Ένα φεστιβάλ στο Θραψανό Ηρακλείου Κρήτης που αξίζει να το ζήσετε από κοντά!

xoma.nero.fotia2025

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού σε συνεργασία με τo Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής, τη Βρετανική Σχολή Αθηνών, το Υπουργείο Πολιτισμού την υποστήριξη της ΔΗΝΕΠΟΚ (Δ/νση Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς)  τη συμμετοχή των Αγγειοπλαστών του Θραψανού, διοργανώνει σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων εστιασμένων στην Κρητική παραδοσιακή κεραμική και τον πολιτισμό της Κρήτης, με την στήριξη της Περιφέρειας Κρήτης υπό την αιγίδα του Δήμου Μινώα Πεδιάδας. Δείτε το σημερινό πρόγραμμα ΕΔΩ.

musiki.iulios2025

Στο κοιμητήριο του Θραψανού

Posted in Τα δικά μου

Δυο μαρμαρόπλακες υπενθυμίζουν το “πέρασμα” των γονιών μου από τούτη τη γη. Τα ονόματά τους χαραγμένα με την ημερομηνία της γέννησης και την ηλικία... Υπήρξαν; Χωρίς αμφιβολία θα ζουν για πάντα στις καρδιές μας κι ας έφυγαν από κοντά μας...

Γροθιά στο στομάχι που μας χρειάζεται, είναι μια επίσκεψη στο κοιμητήριο του χωριού. Η πρώτη εντύπωση είναι ότι γιγαντώθηκε τα τελευταία χρόνια. Είχα καιρό να πάω και μου φάνηκε πολύ μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά.

Νέοι τάφοι, και μέσα στα εικονοστάσια γνωστές φάτσες ανθρώπων που ήξερα όσα ζούσαν και νέα συνομήλικα μου ή μικρότερα παιδιά.

Μια σκληρή υπενθύμιση πως δεν θα είμαστε για πάντα σε τούτο τον κόσμο. Καλύτερα να χαμηλώσουμε ταχύτητες, να απολαμβάνουμε όσα έχουμε, να καλύπτουμε τις πραγματικές μας ανάγκες και να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι, χωρίς να κρατάμε κακίες για μικρά πράγματα.

Μια υπενθύμιση για να χαιρόμαστε τα μικρά καθημερινά πράγματα, τους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε πράγματα, αυτούς που η ανάγκη μας έταξε να δουλεύουμε στο ίδιο περιβάλλον, να περνάμε μεγάλο μέρος του χρόνου μας μαζί τους και να μοιραζόμαστε τον αέρα που αναπνέουμε.

Χρειαζόταν αυτή η επίσκεψη για να χαμηλώσουμε λίγο τα φτερά μας, να κάνουμε πιο ρεαλιστικούς τους στόχους μας, να αγαπάμε καλύτερα τους συνανθρώπους μας. Είναι μάταιο να επενδύεις σε οικογενειακούς τάφους, ωραία μαρμάρινα μνημεία που έχουν χαραγμένα πάνω τους “σοφά” ρητά για να τα διαβάσουν όσοι ζουν και μπορεί να τα δουν ως επισκέπτες.

Το απόλυτο μηδέν ακολουθεί. Δυο μέτρα γης για τον καθένα μας. Αυτό μόνο να κατανοούσαμε και τι στον κόσμο... Μα νοιώθουμε νέοι, υγιείς και δυνατοί και νομίζουμε πως έτσι θα' ναι για πάντα. Λάθος που κάνουμε...

Μια φωτογραφία από τα παλιά

Posted in Τα δικά μου

Ασπρόμαυρη, ξεθωριασμένη από το χρόνο φωτογραφία... Την είχε φυλαγμένη η αδερφή μου Στασούλα και μου την έδωσε να τη δω. Είναι ο πατέρας μου Λευτέρης στη μέση με το κρητικό κεφαλομάντιλο, αριστερά του ο αδερφός του θείος, Αντίγονος και δεξιά του ένας χωριανός μας, ο Χρήστος του Κουκούλα. Και οι τρεις έχουν “φύγει” από τούτη τη ζωή.

Η φωτογραφία δεν έχει κανένα σχόλιο πίσω. Συνήθως ο πατέρας μου σημείωνε τη χρονολογία με μολύβι πίσω κι αυτό έμενε αναλλοίωτο στο χρόνο. Είναι όμως αρκετά νέοι και οι τρεις και μπορούμε να υποθέσουμε πότε θα πρέπει να την τράβηξαν,

Η Στασούλα με την Μαλάμω την τοποθετούν εκεί γύρω στα τριάντα του και πρέπει να τραβήχτηκε έξω από το πατρικό τους ή στην πιπεριά του Φώτη στην πλατεία του χωριού. Γεννημένος το 1919, ήταν ο πατέρας μου...

Την βάλαμε κάτω και την κουβεντιάσαμε. Μιλήσαμε για πιθανά σενάρια ως προς τον τον τόπο και ως προς τον το χρόνο που τραβήχτηκε. Έτσι κι αλλιώς η φωτογραφία εκείνα τα χρόνια δεν ήταν μια απλή υπόθεση. Έπρεπε να συντρέχουν πολλοί λόγοι. Και φυσικά να έχει περάσει από το χωριό ο φωτογράφος. Να στήσει το τρίποδό του και να βγάλει τη φωτογραφία με την πλάκα του...

Θυμάμαι μια τέτοια στιγμή στο πατρικό μου, όταν πέρασε ο φωτογράφος. Όπως θυμάμαι κι αυτούς περνάγανε αργότερα για να πάρουνε παλιές φωτογραφίες και να τις κάνουνε μεγέθυνση με τα πρώτα χρώματα εκείνης της εποχής. Θυμάμαι που ο παππούς με τη γιαγιά δεν είχανε μαζί φωτογραφίες και ο φωτογράφος ζήτησε δύο ξεχωριστές φωτογραφίες για να τις μοντάρει σαν να είχαν φωτογραφηθεί μαζί. Και τα κατάφερε μια χαρά.

Αργότερα βέβαια το φώτοσοπ μας έδωσε δυνατότητες πάρα πολλές, με τις φωτογραφίες, αλλά εγώ θα θυμάμαι πάντα την τεχνολογία με την οποία “δούλευαν”. Πρωτόγονη και πάντως πολύ εντυπωσιακή για τα αποτελέσματα που έδινε. Είτε με το φίλμ αργότερα, χρωματιστό ή ασπρόμαυρο, είτε ψηφιακή και με τεράστιες δυνατότητες στις μέρες μας, πάντα μου άρεσε και τη χρησιμοποιώ επαρκώς σε κάθε ευκαιρία, ακόμα και σ' αυτό το Site, όπως διαπιστώνετε.

Βαθμοί, χαμόγελα και... κατήφεια

Posted in Κρήτη

Από το σημερινό μπάνιο στην όμορφη παραλία του Τσούτσουρου στα νότια του νομού Ηρακλείου. Η φωτογραφία έχει ληφθεί από το μπαράκι που το Σάββατο 3 Ιουλίου οργανώνει μπιτς πάρτι.

Το έζησα ξανά αυτές τις μέρες το φαινόμενο. Έτσι κι αλλιώς επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, τέτοια εποχή. Τα σχολεία ολοκλήρωσαν τη χρονιά τους την προηγούμενη εβδομάδα και έκλεισαν για τις καλοκαιρινές διακοπές των παιδιών. Και φυσικά έβγαλαν τα αποτελέσματά τους.

Όσοι είναι κοντά στα σχολεία μπορούν να πάνε με τους γονείς τους και να πάρουν τον έλεγχο προόδου με την αναλυτική βαθμολογία των τριών τριμήνων και των γραπτών εξετάσεων, να μιλήσουν με τους καθηγητές και γενικά να ασχοληθούν για λίγο με το αντικείμενο καθώς το καλοκαίρι “απλώνεται” όμορφο πάνω στις σκέψεις όλων.

Και ακούς τα πιο περίεργα πράγματα από μας, τους γονείς, που στην προσπάθειά μας να πιάσουν τόπο οι κόποι μας, μας “ενοχλούν” απίθανα πράγματα.

Η Πόπη “φώναζε” στην κόρη της Ιωάννα που πάει Β' Λυκείου γιατί δεν ήταν ικανοποιητικό το 17,1 που έβγαλε στα μαθήματα κατεύθυνσης. Με τους καθηγητές που της είχε στα φροντιστήρια που έκανε όφειλε, κατά την εκτίμηση της μαμάς, να είχε μεγαλύτερο βαθμό.

Ο Γιάννης θεωρεί πως ο γιος του, Αντίγονος, τέταρτος σε ολόκληρο το Ηράκλειο με 19,7 θα μπορούσε να είναι... πρώτος αφού οι τρεις πριν από αυτόν είχαν μόλις δύο τρίτα της μονάδας περισσότερο.

Ενθουσιασμένη είναι η Μαρία με το 17,6 που έβγαλε στη δευτέρα τάξη. Αλλά κι εγώ, μια χαρά θεωρώ ότι τα πήγε ο Λάμπρος με το 16,1.

Άλλωστε οι βαθμοί είναι ενδεικτικοί της πορείας προόδου στον τομέα της μάθησης. Δεν είναι το παν στη ζωή. Κι εμείς οι γονείς τους έχουμε θεοποιήσει κι απαιτούμε από τα παιδιά μας αποτελέσματα που πολλές φορές ξεπερνούν τις δυνατότητές τους. Και χωρίς να το θέλουμε με τις καυστικές παρατηρήσεις μας τα βάζουμε στο περιθώριο αντί να τους δώσουμε τη δυνατότητα να βρίσκονται στο κέντρο των εξελίξεων και να ζουν την κάθε στιγμή χαράς και δημιουργίας.

Πότε θα τα καταλάβουμε; Κι αντί να είμαστε απέναντι, αυστηροί κριτές στην κάθε πράξη τους, να γίνουμε φίλοι και να μοιραζόμαστε τις στιγμές; Οι βαθμοί δεν κάνουν τον άνθρωπο. Μπορεί να συμβάλλουν στο γίνουμε καλύτεροι, αν το διαχειριστούμε σωστά, αλλά μέχρι εκεί. Η στείρα γνώση από μόνη της δεν δημιουργεί προϋποθέσεις ευτυχίας.

Υπάρχουν κι άλλα πράγματα, πολύ πιο σοβαρά και υπεύθυνα, που αξίζει να μοιραστούμε με τα παιδιά μας. Ας μην το ξεχνάμε αυτό...

Καλώς μας ήρθες Ιούλη

Posted in Τα δικά μου

Ας τον υποδεχτούμε τον καινούριο μήνα με ένα πολύ όμορφο τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από το δίσκο του “Το Καλεντάρι”.

Ο Ιούλης είναι ο καλύτερος μήνας του καλοκαιριού,λένε όσοι ζουν μακριά από την Αθήνα, και έχουν τους λόγους τους. Κατ' αρχήν μπορεί να έχει τις μεγαλύτερες ζέστες τα μεσημέρια, αλλά το βράδυ έχει μια δροσιά μοναδική. Ήδη από χθες διαγκωνίζεται για να διώξει τον Ιούνη. Και τα κατάφερε. Οι μέρες εδώ είναι όντως πιο ζεστές. Και όσο πιο πολύ ζέστες έχει, τόσο πιο δυνατά “τραγουδούν” τα τζιτζίκια στα δέντρα

Για μας που αυτή η αλλαγή μας βρίσκει σε διακοπές, ο Ιούλης είναι υπέροχος. Η θάλασσα μας καλεί προκλητικά στην δροσερή αύρα της, ενώ η μεσημεριανή σιέστα στο δεύτερο όροφο της Στασούλας είναι το κάτι άλλο.

Οι μέρες είναι όμορφες. Νοιώθω ελεύθερος. Ξυρίζομαι κάθε τρεις με τέσσερις μέρες. Δεν υπάρχει καμιά ανάγκη ή υποχρέωση να το κάνω νωρίτερα. Το πρόσωπο αγριεύει στη θωριά των άλλων, μα ξέρω πως είναι πιο ήρεμο, αισθάνομαι πιο γαληνεμένος στη ραστώνη των καλοκαιρινών διακοπών.

Γράφω πολύ και συχνά, μα αυτό εγώ δεν το θεωρώ δουλειά, για να με κουράζει. Το αντίθετο θα έλεγα συμβαίνει. Βγάζω τα σώψυχά μου κι αυτό με κάνει να αισθάνομαι ακόμα πιο λεύτερος.

Δεν κοιτάζω ημερολόγια, δεν μετράω μέρες, ακούω πως “γυρίζει” ο μήνας σήμερα και σαν από ένστικτο κοίταξα την ατζέντα στο κινητό μου. Τις περισσότερες φορές δεν έχω ούτε ρολόι στο χέρι μου. Θέλω να μην έχω καμιά εξάρτηση, κανένα “πρέπει”. Τρώω όταν πεινάσω, αν και η Στασούλα φροντίζει να μη νιώσω ποτέ αυτό το συναίσθημα. Πάμε βόλτες με παρέα τη Στασούλα ή τον Λάμπρο στα χωράφια ή στην καφετερία του Αρκαλοχωρίου Sport Cafe. Έτσι, χωρίς πρόγραμμα. Αυθόρμητα.

Κι ο Λάμπρος έχει βρει παιδιά της ηλικίας του, αγόρια και κορίτσια και περνάει καλά. 11 – 12 Ιουλίου σχεδιάζουν ένα πρωτάθλημα ποδοσφαίρου στο χωριό στο γηπεδάκι 5Χ5 και σκέπτεται να πάρει μέρος κι αυτός με τους φίλους του. Τερματοφύλακας στους “Πλέιμπόι”.

Πώς δεν δόθηκαν τα χρήματα για τους Παλαιστίνιους

Posted in Επικαιρότητα

Σήμερα Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010 και ώρα 13:30, θα παραδοθούν στο Υπ. Εξωτερικών και στον αρμόδιο Υφυπουργό κ. Κουβέλη τα χρήματα του ερανικού ποσού του Τηλεμαραθωνίου που πραγματοποίησαν οι 11 φορείς (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, UNICEF, ΤΕΕ, ΥΠΕΡΝΟΜΑΡΧΙΑ ΑΘΗΝΩΝ – ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΕΝΑΕ, ΚΕΔΚΕ, ΝΟΜΑΡΧΙΑ ΑΘΗΝΩΝ, ΝΟΜΑΡΧΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ, Δ.Σ.Α, ΓΣΕΒΕΕ, )

Το συνολικό ποσό του τηλεμαραθωνίου που συγκεντρώθηκε για τον Παλαιστινιακό Λαό της Λωρίδας της Γάζας και θα παραδοθεί στο Υπ.Εξωτερικών ανέρχεται στο ποσό των 1.214.213,39 Ευρώ.

Η ανταπόκριση των συμπολιτών μας και ειδικότερα της νέας γενιάς ήταν συγκινητική και ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Οι φορείς μας παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες, έγκαιρης και έγκυρης διάθεσης του ερανικού ποσού στον Παλαιστινιακό Λαό της Λωρίδας της Γάζας, αυτό δεν έγινε εφικτό λόγω των ειδικών συνθηκών που επικρατούν στη περιοχή και κυρίως λόγω του απαράδεκτου αποκλεισμού που έχει επιβληθεί από το Ισραήλ.

Ωστόσο οι προσπάθειες και οι δράσεις μας για την ενίσχυση και βοήθεια προς τον Παλαιστινιακό Λαό θα συνεχιστούν, ενώ σε συνεργασία με το Υπ. Εξωτερικών θα διασφαλιστεί απολύτως, ότι τα χρήματα του τηλεμαραθωνίου μας θα διατεθούν και θα φθάσουν στον Παλαιστινιακό Λαό της Λωρίδας της Γάζας.

Αυτό έλεγε το δελτίο Τύπου που εξέδωσε χθες η ΓΣΕΕ. Και για να πω την αλήθεια το χάρηκα. Επιτέλους, είπα, ασχολούνται και με δράσεις που αφορούν πραγματικά προβλήματα... Ωστόσο μερικές ώρες ώρες μετά τα παιδιά από το γραφείο Τύπου έστειλαν καμιά 20ριά διορθωτικά e-mail για να πουν πως τα χρήματα θα δοθούν σε άλλη ημέρα και ώρα. Ιδού τι έγραφαν:

ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ - ΑΝΑΒΟΛΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΣΟΥ ΤΗΛΕΜΑΡΑΘΩΝΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ της ΛΩΡΙΔΑΣ της ΓΑΖΑΣ

Αναβάλλεται η προγραμματισμένη για την ΤΕΤΑΡΤΗ 30/6/2010 παράδοση του χρηματικού ποσού του Τηλεμαραθωνίου στο Υπ.Εξωτερικών, η οποία θα γίνει της αμέσως επόμενες μέρες, για την οποία θα ενημερωθείτε έγκαιρα.

Ποιος σας έβιασε ρε παλικάρια να πάρετε μια τόσο σημαντική πρωτοβουλία; Και ποιος σας τραβά τώρα πίσω τα γκέμια; Αναμένουμε εξηγήσεις...

Μ' αρέσει πολύ να ζω έτσι...

Posted in Τα δικά μου

Η λίμνη της Λειβάδας στο χωριό, γαλήνια. Στο βάθος τα Λασηθιώτικα βουνά...

Οι ρυθμοί στις διακοπές είναι σαφώς διαφορετικοί. Χωρίς ωράρια, χωρίς υποχρεώσεις, με απεριόριστο χρόνο για να ξεκουραστώ... Τώρα πώς εννοεί κανείς την ξεκούραση είναι μια άλλη ιστορία...

Για μένα, πάντως, ξεκούραση είναι να παρακολουθώ όσα συμβαίνουν γύρω μου με καθαρό μάτι και να καταγράφω στιγμές. Ύστερα μ' αρέσει να τις μοιράζομαι με άλλους ανθρώπους που διαβάζουν και παρακολουθούν αυτή την ιστοσελίδα.

Κάποιους που είναι τακτικοί αναγνώστες τους ξέρω κι ας έχουν επιλέξει να στέκονται διακριτικά δίπλα μου, χωρίς να σχολιάζουν. Δικαίωμά τους...

Αλλά εμένα αυτό το μοίρασμα μ' αρέσει. Ο γιος μου, ο Λάμπρος, που με βλέπει να γράφω μου λέει: “Πάλι, στον υπολογιστή;” Αλλά η κόρη μου στην Αθήνα, η Ειρήνη, λέει ότι μαθαίνει τα νέα μέσα από δω.

Αυτό θα 'θελα να κάνω όταν τελειώσω τις υποχρεώσεις μου με τη δουλειά: Να αποσυρθώ στην επαρχία και να ζήσω ήρεμα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου συμμετέχοντας σε δράσεις που εγώ θα επιλέξω πότε και πώς θα τις κάνω.

Βέβαια οι αλλαγές γύρω μας είναι σαρωτικές και όσα σχεδιάζαμε μέχρι χθες δεν είμαι σίγουρος αν ισχύουν αύριο. Αλλά το όνειρο είναι όνειρο. Και δεν θα απεμπολίσουμε αυτό το δικαίωμα.

Μ' αρέσει που είμαι εδώ στον τόπο που γεννήθηκα, που γράφω κλασικά σε χειρόγραφο τις σημειώσεις μου για να τις δακτυλογραφήσω μετά, μ' αρέσει που ρουφώ την κάθε στιγμή μοναδικά, σαν να 'ναι η τελευταία.

Ακούω μεγάλους ανθρώπους, τις ιστορίες τους, θυμάμαι τα μέρη που έκανα τις δικές μου παιδικές αταξίες, ξαναζώ πράγματα που είχαν “στριμωχτεί” αναγκαστικά στο πίσω μέρος του μυαλού μου κι αυτό νοιώθω να είναι ιδιαίτερα εξαιρετικό.

Μα δεν σε κουράζει όλο αυτό;” μου λένε άνθρωποι που μ' αγαπούν. Μπορεί και να κουράζει. Αλλά είναι μια άλλου είδους κούραση... Το μεσημέρι θα “πέσω” μια ώρα να κοιμηθώ και θα νιώσω καλύτερα κι ο βραδινός ύπνος θα 'ναι καθαρός, χωρίς παράξενα όνειρα που ζητούν ερμηνείες.

Αυτή η ζωή μ' αρέσει... Για να δω, θα τα καταφέρω να τη ζήσω κάποτε, περισσότερο από ένα μήνα; Ελπίζω. Γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Και γιατί, τελικά, αντί να χάνεις το χρόνο σου μπροστά στην τηλεόραση βλέποντας χαζά σίριαλ, είναι καλύτερα να κάνει θετικές σκέψεις. Αυτό κάνω...

  • Δείτε πόσο εντυπωσιακό μπορεί είναι ένα συντριβάνι στο Ντουμπάι πατώντας ΕΔΩ. Από ένα e-mail που μου έστειλε η κόρη μου Ειρήνη. Ευχαριστώ Ειρηνούλα!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA