ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 26/02/2011

Δεν ξέρω αν σας έχει προβληματίσει που κάθε φορά, όταν υπάρχει σε εξέλιξη μια μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση, πάντα ή σχεδόν πάντα προκύπτουν και γεγονότα άσχημα, ώστε να στραφούν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας και να... ξεχαστεί η πραγματική αιτία της διαδήλωσης και τα ουσιαστικά αιτήματά της.

Η μεγάλη κινητοποίηση της περασμένης Τετάρτης στην Αθήνα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δείτε: Από την Κυριακή που είχαμε τα επεισόδια στο Γ. Καραϊσκάκη, στο περίφημο ντέρμπι των “αιωνίων” αντιπάλων, άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι κάτι θα συμβεί και στην πορεία της Τετάρτης. Θα μου πείτε: Μα το ένα είναι αθλητικό, το άλλο πολιτικό. Ε, μην τρελαίνεστε... Στον χουλιγκανισμό αυτά τα δύο είναι συγκοινωνούντα δοχεία...

Την Τρίτη ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ είχε στην πρώτη του σελίδα ένα σχόλιο που παραξένεψε εμάς του μη μυημένους. Έλεγε με λίγα λόγια, ότι “προσέξτε γιατί προβοκάτορες θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν προβλήματα στην πορεία. Να τους απομονώσουμε”.

Προσωπικά μου έκανε εντύπωση γιατί γνωρίζω πως το μπλοκ του ΠΑΜΕ με την εμπειρία των μελών του ΚΚΕ ξέρει να περιφρουρεί του αγώνες του, κυρίως από προβοκάτορες. Έτσι έγινε και προχθές. Τα δύο μπλοκ του ΠΑΜΕ δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Η πορεία ολοκληρώθηκε χωρίς να προκύψει κάτι.

Δεν έγινε όμως το ίδιο και τους άλλους συγκεντρωμένους απεργούς. Και δεν αναφέρομαι στο μπλοκ των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Ήταν τόσο ισχνό που δεν χωρά κανένα σχόλιο και θα πρέπει κάποια στιγμή να μας προβληματίσει το ποιους τελικά και σε ποιο επίπεδο εκπροσωπεί...

Στο άλλο όμως, αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, οι διεισδύσεις περίεργων ομάδων πάντα γίνεται. Και τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Ποιος θυμάται τώρα γιατί έγινε η απεργία της 23 Φλεβάρη; Κι όμως τα αιτήματα είναι συγκεκριμένα:

Οι συγκεντρωμένοι απεργοί αντιδρούσαν στην πιο ακραία νεοφιλελεύθερη επίθεση που δεχόμαστε σε βάρος των δικαιωμάτων και της ζωής μας. Η Κυβέρνηση και η Τρόικα, με πρόσχημα την οικονομική κρίση τα προβλήματα του δημοσίου χρέους και με τα μέτρα του μνημονίου αφαιρούν ένα – ένα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας, για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των δανειστών, των κερδοσκόπων, των τραπεζιτών και των εργοδοτών.

Η επίθεση που δεχόμαστε αφορά το σύνολο των δικαιωμάτων μας. Μειώθηκαν και μειώνονται κατακόρυφα τα εισοδήματά μας μέσα από την κατάργηση του 13^ου και 14^ου μισθού, της 13^ης και 14^ης σύνταξης μέσα από την αύξηση του ΦΠΑ και τις αυξήσεις στα είδη πλατιάς κατανάλωσης, μέσα από τις αυξήσεις στα διόδια και τις τιμές των εισιτηρίων.

Κατάργησαν και καταργούν τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Μετά την κύρια ασφάλιση στο τραπέζι του Προκρούστη βρίσκονται οι επικουρικές συντάξεις.

Συγχωνεύονται, καταργούνται και υποβαθμίζονται οι Δημόσιες Υπηρεσίες και οι Δημόσιες Επιχειρήσεις με μοναδικό κριτήριο τον περιορισμό των δαπανών και των κοινωνικών υπηρεσιών. Αποδιαρθρώνονται οι δημόσιες συγκοινωνίες, η Δημόσια Παιδεία, η Δημόσια Υγεία με τις καταργήσεις Υπηρεσιών και με μεταφορά του κόστους στις πλάτες των εργαζομένων και της κοινωνίας.

Καταργούνται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και συρρικνώνονται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και μέσα από τις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις ικανοποιούνται τα αιτήματα των εργοδοτών για τον περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Οι εποχές αλλάζουν. Ένα όμως μένει σταθερό κι αναλλοίωτο στο χρόνο. Οι προβοκάτορες. Που θα είναι, δυστυχώς, πάντα παρόντες εκεί που θα συμβαίνουν μεγάλα γεγονότα για τους εργαζόμενους. Σε μας πέφτει το χρέος να τους απομονώσουμε. Είναι ξένο σώμα. Μακριά και έξω από τα ζητήματα των εργαζομένων, εξυπηρετεί άλλους, προφανείς, σκοπούς. Αυτούς του αποπροσανατολισμού...

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου «ΡΕΘΕΜΝΟΣ» στην ομώνυμη στήλη μου.