Μια από τις κακές ροπές του αμαρτωλού ανθρώπου είναι η τάση για φθόνο. (Ιακ 4:5) Ο φθόνος αποτελεί έκφραση μίσους. Επειδή οι Φιλισταίοι φθονούσαν την ευημερία του Ισαάκ, έφραξαν με μοχθηρία τα πηγάδια που του ήταν απαραίτητα για το πότισμα των ποιμνίων και των βοδιών του. Τελικά, ο βασιλιάς τους ζήτησε από τον Ισαάκ να φύγει από την περιοχή. (Γε 26:14-16, 27)

Στην περίπτωση του Κορέ, του Δαθάν και του Αβιρών, ο φθόνος για την αξιοπρεπή και αξιότιμη θέση του Μωυσή και του Ααρών τούς έκανε να εξαπολύσουν εναντίον τους άγρια φραστική επίθεση. (Αρ 16:1-3· Ψλ 106:16-18) Η ευνοϊκή ανταπόκριση του λαού στον Ιησού γέμισε τους πρωθιερείς και πολλούς Ιουδαίους πρεσβυτέρους με φθόνο. Ο φθόνος τους κορυφώθηκε όταν παρέδωσαν τον Γιο του Θεού στον Πιλάτο για να του επιβάλει την ποινή του θανάτου.—Ματ 27:1, 2, 18· Μαρ 15:10.

Η υποστήριξη διδασκαλιών που δεν εναρμονίζονται με τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού προκαλεί φθόνο. Το πρώτο μέλημα του ατόμου που διδάσκει αυτές τις διδασκαλίες δεν είναι η δόξα του Θεού, αλλά η προώθηση των δικών του δοξασιών. Ο επακόλουθος φθόνος μπορεί να εκδηλωθεί με προσπάθειες κακοπαράστασης και δυσφήμησης των αληθινών Χριστιανών έτσι ώστε να υπονομευτούν οι κόποι τους και η ωφέλιμη επιρροή τους. (1Τι 6:3, 4)

Ο απόστολος Παύλος είχε να αντιμετωπίσει άτομα με εσφαλμένα κίνητρα τα οποία κήρυτταν τον Χριστό από φθόνο. Πρόθεσή τους ήταν να αμφισβητήσουν την υπόληψη και την αποστολική εξουσία του Παύλου, πράγματα τα οποία φθονούσαν. Προσπαθούσαν να αποθαρρύνουν και να αποκαρδιώσουν το φυλακισμένο απόστολο. Επιχειρούσαν να αυτοπροβληθούν σε βάρος του για να προωθήσουν τους ιδιοτελείς σκοπούς τους.—Φλπ 1:15-17.

Ο Κίνδυνος του να Ενδώσει Κανείς στο Φθόνο. Όσοι πετυχαίνουν τους σκοπούς τους με απάτη και βία μπορεί να απολαμβάνουν προσωρινά ευημερία, ασφάλεια και καλή υγεία. Ακόμη και ο θάνατος των πονηρών μπορεί να είναι ειρηνικός, να μη συνοδεύεται από μεγάλη οδύνη. Όταν ένας υπηρέτης του Θεού βλέπει τις δικές του περιστάσεις που είναι ίσως λιγότερο ευνοϊκές, μπορεί να επιτρέψει στο φθόνο για τις περιστάσεις των πονηρών να διαβρώσει την εκτίμησή του για την αξία που έχει η εκτέλεση του θεϊκού θελήματος, όπως συνέβη με τον ψαλμωδό Ασάφ. (Ψλ 73:2-14)

Να γιατί οι Γραφές παραθέτουν επανειλημμένα βάσιμους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να φθονούμε τους κακούς ούτε να υιοθετούμε τις οδούς τους: Όσοι πράττουν την αδικία είναι τόσο εφήμεροι όσο το χόρτο που ξεραίνεται γρήγορα από τη μεγάλη θερμότητα του ήλιου. (Ψλ 37:1, 2) Άσχετα με την ευημερία τους, όσοι πετυχαίνουν τους στόχους τους με βία είναι απεχθείς στον Ιεχωβά και έχουν την κατάρα του. (Παρ 3:31-33) Η ζωή τους δεν έχει μέλλον. —Παρ 23:17, 18· 24:1, 19, 20.

Η θλιβερή κατάσταση του φθονερού ατόμου παρουσιάζεται στη θεόπνευστη παροιμία: «Ο άνθρωπος που έχει φθονερό [κατά κυριολεξία, «κακό»] μάτι ξεσηκώνεται για να αποκτήσει πολύτιμα πράγματα, αλλά δεν ξέρει ότι θα έρθει πάνω του στέρηση». (Παρ 28:22) Το άτομο που έχει φθονερό μάτι οδεύει στην πραγματικότητα προς τη στέρηση. Ενώ αγωνίζεται να ανεβεί στο επίπεδο εκείνων που φθονεί, υποβιβάζει ηθικά τον εαυτό του, θυσιάζοντας τις δίκαιες αρχές. Ακόμη και αν καταφέρει να αποκτήσει πλούτη, αυτά είναι μόνο προσωρινά και πρέπει να τα αφήσει πίσω όταν πεθάνει. Άρα, αγωνίστηκε, ή “ξεσηκώθηκε”, για το τίποτα. Ο Ιησούς είπε ότι το «φθονερό μάτι [ὀφθαλμός πονηρός, Κείμενο]» συγκαταλέγεται στα πονηρά πράγματα που βγαίνουν μέσα από τον άνθρωπο και τον μολύνουν. —Μαρ 7:22, 23.

Ο φθόνος είναι ένα από τα αξιοκαταφρόνητα έργα της σάρκας και εμποδίζει κάποιον να κληρονομήσει τη Βασιλεία του Θεού. (Γα 5:19-21) Όλοι όσοι εμμένουν σε αυτόν είναι «άξιοι θανάτου». (Ρω 1:29, 32) Ωστόσο, με τη βοήθεια του πνεύματος του Θεού, μπορεί κάποιος να αντισταθεί στην τάση για φθόνο.—Γα 5:16-18, 25, 26· Τιτ 3:3-5· 1Πε 2:1.

Δείτε τώρα την ομιλία του αδελφού Μάρκ Νούμερ στη Σχολή Γαλλαάδ προς τους αποφοίτους του 2006. Σίγουρα θα βρείτε μέσα πολύ όμορφα πράγματα. Ενδεχομένως να την έχετε ξαναδιαβάσει. Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ όταν ειδικεύεται σε θεοκρατικά ζητήματα δεν διεκδικεί αποκλειστικότητα. Μόνο να υποβοηθήσει και να ενθαρρύνει όσους αδελφούς το επιθυμούν θέλει.

Σχεδόν το 25 τοις εκατό των Αμερικανών που σκοτώθηκαν στον πόλεμο του Περσικού Κόλπου και το 15 τοις εκατό αυτών που τραυματίστηκαν ήταν θύματα αυτών που οι στρατιωτικοί αποκαλούν φίλια πυρά —δηλαδή χτυπήθηκαν από τις δικές τους ένοπλες δυνάμεις.

Στο θεοκρατικό πόλεμο που διεξάγουμε μπερδευόμαστε κατά καιρούς και ξεχνάμε ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός με αποτέλεσμα να τραυματίζουμε δικούς μας ανθρώπους.

Η Αγία Γραφή αναφέρει δυο τέτοιες περιπτώσεις:

Η πρώτη περίπτωση καταγράφεται στα εδάφια 1 Σαμουήλ 23:27, 28. Ο βασιλιάς Σαούλ κατάτρεχε τον Ισραηλίτη αδελφό του, Δαβίδ. Κυνηγώντας τον Δαβίδ, ο Σαούλ άρχισε να ξεχνάει τον πραγματικό εχθρό, τους Φιλισταίους.

Αφού ο Σαούλ ήταν απασχολημένος με το ανώφελο κυνηγητό τού πνευματικού αδελφού του, οι Φιλισταίοι άδραξαν αμέσως την ευκαιρία για να κάνουν επιδρομή στην αφύλαχτη χώρα του Ισραήλ, πράγμα που ανάγκασε τον Σαούλ να εγκαταλείψει την καταδίωξη του Δαβίδ για να ασχοληθεί με την καταπολέμηση του πραγματικού εχθρού.

Ναι, ο Δαβίδ είχε γίνει έμμονη ιδέα στον Σαούλ, ο οποίος είχε λησμονήσει ποιος ήταν ο πραγματικός εχθρός. Γιατί; Ο Σαούλ ζήλευε παθολογικά τον Δαβίδ! Σύμφωνα με το εδάφιο 1 Σαμουήλ 18:7, οι γυναίκες εξυμνούσαν τα κατορθώματα του Σαούλ και του Δαβίδ λέγοντας: «Ο Σαούλ πάταξε τις χιλιάδες του και ο Δαβίδ τις δεκάδες χιλιάδες του!»

Ο Σαούλ φαίνεται ότι προσβλήθηκε βαθιά, ίσως επειδή οι γυναίκες παρέλειψαν να προσθέσουν τον τίτλο του, αποκαλώντας τον «βασιλιά» Σαούλ, ή ίσως επειδή απέδιδαν περισσότερη τιμή σε έναν υποτελή τού βασιλιά από ό,τι στον ίδιο τον βασιλιά.

Το εδάφιο 9 δείχνει ότι ο Σαούλ άρχισε να βλέπει με καχυποψία τον Δαβίδ. Βέβαια, δεν υπήρχε καμιά βάση για αισθήματα φθόνου από μέρους του Σαούλ. Το μάθημα που διδασκόμαστε από την ιστορία αυτή είναι πόσο επικίνδυνος μπορεί να αποδειχτεί ο φθόνος. Πόσο τραγικό είναι, όταν ο φθόνος μάς κάνει να αντιμετωπίζουμε τον αδελφό μας ως εχθρό.

Αγαπητοί απόφοιτοι, θα εξευτελίζατε έναν άλλο ιεραπόστολο; Ίσως κάποιος να αποδειχτεί ανώτερος από εσάς σε ορισμένους τομείς [όπως στην εκμάθηση μιας γλώσσας]. Ωστόσο, πρέπει να αναλογιζόμαστε πώς αυτά τα άτομα συμβάλλουν στην εποικοδόμηση της εκκλησίας του Χριστού. Να απολαμβάνετε τα προνόμια που έχετε.

Ένας αδελφός παραδέχθηκε αυθόρμητα το εξής: «Εξαπατούσα τον εαυτό μου με την εξής λανθασμένη λογική: Νόμιζα πως όταν λάβαινα εγώ κάποιο θεοκρατικό προνόμιο, ο Ιεχωβά ήταν εκείνος που φρόντιζε για αυτό. Όταν, όμως, κάποιος αδελφός, τον οποίο δεν συμπαθούσα ιδιαίτερα, λάβαινε κάποιο προνόμιο, νόμιζα ότι ο Ιεχωβά απλώς το είχε επιτρέψει!»

Η ομιλία σας θα πρέπει να είναι αναζωογονητική και εποικοδομητική. Ιδιαίτερα εσείς οι αδελφές δεν θα πρέπει να παραπονιέστε, αν κάποια αδελφή στον ιεραποστολικό σας οίκο μαγειρεύει καλύτερα από εσάς.

Μην “ανοίξετε πυρ” κατά του συζύγου σας μόλις είστε μόνοι σας στο δωμάτιο, λέγοντάς του: «Ποτέ δεν με επαινείς έτσι, όταν εγώ μαγειρεύω.» Επίσης, αν νομίζετε ότι έχει παραβλεφθεί ο σύζυγός σας για κάποιο θεοκρατικό προνόμιο, θα ήταν σοφό να του δημιουργήσετε πρόβλημα με καυστικά σχόλια; Ο τρόπος της ζωής μας ως Χριστιανών δεν πρέπει να είναι ανταγωνιστικός.

Ο Ιεχωβά εκτιμάει τον σύζυγό σας, όχι για την θέση που κατέχει στη θεοκρατία, αλλά για την αγάπη που έχει δείξει σε άλλους.

Ας μιλήσουμε τώρα για την περίπτωση που δεν ανεχόμαστε την παραμικρή ατέλεια στους άλλους. Το αξίωμα πως «όσο καλύτερα ξέρεις κάποιον, τόσο λιγότερο τον συμπαθείς» έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς ως δικαιολογία για την μη ανοχή της ατέλειας των άλλων.

Η Σχολή Γαλαάδ δεν είναι σειρά μαθημάτων που παρακολουθήσατε από το σπίτι σας. Μέρος της εκπαίδευσης στη Σχολή ήταν να μάθετε πώς να συμπεριφέρεστε προς τους άλλους. Σε κάποιον ιεραποστολικό οίκο, επειδή όλοι διαφύλατταν τόσο ζηλότυπα την ιδιωτική τους ζωή, μια ιεραπόστολος έβαλε στην πόρτα της την εξής επιγραφή: «ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ!»

Εκείνο που δημιουργεί σπιτική ατμόσφαιρα σε έναν ιεραποστολικό οίκο ή οίκο Μπέθελ δεν είναι τα έπιπλα, είναι οι άνθρωποι. Ας κάνει ο καθένας μας το μέρος του ώστε να γίνει ο οίκος στον οποίο ζούμε ζεστό σπιτικό.

Ο φθόνος δηλητηριάζει την ανθρώπινη ψυχή και τις ανθρώπινες σχέσεις. Η ανιδιοτελής αγάπη θα σας βοηθήσει να δέχεστε με ειρηνική διάθεση την ατέλεια των άλλων. Οποιεσδήποτε ενέργειες αποσκοπούν στο να προκαλούμε πόνο στους αδελφούς μας είναι αντιχριστιανικές.

Χρησιμοποιήστε τα όπλα με τα οποία σας έχει εξαρτήσει ο Ιεχωβά και η Σχολή για να αντισταθείτε στον πραγματικό μας εχθρό, τον Σατανά τον Διάβολο και τον κόσμο του. Είθε ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης να σας διαφυλάττει και να σας ευλογεί!»

• Για πιο βαθιά μελέτη των εδαφίων της Αγία Γραφής πατήστε ΕΔΩ.

Όταν καθοδηγείσαι από γραφικές αρχές στη ζωή σου, η καθημερινότητα σου είναι απλή και όμορφη, ακόμα και στα πιο μικρά πράγματα. Και σου δίνουν χαρά. Ακόμα και μια βόλτα έξω από την Αθήνα, είναι αρκετή, μέσα σου…


Ναι, το να βρεθείς, όπως εμείς χθες, στο Δήλεσι, λίγο μετά τον Ωρωπό και το Χαλκούτσι ανάμεσα σε άγρια μοσχομπίζελα που είχαν μια υπέροχη μυρωδιά σ’ ένα λιβάδι, ήταν για μας κάτι διαφορετικό που μας ανανέωσε μέσα μας.


Κι ένα ουζάκι δίπλα στη θάλασσα του Ευβοϊκού, με τα μικρά κυματάκια από το ελαφρύ αεράκι, ήταν ότι το καλύτερο... Μπορεί να μην έκανα το πρώτο μπάνιο μου για φέτος, όπως ήθελα, εειδή έκανε έκανε ψυχρούλα, αλλά τη χάρηκα αυτή βόλτα. Την επόμενη φορά….

Πηγές συμβουλών υπάρχουν πάρα πολλές. Εγκυκλοπαίδειες, διαδίκτυο κ.λπ Μετά, εφόσον ενημερωθεί ο καθένας μπορεί να πάρει την τελική του απόφαση. Όμως πόσο έγκυρο είναι αυτό; Μήπως τελικά, είναι αυτό που θέλουν να ακούσουν οι άνθρωποι;

Η συμβουλή από τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφής είναι: Κολοσσαείς 2:8 (Να προσέχετε: Ίσως υπάρξει κάποιος που θα σας αρπάξει+ ως λεία του μέσω της φιλοσοφίας+ και της κενής απάτης+ σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων, σύμφωνα με τα στοιχειώδη+ πράγματα του κόσμου και όχι σύμφωνα με τον Χριστό). Πολλές συμβουλές των ανθρώπων στηρίζονται στη φιλοσοφία, στην κενή απάτη, στην παράδοση.

Ποιον λοιπόν μπορούμε να συμβουλευτούμε σήμερα όταν αντιμετωπίζουμε ζητήματα; Η Αγία Γραφή περιέχει ανώτερες συμβουλές σε κάθε πρόβλημα. Ας δούμε τέσσερεις σημαντικά ζητήματα στη ζωή μας.

1.Τι κάνουμε σε ότι αφορά την επίλυση διαφορών ανάμεσα στους ανθρώπους;

Παρατηρούμε ότι πολλοί άνθρωποι υποφέρουν. Χάνονται ακόμα και ανθρώπινες ζωές, λόγω διαφορών. Υπάρχουν πολλοί που εφαρμόζουν την ρήση του Κομφούκιου «μην κάνεις ότι δεν θέλεις να σου κάνουν».

Στο εδάφιο Ματθαίος 7:12 (»Όλα όσα θέλετε, λοιπόν, να κάνουν σε εσάς+ οι άνθρωποι πρέπει και εσείς, παρόμοια, να κάνετε σε αυτούς· αυτή τη σημασία+ έχουν, στην πραγματικότητα, ο Νόμος και οι Προφήτες.) βλέπουμε τον χρυσό κανόνα του Ιησού, ασφαλώς πολύ ανώτερο… Πώς λοιπόν θέλουμε να μας φέρονται οι άνθρωποι; Ας το κάνουμε πρώτοι εμείς στους άλλους ανθρώπους. Είναι βέβαιο ότι θα υπάρχει περισσότερος σεβασμός, όταν παίρνουμε την πρωτοβουλία.

Στα εδάφια Ματθαίος 5:23-25 (»Αν, λοιπόν, φέρνεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο+ και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου,+ ²⁴άφησε το δώρο σου εκεί, μπροστά στο θυσιαστήριο, και φύγε· πρώτα κάνε ειρήνη+ με τον αδελφό σου και κατόπιν, αφού γυρίσεις, πρόσφερε το δώρο σου.+²⁵»Τακτοποίησε γρήγορα τα ζητήματα με τον αντίδικό+σου, ενώ βρίσκεσαι μαζί του καθ’ οδόν προς το δικαστήριο, για να μη σε παραδώσει ο αντίδικος στο δικαστή, και ο δικαστής στον υπάλληλο του δικαστηρίου, και ριχτείς στη φυλακή. ²⁶Σου λέω με βεβαιότητα: Δεν πρόκειται να βγεις από εκεί μέχρι να ξεπληρώσεις και το τελευταίο νόμισμα ελάχιστης αξίας.+) βλέπουμε πώς λύνονται οι διαφορές μέσα στη χριστιανική εκκλησία.

Και πώς μπορούμε να λάβουμε πρακτικά τέτοια δώρα; Συμμετέχοντας στις συναθροίσεις και στο έργο κηρύγματος. Από το εδάφιο Ρωμαίους 12:18 (Να μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού+ σε κανέναν. Να προνοείτε για καλά πράγματα ενώπιον όλων των ανθρώπων.¹⁸Αν είναι δυνατόν, όσο εξαρτάται από εσάς, να είστε ειρηνικοί+με όλους τους ανθρώπους.) αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό είναι αυτό για τον Ιεχωβά.

2. Πώς να βρίσκουμε ευτυχία;

Είναι αλήθεια ότι δεν βλέπουμε γύρω μας ευτυχισμένους ανθρώπους. Διότι ψάχνουν να αποκτήσουν μόνο υλικά πράγματα. Αυτοί, όσα κι αν έχουν, δεν είναι ικανοποιημένοι γιατί δεν τους φτάνουν και θέλουν συνεχώς κι άλλα. Στο εδάφιο Λουκάς 12:15 (Να χαίρεστε με όσους χαίρονται·+ να κλαίτε με όσους κλαίνε.) ο Λόγος του Θεού μας παροτρύνει να μοιραζόμαστε πράγματα. Θα κάνει πιο όμορφη και καλύτερη τη ζωή μας, αυτό.

Και,πού μπορούμε να το βρούμε σήμερα; Στο εδάφιο Πράξεις 20:35 (Σας έδειξα σε όλα τα πράγματα ότι έτσι κοπιάζοντας+ πρέπει να βοηθάτε εκείνους που είναι αδύναμοι,+ και ότι πρέπει να θυμάστε τα λόγια του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε: “Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει+ κανείς παρά στο να λαβαίνει”) μας λέει πού μπορούμε να βρούμε την πραγματική ευτυχία. Κι αυτό, είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που πιστεύει σήμερα ο κόσμος.

Μπορούμε να δώσουμε ποιοτικό χρόνο στην οικογένεια μας και στη χριστιανική μας εκκλησία. Μπορούμε ακόμα να δώσουμε από την ενεργητικότητα μας στις ανάγκες των αδελφών μας, στο έργο, μιλώντας με αλήθεια στους ανθρώπους για τον Θεό.

Το εδάφιο Εβραίους 13:16 (Και μην ξεχνάτε να κάνετε το καλό+ και να μοιράζεστε πράγματα με άλλους, γιατί με τέτοιες θυσίες ευαρεστείται ο Θεός.+) μας βεβαιώνει ότι έτσι νιώθουμε χαρά.. Όταν δίνουμε πράγματα στους άλλους, ευχαριστείται ο Ιεχωβά και κατά συνέπεια, εμείς…

3. Χειρισμός οικονομικών προβλημάτων.

Το ότι ζούμε όλοι δύσκολες καταστάσεις, ιδιαίτερα στη χώρα μας στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, είναι κάτι που όλοι το βλέπουμε. Οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι ή απογοητευμένοι και ψάχνουν λύσεις σε λάθος κατεύθυνση.

Στο εδάφιο 1 Τιμόθεο 6: 8,9 (Έτσι λοιπόν, έχοντας διατροφή, ενδύματα και στέγη, θα είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά.+⁹Ωστόσο, εκείνοι που είναι αποφασισμένοι να πλουτίσουν πέφτουν σε πειρασμό+ και παγίδα και πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες,+ οι οποίες βυθίζουν τους ανθρώπους σε καταστροφή και απώλεια.+) βλέπουμε καθαρά πως δεν χρειάζεται και πολλά ο άνθρωπος για να νιώσει καλά.

Και κοιτώντας μέσα μας, βλέπουμε πόσο πραγματικά έχουν βγει αυτά τα λόγια στο σύστημα που ζούμε. Μήπως δεν τα βλέπουμε όλα αυτά γύρω μας; Ας είμαστε λοιπόν ικανοποιημένοι με απλά πράγματα σε μια απλή ζωή. Το τονίζει αυτό και το εδάφιο Ματθαίος 6:22 (»Το λυχνάρι του σώματος είναι το μάτι.+ Αν, λοιπόν, το μάτι σου είναι απλό, όλο το σώμα σου θα είναι φωτεινό).

Ο ομιλητής αναφέρθηκε σε μια εμπειρία από τη ΣΚΟΠΙΑ 15/12/2003, η οποία αναφέρει: «Η ανησυχία μπορεί επίσης να προέλθει από τις υλιστικές επιδιώξεις. Παραδείγματος χάρη, μερικοί περιπλέκουν τη ζωή τους ξοδεύοντας περισσότερα από όσα τους επιτρέπουν οι πόροι τους. Άλλοι έχουν δελεαστεί από σχέδια γρήγορου πλουτισμού και επικίνδυνες επενδύσεις. Για άλλους, η κοσμική εκπαίδευση ως μέσο για οικονομική επιτυχία γίνεται παγίδα. Ομολογουμένως, κάποιο μορφωτικό επίπεδο μπορεί να είναι χρήσιμο για την ανεύρεση εργασίας. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι, με τη χρονοβόρα επιδίωξη για ανώτερη εκπαίδευση, μερικοί έχουν βλάψει τον εαυτό τους πνευματικά. Πόσο επικίνδυνο είναι να βρεθεί κανείς σε αυτή την κατάσταση καθώς πλησιάζει η ημέρα του Ιεχωβά! Το να ξοδεύει κανείς περισσότερα από αυτά που έχει (δάνεια κ.λπ) είναι λάθος και οδηγεί σε καταστροφή και απώλεια.

Αλλά υπάρχει κάτι που έχει διαρκή αξία: Αυτό είναι το να χτίσουμε μια όμορφη σχέση με τον Ιεχωβά θεό και το να διασφαλίσουμε όμορφες οικογενειακές σχέσεις.

4. Ανησυχία: Πώς να την μετριάζουμε;

Υπάρχουν πολλά πράγματα που μας ανησυχούν. Είναι η κατάσταση της οικονομίας, η τρομοκρατία, το μέλλον των παιδιών μας. Δεν χρειάζεται παρά να ρίξετε μια ματιά στα βραδινά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων για να ανακαλύψετε πολλές αιτίες για ανησυχία. Και βλέπουμε πώς οι άνθρωποι προσπαθούν να τις αντιμετωπίσουν. Αν οι συνθήκες τους το επιτρέπουν απευθύνονται σε ειδικούς προκειμένου να αντιμετωπίσουν το άγχος και το στρες.

Ας δούμε όμως τις λέει η Αγία γραφή σχετικά με την ανησυχία. Στα εδάφια Φιλιππισίους 4: 6,7 (Μην ανησυχείτε για τίποτα,+ αλλά στο καθετί με προσευχή και δέηση+ μαζί με ευχαριστία ας γνωστοποιούνται τα αιτήματά σας στον Θεό·+ ⁷και η ειρήνη+ του Θεού η οποία υπερέχει από κάθε σκέψη θα περιφρουρήσει τις καρδιές σας+ και τις διανοητικές σας δυνάμεις μέσω του Χριστού Ιησού) βλέπουμε πώς μπορούμε να μιλάμε με προσευχή στον Ιεχωβά κι εκείνος θα μας βοηθήσει.

Ας σκεφτούμε σε Ποιον μιλάμε: Στον Κατασκευαστή μας, στον Δημιουργό μας! Εκείνος μας ξέρει και μπορεί να βοηθήσει. Περιφρουρεί το κέντρο των συναισθημάτων μας και τη διάνοια μας. Κι αυτή η ηρεμία ,θα μας βοηθήσει να λύσουμε τα ζητήματα της ζωής μας. Αρκεί να τον εμπιστευόμαστε.

Το κλειδί για να αντιμετωπίζουμε οποιοδήποτε ζήτημα μας απασχολεί στην καθημερινότητα μας, είναι να εφαρμόζουμε τις αρχές του Λόγου του Θεού. Η Αγία Γραφή δίνει απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα. Αρκεί να κάνουμε έρευνα. Και όπου δεν απαντάει άμεσα, χρειάζεται να ζητούμε από τον Ιεχωβά να μας διδάξει και ας αφήσουμε τη Γραφή και τις αρχές της να μας οδηγούν στη ζωή μας. Έτσι ωφελούμαστε σήμερα και παίρνουμε το εισιτήριο για την αιώνια ζωή που μας υπόσχεται ο Ιεχωβά.

Η ζωή του Πάβελ Πιζάρα άλλαξε ριζικά. Τον βλέπουμε εδώ, σε όμορφη κοινωνική συναναστροφή με αδελφούς και εποικοδομητική συζήτηση.


Συγκρίνετε τις δυο φωτογραφίες του ίδιου ανθρώπου. Έτσι όπως δείχνει η φωτογραφία στο ξεκίνημα του κειμένου ήταν και έτσι όπως είναι εδώ, έγινε μετά τη μελέτη του.


Με την σύζυγό του Έστερ βρίσκει αληθινή χαρά διδάσκοντας τη Γραφή σε άτομα που μιλούν την πολωνική στη βορειοδυτική Αγγλία.

Αφήγηση από τον Πάβελ Πιζάρα

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1982, ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΠΟΛΩΝΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΕΠΙΔΙΩΚΕ ΤΗ ΒΙΑ, ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΛΑΜΠΡΗ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Γεννήθηκα σε μια μικρή πόλη της Πολωνίας, κοντά στα σύνορα με τη Γερμανία. Τριγύρω υπήρχαν αγροκτήματα και δάση, και εγώ απολάμβανα μια ήσυχη ζωή. Οι στοργικοί γονείς μου με πρότρεπαν να ζω σωστά, να είμαι καλός μαθητής και να επιδιώξω μια λαμπρή σταδιοδρομία.

Τα προβλήματά μου άρχισαν όταν πήγα να σπουδάσω νομικά σε κάποιο πανεπιστήμιο στην πόλη Βρότσλαφ. Καθώς βρισκόμουν μακριά από τους γονείς μου, επέλεξα κακές συναναστροφές. Ανέκαθεν μου άρεσε το ποδόσφαιρο αλλά οι καινούριες παρέες μου με επηρέασαν και έγινα φανατικός οπαδός. Η αγαπημένη μου ομάδα ήταν από τη Βαρσοβία και τα σαββατοκύριακα την ακολουθούσα όπου και αν έπαιζε. Εκείνα τα ταξίδια χαρακτηρίζονταν από υπερβολικό ποτό, χρήση ναρκωτικών και περιστασιακές βίαιες συμπλοκές με οπαδούς της αντίπαλης ομάδας. Ένιωθα ότι έτσι ξέφευγα από το άγχος της καθημερινότητας αν και ήξερα ότι μια σύλληψη από την αστυνομία θα μπορούσε να καταστρέψει τη σταδιοδρομία μου ως δικηγόρος.

Μου άρεσε να πηγαίνω με τους φίλους μου σε κλαμπ και ντίσκο. Όταν ήμασταν εκεί, μπλέκαμε συχνά σε φασαρίες στον δρόμο. Με συνέλαβε αρκετές φορές η αστυνομία, αλλά πάντα κατάφερνα να αποφεύγω τα σοβαρά προβλήματα με τον νόμο—καταφεύγοντας πού και πού στη δωροδοκία. Πίστευα πραγματικά ότι ζούσα τη ζωή μου στο έπακρο. Παρ’ όλα αυτά, βαθιά μέσα μου ήξερα ότι όσα έκανα ήταν λάθος. Πήγαινα κάθε Κυριακή στην εκκλησία προσπαθώντας να καθησυχάσω τη συνείδησή μου.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Το 2004, ήρθαν στην πόρτα μου δυο Μάρτυρες του Ιεχωβά, και εγώ δέχτηκα να συζητήσω για τη Γραφή μαζί τους. Καθώς μάθαινα περισσότερα για το τι σημαίνει να είναι κάποιος αληθινός Χριστιανός, η συνείδησή μου άρχισε να με ενοχλεί πολύ. Ήξερα ότι έπρεπε να σταματήσω το υπερβολικό ποτό, τα ναρκωτικά και την παρέα με άτομα που δεν ζούσαν σύμφωνα με τους Γραφικούς κανόνες. Κατάλαβα επίσης ότι έπρεπε να μεταμορφώσω την επιθετική, βίαιη προσωπικότητά μου. Παρότι συνειδητοποιούσα ότι χρειαζόταν να αλλάξω, συνέχιζα την ίδια εσφαλμένη πορεία.

Σημείο στροφής για εμένα αποτέλεσε ο καβγάς που είχα ένα βράδυ με οχτώ άντρες. Θυμάμαι ότι βρισκόμουν πεσμένος στον δρόμο και με χτυπούσαν με γροθιές και κλωτσιές στο κεφάλι. Πιστεύοντας ότι ήμουν κοντά στον θάνατο, προσευχήθηκα: «Συγχώρεσέ με Ιεχωβά που δεν πήρα στα σοβαρά τον Λόγο σου. Αν ζήσω, υπόσχομαι να μελετήσω τη Γραφή με τους Μάρτυρες και να βάλω σε τάξη τη ζωή μου». Προς έκπληξή μου, επέζησα. Και κράτησα την υπόσχεσή μου να μελετήσω τη Γραφή.

Το 2006 μετακόμισα στην Αγγλία. Στόχος μου ήταν να εξοικονομήσω αρκετά χρήματα ώστε να επιστρέψω στην Πολωνία και να πάρω ανώτερο πτυχίο νομικής. Καθώς συνέχιζα να μελετάω τη Γραφή, ένα εδάφιο μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημιά για χάρη της υπερέχουσας αξίας της γνώσης του Χριστού Ιησού του Κυρίου μου. Για χάρη του έχω ζημιωθεί τα πάντα και τα θεωρώ σκουπίδια, για να κερδίσω τον Χριστό». (Φιλιππησίους 3:8) Ο απόστολος Παύλος, όπως και εγώ, είχε λάβει νομική εκπαίδευση—κάποτε, μάλιστα, ήταν και εκείνος πολύ βίαιος. (Πράξεις 8:3) Συνειδητοποίησε όμως τελικά ότι υπήρχε καλύτερος τρόπος ζωής: να υπηρετεί τον Θεό και να μιμείται τον Ιησού όσο καλύτερα μπορούσε. Στοχαζόμενος το παράδειγμα του Παύλου, συνειδητοποίησα ότι η επικερδής σταδιοδρομία και η βίαιη συμπεριφορά δεν φέρνουν την ευτυχία. Πείστηκα ότι, αν ο Παύλος μπόρεσε να αλλάξει, και εγώ μπορούσα. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να παραμείνω στην Αγγλία και να μην επιδιώξω περαιτέρω νομική εκπαίδευση.

Όσο περισσότερο μάθαινα για τον Ιεχωβά, τόσο περισσότερο ελκυόμουν σε αυτόν. Με συγκίνησε η υπόσχεσή του ότι θα συγχωρήσει όσους θέλουν ειλικρινά να κάνουν αλλαγές. (Πράξεις 2:38) Όταν μάλιστα στοχάστηκα το εδάφιο 1 Ιωάννη 4:16, το οποίο λέει ότι «ο Θεός είναι αγάπη», άρχισα να διακρίνω γιατί ο Θεός μισεί τη βία.

Επίσης με εντυπωσίαζε η διαγωγή των Μαρτύρων. Έβλεπα καθαρά ότι προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με τους υψηλούς ηθικούς κανόνες της Γραφής. Ήθελα και εγώ να ανήκω στην ευτυχισμένη αδελφότητά τους. Ύστερα από μεγάλες προσπάθειες και προσαρμογές στη ζωή μου, βαφτίστηκα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά το 2008.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Ήμουν ένας φιλόδοξος και βίαιος φανατικός οπαδός του ποδοσφαίρου, που έκανε χρήση ναρκωτικών και έπινε πολύ. Η Γραφή όμως με μεταμόρφωσε σε υπηρέτη του Θεού, και τώρα χαίρομαι να τη διδάσκω σε άλλους. Μου αρέσει ακόμα να παρακολουθώ ποδόσφαιρο, αλλά είμαι αποφασισμένος να κρατάω αυτού του είδους την ψυχαγωγία στην κατάλληλη θέση.

Τώρα έχω έναν ευτυχισμένο γάμο με την Έστερ, μια όμορφη Μάρτυρα του Ιεχωβά. Βρίσκουμε αληθινή χαρά διδάσκοντας τη Γραφή σε άτομα που μιλούν την πολωνική εδώ στη βορειοδυτική Αγγλία. Πρώτη φορά στη ζωή μου νιώθω πραγματική ικανοποίηση. Έχω καθαρή συνείδηση και απολαμβάνω μια πλήρη ζωή, γεμάτη νόημα.

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 1/11/1015

Οι εποχές είναι δύσκολες, τα προβλήματα πολλά και μεγάλα και η εμπιστοσύνη μας δοκιμάζεται στην πράξη, συχνά με επώδυνα αποτελέσματα. Ο αδελφός Έντμουντ Σμιτ με τη σύζυγο του, Μπριγκίτε…


Σκεφτείτε τούτο: Δεν είναι καλό να μαθαίνουμε από τα παθήματα των άλλων, αντί να περιμένουμε να βιώσουμε τα χειρότερα για να μάθουμε; Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη από θετικά και αρνητικά παραδείγματα. Ας επωφεληθούμε ουσιαστικά, διαβάζοντας την…


Λάθη μπορεί να κάνουμε όλοι, μικροί και μεγάλοι… Το ζητούμενο είναι να μαθαίνουμε από αυτά και αφού μετανιώνουμε, να φροντίσουμε να μην τα επαναλάβουμε… Κύρηγμα στη Λουιζιάνα, αρχές της δεκαετίας του 1940.

Αφήγηση από τον Έντμουντ Σμιτ

Καθώς ετοιμαζόμουν να παρουσιαστώ ενώπιον ενός δικαστηρίου στη Νέα Υόρκη, τον Οκτώβριο του 1943, θυμήθηκα την παραπάνω συμβουλή. Στα 25 μου, είχα περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια στη φυλακή λόγω Χριστιανικής ουδετερότητας. Όπως οι πρώτοι ακόλουθοι του Ιησού, έτσι και εγώ ήμουν αποφασισμένος “να υπακούω στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους”. (Πράξεις 5:29) Αλλά προτού σας μιλήσω για αυτό, θα ήθελα να σας εξηγήσω πώς ανέπτυξα τόσο ισχυρή πίστη στον Θεό.

ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ στις 23 Απριλίου 1922, στο Κλίβελαντ του Οχάιο των ΗΠΑ, στο διαμέρισμά μας, πάνω από το αρτοποιείο του πατέρα μου. Έπειτα από τέσσερις μήνες, ο πατέρας μου, ο Έντμουντ, παρακολούθησε μια συνέλευση των Σπουδαστών της Γραφής (όπως αποκαλούνταν τότε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά) στο Σίνταρ Πόιντ, κοντά στο Σαντάσκι, περίπου εκατόν εξήντα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μας.

Σε εκείνη τη συνέλευση, δόθηκε στους εκπροσώπους η παρότρυνση: «Διαφημίστε, διαφημίστε, διαφημίστε τον Βασιλιά [του Θεού] και τη βασιλεία του». Την επόμενη Κυριακή, ο πατέρας μου άρχισε να συμμετέχει σε εκείνο το έργο, το οποίο συνέχισε επί 66 χρόνια, μέχρι το θάνατό του, στις 4 Ιουλίου 1988. Η μητέρα μου, η Μαίρη, πέθανε πιστή στον Θεό το 1981.

Συμμετέχω Μαζί με τους Γονείς μου στη Λατρεία

Η οικογένειά μας ήταν συνταυτισμένη με την πολωνική εκκλησία του Κλίβελαντ. Τα απογεύματα του Σαββάτου, πολλά παιδιά συμμετείχαμε μαζί με τους μεγαλύτερους στο κήρυγμα των καλών νέων από σπίτι σε σπίτι. Τις Κυριακές, οι γονείς μας άκουγαν μια Γραφική ομιλία στην κύρια αίθουσα του χώρου όπου συναθροιζόμασταν. Την ίδια στιγμή, ένας έμπειρος δάσκαλος της Αγίας Γραφής μελετούσε με εμάς—περίπου 30 νεαρά άτομα—χρησιμοποιώντας το βοήθημα Η Κιθάρα του Θεού. Σύντομα, διεξήγα και εγώ Γραφικές μελέτες, με καλά αποτελέσματα.

Τον Ιούλιο του 1931, η οικογένειά μας, στην οποία τώρα είχε προστεθεί και ο αδελφός μου, ο Φρανκ, παρακολούθησε άλλη μία συνέλευση των Σπουδαστών της Γραφής, αυτή τη φορά στο Κολόμπους, περίπου εκατόν εξήντα χιλιόμετρα νότια. Τότε ήταν που οι Σπουδαστές της Γραφής υιοθέτησαν ολόκαρδα το βασισμένο στη Γραφή όνομα Μάρτυρες του Ιεχωβά. (Ησαΐας 43:10-12) Στα πλαίσια εκείνης της περίστασης, συμμετείχα στη διακονία προσκαλώντας τους ανθρώπους να ακούσουν τη δημόσια διάλεξη από τον Ι. Φ. Ρόδερφορντ, ο οποίος είχε τότε την επίβλεψη του έργου των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Έκτοτε, για περισσότερα από 79 χρόνια, η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από την υπηρεσία του Ιεχωβά Θεού σε συνεργασία με το λαό του.

Δύσκολοι Καιροί και Ανταμειφτική Διακονία

Το 1933 η Μεγάλη Οικονομική Κρίση ήταν αισθητή παγκοσμίως. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, πάνω από 15 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού, ήταν άνεργοι. Ολόκληρες πόλεις χρεοκοπούσαν, και δεν υπήρχε κοινωνική ασφάλιση ή πρόνοια για τους φτωχούς. Ωστόσο, οι Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές μας βοηθούσαν ο ένας τον άλλον. Τις Κυριακές, η οικογένειά μας έφερνε στο χώρο των συναθροίσεων ψωμί και γλυκίσματα από το αρτοποιείο μας για να τα μοιραστεί με τους άλλους. Όσα χρήματα είχε ο πατέρας μου στο τέλος του μήνα, αφού πλήρωνε τους λογαριασμούς, τα έστελνε στα κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μπρούκλιν, στη Νέα Υόρκη. Ήξερε ότι αυτά θα χρησιμοποιούνταν για την εκτύπωση Γραφικών εντύπων.

Εκείνα τα χρόνια, οι ραδιοφωνικές εκπομπές έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη διακονία μας. Πάνω από 400 σταθμοί μετέδιδαν Γραφικές ομιλίες οι οποίες εκφωνούνταν στις συνελεύσεις μας. Τη δεκαετία του 1930, οι Μάρτυρες παρήγαν επίσης φωνογράφους και δίσκους στο εργοστάσιό τους στο Μπρούκλιν. Χρησιμοποιούσαμε αυτά τα εφόδια στη διακονία μας και αναφέραμε στην έκθεσή μας πόσες φορές παίζαμε τους δίσκους με τις Γραφικές ομιλίες σε άτομα που δεν ήταν Μάρτυρες, καθώς και πόσοι τους άκουγαν.

Το 1933, ο Αδόλφος Χίτλερ και το ναζιστικό κόμμα ανέλαβαν την εξουσία στη Γερμανία. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εκεί υπέστησαν σφοδρό διωγμό λόγω της Χριστιανικής τους ουδετερότητας. (Ιωάννης 15:19· 17:14) Πολλοί Μάρτυρες στη Γερμανία φυλακίζονταν ή στέλνονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης επειδή αρνούνταν να συμμετέχουν σε πολιτικές δραστηριότητες ή να πουν «Χάιλ Χίτλερ». Αρκετοί εκτελέστηκαν, ενώ άλλοι υποχρεώθηκαν να δουλεύουν μέχρις εξόντωσης. Λόγω της κτηνώδους μεταχείρισης, πολλοί πέθαναν λίγο μετά την απελευθέρωσή τους. Εντούτοις, δεν είναι τόσο γνωστή η κακομεταχείριση που υπέστησαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σε άλλες χώρες, όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το 1940, παρακολουθήσαμε μια συνέλευση στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν. Εκεί, στις 28 Ιουλίου, βαφτίστηκα συμβολίζοντας την αφιέρωσή μου στον Ιεχωβά Θεό. Έναν μήνα πριν από τη συνέλευση, το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών είχε αποφανθεί ότι η άρνηση χαιρετισμού της σημαίας συνιστούσε ομοσπονδιακό αδίκημα που τιμωρούνταν με αποβολή από το σχολείο. Πώς αντιμετώπισαν οι Μάρτυρες αυτή την απόφαση; Πολλοί έθεσαν σε λειτουργία δικά τους σχολεία για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Τα ονόμαζαν Σχολεία της Βασιλείας.

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε αρχίσει το Σεπτέμβριο του 1939 στην Ευρώπη, και η πολεμική υστερία σάρωσε τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι νεαροί Μάρτυρες υφίσταντο παρενοχλήσεις και ξυλοδαρμούς από παροδηγημένους νεαρούς αλλά και ενηλίκους. Αναφέρθηκε ότι, από το 1940 ως το 1944, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στις Ηνωμένες Πολιτείες δέχτηκαν 2.500 και πλέον βίαιες οχλοκρατικές επιθέσεις. Ο διωγμός κλιμακώθηκε όταν οι Ιάπωνες επιτέθηκαν στο Περλ Χάρμπορ, στις 7 Δεκεμβρίου 1941. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, είχα αρχίσει να υπηρετώ ως σκαπανέας, όπως αποκαλούνται οι ολοχρόνιοι διάκονοι των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Με τις οικονομίες μου, αγόρασα ένα τροχόσπιτο μήκους 7 μέτρων, και αρκετοί από εμάς μετακομίσαμε στη Λουιζιάνα για να υπηρετήσουμε εκεί.

Διωγμός στο Νότο

Οι ντόπιοι μάς έδωσαν την άδεια να σταθμεύσουμε το τροχόσπιτο σε μια έκταση με δέντρα πεκάν κοντά στην πόλη Τζενερέτ. Κάποιο Σάββατο αποφασίσαμε να κάνουμε δημόσιο κήρυγμα στο δρόμο, αλλά ο διοικητής της αστυνομίας κινητοποίησε τους άντρες του και μας έθεσε υπό κράτηση στο δημαρχείο. Έξω μαζεύτηκε ένας όχλος 200 περίπου ατόμων, και η αστυνομία μάς άφησε να φύγουμε χωρίς καμιά προστασία. Ευτυχώς, ο όχλος έκανε τόπο και μας επέτρεψε να περάσουμε. Την επομένη, πήγαμε στο Μπάτον Ρουζ, μια μεγάλη γειτονική πόλη, για να πούμε στους ομοπίστους μας τι είχε συμβεί.

Όταν επιστρέψαμε στην Τζενερέτ, βρήκαμε ένα σημείωμα κολλημένο στην πόρτα του τροχόσπιτου: «Παρακαλώ ελάτε να με βρείτε στον καταυλισμό της πετρελαιοπηγής». Είχε την υπογραφή «Ε. Μ. Βον». Βρήκαμε τον κ. Βον, και εκείνος μας προσκάλεσε σε γεύμα με τη σύζυγό του. Είπε ότι ο ίδιος και οι άντρες του ήταν ανάμεσα στο πλήθος το Σάββατο και ότι, αν χρειαζόταν, θα μας προστάτευε από τον όχλο. Εκτιμήσαμε την ενθάρρυνση και την υποστήριξή του.

Την επομένη, αστυνομικοί με όπλα στα χέρια μάς συνέλαβαν και κατέσχεσαν τα έντυπά μας. Πήραν τα κλειδιά του τροχόσπιτου και με έκλεισαν 17 μέρες στην απομόνωση χωρίς να μου δίνουν σχεδόν τίποτα να φάω. Ο κ. Βον προσπάθησε να μας βοηθήσει, αλλά δεν κατάφερε και πολλά. Κατά τη διάρκεια της κράτησής μας, ο όχλος μάς λήστεψε και έκαψε όλα τα υπάρχοντά μας, μαζί και το τροχόσπιτο. Τότε δεν καταλάβαινα ότι ο Ιεχωβά με προετοίμαζε για όσα θα αντιμετώπιζα σύντομα.

Φυλάκιση στο Βορρά

Έναν μήνα αφότου επέστρεψα στο βορρά, διορίστηκα ειδικός σκαπανέας στην πόλη Όλιαν, της πολιτείας της Νέας Υόρκης, ώστε να υπηρετήσω μαζί με άλλους Μάρτυρες. Εκεί, η κυβέρνηση μου ζήτησε να εγγραφώ στα στρατιωτικά μητρώα και με χαρακτήρισαν αντιρρησία συνείδησης. Αφού πέρασα από σωματικά και ψυχιατρικά τεστ, σφράγισαν τα χαρτιά μου με την ένδειξη: «Υποψήφιος για την Ακαδημία Αξιωματικών».

Κατάφερα να συνεχίσω το έργο σκαπανέα για έναν περίπου χρόνο. Έπειτα, το 1943, επειδή αρνήθηκα να διακόψω τη διακονία μου και να παρουσιαστώ για στρατιωτική εκπαίδευση, το FBI με συνέλαβε και με διέταξε να παρουσιαστώ στο ομοσπονδιακό δικαστήριο, στην πόλη Σίρακιουζ, της πολιτείας της Νέας Υόρκης, την επόμενη εβδομάδα προκειμένου να δικαστώ. Μου απαγγέλθηκε κατηγορία, και η δίκη μου ορίστηκε να γίνει σε δύο μέρες.

Υπερασπίστηκα μόνος μου τον εαυτό μου. Στις Χριστιανικές μας συναθροίσεις, εμείς οι νεαροί Μάρτυρες λαβαίναμε εκπαίδευση για το πώς να υπερασπιζόμαστε τα συνταγματικά μας δικαιώματα στο δικαστήριο και το πώς να φερόμαστε σωστά εκεί. Θυμόμουν καλά τη συμβουλή που αναφέρεται στην αρχή αυτού του άρθρου. Μερικοί δημόσιοι κατήγοροι παραπονιούνταν μάλιστα ότι οι Μάρτυρες ήξεραν το νόμο καλύτερα από ό,τι οι ίδιοι! Οι ένορκοι, όμως, με έκριναν ένοχο. Όταν ο δικαστής ρώτησε αν είχα να δηλώσω κάτι άλλο, απλώς απάντησα: «Σήμερα δικάζεται το έθνος ενώπιον του Θεού όσον αφορά το πώς μεταχειρίζεται εκείνους που τον υπηρετούν».

Καταδικάστηκα σε τετραετή εγκλεισμό στην ομοσπονδιακή φυλακή στο Τσιλεκόθι του Οχάιο. Εκεί διορίστηκα γραμματέας ενός αξιωματικού της φυλακής. Έπειτα από μερικές εβδομάδες, ήρθε στο γραφείο μας ένας ειδικός ανακριτής από την Ουάσινγκτον, D.C. και είπε ότι έκαναν έρευνα για τον Χέιντεν Κάβινγκτον. Αυτός ήταν δικηγόρος των Μαρτύρων του Ιεχωβά και θεωρούνταν ένας από τους πιο διακεκριμένους συνταγματολόγους της Αμερικής.

Ο ανακριτής είπε ότι ήθελε τους πλήρεις φακέλους δύο κρατουμένων—του Ντάνι Χερτάντο και του Έντμουντ Σμιτ. «Τι σύμπτωση», είπε ο προϊστάμενός μου, «από εδώ ο κ. Σμιτ». Ο ανακριτής είχε έρθει με μυστική αποστολή, αλλά ξαφνικά διαπίστωσε ότι τα είχαμε μάθει όλα. Σύντομα με μετέθεσαν στα μαγειρεία.

Σκαπανικό, Μπέθελ και Γάμος

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1946, αποφυλακίστηκα με υφ’ όρον απόλυση και συνέχισα το σκαπανικό, αυτή τη φορά στην Εκκλησία Χάιλαντ Παρκ, στην Καλιφόρνια. Αργότερα, το Σεπτέμβριο του 1948, εκπληρώθηκε ο πολυπόθητος στόχος μου. Προσκλήθηκα να υπηρετήσω ως αρτοποιός στα κεντρικά γραφεία (Μπέθελ), στο Μπρούκλιν, όπου παράγονται Γραφικά έντυπα τα οποία χρησιμοποιούνται στο παγκόσμιο έργο μας κηρύγματος. Αμέσως άφησα την εργασία που είχα ως ζαχαροπλάστης σε ένα εστιατόριο στο Γκλέντεϊλ και μετακόμισα στο Μπέθελ.

Έπειτα από εφτά χρόνια, το 1955, διεξάχθηκαν στην Ευρώπη αρκετές διεθνείς συνελεύσεις. Η οικογένειά μου μού κάλυψε τα έξοδα για να πάω. Απόλαυσα τις συνελεύσεις στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Ρώμη και ιδιαίτερα στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας, όπου περισσότερα από 107.000 άτομα συγκεντρώθηκαν στο τεράστιο στάδιο στο οποίο ο Χίτλερ επιθεωρούσε κάποτε περήφανος τα στρατεύματά του. Μεταξύ των παρευρισκομένων υπήρχαν Μάρτυρες τους οποίους ο Χίτλερ είχε ορκιστεί να εξοντώσει. Τι συναρπαστική εμπειρία ήταν το να βρίσκομαι ανάμεσά τους!

Στη συνέλευση της Νυρεμβέργης, γνώρισα και ερωτεύτηκα μια νεαρή Γερμανίδα Μάρτυρα του Ιεχωβά—την Μπριγκίτε Γκέρβιν. Παντρευτήκαμε μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο και πήγαμε στο Γκλέντεϊλ για να ζήσουμε κοντά στους γονείς μου. Ο πρώτος γιος μας, ο Τομ, γεννήθηκε το 1957, ο δεύτερος, ο Ντον, το 1958 και η κόρη μας, η Σαμπίνα, το 1960.

Πλήρης, Ικανοποιητική Ζωή

Μερικοί με έχουν ρωτήσει αν λυπάμαι για όσα πέρασα επειδή υπηρετούσα τον Θεό—τις οχλοκρατικές επιθέσεις και τις φυλακίσεις. Τουναντίον, ευχαριστώ τον Ιεχωβά που είχα το προνόμιο να τον υπηρετώ μαζί με τόσο πολλούς πιστούς υπηρέτες του. Και ελπίζω ότι οι εμπειρίες μου θα ενθαρρύνουν και άλλους να πλησιάσουν περισσότερο τον Θεό και να μην τον εγκαταλείψουν ποτέ.

Πολλοί υπηρέτες του Θεού έχουν υποφέρει φρικτά επειδή τον υπηρετούν. Αλλά μήπως δεν μας έχει λεχθεί να αναμένουμε κάτι τέτοιο; «Όλοι όσοι θέλουν να ζουν με θεοσεβή αφοσίωση σε σχέση με τον Χριστό Ιησού θα υποστούν διωγμό», αναφέρει η Γραφή. (2 Τιμόθεο 3:12) Ωστόσο, πόσο αληθινά έχουν αποδειχτεί τα λόγια στο εδάφιο Ψαλμός 34:19: «Πολλές είναι οι συμφορές του δικαίου, όμως από όλες αυτές τον ελευθερώνει ο Ιεχωβά»!

• Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ της 1/9/2010