Η αυλή της Στασούλας. Πολλές φορές τα πρωινά κάθομαι εδώ και γράφω...

Τους βλέπω κάθε τόσο στο σπίτι της Στασούλας και τους χαίρομαι. Λέω για τη θεία μου την Αννιώ και τον ξάδελφό μου Γιάννη Θεοδωράκη που τα τελευταία χρόνια οι σχέσεις που αναπτύχθηκαν είναι οι καλύτερες.

Λέω τα τελευταία δέκα χρόνια, γιατί μέχρι τότε, με αφορμή τα άθλια κομματικά πάθη, ο πατέρας μου Λευέρης και ο θείος Αντίγονος, ο μικρότερος αδελφός του από τα εννιά που ήταν, δεν μιλιόντουσαν. Ο ένας δεξιός, ο άλλος καμάρωνε δημοκράτης, κόλλησαν μόνοι τους τις ταμπέλες και χωρίς να το θέλουν δημιούργησαν τεχνητά χωρίσματα.

Και λίγο πριν πεθάνουν, είδαν το λάθος τους και προσπάθησαν να το διορθώσουν. Αγκαλιάστηκαν, άφησαν χώρο να φανεί η αγάπη που την έκρυβαν επιμελώς, κυνηγημένοι από τα κομματικά πάθη και ξανάνοιωσαν αδέλφια. Είπαν πως έχασαν τσάμπα χρόνια, πως δεν άξιζε για κανέναν μια τέτοια συμπεριφορά που πονούσε αντί να δίνει χαρά.

Άργησαν πολύ, αλλά ευτυχώς για όλους μας διόρθωσαν το λάθος. Τώρα μας λείπουν και οι δύο. Ήταν πραγματικά ωραίοι κουμαλήδες. Κι εμείς ξαναβρίσκουμε τις ρίζες μας. Η θεία Αννιώ έχει βρει αποκούμπι στη Στασούλα. Όλα τα παιδιά της έφυγαν από το χωριό. Τα δύο αγόρια, ο Γιώργος κι ο Κωστής μένουν μόνιμα και εργάζονται στην Αθήνα, η κόρη, η Βαγγελιώ παντρεύτηκε στα Χανιά και ασχολήθηκε με την πολιτική, είναι αντιδήμαρχος και ο μικρός, ο Γιάννης μένει Ηράκλειο. Είναι πιο κοντά και πετιέται με το παραμικρό στο χωριό. Έχει φτιάξει κι ένα εξοχικό σπίτι για να μένει με τη γυναίκα του και τα τρία παιδιά του όταν έρχεται στο Θραψανό...

Αυτή την εποχή είναι σε καλοκαιρινή άδεια από τη δουλειά του. Μάζεψε την κανονική του άδεια και είχε και καμιά 10αριά μέρες ρεπό και του αρέσει να βολοδέρνει με τη μηχανή του, ένα 125 κυβικών παπάκι, εδώ στο χωριό Αν και φύλακας για 11 χρόνια στις φυλακές Αλικαρνασού, ο Γιάννης, έχει εποφεληθεί και έχει πάρει απόσπαση για ένα ίδρυμα ανηλίκων όπου και κάνει την υπηρεσία του. Θαυμάζω την ηρεμία του. Είναι πιο μικρός από μένα μερικά χρόνια, αλλά έχει φτιάξει κι όλας μπόλικα πράγματα στη ζωή του.

Σήμερα η Στασούλα έφτιαξε τηγανόπιτες και τυρόπιτες, έτσι όπως τις έφτιαχνε η μάνα μου, τεράστιες, στο τηγάνι και όλοι μαζί πήγαν στο καμίνι πεσκέσι στο μικρό Αγησίλαο, τον εγγονό της, που είναι κι όλας μάστορας ,αλλά δεν παύει να είναι παιδί μέσα του και χθες βράδυ “παραπονέθηκε” που δεν πάει κανείς να τον δει στο καμίνι”. Ε, πολύ ήθελε η Σασούλα να του ετοιμάσει πεσκέσι και να πάει;

Ο Λάμπρος κοιμάτε ακόμη. Έχει περάσει τις 12 αλλά δεν βιάζεται να ξυπνήσει. Και γιατί να το κένει άλλωστε; Αυτή δεν είναι η χαρά των καλοκαιρινών διακοπών;

Μπαίνω στο site μου και κάνω τις πρώτες αναρτήσεις της ημέρας. Χρειάζεται μια προετοιμασία βέβαια μα αυτή είναι η ομορφιά που με χαλαρώνει περισσότερο.

Το τηλέφωνο χτυπά... Είναι η Μαλάμω, η αδερφή μου από την Αθήνα. Έχουν πάει με τον Νίκο, τον άνδρα της, στο εξοχικό τους στην Ερέτρια και λίγο πριν να κάνει το μπάνιο της, πήρε να δει τι κάνουμε...