Δουλεύουμε στο τυπογραφείο το τ. 179, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ
Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ που κυκλοφορεί το 178. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Την Παρασκευή 27 Ιουνίου παρέλαβα ύλη για να "χτίσω" το νέο τεύχος 179...
Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε στο στήσιμο της. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη. Εξαιρετικοί και απόλυτα συνενοήσιμοι.
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν σήμερα Παρασκευή 27 Ιουνίου 2025 κατέβηκα Πειραία, στα γραφεία του Σωματείου και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 179. Συνεχίζουμε ένα νέο ταξίδι!
Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας.Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.
Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.
Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά.
Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.
Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.
Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.
Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.
Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.
Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.
Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.
Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!
Αυτές είναι οι άσχημες ειδήσεις... 750 άνεργοι την ημέρα, για φαντάσου! Ο τίτλος από το πρωτοσέλιδο της σημερινής ΑΥΓΗΣ.
Νάτα και τα ωραία! Εξαγοράζουν Έλληνες δημοσιογράφους; Δεν το πιστεύω... Και όμως, κάποιοι “συνάδελφοι” το γράφουν στο κούτελο τους, ότι είναι διατεθειμένοι για εξαγορά...
Κι επειδή η ζωή θέλει ηρωισμούς, αν δεν υπάρχουν ήρωες, κάποιοι είναι έτοιμοι να τους κατασκευάσουν. Δείτε το σημερινό πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ. Ο Αβραμόπουλος σηκώνει το ανάστημα του, στον... Σόιμπλε!
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 13/04/2013
Προσωπικά δεν υπήρξα ποτέ δημόσιος υπάλληλος, δεν είχα δηλαδή ποτέ το μαξιλάρι ενός μονίμου και σταθερού μισθού στο προσκεφάλι μου. Και καθώς έχω ζήσει κοντά τριάντα πέντε χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, όπου τα πράγματα είναι πολύ πιο σκληρά για την επιβίωση, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο όποιος διορισμός στο δημόσιο ήταν μια κάποια λύση, μια εσωτερική ηρεμία, ότι θα έχω κι αύριο δουλειά. Κάτι τουλάχιστον που στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχει...
Είναι σαφές ότι η αναφορά μου στους δημοσίους υπαλλήλους δεν έχει να κάνει με εκείνους που διέθεταν τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για μια θέση στο δημόσιο, αλλά σε εκείνους που έκαναν χρήση υπηρεσιών τύπου “ρουσφετιού” από τους εκάστοτε κομματάρχες που καταλέμβαναν την εξουσία.
Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ποιοι χρησιμοποιούν τον όρο “επίορκοι” του δημοσίου; Οι πολιτικοί. Οι ίδιοι δηλαδή που τους δημιούργησαν! Επομένως τους γνωρίζουν καλά, δικά τους παιδιά είναι... Τότε γιατί τόσος ντόρος γι' αυτούς.
Πολύ φοβάμαι ότι δεν χτυπά γι' αυτούς η καμπάνα. Αυτοί έχουν μάθει να ελίσσονται, να αλλάζουν χρώματα σαν τους χαμαιλέοντες, ανάλογα με το ποιος κατέχει την εξουσία, είναι τα δικά τους “χρήσιμα” παιδιά...
Τότε γιατί χρησιμοποιούν αυτόν τον υποτιμητικό τίτλο, θα ρωτήσει ένας αφελής. Μα, αν το σκεφτείτε λίγο θα βρείτε τι θέλουν... Στόχος τους είναι να δυσφημίσουν τους δημοσίους υπαλλήλους περισσότερο στα μάτια των ιδιωτικών υπαλλήλων. Του μικρού – αδύναμου εργατοϋπαλλήλου που είδε όχι μόνο να μειώνεται ο μισθός του, αλλά να χάνει τη δουλειά του. Η εξίσωση που του επιβάλλουν στο θυμικό, λέει: “Γιατί μόνο εγώ να απολύομαι, να απολύεται κι αυτός”. Ποτέ, βεβαίως δεν τον αφήνουν να του περάσει από το μυαλό ένας πιο φυσιολογικός προβληματισμός: “Γιατί κι εγώ να μη διεκδικώ να είμαι μόνιμος ή τουλάχιστον να έχω μια σιγουριά στην εργασία μου;” Είναι προφανές πως τόσα χρόνια με συμπαραστάτες τους τα συνεργαζόμενα ΜΜΕ, οδήγησαν τη σκέψη ώστε η εξίσωση να οδηγεί στο χειρότερο, όχι στο καλύτερο.
Εν κατακλείδι... Αν όντως υπάρχουν “επίορκοι” δημόσιοι υπάλληλοι και δεν έχουν τιμωρηθεί για τις όποιες πράξεις τους, τότε υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι που, υποτίθεται, ότι είναι εκεί για να τηρούν την τάξη. Οι έντιμοι πολίτες θα ήθελαν πολύ να δουν φυλακή τους πολιτικούς που διόρισαν άσχετους, τους ίδιους πολιτικούς που λοιδορούν ως “επίορκους” τους δημοσίους υπαλλήλους.
Εν πάσει περιπτώση, ας βρουν άλλον τρόπο να κάνουν τις απολύσεις στο δημόσιο που τους επιβάλει η τρόικα και οι δανειστές μας, αντί να προσπαθούν να “χρυσώσουν” το χάπι με την επίκληση κάθε τόσο του κακόηχου “επίορκοι” δημόσιοι υπάλληλοι. Βαρεθήκαμε πια τα ίδια και τα ίδια... Αλλάξετε το, όσο ακόμα έχετε περιθώρια... Πριν είναι πολύ αργά.
Ο κόσμος έχει καταλάβει πια περί τίνος πρόκειται. Και πέρα από το δράμα που ζει, κάθε φορά που μπορεί, γελάει με την κατρακύλα των πολιτικών μας που αρέσκονται να... κομπάζουν για πράγματα που δεν κάνουν ή δεν έχουν τη διάθεση να κάνουν.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην στήλη μου “Επισημάνσεις”.
Από τις πρόσφατες εκλογές της Ένωσης Γονέων που πραγματοποιήθηκαν στο 52 Λύκειο Αθηνών...
Οι εκλογές στην Ένωση Γονέων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας που έγιναν την Κυριακή 31 Μαρτίου έδωσαν νέα Διοίκηση. Αν και ήμουν υποψήφιος, δεν επεδίωξα την εκλογή μου, επειδή θεωρώ ότι τα ινία στις θέσεις ευθύνης της Ένωσης έπρεπε να πάρουν νέοι άνθρωποι με όρεξη για δουλειά, που έχουν μέλλον μπροστά τους στα σχολεία...
Ο πρώτος μεγάλος στόχος επετεύχθη! Όλοι οι προηγούμενοι επαρμένοι, πήγαν σπίτια τους. Για την ακρίβεια παρέμειναν σε δεύτερες θέσεις στο νέο Δ.Σ. που συγκροτήθηκε σε Σώμα.
Η ανακοίνωση στάλθηκε για ενημέρωση σε όλα τα σχολεία της δύναμης της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθηνών. Βεβαίως, δεν είμαστε αφελείς...Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα... Διότι εμείς ότι λέγαμε προεκλογικά τα εννοούσαμε... Επομένως η πρόκληση είναι μπροστά μας. Τώρα πρέπει να δώσουμε αυτό το διαφορετικό που υποσχεθήκαμε και το οποίο εκτίμησαν οι αντιπρόσωποι και τίμησαν με την ψήφο τους το Ενωτικό Ψηφοδέλτιο Γονέων...
Τις επόμενες ημέρες θα δείτε τα πρώτα δείγματα γραφής...
Είναι λογικό να υπάρξει μια περίοδος ενημέρωσης της νέας Διοίκησης. Δεν είναι και μικρό το μπάχαλο που βρήκαν. Ύστερα θα έρθει η δοκιμασία της πραγματικότητας.
Όλη η Ομάδα που δούλεψε τις προηγούμενες ημέρες για να υπάρξει αυτό το νικηφόρο αποτέλεσμα είναι συμπαγής, ενωμένη και θα φανεί αυτό στη συνέχεια...
Σε δύσκολους καιρούς, το μόνο βέβαιο είναι ότι τη διοίκησης της Ένωσης αναλαμβάνουν σοβαροί άνθρωποι που ξέρουν τι θέλουν και – κυρίως- από πού θα το διεκδικήσουν για να το πετύχουν, βάζοντας συμμέτοχους όλους τους γονείς στα σχολεία της περιοχής της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας.
Εδώ θα είμαστε, θα τα παρακολουθούμε τα πράγματα μέσα από τα σχολεία που πάνε τα παιδιά μας και θα τα λέμε συχνά. Όπως κάνουμε καθημερινά, μέχρι τώρα. Με εντιμότητα και καθαρότητα στη σκέψη μας και το μυαλό μας...
Εικόνες αρχείου... Πριν μερικά χρόνια, καλοκαίρι στον ποταμό Λούσιο... Να, για κάτι τέτοια όμορφα πράγματα αξίζει να φτιάχνεις όμορφη την καθημερινότητα σου...
Τρέξιμο στο γραφείο... Διεκπεραιώσεις δουλειάς. Μια καθημερινότητα που έχει το δικό της κομμάτι στη ζωή μου. Κι ύστερα εφημερίδες, αναρτήσεις, προγραμματισμός για τη νέα ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ που έρχεται πίσω... Ένα σωρό πράγματα...
Γι' αυτό δεν έπληξα ποτέ σ' αυτή τη δουλειά. Μόλις άρχιζα να ηρεμώ από μια δουλειά, να κάτι άλλο. Χθες έκανα την προετοιμασία για τη σημερινό μάθημα στα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας, σήμερα θα βρω θέμα να γράψω για τη στήλη μου “Επισημάνσεις”. Κι ανάμεσα τους πολύ ενδιαφέροντα πράγματα από επιλογές που έχω κάνει στη ζωή μου...
Κάποτε το τηλέφωνο χτυπά... Και δεν είναι μόνο οι τράπεζες που συνεργάζονται με διάφορα γραφεία για να υπενθυμίσουν την καθυστέρηση μιας δόσης. Είναι και οι φίλοι.. Ο Χρήστος που ήθελε μια μικρή εξυπηρέτηση, ο Νίκος που έφυγε από τη δουλειά στην “Κ” με εθελουσία και προγραμματίζει να βγει με φίλους να το γιορτάσει. Με τιμά που με θεωρεί φίλο του. “Μην κλείσεις τίποτα για τη Δευτέρα” μου λέει, λίγο πριν μπει στο στούντιο του EUROSPORT για μια τηλεοπτική μετάδοση. “Θα σε πάρω ξανά, μόλις κλείσω ταβέρνα, για να σου δώσω λεπτομέρειες, προκειμένου να έρθεις”.
Τι απλά πράγματα που χρειαζόμαστε για να νιώσουμε καλά μέσα μας... Και μερικές φορές χανόμαστε και ψαχνόμαστε σε δύσβατα μοναχικά μονοπάτια... Μια παγίδα που καραδοκεί, εκεί έξω... Αλλά όχι... Εγώ δεν μπορώ να πω το ίδιο... Έχω ανθρώπους με τους οποίους μπορώ να μοιραστώ πράγματα, απλά, καθημερινά, σημαντικά ή όχι.
Κι αυτό δεν μου το χάρισε κανείς. Το κατέκτησα χτίζοντας καθημερινά τις ανθρώπινες σχέσεις...
Δεν είναι μια απλή υπόθεση αυτό... Χρειάζεται δουλειά... Μόνο όποιος το κάνει καθημερινά, μπορεί να με καταλάβει... Και ο μόχθος και η προσπάθεια αμείβεται. Είπαμε, απλά πράγματα είναι κι εμείς τα κάνουμε να φαίνονται πολύπλοκα...
Το πρώτο και σημαντικό που χρειάζεται είναι η ισορροπία, μέσα μας. Κι εδώ είναι που θέλει δουλειά. Τα “θέλω” και τα “μπορώ” χρειάζονται καλή και συνετή διαχείριση. Και αυτό το χρωστάμε στον εαυτό μας και στους ανθρώπους μας. Στον καλύτερο κόσμο που ονειρευόμαστε...
Δείτε ένα αντι-δελτίο ειδήσεων, όπως δεν θα δείτε ποτέ στην συμβατική τηλεόραση που έχετε σπίτι σας... Η σωστή ενημέρωση είναι μια πολύ σημαντική υπόθεση...
Κι επειδή παρέχουμε και χρηστικές πληροφορίες δείτε ΕΔΩ πώς μπορείτε να... ξαναφάτε το μαρουλάκι που ψωνίσατε από τη λαϊκή αγορά...
Πρωτοσέλιδα εφημερίδων είχαμε καιρό να δούμε... Η επικαιρότητα μας οδήγησε σε άλλα μονοπάτια. Ιδού λοιπόν η κρητική εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ που ανησυχεί για το παιχνίδι που ανοίγει με τις καταθέσεις...
Ο πανικός, όπως τον καταγράφει η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι περισσότερο από εμφανής. Είναι και το προηγούμενο με το βαθύ κούρεμα στην Κύπρο... Βεβαίως υπάρχουν οι διαψεύσεις, αλλά ποιον πείθουν;
Μια άλλη πτυχή του ίδιου προβλήματος που αφορά το γκρίζο τοπίο των τραπεζών... Τα γκρίζα δάνεια αφορούν αυτά των πολιτικών κομμάτων και μόνον. Τα αντίστοιχα δικά μας, είναι απαιτητά από τα ίδια ιδρύματα. Τέλεια!... Δυο μέτρα και δυο σταθμά...
Στην ΑΥΓΗ το βλέπουν ως “εθνική περιπέτεια”... Και μπορεί να είναι έτσι... Άλλωστε δεν θα είναι η μόνη περιπέτεια που έχουμε βιώσει ώς τώρα. Το “σάρωμα” έχει αρχίσει και αφορά ξεχωριστά τον καθένα μας...
Μια άλλη οπτική από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ. Τι ξημερώνει σε μετόχους και καταθέτες... Ορθόν... Ίσως ενδιαφέρει ένα κομμάτι του αναγνωστικό της κοινό. Εμάς, πάντως, ουδόλως μας ενδιαφέρει όλη αυτή η ιστορία... Δεν είμαστε ούτε μέτοχοι, ούτε καταθέτες...
Οι τραπεζίτες στο... απόσπασμα, έστω και... φωτογραφικά. Η εφημερίδα Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ καταγράφει τη δική της προσέγγιση μ' αυτόν εύγλωττο τίτλο... Τα golden boy ξανά στην επικαιρότητα για καλό αυτή τη φορά. Δε βαριέσαι, “είναι πολλά τα λεφτά Άρη” που λέει και η γνωστή κινηματογραφική ατάκα...
Οι ελληνικές εφημερίδες δεν ξέχασαν και την Μάργαρετ Θάτσερ... Ο θάνατος της έγινε πρωτοσέλιδος στα ΝΕΑ που της έχουν μεγάλο αφιέρωμα στις εσωτερικές σελίδες... Φυσικό... Με τη στροφή που έχουν κάνει τα ΝΕΑ θρηνούν το χαμό μιας τεράστιας σε μέγεθος κατ' αυτούς, μισητής για άλλους που έκαναν πάρτι ακούγοντας για το θάνατο της...
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ επιλέγει την κεντρική φωτογραφία της στο πρωτοσέλιδο, ασπρόμαυρη από μια συνάντηση τη δεκαετία του '80 με τους οικονομικά ισχυρούς της γης, όταν μεσουρανούσε στην πολιτική σκηνή, ως πρωθυπουργός της Αγγλίας... Και ιδού τώρα η Μάργκαρετ επιστρέφει στη γη, όπως θα συμβεί σε όλους μας κάποια στιγμή...
Το παραθεριστικό κέντρο των εργαζομένων του ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου, έχει μείνει στην καρδιά μου. Το δικό μου το διήμερο, πέρα από τη δουλειά που εμένα μ' αρέσει έτσι κι αλλιώς, πήρα μερικές ανοιξιάτικες εικόνες εξαιρετικές. Φωτεινές ή σκουρόχρωμες ανάλογα με τις διαθέσεις του καιρού...Δείτε εδώ μια πανέμορφη κουτσουπιά ανθισμένη, ανάμεσα στους οικίσκους...
Ένα δέντρο στην παραλία του παραθεριστικού κέντρου, όπως τη βλέπουμε από την αίθουσα που πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες της 33ης Συνέλευσης Αντιπροσώπων της ΠΕΤ ΟΤΕ... Στο βάθος φαίνεται ο μαυρισμένος και μουντός καιρός... Τοπίο του Αγγελόπουλου θυμίζει. Κάτι που δεν συνηθίζεται στην περιοχή. Κι έτσι όμως είχε την ομορφιά του. Κράτησα μερικές πολύ όμορφες εικόνες...
Όσοι έχουν πάει καλοκαίρι στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου ξέρουν καλά πως αυτοί εδώ οι άδειοι χώροι σφύζουν από ζωή το καλοκαίρι, ενώ το μπαράκι με την τέντα στην παραλία είναι όλα τα λεφτά. Εκεί ο καφές, το ποτό, η κουβέντα με φίλους, με την παρέα και τά βράδια όλο και κάποια εκδήλωση θα προκύψει. Όμορφα πράγματα, αρκεί να τα ζήσεις...
Εδώ μέσα στο κτίριο – τραπεζαρία του παραθεριστικού κέντρου που διαμορφώθηκε ειδικά για τις ανάγκες της 33ης Συνέλευσης Αντιπροσώπων της Ε πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες της και φέτος. Περιβάλλον εξαιρετικό και ιδιαίτερα οικονομικό. Εδώ, στους οικίσκους του φιλοξενήθηκαν όλοι οι αντιπρόσωποι... Εδώ, στην ίδια μεγάλη αίθουσα, το βράδυ του Σαββάτου έγινε ένα πολύ όμορφο γλέντι με την ορχήστρα του Πολιτιστικού Κέντρου του ΟΤΕ Αττικής.
Άλλη μια φωτογραφία παρμένη από τους δημόσιους χώρους του παραθεριστικού κέντρου των εργαζομένων στον ΟΤΕ,στην Τέμενη Αιγίου... Το καλοκαίρι αυτοί οι πάγκοι κάτω από τις καταπράσινε μουριές με τον παχύ ίσκιο, είναι περιζήτητοι, ιδιαίτερα από τους νεαρούς. Η εμβέλεια του Wi-Fi του opake “πιάνει” εδώ, οπότε όλοι κάθονται με τα κινητά τους ή τα λάπτοπ τους. Τα έχω δει όλα αυτά με τα μάτια μου...
Αυτή είναι η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αθηνών κ. Στέβη Σαλουφάκου. Εδώ τη βλέπουμε στο χαιρετισμό της, το Σάββατο το πρωί, στην 33η Συνέλευση Αντιπροσώπων της ΠΕΤ ΟΤΕ που πραγματοποιήθηκε στην Τέμενη Αιγίου... Τώρα είναι στο στόχαστρο της ΠΑΣΚΕ.
Το ότι οι επιπτώσεις των σκληρών οικονομικώνμέτρων σε βάρος των εργαζομένων είναι τεράστιεςδεν είναι ανάγκη να το πω εγώ. Το ζείτε, το αισθάνεστε, το νιώθετε στο πετσί σας...
Εκείνο που δεν έχετε αντιληφθεί, όσοι δεν παρακολουθείτε τα τεκταινόμενα στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι η... κινητικότητα στο εσωτερικό των παρατάξεων...
Ένα πρώτο δείγμα αυτή της τάσης αμφισβήτησης είδαμε στο τελευταίο συνέδριο της ΓΣΕΕ στην Αλεξανδρούπολη, όπου ένα μέρος των συνδικαλιστών στελεχών της ΠΑΣΚΕ αποχώρησε κι έφτιαξε μια δικιά της παράταξη, το ΕΜΕΙΣ, βγάζοντας μάλιστα και τρεις έδρες στη διοίκηση.
Μια απ' αυτές τις έδρες κατέλαβε η κ. Σαλουφάκου, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Τώρα στο ΕΚΑ πάνε για εκλογές. Φυσικό ήταν η ΠΑΣΚΕ να βγάλει μια πολύ καυστική ανακοίνωση ενάντια στην πρόεδρο του ΕΚΑ.
Μικρές εκδορές... Αναμενόμενες... Δείτε την ανακοίνωση της ΠΑΣΚΕ:
Συντρόφισσες, Σύντροφοι,
Το 35ο συνέδριο της ΓΣΕΕ έλαβε χώρα στην πιο δύσκολη συγκυρία για τους εργαζόμενους και τη χώρα. Η σταθερή, αταλάντευτη, αγωνιστική και μαχητική δράση της ΠΑΣΚΕ επιβραβεύτηκε από τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Επιβεβαιώθηκε - και με τη δική σας προσφορά - αυτό που πιστέψαμε, ότι δηλαδή η ΠΑΣΚΕ οφείλει και μπορεί να εκφράσει και πάλι πλειοψηφικά τη θέληση και τις ανάγκες του κόσμου της μισθωτής εργασίας. Αυτή την εντολή οφείλουμε να την τιμήσουμε και να την διαφυλάξουμε ως το πιο πολύτιμο συνδικαλιστικό αγαθό.
Παρά τη διάσπαση και την ΔΙΑΛΥΤΙΚΗ αποχώρηση μιας ομάδας στελεχών, παρά τις ιταμές επιθέσεις που δεχθήκαμε όλο το προηγούμενο διάστημα από άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις, η ΠΑΣΚΕ αναδείχτηκε και πάλι πρώτη δύναμη, λαμβάνοντας ποσοστό 34,5% και 16 έδρες στη νέα Διοίκηση της ΓΣΕΕ. Η ιδεολογικοπολιτική και συνδικαλιστική καταξίωση μας, στα συνδικάτα και στον κόσμο της μισθωτής εργασίας, είναι και πάλι αδιαμφισβήτητη.
Το νικηφόρο για την ΠΑΣΚΕ εκλογικό αποτέλεσμα του 35ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, μόνο εφησυχασμό και πανηγυρισμούς δεν πρέπει να προκαλεί. Οι ευθύνες και τα καθήκοντα που μας αναθέτει γι' άλλη μια φορά η εργατική τάξη της χώρας, είναι σημαντικά και πολυδιάστατα. Τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα των εργαζόμενων, των ανέργων καθώς και ο εφιάλτης της ανεργίας των νέων είναι το πρώτιστο ζήτημα στην ατζέντα των διεκδικήσεων της ΠΑΣΚΕ.
Αυτοί που συνειδητοποιούν όλα τα παραπάνω, συνειδητοποιούν επίσης ότι οι συνδικαλιστικά και πολιτικά αποκλεισμένοι έχουν γίνει σήμερα μια νέα και ευδιάκριτη πλειοψηφία στην ελληνική κοινωνία.
Αυτή είναι η κοινωνική πλειοψηφία των ανέργων λόγω υπερβολικών προσόντων, όπως και των ανέργων ανεξαρτήτων προσόντων, είναι η πλειοψηφία της «γενιάς χωρίς ευρώ», των νέων που χάνουν την ελπίδα τους και ψάχνουν νέους προορισμούς εκπατρισμού, είναι η πλειοψηφία μίας κοινωνίας που καταρρέει χωρίς να βρίσκει διέξοδο.
Αυτή την κοινωνία πρέπει να φέρουμε στο προσκήνιο, αυτή την κοινωνία οφείλουμε, πρέπει και έχουμε ιστορικό καθήκον να στηρίξουμε στις δύσκολες ώρες που περνάει.
«Πυξίδα» μας, στον ταραγμένο ωκεανό των ψεύτικων υποσχέσεων, των αδύναμων επαγγελιών, των ευχάριστων στ’ αφτιά αφηγημάτων, που απέχουν πολύ από τις πραγματικές ανάγκες του κόσμου της εργασίας, είναι η πρόσφατη ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΡΧΩΝ & ΘΕΣΕΩΝ της παράταξής μας.
Με αυτές τις Αρχές και Θέσεις συνεχίζουμε τον βηματισμό μας προς το μέλλον.
Εμείς είμαστε το πιο δυναμικό, το πιο παραγωγικό, το πιο αγωνιστικό κομμάτι της μεγάλης Δημοκρατικής και Προοδευτικής Παράταξης. Λειτουργούμε και καθοριζόμαστε με όρους παράταξης που η δύναμη και οι δεσμεύσεις της πηγάζουν αποκλειστικά και μόνο από τη θέληση και τα συμφέροντα της πιο προοδευτικής κοινωνικής δύναμης: ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Συντρόφισσες, Σύντροφοι,
Η πρόσφατη αποχώρηση εκλεγμένων (στον πρώτο και δεύτερο βαθμό) με την ΠΑΣΚΕ στελεχών και η ΔΙΑΛΥΤΙΚΗ κάθοδος τους, με ξεχωριστό ψηφοδέλτιο (Ε.Μ.Ε.Ι.Σ), στο 35ο εκλογικό συνέδριο της ΓΣΕΕ, αποτελεί ύψιστη πρόκληση για κάθε Δημοκράτη και Προοδευτικό εργαζόμενο που, ενώ με την ψήφο του στήριξε ΠΑΣΚΕ στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια συνδικαλιστική του οργάνωση, διαπίστωσε ότι η ψήφος του χρησιμοποιήθηκε στις εκλογές της ΓΣΕΕ ως "όχημα" εκπλήρωσης προσωπικών φιλοδοξιών. Διότι όπως και να το κάνουμε, οι πρώην "σύντροφοί" μας, δεν προέταξαν ιδεολογικοπολιτικές διαφορές ή διαφωνίες, ώστε να δικαιολογήσουν τη ΔΙΑΛΥΤΙΚΗ συμπεριφορά τους. Και πως θα μπορούσαν άλλωστε να το πράξουν από τη στιγμή που, επί 3 συναπτά έτη, συναποφάσιζαν και συνυπέγραφαν μαζί μας ΟΛΕΣ ΜΑ ΟΛΕΣ τις αποφάσεις και την ακολουθούμενη στρατηγική της ΠΑΣΚΕ μέσα στη ΓΣΕΕ.
Η ιδεολογικοπολιτική υπεροχή της ΠΑΣΚΕ στο 35ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ και η άριστα τεκμηριωμένες τοποθετήσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ και Γραμματέα της ΠΑΣΚΕ, συντρόφου Γιάννη Παναγόπουλου και των υπολοίπων συνδικαλιστικών στελεχών της ΠΑΣΚΕ απεκάλυψαν με τον πιο "πανηγυρικό" τρόπο την αδυναμία των άλλων παρατάξεων να παρακολουθήσουν την δράση και την δυναμική της παράταξής μας.
Η διαφορά ήταν εμφανής.
Στο σύνολο τους οι άλλες παρατάξεις με πρώτη την δήθεν «Αυτόνομη» Παρέμβαση κινήθηκαν στη γραμμή της κομματικής σκοπιμότητας προσπαθώντας να σύρουν το συνέδριο της ΓΣΕΕ να πάρει αποφάσεις που ήταν ενταγμένες στις κομματικές τους στρατηγικές.
Η ΠΑΣΚΕ με σαφή ιδεολογικό και πολιτικό, αυτόνομο από κόμματα προσανατολισμό προσπάθησε και πέτυχε το συνέδριο να κινηθεί με βάση τα οξυμένα προβλήματα και τις ανάγκες του κόσμου της μισθωτής, τον οποίο μόνο υπηρετούμε.
Το επόμενο διάστημα καλούμαστε να επιβεβαιώσουμε εκ νέου την υπεροχή της παράταξης μας σε μια σειρά εκλογικών διαδικασιών σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα, αρχής γενομένης των εκλογών για την ανάδειξη νέων οργάνων στο ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ. Εκεί που, οι πρώην σύντροφοί μας, παραπλανώντας εκατοντάδες αντιπροσώπους και χιλιάδες εργαζόμενους, εξελέγησαν ως αντιπρόσωποι στη ΓΣΕΕ με ΕΜΑΣ (την ΠΑΣΚΕ) και ξαφνικά βρέθηκαν στο Ε.Μ.Ε.Ι.Σ.
Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί αυτή την φορά.
ΕΜΕΙΣ η Πανελλήνια Αγωνιστική Συνδικαλιστική Κίνηση Εργαζομένων δεν πρόκειται να χαρίσουμε ή να χαριστούμε σε κανέναν.
Στις εκλογές για την ανάδειξη νέων οργάνων στο μεγαλύτερο εργατικό κέντρο της χώρας, η ΠΑΣΚΕ δηλώνει παρούσα. Συγκροτούμε ψηφοδέλτιο ανοιχτό σε όσους και όσες συμφωνούν με τις αρχές και τις αξίες της παράταξής μας. Οι πρώην σύντροφοί μας του Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. ας επιχειρήσουν – ακόμη και με «ψάρεμα σε θολά νερά» – να καταγραφούν έστω και αποσπώντας συνέδρους που έχουν εκλεγεί με το συνδυασμό της ΠΑΣΚΕ σε πρωτοβάθμιο επίπεδο. Όμως το όνομα και τα σύμβολα της ΠΑΣΚΕ μην επιχειρήσουν να τα σφετεριστούν. ΔΕΝ τους ΑΝΗΚΟΥΝ. Εμείς λοιπόν λέμε στο Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. : δείξτε το αληθινό πρόσωπο και τις προθέσεις σας!
Η ΠΑΣΚΕ δεν κλείνει πόρτες. Δεν τις ανοίγει σε ΔΙΑΛΥΤΙΚΕΣ συμπεριφορές.
Η ΠΑΣΚΕ δεν τεμαχίζεται, δεν τιμαριοποιείται, Δεν κληροδοτείται!
Για τον λόγο αυτό καλούνται όλοι και όλες οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες, που εκπροσωπούν δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ στα πρωτοβάθμια σωματεία μέλη του Ε.Κ.Α να συστρατευτούν στον κοινό αγώνα της παράταξης.
Η ευθύνη όλων μας στη συγκυρία αυτή είναι τεράστια.
Η πορεία ήταν δύσκολη. Η ΠΑΣΚΕ πέρασε από συμπληγάδες. Αποδείχθηκε όμως στην πράξη ότι έχει γερές βάσεις. Στους εργαζόμενους και στα στελέχη της.
Σε αυτή την αυτόνομη προοδευτική πορεία ο ρόλος της μεγάλης μας παράταξης μας είναι ξεκάθαρος και αποφασιστικός.
Είμαστε ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές της ύφεσης και της ανεργίας.
Η ΠΑΣΚΕ οφείλει να είναι ο θεματοφύλακας της τήρησης, από όλα τα στελέχη της, όπου και εάν αυτά δραστηριοποιούνται (Σωματεία, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, ΓΣΕΕ), των αρχών και των αξιών της.
Η ΠΑΣΚΕ και τα στελέχη της οφείλουν να συνεχίσουν την πορεία προάσπισης των συμφερόντων του κόσμου της μισθωτής εργασίας, των ανέργων και την προάσπιση της Δημοκρατίας που τόσο βάναυσα πλήττεται από την σκληρή Μνημονιακή πολιτική.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Είμαστε πια όλοι πιο έμπειροι. Και χωρίς κανένα πολιτικό ή κομματικό άλλοθι. Έχουμε ιστορία. Έχουμε στελέχη με ρόλο και προσφορά, όχι μόνον στο καταξιωμένο ούτως ή άλλως, παρελθόν τους, αλλά στο παρόν και στο μέλλον. Έχουμε και νεώτερα στελέχη που διαγράφουν τη δική τους πορεία.
Έχουμε και μια ακόμη πιο νέα, συνδικαλιστικά, γενιά που έρχεται. Που πίστεψε στην ΠΑΣΚΕ. Που πιστεύει σε όσα αντιπροσωπεύει η παράταξή μας. Που ονειρεύεται το αύριο.
Οφείλουμε όχι μόνον να μην την απογοητεύσουμε αλλά να την καλέσουμε στις τάξεις της ΠΑΣΚΕ να στηρίξει ενεργά το σχέδιο ανάταξης του συνδικαλιστικού κινήματος.
ΟΛΟΙ εμείς είμαστε η μεγάλη παράταξη της εργατικής τάξης και των κοινωνικών αγώνων.
Σύντροφοι θα πρέπει άμεσα να ενημερωθούν οι πρωτοβάθμιες ΠΑΣΚΕ των χώρων σας καθώς και οι αντιπρόσωποι στο ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ.
Θα ακολουθήσει νεότερη ενημέρωση σχετικά με τις επόμενες διαδικασίες.
Υ.Γ. Το όνομα ΠΑΣΚΕ καθώς και τα σύμβολά της είναι νομικά κατοχυρωμένα από τη κεντρική ΠΑΣΚΕ.
Καλά θα κάνουν όσοι θέλουν να είναι απέναντι να χρησιμοποιήσουν την ευρηματικότητά τους προκειμένου να βρουν νέο όνομα.
Αυτή είναι η πρώτη σελίδα της τοπικής εφημερίδας “Οι Μεσελέροι”. Μια τρίμηνη έκδοση του Εξωραϊστικού Επιμορφωτικού Συλλόγου Μελεριανών Λασιθίου Κρήτης, η “Ωλερός”.
Εγώ τώρα δεν είμαι από το Λασίθι. Ηρακλειώτης είμαι, για την ακρίβεια Θραψανιώτης, αλλά γενικά μια σχέση καλή με την με την Κρήτη την έχω σ' αυτό το Site.
To γεγονός ότι αρθρογραφώ, εδώ κι έντεκα χρόνια σε μια ρεθυμνιώτικη εφημερίδα αποδεικνύει το ίδιο πράγμα... Αλλά και για τα Χανιά δεν έχω τίποτα, τα λατρεύω...
Η ιστορία με τους ΜΕΣΕΛΕΡΟΥΣ είναι παλιά... Τον εκδότη – διευθυντής της, Γ. Μανωλαράκη, τον γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια. Συνταξιούχος του ΗΣΑΠ, γνώριζε για την επαγγελματική σχέση μου με τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ και κάποια στιγμή κουβεντιάσαμε για την εφημερίδα που σκέπτονταν να στήσει. Τώρα η εφημερίδα του, μια καλοστημένη δουλειά σε σχήμα Α4, ασπρόμαυρη, 24σέλιδη με τσιμπιδάκι, είναι στο 52ο φύλλο της και μετρά 13 χρόνια τακτικής παρουσίας...
Μου τη στέλνει με το ταχυδρομείο σπίτι μου... Κρατώ στα χέρια μου το τεύχος που καλύπτει τους μήνες Απρίλη – Μάη – Ιούνη. Οι άνθρωποι είναι πολύ μπροστά... Πολύ τις χαίρομαι τέτοιες προσπάθειες που γίνονται εθελοντικά και από αγάπη για τον τόπο τους.
Κάπου στην 23 σελίδα, ανάμεσα σε πολύ ενδιαφέροντα θέματα ξεχωρίζω μια ανακοίνωση μέσα στο πλαίσιο. Αναφέρει: Για την αναβάθμιση της εφημερίδας μας, περιμένουμε εγγράφως από τους αναγνώστες μας σχόλια, κριτική, προτάσεις και άρθρα... Αυτό είναι. Όταν γίνονται τέτοιες προσπάθειες συλλογικές, όπου όπως πάντα, κάποιος -ο κ. Μανωλαράκης, εν προκειμένω..._ παίρνει την πρωτοβουλία να στήσει ένα τόσο ενδιαφέρον έντυπο, τότε όλα είναι καλά...
Από δημοσιογραφική περιέργεια κάθε φορά που φτάνει στα χέρια μου, το ξεκοκαλίζω... Και σε πολλές περιπτώσεις βλέπω κείμενα γραμμένα στη γλώσσα που μιλούν στην πατρίδα μου. Η Κρήτη ζωντανεύει μέσα μου. Και ποτίζει τις ρίζες καταγωγής...
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν σήμερα Παρασκευή 27 Ιουνίου 2025 κατέβηκα Πειραία, στα γραφεία του Σωματείου και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 179. Συνεχίζουμε ένα νέο ταξίδι!
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 13/04/2013
Οι εκλογές στην Ένωση Γονέων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας που έγιναν την Κυριακή 31 Μαρτίου έδωσαν νέα Διοίκηση. Αν και ήμουν υποψήφιος, δεν επεδίωξα την εκλογή μου, επειδή θεωρώ ότι τα ινία στις θέσεις ευθύνης της Ένωσης έπρεπε να πάρουν νέοι άνθρωποι με όρεξη για δουλειά, που έχουν μέλλον μπροστά τους στα σχολεία...
Τρέξιμο στο γραφείο... 
