Μεσημεριανή στάση στην “Αννούλα”, μια παραλιακή ταβέρνα στο Κιάτο, με φαγητά της ώρας... Έφαγα ένα φιλέτο κοτόπουλο στα κάρβουνα. Και πήρα τις πρώτες εικόνες για να τις μοιραστώ μαζί σας...

Όπως αυτή εδώ... Με την παραλία μπροστά στα μάτια μας... Ο καιρός είναι γλυκός, ανοιξιάτικος... Και το μάτι χορταίνει το γαλάζιο του Κορινθιακού... Τις ανεβάζω στο Facebook. Η άμεση επικοινωνία, το πρώτο μοίρασμα...

Ύστερα συνεχίσαμε για την Τέμενη... Φτάσαμε απογευματάκι... Ξεφορτώσαμε τα πράγματα μας στους ξύλινους οικίσκους που θα μείνουμε και κατεβήκαμε μια βόλτα στο μπαρ της παραλίας για καφέ...

Η... γειτονιά μας, όμορφη, ξεχωριστή... Τι καλοκαίρι, φαντάζομαι, θα παίρνει ζωή με τους παραθεριστές εδώ... Αλλά και τώρα έχει την ομορφιά του. Δικαιολογημένα η Ελένη σχολίασε, χθες: “Ξεκινήσατε τις διακοπές;”

Ο Δήμος μπροστά στον οικίσκο που μένουμε. Στον ακριβώς δίπλα μένουν, για δυο βράδια, η Γωγώ με τη Σοφία. Τακτοποιηθήκαμε και βγήκαμε να περπατήσουμε λίγο στο παραθεριστικό κέντρο. Η μέρα χθες ήταν υπέροχη. Όπως και σήμερα. Όλα δείχνουν πως θα είναι μια όμορφη μέρα...

Πάμε για την Τέμενη... Πήραμε μαζί μας τα τεύχη με τον απολογισμό, το πρόγραμμα δράσης και τα οικονομικά που θα δοθούν στο φάκελο των συνέδρων...

Σε ένα από αυτούς τους οικίσκους του παραθεριστικού κέντρου του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου θα μείνουμε για δυο μέρες. Εγώ με τον Δήμο. Και η Γωγώ με τη Σοφία...

Ετοιμαζόμαστε... Φύγαμε εκεί κατά το μεσημέρι για την Τέμενη Αιγίου, το παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ, όπου και θα πραγματοποιηθεί η 33η Συνέλευση Αντιπροσώπων ΠΕΤ ΟΤΕ. Κάθε χρόνο, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, εκεί γίνεται κι εμείς , το προσωπικό του Σωματείου των Τεχνικών του ΟΤΕ πάμε δυο γεμάτες μέρες για να τους υποστηρίξουμε τεχνικά. Επιστρέφουμε στη βάση μας το βράδυ της Κυριακής.

Φύγαμε με το δικό μου αυτοκίνητο... Και πάμε από την παλιά εθνική οδό, παραλιακά. Κάπως σαν εκδρομή το βλέπω... Κι έχω καιρό να πάω εκδρομή. Και το θέλω τόσο... Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο...

Στο Σωματείο δεν υπάρχει κίνηση σήμερα. Οι περισσότεροι συνδικαλιστές έχουν φύγει από χθες. Είναι κιόλας στην Τέμενη. Σήμερα συνεδριάζει το Διοικητικό Συμβούλιο, όπως παραδοσιακά κάνει, πριν την ετήσια Συνέλευση...

Το βράδυ που θα φτάσουμε εκεί θα τους βρούμε να ξεκουράζονται. Οι εργασίες της 33ης Συνέλευσης Αντιπροσώπων (Σ.Α.) θα αρχίσουν το πρωί του Σαββάτου και θα υπάρχουν ειδικά σημειώματα κι εδώ και στο Site της ΠΕΤ ΟΤΕ.

Σταματήσαμε στο Κιάτο μια στάση, για ξεκούραση και για φαΐ... Η παρέα είναι καλή και τη χαίρομαι. Το ξέρω ότι περιμένετε από μένα και περιγραφές και φωτογραφίες. Να είστε σίγουροι ότι και τα δυο θα τα κάνω. Γιατί μ' αρέσει να μοιράζομαι μαζί σας πράγματα, αυτή την καθημερινότητα που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους...

Θα τα δούμε όλα σ' αυτή την εκδρομή... Είμαστε στην αρχή του Απρίλη και η άνοιξη μας κλείνει το μάτι. Η Γωγώ είπε να πάρουμε μαζί μαγιό... Ο καιρός είναι καλός και ίσως κάνουμε μπάνιο. Το θεώρησα υπερβολικό. Είναι νωρίς ακόμα. Δεν πήρα...

Μάλλον πρέπει κάθε 15.000 ή 20.000 “κλικ” να κάνουμε πανηγυρικές αναρτήσεις στο Site. Τα 10.000 είναι πια λίγα, λίγα με τη συχνότητα που φτάνουν εδώ οι επισκέπτες...

Πραγματικά ξεπερνά κάθε πρόβλεψη η συχνότητα των επισκέψεων στο Site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και όντως τα 10.000 χτυπήματα από ξεχωριστές Ι.Ρ. είναι πολύ λίγα για να περιγράψουν τα αισθήματα του γράφοντος.

Είναι πια μια κατάσταση πάγια και τείνει να γίνει συνήθεια... Βεβαίως για μας υπάρχει πάντα μεγάλο ενδιαφέρον και θα το καταγράφουμε διότι εκτιμούμε πως τελικά η καταξίωση μιας σελίδας στο διαδίκτυο έχει να κάνει με την επισκεψιμότητα της...

Κάπως έτσι, αισιόδοξα, βλέπουμε το... πέρασμα αυτής της ιστοσελίδας στον 6ο χρόνο ζωής της, που λέγαμε και πριν δυο αναρτήσεις... Δείτε ΕΔΩ τι γράφαμε γι' αυτά τα πέντε γεμάτα χρόνια...

Το πιο σημαντικό στοιχείο απ' όλα είναι η αισιοδοξία που εμπνέει... Και το γεγονός ότι συνηθίζει να καταγράφει στιγμές αληθινής ζωής, πράγμα σπάνιο για το internet.

Το γεγονός ότι μπορεί να... κρυφτεί ή να παρουσιάσει έναν άλλον χαρακτήρα από αυτόν που είναι η αλήθεια, δεν αφορά τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Το βλέπετε... Καταγράφει μόνο όσα ζει ο άνθρωπος που την επιμελείται καθημερινά... Χωρίς υπερβολές, απλά και όμορφα, όπως είναι η ζωή για τους περισσότερους ανθρώπους.

Θεωρώ ότι αυτή η αυξημένη επισκεψιμότητα είναι ένα δείγμα εκτίμησης και σοβαρότητας. Το βλέπω στον εαυτό μου: Μένω μόνο εκεί που έχω κάτι να πάρω, αλλιώς κόβω δρόμο. Το ίδιο δεν κάνετε κι εσείς;

Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι όλοι όσοι φτάνουν ως εδώ, έρχονται με καλές προθέσεις... Πρόβλημα τους. Σημασία έχει πώς το σκέφτομαι εγώ. Και πώς το αντιλαμβάνομαι...

Να είστε όλοι καλά! Συνεχίσετε να υποστηρίζετε την ύπαρξη και λειτουργία αυτού του Site. Πρόκειται για την άλλη, την καλή πλευρά του internet. Έτσι έμαθε κι έτσι θα συνεχίσει χωρίς πισωγυρίσματα...

Αυτή είναι η πρώτη σελίδα του νέου τεύχους αρ. 107 της εφημερίδας του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ που ολοκληρώσαμε χθες και πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Για να τη διαβάστε πατήστε ΕΔΩ.

Άνοιξε ο νέος κύκλος των εντύπων που με διμηνιαία συχνότητα επιμελούμαι δημοσιογραφικά. Το πρώτο είναι ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ και θα ακολουθήσουν, ο ΤΥΠΟΣ των Σιδηροδρομικών και η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ. Στην ώρα του το καθένα. Επειδή, η τάξη πρέπει να τηρείται...

Την ύλη για τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ είχα πάρει την περασμένη εβδομάδα, την Τρίτη.. Σας θυμίζω λίγο την ιστορία καθώς βγήκα από το γραφείο μου και πήγα να πάρω τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο για να κατέβω στον Πειραιά, στο Σωματείο και “έπεσα” πάνω στους πλανόδιους μουσικούς στην Ομόνοια.. Δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα.

Από κει και πέρα η δουλειά πήρε το δρόμο της... Σχεδίασα τις σελίδες με βάση την ύλη που είχα στα χέρια μου, έκανα το κασέ που λέμε στη δημοσιογραφική γλώσσα και το προώθησα στο τυπογραφείο.

Την ανέλαβε η Νούλη να τη στήσει. Με την Νούλη γνωριζόμαστε από τα χρόνια της ΑΥΡΙΑΝΗΣ και του... κουρείου. Και έχει αναπτυχθεί μια σχέση εμπιστοσύνης που έχει να κάνει με τη δουλειά και φυσικά έχει το αντίκτυπό της στο αποτέλεσμα.

Στήθηκε νωρίς, της είδαν στο Σωματείο και την Παρασκευή που μας πέρασε ο πρόεδρος είχε στα χέρια του ένα έγχρωμο αντίγραφο της 12σέλιδης εφημερίδας. Ένα Σαββατοκύριακο σπίτι του, είχε τη δυνατότητα να την... ψάξει σε βάθος και να εντοπίσει πιθανά λάθη...

Έτσι τη Δευτέρα, μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα περάσαμε και τα τελευταία λάθη και... δώσαμε το “τυπωθείτω” προκειμένου να φύγει για το πιεστήριο και να ακολουθήσει όλη τη διαδρομή μέχρι να φτάσει στα σπίτια των συνταξιούχων του ΗΣΑΠ. Ο χρόνος είναι επαρκής ώς τις 18 Απρίλη που θα γίνει η Γενική Συνέλευση του Σωματείου ώστε να ενημερωθούν και να είναι παρόντες.

Το έχω ξαναπεί, δεν είναι νέο, τη χαίρομαι τη συνεργασία μαζί τους. Οι άνθρωποι ξέρουν τι θέλουν και εμπιστεύονται τους συνεργάτες τους για να οδηγηθούν στο ποθητό αποτέλεσμα. Η πίεση έχει να κάνει μόνο με τη δουλειά, αυτή καθ' αυτή κι αυτό είναι ένα πολύ θετικά στοιχείο σε σε ότι με αφορά... Μια συνεργασία που ξεκίνησε με τον πρώην πρόεδρο Μανώλη Φωτόπουλο και συνεχίζει άψογα με το σημερινό Θύμιο Ρουσιά...

Κάθε φορά που φτάνει σε μένα τηλεφώνημα του να πάω, ξέρω πως είναι έτοιμος, έχει έτοιμες όλες τις σελίδες και όλα γίνονται σε πολύ καλούς χρόνους. Γι' αυτό δεν θα πάψω να λέω γι' αυτή η καλή συνεργασία που έχει κι αυτό το πολύ καλό αποτέλεσμα. Δεν σας ζητώ να το κρίνετε, γιατί πρόκειται για ένα κλαδικό, συνδικαλιστικό έντυπο που αφορά μια συγκεκριμένη ομάδα συνταξιούχων, αλλά έχω πλήρη συνείδηση του τι λέω...

Απάγκιο ο Τύπος, ακόμα και τις δύσκολες μας ώρες... Μακάρι να μην το χρειαστούμε αλλά ας το έχουμε υπόψη μας.

Θεωρητικά μια από αυτές τις μέρες, έχουμε γενέθλια. Κλείνουμε πέντε χρόνια ζωής και μπαίνουμε στον 6ο. Ένας ακόμα ιντερνετικός θρίαμβος...

Σ' αυτό το Site βρήκα ένα ήρεμο, απάνεμο λιμάνι για να μπορώ να στοχαστώ καταστάσεις και να τις καταγράψω. Απλές, αλλά αληθινές, χωρίς φανταχτερές κορδέλες, όπως έρχονταν από την καρδιά μου, οι λέξεις...

Το σπουδαίο με τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι ότι, όπως και στη ζωή, τίποτα δεν του χαρίστηκε. Βήμα – βήμα, λέξη – λέξη, χωρίς άγχος και αγωνία για την επόμενη μέρα. Την περιμένουμε με λαχτάρα να τη ζήσουμε, αλλά μέχρι εκεί... Αυτό ήταν το Blog μου. Ρίξτε μια ματιά ΕΔΩ, έστω χωρίς υποστήριξη φωτογραφιών...

Μέσα από το ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ δημοσίευσα κατά καιρούς μερικές πολύ όμορφες φωτογραφίες. Σαν αυτή εδώ, ας πούμε, που γεμίζει η καρδιά σου αισιοδοξία και μόνο που τη βλέπεις...

Χθες πήγα στην τράπεζα και κατέθεσα για την On Screene το ποσό των 252 ευρώ για τη δυνατότητα που μου παρέχει να φιλοξενείται ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ στους σέρβερ της. Το να έχω τη δυνατότητα να επικοινωνώ μαζί σας μέσα από το διαδίκτυο με σιγουριά και ασφάλεια είναι σημαντικό για μένα...

Γι' αυτό, όπως θα δείτε και στο βιντεάκι της On Screene που είναι στο τέλος αυτής της ανάρτησης και μου κάνουν την τιμή να αναφέρονται σε ένα e-mail που τους έστειλα, όταν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα, αυτή είναι η απλή και καθαρή αλήθεια. Όταν τους χρειάστηκα ήταν εκεί και με τις τεχνικές τους γνώσεις με βοήθησαν και ξεπέρασα το πρόβλημα που προέκυψε...

Το θυμάμαι σαν τώρα το ξεκίνημα. Είχα ήδη αρχίσει να δοκιμάζω στο Blog και μ' άρεσε αυτό το ημερολόγιο της δημοσιοποίησης πραγμάτων. Ο συνάδελφος μου στην ΠΕΤ ΟΤΕ, Δήμος, το έβλεπε αυτό και το χαίρονταν μαζί μου... Ωστόσο με προειδοποίησε έγκαιρα: Δεν είσαι ασφαλής εκεί, χρειάζεσαι κάτι καλύτερο..

Τον άκουσα, είχε δίκιο... Το διαπίστωσα, ενώ δούλευα παράλληλα το Blog με το Site αυτό. Ήταν ένα καλοκαίρι, στο χωριό. Ήμουν διακοπές εκείνη την εποχή, που άλλαξε ιδιοκτησία ο σέρβερ που φιλοξενούσε το Blog και... χάθηκε η επικοινωνία. Κάπου στην Αμερική αυτοί, δεν απαντούσαν στα e-mail μου. Απογοητεύτηκα. Ευτυχώς που υπήρχε το Site. Και από Έλληνες παρακαλώ... Ο Άρης Ντάτσης έβγαινε με το κινητό του τηλέφωνο κάθε φορά που τον ζητούσα, όλα ήταν πια διαφορετικά.

Άρχισα να σκέφτομαι, ότι μου άρεσε το Blog και η φιλοσοφία που πάνω της το είχα δομήσει. Αυτό συνέχισα να κάνω και με το Site. Τελικά τι ήταν, Blog ή Site; Η απάντηση ήταν πολύ απλή: Ήταν ένα Site με τη μορφή του Blog.

Ήταν και παραμένει μια ερασιτεχνική μορφή έκφρασης του εσωτερικού μου κόσμου. Ένα μοίρασμα με όλους εκείνους που με ακολουθούν πιστοί, πέντε χρόνια τώρα και ελπίζω να μην τους διαψεύδω με τις αναρτήσεις που κάνω καθημερινά.

Αυτό που επιχειρώ είναι να προσεγγίζω την επικαιρότητα με το δικό μου τρόπο... Που είναι ξεχωριστός, όπως ξεχωριστοί είναι οι άνθρωποι γύρω μας και αυτή η διαφορετικότητα είναι που δίνει μια ξεχωριστή ομορφιά στον κόσμο γύρω μας. Προσπαθώ να έχω δικά μου κείμενα, που στην αρχή είναι χειρόγραφα και μετά γίνονται ψηφιακά.

Μου αρέσει το γράψιμο. Πάντα μου άρεσε. Ώρες ολόκληρες μπορώ να απομονωθώ, ανάμεσα στους ανθρώπους αποτυπώνοντας τις σκέψεις μου στο χαρτί...

Αυτό είναι που κάνει ξεχωριστό τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και κάνει πολλούς, όπως τον Άρη Ντάτση, να έρχονται καθημερινά εδώ, αναζητώντας μια άλλου είδους ενημέρωση. Καθαρή, αν μη τι άλλο, χωρίς ιδιαίτερες στοχεύσεις πέρα από την καρδιά του αναγνώστη...

Αυτή είναι η ομάδα της Oncreen που με τις γνώσεις της και την εμπειρία της υποστηρίζει και τη σελίδα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Με εξειδικευμένες γνώσεις σχεδιασμού και πληροφορικής, αλλά και ενδιαφέρον για το διαδίκτυο, τις εφαρμογές και τις δυνατότητές του, προτείνουν και αναπτύσσουν λύσεις έξυπνες και αποτελεσματικές, οικονομικές και ταυτόχρονα ποιοτικές, φιλικές στη χρήση και μελετημένες για τις ανάγκες μας. Με πολύχρονη εμπειρία σε θέματα ιστοσελίδων και διαδικτυακών εφαρμογών, σχεδιάζουν, δημιουργούν και προβάλλουν το διαδικτυακό μας προφίλ, ώστε η επένδυσή μας να πιάσει τόπο. Η ομάδα στελεχώνεται από εξειδικευμένο προσωπικό: web designers / developers, joomla!, social media και network experts. Την ομάδα συμπληρώνουν επιλεγμένοι εξωτερικοί συνεργάτες, επιτυχημένοι επαγγελματίες του χώρου. Όλοι μαζί συνθέτουν έξυπνες λύσεις και λειτουργικές εφαρμογές, καλύπτοντας σε κάθε περίπτωση τις ανάγκες μας για μια αποτελεσματική και προσοδοφόρα εικόνα στο διαδίκτυο.

Με ένα τραγούδι ας τον αποχαιρετήσουμε τον Μάρτη που φεύγει... Μελωδικά, όπως τον καλωσορίσαμε. Όμορφα, ανθρώπινα, όπως του αξίζει...

Ο άνθρωπος ζει από την ελπίδα... Την έχει ανάγκη, χρειάζεται να γήρει κάπου, όταν ο κάματος της μέρας τον καταβάλει... Μια μπότα στρατιωτική που δεν μπορεί να σκοτώσει ένα λουλούδι που ανθίζει σε άνυδρο τοπίο... Υπερβολές του σκιτσογράφου; Μπορεί. Αλλά μην ξεχνάτε πως τη χρειαζόμαστε μια μικρή ενθάρρυνση...

Έφυγε και ο Μάρτης. Παρέδωσε τη σκυτάλη στον Απρίλη. Έρχονται στιγμές που διαπιστώνετε κι εσείς έντρομοι, πόσο γρήγορα περνά ο καιρός. Και ξεχνάμε να ζήσουμε, να ερωτευθούμε, να δώσουμε απ' αυτά που κρατάμε ακριβά φυλαγμένα στην ψυχή μας για την... κατάλληλη ώρα.

Προσέξτε το αυτό το σημείο. Είναι κομβικό. Με την... ταχύτητα που τρέχουμε θα το προσπεράσουμε και δεν θα το προσέξουμε καν. Κι είναι άδικο αυτό...

Ας μην τον αδικούμε όμως τον Μάρτη. Καλός ήταν μαζί μας. Καταφέραμε και υλοποιήσαμε τις προγραμματισμένες δουλειές μας μέσα στους προσδιορισμένους χρόνους. Μας έφερε την άνοιξη, που τον Απρίλη θα είναι πιο ορατή πια, γύρω...

Και έδωσε τα πάντα, σε μια εποχή πολύ δύσκολη από όποια μεριά κι αν τη δεις για να μπορέσουμε να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι με αισιοδοξία και να ατενίσουμε το μέλλον, το όποιο μέλλον.

Επιπλέον στο κατευόδιο του ζήσαμε μοναδικές στιγμές στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Δυο μέρες γεμάτες με δράση στις οποίες συμμετείχαν δώδεκα φορείς της περιοχής! Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό; Ας το δούμε κι ας το εκτιμήσουμε...

Καλώς μας ήρθες Απρίλη. Να τον καλωσορίσουμε όπως ξέρουμε με το ομώνυμο τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από το δίκσο του "Καλαντάρι"..