"Ηρτεν η ώραν του" που λένε και οι Κύπριοι... Δυο χρόνια πριν, πέρασα από το ΚΤΕΟ το SUBARU. Αύγουστος του 07 ήταν. Και να, που επιβάλετε να ξαναπεράσω. Δεν είναι μόνο επειδή το λέει ο νόμος. Πιο πολύ είναι η ασφάλεια του ίδιου του αυτοκινήτου και φυσικά όσων κινούνται μ' αυτό.

Η διαδικασία απλή. Τηλεφώνησα, Τρίτη πρωί στην auteco και έκλεισα για τις 12.10 στο συνεργείο της επί της Λεωφόρου Αθηνών. Με βολεύει εκεί. Είναι κοντά στο σπίτι μου και μ' ένα μικρό διάλειμμα από τη δουλειά μπορεί να τακτοποιηθεί το θέμα.

12.12 ήμουν στην αίθουσα υποδοχής της auteco. Έδωσα τα κλειδιά του Ι.Χ. και τα απαραίτητα στοιχεία, άδεια κυκλοφορίας, αστυνομική ταυτότητα και προηγούμενο χαρτί από τον έλεγχο του ΚΤΕΟ το 2007. Α, δήλωσα ότι θέλω και κάρτα καυσαερίων αφού η παλιά είχε λήξει από τον Ιούνιο.

Στη δροσερή κλιματιζόμενη αίθουσα αναμονής περιμένω να με ενημερώσουν για την πορεία του ελέγχου του αυτοκινήτου. Ευκαιρία στο χρόνο που έχω περιμένοντας να γράψω το κομμάτι μου για το «Ρ».

12.45 κλήθηκα από το ταμείο να πληρώσω. 55 ευρώ μαζί με την κάρτα καυσαερίων. Σε λίγο θα ερχόταν και ο τεχνικός να με ενημερώσει για τα ζητήματα του αυτοκινήτου που είδε στον έλεγχο.

12.50. Ο τεχνικός μου δίνει να υπογράψω τα χαρτιά του ελέγχου. Δεν έχει να κάνει καμιά παρατήρηση. Το αυτοκίνητο, λέει, είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Θα ξαναρθώ το 2011.

Θεωρητικά είναι καλό που η αργία του Δεκαπενταύγουστου, όπως προβλέπεται από τη ΣΣΕ που υπογράφει η ΕΣΗΕΑ, μεταφέρεται μια μέρα νωρίτερα κι έτσι δεν χάνεται για μας τους δημοσιογράφους, όπως «χάνεται» για πολλούς άλλους εργαζόμενους, επειδή φέτος πέφτει ημέρα Σάββατο...

Πραχτικά τώρα, είναι φοβερή η πίεση να ετοιμάσουμε και τα τρία φύλλα ώς την Τετάρτη, αύριο δηλαδή το μεσημέρι - το πολύ να δώσουμε ότι εκκρεμότητες έχουμε στο κυριακάτικο ώς την Πέμπτη το μεσημέρι, για να μπορέσουμε να έχουμε μπροστά μας ένα λόγκ ΠΣΚ.

Ωστόσο δεν έχουμε άλλη δυνατότητα από το να προσαρμοστούμε στα δεδομένα πάνω στα οποία θα υποχρεωθούν να δουλέψουν οι συνάδελφοι όλων των ημερήσιων αθηναϊκών εφημερίδων.

Ωραίο είναι που θα έχουμε τη δυνατότητα να καθίσουμε λίγο περισσότερο, αλλά μέχρι να συνέλθουμε από την πίεση προκειμένου να... καλυφθούν οι ανάγκες πάει «πέταξε» το πουλάκι...

Έχω και το «ΡΕΘΕΜΝΟΣ» αυτή την εβδομάδα που πρέπει να γράψω μέχρι αύριο για να προλάβουν να κάνουν σελιδοποίηση και να προσχωρήσουν στην έκδοση που πιέζει για τους ίδιους ακριβώς με την Αθήνα λόγους. Την ερχόμενη εβδομάδα θα υπάρξει ένα μικρό κενό. Δεν θα βγάλουν φύλλο στη ρεθυμνιώτικη εφημερίδα, όπως μου είπε η Γεωργία. Ευκαιρία να ηρεμίσω κι εγώ λιγάκι με δεδομένη την πίεση που υπάρχει στην εφημερίδα λόγω των ελλείψεων από τις καλοκαιρινές διακοπές...

Ένα ταξίδι με τρένο ως την άκρη του κόσμου

Το pps που θα δείτε πατώντας ΕΔΩ είναι γεμάτο με τρένα που κάνουν το γύρο του κόσμου σε πολιτείες, τόπους και χωριά, πρωτόγνωρους. Συνοδεύεται και από μια υπέροχη μουσική που αξίζει να την ακούσετε καθώς βλέπετε τις δεκάδες φωτογραφίες. Κατεβάστε το αρχείο και θαυμάστε ένα από τα όμορφα δημιουργήματα του ανθρώπου. Κι αυτό από τον καλό μου φίλο Γιώργο Κρικώνη…

Η ταβέρνα "Τα πλατάνια" μέσα στο ξέφωτο...

Το στέκι είναι πολύ όμορφο. Πέρασμα για όσους ξεκινούν από τον Κάλαμο να κατέβουν στους Αγίους Αποστόλους ή την Αγκώνα για μπάνιο. Παλιά, θυμάμαι, είχε νερό τρεχούμενο από πηγή, δίπλα στους τεράστιους πλάτανους. Και δίπλα μια ταβέρνα με τον ομώνυμο τίτλο «Τα Πλατάνια». Συχνά μας άρεσε, μετά το μπάνιο να καθίσουμε εδώ για φαγητό. Της ώρα φαγητά έχει. Στα κάρβουνα ψημένα. Κι η μπύρα «τραβιέται» σαν Θεός. Στην πορεία των χρόνων (πάνω από 30 χρόνια το ξέρω αυτό το μέρος) η πηγή στέρεψε και πιο δίπλα άλλη μια ταβέρνα, αυτή της Βάσως, έκανε την εμφάνισή της.

Αλλά την Κυριακή το μεσημέρι, μετά το μπάνιο, είπαμε να θυμηθούμε τα παλιά. Ήταν και η δροσιά από τα πλατάνια πρόκληση και το κάναμε. Βρήκαμε μια θέση στο υπαίθριο παρκινγκ, δίπλα στο χειμωνιάτικο μαγαζί της ίδιας ταβέρνας και περάσαμε το δρόμο απέναντι, να βρούμε έναν παχύ ίσκιο να καθίσουμε. Στις 3.30 το μεσημέρι, με την αρμύρα πάνω μας από το μπάνιο, είναι ότι καλύτερο μπορείς να φανταστείς καλοκαιριάτικα…

Ένας νεαρός σερβιτόρος, γύρω στα 35-40 μου κάνει εντύπωση. Μας παρακολουθεί διακριτικά καθώς διαλέγουμε τραπέζι και σχεδόν ταυτόχρονα, μέχρι να καθίσουμε, το έχει στρώσει κι έχει πάρει παραγγελία. Έχει ένα λαγώχειλο και μιλάει δυνατά σε ότι λέει… Και τρέχει. Δεν περπατάει, τρέχει…

Σε λιγότερο από πέντε λεπτά η παραγγελία έχει φτάσει στο τραπέζι. Απίστευτο, αλλά αληθινό. Αν τηλεφωνούσαμε και δηλώναμε την πρόσθεσή μας να πάμε και μας περίμεναν και ήξεραν τι θα παίρναμε, δεν νομίζω ότι τόσο γρήγορα και σωστά θα ήταν όλα έτοιμα, σερβιρισμένα στο τραπέζι μας. Γελάω… Ο τύπος είναι εκπληκτικός στη δουλειά του. Με κέφι, με διάθεση που φαίνεται και στο χαιρετισμό του και τις ευχαριστίες του που προτιμήσαμε την ταβέρνα του. Σίγουρα θα κάνει καλή δουλειά…

Το ίδιο τρέξιμο είδαμε και από τα άλλα παιδιά που εργάζονταν στην ταβέρνα. Να μαζέψουν τα άδεια τραπέζια, να τακτοποιήσουν τα πιάτα για το πλυντήριο, να βάλουν τα σκουπίδια στις σακούλες. Όλα με τρέξιμο…

Επαγγελματίες που δουλεύουν καλά σε δύσκολους οικονομικά καιρούς. Μια ώρα μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Να κάνουμε ένα μπάνιο, να βγάλουμε την αρμύρα από πάνω μας και να πάρουμε έναν απογευματινό υπνάκο. Να προετοιμαστούμε για τη βδομάδα που έρχεται από αύριο και που, όπως δείχνουν τα πράγματα θα είναι δύσκολη…

Μεσημέρι Κυριακής στο μικρό λιμανάκι πίσω από τους Αγίους Αποστόλους στον Κάλαμο Αττικής...

Ο Αύγουστος είναι ζεστός ακόμα. Οι φήμες που έγιναν σήμερα πρώτο θέμα στην «Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» ότι «Κι από Αύγουστο χειμώνα…», καιρικά τουλάχιστον δεν δένει.

Έτσι, είπαμε να πάμε για μια βουτιά στο γνωστό λιμανάκι πίσω από τους Αγίους Αποστόλους, στον Κάλαμο Αττικής. Φυσούσε ένα βοριαδάκι ικανό να κάνει ένα μικρό κύμα να σκάει στα πόδια μας. Την ίδια ιδέα είχαν εκατοντάδες συμπολίτες μας. Με δυσκολία βρήκα χώρο να παρκάρω κάτω από τον καυτό ήλιο το αυτοκίνητο. Και χρειάστηκε προσπάθεια για να βρούμε λίγο ίσκιο σε ένα από τα αρμυρίκια για να καθίσουμε.

Άξιζε όμως τον κόπο. Η βουτιά ήταν υπέροχη και κάπου κοντά στο μικρό, τεχνητό λιμανάκι κόβει λίγο ο αέρας και η θάλασσα είναι λίγο πιο ήσυχη, χωρίς κύμα. Η δροσιά της είναι το κάτι άλλο. Θαρρείς πως βουτάς σε ιαματικά νερά. Το ξέρεις πως μια απλή θάλασσα είναι σαν όλες τις θάλασσες της Ελλάδας, αλλά η αίσθηση είναι υπέροχη.

Μου αρέσει να κάνω βουτιές στη θάλασσα. Αλλά σήμερα δεν ενδείκνυται. Το κυματάκι έχει κάνει τη δουλειά του και στο βυθό και δεν είναι καθαρή όσο θα την ήθελα. Επιπλέον δεν έχω και μάσκα μαζί μου για να «χαζεύω» με τις ώρες το βυθό. Πάντα μου άρεσε να το κάνω αυτό…

Στη μικρή παραλία υπάρχει πολύ κόσμος. Άλλοι έχουν τις ομπρέλες τους με ειδικές ενισχύσεις για τον αέρα κι άλλοι τολμούν να αντιμετωπίσουν στα ίσια τον ήλιο, υποθέτω με τη βοήθεια κάποιου αντηλιακού. Μπροστά μας ένα ζευγάρι νέων παίζει, προσπαθεί τουλάχιστον να παίξει, ρακέτες. Πιο δίπλα οι φίλοι τους σχολιάζουν τις επιδόσεις και γελούν. Καλοκαιρινή «παλιοπαρέα» που ήρθαν στη θάλασσα για να περάσουν όμορφα.

Μέσα στη θάλασσα, κοντά μου, ένα ζευγάρι ανδρών λίγο πιο μικροί από μένα, έχουν ανοίξει μεγάλη συζήτηση για τα αυτοκίνητα μεγαλόφωνα, ενώ κολυμπούν. Γιατί, πώς και με ποια κριτήρια διάλεξε το αυτοκίνητο που πήρε, εξηγεί ο ένας. Κι ο άλλος και όχι μόνον αυτός, ακούει και που και που λέει κανένα «ναι» για να δείξει ότι συμμετέχει στη συζήτηση…

Μεσημέρι Κυριακής. Στον ίσκιο, κάτω από το αρμυρίκι να στεγνώσουμε. Να πάμε πίσω στην ταβέρνα «Τα Πλατάνια» για φαγητό…