Από την συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ, το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής...

Το κείμενο αυτό το έγραψα την πρώτη μέρα της τετραήμερης απεργία και το έβαλα στο σημειωματάριο. Η επικαιρότητα θέλει να μπαίνουν σ' αυτό το χώρο επίκαιρες ειδησούλες. Μιας και η απεργία τελείωσε, αλλά καθώς δείχνουν τα πράγματα θα τα ξαναπούμε σύντομα στου δρόμους, είπα να μην πάει χαμένο. Έτσι το έβαλα στην κεντρική σελίδα. Αφορά εμάς, τους δημοσιογράφους:

Αυτή η κωλο-τηλεόραση δημιούργησε, ανάμεσα στα άλλα κακά που έφερε και μια πλαστή εικόνα για τους δημοσιογράφους. Ξαφνικά γίναμε οι γραβατοφορεμένοι υπηρέτες του συστήματος και των αφεντάδων μας...

Ώρες – ώρες αισθάνομαι ντροπή για όσα ακούω σχετικά με τον κλάδο μου. Όχι πως είναι όλα όσα μας καταλογίζουν άδικα, αλλά με “τσαντίζει” αυτή η ισοπέδωση και ο μηδενισμός.
Και επειδή δεν είμαστε όλοι ίδιοι, έπαψα να λέω τι δουλειά κάνω και προσπαθώ καθημερινά να είμαι όσο γίνεται πιο αντικειμενικός στη δουλειά μου.

Θα μου πείτε τι τα λέω όλα αυτά τώρα... Ε να, με αφορμή τις δύο 48ωρες απεργίες βγαίνει αυτός ο προβληματισμός...

Διότι είθισται όταν απεργούν κάποιοι άνθρωποι διεκδικώντας το δίκιο τους, να απευθύνονται στην κοινωνία και να ζητούν την κατανόηση της για τα προβλήματα που δημιουργούνται από την έλλειψη προϊόντος, αλλά και τη συμπαράστασή τους.

Αναρωτιέμαι από πού θα ζητήσουν συμπαράσταση οι άνθρωποι των ΜΜΕ; Από αυτούς που με τις ειδήσεις τους, τους οδηγούν σε εθνική κατάθλιψη; Μα αυτοί έχουν την εκτίμηση ότι πρόκειται για “αλήτες – ρουφιάνους – δημοσιογράφους”...

Δύσκολοι καιροί για να κάνεις με αξιοπρέπεια τη δουλειά σου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα σκύψουμε το κεφάλι και θα το βάλουμε κάτω. Μάθαμε να δίνουμε μάχες και να τις κερδίζουμε...

Αυτή είναι η πρώτη σελίδα του νέου φύλλο του ΤΥΠΟΥ τ. 380, Απρίλιος 2011. Κι ΕΔΩ μπορείτε να τη διαβάσετε όπως θα κυκλοφορήσει σε λίγο, τυπωμένη...

Αν και ο καιρός φεύγει σαν αέρας να δείτε πόσο γρήγορα φεύγει ο μήνας... Το διαπιστώνω αυτό με τις εφημερίδες μου. Για πότε τις σχεδιάζω, για πότε τις... “στήνω” και πότε παίρνουν το δρόμο τους για το πιεστήριο προκειμένου να τυπωθούν και να κυκλοφορήσουν ανάμεσα στους αναγνώστες είναι κάτι το εκπληκτικό.

Δείτε τι γίνεται με τον “Τύπο” στο τρίτο φύλλο από την επανέκδοσή του, όπου τη δημοσιογραφική ευθύνη έχω εγώ... Όλα πήγαν περίφημα. Καλύτερα κι από τον προγραμματισμό.

Την περασμένη εβδομάδα πήρα την ύλη, εκμεταλλεύτηκα λίγο και τη δική μας απεργία, την “έστησα” γρήγορα και την παρέδωσα στην Πόπη, την Παρασκευή μου έστειλε στο e-mail το πρώτο δοκίμιο, Σάββατο το είδαμε με τον Βασίλη στο καφέ της πλατείας Εσταυρωμένου, στο Αιγάλεω και σήμερα φεύγει για το πιεστήριο.

Θα προλάβει να πάει στα σπίτια των συνταξιούχων μέχρι το Πάσχα, άρα ο στόχος επετεύχθη. Και υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να νιώθεις ότι πιάνεις τους στόχους; Νομίζω όχι...

Και να, που τώρα, στην αρχή της νέας εβδομάδας ένα – ένα μπαίνουν στη σειρά. Σήμερα φεύγει ο ΤΥΠΟΣ, αύριο ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ, ενώ η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ παίρνει τη σειρά της, πατώντας γκάζια, για την υλοποίησή της μέχρι το Πάσχα και πάντως, θέλουμε να φύγει από το ταχυδρομείο, μέχρι το τέλος του Απρίλη. Θα τα καταφέρουμε; Η ζωή έχει δείξει ότι μπορούμε. Καλή εβδομάδα!

Αυτό ήταν το Blog μου. Ρίξτε μια ματιά, "παίζει" ακόμα... Κι εδώ είναι μια από τις τελευταίες εγγραφές. Για κάποιο διάστημα "δούλευα" πειραματικά το Site  και το βάρος μου ήταν στο Blog. Με πρόδωσε από πλευράς τεχνικής υποστήριξης και... διακόψαμε τις σχέσεις μας. Πρόλαβε όμως να γράψει τη δική του ιστορία...

Όσο περνάει ο καιρός τόσο και πληθαίνουν οι επισκέψεις σ' αυτόν τον ιστότοπο... Την αρχή τις μέτραγα κάθε 5.000 νέα “χτυπήματα” από το κοντέρ της δεξιάς μπάρας, αλλά εδώ και καιρό έπαψα πια να το κάνω. Το... διπλασίασα. Κάθε 10.000 νέα “χτυπήματα” γίνονται αφορμή για ένα νέο κομμάτι αφιερωμένο σ' αυτό το Site που κινείται στα όρια του Blog και έχει στο πετσί του τη φιλοσοφία που τα κατέχει.

Πριν πέντε χρόνια μπήκα στον... πειρασμό να στήσω το δικό μου Blog. Ήμουν ήδη αρκετά “μεγάλος” για να μάθω τη δύναμη των νέων τεχνολογιών... “Ηθικός” αυτουργός ο Δήμος που με παρακίνησε να το κάνω...

Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον μέσον επικοινωνίας και το προχώρησα πολύ. Μόνο που τα Blog είναι free, οι ιδιοκτήτες κάπου “χαμένοι” στην Αμερική και ποτέ δεν ξέρεις πότε θα στην... κάνουν και θα σε αφήσουν ξεκρέμαστο χωρίς... σέρβις, χωρίς σερβερ, στο έλεος του Θεού...

Άντεξα δυο ολόκληρα χρόνια. Την τελευταία χρονιά μάλιστα πλήρωσα και ένα ποσό για να έχω περισσότερο χώρο ώστε να “ανεβάζω” πιο πολλές φωτογραφίες. Σιγά που θα το σέβονταν... Αύγουστος του 2008 ήταν θυμάμαι, που ολοκληρώθηκε αυτή η ιστορία.

Λίγο νωρίτερα, είχα αρχίσει να συζητάω με τον Δήμο για Site αυτή τη φορά. Από Έλληνες διαχειριστές που θα μπορούσα να τους μιλήσω και να συνεννοηθεί αν υπήρχε ανάγκη. Με βοήθησε μάλιστα και στο άρχικό “στήσιμο”. Ύστερα το πήρα πάνω μου. Το Blog “έκλεισε”, υπάρχει δηλαδή αλλά δεν ενημερώνεται και άρχισα να “ζεσταίνω” αυτό το χώρο. Δειλά την αρχή γιατί συνάντησα καινούρια πράγματα που έπρεπε να μάθω, πιο σοβαρά αργότερα και τώρα πια είναι... παιχνιδάκι για μένα...

Η πρώτη ανάρτηση έγινε στις 19/5/2008, όταν μετακόμισα στην Κλειούς. Θυμάμαι τότε, φίλοι μου έλεγαν να μη δίνω προσωπικού χαρακτήρα στοιχεία, όπως διευθύνσεις, τηλέφωνα κ.λπ. “Δεν ξέρεις τι κυκλοφορεί στο διαδίκτυο”. Τρία χρόνια μετά, μπορεί να βρήκα πολλά πράγματα μπροστά μου, αλλά δεν αντιμετώπισα περισσότερα προβλήματα απ' ότι στη πραγματική ζωή. Άλλωστε τι είναι το internet, εικόνα της ζωής μας είναι...

Μέχρι σήμερα έχω κάνει 1.522 εγγραφές σ' αυτό το Site. Αντιλαμβάνομαι ότι αλλάζουν όλα γύρω μου. Κι εγώ δεν κάθομαι με σταυρωμένα τα χέρια. Μαθαίνω, ενημερώνομαι, προσπαθώ να χρησιμοποιώ ως συμπληρωματικά εργαλεία, το Facebook και το Twitter. Έχω γνωρίσει πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους μέσα από αυτά.

Αλλά κι αυτά δε με άφησαν έτσι. Μου έστειλαν νέους αναγνώστες που μοιράστηκαν μαζί μου τα σχόλια και τις επισημάνσεις πάνω στην καθημερινότητα.

Σας ευχαριστώ από καρδιάς γι' αυτή την προτίμηση. Καθημερινά προσπαθώ να φανώ αντάξιος...

Τελικά η προγραμματισμένη πορεία των ανθρώπων του Τύπου στο υπουργείο Εργασίας δεν έγινε. Μείναμε μόνο στη συγκέντρωση, έξω από το κτίριο της ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 20. Οι συγκεντρωμένοι απεργοί απαίτησα από το Διασωματειακό να ανέβει στον 5ο όροφο των γραφείων και να συνεδριάσει ξανά με στόχο τη συνέχιση της απεργίας σε ολόκληρο τον κλάδο από Δευτέρα.

Άδειο το βήμα των ομιλητών, περιμένοντας την απόφαση του Διασωματειακού. Ούτε ο ήλιος που είναι μπόλικος έγινε αφορμή να διαλυθεί ο κόσμος. Έχουμε γαϊδουρινή υπομονή και θα περιμένουμε εδώ, στο δρόμο, μέχρι να τελειώσουν”...

Το αδιαχώρητο έζησε για περισσότερο από τρεις ώρες η Ακαδημίας, καθώς οι τροχονόμοι είχαν κλείσει το δρόμο στο ύψος της Νομικής (Σίνα). Τα ίδια και στη Σόλωνος. Οι συγκεντρωμένοι απεργοί, καμιά 400αριά με τα πανό τους έχουν καταλάβει το οδόστρωμα μπροστά από την ΕΣΗΕΑ απαιτώντας συνέχιση της απεργίας...