Απίστευτο!... Πριν από μερικές μέρες ανακοινώθηκε από την ιδιοκτησία του μουσικού περιοδικού ΔΙΦΩΝΟΥ ότι αναστέλλουν την έκδοσή του και στην τηλεόραση συνεχίζουν να το διαφημίζουν. Ο κ. Γιαννίκος ήταν ο ιδιοκτήτης, γνωστός από μια σειρά εκδόσεις και τη συμμετοχή του στην τηλεόραση του ΑLTER που απ' ότι φαίνεται περνά κι αυτό την κρίση του...

Όμως οι δημοσιογράφοι έβγαλαν ανακοίνωση για να πουν την πραγματική αλήθεια όπως τη βιώνουν, απλήρωτοι, τους τελευταίους μήνες και ζητούν να τους αφήσουν να βγάλουν μόνοι τους το περιοδικό.

Τους καταλαβαίνω. Ξέρω τι σημαίνει να ξημεροβραδιάζεσαι  στο γραφείο προσπαθώντας να βρεις αξιόλογα θέματα που να μην προσβάλουν την αισθητική του αναγνώστη για να “κλείσεις” σελίδες. Ξέρω τι σημαίνει να “πονάς” αυτό που κάνεις.

Δημοσιεύω ολόκληρη τη θέση των δημοσιογράφων του ΔΙΦΩΝΟΥ για να φανεί και η άλλη πλευρά του φεγγαριού στους δύσκολους καιρούς που ζούμε:

«Τη Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011, η εταιρεία Best End ιδιοκτησίας του Ομίλου Γιαννίκου, ανακοίνωσε το κλείσιμο του ιστορικού μουσικού περιοδικού Δίφωνο. Το Δίφωνο κυκλοφορεί αδιαλείπτως από τον Οκτώβριο του 1995 και αποτελεί θεσμό στα εγχώρια πολιτιστικά δρώμενα. Στις σελίδες του φιλοξενήθηκε το σύνολο των σημαντικότερων προσώπων και τάσεων της ελληνικής μουσικής σκηνής. Αυτή η απόφαση έρχεται σε συνέχεια του κλεισίματος των εντύπων «Ποπ & Ροκ» και «Όασις» που ανήκουν στην ίδια εταιρεία.

Για αυτήν την εξέλιξη, οι εργαζόμενοι του Διφώνου, θεωρούμε ως μοναδικό υπεύθυνο, τις κομβικές επιλογές της ιδιοκτησίας του περιοδικού, επιλογές οι οποίες αλλοίωσαν τη φυσιογνωμία του. Ένας ιστορικός τίτλος , λοιπόν, κλείνει, σε αντίθεση με τις διαθέσεις και τη στήριξη που τόσο η....συντακτική ομάδα όσο και το πολυπληθές αναγνωστικό κοινό εξέφραζαν προς το περιοδικό.

Οι συντάκτες του Διφώνου παραμένουμε απλήρωτοι εδώ και μήνες, ωστόσο συνεχίσαμε μέχρι και την τελευταία ημέρα λειτουργίας του, να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας με συνέπεια. Για όλους εμάς, το Δίφωνο δεν ήταν μόνο ένα μέσο βιοπορισμού, αλλά ένα πεδίο έκφρασης και δημιουργίας που πήγαζε από την αγάπη μας για τη μουσική και το ελληνικό τραγούδι, μια όαση ποιότητας στην έρημο του ευτελούς «πολιτισμού».

Εμείς οι συντάκτες και εργαζόμενοι στο Δίφωνο: - Διαμαρτυρόμαστε για το κλείσιμο του περιοδικού και διεκδικούμε τη συνέχιση της έκδοσής του. - Απαιτούμε την άμεση και πλήρη καταβολή των δεδουλευμένων μας, καθώς και την απορρόφηση των μισθωτών συναδέλφων μας σε άλλες θέσεις του ομίλου, σε περίπτωση που δεν συνεχίσει η έκδοση του Διφώνου. - Εάν η έκδοση του περιοδικού δεν είναι εφικτή υπό το τωρινό ιδιοκτησιακό καθεστώς, δηλώνουμε την πρόθεση μας να αγωνιστούμε εμείς οι ίδιοι, με κάθε πρόσφορο μέσο για τη συνέχεια ύπαρξης του Διφώνου. Καλούμε την ΕΣΠΗΤ και τα υπόλοιπα σωματεία στο χώρο του τύπου να καταδικάσουν το γεγονός. Καλούμε τους αναγνώστες, τους ανθρώπους του πολιτισμού και της διανόησης να γνωστοποιήσουν την αντίθεση τους στο κλείσιμο του Δίφωνου.

Ευχαριστούμε τους αναγνώστες και τους ανθρώπους του πολιτισμού που στάθηκαν πλάι στο περιοδικό για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, συνοδοιπόροι μιας συναρπαστικής διαδρομής. Ελπίζουμε αυτή η διαδρομή να έχει συνέχεια και να συναντηθούμε ξανά σύντομα.

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΔΙΦΩΝΟ

Μαριάνθη Πελεβάνη (διευθύντρια σύνταξης) Κώστας Αγοραστός, Σπύρος Αραβανής, Αλέξης Βάκης Παναγιώτης Γιαννέλης, Αδάμ Γιαννίκος, Άντυ Δημοπούλου, Γιώργος Ιωάννου, Μαρία Κασίτα, Κέλλυ Κυλίτου, Μαρία Λαμπράκη, Φωτεινή Λαμπρίδη, Λιάνα Μαλανδρενιώτη, Χρήστος Α. Μιχαήλ, Σωτήρης Μπέκας, Αντώνης Μποσκοϊτης, Ηρακλής Οικονόμου, Νίκη Ορφανού, Ελένη Παγκαλιά, Μιχάλης Παπαμακάριος, Αντώνης Περιβολάκης, Γιάννης Θ. Πετρίδης, Μιχάλης Πολυχρόνης, Σάββας Σερέτης, Βάσια Τζανακάρη, Γιώργος Φλωράκης, Μενίνα Φουρτούνη, Αντώνης Ν. Φράγκος ,Δήμητρα Φωτοπούλου

• Συνεχίζεται αμείωτη η ένταση στην Κερατέα. Δείτε ΕΔΩ τα τελευταία νέα. Κι ΕΔΩ από τη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ. Δείτε κι ΕΔΩ εικόνες. Και χθες το βράδυ είχαμε επισόδια. Δείτε ΕΔΩ.

Συνέβη φέτος τα Χριστούγεννα στα mall - Buldoza.gr Xmas Rap Flash Mob in Athens

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 08/01/2011

Πρώτη φορά είδα γιορτές με... κατσουφιασμένους ανθρώπους που δεν είχαν και ιδιαίτερη διάθεση για γλέντια και για ξενύχτια. Πρώτη φορά γύρισε ο χρόνος και οι τηλεοράσεις δεν είχαν φαντασμαγορικά σόου. Πρώτη φορά δεν... έπαιξαν χαρτιά με πάθος κι ας ήταν, όπως λένε, παράδοση και το 'θελαν αυτές τις μέρες.

Ποιος είχε όρεξη για τέτοια πράγματα; Ποιος είχε τις οικονομίες στην άκρη για πολυτέλειες; Λιγόστεψαν τα ρεβεγιόν, πολλοί άλλωστε εργαζόμενοι αντί για δώρα πήραν ένα μικρό... επίδομα. Ποιες «τρύπες» να πρωτοκλείσεις μ' αυτό; Οι ανάγκες είναι ήδη μεγάλες και κανείς δεν ξέρει τι μέρα του ξημερώνει αύριο ζώντας σε μια χώρα που τελεί υπό επιτήρηση.

Ο κόσμος είναι «μουδιασμένος». Το έβλεπες πως ήθελε να κρατήσει τα έθιμα, τις παραδόσεις του, αλλά η δυσκολία να το κάνει με αξιοπρέπεια τον φόβιζε. «Του χρόνου ίσως είναι καλύτερα τα πράγματα» άκουγες να μονολογούν σοβαροί άνθρωποι.

Άντε τώρα να ζητήσεις από αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν όνειρα για το 2011... Τι όνειρα να κάνουν; Μόνο να ευχηθούν να μην είναι αυτοί τα επόμενα θύματα των τυφλών χτυπημάτων αυτής της νέας οικονομικής κατάστασης που δοκιμάζει ολόκληρη την κοινωνία.

Να ακούς ανθρώπους να εύχονται να έχουν δουλειά, μόνο αυτό, με ότι μπορεί να σημαίνει τούτο. Ακόμη και συνειδητά θα γίνονταν θύματα εκμετάλλευσης αρκεί να μη στριμώχνονταν στον μακρύ κατάλογο της ανεργίας. Απίστευτο. Πόσα χρόνια πήγαμε πίσω στις εργατικές κατακτήσεις; Πού είναι κρυμμένοι όλοι αυτοί οι εργατοπατέρες που υποτίθεται ότι πάλευαν για τα συμφέροντα και τις κατακτήσεις μας;

Με ερωτηματικά δεν πάει μπροστά ο τόπος. Κι όταν διαπιστώνεις ότι τα βήματα, όταν πρόκειται για άρση δικαιωμάτων γίνονται με άλματα, ενώ όταν πρόκειται για αυξήσεις οι εργοδότες σφυρίζουν αδιάφορα. Και γιατί να μην είναι έτσι; Η κυβέρνηση τους αβαντάρει καθημερινά. Στη Βουλή έχει στηθεί ένα εργαστήρι νομοθετημάτων που με τη διαδικασία του επείγοντος περνούν, με ισχνή πλειοψηφία, το ένα μετά το άλλο τα αντεργατικά μέτρα.

Μερικοί εργοδότες είναι βασικότεροι του βασιλέως. Εφαρμόζουν τις όποιες εμπνεύσεις έχουν οι κυβερνώντες πριν ακόμα τις νομοθετήσουν. Εκεί φτάσαμε... Πώς να μην είναι όλος αυτός ο κόσμος «μουδιασμένος»;

Προσπαθώ να βάλω κάτω τα πράγματα και να τα δω με μεγαλύτερη προσοχή ελπίζοντας ότι κάπου θα υπάρχει μια χαραμάδα φως και αισιοδοξίας για το αύριο. Θέλω να το δω. Το χρειάζομαι, όπως το χρειάζονται κι όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας.

Κάποιος ας τους φωτίσει να αλλάξουν ρώτα εκεί στην κυβέρνηση. Μέρες που είναι υπάρχουν ακόμα περιθώρια για βελτίωση του κλίματος. Αλλιώς πώς θα 'ρθει η ανάπτυξη, πώς θα ξανασταθούμε, σαν χώρα, στα πόδια μας, πώς θα εμπνεύσουμε τα παιδιά μας να βάλουν στόχους και να τους παλέψουν, να τους υλοποιήσουν;

Οι αλλαγές στους δήμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Πειραιά και αλλού, έδειξαν πως κανείς πολίτης δεν κλείνει τα μάτια απέναντι σε ουσιαστικά ζητήματα. Είναι εκεί τις κρίσιμες ώρες και τιμωρεί τους αλαζόνες και δείνει λύσεις χωρίς να δημιουργεί αδιέξοδα.

Το 2011 που μας άνοιξε την πόρτα του, θέλουμε να πιστεύουμε πως θα φέρει, δεν μπορεί, κάτι καλό. Ας ελπίσουμε πως δεν θα διαψεύσει την τελευταία ελπίδα μας. Κι αν γίνει έτσι, του χρόνου τέτοιον καιρός, ίσως ξαναδούμε χαμογελαστά πρόσωπα στους δρόμους να χορεύουν...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην τακτική στήλη μου "Επισημάνσεις" στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.
  

Είδα την είδηση σε αθηναϊκό Site και καθόλου δεν μου άρεσε που μια ημερήσια εφημερίδα των Χανίων, ο ΝΕΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ δεν έχει βγάλει φύλλο από την 31.12.2010. Το μυαλό μας πάει στο κακό και στους 25 εργαζόμενους εκεί, αν και με τις επαρχιακές εφημερίδες ποτέ δεν ξέρεις. Μακάρι να πρόκειται για ένα μικρό τάιμ άουτ και τίποτα περισσότερο.

Θυμάμαι τότε που κάτι σχεδιάζαμε στο Ρέθυμνο και είχαμε κάνει κουβέντες με τον Γιώργο Ζακυνθινό, αρχισυντάκτη τότε του ΚΗΡΥΚΑ για να χρησιμοποιήσουμε τα σύγχρονα πιεστήρια του. Από τότε πέρασε πολύς καιρός... Ο Γιώργος “έφυγε” ξαφνικά πολύ νέος από τη ζωή (συμβαίνουν αυτά με τους δημοσιογράφους, η φύση της δουλειά, βλέπεις...) τα σχέδια ματαιώθηκαν, οι αναμνήσεις όμως από τις επισκέψεις στα γραφεία της εφημερίδας έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό μου. Και δεν πρόκειται να φύγουν εύκολα...

Αναρωτιέμαι μάλιστα γιατί να “χρησιμοποιούν” την κρίση για να πάρουν τέτοιες επώδυνες αποφάσεις. Πού είναι η οικογένεια Μητσοτάκη που έχει και μια συναισθηματική σχέση με την εφημερίδα; Και ο βουλευτής κ. Νικηφοράκης που διετέλεσε πολλά χρόνια διευθυντής της γιατί δεν λέει κάτι μόνο κρύβεται;

Και κάτι ακόμα: Είναι δυνατόν να ανασταλεί η έκδοση μιας ημερήσιας εφημερίδας και να μην υπάρχει ένα, έστω, σημείωμα γι' αυτή την πράξη της και την ενέργειά της;

Η κρίση στον Τύπο, τεχνητή κατά την άποψή μου, με το κέντρο φαίνεται ότι χτυπά και την περιφέρεια αν και δεν θα έπρεπε. Εντελώς διαφορετικά είναι τα κόστη έκδοσης. Κάποιους πρέπει να τους σταματήσει αυτούς τους αλιτήριους. Οδηγούν τεχνητά στην απόγνωση μια ολόκληρη κοινωνία. Ντροπή τους!

• Δείτε ΕΔΩ άλλο δημοσίευμα για το ίδιο θέμα. Κι ΕΔΩ.
• Πολύ κουβέντα γίνεται τον τελευταίο καιρό για το ευρώ. Ιδού κάποιοι που έχουν χιούμορ πως προσεγγίζουν την υπόθεση νόμισμα. Ωστόσο αν σας περισσεύουν χρήματα έχετε υπόψη σας ότι αρχίζουν πρόωρα οι εκπτώσεις φέτος. Δείτε ΕΔΩ. Την ίδια ώρα κάποια "πολιτιστικά κέντρα" του βάζουν λουκέτο λόγω κακής λειτουργίας σε οικονομικά θέματα, βεβαίως, βεβαίως... Ποια είναι αυτά τα μαγαζιά; Ιδού.

Πρωτοσέλιδα του ουγγρικού Τύπου αναδεικνύουν το πρόβλημα με έξυπνους τρόπους...

Δύο ουγγρικές και μία γερμανική εφημερίδα διαμαρτύρονται σήμερα στην πρώτη τους σελίδα για τον νέο ουγγρικό νόμο περί Τύπου και ζητούν "ελευθεροτυπία".

"Η ελευθεροτυπία δεν υπάρχει πια στη Ουγγαρία", είναι η μοναδική φράση, στα ουγγρικά, που φιλοξενείται στην πρώτη σελίδα της σημαντικότερης ουγγρικής εφημερίδας, της Nepszabadsag. Η ίδια φράση επαναλαμβάνεται στη συνέχεια σε όλες τις γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την εναλλασσόμενη προεδρία της οποίας ανέλαβε από την 1η Ιανουαρίου η Ουγγαρία.

"Ο νόμος περί Τύπου δεν εξυπηρετεί παρά τους αυταρχικούς στόχους της κυβέρνησης του Fidesz (του κόμματος του πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπαν, που διαθέτει την πλειοψηφία των δύο τρίτων στο κοινοβούλιο) και επιτρέπει τον περιορισμό, την επιβολή κυρώσεων και, τελικά, την εξουδετέρωση όσων έχουν αντίθετη άποψη", αναφέρεται στο κύριο άρθρο της εφημερίδας.

Στο Βερολίνο, η Tageszeitung φιλοξενεί τον ίδιο τίτλο στην πρώτη της σελίδα με την ίδια γραμματοσειρά.

Η ουγγρική Nepszava απαιτεί στην πρώτη σελίδα την ελευθερία του Τύπου, στα ουγγρικά και τα αγγλικά, προσθέτοντας: "Οφείλουμε να υπερασπισθούμε τα δικαιώματά μας". "Ελπίζουμε ότι η Ευρώπη θα αντιληφθεί τα αντιδημοκρατικά μέτρα και θα λάβει τις δικές της συνετές, διπλωματικές αποφάσεις, αν και η μεγάλη πλειοψηφία του ουγγρικού λαού δεν αντιλαμβάνεται τίποτε".

Τον Δεκέμβριο, δύο εβδομαδιαίες εφημερίδες, η Magyar Narancs και η ES διαμαρτυρήθηκαν αφήνοντας λευκές τις πρώτες τους σελίδες.

Ο χωρίς προηγούμενο στην Ευρωπαϊκή Ένωση νέος ουγγρικός νόμος, ο οποίος ετέθη σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου, προβλέπει την επιβολή προστίμου έως και 730.000 ευρώ στα ραδιο-τηλεοπτικά δίκτυα σε περίπτωση "προσβολής του δημοσίου συμφέροντος, της δημόσιας τάξης και της ηθικής" 'ή σε περίπτωση μετάδοσης μεροληπτικών πληροφοριών", χωρίς ωστόσο αυτές οι έννοιες να προσδιορίζονται σαφώς.

Επιτρέπει επίσης στο νεοσύστατο Συμβούλιο των Μέσων Ενημέρωσης τον έλεγχο όλων των μέσων και των εγγράφων ενός οργάνου του Τύπου, πριν ακόμη διαπιστωθεί αδίκημα. Σύμφωνα με το κείμενο, οι δημοσιογράφοι είναι υποχρεωμένοι να αποκαλύπτουν τις πηγές τους για θέματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας.

Ο νόμος επικρίθηκε από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, πολλές κυβερνήσεις χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και κυρίως της Γερμανίας, οργανώσεις για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου και την Ένωση Ευρωπαϊκών Πρακτορείων Ειδήσεων (EANA).

Τα αποτελέσματα του νέου νόμου έγιναν ήδη αισθητά στη δημόσια τηλεόραση, όπου η παρουσία της κυβέρνησης ανήλθε σε 264 λεπτά, ενώ τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης δεν είχαν δικαίωμα παρά σε 111 λεπτά παρουσίας συνολικά.

• Από το Newscode.gr.
  
• Να και οι πρώτες αντιδράσεις. Διαβάστε ΕΔΩ.