Αυτός είναι ο Τζέφρι Τζάκσον, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος. Γεννημένος στην Αυστραλία, μας άρεσε πολύ η ομιλία του και είπαμε να τη μοιραστούμε μαζί σας…

Υπηρεσιακή Ομιλία που εκφώνησε

ο αδελφός Geoffrey Jackson

Όταν σκέφτεστε για τον Ιώβ, τι έχετε στο μυαλό σας; Σίγουρα σκεφτόμαστε κάποιον πιστό άντρα που πέρασε πάρα πολλά προβλήματα. Ένα από τα ενθαρρυντικά πράγματα για τον Ιώβ όμως, ήταν ότι δεν ήταν τέλειος. Για αυτό είπε μερικά πράγματα που δεν ήταν σωστά. Παρ’ όλα αυτά όμως ο Ιεχωβά τον θεώρησε τηρητή ακεραιότητας.

Αυτό είναι ενθαρρυντικό για εμάς επειδή κανένας από εμάς δεν είναι τέλειος, επίσης. Είναι καλό να σκεφτούμε όμως σε ποιο σημείο άρχισε να κάνει κάτι λάθος ο Ιώβ. Πάμε στο Βιβλίο του Ιώβ, στο 1ο κεφάλαιο. Σίγουρα θυμάστε την ιστορία πως ο Ιώβ έχασε όλα τα αποκτήματά του και τα παιδιά του.

Θα λέγαμε ότι τα «έχασε» ο Ιώβ; Άρχισε να κάνει κάτι λάθος; Ας προσέξουμε τι αναφέρεται στο εδάφιο 22. Λέει ότι δεν έκανε τίποτα λάθος. Ήταν πολύ πιστός, είχε χάσει όλα τα αποκτήματά του, τα παιδιά του και παρέμεινε πιστός στον Ιεχωβά. Τι συνέβη μετά; Πέρασε μια φοβερή αρρώστια στο σώμα του. Ήθελε να ξύνεται, μύριζε άσχημα, και η γυναίκα του, του είπε καταράσου τον Θεό.

Μήπως τότε τα «έχασε» ο Ιώβ και άρχισε να λέει λάθος πράγματα; Κοιτάξτε το εδάφιο 10, στο 2ο κεφάλαιο, το τελευταίο μέρος, λέει ότι ακόμα δεν είχε κάνει κάτι λάθος – δεν αμάρτησε με τα χείλη του. Όμως ο Ιώβ έκανε κάποιο λάθος. Ας διαβάσουμε για αυτό το λάθος στο κεφάλαιο 32, εδάφιο 2. (Ιώβ 32:2) «Άναψε, όμως, ο θυμός του Ελιού, του γιου του Βαραχήλ του Βουζίτη, από την οικογένεια του Ραμ. Εναντίον του Ιώβ άναψε ο θυμός του, επειδή ανακήρυξε την ψυχή του δίκαιη αντί για τον Θεό».

Ας διαβάσουμε και το εδάφιο 5, από το κεφάλαιο 34: «Διότι ο Ιώβ είπε: «Σίγουρα έχω δίκιο, αλλά ο Θεός απομάκρυνε την κρίση από εμένα». Έτσι λοιπόν, ο Ιώβ είπε κάποια πράγματα που δεν ήταν σωστά. Τι τον έκανε, όμως, να αμαρτήσει; Δεν είναι ότι έχασε τα παιδιά του, δεν είναι ότι έχασε όλα τα αποκτήματά του, ούτε η αρρώστια του. Η ΣΚΟΠΙΑ έχει γράψει ότι αυτό το λάθος έγινε όταν εκείνοι οι τρείς φίλοι του άρχισαν να αμφισβητούν τα κίνητρά του.

Όταν άρχισαν να τον κατηγορούν με ψέματα. Τότε ο Ιώβ ξαφνικά άρχισε να ανησυχεί για την εικόνα του, για την υπόληψή του. Ήθελε να αποδείξει ότι είχαν λάθος. Και στην προσπάθειά του να το κάνει, αυτό έγινε πιο σημαντικό ακόμα και από το να υπηρετεί τον Ιεχωβά πιστά.

Αυτό είναι που θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε: «Να ανησυχούμε υπερβολικά για την υπόληψή μας». Πολλές φορές πιστεύουμε ότι μόνο οι Γιαπωνέζοι ανησυχούν για αυτό. Στον πολιτισμό τους, στο παρελθόν τουλάχιστον, αν κάποιον τον ντρόπιαζες, χάλαγες την υπόληψή του, τότε τι έκανε; «Χαρακίρι».

Στον Ειρηνικό επίσης οι άνθρωποι ανησυχούν πολύ για την υπόληψή τους. Αν ντροπιάσεις κάποιον εκεί ή του χαλάσεις την υπόληψή του, οι άνθρωποι δεν αυτοκτονούν εκεί. Σκοτώνουν εσένα. Υπάρχει διαφορά. Βλέπετε η ΣΚΟΠΙΑ έχει γράψει ότι όλοι οι πολιτισμοί στη γη έχουν πρόβλημα με αυτό. Δεν λέει όλοι οι πολιτισμοί εκτός από τους Έλληνες.

Όλοι μας λοιπόν μπορεί να έχουμε πρόβλημα αν ανησυχούμε υπερβολικά για την υπόληψή μας. Στην Γραφή υπάρχουν πολλές αφηγήσεις για άτομα που τους ενδιέφερε η υπόληψή τους.

Στους Κριτές, κεφάλαιο 30, αναφέρεται, αν θυμάστε, για τον Αβιμέλεχ. Ήταν στον πόλεμο εκεί πολύ κοντά στο τείχος και μια γυναίκα πήρε μια πέτρα και την έφερε πάνω από το τείχος την έριξε και τον σκότωσε. Ακριβώς πριν πεθάνει θυμάστε τι είπε; Είπε σε κάποιον: “Σκότωσέ με γρήγορα, σκότωσέ με!” Γιατί αλλιώς θα πεθάνω και θα λένε: “Γυναίκα τον σκότωσε”. Πόσο ανόητος μπορεί να είναι κάποιος; “Πεθαίνω, πεθαίνω, φτιάξε μου την γραβάτα λίγο”. Βλέπετε όταν θα πεθάνει δεν έχει σημασία τι λένε οι άλλοι για αυτόν. Όμως, τον ενδιέφερε τόσο πολύ η υπόληψή του.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο Ιωνάς. Κήρυξε στους Νινευίτες λέγοντας τελικά: “Θα πεθάνετε σύντομα”, αλλά όταν μετά μετάνιωσαν, πώς ένιωσε ο Ιωνάς. Εκνευρίστηκε πολύ. Γιατί; Είπε στον Ιεχωβά “το ήξερα ότι θα τους συγχωρέσεις”. Με άλλα λόγια, ανέφερε στον Ιεχωβά: “Σε παρακαλώ σκότωσέ τους όλους αυτούς για να νιώσω εγώ καλύτερα. Και θα λένε οι άνθρωποι, ο Ιωνάς ήταν προφήτης, το προφήτευσε αυτό και σκοτώθηκαν, πέθαναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Αλλά τώρα τι λένε; Ο Ιωνάς προφήτευσε αυτό, αλλά τελικά δεν πέθαναν”.

Γιατί αυτό είναι πολύ επικίνδυνο θέμα; Γιατί όλοι μας ενδιαφερόμαστε για την εμφάνισή μας. Ενδιαφερόμαστε για την υπόληψή μας ενώπιον των άλλων. Πριν έρθουμε στην συνάθροιση κοιτάζουμε τον καθρέφτη, θέλουμε να είμαστε ωραίοι, δεν είναι κακό αυτό. Μερικές φορές όμως αυτή η ιδιότητα μέσα μας μπορεί να γίνει τόσο δυνατή που να καταστήσει τη λατρεία μας προς τον Ιεχωβά ελαττωματική. Και αυτό μπορεί να είναι μεγάλη δοκιμή.

Με άλλα λόγια, πρέπει να σκεφτούμε ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μας; Είναι η δική μας υπόληψη ή η υπόληψη του Ιεχωβά; Δυστυχώς οι μερικοί αδελφοί μας φτάνουν σε αυτό το σημείο μερικές φορές. Τους γίνεται έμμονη ιδέα η δική τους υπόληψη που ξεχνάνε την υπόληψη του Ιεχωβά.

Δεν είναι αυτό απόδειξη υπερηφάνειας; Τι λέει το εδάφιο Παροιμίες 16:18; Πρώτα υπερηφάνεια και μετά συντριβή. Ο Ιησούς ήταν ένα εξαιρετικό παράδειγμα κάποιου που ήταν πρόθυμος να ντροπιαστεί αλλά και να συνεχίσει να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Ας διαβάσουμε στους Εβραίους το κεφάλαιο 12, και το εδάφιο 2. Στο εδάφιο Εβραίους 12:2 προς το τέλος λέει: «Καθώς προσηλώνουμε το βλέμμα μας στον Πρώτιστο Παράγοντα και Τελειοποιητή της πίστης μας, τον Ιησού. Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθίσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού».

Η έκφραση είναι «καταφρονώντας την ντροπή». Με άλλα λόγια δεν τον ένοιαζε να ντροπιαστεί. Για αυτόν, το πιο σπουδαίο πράγμα ήταν να κάνει το θέλημα του Ιεχωβά. Αλλά πώς μπορούμε να πούμε ότι ξέρουμε ότι έτσι ένιωθε ο Ιησούς;

Θυμάστε το τελευταίο βράδυ προτού πεθάνει; Προσευχήθηκε τόσο ένθερμα στον Ιεχωβά. Σε παρακαλώ να αφαιρεθεί αυτό το ποτήρι από μπροστά μου, είπε. Τι ήταν αυτό το ποτήρι; Πολλοί λεγόμενοι Χριστιανοί λένε ότι αυτός ήταν ο θάνατός του. Αλλά ο Ιησούς άραγε προσευχόταν να μην πεθάνει; Όχι, αυτό είναι λάθος.

Η Γραφή λέει καθαρά ότι ο Ιησούς ήξερε ότι θα πεθάνει, ήταν πρόθυμος να πεθάνει, ήθελε να πεθάνει για να αποδείξει τον Σατανά ψεύτη. Και αυτός ήταν ένας τρόπος για να βρεθεί και πάλι με τον πατέρα του στον ουρανό. Ποιο είναι το ποτήρι, λοιπόν; Δεν ήταν ο θάνατός του, αλλά αντιπροσώπευε τον τρόπο με τον οποίο θα πέθαινε. Βλέπετε ο Ιησούς κατάλαβε εκείνη την στιγμή ότι δεν θα τον σκότωναν απλώς, αλλά θα τον έφερναν στο ανώτατο δικαστήριο του τόπου και θα τον κατηγορούσαν για βλασφημία και στη δίκη τελικά θα έλεγαν ότι είναι ένοχος βλασφημίας. Και πρόσθεσαν και άλλες κατηγορίες, ότι στασίασε με τους Ρωμαίους κτλ. Αυτό ήταν πάρα πολύ δύσκολο για τον Ιησού. Γιατί; Ίσως θα πρέπει να το φανταστούμε εμείς οι ίδιοι.

Ας σκεφτούμε ένα παράδειγμα. Αύριο ίσως ξυπνήσετε και διαβάσετε την εφημερίδα. Και λέει, 7 μέλη του Κυβερνώντος Σώματος του Ιεχωβά έχουν μπει στη φυλακή. Και γράφει στην συνέχεια από κάτω ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και την ΣΚΟΠΙΑ. Θα λυπόσασταν. Ελπίζω! Θα νιώθατε ντροπή, όμως; Όχι βέβαια. Θα νιώθατε δυνατοί μέσα σας. Αυτό είπε ο Ιησούς, θα γίνει. Άρχισε ο διωγμός. Είμαστε έτοιμοι. Αν θέλουν να έρθουν για μένα θα πάω και εγώ στη φυλακή. Θα νιώθατε δυνατοί μέσα σας, καθόλου ντροπή.

Να σκεφτούμε την ίδια ιστορία, όμως, με διαφορετικό τρόπο. Ίσως η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών να μην μπορεί να βάλει το Κυβερνών Σώμα στην φυλακή. Δεν μπορείς να πας στο γραφείο κάποιου και να πεις: «Εσύ, εσύ, και εσύ, στη φυλακή!» Όχι, δεν γίνεται σε αυτή τη χώρα, τουλάχιστον.

Ας φανταστούμε, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση αποφασίζει να κατηγορήσει ψευδώς το Κυβερνών Σώμα. Και μας κατηγορεί ότι έχουμε καταχραστεί εκατομμύρια δολάρια. Βέβαια, δεν είναι αλήθεια αυτό, αλλά μας πάνε στο δικαστήριο, το δικαστήριο εξετάζει τα στοιχεία, υπάρχουν ψευδομάρτυρες, και οι αποστάτες θα πουν “όντως είδα τον Τζέφρυ που είχε χρησιμοποιήσει 10 εκατομμύρια δολάρια εκεί”.

Τώρα βρίσκουν ένοχο το Κυβερνών Σώμα και το πάνε στη φυλακή. Νιώθετε λύπη; Ναι. Νιώθετε ντροπή όμως; Ίσως λίγο. Ξέρετε ότι δεν είναι σωστό αυτό που λένε. Αλλά υπήρχε κανείς που να μη δει την εφημερίδα και να πει: «Αλλά τι να πούμε για αυτούς τους ανθρώπους τους δικούς σας; Αυτοί έκλεψαν εκατομμύρια εκεί στη φυλακή». Ξέρουμε ότι θα ήσασταν δυνατοί, ότι θα λέγατε ότι δεν με νοιάζει αυτή η ντροπή, εγώ πιστεύω στην αλήθεια. Αλλά είδατε;

Αυτό αντιμετώπισε και ο Ιησούς; Δεν τον σκότωσαν απλώς. Τον πήγαν στο δικαστήριο πρώτα, τον βρήκαν ένοχο βλασφημίας και αυτό ήταν πολύ δύσκολο διότι τον ντρόπιαζε. Ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ήθελε. Για αυτό, λοιπόν, προσευχήθηκε στον Ιεχωβά φυσικά: “Σε παρακαλώ πάρε αυτό το ποτήρι από μπροστά μου. Είμαι πρόθυμος να πεθάνω, αλλά είναι πολύ δύσκολο για εμένα να πεθάνω ως ένοχος βλασφημίας επειδή σε αγαπάω και αγαπάω το όνομά σου”.

Αλλά κατόπιν τι είπε ο Ιησούς; “Ας γίνει όμως το δικό σου θέλημα, όχι το δικό μου”. Και το θέλημα του Ιεχωβά ήταν να πεθάνει με αυτόν τον τρόπο ο Ιησούς. Και αφού πέθανε ο Ιησούς οι άνθρωποι μπορεί να έλεγαν στους μαθητές του ότι αυτός ο άνθρωπος τον πήγαν στα δικαστήρια, τον βρήκαν ένοχο, του άξιζε να πεθάνει. Για αυτό στην επιστολή προς Εβραίους ο Παύλος αναφέρει ότι ο Ιησούς «καταφρόνησε την ντροπή».

Βλέπουμε ένα μάθημα τώρα εδώ για μας. Μερικές φορές μπορεί να είμαστε πολύ δυνατοί στην αλήθεια. Και ίσως να μας επαινούν οι άνθρωποι. Σας ευχαριστούμε πολύ για την πίστη που έχετε. Είσαι στην εκκλησία 20 χρόνια, είσαι πολύ καλός. Αδελφή, είσαι πολύ καλό παράδειγμα, σκεφτόμαστε ότι δίνεις πολύ καλή μαρτυρία. Αισθανόμαστε ωραία. Μπορώ να συνεχίσω έτσι.

Τι συμβαίνει, όμως, αν ξαφνικά κάποιος αρχίσει να αμφισβητεί τα κίνητρά μας; Ή μπορεί για παράδειγμα να ήσασταν πρεσβύτερος στο παρελθόν και τα παιδιά σας να έκαναν κάποιο λάθος και τώρα να έχετε διαγραφεί από πρεσβύτερος. Ίσως κάνατε κάποιο λάθος και αποκοπήκατε, και τώρα θέλετε να επιστρέψετε. Ίσως να ήσασταν διακονικός υπηρέτης στο παρελθόν. Σίγουρα, μπορούμε να σκεφτούμε διάφορα σενάρια. Ίσως μια αδελφή στην εκκλησία και οι άλλες αδελφές να λένε: “Α! νομίζει ότι τα ξέρει όλα επειδή είναι γυναίκα πρεσβυτέρου”. Είναι σαν την γυναίκα του αφεντικού, αυτή κάνει κουμάντο.

Όταν το ακούτε αυτό, τι συμβαίνει; Μπορεί να ανησυχούμε για την φήμη μας τώρα. Μπορεί να θυμώσουμε. Και μπορεί να μοιάσουμε με τον Ιώβ και να αμαρτήσουμε. Για αυτό πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε κατάλληλη άποψη για την υπόληψή μας.

Ας σκεφτούμε, όμως, ότι τον Ιεχωβά δεν τον νοιάζει η θέση μας στην εκκλησία. Αν κάποιος είναι πρεσβύτερος ή δεν είναι πρεσβύτερος, δεν τον κάνει αυτό περισσότερο πολύτιμο ή λιγότερο πολύτιμο. Αν κάποιος δεν υπηρετεί ως πρεσβύτερος, ο Ιεχωβά εξακολουθεί να τον αγαπάει αν παραμένει πιστός.

Και ίσως αισθανόμαστε ντροπή επειδή προηγουμένως ήμασταν πάνω στο βήμα ενώ τώρα καθόμαστε κάτω ήσυχα, μαζεμένοι. Αν αγαπάμε τον Ιεχωβά, αυτό μας δίνει τη δύναμη να μη μας νοιάζει η υπόληψή μας. Και μας βοηθάει να έχουμε ισορροπημένη άποψη για τα πράγματα. Μας βοηθάει να μην εκνευριζόμαστε με άλλους στην εκκλησία αν λένε άσχημα πράγματα για εμάς.

Για παράδειγμα μπορούμε να σκεφτούμε τον Ιωσήφ. Τον Ιωσήφ τον κατηγόρησαν ψευδώς ότι προσπάθησε να βιάσει τη γυναίκα του Πετεφρή. Τον έριξαν στη φυλακή. Μετά από χρόνια τι συνέβη; Σε μια μέρα έγινε πρωθυπουργός. Τι ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε σαν πρωθυπουργός; Μήπως είπε: «Φέρτε μου τη γυναίκα του Πετεφρή εδώ. Θα ξανανοίξουμε την υπόθεση. Πρέπει να αποδειχτώ εγώ ότι έχω δίκιο. Ήμουν αθώος». Δεν είπε τίποτα για αυτό. Απλώς κοίταξε μπροστά στο μέλλον και συνέχισε να εργάζεται. Αλλά μερικές φορές μπορεί να στενοχωριόμαστε με πράγματα που ίσως μας κάνουν να φαινόμαστε κακοί.

Θα σας αναφέρω ένα πραγματικό παράδειγμα. Δύο αδελφοί στην Αφρική. Ήταν και οι δύο πρεσβύτεροι. Έκαναν το ίδιο λάθος και οι δύο. Ο ένας αδελφός δέχτηκε ταπεινά τη ντροπή. Και συνέχισε να κάνει το θέλημα του Ιεχωβά. Μέσα σε λίγα χρόνια υπηρετούσε και πάλι ως πρεσβύτερος.

Ο άλλος αδελφός, όμως, αγχώθηκε πάρα πολύ και ήθελε να αποδείξει ότι είχε δίκιο. Και συνέχισε να παραπονιέται. «Θα αποδείξω την αθωότητά μου. Δεν θα έπρεπε να με είχαν διαγράψει». Έκανε παράπονα στον επίσκοπο περιοχής. Και έκαναν έρευνα. Έκανε παράπονα στο γραφείο τμήματος. Έκαναν και αυτοί έρευνα. Έγραψε στο Κυβερνών Σώμα. Και έστειλε άτομα από εδώ να κάνουν έρευνα για εκεί. Και συνεχίζει να παραπονιέται μέχρι σήμερα.

Όμως δεν υπηρετεί ως πρεσβύτερος. Αν απλώς ησύχαζε και δεν μιλούσε, τότε θα μπορούσε να είχε διοριστεί πάλι ως πρεσβύτερος εδώ και 20 χρόνια. Βλέπουμε, λοιπόν, το σημείο; Αν ανησυχούμε υπερβολικά για να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο, τότε αυτό μπορεί να βλάψει τη σχέση μας με τον Ιεχωβά.

Αν το θυμόμαστε αυτό, μας βοηθάει να έχουμε σωστή άποψη για τον εαυτό μας. Όλοι μας θέλουμε να φαινόμαστε καλοί. Όχι κακοί. Αλλά ποτέ να μην αφήσουμε αυτή την επιθυμία να γίνει πιο σημαντική από ό,τι η αγάπη σας για τον Ιεχωβά. Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στο μέλλον. Δεν ξέρουμε τι πειρασμούς, τι δοκιμασίες και τι διωγμούς μπορεί να αντιμετωπίσουμε.

Ό,τι και αν συμβεί δεν πρέπει να αφήσουμε ποτέ την υπερηφάνεια μας ή το ενδιαφέρον για την υπόληψή μας να εξασθενήσει την πίστη μας. Να είμαστε σαν τον Ιησού που καταφρόνησε τη ντροπή. Πάντα να μας ενδιαφέρει το όνομα του Ιεχωβά και η δική του υπόληψη. Τότε να είστε σίγουροι ότι ο Ιεχωβά θα σας ευλογήσει και, σαν τον Ιωσήφ, ίσως κάποια μέρα τελικά να δικαιωθείτε. Αλλά μέχρι τότε, ας μην πέσουμε ποτέ στην παγίδα να ανησυχούμε υπερβολικά για τη δική μας υπόληψη.

Αυτή είναι η σελίδα της THE MOSCOW TIMES που τις προηγούμενες μέρες έκανε την εμφάνισή του στο διαδίκτυο και αν μη τι άλλο δείχνει τη δύσκολη θέση που βρίσκονται αυτή την ώρα οι αδελφοί μας ύστερα από το κυνηγητό με αθέμιτα μέσα…

Ζητήσαμε τη βοήθεια αδελφής μας από τη Θεσσαλονίκη που γνωρίζει καλά αγγλικά προκειμένου να κατανοήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει αυτή την ώρα στη Ρωσία. Μας μετέφρασε λοιπόν το κείμενο που βρίσκεται στην ιστοσελίδα Τhe Moscow Times. Εκείνη ανταποκρίθηκε άμεσα και την ευχαριστούμε πολύ για τον κόπο που κατέβαλε.

Με μια πρώτη ματιά βλέπουμε ότι πραγματικά η επίθεση εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά ενορχηστρώνεται με σκοπό να βρουν ένα νομική έρεισμα και να το κάνουν αυτό χωρίς να έχουν την παγκόσμια κατακραυγή. Έτσι χρησιμοποίησαν έναν… αντιτρομοκρατικό νόμο προσπαθώντας να πείσουν τους δικαστές ότι η οργάνωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι εξτρεμιστική προκειμένου να διωχθεί.

Η κατάσταση είναι όντως δύσκολη αυτή τη στιγμή. Θυμίζει πολύ τα χρόνια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όπου αδελφοί μας εξορίζονταν στις στέπες της Σιβηρίας για την πίστη τους. Εκείνο το καθεστώς δεν τα κατάφερε να ξεριζώσει από την καρδιά τους τον αληθινό Θεό. Θα τα καταφέρει, άραγε το καθεστώς του Πούτιν; Ο χρόνος θα δείξει.

Στο μεταξύ ας δούμε πώς παρουσιάζει το θέμα μια μοσχοβίτικη ηλεκτρονική εφημερίδα στην αγγλική γλώσσα. Μπορείτε να δείτε τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα ΕΔΩ.

Η παρενόχληση της Ρωσίας του Πούτιν δεν είναι άγνωστοι στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά όλα δείχνουν ότι τώρα βρισκόμαστε μπροστά στο τελικό χτύπημα. Πάνω από μια 10ετία νομικών αντιπαραθέσεων όπου χρησιμοποιώντας άσχετους νόμους προσπαθούν να δώσουν ένα τελικό χτύπημα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Για χρόνια η Ρωσία κυνηγά ακούραστα τη συγκεκριμένη ομάδα. Οι αρχές παρακρατούν φορτία Αγίων Γραφών στα σύνορα. Η αστυνομία εισβάλει για να σταματήσει τις κυριακάτικες συγκεντρώσεις τους. Αίθουσες Βασιλείας σε όλη τη χώρα κλείνουν.

Τώρα όμως οι υπεύθυνοι της θρησκευτικής αυτής ομάδας αναφέρουν ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη. Εναντιούμενοι κατηγορούν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ότι δήθεν είναι εξτρεμιστική ομάδα, υπεύθυνη για διάλυση οικογενειών, για προσηλυτισμό ατόμων. Έχουν αποφασίσει λοιπόν να θέσουν υπό απαγόρευση τους Μάρτυρες του Ιεχωβά για πάντα.

«Το θεωρούμε αυτό πραγματική απειλή» ανέφερε ο εκπρόσωπος των Μαρτύρων του Ιεχωβά Robert Warrai. «Αυτή η απόφαση μπορεί να επηρεάσει όλη τη Ρωσία, αλλά και πρώην κράτη της Σοβιετικής Ένωσης».

175.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Ρωσία φοβούνται ότι θα υπάρχουν επιθέσεις υποκινούμενες από κυβερνητικές εκστρατείες αυθαιρεσίας, σε ανθρώπους που απλά προσπαθούν να κηρύξουν το Λόγο του Θεού. Αυτές οι ενέργειες της κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι θα ξεσηκώσουν εξτρεμιστικές καταστάσεις εναντίων των πιστών.

Σφίγγει ο κλοιός

Ο κλοιός που σφίγγει είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας και επίπονης διαμάχης. Γραφεία Τμήματος της περιοχής των Μαρτύρων του Ιεχωβά αντιμετωπίζονται με καχυποψία αυτόν τον καιρό από κυβερνητικούς. Το 2006 απαγορεύτηκε η ομάδα στην πόλη Tagarog. Άλλες πόλεις, όπως η Samara και η Abinsk ακολούθησαν.

Κατόπιν, το 2016 τα κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά κοντά στο St. Peterdug διατάχθηκαν επίσημα να σταματήσουν κάθε δραστηριότητα. Ταυτόχρονα σε άλλες πέντε πόλεις Belgornd, Brodbznan, Elista, Qryol, Staycskol η Οργάνωση τέθηκε υπό απαγόρευση.

Η τελική προσφυγή της ομάδας τον Ιανουάριο του 2017 κατά αυτή της προειδοποίησης των αρχών, απερρίφθη. Τώρα οι αρχές μπορούν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσον ενεργοποι’ωντας έναν αντιτρομοκρατικό νόμο και χρησιμοποιώντας το έντυπο υλικό προκειμένου να δικαιωθούν οι ενέργειες τους εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Ένας αριθμός υποτιθεμένων παραβάσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά ανακαλύπτονται σε εφόδους της αστυνομίας στα γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Μέρος της εφόδου υποχρέωσε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά να παραδώσουν 73.000 σελίδες αρχείων και εντύπων. Επίσης ζητήθηκε να παραδώσουν 2.277 πρεσβύτερους και διακονικούς υπηρέτες στις αρχές, πράγμα που αρνήθηκαν.

Αναγκαίο κακό

«Ενώ οι αρχές έχουν το δικαίωμα να κλείσουν την εκκλησία, ίσως να μην τα καταφέρουν», ανέφερε ο Roman Lunkim, επικεφαλής του κέντρου θρησκευτικών ομάδων της ρωσικής ακαδημίας.

Αντίθετα από τη παλαιά Ρωσία, οι αρχές της προσπαθούν να καταστρέψουν γενικά τη θρησκεία, αλλά θα ανεχτούν σαν αναγκαίο κακό θρησκευτικές ομάδες όπως Μάρτυρες του Ιεχωβά, Πεντηκοστιανούς, Μουσουλμανικές Κοινότητες.

«Πιθανότατα είναι μια προσπάθεια των αρχών να τις ελέγχουν» αναφέρει ο Lunkim. Αυτός ο έλεγχος μπορεί να σημαίνει κλείσιμο των εκκλησιών και των κεντρικών γραφείων των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Καταστρέφοντας τα κεντρικά γραφεία οι αρχές θα μπορούν καλύτερα να ελέγχουν ομάδες που είναι διάσπαρτες σε όλη τη χώρα.

Αυτό που ανησυχεί περισσότερο τους αναλυτές είναι πώς οι ρωσικές αρχές χρησιμοποιούν έναν αντιεξτρεμιστικό νόμο - δημιουργημένο για αντιτρομοκρατία - για να ελέγχουν κοινωνικές ομάδες.

Ο Alexander Vakhovsky αναφέρει και οι αρχές χρησιμοποιούν στο έπακρο τον νόμο κατά γράμμα για να κλείσουν τα κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Το πρόβλημα είναι ότι ο νόμος εφαρμόζεται με λάθος τρόπο, είναι σχεδόν αδύνατον γι' αυτές τις ομάδες να υπάρξουν χωρίς να καταπατούν κάποιο νόμο.

Επίκεντρο των αρχών γίνονται τα έντυπα που διανέμουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καθώς εργάζονται σε stand τριών ατόμων. Μέχρι τώρα έχουν απαγορευτεί 80 έντυπα των Μαρτύρων του Ιεχωβά με την κατηγορία ότι ασκούν ψυχολογική βία και πείθουν τους άνδρες της Ρωσίας να μην πηγαίνουν στο στρατό.

Όλοι βέβαια δεν συμφωνούν με αυτούς τους ισχυρισμούς. Είναι αποδεκτό ότι ο νόμος περί αντιτρομοκρατίας χρησιμοποιείται από φανατικούς. Οι αρχές που σχετίζονται με τον έλεγχο των θρησκευτικών ομάδων και των ιεραποστόλων, είναι οι πιο καταστροφικές και διωκτικές που έχουμε συναντήσει εδώ και πολλά χρόνια, είπε ο κ. Lunkim.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πιθανόν είναι η ομάδα που έχει διωχτεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Παρ' όλα αυτά οι ίδιοι λένε ότι θα συνεχίσουν να ασκούν τη λατρεία τους.

«Οι γονείς μου εξορίστηκαν στη Σιβηρία επειδή ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά» αναφέρει ο Yaroslv Sivulsloy, εκπρόσωπος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ρωσία. «Άσκούσαν τη λατρεία τους, ακόμα και σ' εκείνα τα στρατόπεδα, θα συνεχίσουμε κι εμείς να κάνουμε το ίδιο».

• Δείτε ΕΔΩ, κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ τι έγραψε το επίσημο Site της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά για τα όσα συμβαίνουν τώρα στη Ρωσία…

Ψάξαμε αρκετά στο διαδίκτυο για να βρούμε φωτογραφία του Ευσέβιου Ιερώνυμου. Διότι μπερδεύονταν τον Google με τον σύγχρονο ή από το γεγονός ότι η Ορθοδοξία τον έχει κάνει άγιο, οπότε μόνο με φωτοστέφανο σε αγιογραφίες τον έβρισκες… Τελικά με λίγη προσπάθεια, τα καταφέραμε…

Στις 8 Απριλίου 1546, η Σύνοδος του Τριδέντου αποφάνθηκε ότι η λατινική Βουλγάτα «έχει την έγκριση της [Καθολικής] Εκκλησίας . . . και ότι κανείς δεν πρέπει να τολμήσει ή να αποπειραθεί με οποιοδήποτε πρόσχημα να την απορρίψει». Παρ’ όλο που η Βουλγάτα είχε ολοκληρωθεί χίλια και πλέον χρόνια νωρίτερα, η ίδια και ο άνθρωπος που τη μετέφρασε, ο Ιερώνυμος, αποτέλεσαν το επίκεντρο αντιπαράθεσης επί πολύ καιρό. Ποιος ήταν ο Ιερώνυμος; Γιατί υπήρξαν αντικείμενο αντιπαράθεσης ο ίδιος και η μετάφραση της Αγίας Γραφής που παρήγαγε; Πώς επηρεάζει το έργο του τη μετάφραση της Αγίας Γραφής σήμερα;

Αναδεικνύεται σε Λόγιο

Το πλήρες όνομα του Ιερώνυμου ήταν Ευσέβιος Ιερώνυμος. Γεννήθηκε γύρω στο 346 Κ.Χ. στη Στριδώνα, στη ρωμαϊκή επαρχία της Δαλματίας, κοντά στα σημερινά σύνορα μεταξύ Ιταλίας και Σλοβενίας. Οι γονείς του ήταν αρκετά ευκατάστατοι, και ο ίδιος γεύτηκε από μικρός τα πλεονεκτήματα του χρήματος, σπουδάζοντας στη Ρώμη κοντά στον διάσημο γραμματικό Δονάτο. Ο Ιερώνυμος αποδείχτηκε χαρισματικός σπουδαστής της γραμματικής, της ρητορικής και της φιλοσοφίας. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου άρχισε επίσης να μελετάει την ελληνική γλώσσα.

Αφού έφυγε από τη Ρώμη το 366 Κ.Χ., ο Ιερώνυμος περιπλανήθηκε σε διάφορα μέρη και κατέληξε στην Ακυληία της Ιταλίας, όπου ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την ιδέα του ασκητισμού. Βρίσκοντας ελκυστικές αυτές τις απόψεις περί ακραίας αυταπάρνησης, ο ίδιος και μια ομάδα φίλων του πέρασαν αρκετά από τα επόμενα χρόνια καλλιεργώντας έναν ασκητικό τρόπο ζωής.

Το 373 Κ.Χ., κάποιο αδιευκρίνιστο πρόβλημα προκάλεσε τη διάλυση της ομάδας. Απογοητευμένος, ο Ιερώνυμος περιπλανήθηκε προς τα ανατολικά, διασχίζοντας τη Βιθυνία, τη Γαλατία και την Κιλικία, και έφτασε τελικά στην Αντιόχεια της Συρίας.

Η μακρά αυτή περιοδεία τον κατέβαλε. Κατάκοπος και με εξασθενημένη υγεία, ο Ιερώνυμος παραλίγο να χάσει τη μάχη με τον πυρετό. «Μακάρι ο Κύριος Ιησούς Χριστός να με μετέφερε ξαφνικά κοντά σου», είπε, γράφοντας σε ένα φίλο. «Το φτωχό μου σώμα, αδύναμο ακόμη και όταν είναι καλά, έχει εξουθενωθεί».

Σαν να μην έφταναν η αρρώστια, η μοναξιά και η εσωτερική του πάλη, σύντομα ο Ιερώνυμος αντιμετώπισε μια άλλη σοβαρή κρίση — αυτή τη φορά πνευματικού είδους. Σε ένα όνειρο είδε τον εαυτό του να «σύρεται ενώπιον της δικαστικής έδρας» του Θεού. Όταν του ζήτησαν να αποκαλύψει την ταυτότητά του, ο Ιερώνυμος απάντησε: «Είμαι Χριστιανός». Αλλά εκείνος που προήδρευε τον κεραυνοβόλησε με τα λόγια: «Ψεύδεσαι, είσαι οπαδός του Κικέρωνα και όχι του Χριστού».

Μέχρι τότε, το πάθος του Ιερώνυμου για τη μάθηση είχε περιστραφεί κυρίως γύρω από τη μελέτη των ειδωλολατρών κλασικών συγγραφέων και όχι γύρω από το Λόγο του Θεού. «Βασανιζόμουν», είπε ο ίδιος, «από τη φωτιά της συνείδησης». Ελπίζοντας να διευθετήσει το ζήτημα, ο Ιερώνυμος ευχήθηκε στο όνειρό του: «Κύριε, αν ξαναβρεθούν ποτέ στην κατοχή μου κοσμικά βιβλία ή αν ξαναδιαβάσω ποτέ τέτοια βιβλία, θα Σε έχω απαρνηθεί».

Αργότερα, ο Ιερώνυμος υποστήριξε ότι δεν ήταν δυνατόν να θεωρείται υπόλογος για μια δέσμευση που είχε αναλάβει ενώ ονειρευόταν. Παρ’ όλα αυτά, ήταν αποφασισμένος να εκπληρώσει την ευχή του — τουλάχιστον να την έχει ως αρχή. Έτσι λοιπόν, ο Ιερώνυμος έφυγε από την Αντιόχεια και επιζήτησε την απομόνωση στη Χαλκίδα της συριακής ερήμου. Ζώντας ως ερημίτης, βυθίστηκε στη μελέτη της Αγίας Γραφής και των θεολογικών συγγραμμάτων. Ο Ιερώνυμος είπε: «Διαβάζω τα βιβλία του Θεού με ζήλο μεγαλύτερο από εκείνο με τον οποίο διάβαζα προηγουμένως τα βιβλία των ανθρώπων». Έμαθε επίσης την τοπική συριακή γλώσσα και άρχισε να μελετάει την εβραϊκή με τη βοήθεια ενός Ιουδαίου που είχε μεταστραφεί στη Χριστιανοσύνη.

Η Εντολή του Πάπα

Ύστερα από πέντε περίπου χρόνια μοναστικού βίου, ο Ιερώνυμος επέστρεψε στην Αντιόχεια για να συνεχίσει τις μελέτες του. Φτάνοντας, όμως, βρήκε την εκκλησία βαθιά διχασμένη. Μάλιστα, ενώ ήταν ακόμη στην έρημο, ο Ιερώνυμος είχε ζητήσει τη συμβουλή του Πάπα Δάμασου, λέγοντας: «Η εκκλησία είναι χωρισμένη σε τρεις φατρίες, και η καθεμιά από αυτές αγωνίζεται να με προσεταιριστεί».

Αργότερα, ο Ιερώνυμος αποφάσισε να ταχθεί με τον Παυλίνο, τον έναν από τους τρεις άντρες που διεκδικούσαν τον τίτλο του επισκόπου Αντιοχείας. Ο Ιερώνυμος δέχτηκε να τον χειροτονήσει ο Παυλίνος υπό δύο όρους. Πρώτον, ήθελε να είναι ελεύθερος να ικανοποιήσει τις μοναστικές φιλοδοξίες του. Και δεύτερον, επέμεινε να είναι απαλλαγμένος από οποιαδήποτε ιερατικά καθήκοντα τα οποία θα τον ανάγκαζαν να διακονεί σε μια συγκεκριμένη εκκλησία.

Το 381 Κ.Χ. ο Ιερώνυμος συνόδευσε τον Παυλίνο στη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης και έπειτα συνέχισε μαζί του το ταξίδι ως τη Ρώμη. Ο Πάπας Δάμασος διέκρινε γρήγορα ότι ο Ιερώνυμος ήταν λόγιος και ικανός γλωσσολόγος. Μέσα σε ένα χρόνο, ο Ιερώνυμος προήχθη σε ιδιαίτερο γραμματέα του Δάμασου, μια θέση με μεγάλο κύρος.

Ενόσω ήταν γραμματέας, ο Ιερώνυμος δεν απέφευγε τις αντιπαραθέσεις. Απεναντίας, φαινόταν να τις προσελκύει. Παραδείγματος χάρη, συνέχισε να ζει ασκητική ζωή μέσα στην πολυτελή παπική αυλή. Επιπρόσθετα, προωθώντας το λιτό τρόπο ζωής του και εξαπολύοντας μύδρους εναντίον των κοσμικών υπερβολών στις οποίες επιδίδονταν οι κληρικοί, ο Ιερώνυμος έκανε πολλούς εχθρούς.

Σε πείσμα των επικριτών του, όμως, ο Ιερώνυμος είχε την πλήρη υποστήριξη του Πάπα Δάμασου. Ο πάπας είχε τους λόγους του που παρότρυνε τον Ιερώνυμο να συνεχίσει τη Βιβλική του έρευνα. Εκείνον τον καιρό χρησιμοποιούνταν πολυάριθμες αποδόσεις της Αγίας Γραφής στη λατινική. Πολλές από αυτές ήταν μεταφρασμένες επιπόλαια και περιείχαν οφθαλμοφανή λάθη. Κάτι άλλο που απασχολούσε τον Δάμασο ήταν ότι η γλώσσα δίχαζε την Ανατολική από τη Δυτική επικράτεια της εκκλησίας. Λίγοι στην Ανατολή γνώριζαν τη λατινική· ακόμη λιγότεροι στη Δύση γνώριζαν την ελληνική.

Ως εκ τούτου, ο Πάπας Δάμασος απέβλεπε έντονα σε μια αναθεωρημένη μετάφραση των Ευαγγελίων στη λατινική. Ο Δάμασος ήθελε μια μετάφραση που θα αντανακλούσε επακριβώς την πρωτότυπη ελληνική γλώσσα, αλλά της οποίας η διατύπωση θα ήταν στρωτή και σαφής στη λατινική. Ο Ιερώνυμος ήταν ένας από τους λίγους λογίους που θα μπορούσαν να παραγάγουν μια τέτοια μετάφραση. Εφόσον μιλούσε με ευχέρεια την ελληνική, τη λατινική και τη συριακή, και είχε αρκετή γνώση της εβραϊκής, διέθετε τα προσόντα για αυτή την εργασία. Έχοντας λάβει, λοιπόν, την εντολή από τον Δάμασο, ο Ιερώνυμος ξεκίνησε ένα έργο στο οποίο θα αφιέρωνε τα περισσότερα από τα επόμενα 20 χρόνια της ζωής του.

Η Αντιπαράθεση Εντείνεται

Παρ’ ό,τι μετέφρασε τα Ευαγγέλια με μεγάλη ταχύτητα, ο Ιερώνυμος ακολούθησε μια σαφή, λόγια τεχνική. Παραβάλλοντας όλα τα ελληνικά χειρόγραφα που ήταν διαθέσιμα τότε, έκανε διορθώσεις στο λατινικό κείμενο, τόσο στο ύφος όσο και στην ουσία, για να το εναρμονίσει περισσότερο με το ελληνικό κείμενο.

Η μετάφραση των τεσσάρων Ευαγγελίων από τον Ιερώνυμο έτυχε γενικά καλής υποδοχής, όπως συνέβη και με την αναθεώρηση των Ψαλμών στη λατινική, την οποία βάσισε στο κείμενο της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα. Εντούτοις, εξακολούθησε να έχει επικριτές. «Ορισμένα επονείδιστα πλάσματα», έγραψε ο Ιερώνυμος, «μου επιτίθονταν εσκεμμένα κατηγορώντας με ότι είχα προσπαθήσει να διορθώσω αποσπάσματα των ευαγγελίων, στρεφόμενος εναντίον της εξουσίας των αρχαίων και της γνώμης όλου του κόσμου». Τέτοιου είδους επικρίσεις εντάθηκαν μετά το θάνατο του Πάπα Δάμασου το 384 Κ.Χ. Η σχέση του Ιερώνυμου με το νέο πάπα δεν ήταν και τόσο αρμονική, γι’ αυτό και αποφάσισε να φύγει από τη Ρώμη. Για άλλη μια φορά, ο Ιερώνυμος κατευθύνθηκε ανατολικά.

Αναδεικνύεται σε Λόγιο της Εβραϊκής

Το 386 Κ.Χ. ο Ιερώνυμος εγκαταστάθηκε στη Βηθλεέμ, όπου επρόκειτο να παραμείνει μέχρι το τέλος της ζωής του. Τον συνόδευε μια μικρή ομάδα πιστών ακολούθων στους οποίους περιλαμβανόταν και η Παύλα, μια πλούσια αριστοκράτισσα από τη Ρώμη. Η Παύλα είχε υιοθετήσει τον ασκητικό τρόπο ζωής ως αποτέλεσμα του κηρύγματος του Ιερώνυμου. Με την οικονομική της υποστήριξη, ιδρύθηκε ένα μοναστήρι υπό την κατεύθυνση του Ιερώνυμου. Εκεί, αυτός συνέχισε το λόγιο έργο του και ολοκλήρωσε το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής του.

Ζώντας στην Παλαιστίνη, ο Ιερώνυμος είχε την ευκαιρία να βελτιώσει την κατανόησή του γύρω από την εβραϊκή γλώσσα. Πλήρωσε αρκετούς Ιουδαίους δασκάλους για να τον βοηθήσουν να κατανοήσει μερικές από τις δυσκολότερες πλευρές της. Ακόμη και με δάσκαλο, όμως, τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Σχετικά με κάποιον που του έκανε μαθήματα, τον Βαρχανίνα από την Τιβεριάδα, ο Ιερώνυμος είπε: «Σε τι κόπους και έξοδα μπήκα για να φέρνω τον Βαρχανίνα να με διδάσκει υπό το κάλυμμα της νύχτας». Γιατί μελετούσαν τη νύχτα; Επειδή ο Βαρχανίνας φοβόταν τη γνώμη της Ιουδαϊκής κοινότητας για τη συναναστροφή του με ένα «Χριστιανό»!

Στις ημέρες του Ιερώνυμου, οι Ιουδαίοι πολλές φορές κορόιδευαν τους εβραιόφωνους Εθνικούς για την αδυναμία τους να προφέρουν σωστά τους λαρυγγικούς φθόγγους. Εντούτοις, ύστερα από πολλή προσπάθεια, ο Ιερώνυμος κατάφερε να προφέρει με επιτυχία αυτούς τους φθόγγους. Επίσης, ο Ιερώνυμος μεταγραμμάτισε πολλές εβραϊκές λέξεις στη λατινική. Αυτή η ενέργεια, όχι μόνο τον βοήθησε να θυμάται τις λέξεις, αλλά επίσης διατήρησε την εβραϊκή προφορά εκείνου του καιρού.

Η Μεγαλύτερη Αντιπαράθεση του Ιερώνυμου

Δεν είναι σαφές πόσο τμήμα της Αγίας Γραφής σκόπευε να αναθέσει ο Πάπας Δάμασος στον Ιερώνυμο για μετάφραση. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία για το πώς έβλεπε το ζήτημα ο Ιερώνυμος. Ο ίδιος ήταν πολύ αφοσιωμένος και αποφασισμένος. Η σφοδρή επιθυμία του ήταν να παραγάγει κάτι «χρήσιμο για την Εκκλησία, άξιο να παραδοθεί στις επόμενες γενιές». Αποφάσισε, λοιπόν, να παραγάγει μια αναθεωρημένη μετάφραση ολόκληρης της Αγίας Γραφής στη λατινική.

Όσον αφορά τις Εβραϊκές Γραφές, ο Ιερώνυμος σκόπευε να βασίσει την εργασία του στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα. Αυτή η απόδοση των Εβραϊκών Γραφών στην ελληνική, η οποία άρχισε να μεταφράζεται τον τρίτο αιώνα Π.Κ.Χ., θεωρούνταν από πολλούς ως εμπνευσμένη απευθείας από τον Θεό. Γι’ αυτό, η Μετάφραση των Εβδομήκοντα κυκλοφορούσε ευρέως μεταξύ των ελληνόφωνων Χριστιανών εκείνου του καιρού.

Αλλά καθώς ο Ιερώνυμος προχωρούσε με την εργασία του, εντόπιζε ασυνέπειες μεταξύ των ελληνικών χειρογράφων, παρόμοιες με εκείνες που είχε συναντήσει στα λατινικά χειρόγραφα. Ο Ιερώνυμος απογοητευόταν όλο και περισσότερο. Τελικά, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, για να παραγάγει μια αξιόπιστη μετάφραση, θα έπρεπε να παρακάμψει τα ελληνικά χειρόγραφα, μεταξύ των οποίων και την πολυσέβαστη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, και να ανατρέξει απευθείας στο πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο.

Αυτή η απόφαση ξεσήκωσε σάλο. Ο Ιερώνυμος στιγματίστηκε από μερικούς ως νοθευτής του κειμένου, ένας βέβηλος, ο οποίος εγκατέλειπε τις παραδόσεις της εκκλησίας για χάρη των Ιουδαίων. Ακόμη και ο Αυγουστίνος — ο κορυφαίος θεολόγος της εκκλησίας εκείνη την εποχή — προσπάθησε να πείσει τον Ιερώνυμο να επιστρέψει στο κείμενο της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα, λέγοντας: «Αν η μετάφρασή σου αρχίσει να διαβάζεται ευρύτερα σε πολλές εκκλησίες, θα είναι λυπηρό το ότι, κατά την ανάγνωση της Γραφής, θα προκύπτουν διαφορές ανάμεσα στις Λατινικές και στις Ελληνικές Εκκλησίες».

Ναι, ο Αυγουστίνος φοβόταν ότι η εκκλησία θα διχαζόταν αν οι Δυτικές εκκλησίες χρησιμοποιούσαν το λατινικό κείμενο του Ιερώνυμου — το οποίο θα ήταν βασισμένο στα εβραϊκά κείμενα—ενώ οι Ελληνικές εκκλησίες της Ανατολής εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούν την απόδοση των Εβδομήκοντα. Επιπρόσθετα, ο Αυγουστίνος εξέφρασε τους ενδοιασμούς του για το αν θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί η Μετάφραση των Εβδομήκοντα για χάρη μιας μετάφρασης την οποία μόνο ο Ιερώνυμος μπορούσε να υπερασπιστεί.

Πώς απάντησε ο Ιερώνυμος σε όλους αυτούς τους πολέμιους; Συνεπής στο χαρακτήρα του, ο Ιερώνυμος αγνόησε τους επικριτές του. Συνέχισε να εργάζεται απευθείας από το εβραϊκό κείμενο, και το έτος 405 Κ.Χ. είχε ολοκληρώσει την Αγία Γραφή του στη λατινική. Έπειτα από χρόνια, η μετάφρασή του ονομάστηκε Βουλγάτα, όνομα που υποδηλώνει μια κοινώς αποδεκτή απόδοση (η λατινική λέξη βουλγκάτους [vulgatus] σημαίνει «κοινός, λαϊκός»).

Μακροχρόνια Επιτεύγματα

Η μετάφραση των Εβραϊκών Γραφών από τον Ιερώνυμο υπερέβη κατά πολύ την απλή αναθεώρηση ενός υπάρχοντος κειμένου. Άλλαξε το ρου της μελέτης και της μετάφρασης της Αγίας Γραφής για πολλές γενιές έπειτα από αυτόν. «Η Βουλγάτα», δήλωσε ο ιστορικός Γουίλ Ντουράν, «παραμένει ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος φιλολογικός άθλος του τέταρτου αιώνα».

Μολονότι ο Ιερώνυμος είχε οξεία γλώσσα και εριστική προσωπικότητα, έστρεψε μόνος του τη Βιβλική έρευνα πίσω στο θεόπνευστο εβραϊκό κείμενο. Με παρατηρητικό μάτι, μελέτησε και παρέβαλε αρχαία εβραϊκά και ελληνικά Βιβλικά χειρόγραφα που δεν είναι πια διαθέσιμα σε εμάς σήμερα. Το έργο του προηγήθηκε επίσης από το έργο των Ιουδαίων Μασοριτών. Επομένως, η Βουλγάτα είναι ένα πολύτιμο βοήθημα για τη σύγκριση εναλλακτικών αποδόσεων των Βιβλικών κειμένων.

Χωρίς να παραβλέπουν την ακραία συμπεριφορά του ή τις ακραίες θρησκευτικές απόψεις του, τα άτομα τα οποία αγαπούν το Λόγο του Θεού μπορούν να εκτιμήσουν τις επιμελείς προσπάθειες που κατέβαλε αυτός ο αμφιλεγόμενος πρωτοπόρος στη μετάφραση της Αγίας Γραφής. Και πράγματι, ο Ιερώνυμος πέτυχε το στόχο του— παρήγαγε κάτι «άξιο να παραδοθεί στις επόμενες γενιές».

[Υποσημειώσεις]

Δεν συμφωνούν όλοι οι ιστορικοί για τις ημερομηνίες και τη σειρά των γεγονότων στη ζωή του Ιερώνυμου.

Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η μετάφραση του Ιερώνυμου αποτέλεσε τη βασική Αγία Γραφή του Δυτικού Χριστιανικού κόσμου, ενώ η Μετάφραση των Εβδομήκοντα εξακολουθεί να είναι σε χρήση από τον Ανατολικό Χριστιανικό κόσμο μέχρι και σήμερα.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 1/1/199

Στον κόσμο αρέσει να γιορτάζει παγκόσμιες μέρες… Και σήμερα θα ακούσετε πολλά γι’ αυτό στον περίγυρο σας… Ίσως μάλιστα ακούσετε και για… επαναστατικές πράξεις, όπου αφήνουν τους άντρες τους σπίτι για να πάνε εκείνες να γλεντήσουν… Όμως αναρωτηθήκατε ποτέ αν έτσι πετυχαίνει ένας γάμος;


Εμείς που διαβάζουμε τη Γραφή ξέρουμε ότι ο ρόλος της γυναίκας από τη δημιουργία της ήταν πολύ ψηλά. Ο Θεός την έδωσε στον Αδάμ ως σύντροφο και βοηθό να είναι δίπλα τους, ισάξια. Έβαλε πολύ υψηλά τα στάνταρ. Στη διάρκεια βέβαια της ιστορία της βλέπουμε σε διαφορετική θέση, αλλά δεν ήταν αυτός ο αρχικός σκοπός…

Διαλέξαμε ένα άρθρο από τη ΣΚΟΠΙΑ σήμερα, όπου η κατάσταση είναι ιδιόμορφη. Οι άνθρωποι παντρεύονται, αλλά όχι για πρώτη φορά. Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Θα μπορούσαν αυτοί οι άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι; Η απάντηση στο ερώτημα είναι αβίαστα ΝΑΙ!. Διαβάστε το γιατί:

ΧΕΡΜΑΝ: «Η πρώτη μου γυναίκα πέθανε από καρκίνο ύστερα από 34 χρόνια γάμου. Όταν ξαναπαντρεύτηκα, η γυναίκα μου η Λίντα νόμιζε ότι τη σύγκρινα συνέχεια με εκείνη. Σαν να μην έφτανε αυτό, μερικοί παλιοί μου φίλοι μιλούσαν κάθε τόσο για τα προτερήματα της πρώτης μου γυναίκας, κάτι που ενοχλούσε τη Λίντα».

ΛΙΝΤΑ: «Όταν παντρευτήκαμε με τον Χέρμαν, ένιωθα ότι ζούσα στη σκιά της πρώτης του γυναίκας, που ήταν πολύ συμπαθητική, γλυκομίλητη και ευγενική. Μερικές φορές, αναρωτιέμαι αν θα δεθώ ποτέ μαζί του όσο εκείνη».

Ο Χέρμαν και η Λίντα χαίρονται που βρήκαν ο ένας τον άλλον. Η Λίντα, η οποία πήρε διαζύγιο από τον πρώτο της άντρα, λέει μάλιστα ότι ο Χέρμαν είναι για αυτήν «ο ιππότης με την αστραφτερή πανοπλία». Όπως παραδέχονται, όμως, ο δεύτερος γάμος ίσως έχει δυσκολίες που δεν υπήρχαν στον πρώτο.

Αν είστε ξαναπαντρεμένοι, πώς νιώθετε για το δεύτερο γάμο σας; Η Ταμάρα, η οποία ξαναπαντρεύτηκε τρία χρόνια μετά το διαζύγιό της, λέει: «Την πρώτη φορά που παντρεύεσαι έχεις την ιδιαίτερη αίσθηση ότι ο γάμος σου θα κρατήσει για πάντα. Αλλά στο δεύτερο γάμο μπορεί να μην αισθάνεσαι έτσι γιατί ανά πάσα στιγμή ξέρεις ότι ο πρώτος τερματίστηκε».

Εντούτοις, πολλά αντρόγυνα βρήκαν βαθιά και διαρκή ευτυχία όταν ξαναπαντρεύτηκαν. Ο γάμος τους πέτυχε — και το ίδιο μπορεί να συμβεί με εσάς! Πώς; Εξετάστε τρεις συνηθισμένες δυσκολίες και πώς θα σας βοηθήσουν οι αρχές της Αγίας Γραφής να τις αντιμετωπίσετε.

ΔΥΣΚΟΛΙΑ 1: ΑΓΩΝΙΖΕΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΣΚΙΑΖΕΙ Ο ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ ΣΑΣ ΤΟΝ ΤΩΡΙΝΟ.

«Δεν γίνεται να σβήσω ως διά μαγείας τις αναμνήσεις από τον πρώτο μου γάμο, ιδίως όταν ταξιδεύουμε εκεί όπου πηγαίναμε διακοπές με τον πρώην σύζυγό μου», λέει η Έλεν από τη Νότια Αφρική. «Μερικές φορές, χωρίς να το θέλω συγκρίνω τον τωρινό μου σύζυγο με τον πρώην». Από την άλλη, αν ο σύντροφός σας ήταν ξαναπαντρεμένος, ίσως ενοχλείστε αν μιλάει συνεχώς για τον προηγούμενο γάμο του.

ΕΙΣΗΓΗΣΗ: Αποδεχτείτε ότι είναι ουτοπικό να αναμένετε πως εσείς ή ο σύντροφός σας θα ξεχάσετε έτσι απλά τον πρώτο γάμο, ιδιαίτερα αν κράτησε αρκετά χρόνια. Μάλιστα, μερικοί παραδέχονται ότι έχουν αποκαλέσει κατά λάθος το σύντροφό τους με το όνομα του πρώην συζύγου τους! Πώς θα χειριστείτε μια τέτοια κατάσταση ή παρόμοιες; «Να δείχνετε κατανόηση για τους άλλους», συμβουλεύει η Γραφή.—1 Πέτρου 3:8.

Μην απαγορεύετε ζηλόφθονα κάθε αναφορά στον πρώτο γάμο. Αν ο σύντροφός σας νιώσει την ανάγκη να μιλήσει για τη ζωή με τον πρώτο σύζυγο, ακούστε τον με συμπόνια και σπλαχνικότητα. Επίσης, μη βιαστείτε να συμπεράνετε ότι γίνεστε αντικείμενο σύγκρισης. «Η δεύτερη γυναίκα μου, η Κέιτλιν, δεν θεώρησε ποτέ ταμπού το να συζητάμε για την πρώτη που είχε πεθάνει», λέει ο Ίαν ο οποίος ξαναπαντρεύτηκε πριν από δέκα χρόνια. «Απεναντίας, το έβλεπε ως ευκαιρία να μάθει τι με έκανε αυτό που είμαι σήμερα». Μάλιστα, ίσως διαπιστώσετε ότι χάρη σε τέτοιες συζητήσεις θα γίνετε στενότεροι φίλοι με τον καινούριο σας σύντροφο.

Να επικεντρώνεστε στις ξεχωριστές και θετικές ιδιότητες του τωρινού σας συντρόφου. Βέβαια, ο σύντροφός σας μπορεί να μη διαθέτει ορισμένες ιδιότητες ή ικανότητες που είχε ο προηγούμενος, αλλά πιθανότατα υπερέχει σε άλλους τομείς. Επομένως, να ενισχύετε το θεμέλιο του τωρινού σας γάμου, “όχι σε σύγκριση με το άλλο άτομο”, αλλά κάνοντας σκέψεις γύρω από το τι σας αρέσει στο σύντροφό σας και εκτιμώντας αυτά τα χαρακτηριστικά. (Γαλάτες 6:4) Ο Έντμοντ, ο οποίος έχει παντρευτεί δύο φορές, εκφράζεται ως εξής: «Όπως δεν είναι ίδιες δύο φιλίες, έτσι δεν είναι ίδιοι και δύο γάμοι».

Πώς θα εξισορροπήσετε τις τρυφερές αναμνήσεις από τον πρώτο σας γάμο με την καινούρια σας ζωή; «Κάποτε εξήγησα στη γυναίκα μου ότι ο πρώτος μου γάμος ήταν σαν ένα ωραίο βιβλίο που είχα γράψει με την πρώτη μου γυναίκα», λέει ο Τζάρεντ. «Πότε πότε, μπορεί να το ανοίγω, να το διαβάζω και να αναπολώ τις καλές μας στιγμές. Αλλά δεν ζω σε αυτό το βιβλίο. Απεναντίας, η γυναίκα μου και εγώ γράφουμε το δικό μας βιβλίο, και τώρα ζω εδώ, ευτυχισμένος».

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΕΞΗΣ: Ρωτήστε το σύντροφό σας αν νιώθει ποτέ άβολα όταν γίνεται νύξη για τον πρώτο γάμο. Εντοπίστε πότε είναι καλύτερα να μη μιλάτε για αυτό το ζήτημα.

ΔΥΣΚΟΛΙΑ 2: ΑΓΩΝΙΖΕΣΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΠΑΛΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΣΑΣ ΣΥΖΥΓΟ.

«Για καιρό μετά το γάμο μας, η γυναίκα μου θεωρούσε ότι αρκετοί φίλοι μου την είχαν βάλει στο μικροσκόπιο», λέει ο Χαβιέ που ξαναπαντρεύτηκε έξι χρόνια μετά το διαζύγιό του. Ο Λίο αντιμετώπισε μια διαφορετική κατάσταση, όπως αφηγείται: «Μπροστά στα μάτια μου, μερικοί έλεγαν στη γυναίκα μου πόσο αγαπούσαν τον πρώην της σύζυγο και πόσο τους έλειπε!»

ΕΙΣΗΓΗΣΗ: Προσπαθήστε να μπείτε στη θέση των φίλων σας. «Νομίζω ότι μερικές φορές οι παλιοί φίλοι νιώθουν μεγάλη στενοχώρια και αμηχανία όταν βρίσκονται μόνο με το ένα μέλος του αντρογύνου που ήξεραν», λέει ο Ίαν ο οποίος αναφέρθηκε προηγουμένως. Γι’ αυτό, “να είστε λογικοί, δείχνοντας κάθε πραότητα προς όλους”. (Τίτο 3:2) Δώστε στους φίλους και στους συγγενείς χρόνο για προσαρμογή. Όπως άλλαξε ο γάμος σας, έτσι μπορεί να αλλάξουν και οι φιλίες σας. Ο Χαβιέ, τα λόγια του οποίου αναφέρθηκαν παραπάνω, λέει ότι με τον καιρό αναθέρμαναν με τη γυναίκα του παλιές φιλίες. «Αλλά προσπαθούμε να κάνουμε και νέους φίλους ως αντρόγυνο», προσθέτει, «κάτι που επίσης μας βοηθάει».

Να λαβαίνετε υπόψη τα αισθήματα του συντρόφου σας όταν κάνετε παρέα με παλιούς φίλους. Για παράδειγμα, αν γίνει λόγος για τον πρώτο σας γάμο, χρησιμοποιήστε διακριτικότητα και καλή κρίση ώστε να μη νιώσει ο τωρινός σας σύντροφος στο περιθώριο. «Αν κάποιος λέει λόγια χωρίς να σκέφτεται», αναφέρει μια Βιβλική παροιμία, «τότε αυτά τα λόγια μπορούν να πληγώσουν σαν σπαθί. Αλλά ο σοφός προσέχει τι λέει. Τα λόγια του μπορούν να γιατρέψουν αυτές τις πληγές».—Παροιμίες 12:18, «Αγία Γραφή—Ευανάγνωστη Μετάφραση» (Holy Bible—Easy-to-Read Version).

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΕΞΗΣ: Να είστε έτοιμοι για ενδεχόμενες κοινωνικές εκδηλώσεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αμηχανία σε εσάς ή στο σύντροφό σας. Να συζητάτε εκ των προτέρων ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να χειριστείτε ερωτήσεις και σχόλια φίλων σας σχετικά με τον πρώτο γάμο.

ΔΥΣΚΟΛΙΑ 3: ΑΓΩΝΙΖΕΣΤΕ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΤΕ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΣΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΗΤΑΝ ΠΙΣΤΟΣ.

«Έτρεμα στην ιδέα ότι μπορεί να με πρόδιδαν ξανά», λέει ο Άντριου τον οποίο εγκατέλειψε η πρώτη του γυναίκα. Αργότερα, παντρεύτηκε την τωρινή του γυναίκα, τη Ράιλι. «Πολλές φορές αναρωτιόμουν αν θα ήμουν ποτέ τόσο καλός όσο ο πρώτος της άντρας. Μάλιστα, ανησυχούσα μήπως αποφάσιζε ότι δεν ήμουν όσο καλός θα έπρεπε και με άφηνε για κάποιον άλλον».

ΕΙΣΗΓΗΣΗ: Εκφράστε ανοιχτά τις ανησυχίες σας στο σύντροφό σας. «Τα σχέδια ανατρέπονται όπου δεν υπάρχει εμπιστευτική συζήτηση», λέει η Γραφή. (Παροιμίες 15:22) Αυτού του είδους η συζήτηση βοήθησε τελικά τον Άντριου και τη Ράιλι να εμπιστευτούν ο ένας τον άλλον. «Είπα στη Ράιλι ότι δεν θα έβλεπα ποτέ το διαζύγιο ως διέξοδο από τα προβλήματα», αναφέρει ο Άντριου, «και εκείνη με διαβεβαίωσε για το ίδιο. Σιγά - σιγά, κατάφερα να την εμπιστεύομαι απόλυτα».

Αν ο τωρινός σας σύντροφος προδόθηκε σε προηγούμενο γάμο, προσπαθήστε συνειδητά να κερδίσετε την εμπιστοσύνη του. Λόγου χάρη, ο Μισέλ και η Σαμπίν, των οποίων οι πρώτοι γάμοι κατέληξαν σε διαζύγιο, συμφώνησαν να αναφέρουν ο ένας στον άλλον τυχόν επαφές με τους πρώην συζύγους τους. «Με αυτή τη δέσμευση νιώθαμε ασφαλείς και σίγουροι», λέει η Σαμπίν.—Εφεσίους 4:25.

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΕΞΗΣ: Θέστε όρια στην κατ’ ιδίαν επικοινωνία με το αντίθετο φύλο, είτε αυτή γίνεται αυτοπροσώπως, είτε στο τηλέφωνο είτε στο Διαδίκτυο.

Πολλοί δεύτεροι γάμοι έχουν επιτύχει. Το ίδιο μπορεί και ο δικός σας. Εξάλλου, σε σύγκριση με την πρώτη φορά που παντρευτήκατε, πιθανότατα τώρα ξέρετε τον εαυτό σας καλύτερα. «Βρήκα αφάνταστη παρηγοριά στο γάμο μου με τη Ράιλι», λέει ο Άντριου που αναφέρθηκε παραπάνω. «Έπειτα από 13 χρόνια γάμου, έχουμε πολύ στενή σχέση — και δεν θέλουμε να τη χάσουμε με τίποτα».

[Υποσημειώσεις]

Τα ονόματα έχουν αλλαχτεί.

Φυσικά, ο θάνατος ενός συντρόφου τερματίζει το γάμο πολύ διαφορετικά από το διαζύγιο. Αυτό το άρθρο έχει σκοπό να βοηθήσει όποιον βρίσκεται στη μία ή στην άλλη κατάσταση να επιτύχει στο δεύτερο γάμο του.

Για πληροφορίες σχετικά με τις δυσκολίες της ανατροφής θετών παιδιών, βλέπε τη σειρά άρθρων «Μυστικά Επιτυχίας για τις Θετές Οικογένειες» στο Ξύπνα! του Απριλίου 2012, που είναι έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ . . .

▪ Ποιες ξεχωριστές ιδιότητες του συντρόφου μου εκτιμώ ιδιαίτερα;

▪ Αν γίνει λόγος για τον πρώτο μου γάμο, πώς θα χειριστώ το ζήτημα ώστε να μην αναστατωθεί και θιχτεί ο τωρινός μου σύντροφος;

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 1/7/2013