Δείτε πώς δείχνουν τα ξένα δίκτυα τις φωτιές στην Αθήνα. Η κατάσταση συνεχίζεται, τραγική και σήμερα...

Την ιστορία με την LR μπορεί και να την έχετε ακουστά Πρόκειται για μια γερμανική εταιρία που στηρίζεται κυρίως στην αλόη ως βασικό συστατικό για να «χτίσει» πάνω της μια ολόκληρη βιομηχανία καλλυντικών και όχι μόνο, που απασχολεί χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, δίνοντας τους τη δυνατότητα να βγάζουν ένα επι πλέον επιμίσθιο, πέρα από τη βασική τους δουλειά. Και καθώς οι καιροί είναι δύσκολοι, δείχνει να έχει μεγάλη πέραση στον κόσμο αυτή η πάρτ τάιμ εργασία.

Παρακολουθώ, κυριακάτικα, από σπόντα, μια τέτοια ιστορία στο πεντάστερο ξενοδοχείο DIVANI PALLAS στο Καβούρι. Έχουμε έρθει από τις 10 το πρωί. Νωρίς. Κοντεύει 11 και μόλις τώρα ξεκινούν οι εργασίες στη μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων που έχει διαμορφωθεί κατάλληλα. Μια μουσική καλύπτει τις κουβέντες των ανθρώπων που έχουν έρθει από όλη την Ελλάδα για να παρακολουθήσουν το σεμινάριο. Στο κέντρο της αίθουσας υπάρχει μια γιγαντοοθόνη όπου από προτζέκτορα με το οποίο η LR με ένα απλό λογότυπο μας καλωσορίζει.

Ρίχνω ένα βλέμμα γύρω μου. Άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου έχουν ήδη πάρει θέση στα καθίσματά τους. Τα φώτα ξαφνικά χαμηλώνουν και ψηλώνουν επικίνδυνα. Είναι που οι φωτιές έξω συνεχίζονται. Η κάπνα είναι μεγάλη και ο αέρας τη σπρώχνει μέχρι εδώ.

Μέσα στην αίθουσα ξεκινούν με τα απαραίτητα διαδικαστικά. Δικτυακό μάρκετιγκ είναι ο χώρος όπου συνηθισμένοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν ασυνήθιστα πράγματα.. Παρακολουθώ την αυτοβιογραφία των παρουσιαστών. Πραγματικά συνηθισμένοι άνθρωποι, της διπλανής πόρτας. Η παρουσίαση γίνεται με στοιχεία, Έχει αρχίσει να μου αρέσει. Ακούω με προσοχή και καταγράφω τις εμπειρίες των ανθρώπων. Να έχεις μάτια και αυτιά  να ζεις μέσα από τις εμπειρίες αυτές πολλά νέα πράγματα.

Μεσημεριανό διάλειμμα. Ένα σάντουιτς κι ένας χυμός πορτοκάλι. Μια κουβέντα, οι πρώτες εντυπώσεις, κάποιες ατάκες που ξεχώρισα από τους ομιλητές. Όλα έχουν την αξία τους. Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να αλλάξουμε αντίληψη και νοοτροπία. Το θέλουμε πολλοί. Αλλά πόσοι άραγε τα καταφέρνουμε;

Όσο περνά η ώρα γνωρίζω καλύτερα τους ανθρώπους. Ώρα 5 το απόγευμα τελειώνει και το δεύτερο διάλειμμα. Έξω από το ξενοδοχείο κάνουν ένα τσιγάρο και συζητούν. Αφορμή όλα όσα γίνονται μέσα στην αίθουσα. Σχόλια και εκτιμήσεις που διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κι αυτό είναι τελικά το ωραίο όλης της ιστορίας. Δεν είναι εντελώς απαραίτητο. Στο κάτω – κάτω είμαστε μοναδικοί.

• Τα πρωτοσέλιδα των σημερινών απογευματινών εφημερίδων, όλο φωτιά.

Συμβαίνει συχνά κι αν δεν το προσέξουμε μπορεί να συμβεί και σε μας. Ζούμε σα να μην αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο. Κάθε κίνησή μας αφορά τον εαυτό μας και μόνο. Ούτε που μας περνά από το μυαλό, πως δίπλα μας, γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τις ίδιες με μας ανάγκες. Κι όμως…

Δείτε σας παρακαλώ προσεκτικά την ιστορία αυτή με τα μπισκότα στην αίθουσα ενός αεροδρομίου.

Το pps είναι παλιό, αλλά διαχρονικό, μπορεί να το έχετε πάρει ήδη στο e-mail σας και να το έχετε διαβάσει βιαστικά. Όχι. Ξαναδείτε το. Βήμα – βήμα. Άλλωστε έχει υπέροχη μουσική να συνοδεύει τις εικόνες με τα σχόλια.

Και προβληματιστείτε λίγο. Ώρα να αλλάξουμε λίγο σαν χαρακτήρες. Να γίνουμε καλύτεροι, να διευρύνουμε τα περιθώρια ανοχής μας, να μη βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα, να ξαναβλέπουμε από απόσταση και δεύτερη και Τρίτη φορά το θέμα.

Εντάξει πατώντας ΕΔΩ στην  ιστορία που θα δείτε, ο άνδρας είχε μοιραστεί τα μπισκότα του μαζί της χωρίς κανένα συναίσθημα θυμού ή πίκρας, αλλά πόσοι από μας είναι αληθινά διατεθειμένοι να κάνουν το ίδιο και για άλλα πράγματα στη ζωή τους;

Εμείς, που είμαστε Αθήνα αυτόν τον καιρό, στο λιγοστό ελεύθερο χρόνο μας παρακολουθούμε όσα καταγράφουν τα Blogs και τα sites που εκτιμούμε για τη σοβαρότητά τους. Και διαπιστώνουμε πως οι εγγραφές είναι από ελάχιστες έως μηδενικές... Κάποιοι αποφάσισαν να κάνουν διακοπές, απέχοντας κυριολεκτικά από όλα αυτά, χωρίς να νοιάζονται αν ο χώρος τους είναι «ορφανός» και εκκρεμούν θέματα περασμένων ημερών.

Κι εδώ που τα λέμε καλά κάνουν. Δεν είναι και η πιο... ιδανική εποχή να κάθεσαι μπροστά σε ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή για ενημέρωση. Καλύτερα είναι να έχεις τη δυνατότητα να... βουτάς στα γαλάζια καθαρά νερά μιας θάλασσας με την παρέα σου ή να περπατάς στα δροσερά μονοπάτια ελληνικών βουνών ή στα τρεχούμενα, παγωμένα νερά από τις πηγές των ποταμών.

Τώρα, θα μου πείτε πως κι εμείς εδώ, παρά την πίεση έχουμε και μια και δύο αναρτήσεις καθημερινά... Ε, είναι ζήτημα ιδιοσυγκρασίας, όχι πρωταθλητισμού... Εδώ, τέτοια «παιχνίδια» δεν έχουν χώρο...

Το ζητούμενο είναι τον Αύγουστο να είμαστε λίγο πιο χαλαρά... Όσο μπορούμε βέβαια...

Ενα βίντεο που δείχνει τι είναι, περίπου, οι "Φυλετικές Μάχες" ένα on line παιχνίδι στρατηγικής...

Για τις “Φυλετικές Μάχες” του Λάμπρου σας έχω πει. Έφτιαξε ένα χωριό στον “κόσμο 5” και μετά το εγκατέλειψε για να φτιάξει ένα άλλο στον “κόσμο 1” το οποίο, ύστερα μάλιστα απ' όσα έμαθε τον καιρό που είμαστε στην Κρήτη για διακοπές το συντηρεί σωστά και στην εικονική πραγματικότητα του on line παιχνιδιού δείχνει να έχει αναπτυχθεί καλά.

Όλο αυτόν τον καιρό ακούω με πάθος πράγματα από κείνον για τη σπουδαία στρατηγική που αναπτύσσεις παίζοντας και, αφού έμαθα δυο – τρία πράγματα βοηθώντας τον να κάνει αναβαθμίσεις στο χωριό κι αφού το συζήτησα μαζί του είπα ότι θα πάρω το εγκαταλειμμένο χωριό στον “κόσμο 5” υπό τον έλεγχο και την προστασία μου. Το χωριό βέβαια το έχει βάλει στο μάτι κάποιος “Skokko1” από τας Σέρρας κάνοντας μέρα παρά μέρα επιθέσεις και προσδοκώντας να ρίξει το ηθικό του χωριού για να το κατακτήσει.

Τσαντίστηκα. Και κατάλαβα εκείνους τους 40άρηδες στο Αρκαλοχώρι, στην καφετέρια “Sport Cafe” που έπαιζαν με πάθος το ίδιο παιχνίδι. Και χθες είχαμε με τον Λάμπρο μια διαφωνία καθώς μας έγινε γνωστή η τρίτη συνεχόμενη επίθεση του “Skokko1” στο χωριό. Εκείνος επέμενε πως έπρεπε να το διαγράψουμε το χωριό και να κάνουμε ένα νέο που 8θα μας έδινε την προθεσμία των 15 ημερών για να αναπτυχθούμε. Δεν ήθελε να του... παραδώσουμε έτοιμο το χωριό. Εγώ πάλι είχα την άποψη ότι έπρεπε να δώσουμε τη μάχη με αξιοπρέπεια. Τι κι αν ήταν εκείνος ο ισχυρός; Και στη ζωή δεν νικά πάντα ο πιο δυνατός... Μπορεί να νικήσει κι αυτός που, με υπομονή και επιμονή δίνει μάχη στρατηγικής. Κι αν χαθεί μια μάχη, δεν χάνεται ο πόλεμος, έτσι δεν είναι;

Μάλλον τα κατάφερα να τον πείσω. Το αφήσαμε έτσι το χωριό κι αφού δώσαμε να γίνουν εργασίες, έτσι που να μη βρει να πάρει πολλούς πόρους ο επιτιθέμενος. Και πραγματικά το πρωί που μπήκα για λίγο, είδα ότι είχα δίκιο. Η επίθεση έγινε την προγραμματισμένη ώρα, δεν μπορούσε να αποφευχθεί, χωρίς ωστόσο, μεγάλες απώλειες.

Και μιας και η αποθήκη ήταν γεμάτη τους “χάλασα” όλους τους πόρους για να αναβαθμίσω το επιτελείο, τα τείχη, το στρατώνα. Μπορεί και να λειτούργησε το μήνυμα που έστειλα χθες στον “Skokko1” με το ταχυδρομείο και του έλεγα ότι το χωριό δεν είναι πια εγκαταλειμμένο. Θα τη δει την κινητικότητα, δεν μπορεί και θα σταματήσει τις επιθέσεις...

Γέφυρες, όταν η τεχνολογία κάνει θαύματα…

Φωτογραφίες σε αρχείο pps που μπορείτε να κατεβάσετε στον υπολογιστή σας για τις δείτε, πατώντας ΕΔΩ. Όταν ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την τεχνολογία για καλό.. Δείτε βήμα – βήμα, πως μπορεί να γίνει ένα τεχνολογικό θαύμα και να κάνει τη ζωή μας καλύτερη. Αξίζει, πιστέψτε με..