Δέκα μέρες διακοπών τον Ιούνιο, στην πανέμορφη Σκόπελο, δώρo καλών φίλων μας…

spiti.spiru
Ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαν να μας κάνουν φίλοι… Πριν καλά – καλά αρχίσει το καλοκαίρι του 2025 ο Σπύρος με την Αννίτα μας έδωσαν το σπίτι τους στην Σκόπελο όπου και περάσαμε δέκα ολόκληρες μέρες ζώντας τις στο έπακρο… Και το χρειαζόμασταν…

stna.sti.xora.skopelu
Το καθημερινό τρέξιμο για πράγματα που μας αρέσει και αγαπάμε να κάνουμε, είτε το θέλουμε, είτε όχι έχει ασφαλώς τις επιπτώσεις του και την κούραση του. Έτσι λοιπόν το χρειαζόμαστε να χαλαρώσουμε. Το πετύχαμε με τον καλύτερο τρόπο. Κάθε μέρα είχαμε να γνωρίσουμε και έναν καινούριο τόπο.

agnontas.paralia
Περπατήσαμε στη Χώρα της Σκοπέλου, αλλά και στην ενδοχώρα. Οργώσαμε κάθε παραλία, κοντινή ή μακρινή. Φτάσαμε μέχρι τη Γλώσσα και επιστρέψαμε μέσω του Αγνώντα. Επιτρέψαμε στην Google να μας οδηγήσει με τους χάρτες της μέσα από χωματόδρομους και ατέλειωτα πευκοδάση,

stafilos1
Κάναμε μπάνιο σε παραλίες εξαιρετικές με γαλαζοπράσινα νερά. Οι Σκοπελιώτες που μιλήσαμε είναι άνθρωποι ήσυχοι, ήρεμοι, ευγενικοί. Προφανώς βαοηθάει και το περιβάλλον και το γεγονός ότι δεν είχαμε τηλεόραση να μας απασχολήσει. Στόχος μας ήταν να γνωρίσουμε το όμορφο νησί των Σποράδων.

stafilos2
Bοήθησε πολύ και το ζεστό καλοκαίρι του Ιουνίου. Πρόωρο, αλλά πολύ υποβοηθητικό στις βουτιές που κάναμε. Υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες κι ένα σεντόνι ήταν αρκετό για το βράδυ. Όπως και κάτι ελαφρύ κι ατημέλητο. Δοκιμάσαμε τα ντόπια φαγητά και άλλες σπεσιαλιτέ και ζήσαμε στιγμές εξαιρετικές.

panselinos.prin
Στη Σκόπελο έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις τι θες. Ησυχία ή βαβούρα; Αλλά αν και την επισκεφτήκαμε στην αρχή της καλοκαιρινής σεζόν, η αίσθηση μας είναι ότι δεν έχει τον ξέφρενο τουρισμό μερικών κυκλαδίτικων νησιών. Ακόμα και τα μπαράκια της είναι προσεγμένα και κλείνουν γύρω στις 11:30. Ε, δεν είναι και κάτι πολύ συνηθισμένο για τον τουρισμό στην Ελλάδα…

Ιδιόμορφη χρονιά φέτος για τα σχολεία, δύσκολη

Posted in Μαρτυρίες

vasilatos.2

Ο διευθυντής του 53 Λυκείου, Στυλιανός Βασιλάτος, που θα πάει φέτος ο Λάμπρος μετά την κατάργηση του 54 Λυκείου, καλοκαιριάτικα. Τον είδαμε στο σχολείο την περασμένη Δευτέρα και μας έδωσε την αίσθηση ότι θέλει τη συνεργασία με το Σύλλογο Γονέων του 54 Λυκείου...

53.2.110913

Το νέο σχολείο μας, το 53 Γενικό Λύκειο Αθήνας, επί της Γράμμου στα Σεπόλια. Σημερινή φωτογραφία που έσφιζε από ζωή...

53.1.110913

Τα παιδιά παραλαμβάνουν τα βιβλία τους... Μπέρδεμα με τα βιβλία, καθώς εδώ είχαν φέρει τα βιβλία του 53 Γυμνασίου. Και στο άλλο σχολείο τα βιβλία των παιδιών μας.

vasilatos.1aΣήμερα ανοίγουν τα σχολεία... Στη 10 το πρωί αναφέρει η ανακοίνωση του διευθυντή ότι πρέπει να είναι εκεί τα παιδιά και ότι την ίδια μέρα θα παραλάβουν βιβλία... Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας ότι από τη Δευτέρα 16/09/2013 ξεκινούν οι 5νθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες των καθηγητών, τότε ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι η φετινή χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη, απ' όποια μεριά και αν τη δεις...

Ας ξεκινήσουμε όμως με τη γνωριμία που επιχειρήσαμε την περασμένη Δευτέρα στο σχολείο μας με τον διευθυντή του 53 Λυκείου κ. Στυλ. Βασιλάτο, αφού πρώτα σας αναφέρουμε ότι υποδιευθυντής παραμένει ο δικός μας, από το 54 Λύκειο κ. Δημ. Νυχτερής.

Μας καλοδέχτηκε και μας είπε ότι θέλει τη συνεργασία μας, αφού βεβαίως βρούμε εκείνη τη φόρμουλα για να εκφράζουμε τους γονείς του νέου σχολείου το οποίο από τώρα και στο εξής θα ονομάζεται 53 Γενικό Λύκειο Αθήνας. Θα μας διαθέσει μάλιστα και αίθουσα στο ισόγειο του κτιρίου για να συνεδριάζουμε ως Δ.Σ.

Έχουμε λοιπόν μετά την σύμπτυξη – συνένωση των δύο σχολείων 300 παιδιά ακριβώς και επειδή μέχρι εκείνη την ώρα γινόταν εξετάσεις με τους ανεξεταστέους άλλα 48. Επομένως θα γίνουν -14 τμήματα (22 παιδιά σε κάθε τμήμα). Η τρίτη τάξη έχει 94 παιδιά που θα μοιραστούν σε τέσσερα τμήματα και θα γίνουν 5 τμήματα κατευθύνσεων (δύο θετικές, δύο τεχνολογικές, μία θεωρητική). Οι υπόλοιπες τάξεις, η δευτέρα τέσσερα τμήματα 20άρια και η πρώτη 4 – 5 τμήματα. olme.apergia

Τι ελλείψεις υπάρχουν σε καθηγητές; Ο κ. Διευθυντής μας είπε ότι χρειαζόμαστε δύο μαθηματικούς, ένα γυμναστή για οκτώ ώρες και κάτι ώρες για τα πρότζεκτ. Ο ίδιος είναι φυσικός και όπως μας είπε θα μπει στην τάξη να διδάξει.

Μας διαβεβαίωσε ότι το κτίριο δεν έχει πρόβλημα ζημιών, ενώ λειτουργεί με φυσικό αέριο. Κι έτσι το χειμώνα δεν θα νοιώσουν το κρύο τα παιδιά μας.

Υπάρχουν δυο μόνιμες καθαρίστριες. Ο ίδιος προτίθεται προς το τέλος Σεπτεμβρίου να καλέσει τους γονείς των μαθητών για ενημέρωση. Του ζητήσαμε σ' αυτή τη συνάντηση να πάρουμε κι εμείς του λόγο και να τους μιλήσουμε. Το δέχτηκε.

Μας είπε ότι θα υπάρξει νέος αριθμός μητρώου για τους μαθητές. Στην ουσία δηλαδή μας είπε, πρόκειται για ένα νέο σχολείο που πρέπει να μάθουμε να συμβιώσουμε μαζί.

Ενδιαφέρον είναι ότι πέρσι το Ίδρυμα Νιάρχου, “Πρόληψη” είχε φροντίσει να δίδει στο σχολείο ένα σάντουιτς, γάλα και φρούτο καθημερινά. Ίσως κάτι τέτοιο να συνεχιστεί και φέτος με δεδομένες τις δυσκολίες που έχουν τα νοικοκυριά λόγω των επιπτώσεων των Μνημονίων.

Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι φέτος για δεύτερη χρονιά ο Δήμος Αθηναίων θα λειτουργήσει κοινωνικό φροντιστήριο και όποιος γονιός θέλει μπορεί να δηλώσει το παιδιά του για να παρακολουθήσει δωρεάν τα μαθήματα. Είναι κι αυτό μια ανάσα...

  • Δείτε ΕΔΩ την ανοιχτή επιστολή που έστειλε η ΟΛΜΕ στους μαθητές ενόψη των 5νθήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών που αρχίζουν από Δευτέρα 16/09/2013
Τι ακριβώς έγινε πριν 12 χρόνια  στην Αμερική, σαν σήμερα, που άλλαξε τον κόσμο; Δείτε παρακαλώ αυτό το βίντεο που αναφέρεται στου Δίδυμους Πύργους...

Έτοιμος και ο ΤΥΠΟΣ τ. 395

Posted in Δημοσιογραφικά

typos.395
Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο της νέας εφημερίδας των συνταξιούχων σιδηροδρομικών που ολοκληρώθηκε χθες κι έφυγε για το πιεστήριο... Την ερχόμενη εβδομάδα θα είναι στα σπίτια των συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα... Δείτε τον ΕΔΩ και διαβάστε το, ολόκληρο...

subscribeΣτους ρυθμούς μας, όπως τους ξέρουμε... Χθες δώσαμε το “τυπωθείτω” για τον “ΤΥΠΟ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών”, τη δουλειά που είχαμε βάλει μπροστά την προηγούμενη εβδομάδα και θυμάστε το κομμάτι που γράψαμε ΕΔΩ, αν όχι ξαναδείτε το...

Αυτό σημαίνει πως ότι βάζουμε μπροστά το παλεύουμε έως ότου υλοποιηθεί και το τελευταίο στάδιο... Αυτοί είμαστε, έτσι κάναμε πάντα, τώρα θα αλλάξουμε;

Στην ΠΟΣΣ, την Ομοσπονδία των συνταξιούχων του ΟΣΕ, έχουν δουλειές με φούριες αυτή την περίοδο... Μετακομίζουν σε λίγο στα νέα τους γραφεία που τους παρέχει η ΑΓΣΣΕ, ενώ μαζί τους ολοκληρώνουν τις; εργασίες που θα οδηγήσουν στο έκτακτο συνέδριο της...

Κι από την άλλη, έχουν μπροστά τους, τον Νοέμβριο το δικό τους εκλογοαπολογιστικό συνέδριο... Για όσους έχουν μια κάποια σχέση με τα συνδικάτα ξέρουν πως δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα αυτό... Ενδοπαραταξιακές, ενδοσωματειακές συγκρούσεις και τριβές, αλλά και οι φιλοδοξίες ατόμων να καταλάβουν θέσεις ευθύνης, παίζουν το ρόλο τους.

Έτσι γινόταν πάντα, αλλά εμένα δεν με ενδιαφέρει αυτό. Η αγωνία μου, δικαιολογημένη νομίζω,, είναι να ξαναεκλεγούν κάποιοι άνθρωποι τους οποίους εκτιμώ και με τους οποίους συνεργάζομαι όλα αυτά τα χρόνια... Γιατί μόνο έτσι η συνεργασία θα έχει συνέχεια και διάρκεια... Διαφορετικά, πάντα θα υπάρχουν προσκόμματα για να δείξουν ότι προσπαθούν να κάνουν κάτι καινούργιο, γκρεμίζοντας τα παλιά, οπωσδήποτε για το “καλό των συναδέλφων” που εκπροσωπούν

Το έχω δει κι άλλες φορές το έργο, στο παρελθόν. Έχω χάσει δουλειές από τέτοιες “αλλαγές” στη διοίκηση. Και το κακό είναι ότι “εισπράττω” αυτό που δεν μου ανήκει, άδικα... Ας είναι... Μικρό παράπονο σ' ένα χώρο όπου μοιράζομαι πράγματα με φίλους...

Ας χαμογελάσουμε όμως... Ακούστε λίγο τις ειδήσεις. Από το Σάββατο 7/9/2013, μετά την ομιλία του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, το κυβερνητικό επιτελείο προσπαθεί να μας πείσει πως είμαστε σε καλό δρόμο, δεδομένου ότι υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα. Εμείς ξέρουμε ότι πρόκειται για μια προπαγανδιστική “φούσκα” με πολύ μικρό μέλλον...

Την πραγματικότητα την ξέρουμε, τη ζούμε, τη βιώνουμε... Και είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που μας λένε... Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Σε νέα εποχή από σήμερα Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ...

Posted in Επικαιρότητα

Screenshot

Αυτή ήταν ως χθες βράδυ η εμφάνιση του Site μας... Από σήμερα όπως διαπιστώνετε, αλλάζει... Νέο σύγχρονο ντιζάιν και όσο γίνεται πιο απλό στη χρήση του, ώστε να μπορεί ο καθένας να το προσεγγίζει...

domain-nameΤο βλέπετε; Διαπιστώνετε τις αλλαγές; Μοιάζει αλλά δεν είναι ίδιο το περιβάλλον που είχαμε μέχρι χθες βράδυ... Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ από σήμερα περνά σε μια νέα, σύγχρονη εποχή... Με την ουσιαστική βοήθεια των εξειδικευμένων ανθρώπων της Onscreen έγινε το μεγάλο βήμα...

Όλα τα άρθρα, 3.192 τον αριθμό, με τις φωτογραφίες και τα You Tube μεταφέρθηκαν εδώ... Ότι δηλαδή είχα ανεβάσει αυτά τα έξι χρόνια ζωής του... Με όλα τα λιγκ των χρηστικών που έχω επιλέξει για σας στη μπάρα δεξιά... Και με οτιδήποτε προσεκτικά τόσα χρόνια, πρόσθετα. Κάποιες ελάχιστες εφαρμογές δεν είναι συμβατές. Μην ανησυχείτε, θα βρούμε άλλες...

Κάποιες μικρές ατέλειες, καθώς θα προχωρεί η ώρα θα τις έχουμε φτιάξει και ως αύριο, όλα εδώ θα είναι καλύτερα. Το ζητούμενο ήταν να δώσουμε μια καλύτερη αίσθηση στον επισκέπτη του Site.

Έτσι, τώρα, πέρα από το σύγχρονο και μοντέρνο ντιζάιν του θα μπορούν οι φίλοι που θέλουν να μας διαβάζουν καλύτερα από το Smartphone τηλέφωνο ή το τάμπλετ τους. Οι αναρτήσεις επίσης είναι πιο εύκολες και ασφαλείς...

Δεν χρειάστηκε περισσότεροι από μια εβδομάδα προκειμένου οι τεχνικοί της Onscreen να το υλοποιήσουν... Και μέσα σ' αυτό το χρόνο να υπολογίσουμε και τις κουβέντες που κάναμε με τις παρατηρήσεις, καθώς παρακολουθούσαμε να προχωρεί η υλοποίηση των εργασιών. Κι έτσι ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ αποτυπώνει, ακριβώς αυτό που θέλαμε. Ένα ελαφρύ και εύκολο στους επισκέπτες, ενημερωτικό Site.

Ένα από τα καλά του σημεία είναι ότι τώρα έχετε πιο εύκολη από ποτέ τη δυνατότητα να σχολιάζετε τα θέματα που θέλετε. Αυτά δηλαδή που βλέπετε δημοσιευμένα εδώ. Κι εμένα μ' αρέσει πολύ αυτό, γιατί, αν μη τι άλλο, δείχνει πως εδώ δεν υπάρχει ένας που γράφει ότι θέλει και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν, επειδή ο χώρος είναι δικός του. Όχι. Πάντα μου άρεσε η συνεργασία, το μοίρασμα μαζί σας και η ανταλλαγή απόψεων...

Κρίνετε το αυστηρά, όπως κάνετε καθημερινά και σε μένα όταν ανοίγω την καρδιά μου στα δημοσιεύματα μου... Και δώστε μου τις παρατηρήσεις σας, αν εκτιμήσετε ότι κάπου συμβαίνει λάθος... Υπόσχομαι να το διορθώσω, γιατί μέσα από τη γνώση και το μοίρασμα θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος.

Ένα μόνο μπορώ να σας διαβεβαιώσω, ότι δεν πρόκειται να αλλάξει στάση: Η καθαρή ματιά με την οποία βλέπω και καταγράφω τα γεγονότα αναδεικνύοντας τα σε ειδήσεις αξιόλογες που αφορούν τη ζωή, θα παραμένει ίδια κι απαράλλαχτη...

Μέσα από το συλλαλητήριο της ΔΕΘ...

Posted in Επικαιρότητα

Φωτογραφικό και το σημερινό ρεπορτάζ... Τα λόγια τα κρατάμε για το περιοδικό της ΠΕΤ ΟΤΕ, ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ. Για την ώρα μερικά ακόμα στιγμιότυπα μέσα από το συλλαλητήριο. Κι ας αρχίσουμε από το... τέλος. Αναμνηστική φωτογραφία με τον Θοδωρή, τον Κώστα και τον Μανώλη, λίγο πριν την επιστροφή... Μεσάνυχτα Σαββάτου...

Η εξέδρα από την οποία ο βασικός ομιλητής ήταν ο πρόεδρος τους Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, ταχυδρομικός, Παν. Τσαμπουλίδης. Πίσω ακριβώς από το πανό είναι το άγαλμα του Βενιζέλου. Και η πλατεία και οι γύρω δρόμοι ήταν γεμάτοι από κόσμο που είχαν έρθει στη ΔΕΘ για να εκφράσουν την αντίθεση τους στην ασκούμενη κυβερνητική πολιτική πολιτική σε βάρος μας...

Το πανό της ΠΕΤ ΟΤΕ... Αισθητή η παρουσία των συνδικαλιστικών στελεχών του Σωματείου που εργάζομαι... Αυτή η φωτογραφία είναι εν δυνάμει υποψήφια για το εξώφυλλο του περιοδικού που θα βγάλουμε σε κανένα μήνα. Η δημοσιογραφική κάλυψη ενός τέτοιου μεγάλου γεγονότος ήταν η αφορμή γι' αυτό το μονοήμερο ταξίδι στη Θεσσαλονίκη...

Και οι ανθρώπινες στιγμές... Η ιστορία του εργατικού κινήματος αποτυπώνεται στα χαμογελαστά πρόσωπα αυτών των δύο ανθρώπων... Από αριστερά, ο Κώστας Ανέστος, ενεργός συνδικαλιστής όταν πριν 30 χρόνια πήγα εγώ στην ΠΕΤ ΟΤΕ και από τους πιο τίμιους και καθαρούς που έχω γνωρίσει, συνταξιούχος σήμερα και δεξιά του, ο σημερινός πρόεδρος του συνδικάτου, Νεκτάριος Δρίτσας... Κάπως έτσι η ζωή συνεχίζεται...

Η πορεία του συλλαλητηρίου της ΔΕΘ σε εξέλιξη... Επτά και μισή το βράδυ, έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει και η μεγάλη πορεία των διαδηλωτών περνά μπροστά από τον Λευκό Πύργο, σήμα κατατεθέν της Θεσσαλονίκης με προορισμό τα στούντιο της ΕΡΤ3 στην οδό Στρατού, όπου έχει στηθεί γλέντι... Ότι δηλαδή γίνεται κάθε βράδυ κι εδώ στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής...

Άλλο ένα ελπιδοφόρο πλάνο μέσα από την απεργιακή πορεία... Παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι περνάνε δύσκολα από τις σκληρές αντεργατικές πολιτικές που υφίστανται και τις φοροεπιδρομές, ήταν εκεί, χαμογελαστοί, αποφασισμένοι να νικήσουν. Εδώ μάλιστα το πανό, έχει σίγουρη τη νίκη, ελπίδα για να καταπολεμηθεί ο φόβος που κυριαρχεί παντού και καθηλώνει στον καναπέ του σπιτιού ενεργούς πολίτες. Ώρα για αφύπνιση...

Τελευταίος σταθμός έξω από την ΕΡΤ3 όπου, όπως είπαμε και πιο πάνω έχει στηθεί γλέντι με διάφορους καλλιτέχνες που προσφέρονταν εθελοντικά, δείχνοντας μ' αυτόν τον τρόπο την αντίθεση τους στο μαύρο που έριξαν στη δημόσια ραδιοτηλεόραση και τη συμπαράσταση τους στους απολυμένους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Ως τα μεσάνυχτα συνέχιζαν απτόητοι το γλέντι...

Καθ' οδόν για τη Θεσσαλονίκη...

Posted in Επικαιρότητα

Σας το είπαμε από χθες μέσα από το άρθρο που δώσαμε για δημοσίευση στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και ιδού που υλοποιείται... Ένα σκληρό Σάββατο και μια ανάρτηση που έγινε εδώ, τμηματικά, σήμερα. Πρώτη φωτογραφία, το πούλμαν που μίσθωσε η ΠΕΤ ΟΤΕ για να πάνε εργαζόμενοι και συνδικαλιστές τεχνικοί του ΟΤΕ στη ΔΕΘ στο απογευματινό συλλαλητήριο... Πρωί, ώρα 7 του Σαββάτου...


Ξεκινήσαμε γύρω στις 7.20. Καμιά 30ριά άτομα είναι μαζί μας. Η μέρα είναι καλή. Παρά τη μικρή συννεφιά ο καιρός είναι ζεστός. Δεν έχω ντυθεί καλά... Με κοντοπαντέλονο είμαι, καλοκαιρινός... Δεν αγωνιώ μήπως κάνει κρύο στη Θεσσαλονίκη... Δεν πρόκειται εξάλλου να καθίσουμε ακίνητοι σε ένα μέρος, σε διαδήλωση πάμε...

Πρώτη στάση αμέσως μετά τη Λαμία στο κέντρο ”Η νέα Ρούμελη”. Εδώ σταματούν όλα τα πούλμαν... Να πάρουμε ένα καφέ, ένα τοστ και για τις πρώτες ανάγκες μας. Να ξεπιαστούμε και λίγο από το ταξίδι. Μικρό διάλειμμα. Στο μεταξύ στο Facebook όπου ανεβαίνουν πρώτα οι φωτογραφίες, ζωντανό οδοιπορικό, έρχονται οι πρώτες θετικές αντιδράσεις...

Η διαδρομή συνεχίζεται... Το πούλμαν μας περνάει τα διόδια της Λαμίας με κατεύθυνση για Θεσσαλονίκη. Δεν έχει πολύ κίνηση ο δρόμος κι αυτό μας αρέσει... Και ο οδηγός είναι καλός, δεν τρέχει... Ούτε έχει απότομα ξεκινήματα ή σταματήματα... Προσωπικά μου άρεσε Όπως και η διαδρομή στα Τέμπη λίγο αργότερα, ανάμεσα στα πλατάνια...

Λίγο πριν την Κατερίνη βγήκαν οι πρώτες παγωμένες ρακές. Κερνάει ο Μανώλης. Είναι εξοπλισμένος άρτια. Έχει μαζί του και “μεζέ”, ξηρούς καρπούς και σταφίδες. Δεν παίρνω... Προτιμώ το νερό που το έχω παρέα σε όλη τη διαδρομή. Είναι για μένα το καλύτερο. Έχουμε μια δύσκολη μέρα μπροστά μας. Πρέπει να αντέξουμε... Κι εγώ δεν έχω πια τα κουράγια για παιχνίδια...

Ώρα 2.20 το μεσημέρι φτάνουμε στη Θεσσαλονίκη. Το πούλμαν μας σταματά στα δικαστήρια. Θα χρειαστεί να περπατήσουμε από εκεί μέσω Εγνατίας και Τσιμισκή για να φτάσουμε στην πλατεία με το άγαλμα του Βενιζέλου, όπου έχει στηθεί ήδη η εξέδρα από την οποία, μετά τις 7 το απόγευμα θα γίνει η κεντρική ομιλία. Η κίνηση κανονική στα πεζοδρόμια. Αλλά τα εμπορικά, άδεια από πελάτες...

Στα λουλουδάδικα όπου φάγαμε το μεσημέρι. Οι επισκέπτες, κυρίως μεταφερόμενοι διαδηλωτές στη Θεσσαλονίκη, είναι πολλοί... Στα λουλουδάδικα, φάγαμε ψαρικά και ήπιαμε μπύρα. Ο κόσμος έχει κατακλύσει τα τραπέζια των μαγαζιών. Λογικό. Κάπου πρέπει να πάει όλος αυτός ο κόσμος... Να φάει και να ετοιμαστεί για τη βραδινή μάχη του συλλαλητηρίου...

Στη ΔΕΘ με τους εργαζόμενους

Posted in Δημοσιογραφικά

Οι εργαζόμενοι στους δρόμους. Η φωτογραφία είναι προχθεσινή στο κέντρο της Αθήνας, Αριστοτέλους και Χαλκοκονδύλη... Πρόκειται για εργαζόμενους στα νοσοκομεία που τα βλέπουν να συρρικνώνονται συνέχεια και να χάνουν τις δουλειές τους...


ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 07/09/2013

Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές ο υπογράφων θα είναι στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ανάμεσα στους εργαζόμενους που θα βρίσκονται στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για τα τρεισήμισι χρόνια εφαρμογής των αποτυχημένων, εκ του αποτελέσματος μνημονιακών πολιτικών...

Διότι, αλήθεια, τι έχουμε δει να γίνεται όλα αυτά τα χρόνια; Η οικονομία βυθίζεται σε όλο και μεγαλύτερη ύφεση, ενώ η ελληνική κυβέρνηση περιορίζεται στο να προσφέρει καλές υπηρεσίες στην τρόικα και κάκιστες στη χώρα... Οι αριθμοί δε βγαίνουν, οι εκτιμήσεις διαψεύδονται, οι άνθρωποι υποφέρουν. Το τελευταίο το βιώνουμε, άρα το γνωρίζουμε από πρώτο χέρι...

Η πραγματικότητα που αντιμετωπίζει σήμερα ο ελληνικός λαός είναι η φτώχεια, η εξαθλίωση, η ανεργία, η φτωχοποίηση, η λιτότητα, ο εκφοβισμός, οι απολύσεις, οι διαθεσιμότητες και οι φοροεπιδρομές... Το χειρότερο είναι οι διαρκείς παρεμβάσεις στα δημοκρατικά και κοινωνικά μας δικαιώματα, μέσα από την κατάργηση και τις συνεχείς “παρακάμψεις” δημοκρατικών θεσμών και διαδικασιών...

Ο στόχος πλέον είναι ξεκάθαρος... Η εσωτερική υποτίμηση με την ισοπέδωση κάθε έννοιας κοινωνικής δικαιοσύνης, εργασίας και κοινωνικής ασφάλειας... Στην ουσία δηλαδή, κάθε έννοιας δημοκρατίας... Η άγρια δημοσιονομική και διαρθρωτική προσαρμογή που επιβλήθηκε στην Ελλάδα μεταβάλλει την οικονομική κρίση σε ανθρωπιστική.

Δεν το βλέπουμε γύρω μας; Η καταγραμμένη ανεργία ξεπερνά το 27,4%. Η αγορά εργασίας δέχεται μια χωρίς προηγούμενο επίθεση, με την εξάπλωση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, εκ περιτροπής εργασίας, “μπλοκάκια” κ.λπ. Η αποδόμηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων έχει ως αποτέλεσμα τη μεσοσταθμική μείωση μισθών κατά 30%. Η ραγδαία αύξηση της “μαύρης εργασίας” αλλάζει άρδην το τοπίο... Τα μέτρα για την πάταξη της, που κατά καιρούς παίρνουν, μάλλον οδηγούν στην αύξηση της παρά τον περιορισμό...

Αν μάλιστα λάβει κανείς υπόψη του ότι η διαχρονική αδυναμία πάταξης της εισφοροδιαφυγής και η αποτυχία είσπραξης των οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία που υπολογίζεται σε 11 δις ευρώ, κάνει ακόμα πιο γκρίζα την πραγματικότητα.

Κι από την άλλη τι βλέπουμε; Στο “όνομα” της μείωσης του χρέους προωθείται το ξεπούλημα των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας ή δημόσιου συμφέροντος για να εξευμενιστούν οι “αγορές” και να υφαρπάξουν οι κερδοσκόποι και οι δανειστές τις πιο παραγωγικές και κερδοφόρες δραστηριότητες του κράτους...

Δεν καταλαβαίνουν άραγε ότι καμιά αλλαγή, εκσυγχρονισμός, ανάπτυξη, πρόοδος, προοπτική και ελπίδα είναι αδύνατον να υπάρξουν με υποταγμένους, εξαθλιωμένους και εξοντωμένους πολίτες, την κοινωνία, τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα, τους συλλογικούς και κοινωνικούς φορείς, με πληγωμένη την ίδια τη δημοκρατία;

Η παρουσία των εργαζομένων στη ΔΕΘ αποδεικνύει ότι τα συνδικάτα και οι ίδιοι, παρά τις δυσκολίες, τα εμπόδια, τις καταργήσεις και τους περιορισμούς, θα συνεχίσουν αταλάντευτα τον αγώνα για να αποκρούσουν και να ανατρέψουν αυτές τις αντεργατικές, αντικοινωνικές πολιτικές, να ακυρώσουν τις καταστροφικές επιταγές των Μνημονίων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, να αλλάξουν ριζικά οι πολιτικές στην Ελλάδα και την Ευρώπη...

Τι ζητούν; Να υπάρξει μια ριζική αλλαγή της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής, να δούμε ένα αναπτυξιακό μοντέλο που θα δημιουργεί νέες σταθερές θέσεις εργασίας και θα ενισχύει την απασχόληση, ακύρωση όλων των πολιτικών λιτότητας, ενίσχυση των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων με την επαναφορά της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Υπάρχουν και μια σειρά άλλα ζητήματα που θα πληροφορηθείτε από τη ΓΣΕΕ αυτές τις μέρες και αφορούν την ανάγκη για νέες πολιτικές ενάντια στη φτώχεια και την εξαθλίωση στην οποία μας έχουν οδηγήσει...

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”...

Στήνουμε τον “Τύπο των Συνταξιούχων” ΟΣΕ

Posted in Δημοσιογραφικά

Τελευταία φορά παρέλαβα ύλη από τη Χαλκοκονδύλη 1 στην πλατεία Κάνιγγος, όπου ήταν μέχρι τώρα τα γραφεία της ΠΟΣΣ. Από τον επόμενο μήνα μετακομίζουν πιο κοντά μου, στο κτίριο που στεγάζεται και η ΑΓΣΣΕ επί της Βούλγαρη 1 και γωνία Πειραιώς...

Από το καραβάκι “Γλυκοφιλούσα ΙΙ” το Πέραμα, καθώς φεύγουμε για να περάσουμε απέναντι στη Σαλαμίνα. Ο καιρός είναι υπέροχος, ηλιόλουστος. Ευτυχώς φυσάει ένα δροσερό αεράκι. Και η θαλασσινή αρμύρα είναι βάλσαμο...

Τα Παλούκια της Σαλαμίνας πάνω από το ίδιο καραβάκι που πήρα για την επιστροφή στο γραφείο. Να, γιατί μου αρέσει η συνεργασία μ' αυτή την εφημερίδα. Χρειάζεται να παραδίδω αυτοπροσώπως την ύλη στην Πόπη, στη Σαλαμίνα...

Με γοργούς ρυθμούς μπροστά το νέο τεύχος 395 του “Τύπου των Συνταξιούχων ΟΣΕ”. Χθες το μεσημέρι παρέλαβα \ την ύλη ύστερα από το τηλεφώνημα του προέδρου της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων, Χρ. Τουμπανάκη, με τους οποίους συνεργάζομαι εδώ και δυο χρόνια, άψογα....

Ήταν εκεί, στη Χαλκοκονδύλη 1, στην πλατεία Κάνιγγος, έδρα της Ομοσπονδίας, μαζί με τον Βασίλη Αποστολόπουλο τον γραμματέα. Η επικοινωνία μαζί τους είναι πολύ καλή. Έχουμε βρει εκείνον τον κώδικα επικοινωνίας που επιβάλλεται μεταξύ καλών συνεργατών...

Τη δούλεψα την ίδια μέρα και σήμερα που την ολοκλήρωσα, επικοινώνησα με την Πόπη για να την παραδώσω στα χέρια της και να τη δουλέψει τα Σαββατοκύριακο...

Η αλήθεια είναι πως την περίμενα από τον Αύγουστο, αυτή τη δουλειά... Μόνο που “άλλαι αι βουλαί του Κυρίου”. Ο Βασίλης ήταν σε διακοπές, όταν επικοινώνησα μαζί του. Χαλαρός, μου είπε ότι μπορούμε να βγάλουμε την εφημερίδα τον Σεπτέμβρη. Και ιδού, χθες παρέλαβα την ύλη της...

 

Θα την “τρέξω” γρήγορα... Και πιστεύω ότι μέσα σε μια εβδομάδα η έκδοση θα έχει ολοκληρωθεί και θα έχει παραδοθεί τυπωμένη στο γραφείο διεκπεραίωσης που συνεργάζεται με την Ομοσπονδία...

Ήταν η τελευταία φορά που πήγαινα στη Χαλκοκονδύλη. Από τον επόμενο μήνα τα γραφεία της Ομοσπονδίας, μετακομίζουν. Θα στεγαστούν στο κτίριο επί της οδού Βούλγαρη 1 και Πειραιώς όπου στεγάζονται ήδη και τα γραφεία της ΑΓΣΣΕ. Αυτό θα είναι μια οικονομική ανάσα και για την ίδια που τη χρειάζεται τόσο αυτό τον καιρό μετά τις επιθέσεις που δέχονται στις συντάξεις με τις συνεχείς μειώσεις τους...

Έτσι η τρίτη προγραμματισμένη δουλειά για το φετινό καλοκαίρι, ακόμα και τώρα στην εκπνοή του, παίρνει το δρόμο της για το τυπογραφείο. Να το τελειώνουμε κι αυτό και να ξαναβάλουμε μπροστά από την αρχή την ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ και τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ.

Εν πάση περιπτώσει, ρυθμοί είναι αυτοί κι εμείς θέλουμε να τους ακολουθούμε... Είναι η δουλειά μας, το ψωμί μας, η ανάσα μας. Πώς μπορεί να γίνει αλλιώς;

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA