Για να ξεκινήσει λίγο πιο όμορφα αυτή η Κυριακή... Το τραγούδι το είχε ανεβάσει σήμερα τον πρωί στον τοίχο της η Νίκη Λεμονή. Ευχαριστώ Νικούλα...

Τι μπορεί αν κάνει ένα μαγαζί με μπαχαρικά, στην Ευριπίδους και Αθηνάς, το πρωί του Σαββάτου, ώρα 11.10να έχει κόσμο με ουρά σε περίοδο κρίσης; Είναι οι τιμές; Το περιεχόμενο του , η προσφορά και η ευγένεια των υπαλλήλων να εξυπηρετήσουν ή κάτι άλλο; Πραγματικά έμεινα έκθαμβος από το θέαμα και το φωτογράφισα. Είναι στιγμές ενθάρρυνσης...

Απέναντι από το “Μπαχάρ”, την ίδια ακριβώς στιγμή που είχε ουρά από πελάτες,σε ένα μαγαζί με ανάλογα είδη μπαχαρικών δείτε την κινητικότητα που έχει. Και δεν είναι η πρώτη φορά.Όσες φορές έχω έρθει να ψωνίσω από το “Μπαχάρ”, ίδια είναι η εικόνα. Δεν τους προβληματίζει αλήθεια, αυτή η εμφανής προτίμηση; Δεν ψάχνουν να βρουν τι φταίει και να το διορθώσουν;

Στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, στο Τμήμα Εργατικών Διαφορών, ανοίγει για πρώτη φορά σε δικαστικό επίπεδο η υπόθεση Κούνεβα.

Με νομικούς παραστάτες τη νομική υπηρεσία της ΓΣΕΕ και τη δικηγόρο που είχε από την πρώτη στιγμή και το ποινικό σκέλος της υπόθεσης, η γυναίκα που δέχθηκε δολοφονική επίθεση με καυστικό οξύ πέντε χρόνια πριν, καθώς επέστρεφε από τη βάρδια της σε συνεργείο καθαρισμού των ΗΣΑΠ, θα ζητήσει, όπως αναφέρει η “Καθημερινή” από τους δικαστές να χαρακτηριστεί εργατικό το «ατύχημα» που υπέστη, προσκομίζοντας τα απαραίτητα στοιχεία που αποδεικνύουν τη σύνδεση της δολοφονικής επίθεσης με τη συνδικαλιστική της δραστηριότητα.

Η κ. Κωνσταντίνα Κούνεβα, ως γενική γραμματέας του Σωματείου καθαριστριών, ΠΕΚΟΠ, ήταν σε διαρκή σύγκρουση με εργολαβικές εταιρείες λόγω της επιμονής της να ασφαλίζονται οι εργαζόμενοι του κλάδου για πλήρη απασχόληση και με βαρέα ένσημα, βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας.

Πολλές εταιρείες απέφευγαν να ασφαλίζουν στο καθεστώς των βαρέων ενσήμων, καθιερώνοντας αυθαίρετα και μονομερώς διάλειμμα διάρκειας 30 λεπτών σε κάθε βάρδια.

Αποτέλεσμα αυτού ήταν να ασφαλίζουν το προσωπικό τους στην κατηγορία των μεικτών ενσήμων, με εξοικονόμηση για τις εταιρείες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το αίτημα αυτό (ασφάλιση στα βαρέα) η ίδια η επιτροπή ενστάσεων του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ το αναγνώρισε, αλλά μόνο γι’ αυτήν, κατά την έκδοση της αναπηρικής σύνταξης την οποία αναγκάστηκε να πάρει λόγω των μη αναστρέψιμων βλαβών που υπέστη η υγεία της.

Η δολοφονική επίθεση κατά της μετανάστριας από τη Βουλγαρία και αρχηγού μονογονεϊκής οικογένειας έφερε στην επιφάνεια το γκρίζο τοπίο των αναθέσεων από δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς σε εργολαβικές εταιρείες και έθεσε υπό διερεύνηση το περιεχόμενο των συμβάσεων και τις παρανομίες στις αμοιβές των αλλοδαπών εργαζομένων.

Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι η «υπόθεση Κούνεβα» παραμένει ακόμη ανεξιχνίαστη για την Αστυνομία καθώς η έρευνα παρουσιάζει κενά.

Ας σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι... Μην υποκύπτουμε στις πιέσεις... Μπορούμε, αρκεί να το πιστέψουμε. Από το ΠΟΝΤΙΚΙ.

Κινηματογράφησα για τρία λεπτά περίπου όλη αυτή τη διαδικασία. Περπάτησα ανάμεσα στους ανθρώπους και τα βιβλία με το κινητό μου τηλέφωνο κρατώντας το ψηλά για να έχω, για σας, μια όσο το δυνατόν καλύτερη εικόνα... Και, ιδού το αποτέλεσμα. Νομίζω πως άξιζε τον κόπο, το εγχείρημα...

Πρωί Σαββάτου με έναν ήλιο γλυκό πάνω από τα κεφάλια μας... Ήρθα μια βόλτα στην πλατεία Κοτζιά. Στο παζάρι βιβλίου. Εκπληκτική εμπειρία. Άλλο να σας λέω κι άλλο να δείτε μόνοι σας. Κι αξίζει τον κόπο. Πιστέψτε με...

Η έκθεση είναι ανοιχτή καθημερινά μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου και οι τιμές των βιβλίων υπερβολικά καλές. Είναι μια σπέσιαλ αφορμή να σκύψουμε στην πηγή της γνώσης και να δώσουμε στον εαυτό μας τη χαρά, να ανακαλύψει νέα πράγματα.

Είναι μόλις 11.15 το πρωί και η τέντα που φιλοξενεί το παζάρι βιβλίου γεμάτη. Δείτε και μόνοι σας. Πραγματικά ενθαρρυντικό. Δεν ξέρω αν αυτό που φέρνει τον κόσμο ώς εδώ είναι μόνο οι καλές τιμές. Αποκλείεται... Αν ήταν αυτό θα το έπαιρνε και όταν του το έδιναν δωρεάν.

Έρχεται όμως εδώ ο κόσμος. Παίρνει το καλάθι, όπως στο σούπερ μάρκετ και διαλέγει τα βιβλία που τον ενδιαφέρουν. Μετά και αφού διαθέσει αρκετό χρόνο για να δει με ηρεμία τους τίτλους, θα φτάσει στο ταμείο, για να πληρώσει. Είναι το πιο όμορφο θέαμα που είδα τον τελευταίο καιρό... Πηγαίνετε και μόνοι σας να δείτε...

Καιρός να το δούμε αν μπορούμε, να το ψάξουμε, να το εξελίξουμε. Να προσθέσουμε νέα προϊόντα, βασικά για το σπίτι, χρήσιμα, απευθείας από τον καταναλωτή, χωρίς μεσάζοντες... Δείτε ΕΔΩ το Site.

Ξεκίνησε να λειτουργεί. Κι αυτό είναι καταρχήν το θετικό της ιστορίας. Το συζητάγαμε πάντα, αλλά φαίνεται ότι τώρα ήρθε η ώρα του να υλοποιηθεί. Αν ασχοληθείτε λίγο με το τι τιμή πουλάει ο αγρότης τα προϊόντα που παράγει και σε τι τιμή διαμορφώνονται μέχρι να φτάσουν στο ράφι του σούπερ μάρκετ και τελικά στον καταναλωτή θα διαπιστώσετε ότι οι διαφορές είναι τεράστιες.

Ποιοι καρπώνονται όλη αυτή τη διαφορά; Μα, οι μεσάζοντες. Αυτοί που δεν συνεισέφεραν σε τίποτα, παρά για να φροντίσουν να φτάσουν ώς εμάς τα προϊόντα που δεν παρήγαγαν, δεν ίδρωσαν, δεν κουράστηκαν...

Ξέρετε πόσα χρόνια την ακούω αυτή την κουβέντα; Από τα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, τη δεκαετία του '70, τότε που ήταν πιο αριστερό από την αριστερά, πριν πάρει τη σημερινή κατηφόρα... Και το βλέπω να υλοποιείται, έστω σε νηπιακά βήματα, 40 χρόνια μετά... Κάτι είναι κι αυτό...

Ας το δούμε λίγο σοβαρά... Την ώρα που από παντού μας κλείνουν τις πόρτες κι έχουν βάλει στο στόχαστρο το λιγοστό εισόδημά μας και της ζωές μας, κάτι πρέπει να κάνουμε και να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας.

Αν το πείραμα λειτουργήσει και εξελιχθεί, να δεις πώς θα βάλουν νερό στο κρασί τους οι αλυσίδες των σούπερ μάρκετ και οι αλυσίδες προμηθευτών, σ' αυτά.

Για την ώρα οι παραγωγοί, κάποια ανοιχτά μυαλά, συνεργάζονται με συλλογικότητες σε όλη την Ελλάδα. Έχουν φτιάξει μάλιστα το Site τους, δείτε το ΕΔΩ και μπορείς ως καταναλωτής ή ως παραγωγός να μπεις, να δεις τα προϊόντα που έχουν και να κάνεις τις αγορές σου στο ηλεκτρονικό καλάθι ή να δηλώσεις ενδιαφέρον για τη συνεργασία.

Αργότερα, όχι πολύ μακριά από την ημέρα της παραγγελίας και σε ημερομηνία σου ανακοινώνεται τα προϊόντα που παρήγγειλες έρχονται στο συγκεκριμένο χώρο στη γειτονιά για αν τα παραλάβεις...

Ακούγεται καλό... Να δούμε πώς θα λειτουργήσει πρακτικά. Για την ώρα έχουν μόνο λάδι και μέλι. Υποθέτω πως θα εμπλουτιστεί από πλευράς προσφοράς προϊόντων στο άμεσο μέλλον... Εγώ την έβαλα κιόλας τη σελίδα, με λίγκ στη μπάρα δεξιά, μόνιμα. Για χρήση δική μου και των φίλων μου...

Σας συνιστώ να κάνετε κι εσείς το ίδιο. Βάλτε τη σελίδα στα αγαπημένα σας. Μια ματιά κάθε τόσο θα σας βοηθά να δείτε αν υπάρχει κάτι που σας ενδιαφέρει.

Ακόμα και για όσους δεν έχουν μεγάλη γνώση ή εμπειρία από τους υπολογιστές έχουν προβλέψει και όπως θα δείτε στην αφίσα, έχουν δύο κινητά τηλέφωνα για πιο άμεση, ζωντανή επικοινωνία...

Ας το δοκιμάσουμε. Ανεπιφύλακτα. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Μόνο να κερδίσουμε καλής ποιότητας προϊόντα απευθείας από τον παραγωγό, τυποποιημένα, συσκευασμένα σωστά και ασφαλή και σε καλύτερες τιμές από αυτές των σούπερ μάρκετ. Ας κάνουμε την υπέρβαση...

Πρώτη Φεβρουαρίου σήμερα. Ας τον καλωσορίσουμε, αισιόδοξα και ας μη βοηθούν οι συγκυρίες, με το καθιερωμένο πια σ' αυτό το Site τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού για τον μήνα Φεβρουάριο από το δίσκο του “Καλεντάρι”, όπου μιλάει και για τους δώδεκα μήνες του χρόνου με μια μοναδική τρυφερότητα... Ας είναι καλός μαζί μας...

Παρόλα αυτά προσοχή!... Το είπαμε: Οι καιροί είναι δύσκολοι και κάθε στιγμή, ακόμα και για την ανάγκη επιβίωσης κάποιους συνανθρώπου μας, μπορεί να πέσουμε θύματα κλοπής. Δείτε πώς παρουσιάζει το θέμα η υπερβολική ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ στο Ηράκλειο της Κρήτης. Όχι πως έχει άδικο, αλλά αυτά τα τεράστια, ξύλινα, γράμματα χαλούν κάπως το πράγμα...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/2/2013

Την είδηση την είδα στις εφημερίδες την εβδομάδα που μας πέρασε και πρέπει να ομολογήσω ότι με συγκλόνισε. Ένα εντεκάχρονο κορίτσι των φαναριών στη Θεσσαλονίκη, μάλλον από τη Βουλγαρία σκοτώθηκε την ώρα της “δουλειάς” και 10 μέρες τώρα το πτώμα του παραμένει στα αζήτητα του νεκροτομείου...

Γροθιά στο στομάχι μιας καθώς πρέπει κοινωνίας που ξέρει να... μηρυκάζει μόνο όσα θέματα την αφορούν άμεσα και δε δίνει και τόσο σημασία για το τι συμβαίνει γύρω της. Κι όμως... Για χαμηλώστε λίγο το θέμα και φέρτε το στα μέτρα σας.

Ένα παιδί αγνώστου προελεύσεως καθαρίζει τζάμια αυτοκινήτων στα φανάρια... Καμιά φορά οι τακτικοί περαστικοί σταματούν και ρωτούν πώς τα λένε... Χωρίς ουσία η ερώτηση. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι βέβαιο ότι λένε την αλήθεια... Και ξαφνικά χάνεται από το πόστο του. Και μαζί του χάνονται και τα υπόλοιπα παιδιά που επαιτούσαν δίπλα του.

Το ρεπορτάζ στις εφημερίδες αφήνει μια υπόνοια ότι πρόκειται για εμπόριο παιδιών. Η μόνη που εμφανίστηκε για να παραλάβει το πτώμα της μικρής ήταν μια κυρία βουλγαρικής καταγωγής, ετών 50 που ωστόσο παρουσίασε πλαστά πιστοποιητικά. Τα στοιχεία του παιδιού που έγραφε το βρήκαν, όταν ζήτησαν τη βοήθεια της Βουλγαρίας για πιστοποίηση, να ζει κάπου κοντά στη Σόφια. Και το κουβάρι μπερδεύεται ακόμα περισσότερο καθώς η μητέρα του εμφανίζεται να... ζει στη Γαλλία, ενώ η κυρία με τα πλαστά χαρτιά εμφάνισε στην αστυνομία νέο χαρτί, όπου υπάρχει εξουσιοδότηση να την ακολουθεί το παιδί.

Όλες αυτές οι έρευνες της αστυνομίας θα τραβήξουν το δρόμο τους... Και στο μεταξύ το άψυχο κορμάκι του παιδιού θα παραμένει στα αζήτητα.

Πόσο περήφανη μπορεί να είναι μια τέτοια κοινωνία, που έχει στα σπλάχνα της τέτοια περιστατικά; Και μη μου πείτε ότι ψάχνω ψύλλους στ' άχυρα, την ώρα που η ίδια η κοινωνία ψυχορραγεί από τα σκληρά μνημονιακά μέτρα που δέχεται με εντολές της τρόικας και των εδώ εγκαθέτων τους στην κυβέρνηση...

Αμετανόητα ρομαντικός μιας εποχής που δείχνει να πέρασε ανεπιστρεπτί, θα συνεχίσω να ελπίζω σε έναν καλύτερο κόσμο, όπου θα υπάρχει τόπος για αγάπη στα παιδιά, το μέλλον του κόσμου. Εκεί που “παγώνει” το χαμόγελο τους δεν υπάρχει αύριο, η κοινωνία είναι καταδικασμένη κι εμείς θα συνεχίσουμε χωρίς νόημα να παλεύουμε για την επιβίωση..

Αλλά επιβίωση δεν σημαίνει ζωή. Πέρα από την αναπνοή, ο άνθρωπος για να ξεχωρίσει από τα ζώα, έχει αναπτύξει το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και του πολιτισμού. Κάθε φορά που διαβάζω τέτοιες ειδήσεις η καρδιά μου “πιάνεται”... Η υπόθεση, βεβαίως θα πάρει το δρόμο της και ίσως βρεθεί μια άκρη για να ξετυλιχθεί το κουβάρι του κυκλώματος που δρα σε βάρος των ανήλικων παιδιών. Και, βεβαίως, αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους η Ασφάλεια όφειλε να είχε πάρει τα μέτρα της και να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του... Και η αλήθεια είναι ότι όσο είμαι σε θέση να ξέρω, καθώς κυκλοφορώ καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας τέτοια φαινόμενα με παιδιά στα φανάρια, που άνθιζε σε άλλες εποχές, δεν τα βλέπω πια.

Τα παιδιά πρέπει να είναι στο κέντρο του ενδιαφέροντος μας. Γι' αυτά αγωνιζόμαστε, γι' αυτά παλεύουμε, γι' αυτά ονειρευόμαστε έναν καλύτερο κόσμο να ζήσουν αύριο. Αλίμονο σ' όποιον δεν μπορεί να το δει αυτό...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Κάπως έτσι τελειώνει ο Ιανουάριος κι ετοιμάζεται να... παραδώσει σκυτάλη στον Φλεβάρη... Με τέτοια... ενθαρρυντικά πρωτοσέλιδα, όπως του ΕΘΝΟΥΣ. Πόσοι Έλληνες δεν έχουν μπει στην αγχόνη και όχι με απόλυτα δική τους ευθύνη.

Ζητούν βοήθεια απ' όπου μπορούν... Εν προκειμένου από τους εισαγγελείς. Οι άνθρωποι είναι σε απόγνωση. Και το επικίνδυνο φαινόμενο παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Το πρωτοσέλιδο εδώ είναι από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.

Θέλετε κι άλλες ενθαρρυντικές ειδήσεις; Δείτε το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ. Τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Κι έρχονται... Φόροι, φόροι, φόροι... Δεν υπάρχει τέλος στον κατήφορο.

Μέχρι και η ΕΣΤΙΑ που έχει στόχο ζωής να υπερασπίζεται τη σκληρή οικονομική πολιτική, αναγκάζεται να δημοσιοποιήσει τα χειρότερα που έρχονται.. Ενδεικτικό το σημερινό δημοσίευμα της...

Σε λίγες ώρες ο Γενάρης του 2013 θα είναι πια παρελθόν από τη ζωή μας. Παραδίδει σκυτάλη στο Φλεβάρη. Κουτσός είναι, με 28 μέρες. Και το γεγονός ότι θα περάσει γρήγορα είναι καλό και κακό...

Καλό για όσους έχουν δουλειά και προσδοκούν ακόμα να πληρώσουν κάτι από τα χρωστούμενα, κακό γιατί τα... χαράτσια τρέχουν με πολύ γρήγορους ρυθμούς και είναι απαιτητά...

Προσπαθώ να δω λίγο πιο αισιόδοξα τα πράγματα. Αδύνατον. Από παντού στριμωχνόμαστε άγρια. Δείτε λίγο τις επιλογές με τα πρωτοσέλιδα που έχουμε σ' αυτή τη δημοσίευση. Από πού να περάσει λίγο φως; Μια σταγόνα αισιοδοξίας; Λίγο χαμόγελο;

Και μήπως στον περίγυρο σας βλέπετε ανθρώπους χωρίς σοβαρά προβλήματα οικονομικά ή άλλα; Παντού πόνος και δυστυχία. Δείτε το δημοσίευμα της σημερινής ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ που έχω ένθετο. Κατέχουμε την τέταρτη θέση παγκοσμίως, όπου ο λαός αισθάνεται δυστυχής...

Φοβερό!... Απ' όποια μεριά κι αν το δεις η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Πραγματικά, όλα δείχνουν ότι ζούμε τους τελευταίους καιρούς ενός συστήματος που καταρρέει, χωρίς καμιά ελπίδα επιστροφής σε άλλες καλύτερες μέρες...

Μη με πείτε απαισιόδοξο. Η φύση του χαρακτήρα μου δεν δικαιολογεί έναν τέτοιον χαρακτηρισμό. Προσπαθώ να βλέπω χωρίς παρωπίδες και να λέω την αλήθεια, υπερασπιζόμενος αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης που έχουμε αναπτύξει...

Έτοιμη η εφημερίδα της Ομοσπονδίας των συνταξιούχων ΟΣΕ. Την είδαμε σήμερα το πρωί, κάναμε τις διορθώσεις και πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Ελπίζω μέχρι την Παρασκευή να είναι τυπωμένη και να ταχυδρομηθεί. Ωστόσο από ΕΔΩ μπορείτε να τη διαβάσετε από τώρα...

Κι αυτή είναι η εφημερίδα του Συλλόγου των απανταχού κατοίκων του Ελληνικού Αρκαδίας. Δεν είμαι από κει, αλλά μ' αρέσει και το χωριό και οι άνθρωποι του. Ιδιαίτερα τα παιδιά του Συλλόγου είναι πολύ δραστήρια. Διαβάστε τη όπως κυκλοφορεί τυπωμένη, πατώντας ΕΔΩ.

Χρειάστηκε να πάω την περασμένη Τρίτη στον ΕΔΟΕΑΠ, τον ιατροφαρμακευτικό φορέα των δημοσιογράφων. Πήρα τις απαντήσεις από το Μικροβιολογικό και περίμενα να δω τον γιατρό που τις παρήγγειλε. Στην αναμονή του γιατρού, καθισμένος στα παγκάκια του 3ου ορόφου, ο ΕΔΟΕΑΠ μου θυμίζει ολίγον από... ΙΚΑ: ή επί το σύγχρονο.... ΕΟΠΥΥ. Αρκετοί που περιμένουν, όπως εγώ, με τα χαρτάκια προτεραιότητας στο χέρι... Περιμένω μια ολόκληρη ώρα. Και ο γιατρός που περιμένω εγώ, με προειδοποίησαν, θα φύγει σε λίγο, δεδομένου ότι τελειώνει το ωράριο του. Είναι από τις 8 το πρωί ο άνθρωπος στο πόστο του...

Δεκάξι χρόνια είμαι σφαλισμένος για την ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη σ' αυτό το Ταμείο και πρώτη φορά βλέπω τέτοια κινητικότητα. Τι έγινε; πληθύναμε ως ασθενείς ή η κρίση έχει και τις συνέπειες της στην υγεία;

Το τελευταίο, σίγουρα έχει κάποια βάση. Το βλέπω στα σκυθρωπά πρόσωπα των συνανθρώπων μας...

Περιμένουν υπομονετικά, όπως υπομονετικός είναι και ο γιατρός. Καμιά βιασύνη... Αυτό μπορεί να είναι και καλό, καθώς κάθε περίπτωση ασθενούς είναι μοναδικό και χρειάζεται το χρόνο της. Ο παθολόγος δεν υποδύεται τυπικά το ρόλο του γιατρού. Δεν υπογράφει απλά συνταγές, δεν διεκπεραιώνει ζητήματα, εξετάζει προσεκτικά το ιστορικό του κάθε ασθενούς του.

Όσο κι αν γι' αυτούς που περιμένουν υπομονετικά είναι μια επιπλέον ταλαιπωρία, εντούτοις μ' αρέσει αυτή η αντιμετώπιση. Γιατρός και “ασθενείς” ή αληθινοί ασθενείς στον πραγματικό τους ρόλο.

Έξω κάνει κρύο, παγωνιά... Δεν βρέχει κι έτσι η πρόσβαση μέχρι τα ιατρεία είναι εύκολη με τη μηχανή. Ευτυχώς, μπορώ να περιμένω. Έχω να του δείξω κάποιες εξετάσεις που μου παρήγγειλε να κάνω . Δεν είναι κάτι βιαστικό, αλλά θα μπορούσα να το αποφύγω να ξαναέρθω μια άλλη στιγμή, αύριο, ας πούμε. Τελικά ήμουν τυχερός. Πέρασα και με είδε ως τον τελευταίο πριν τελειώσει η βάρδια του...