Η Επιτροπή κατοίκων συνεχίζοντας την δράση της και τις διεκδικήσεις της για την αναβάθμιση της Ακαδημίας του Πλάτωνα και της ευρύτερης περιοχής οργανώνει εκδηλώσεις με είσοδο ελεύθερη.

Ομάδες Νέων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και καλλιτέχνες συμμετέχουν αφιλοκερδώς στηρίζοντας την πρωτοβουλία για ποιότητα ζωής.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/ 6/ 10 ΩΡΑ 20.30
Προβολή παιδικής ταινίας

Μέσα στο πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα (από την είσοδο Τηλεφάνους και Μοναστηρίου)

«Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ»

Είκοσι χιλιάδες χρόνια πριν. Η εποχή των παγετώνων έχει αρχίσει.

Η Γη είναι ένας θαυμαστός κόσμος γεμάτος κινδύνους. Προκειμένου να αποφύγουν το κρύο, τα μεγαλοπρεπή πλάσματα του πλανήτη – και μερικά μικρά και νωθρά – μεταναστεύουν προς το νότο. Μοναδικές εξαιρέσεις είναι ένα μαλλιαρό μαμούθ που απαντά στο όνομα Μάνι και του αρέσει να κάνει πράγματα με τον δικό του τρόπο και ένας γιγάντιος βραδύποδας που τον λένε Σιντ, ο οποίος απολαμβάνει να μην κάνει τίποτα...

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ...

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Πληροφορίες:

Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνος

• http://akadimia-platonos.blogspot.com
• http://www.facebook.com/profile.php?id=100001058767152
• Γιώργος Τσιόρβας τηλ. 6936762211
• Αναστασία Παπαγεωργίου τηλ. 6932740751

Καλοκαιρινή ραστώνη... Η ταβέρνα πάνω στη θάλασσα. Στη φωτογραφία η αδερφή μου Μαλάμω και η θεία Άννα. Από την εκδρομή μας στα Χανιά την Πέμπτη που μας πέρασε...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 26/06/2010

Τελικά είναι μεγάλη υπόθεση να ζεις στην επαρχία “αποκλεισμένος” συνειδητά από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ραδιόφωνα, εφημερίδες, τηλεόραση.

Καταρχήν δεν... τρομάζεις. Όχι ότι δεν αντιλαμβάνεσαι πως έρχονται δύσκολες μέρες για όλους, αλλά είσαι σε θέση να δεις κατάματα το πρόβλημα και να το αντιμετωπίσεις. Στο κάτω – κάτω της γραφής, ένα πιάτο φαΐ θα βρεθεί πάντα να καλύψει τις οικογενειακές ανάγκες.

Κι αυτό που μου κάνει μεγάλη εντύπωση και μ' αρέσει που το βιώνω από τα μέσα, σαν το πιο όμορφο ζωντανό ρεπορτάζ που έχω κάνει στη δημοσιογραφική ζωή μου, είναι ότι δεν χολοσκούν και θεωρούν πως είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την καταστροφή που έρχεται.

Άσε που είναι σίγουροι πως έχουν τεράστια ευθύνη οι δημοσιογράφοι που σπέρνουν τον πανικό με τα δημοσιεύματά τους. Δεν ξέρω αν έχουν δίκιο, αλλά παρατήρησα στον εαυτό μου ότι η μικρή συνειδητή αποχή από την ενημέρωση, έτσι όπως δίνεται, με έκανε άλλο άνθρωπο. Και άρχισα να τους νοιώθω και να τους καταλαβαίνω. Η υπερβολή βλάπτει σοβαρά την υγεία.

Ναι, θα έρθουν δύσκολα χρόνια, αλλά θα τα περάσουμε. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ράτσα ελληνική είμαστε, μαθημένοι στις φουρτούνες και τις καταιγίδες...

Τους ακούω και τους χαίρομαι. Και τονώνουν και το δικό μου ηθικό που τον τελευταίο καιρό, λόγω και της δουλειάς μου, είχε πέσει στο ναδίρ.

Λαός με ιστορία είμαστε. Κανείς δεν μας πρόσφερε τίποτα. Ότι πετύχαμε, με αγώνες και με θυσίες το κάναμε. Γιατί όχι και τώρα; Και γιατί τώρα να σκύψουμε το κεφάλι;

Ίσως στριμωχτούμε, ίσως αναγκαστούμε να αλλάξουμε συνήθειες για να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες, στις νέες καταστάσεις, αλλά ώς εκεί. Δεν πρόκειται να μιζεριάσουμε, δεν θα σκύψουμε το κεφάλι, δεν θα υποταχθούμε στη θέληση των ισχυρών και δεν θα αποδεχθούμε μοιραλατρικά και αβασάνιστα όσα τα ξένα κέντρα των αποφάσεων ετοιμάζουν να μας φορέσουν κοστούμι.

Μπορεί να φταίμε κι εμείς που μας έμαθαν να καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε και σήμερα νοιώθουμε στριμωγμένοι από τα χρέη των στεγαστικών ή καταναλωτικών δανείων και τις πιστωτικές κάρτες, αλλά ας μην τρομάζουμε. Αν η Ελλάδα και οι κυβερνώντες δεν είναι σε θέση να επαναδιαπραγματευτούν το χρέος της, σε διεθνές επίπεδο, μπορούμε να το κάνουμε εμείς. Οι τράπεζες έχουν ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την πίεση που υφίστανται τα ελληνικά νοικοκυριά. Οφείλουν λοιπόν να δουν σε νέα βάση τη δανειακή πολιτική τους. Να επαναδιαπραγματευθούν το ύψος των δόσεων.

Αυτό, λένε και οι άνθρωποι εδώ, θα δώσει μια “ανάσα” καθώς θα είναι σε θέση να παλέψουν το πρόβλημα και να ξανακάνουν όνειρα για το αύριο.

Τελικά μακάρι και οι πολιτικοί μας να πήγαιναν πιο συχνά στην επαρχία. Ο καθαρός αέρας κάνει το μυαλό να σκέφτεται. Και μόνο έτσι, ήρεμα, μπορείς να βρεις λύσεις στα μεγάλα προβλήματα. Ας το κάνουν όσο πιο γρήγορα γίνεται, αλλιώς δεν τους βλέπω καλά.

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ.
  

Μια στάση στις Βρύσες, λίγο πριν τα Χανιά, στο χωριό με τα τρεχούμενα νερά. Γιαούρτι με μέλι κάτω από τα βαθύσκιωτα πλατάνια.

Να ξεκινάς ξημερώματα της Πέμπτης για ένα ταξίδι 2,5 – 3 ωρών με το αυτοκίνητο δεν είναι κάτι συνηθισμένο σε μέρες διακοπών. Αλλά η θεία Άννα μας ξεσήκωσε. Να πάμε να δούμε την κόρη της την Πόπη που είναι παντρεμένη στα Χανιά Και ξεκινήσαμε. Εγώ, η Θεία η Άννα, η Στασούλα και η Μαλάμω.

Η μέρα δεν έμοιαζε να έχει τίποτα κοινό με τη χθεσινή βροχερή μέρα. Και το ταξίδι, όμορφο σαν εκδρομή άρεσε σε όλους. Σταματήσαμε στο Ηράκλειο, στο σπίτι του γιου της θείας Άννας, του Γιάννη καθώς του κρατούσαμε φρέσκα αυγά. Κι ύστερα μπήκαμε στην εθνική οδό και ροβολήσαμε για τα Χανιά. Στο δρόμο, ως οδηγός, ξενάγησα τη Μαλάμω από τα μέρη που περνούσαμε.

Μια στάση στις Βρύσες, 15 χιλιόμετρα πριν τα Χανιά για να απολαύσουμε το γιούρτι με μέλι κάτω από τα πλατάνια και δίπλα στο τρεχούμενο νερό. Ένας μικρός επίγειος παράδεισος και μια μοναδική αίσθηση δροσιάς.

Συνεχίσαμε για την πόλη και φτάσαμε στο μαγαζί της Πόπης, ένα βιβλιοχαρτοπωλείο. Η ίδια είναι σπίτι της και μας περιμένει, ένα φανταστικό σπίτι στο Γαλατά, σε μέρος ήσυχο, δυο βήματα από την πόλη.

Μας καλωσόρισε με αγάπη. Ήξερε ότι θα πάμε και μας περίμενε. Θέλει να μείνουμε απόψε. Έχει φροντίσει για τα πάντα. Αλλά υπάρχουν υποχρεώσεις πίσω που πρέπει να καλυφθούν. Ωστόσο απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή που είναι γεμάτη. Ο καιρός έχει ζεστάνει αλλά φυσά ένα αεράκι όλο δροσιά.

Ετοιμάζουν φαΐ στον άνδρα της, Κυριάκο, για να φύγουμε ήσυχοι για τη θάλασσα. Σχεδιάζουμε να κάνουμε ένα μπάνιο εκεί και να φάμε για μεσημέρι...

Όνειρο ήταν και πάει... Ότι είχαμε να κάνουμε,ως εθνική Ελλάδος, στο παγκόσμιο κύπελλο το κάναμε. Ένας αξιοπρεπής αποκλεισμός από την επόμενη φάση των “16” ήταν κάτι το αναμενόμενο. Ποιος αλήθεια είχε ψευδαισθήσεις ότι στον όμιλο που ήμαστε μπορούσαμε να έχουμε μια καλύτερη τύχη;

Το ποδόσφαιρο βέβαια θα κρατήσει, με καθημερινές αναμετρήσεις και σε ένα καλό επίπεδο ελπίζω, ώς τα μέσα του Ιουλίου. Και οι καφετέριες θα συνεχίζουν να έχουν δουλειά σε δύσκολους καιρούς.

Γεμάτες οι πρώτες σελίδες των σημερινών εφημερίδων μ' ένα κλίμα απογοήτευσης ύστερα από την ήττα 2-0 με την Αργεντινή. Τα σχέδια μας τέλειωσαν εδώ. Αντίο Οττο, αντίο διεθνείς μας. Το θαύμα του 2004 πολύ κράτησε. Ποιος το περίμενε τότε και να, τώρα που φιλοδοξήσαμε να φτάσουμε και στους “16”... Μα, αυτά τα πράγματα μια φορά γίνονται και δεν επαναλαμβάνονται.

Με τέτοιες βάσεις, ποια ποδοσφαιρική κουλτούρα, ποιες αθλητικές αρετές, κάναμε σχέδια και οδηγήσαμε τόσο ψηλά τη σκέψη μας, τους στόχους μας και τις φιλοδοξίες μας;

Εδώ δεν μπορούμε σοβαρά να δούμε έναν αγώνα της ομάδας που υποστηρίζουμε, δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε μια ώριμη συζήτηση, μόνο βρίζουμε και μιλάμε σε μια ξύλινη γλώσσα όλο βαριές βρισιές, ενώ φοβάσαι για τη σωματική σου ακεραιότητα στα γήπεδα από τους διάφορους χούλιγκαν που κινούνται ανάμεσα στην πολιτική και τον αθλητισμό.

Βαριά η αρρώστια. Κι εμείς, μ' ένα παράξενο πατριωτισμό στεναχωρηθήκαμε που η εθνική μας έχασε και τώρα ετοιμάζεται να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας και εμείς ως φίλαθλοι κι αυτοί ως αθλητές μέχρι να επιστρέψουμε στις πραγματικές ρίζες του αθλητισμού που δίνει ζωή και δε στερεί το χαμόγελο...

Τα πρόβατα του Αγησίλαου στου Γρέγου. Κι αν του τα 'κλεψαν αυτός ξαναμπήκε στη διαδικασία να τα ξαναφτιάξει...

Ζω μοναδικές στιγμές στο χωριό μου... Όλα εδώ μου φαίνονται ξεχωριστά. Ακόμα και η απλότητα με την οποία προσεγγίζουν σοβαρά ζητήματα με εκπλήσσει.

Σοφοί άνθρωποι, χαμογελαστοί, μακριά και έξω από τη μιζέρια της καθημερινότητας. Όχι πως δεν υπάρχουν κι εδώ προβλήματα, όχι... Αλλά οι άνθρωποι τα αντιμετωπίζουν με μια ηρεμία εκπληκτική.

Χαίρομαι να τους ακούω... Απλά λόγια, χωρίς περίπλοκες αναλύσεις. Χωρίς την τρομολαγνία των ΜΜΕ. Ίσως γι' αυτό και νοιώθω ήδη καλύτερα.

Εφημερίδες έπαψαν από πέρσι να έρχονται στο χωριό. “Δεν τις αγοράζουν” λέει ο Νίκος, που έχει το μαζί, “γιατί να μπαίνω στον κόπο και την ταλαιπωρία”. Αν και ήταν μαχαιριά στο στομάχι για έναν επαγγελματία σαν εμένα η δήλωση του ανθρώπου που τις έφερνε στο χωριό, αντιλαμβάνομαι τις ευθύνες μας γι' αυτή την κατάντια.

Ειδήσεις δεν βλέπω στην T.V. Μόνο από το internet ενημερώνομαι. Και είναι όλα μια χαρά... Αυτό είναι ίσως που μου κάνει καλό, όπως και σε τούτους εδώ τους ανθρώπους. Και ο καθαρός αέρας βέβαια. Δεν βρίσκω άλλη ερμηνεία...

Αυτή τη φορά το φύλλο βγήκε σε χρόνο Dete. Για πότε κάναμε Συντακτική Επιτροπή, πότε έστησα σελίδες, πότε ετοίμασε το τυπογραφείο, ήταν πραγματικά εκπληκτικός ο χρόνος.

Βεβαίως αυτό το φύλλο είχε μια μοναδική εμπειρία. Επέστρεψε για λίγο στα γνωστά λημέρια της PRESS LINE με τη συναίνεση της ΚΑΜΠΥΛΗΣ και το δουλέψαμε με τον Παναγιώτη.

Κατάφερα και το ετοίμασα πριν φύγω, μέχρι και την προηγούμενη Παρασκευή το μεσημέρι έτρεχα με τις τελευταίες εκκρεμότητες και την Τρίτη το είδαν οι συνδικαλιστές της ΠΕΤ ΟΤΕ, όσοι τουλάχιστον ήταν τέτοιες μέρες στην Αθήνα και πήρε το δρόμο του για το πιεστήριο.

Το φύλλο με την καλή συνεργασία όλων καταγράφει θετικά ρεκόρ. Κι ευχαριστώ προσωπικά τον Αντώνη και τον Νεκτάριο για τη δυνατότητα που μου δίνουν ώστε το έντυπό μας να ξεχωρίζει στο συνδικαλιστικό τύπο.

Θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας αν πατήσετε ΕΔΩ και την ξεφυλλίσετε λίγο. Όσο κι αν πρόκειται για ένα κλαδικό – συνδικαλιστικό έντυπο πάντα έχει να δώσει κάτι το ξεχωριστό. Είναι που υπάρχει καλή συνεννόηση ανάμεσά μας, είναι που λείπουν οι ξερόλες και υπάρχει σεβασμός στη δουλειά και την ιδιαιτερότητα του άλλου. Κι αυτό σε καιρούς δύσκολους σαν αυτούς που περνάμε, είναι πάρα πολύ θετικό.

Μακάρι να τα καταφέρουν να το κρατήσουν αυτό το καλό στοιχείο. Καταγράφω ως θετικό και το γεγονός ότι αν και σε διακοπές κατάφερα να το ολοκληρώσω από εδώ, χωρίς να στερηθώ καθόλου από τον ελεύθερο χρόνο μου. Έτσι συμβαίνει όταν υπάρχει καλή διάθεση από όλες τις πλευρές...