Από το σημερινό μπάνιο στην όμορφη παραλία του Τσούτσουρου στα νότια του νομού Ηρακλείου. Η φωτογραφία έχει ληφθεί από το μπαράκι που το Σάββατο 3 Ιουλίου οργανώνει μπιτς πάρτι.

Το έζησα ξανά αυτές τις μέρες το φαινόμενο. Έτσι κι αλλιώς επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, τέτοια εποχή. Τα σχολεία ολοκλήρωσαν τη χρονιά τους την προηγούμενη εβδομάδα και έκλεισαν για τις καλοκαιρινές διακοπές των παιδιών. Και φυσικά έβγαλαν τα αποτελέσματά τους.

Όσοι είναι κοντά στα σχολεία μπορούν να πάνε με τους γονείς τους και να πάρουν τον έλεγχο προόδου με την αναλυτική βαθμολογία των τριών τριμήνων και των γραπτών εξετάσεων, να μιλήσουν με τους καθηγητές και γενικά να ασχοληθούν για λίγο με το αντικείμενο καθώς το καλοκαίρι “απλώνεται” όμορφο πάνω στις σκέψεις όλων.

Και ακούς τα πιο περίεργα πράγματα από μας, τους γονείς, που στην προσπάθειά μας να πιάσουν τόπο οι κόποι μας, μας “ενοχλούν” απίθανα πράγματα.

Η Πόπη “φώναζε” στην κόρη της Ιωάννα που πάει Β' Λυκείου γιατί δεν ήταν ικανοποιητικό το 17,1 που έβγαλε στα μαθήματα κατεύθυνσης. Με τους καθηγητές που της είχε στα φροντιστήρια που έκανε όφειλε, κατά την εκτίμηση της μαμάς, να είχε μεγαλύτερο βαθμό.

Ο Γιάννης θεωρεί πως ο γιος του, Αντίγονος, τέταρτος σε ολόκληρο το Ηράκλειο με 19,7 θα μπορούσε να είναι... πρώτος αφού οι τρεις πριν από αυτόν είχαν μόλις δύο τρίτα της μονάδας περισσότερο.

Ενθουσιασμένη είναι η Μαρία με το 17,6 που έβγαλε στη δευτέρα τάξη. Αλλά κι εγώ, μια χαρά θεωρώ ότι τα πήγε ο Λάμπρος με το 16,1.

Άλλωστε οι βαθμοί είναι ενδεικτικοί της πορείας προόδου στον τομέα της μάθησης. Δεν είναι το παν στη ζωή. Κι εμείς οι γονείς τους έχουμε θεοποιήσει κι απαιτούμε από τα παιδιά μας αποτελέσματα που πολλές φορές ξεπερνούν τις δυνατότητές τους. Και χωρίς να το θέλουμε με τις καυστικές παρατηρήσεις μας τα βάζουμε στο περιθώριο αντί να τους δώσουμε τη δυνατότητα να βρίσκονται στο κέντρο των εξελίξεων και να ζουν την κάθε στιγμή χαράς και δημιουργίας.

Πότε θα τα καταλάβουμε; Κι αντί να είμαστε απέναντι, αυστηροί κριτές στην κάθε πράξη τους, να γίνουμε φίλοι και να μοιραζόμαστε τις στιγμές; Οι βαθμοί δεν κάνουν τον άνθρωπο. Μπορεί να συμβάλλουν στο γίνουμε καλύτεροι, αν το διαχειριστούμε σωστά, αλλά μέχρι εκεί. Η στείρα γνώση από μόνη της δεν δημιουργεί προϋποθέσεις ευτυχίας.

Υπάρχουν κι άλλα πράγματα, πολύ πιο σοβαρά και υπεύθυνα, που αξίζει να μοιραστούμε με τα παιδιά μας. Ας μην το ξεχνάμε αυτό...