Η λίμνη της Λειβάδας στο χωριό, γαλήνια. Στο βάθος τα Λασηθιώτικα βουνά...

Οι ρυθμοί στις διακοπές είναι σαφώς διαφορετικοί. Χωρίς ωράρια, χωρίς υποχρεώσεις, με απεριόριστο χρόνο για να ξεκουραστώ... Τώρα πώς εννοεί κανείς την ξεκούραση είναι μια άλλη ιστορία...

Για μένα, πάντως, ξεκούραση είναι να παρακολουθώ όσα συμβαίνουν γύρω μου με καθαρό μάτι και να καταγράφω στιγμές. Ύστερα μ' αρέσει να τις μοιράζομαι με άλλους ανθρώπους που διαβάζουν και παρακολουθούν αυτή την ιστοσελίδα.

Κάποιους που είναι τακτικοί αναγνώστες τους ξέρω κι ας έχουν επιλέξει να στέκονται διακριτικά δίπλα μου, χωρίς να σχολιάζουν. Δικαίωμά τους...

Αλλά εμένα αυτό το μοίρασμα μ' αρέσει. Ο γιος μου, ο Λάμπρος, που με βλέπει να γράφω μου λέει: “Πάλι, στον υπολογιστή;” Αλλά η κόρη μου στην Αθήνα, η Ειρήνη, λέει ότι μαθαίνει τα νέα μέσα από δω.

Αυτό θα 'θελα να κάνω όταν τελειώσω τις υποχρεώσεις μου με τη δουλειά: Να αποσυρθώ στην επαρχία και να ζήσω ήρεμα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου συμμετέχοντας σε δράσεις που εγώ θα επιλέξω πότε και πώς θα τις κάνω.

Βέβαια οι αλλαγές γύρω μας είναι σαρωτικές και όσα σχεδιάζαμε μέχρι χθες δεν είμαι σίγουρος αν ισχύουν αύριο. Αλλά το όνειρο είναι όνειρο. Και δεν θα απεμπολίσουμε αυτό το δικαίωμα.

Μ' αρέσει που είμαι εδώ στον τόπο που γεννήθηκα, που γράφω κλασικά σε χειρόγραφο τις σημειώσεις μου για να τις δακτυλογραφήσω μετά, μ' αρέσει που ρουφώ την κάθε στιγμή μοναδικά, σαν να 'ναι η τελευταία.

Ακούω μεγάλους ανθρώπους, τις ιστορίες τους, θυμάμαι τα μέρη που έκανα τις δικές μου παιδικές αταξίες, ξαναζώ πράγματα που είχαν “στριμωχτεί” αναγκαστικά στο πίσω μέρος του μυαλού μου κι αυτό νοιώθω να είναι ιδιαίτερα εξαιρετικό.

“Μα δεν σε κουράζει όλο αυτό;” μου λένε άνθρωποι που μ' αγαπούν. Μπορεί και να κουράζει. Αλλά είναι μια άλλου είδους κούραση... Το μεσημέρι θα “πέσω” μια ώρα να κοιμηθώ και θα νιώσω καλύτερα κι ο βραδινός ύπνος θα 'ναι καθαρός, χωρίς παράξενα όνειρα που ζητούν ερμηνείες.

Αυτή η ζωή μ' αρέσει... Για να δω, θα τα καταφέρω να τη ζήσω κάποτε, περισσότερο από ένα μήνα; Ελπίζω. Γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Και γιατί, τελικά, αντί να χάνεις το χρόνο σου μπροστά στην τηλεόραση βλέποντας χαζά σίριαλ, είναι καλύτερα να κάνει θετικές σκέψεις. Αυτό κάνω...

• Δείτε πόσο εντυπωσιακό μπορεί είναι ένα συντριβάνι στο Ντουμπάι πατώντας ΕΔΩ. Από ένα e-mail που μου έστειλε η κόρη μου Ειρήνη. Ευχαριστώ Ειρηνούλα!