Κυκλοφορεί ήδη στα e-mail. Έτσι έφτασε και στο δικό μου...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 15/01/2011

Θέλω, έχω ανάγκη, όπως κι εσείς που με διαβάζετε να κάνω θετικές σκέψεις. Να φέρω στο μυαλό μου όμορφες εικόνες, να ξανακάνω σχέδια κοντοπρόσθεσμα και μακροπρόθεσμα, να ανοίγω διάπλατα την αγκαλιά μου στους ανθρώπους και να μοιράζομαι μαζί τους δυνατές συγκινήσεις.

Έτσι δεν κάναμε πάντα στο έμπα μιας καινούριας χρονιάς; Και τότε γιατί νοιώθω να με κοιτάζεται με υποψία και να λέτε από μέσα σας πως «του χρειάζεται μια άσπρη μπλούζα κι ο εγκλεισμός σ' ένα ίδρυμα για ανίατες ασθένειες;

Μήπως βλέπετε πολύ τηλεόραση; Μήπως έχετε εναποθέσει την ενημέρωσή σας στα δελτία των οκτώ που σπέρνουν τον τρόμο και την απογοήτευση; Μήπως έχετε πάθει ήδη κατάθλιψη κι αρνιέστε να δείτε τη ζωή που κινείται δίπλα σας;

Όχι δεν θα σας πω ότι η κατάσταση γύρω μας δεν είναι δύσκολη. Είναι. Αλλά θυμάστε, αλήθεια εποχή χλιδής και πολυτέλειας για τους ανθρώπους της τάξης μας; Δε φαντάζομαι. Πάντα οι δυσκολίες ήταν μεγάλες, θεόρατες για το μπόι μας. Αλλά τα βγάζαμε πέρα. Γιατί όχι και τώρα; Γιατί όχι και σε τούτες τις εποχές;

Το ζητούμενο είναι να πούμε όχι στην απομόνωση, την μεθοδευμένη απογοήτευση, την απόσυρση από τα κοινά Αυτό θέλουν. Γιατί έτσι θα είμαστε εύκολος στόχος. Θα τους κάνουμε τη χάρη; Εγώ λέω όχι. Και ευτυχώς, δεν το λέω μόνο εγώ...

Όλο και πληθαίνουν οι φωνές αντίστασης. Τα κινήματα που δημιουργούνται για μικρές ίσως αιτίες και εξελίσσονται σημαντικά τόσο που να τρομάζουν τους κρατούντες. Είδατε τι έγινε την περασμένη εβδομάδα με το κίνημα ενάντια στα διόδια; Φοβήθηκαν, κυβέρνηση και μεγαλοεργολάβοι και βγήκαν να φοβίσουν, τι άλλο να κάνουν με σκληρές τιμωρίες.

Αλλά ο κόσμος «ξύπνησε». Άρχισε να λέει τα δικά του «όχι» και να δηλώνει αποφασισμένος να δώσει ένα «μάθημα», έξω από κόμματα και σχηματισμούς. Αυτό βέβαια την αρχή ξενίζει. Μοιράζαμε, πριν λίγες μέρες μια εφημερίδα που βγάζουμε στη γειτονιά, δωρεάν και ο κόσμος απορούσε: «Με ποιο κόμμα είσαστε;» Χρειάστηκε να έχουμε υπομονή μαζί τους για να αντιληφθούν τη μεγάλη αλήθεια: Αρκεί να θέλεις, αρκεί να είσαι είσαι ανοιχτός και διαθέσιμος μπροστά στις προκλήσεις, αυτή η συσπείρωση είναι που φοβίζει αυτούς που καθημερινά προσπαθούν να σπείρουν τον φόβο και τον πανικό για να μας έχουν υποχείριο.

Οι καιροί αλλάζουν. Τώρα είναι η δικιά μας ευκαιρία. Ας τους κάνουμε να ανησυχούν για το χαμόγελο και την αισιοδοξία μας. Να ψάχνουν για τις αιτίες. Να ρωτούν ψυχολόγους για τα αίτια των θετικών σκέψεων μας. Μπορούμε. Αρκεί να το θέλουμε, αρκεί να μπούμε στη διαδικασία να το κάνουμε. Σήμερα, αύριο, κάθε μέρα...

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου «ΡΕΘΕΜΝΟΣ» στην ομώνυμη στήλη.