Πάρτε μια γεύση από τις κυριακάτικες εφημερίδες. Το βίντεο είναι από το site αλλά άλλη είναι η αίσθηση να τις πιάσετε στο χέρι σας και να τις διαβάστε. Στο περίπτερο λοιπόν...

Παρασκευή βράδυ. Η βδομάδα ιδιαίτερα κουραστική τελείωσε. Ώρα για λίγη χαλάρωση. Επιλέξαμε ένα ελαφρύ θέμα να δούμε στα STER CINEMA, στον Άγιο Ελευθέριο στην Αχαρνών. Το... βασιλιά της Μυκόνου. Παράσταση των 9.15, εμείς και άλλοι 12 θεατές, σχεδόν πριβέ. Γελάσαμε. Μια αμερικανιά ήταν, βέβαια, αλλά αξίζει να τη δει κανείς με την έννοια ότι έχει αρκετό γέλιο αν και δεν είναι αυτή η Μύκονος που εγώ γνώρισα:

Αυθεντικός Τίτλος: The Kings of Mykonos: Wog Boy 2

οfficial site: http://www.kingsofmykonos.com.au/

Είδος: Κωμωδία
Γλώσσα: Αγγλικά, Ελληνικά
Χώρα: Αυστραλία, Ελλάδα
Εταιρεία Διανομής: Odeon
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 03/06/2010

Η ταινία περιγράφει την ιστορία του Ελληνοαυστραλού Στηβ (Νικ Γιαννόπουλος) που έρχεται στη Μύκονο παρέα με τον κολλητό του Φρανκ (Βινς Κολόσιμο), για να παραλάβει την κληρονομιά που του αφήνει ένας “άγνωστος” σε αυτόν θείος: μία ολόκληρη παραλία (το Paradise beach) και μια ταβέρνα στην Μύκονο!!!
Πιστεύοντας ότι επιτέλους θα λύσει το πρόβλημα της ζωής του, καταφτάνει στο νησί, αγνοώντας την ελληνική νοοτροπία και κουβαλώντας την “αφέλεια” του μετανάστη. Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπος με συγγενείς και τοπικούς παράγοντες, που θα προσπαθήσουν να τον εξαπατήσουν και να του βάλουν “τρικλοποδιές”.
Η Εφορία του ζητάει να πληρώσει ως φόρο κληρονομιάς ένα εκατομμύριο ευρώ και σιγά -σιγά θα ανακαλύψει πως αν δεν αποδεχθεί τις τοπικές “συνήθειες” και τη “βοήθεια” που του προσφέρεται από τους ντόπιους, δεν θα καταφέρει να αγγίξει τη δελεαστική κληρονομιά ...
Η γοητευτική τραγουδίστρια Ζωή (Ζέτα Μακρυπούλια), ο πλούσιος τοπικός μεγαλοπαράγοντας Μιχάλης (Αλεξ Δημητριάδης), ο Ελληνας “κλασσικός” ταβερνιάρης Τζίμη ( Δημήτρης Σταρόβας), η γυναίκα του Βούλα (Γαλήνη Τσεβά) , ο γυναικοκατακτητής με την “απολλώνια” ομορφιά Πιερλουίτζι (Κέβιν Σόρμπο) , η Μις Ιτάλια Ένζα (Κοσίμα Κόππολα) , ο τοπικός αστυνομικός (Μάνος Γαβράς) και πολλές ακόμη “προσωπικότητες “ του νησιού μπλέκονται με διάφορους τρόπους στην ιστορία δημιουργώντας ξεκαρδιστικές καταστάσεις και ανατροπές.

Πραγματικά καλοκαιρινό σινεμά...

Ο Χάρης Κατσιβαρδάς με τον καθηγητής Κώστα Ζουράρη σε μια αναμνηστική φωτογραφία. Η δημοσιογραφική επιτυχία του "Κρέοντα" στο 19 τεύχος του.

Το ωραίο με τον «Κρέοντα» είναι ότι υπάρχει μια συνεργασία σε ένα πολύ καλό επίπεδο με τα παιδιά που έχουν την ευθύνη της έκδοσης του. Κι αυτή τη φορά, πρέπει να το πω αυτό, ο Χάρης βοήθησε σημαντικά στην έκδοση της εφημερίδας. Τα είπαμε τηλεφωνικά και ότι συμφωνήσαμε έγινε στους χρόνους που βάλαμε. Ο χάρης μάλιστα είχε και μια μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία. Πήρε συνέντευξη από τον καθηγητή Ζουράρη. Μια συνέντευξη - ποταμό, πάνω από 2.000 λέξεις που «πιάνει» όλη τη σελίδα 3. Αξίζει να τη διαβάσετε. Όταν συζητούν αυτοί οι δυο άνθρωποι κάτι σηνατικό και σπουδαίο έχουν να πουν.

Αυτή τη φορά όμως λειτουργήσαμε λίγο... ανάποδα. Το ουζάκι το ήπιαμε όταν βρεθήκαμε για να δούμε έτοιμο το φύλλο για να το... ξεπροβοδίσουμε προς το πιεστήριο αφού πρώτα κάναμε μερικές παρατηρήσεις και διορθώσεις.

Στο PDF που δημοσιεύω με το υλικό από την εφημερίδα ΔΕΝ έχουν περάσει οι παρατηρήσεις, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο σημαντικό. Το σπουδαίο είναι ότι δεν υπάρχουν στο τελικό που θα γίνει στο χαρτί.

Αξίζει να σημειώσω την καλή διάθεση του γραφίστα Νίκου, στο τυπογραφείο Σανιδά με το οποίο συνεργαζόμαστε και το γεγονός ότι αυτή τη φορά σε χρόνο ρεκόρ έκανε... παπάδες στο σχεδιασμό.

Είναι η μόνη εφημερίδα που τη δουλεύω με όρεξη και με καλή διάθεση, χωρίς άγχος αν και όπως γίνεται με όλες τις εκδόσεις το κυνήγι του χρόνου έχει μπει πια για τα καλά στη ζωή μας και νομίζω ότι έχει να κάνει με τη γενικότερη κατάσταση.

Η επόμενη έκδοση θα γίνει το Σεπτέμβρη και όπως δείχνουν τα πράγματα θα είναι άκρως προεκλογική λόγω των επερχόμενων δημοτικών εκλογών.

• Δείτε ΕΔΩ την εφημερίδα ΚΡΕΟΝΤΑΣ σε αρχείο pdf.
  

Στον προθάλαμο αναμονής της ορθοδοντικού κ. Άννας. Τραβηγμένη εν αγνοία μου από τον Λάμπρο...

Μετρά λίγο ανάποδα ο χρόνος μέχρι την αναχώρησή μας από την Αθήνα για τις φετινές καλοκαιρινές διακοπές στην Κρήτη. Κι όπως έγραφα και σε ένα προχθεσινό σημείωμά μου εδώ, κάθε ώρα που περνά προσπαθώ να μαζέψω τις εκκρεμότητες.

Γενικότερα πάντως όλα πήγαν καλά και σύμφωνα με τους σχεδιασμούς. Και οι δουλειές έγιναν, όλα σε τρελούς ρυθμούς βέβαια. Αλλά, εδώ που τα λέμε, δε θυμάμαι να λειτούργησα και χαλαρά τόσα χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά.

Πιο πολύ το χάρηκα που τα κατάφερα και έδωσα τον «ΚΡΕΟΝΤΑ», ενώ η «ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ» ελάχιστες εκκρεμότητες έχει ελάχιστες που κι αυτές θα κλείσουν μέχρι το βράδυ. Έτσι θα ρίξουν απλά μια ματιά τα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής από Δευτέρα και αμέσως μετά θα φύγει για πιεστήριο.

Φυσικά, ανάμεσα στις εκκρεμότητες είναι ακόμη ένα κάρο πράγματα, που περιμένουν να πάρουν σειρά. Όπως οι εφημερίδες που είδα σήμερα και έκανα αποδελτίωση, η επίσκεψη στην ορθοδοντικό του του Λάμπρου, το κομμάτι στη στήλη «Στιγμές», στη «ΦΩΝΗ», η μετάβασή μου το μεσημέρι στην «Κ» για να κλείσω το σαββατιάτικο «Σημειωματάριο» της Ελένης Μπίστικα...

Πίεση ώς το παρά πέντε... Αλλά το σημαντικό είναι ότι «έφυγε» ο μεγάλος όγκος της δουλειάς. Και πολύ το χαίρομαι. Γιατί θα μπορέσω να χαλαρώσω λίγο στην Κρήτη και να το απολαύσω.

Απόγευμα Παρασκευής και ήδη όλα είναι καλύτερα. Ο Λάμπρος έχει να πάει, το βράδυ, σε ένα πάρτι φίλης και συμμαθήτριας του. Κι εγώ έχω πια την πολυτέλεια να ξαπλώσω λίγο να ξαποστάσω...

Τόσα χρόνια στη δουλειά δικούνται να ελπίζουν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 19/06/2010

Καθώς η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή το Νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό, που κατά τα λεγόμενα όσων γνωρίζουν περιέχει πολλές ανατροπές σύμφωνα με το περιεχόμενο του Μνημονίου της τρόικας, καλό είναι να θυμόμαστε πώς «γεννήθηκε» αυτός ο θεσμός. Διότι  είναι προφανές ότι δεν υπήρχε πάντα.

Τα πρώτα δειλά βήματα έγιναν λίγο μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Η ληξιαρχική πράξη γέννησης ήταν ο Νόμος που ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 1992 και αφορούσε την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων με ευθύνη της πολιτείας.

Πριν δηλαδή από έναν αιώνα, αναγνωριζόταν για πρώτη φορά η κοινωνική ασφάλιση ως υποχρέωση της πολιτείας. Στα χαρτιά βέβαια με το Νόμο 6268/1922 «περί υποχρεωτικής ασφάλισης των εργατών και ιδιωτικών υπαλλήλων» θεωρητικά κάλυπτε όσους δεν εργάζονταν αυτοτελώς και προσδιόριζε ότι αυτοί ήταν «οι υπάλληλοι, εργάται και υπηρέται αμφοτέρων των φύλων, οι παρέχοντες τας υπηρεσίας αυτών εν αντιμισθία».

Αντικείμενο της ασφάλισης ήταν «η χορηγία συντάξεως εν περιπτώσει ατυχήματος εκ βιαίου συμβάντος εν τη εργασία ή ένεκα ταύτης, όπερ επιφέρει ανικανότητα προς εργασία, ολικήν ή μερικήν, πρόσκαιρον ή διαρκή ή εν περιπτώσει ανικανότητος προς εργασίαν λόγω γήρατος ή πολυχρονίου εργασίας ή ανικανότητας λόγω νόσου σωματικής ή πνευματικής».

Σύνταξη δεν δικαιούνταν πλέον μόνο οι άμεσα ασφαλισμένοι, αλλά ακόμα «η χήρα συζύγου και τα τέκνα ασφαλισμένου». Κι όχι μόνο αυτοί, αλλά «ελλείψει τούτων χορηγείται εις αδελφούς, αδελφάς και γονείς και ελλείψει και τούτων εις ανάπηρον πάππον και μάμμην».

Σύμφωνα μ’ αυτό το Νόμο : Η εργατική ασφάλεια ενεργείται από τα Ταμεία σύνταξης των επιχειρήσεων και τα κρατικά Ταμεία. Η λειτουργία των ταμείων υπόκειται στον έλεγχο της πολιτείας. Οι συντάξεις παρέχονται «περιοδικώς κατά μήνα» και είναι προπληρωτέες.

Μια δεκαετία αργότερα ψηφίζεται ο Νόμος «περί κοινωνικών ασφαλίσεων» (6298/1934). Το επόμενο βήμα, εν μέσω περιπετειών, θα γίνει ένα χρόνο μετά με την καθιέρωση της υποχρεωτικής ασφάλισης όλων των μισθωτών στο ΙΚΑ. Αυτός είναι και ο πρώτος φορέας γενικευμένης κοινωνικής ασφάλισης. Την ίδια περίοδο προωθούνται ρυθμίσεις για την ίδρυση φορέων κύριας ασφάλισης (Ταμείο Ασφάλισης Εμπόρων, Ταμείο Επαγγελματιών και Βιοτεχνών) που θ’ αρχίσουν να λειτουργούν λίγο αργότερα.

Ο τρίτος μεγάλος σταθμός θα έρθει μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (ΑΝ 1846/51) όταν ρυθμίζονται οι χορηγήσεις παροχών του ΙΚΑ. Με τις διατάξεις του και το παρεμφερές συμπληρωματικό νομοθετικό πλαίσιο που ακολούθησε θα λειτουργεί το ίδρυμα τις δύο επόμενες δεκαετίες.

Το 1978 νομοθετείται νέο ασφαλιστικό πλαίσιο. Βελτιώνονται οι παροχές και εισέρχεται η μέθοδος προσδιορισμού του συντάξιμου χρόνου με εξαγορά τους εκ των υστέρων και θέσπιση της 35ετίας στον ιδιωτικό τομέα. Στο δημόσιο ίσχυε από τότε που έγινε η μονιμότητα, το 1911.

Στο μεταξύ, με την ασφαλιστική κάλυψη των αγροτών, με την ίδρυση του ΟΓΑ (1961), η επέκταση της ασφαλιστικής κάλυψης είναι πλέον ορατή για όλους τους εργαζόμενους.

Φυσικά τίποτα δεν έγινε εύκολα. Η μεγαλοεργοδοσία της εποχής «πολεμούσε» τα μέτρα. Πίστευαν και το διακήρυσσαν με σοβαρότητα ότι «οι εργάτες θα συνηθίσουν στην οκνηρία, αν δεν έχουν την έγνοια για το μέλλον» εφόσον αυτό, υποτίθεται, εξασφαλιζόταν με την ασφάλιση.

Τα ιδεολογήματά τους ήταν αστεία, του τύπου ότι «η υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση ήταν μια απαράδεκτη επέμβαση στην ελευθερία της αγοράς και των συναλλαγών» όπως την καθόριζαν οι κλασικοί οικονομικοί δάσκαλοι Ρικάρντο, Σμιθ και Λοκ.

Φλας μπακ έναν αιώνα πίσω. Γιατί; Διότι τώρα όλες αυτές οι κατακτήσεις κατεδαφίζονται. Χάσαμε την μπάλα ή ακολουθούμε τις οδηγίες του Μνημονίου του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας; Ότι πουν αυτοί. Διότι κάποιοι πρέπει να πληρώσουν. Και ο στόχος είναι απλός και εύκολος, οι εργαζόμενοι. Τόσο, που οι οικονομολόγοι είναι άχρηστοι πια. Θα τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν το θεάρεστο έργο τους;

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στη στήλη μου "Επισημάνσεις" στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ
  

Ξανά στους δρόμους οι εργαζόμενοι. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αντίσταση...

Στη σημερινή συνεδρίαση η Ε. Επιτροπή της ΓΣΕΕ αποφάσισε την πραγματοποίηση 24ωρης ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ για την ΤΡΙΤΗ 29/6/2010 με αιτήματα:

1. Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για τις εργασιακές σχέσεις
2. Ασφαλιστικό
3. ΕΓΣΣΕ

Οι εργαζόμενοι κλιμακώνουν τις αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις τους για να αποκρούσουν τις αντεργατικές, αντιασφαλιστικές Νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης και την αδιάλλακτη και αρνητική στάση των εργοδοτών για την ΕΓΣΣΕ.