαίνει ακόμα στη... λινοτυπία. Κυκλοφορεί πολλά χρόνια από την Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών Σωματείων Ελλάδος κάθε μήνα σε όλη την Ελλάδα. Από τον Φεβρουάριο θα την φτιάχνω εγώ. Ξαναγύρισα, ύστερα από πολλά χρόνια στον ΟΣΕ (κράτησα για πολύ καιρό την εφημερίδα της ΠΟΣ). Εκεί γύρω από την Κάνιγγος είναι τα γραφεία και των δύο.

Η πρόταση ήταν δελεαστική και αποτελούσε πρόκληση για μένα, γι' αυτό και την αποδέχτηκα και ανέλαβα την ευθύνη της έκδοσης.

Την Παρασκευή που μας πέρασε πήρα το υλικό στα χέρια μου και σήμερα κάθισα και το δούλεψα. Έχει ενδιαφέρον... Την ξαναφτιάχνω από την αρχή κρατώντας μόνο το λογότυπο και κάποια πράγματα από το παρελθόν. Κατά τα άλλα ανοίγω ένα νέο κεφάλαιο στην έντυπη ιστορία του συνδικάτου και ξανασχεδιάζω από την αρχή, ένα νέο, ζωντανό, σύγχρονο έντυπο.

Στην εποχή της παράξενης υπερπληροφόρησης, ένα μηνιαίο συνδικαλιστικό έντυπο δίδει τη δική του μάχη, μέσα σε αντίξοες συνθήκες για την υπεύθυνη ενημέρωση των μελών των σωματείων της Ομοσπονδίας σε όλη την Ελλάδα.

Οι προδιαγραφές είναι ίδιες με του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ μόνο που θα είναι 4σέλιδη την αρχή και τετράχρωμη. Μπαίνουμε δυναμικά στη νέα εποχή. Εγώ τη δούλεψα και έκανα ότι ήταν δυνατόν... Θα περιμένω να δω και τη δουλειά της Πόπης, της γραφίστριας, στη Σαλαμίνα και ελπίζω να βγει το αποτέλεσμα όπως το έχω σχεδιάσει στο μυαλό μου.

Θέλω να μείνουν ευχαριστημένοι αυτοί που με εμπιστεύτηκαν και μου έδωσαν τη δουλειά. Και θα μείνουν γιατί ανοίγεται ένα νέο κεφάλαιο στην επαγγελματική μου ζωή με την έκδοση αυτής της εφημερίδας. Κεφαλαιοποιώ όλη την εμπειρία 30 σχεδόν χρόνων από την ενασχόλησή μου με την έκδοση συνδικαλιστικών εντύπων.

Όλα αυτά τα έντυπα έχουν την ιδιομορφία τους. Συγκεκριμένο εκδότη, συνήθως συνδικάτο, ο οποίος βάζει τα χρήματα του για μια συγκεκριμένη δουλειά και προσδοκά να έχει ένα θετικό αποτέλεσμα από το πώς θα το εισπράξουν οι εργαζόμενοι που εκπροσωπούν.

Προχθές γνώρισα και τον πρόεδρο, μετά τον γραμματέα, της Ομοσπονδίας και κάναμε μια εποικοδομητική συζήτηση. Ξέρω τι θέλουν και νομίζω ότι είμαι σε θέση να τους το δώσω. Κέρδος τους θα είναι η αποδοχή της δουλειάς μας από τους συναδέλφους τους. Είμαι αισιόδοξος. Όλα θα πάνε καλά!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA