Δουλεύουμε στο τυπογραφείο το τ. 179, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ

ilektrikos.178

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ που κυκλοφορεί το 178. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27 Ιουνίου παρέλαβα ύλη για να "χτίσω" το νέο τεύχος 179...

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε στο στήσιμο της. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη. Εξαιρετικοί και απόλυτα συνενοήσιμοι.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  σήμερα Παρασκευή 27 Ιουνίου 2025 κατέβηκα Πειραία, στα γραφεία του Σωματείου και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 179. Συνεχίζουμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Δεύτερη και τελευταία μέρα της 33ης Σ.Α.

Posted in Επικαιρότητα

Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΠΕΤ ΟΤΕ στο βήμα της 33ης Σ.Α. Ο εκπρόσωπος της ΔΑΚΕ ΠΕΤ ΟΤΕ, Νεκτάριος Δρίτσας. Ολοκληρώθηκαν σήμερα οι εργασίες της 33ης Σ.Α. της ΠΕΤ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου... Εκεί, κατά το μεσημέρι φύγαμε. Φαΐ κι επιστροφή στην Αθήνα...



Ο εκπρόσωπος της ΠΑΣΚΕ ΠΕΤ ΟΤΕ, Γιώργος Παπαμάρκου. Η 33η Σ.Α είχε και τις εντάσεις της και τις “ζωντανές” στιγμές της. Εντάξει, συμβαίνουν αυτά στις συνδικαλιστικές οργανώσεις που έχουν το μέγεθος της ΠΕΤ ΟΤΕ, ας είναι και πρωτοβάθμιο το Σωματείο...



Ο εκπρόσωπος της ΕΣΚ ΟΤΕ, Αλέξανδρος Περάκης. Σύμφωνα με τη διαδικασία της Σ.Α. oι παρατάξεις έχουν πάντα περισσότερο χρόνο από τους απλούς συνέδρους. Τοποθετούνται πάνω σε όλα όσα ακούγονται και δίνεται η ευκαιρία για κριτική, που άλλοτε είναι δίκαια κι άλλοτε όχι...



Ο εκπρόσωπος της ΑΣΕ ΟΤΕ, Θανάσης Φωλιάς... Τώρα ο Θανάσης είναι εκλεγμένος στην ΟΜΕ ΟΤΕ, αλλά εδώ είναι ο ζωτικός του χώρος. Κάθε φορά που του δίνεται η ευκαιρία “ανεβάζει” τα αίματα. Χθες ο Βασίλης έριξε μια ατάκα από τη βήμα για το ταμείο. Κι ο Θανάσης έπιασε το γάντι κι είπε ότι “αύριο το πρωί η ΑΣΕ θα πάει στο Σωματείο να παραλάβει...”



Ο εκπρόσωπος των Ακομμάτιστων, Ανέστης Τούντας. Μια μικρή ένταση είχε την Παρασκευή σε προσωπικό επίπεδο με άνθρωπο της ΠΑΣΚΕ στο Δ.Σ. που προηγήθηκε της Σ.Α. Εμείς δεν είμαστε παρόντες στο επεισόδιο, αλλά μας μεταφέρθηκε με λεπτομέρειες το θέμα...



Ο εκπρόσωπος της ΕΜΑ, Θοδωρής Νταφογιάννης... Η ΕΜΑ είναι μια νέα συνδικαλιστική παράταξη που προέκυψε από τις περσινές εκλογές της ΠΕΤ ΟΤΕ. Τα στελέχη της είναι αρκετά έμπειρα μια και προέρχονται από χώρους διαφορετικούς στους οποίους όμως δραστηριοποιούνταν παλαιότερα...

Μας αρέσουν τα μυστήρια; Ιδού η απορία!

Posted in Δημοσιογραφικά

Από την Τέμενη Αιγίου όπου βρίσκομαι από το απόγευμα της παρασκευής παρακολουθώντας την 33η Συνέλευση Αντιπροσώπων της ΠΕΤ ΟΤΕ μαζί με το υπόλοιπο προσωπικό. Μια αυτοφωτογράφιση, απογευματάκι Παρασκευής...

Ο οικίσκος Ν.178 που μείναμε φέτος με τον συνάδελφο μου Δήμο. Το μεσημέρι ολοκληρώνονται οι εργασίες της 33ης Σ.Α κι εμείς θα πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα. .. Το διάλειμμα τελειώνει. Η ζωή συνεχίζεται...

Ελκυστική η παραλία του Κορινθιακού την Παρασκευή... Χθες όμως ο καιρός χάλασε και το βράδυ έβρεξε. Λάσπη κόκκινη γέμισε τα αυτοκίνητα. Και η θάλασσα είναι κυματώδης. Ο καιρός ξαναφτιάχνει. Ο ήλιος ξαναφάνηκε. Όπως και η Στερεά Ελλάδα απέναντι...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 06/04/2013

Ο άνθρωπος είχε πάντα μια φυσική ροπή στα μυστήρια. Του άρεσε να ανακαλύπτει πράγματα ύστερα από ενδελεχή έρευνα και ψάξιμο... Κάποτε το ρόλο αυτό αναλαμβάνουν Αρχές που πραγματικά είναι η δουλειά τους. Αστυνομικές ή ανακριτικές αρχές, λόγου χάρη... Και πάλι όμως υπάρχουν άνθρωποι που κολλάνε σαν βδέλλες πάνω τους επιμένοντας να προσπαθούν να λύσουν γρίφους, κάνοντας χρήση στοιχείων που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση...

Τα ινία τα κρατά η λογοτεχνία. Η οποία ενίοτε εμπνέεται από τη ζωή. Και επειδή όλοι δεν μπορούν να γίνουν λογοτέχνες, υπάρχει ο Τύπος και τα ΜΜΕ, τα οποία θεωρούν παρόμοια γεγονότα, βούτυρο στο ψωμί τους μια και διεγείρουν τη φαντασία των αναγνωστών τους...

Δείτε, ας πούμε τις τελευταίες μέρες... Ξεχάσαμε τα όσα φοβερά και τρομερά συνέβησαν στην Κύπρο, αυτούς που συνεχίζουν να ανακατεύουν τις ζωές μας με τη σκληρή λιτότητα που υφιστάμεθα, με την ανεργία στα ύψη και με την κακοπληρωμένη εργασία να σαρώνει και... βρήκαμε θέμα να συζητήσουμε...

Οι τίτλοι στις εφημερίδες είναι σαφείς: Συνδέονται οι υποκλοπές με το σχέδιο κατά του Καραμανλή... Επεξηγηματικά πιστεύουν πως πίσω από τις δύο υποθέσεις κρύβονται οι ίδιοι “πρωταγωνιστές”.

Τι μπορεί να κάνει μια ιστορία που διαδραματίστηκε πριν έξι χρόνια να ξαναέρχεται στην επικαιρότητα μ' αυτόν τον έντονο τρόπο; Προφανώς η ανάγκη να... γαργαλίσουν οι εφημερίδες τα χαμηλά ένστικτα των αναγνωστών τους και να αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία. Αυτό μόνο. Διότι επί της ουσίας δεν προδιαθέτουν απολύτως τίποτα. Όταν οι δικαστικές αρχές κινούνται με τέτοιο ραχατλίδικο ρυθμό σε μια υπόθεση που αφορά στη ζωή του πρώην (τι σημασία έχει;) πρωθυπουργού, τότε ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι πράττει σε ότι αφορά απλές, καθημερινές, ανθρώπινες υποθέσεις.

Μ' αρέσει που οι ανακριτές έκθαμβοι μάλλον, διαπιστώνουν ότι οι υποκλοπές μέσω κινητών τηλεφώνων, κυρίως της VODAFON, δεν σταμάτησαν το 2005, αλλά συνεχίστηκαν για δυο ακόμα χρόνια... Το λένε με τέτοια σιγουριά και δείχνουν να εννοούν ότι τώρα που μιλάμε δεν γίνονται υποκλοπές... Αυτοί είναι, δυστυχώς. Τους εμπιστευόμαστε; Δεν έχουμε κι άλλη επιλογή. Είναι οι επίσημες Αρχές που διαθέτουμε. Την όποια φερεγγυότητα τους βέβαια με τέτοιες εκτιμήσεις τη ρίχνουν μόνοι τους στα τάρταρα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Το τι Ρώσους, μυστικούς πράκτορες, βεβαίως – βεβαίως, είδαμε, τι γνωριμίες με την FSB, μετεξέλιξη της KGB κάναμε, πόσο ανίκανη είδαμε την ανάκριση στην υπόθεση της δολοφονίας ενός νέου ανθρώπου τεχνικού στελέχους της VODAFON, του Κ. Τσαλικίδη, που παρουσιάστηκε ως αυτοκτονία, είναι άλλο πράγμα που αναδεικνύει την τραγικότητα της κατάστασης την οποία βιώνουμε...

Στις εφημερίδες οι άνθρωποι τους μερικές φορές, υποτακτικοί, εκτελούν υπηρεσία και αδιαφορούν για το πιο σημαντικό που έχει να κάνει με τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τους αναγνώστες τους. Κι αυτή η έλλειψη σοβαρότητας είναι που τους κοστίζει σε αναγνωσιμότητα και στην κυκλοφορία τους.

Αν νομίζουν ότι καθετί που γράφουν περνάει αδάπανα είναι γελασμένοι. Οι αναγνώστες γνωρίζουν, κρίνουν και απορρίπτουν τα φανταστικά σενάρια και τις σαχλαμάρες τύπου μυστηρίου. Αν έχουν κάτι, ας το γράψουν ξεκάθαρα!

  • Το κομμάτι αυτό δημοσιεύτηκε το Σάββατο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Πρώτη μέρα στην 33η Σ.Α. της ΠΕΤ ΟΤΕ

Posted in Επικαιρότητα

Η διαδικασία είναι συνηθισμένη. Την γνωρίζουμε χρόνια τώρα. Από το 1983 που είμαι στην ΠΕΤ ΟΤΕ έχω ζήσει πολλές καταστάσεις Γενικών Συνελεύσεων. Άλλοτε ήρεμων, παραγωγικών και άλλοτε με εντάσεις... Αν και οι αντιπρόσωποι φοράνε τα “κομματικά τους” κοστούμια, σχεδόν πάντα υπάρχουν εντάσεις. Στο βήμα ο πρόεδρος της ΠΕΤ ΟΤΕ, Βασίλης Λάμπρου.



Οι επίσημοι καλεσμένοι στην 33η Συνέλευση των Αντιπροσώπων της ΠΕΤ ΟΤΕ... Κάθονται ακριβώς απέναντι από το προεδρείο. Είναι, συνήθως, από τη διοίκηση του ΟΤΕ, από την ΟΜΕ ΟΤΕ, το Εργατικό Κέντρο της Αθήνας και εκπρόσωποι άλλων πρωτοβάθμιων Σωματείων του ΟΤΕ που έρχονται να χαιρετίσουν στην αρχή των εργασιών της Συνέλευσης... Οι δηλώσεις τους κάποτε – κάποτε, έχουν ενδιαφέρον...



Οι σύνεδροι, όπως φαίνονται από το πίσω μέρος της αίθουσας... Παρακολουθούν με ενδιαφέρον τον ομιλητή... Τουλάχιστον τους υπεύθυνους των συνδικαλιστικών παρατάξεων, γιατί μετά επικρατεί χάβρα... Το προεδρείο το οποίο συγκροτείται με διακομματική συναίνεση, συχνά το ακούς να λέει: “Όποιος δεν μπορεί να παρακολουθήσει παρακαλούμε πολύ, ας βγει έξω, ο καιρός είναι καλός...”



Άλλο ένα πλάνο μέσα από τους αντιπροσώπους. Ο συνάδελφος μέσα στη φωτογραφία, έχει φέρει ένα δικό του τρίποδο κι έχει βάλει την ψηφιακή του μηχανή για να καλύψει τη Σ.Α. μάλλον για δική του χρήση. Είναι σίγουρο ότι πρόκειται για προσωπική πρωτοβουλία, διότι η ΠΕΤ ΟΤΕ έχει φροντίσει για την επαρκή, επαγγελματική κάλυψη του διημέρου και με βιντεοσκόπηση και με φωτογραφίες. Επικουρικά, έχω τραβήξει πλάνα κι εγώ...



Οι σύνεδροι ετοιμάζονται, λίγο πριν ξεκινήσει η 33η Σ. Α. Να πάρουν τα καρτελάκια τους και τους φακέλους από τη Γραμματεία για να βάλουν τις αποδείξεις αό τα παραστατικά των εξόδων τους τα οποία θα στείλουν αργότερα καθώς και τον λογαριασμό του στην Εθνική Τράπεζα προκειμένου να μπουν οι αποζημιώσεις τους. Πρακτικά ζητήματα για τα οποία, ωστόσο, τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες.

Οι πρώτες ευχάριστες εικόνες...

Posted in Επικαιρότητα

Μεσημεριανή στάση στην “Αννούλα”, μια παραλιακή ταβέρνα στο Κιάτο, με φαγητά της ώρας... Έφαγα ένα φιλέτο κοτόπουλο στα κάρβουνα. Και πήρα τις πρώτες εικόνες για να τις μοιραστώ μαζί σας...



Όπως αυτή εδώ... Με την παραλία μπροστά στα μάτια μας... Ο καιρός είναι γλυκός, ανοιξιάτικος... Και το μάτι χορταίνει το γαλάζιο του Κορινθιακού... Τις ανεβάζω στο Facebook. Η άμεση επικοινωνία, το πρώτο μοίρασμα...



Ύστερα συνεχίσαμε για την Τέμενη... Φτάσαμε απογευματάκι... Ξεφορτώσαμε τα πράγματα μας στους ξύλινους οικίσκους που θα μείνουμε και κατεβήκαμε μια βόλτα στο μπαρ της παραλίας για καφέ...



Η... γειτονιά μας, όμορφη, ξεχωριστή... Τι καλοκαίρι, φαντάζομαι, θα παίρνει ζωή με τους παραθεριστές εδώ... Αλλά και τώρα έχει την ομορφιά του. Δικαιολογημένα η Ελένη σχολίασε, χθες: “Ξεκινήσατε τις διακοπές;”



Ο Δήμος μπροστά στον οικίσκο που μένουμε. Στον ακριβώς δίπλα μένουν, για δυο βράδια, η Γωγώ με τη Σοφία. Τακτοποιηθήκαμε και βγήκαμε να περπατήσουμε λίγο στο παραθεριστικό κέντρο. Η μέρα χθες ήταν υπέροχη. Όπως και σήμερα. Όλα δείχνουν πως θα είναι μια όμορφη μέρα...

Φύγαμε για την Τέμενη Αιγίου...

Posted in Επικαιρότητα

Πάμε για την Τέμενη... Πήραμε μαζί μας τα τεύχη με τον απολογισμό, το πρόγραμμα δράσης και τα οικονομικά που θα δοθούν στο φάκελο των συνέδρων...



Σε ένα από αυτούς τους οικίσκους του παραθεριστικού κέντρου του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου θα μείνουμε για δυο μέρες. Εγώ με τον Δήμο. Και η Γωγώ με τη Σοφία...

Ετοιμαζόμαστε... Φύγαμε εκεί κατά το μεσημέρι για την Τέμενη Αιγίου, το παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ, όπου και θα πραγματοποιηθεί η 33η Συνέλευση Αντιπροσώπων ΠΕΤ ΟΤΕ. Κάθε χρόνο, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, εκεί γίνεται κι εμείς , το προσωπικό του Σωματείου των Τεχνικών του ΟΤΕ πάμε δυο γεμάτες μέρες για να τους υποστηρίξουμε τεχνικά. Επιστρέφουμε στη βάση μας το βράδυ της Κυριακής.

Φύγαμε με το δικό μου αυτοκίνητο... Και πάμε από την παλιά εθνική οδό, παραλιακά. Κάπως σαν εκδρομή το βλέπω... Κι έχω καιρό να πάω εκδρομή. Και το θέλω τόσο... Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο...

Στο Σωματείο δεν υπάρχει κίνηση σήμερα. Οι περισσότεροι συνδικαλιστές έχουν φύγει από χθες. Είναι κιόλας στην Τέμενη. Σήμερα συνεδριάζει το Διοικητικό Συμβούλιο, όπως παραδοσιακά κάνει, πριν την ετήσια Συνέλευση...

Το βράδυ που θα φτάσουμε εκεί θα τους βρούμε να ξεκουράζονται. Οι εργασίες της 33ης Συνέλευσης Αντιπροσώπων (Σ.Α.) θα αρχίσουν το πρωί του Σαββάτου και θα υπάρχουν ειδικά σημειώματα κι εδώ και στο Site της ΠΕΤ ΟΤΕ.

Σταματήσαμε στο Κιάτο μια στάση, για ξεκούραση και για φαΐ... Η παρέα είναι καλή και τη χαίρομαι. Το ξέρω ότι περιμένετε από μένα και περιγραφές και φωτογραφίες. Να είστε σίγουροι ότι και τα δυο θα τα κάνω. Γιατί μ' αρέσει να μοιράζομαι μαζί σας πράγματα, αυτή την καθημερινότητα που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους...

Θα τα δούμε όλα σ' αυτή την εκδρομή... Είμαστε στην αρχή του Απρίλη και η άνοιξη μας κλείνει το μάτι. Η Γωγώ είπε να πάρουμε μαζί μαγιό... Ο καιρός είναι καλός και ίσως κάνουμε μπάνιο. Το θεώρησα υπερβολικό. Είναι νωρίς ακόμα. Δεν πήρα...

Κλείσαμε και τα 470.000 “κλικ” εδώ...

Posted in Επικαιρότητα

Μάλλον πρέπει κάθε 15.000 ή 20.000 “κλικ” να κάνουμε πανηγυρικές αναρτήσεις στο Site. Τα 10.000 είναι πια λίγα, λίγα με τη συχνότητα που φτάνουν εδώ οι επισκέπτες...

Πραγματικά ξεπερνά κάθε πρόβλεψη η συχνότητα των επισκέψεων στο Site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και όντως τα 10.000 χτυπήματα από ξεχωριστές Ι.Ρ. είναι πολύ λίγα για να περιγράψουν τα αισθήματα του γράφοντος.

Είναι πια μια κατάσταση πάγια και τείνει να γίνει συνήθεια... Βεβαίως για μας υπάρχει πάντα μεγάλο ενδιαφέρον και θα το καταγράφουμε διότι εκτιμούμε πως τελικά η καταξίωση μιας σελίδας στο διαδίκτυο έχει να κάνει με την επισκεψιμότητα της...

Κάπως έτσι, αισιόδοξα, βλέπουμε το... πέρασμα αυτής της ιστοσελίδας στον 6ο χρόνο ζωής της, που λέγαμε και πριν δυο αναρτήσεις... Δείτε ΕΔΩ τι γράφαμε γι' αυτά τα πέντε γεμάτα χρόνια...

Το πιο σημαντικό στοιχείο απ' όλα είναι η αισιοδοξία που εμπνέει... Και το γεγονός ότι συνηθίζει να καταγράφει στιγμές αληθινής ζωής, πράγμα σπάνιο για το internet.

Το γεγονός ότι μπορεί να... κρυφτεί ή να παρουσιάσει έναν άλλον χαρακτήρα από αυτόν που είναι η αλήθεια, δεν αφορά τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Το βλέπετε... Καταγράφει μόνο όσα ζει ο άνθρωπος που την επιμελείται καθημερινά... Χωρίς υπερβολές, απλά και όμορφα, όπως είναι η ζωή για τους περισσότερους ανθρώπους.

Θεωρώ ότι αυτή η αυξημένη επισκεψιμότητα είναι ένα δείγμα εκτίμησης και σοβαρότητας. Το βλέπω στον εαυτό μου: Μένω μόνο εκεί που έχω κάτι να πάρω, αλλιώς κόβω δρόμο. Το ίδιο δεν κάνετε κι εσείς;

Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι όλοι όσοι φτάνουν ως εδώ, έρχονται με καλές προθέσεις... Πρόβλημα τους. Σημασία έχει πώς το σκέφτομαι εγώ. Και πώς το αντιλαμβάνομαι...

Να είστε όλοι καλά! Συνεχίσετε να υποστηρίζετε την ύπαρξη και λειτουργία αυτού του Site. Πρόκειται για την άλλη, την καλή πλευρά του internet. Έτσι έμαθε κι έτσι θα συνεχίσει χωρίς πισωγυρίσματα...

Έτοιμο το νέο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ.107

Posted in Δημοσιογραφικά

Αυτή είναι η πρώτη σελίδα του νέου τεύχους αρ. 107 της εφημερίδας του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ που ολοκληρώσαμε χθες και πήρε το δρόμο της για το πιεστήριο. Για να τη διαβάστε πατήστε ΕΔΩ.

Άνοιξε ο νέος κύκλος των εντύπων που με διμηνιαία συχνότητα επιμελούμαι δημοσιογραφικά. Το πρώτο είναι ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ και θα ακολουθήσουν, ο ΤΥΠΟΣ των Σιδηροδρομικών και η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ. Στην ώρα του το καθένα. Επειδή, η τάξη πρέπει να τηρείται...

Την ύλη για τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ είχα πάρει την περασμένη εβδομάδα, την Τρίτη.. Σας θυμίζω λίγο την ιστορία καθώς βγήκα από το γραφείο μου και πήγα να πάρω τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο για να κατέβω στον Πειραιά, στο Σωματείο και “έπεσα” πάνω στους πλανόδιους μουσικούς στην Ομόνοια.. Δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα.

Από κει και πέρα η δουλειά πήρε το δρόμο της... Σχεδίασα τις σελίδες με βάση την ύλη που είχα στα χέρια μου, έκανα το κασέ που λέμε στη δημοσιογραφική γλώσσα και το προώθησα στο τυπογραφείο.

Την ανέλαβε η Νούλη να τη στήσει. Με την Νούλη γνωριζόμαστε από τα χρόνια της ΑΥΡΙΑΝΗΣ και του... κουρείου. Και έχει αναπτυχθεί μια σχέση εμπιστοσύνης που έχει να κάνει με τη δουλειά και φυσικά έχει το αντίκτυπό της στο αποτέλεσμα.

Στήθηκε νωρίς, της είδαν στο Σωματείο και την Παρασκευή που μας πέρασε ο πρόεδρος είχε στα χέρια του ένα έγχρωμο αντίγραφο της 12σέλιδης εφημερίδας. Ένα Σαββατοκύριακο σπίτι του, είχε τη δυνατότητα να την... ψάξει σε βάθος και να εντοπίσει πιθανά λάθη...

Έτσι τη Δευτέρα, μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα περάσαμε και τα τελευταία λάθη και... δώσαμε το “τυπωθείτω” προκειμένου να φύγει για το πιεστήριο και να ακολουθήσει όλη τη διαδρομή μέχρι να φτάσει στα σπίτια των συνταξιούχων του ΗΣΑΠ. Ο χρόνος είναι επαρκής ώς τις 18 Απρίλη που θα γίνει η Γενική Συνέλευση του Σωματείου ώστε να ενημερωθούν και να είναι παρόντες.

Το έχω ξαναπεί, δεν είναι νέο, τη χαίρομαι τη συνεργασία μαζί τους. Οι άνθρωποι ξέρουν τι θέλουν και εμπιστεύονται τους συνεργάτες τους για να οδηγηθούν στο ποθητό αποτέλεσμα. Η πίεση έχει να κάνει μόνο με τη δουλειά, αυτή καθ' αυτή κι αυτό είναι ένα πολύ θετικά στοιχείο σε σε ότι με αφορά... Μια συνεργασία που ξεκίνησε με τον πρώην πρόεδρο Μανώλη Φωτόπουλο και συνεχίζει άψογα με το σημερινό Θύμιο Ρουσιά...

Κάθε φορά που φτάνει σε μένα τηλεφώνημα του να πάω, ξέρω πως είναι έτοιμος, έχει έτοιμες όλες τις σελίδες και όλα γίνονται σε πολύ καλούς χρόνους. Γι' αυτό δεν θα πάψω να λέω γι' αυτή η καλή συνεργασία που έχει κι αυτό το πολύ καλό αποτέλεσμα. Δεν σας ζητώ να το κρίνετε, γιατί πρόκειται για ένα κλαδικό, συνδικαλιστικό έντυπο που αφορά μια συγκεκριμένη ομάδα συνταξιούχων, αλλά έχω πλήρη συνείδηση του τι λέω...

Απάγκιο ο Τύπος, ακόμα και τις δύσκολες μας ώρες... Μακάρι να μην το χρειαστούμε αλλά ας το έχουμε υπόψη μας.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA