Αυτό είναι το νέο φύλλο του «Τύπου» που πήρε το δρόμο του για το πιεστήριο σήμερα το μεσημέρι. Πατήστε ΕΔΩ για να τη δείτε και να τη διαβάσετε...

Μια - μια μπαίνουν σε μια σειρά οι εφημερίδες που «παλεύω» αυτή την περίοδο. Ο «Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών» ολοκληρώθηκε και πήε το δρόμο του για το πειστήριο και για τα περαιτέρω. Την κλασική δηλαδή διαδρμή που ακολουθεί ένα έντυπο μέχρι να φτάσει με το ταχυδρομείο στους τελικούς αποδέκτες τους.

Δεν με άγχωσε κι αυτό το φύλλο, το δεύτερο στη συνεργασία μας με την Ο.Σ.Σ.Ε. Το αντίθετο. Όλα έγιναν με καλούς ρυθμούς κι ας ήταν μια εβδομάδα «πιεσμένη» λόγω και της χθεσινής 24ωρης απεργίας των ανθρώπων που εργάζονται στα ΜΜΕ.

Ο πρόεδρος και ο γραμματέας άψογοι και η συνεργασία με τη γραφίστρια, την Πόπη, πάρα πολύ καλή. Αυτό το κορίτσι με εκπλήσσει κάθε φορά για την ποιότητα της δουλειάς της και την επαγγελματική της επάρκεια.

Και τώρα βάζουμε μπροστά τον νέο ΚΡΕΟΝΤΑ. Δουλεύτηκε στο περιεχόμενο και τη θεματολογία του, στήθηκε σε σελίδες και σήμερα το μεσημέρι παραδόθηκε στο τυπογραφείο για να δουλευτεί. Ελπίζω από Δευτέρα να έχω στα χέρια το PDF από τον Νίκο για να περάσουμε τις τελευταίες πινελιές και να πάει για εκτύπωση. Το θέμα είναι να κυκλοφορήσει την επόμενη Κυριακή, οπότε και ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ έχει την ετήσια συνεστίαση του στην παλιά ταβέρνα του ΚΡΗΤΙΚΟΥ, Μνησικλέους 25 στην Πλάκα.

Έχω την αίσθηση ότι όλα λειτουργούν καλά και ο στόχος θα επιτευχθεί. Κι αμέσως μετά, βουρ για τη ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ...

Δεύτεροι χαιρετισμοί σήμερα. Το πήρατε είδηση; Μπορεί και να μη λέει τίποτα πια στους μη θρησκόληπτους Αθηναίους, αλλά για μας, τα παιδιά της επαρχίας, είχε κάποτε μεγάλη αξία. Άσε που, τέτοιες μέρες, όπως και τώρα «μύριζε» άνοιξη έξω κι ήταν χαρα Θεού...

Με το ΠΟΝΤΙΚΙ ανδρώθηκα ως δημοσιογράφος. Δεν έχω χάσει φύλλο. Πάντα μου άρεσε η διεισδυτική ματιά του στα γεγονότα και το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 18/03/2011

Στις 9 Μαρτίου 1979, μια ασυνήθιστη εφημερίδα κυκλοφορούσε. Πριν απ’ όλα με ένα ασυνήθιστο όνομα: «Το Ποντίκι». Ύλη 12 σελίδων με τιμή 10 δραχμές – τόσο κόστιζαν τότε τα ημερήσια φύλλα. Από άγχος, βιασύνη και ενθουσιασμό, η εφημερίδα στην πρώτη σελίδα αναφέρει την ημερομηνία έκδοσής της, αλλά όχι... το έτος!

Η ύλη της ήταν γραμμένη εξ ολοκλήρου από τους τότε μετόχους τής “Ποντίκι ΕΠΕ”: Ερρίκο Μπαρτζινόπουλο, Παντελή Τρωγάδη, Γιώργο Κοντογιάννη, Δημήτρη Κωστιδάκη και τον Κώστα Παπαϊωάννου, τον άνθρωπο που για πολλά χρόνια έκτοτε καθόρισε το στυλ και τη φυσιογνωμία αυτής της ασυνήθιστης εφημερίδας.

Κάτω από το λογότυπό της αυτοπροσδιοριζόταν ως «πολιτική - σατιρική - αποκαλυπτική εφημερίδα». Αυτήν ακριβώς τη σειρά... προτεραιότητας κράτησε από τη μέρα της έκδοσής της μέχρι τις μέρες μας. Πολλοί σπουδαίοι δημοσιογράφοι πέρασαν απ’ αυτή την εφημερίδα, οι εποχές κυλούσαν και το στυλ γραφής εξελισσόταν μαζί με τα πολιτικά – και τα... γενικότερα – ήθη. Επίσης η δημοσιογραφία άλλαζε συνεχώς, όπως και ολόκληρος ο χώρος των ΜΜΕ.

Το «Π» όμως – αλλάζοντας μοιραία κι αυτό –, στην πορεία του χρόνου, κράτησε αυτές τις τρεις προτεραιότητες, μ’ αυτήν ακριβώς τη σειρά.

1 Ήταν πάντα – και συνεχίζει να είναι – μια κατ’ εξοχήν πολιτική εφημερίδα. Έβλεπε ωστόσο – και βλέπει – την πολιτική με τον δικό της τρόπο: είχε πάντα πολιτική άποψη και δεν... ντρεπόταν να την γράψει. Είχε πάντα ξεκάθαρη τοποθέτηση και την υπερασπιζόταν, ακόμη κι όταν όλοι οι άλλοι βρίσκονταν απέναντι. Κατά κανόνα, το ξεροκέφαλο «Π» δικαιωνόταν όταν τόσοι και τόσοι άλλοι υποχρεώνονταν σε άγαρμπες κωλοτούμπες. Ίσως επειδή πάντα έβλεπε – και βλέπει – την πολιτική όπως τη γέννησε η... μαμά της: γυμνή από τα πρόσκαιρα φτιασιδώματα και τα φτηνιάρικα μακιγιάζ ενός πολιτικού συστήματος που σήμερα χρεοκοπεί παρασύροντας τη χώρα στη δική του χρεοκοπία.

2 Ήταν πάντα – και συνεχίζει να είναι – σατιρικό. Δίχως... έλεος για κανέναν. Χιούμορ αυστηρό, αυθεντικό, πηγαίο, αυτοσαρκαστικό και, κυρίως, καλοπροαίρετο. Το «Π» και η χυδαιότητα όλα αυτά τα χρόνια δεν συναντήθηκαν...

3 Ήταν πάντα – και συνεχίζει να είναι – αποκαλυπτικό. Όχι όμως με την έννοια του συρμού. Το «Π» δεν στεκόταν ούτε στέκεται σε «σκάνδαλα» της μιας ημέρας, που πουλάνε – αν πουλάνε – λίγα παραπάνω φύλλα και ύστερα δεν τα θυμάται κανείς. Στο «Π» η αποκάλυψη είχε πάντα έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα: είναι πάντα εξαιρετικά αποκαλυπτικό για τους αναγνώστες του το να διαβάζουν την όψη των πραγμάτων που οι περισσότεροι τούς κρύβουν.

Στις μέρες μας, με τα περισσότερα ΜΜΕ να «αποκαλύπτουν» καθημερινά «κάτι», ο ελληνικός λαός είναι περισσότερο απληροφόρητος από ποτέ. Ίσως γι’ αυτό οι αναγνώστες του «Π» σήμερα, όταν όλα τα σκιάζει η φοβέρα, κρατώντας στα χέρια τους αυτή την εφημερίδα, αντιλαμβάνονται περισσότερο από ποτέ τι είναι – και τι θα έπρεπε να είναι! – η «αποκαλυπτική δημοσιογραφία»...

Με λόγο καθαρό, το «Π» παίρνει πάντα το ρίσκο να λέει τη γνώμη του χωρίς «φόβο και πάθος» και ζητάει τη στήριξη των αναγνωστών του δίνοντας ως «αντίδωρο» πρωτότυπο ρεπορτάζ, άποψη με στέρεα επιχειρήματα και εντιμότητα απέναντι στον εαυτό του και το κοινό του.

Γι’ αυτό άλλωστε, παρά τις συγκλονιστικές αλλαγές σε όλο το φάσμα των ΜΜΕ, υπάρχει και σήμερα, ύστερα από 32 ολόκληρα χρόνια. Με συνέπεια βρίσκεται κάθε Πέμπτη πρωί στα περίπτερα, προσπαθώντας να είναι περισσότερο αποκαλυπτικό, περισσότερο ανατρεπτικό, περισσότερο απρόβλεπτο…

Ένας αναγνώστης από τότε προσυπογράφει...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη "Επισημάνσεις".
  

Ο χώρος του Πανελληνίου δεν είναι ότι καλύτερο για Συνέλευση, αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ήμασταν από όλους τους κλάδους του Τύπου και της Ενημέρωσης. Θα μπορούσε να ήμασταν και περισσότεροι...

Οι συνάδελφοι παρακολουθούν τη διαδικασία της Συνέλευσης που σε αρκετές περιπτώσεις είχε και εντάσεις... Χωρίς ευτυχώς να δημιουργηθούν επεισόδια...

Κάμερες καταγράφουν τη Συνέλευση. Για να δούμε, θα καταφέρουν να “παίξουν” αύριο την είδηση οι δημοσιογράφοι στα μέσα που εργάζονται;

Ήταν για όλους μας μιας πρωτόγνωρη διαδικασία... Μαζευτήκαμε στο κλειστό του Πανελληνίου, δίπλα στο Πεδίον του Αρεως. Μια συνέλευση όλων των εμπλεκομένων με τα ΜΜΕ ανθρώπων. Στον Τύπο, την Τηλεόραση, το Ραδιόφωνο, το διαδίκτυο, τεχνικοί και δημοσιογράφοι...

Πώς συζητούν όλοι αυτοί σε μια Συνέλευση; Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το γήπεδο είναι μεγάλο. Ακόμη και αν δεν είναι γεμάτο στις κερκίδες και τις πλαστικές καρέκλες μέσα στο γήπεδο. Πραγματικά δεν είναι εύκολη υπόθεση...

Οι ομιλητές, πρόεδροι των Σωματείων που συμμετέχουν στη σημερινή απεργία, ανεβαίνουν στο βήμα και μιλάνε στο μικρόφωνο. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν τα ηχεία. Η φωνή μέσα από αυτά έχει όγκο. Ο προβληματισμός μεταφέρεται στον κόσμο που αντιδρά με χειροκροτήματα, όταν εκτιμά ότι χρειάζεται.

Θα μπορούσε να είμαστε περισσότεροι, αλλά μάλλον δεν έχουμε κατανοήσει σε τι κατάσταση βρισκόμαστε... Νομίζουμε, ενώ βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας στην κοινωνία ότι δεν θα πειράξουν εμάς. Μέγα λάθος. Κι ενώ βλέπουμε ότι υπάρχουν μαγαζιά που έχουν ήδη βάλει “χέρι” στις εργατικές κατακτήσεις δεν σηκωνόμαστε να διαμαρτυρηθούμε. Να πάρουμε μέρος στη Συνέλευση. Να ακούσουμε του ομιλητές, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να οργανώσουμε μεθοδικά την απάντησή μας.

Είναι θετικό ότι, επιτέλους βλέπουμε να συμβαίνει το αυτονόητο. Όλοι οι άνθρωποι του Τύπου συζητούν για το μέλλον τους. Το θέλαμε χρόνια κι ευτυχώς το βλέπουμε να συμβαίνει...

Οι κάμερες καταγράφουν τη Συνέλευση. Για πρώτη φορά δυο αράδες στις εφημερίδες, τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα θα “παίξει” είδηση που μας αφορά. Συνήθως μιλούμε και γράφουμε για τα προβλήματα των άλλων. Και πώς να το καταλάβει αυτό κάποιος που δεν γνωρίζει το χώρο μας;

Σημειώνω από τα ευτράπελα που έζησα μέσα στο κλειστό του Πανελληνίου. Το προεδρείο δια στόματος Νανάς Νταουντάκη δίδει το λόγο στον πρόεδρο του Σωματείο Χάρτου και τον προσφωνεί από το μικρόφωνο “κύριο”. “Δεν είμαι κύριος, συνάδερφος είμαι” λέει κι αρχίζει την ομιλία του. Ε, θα μάθουμε σιγά – σιγά πώς λειτουργούν τα συνδικάτα. Μα χαστούκια, ίσως, αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να μάθουμε.

Χάος το γήπεδο του Πανελληνίου. Ένας ψίθυρος μεταξύ των συναδέλφων γίνεται θόρυβος στο σύνολό του.

• Δείτε ΕΔΩ φωτογραφίες από το Site της Συντονιστικής Επιτροπής των συνεργαζόμενων Ενώσεων στο χώρο των Μ.Μ.Ε. Κι ΕΔΩ δείτε τι έγραψαν συνάδελφοι στα Blog τους. Άλλη μια ανάρτηση για το χώρο μας, δείτε ΕΔΩ. Ο προβληματισμός του έχει ενδιαφέρον.
  

Την Πέμπτη 17/3 όλοι οι εργαζόμενοι στην ενημέρωση απεργούμε. Στην απόφαση αυτή έχουν ενωθεί όλα τα σωματεία των δημοσιογράφων, των τεχνικών, των διοικητικών υπαλλήλων.

Γιατί απεργούμε;

Γιατί οι Ενώσεις των εργοδοτών κωλυσιεργούν και αρνούνται συστηματικά την υπογραφή ΣΣΕ, ελπίζοντας ότι -σε συνεργασία με την κυβέρνηση- η «αγορά» θα συνεχίσει το απορρυθμιστικό έργο της, φορτώνοντας όλα τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων.

Γιατί, στο μεταξύ, οι εργοδότες στις επιχειρήσεις τους έχουν «βγάλει τα μαχαίρια» και επιτίθενται συστηματικά σε όλες τις κατακτήσεις μας:

Μειώνουν τους μισθούς, όπως στην ΕΡΤ και στο ΑΠΕ όπου μέσα σε ένα χρόνο το εισόδημα των συναδέλφων μειώθηκε κατά 30%...
Καταπατούν τα «θεσμικά» δικαιώματά μας, όπως το ωράριο, οι υπερωρίες ή τα κυριακάτικα, με αξιώσεις σαν αυτές στα αθλητικά τμήματα του «Πήγασου».

Απολύουν μαζικά συναδέλφους. Μετά το κύμα των απολύσεων, που προηγήθηκε, είναι σαφές ότι προετοιμάζεται νέα επίθεση στην απασχόληση. Γι' αυτό, οι εργοδότες αρνούνται να αναλάβουν οποιαδήποτε δέσμευση για τις θέσεις εργασίας, ενώ συστηματικά υποβαθμίζουν τις υποχρεώσεις τους φτάνοντας να ζητούν ακόμα μεγαλύτερη μείωση των αποζημιώσεων και μεγαλύτερη «χαλαρότητα» στην προστασία που προβλέπει για τους εργαζόμενους η νομοθεσία…
Προωθούν τις πιο έξαλλες μορφές «ελαστικοποίησης»των εργασιακών σχέσεων, φτάνοντας να εισάγουν στον τομέα της ενημέρωσης ακόμα και τη διαβόητη «εκ περιτροπής» εργασία.
Παρανομούν με τον πιο ασύστολο τρόπο, παρακρατώντας δεδουλευμένα για πολλούς μήνες και φτάνοντας ακόμα και να καρπώνονται τις εισφορές προς τα Ταμεία.
Μειώνουν ετσιθελικά 25% από τις αμοιβές - συμφωνίες με τους φωτορεπόρτερς.

Απέναντί μας, εκτός από τους εργοδότες, βρίσκεται και η Κυβέρνηση, με την πολιτική του μνημονίου, της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ., που ανοίγει το δρόμο για τη μείωση του εισοδήματος των συναδέλφων στα δημόσια ΜΜΕ εξαπολύοντας ταυτόχρονα, επίθεση και κατά των συνταξιούχων μας από τους οποίους έχει μειώσει δραματικά τις συντάξεις τους.

Ετσι, με τη γενικότερη πολιτική της, ανοίγει το δρόμο στην απληστία των εργοδοτών προς την πλήρη απορρύθμιση και ασυδοσία σε ό,τι αφορά τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Αυτή η πολιτική μπορεί και πρέπει να ανατραπεί.

Η απεργία της 17ης Μαρτίου είναι το πρώτο βήμα. Όλοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ απαιτούν από τις εργοδοτικές οργανώσεις να υπογράψουν άμεσα ικανοποιητικές ΣΣΕ. Καλούν, επίσης, την Κυβέρνηση να σταματήσει την τακτική του Πόντιου Πιλάτου…

Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας με απεργιακή δράση που θα έχει τα χαρακτηριστικά της κλιμάκωσης και της διάρκειας.

ΑΠΟ ΤΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΤΑ Μ.Μ.Ε.