Η πρώτη αίσθηση που έχεις μπαίνοντας το καραβάκι στη Σουβάλα, το πρώτο λιμάνι που "πιάνει" στην Αίγινα για να κατεβάσει και να πάρει επιβάτες για το ταξίδι του...

Ο Αύγουστος μας βρήκε στην Αίγινα. Μια μικρή απόδραση για να αποχαιρετήσουμε τον Ιούλη που φεύγει και να καλωσορίσουμε τον νέο μήνα...

Σάββατο πρωί ώρα 7.30 και ο δρόμος για τον Πειραιά στον Κηφισό δεν έχει κίνηση. Τη βλέπουμε φτάνοντας στο λιμάνι. Ταλαιπωρηθήκαμε να βρούμε την πύλη Ε9 που θα μας οδηγούσε στον “Αλέξανδρο” το καραβάκι που πάει απ' ευθείας στην Αγιά Μαρίνα κάνοντας μια στάση ενδιάμεσα στη Σουβάλα...

Κόψαμε εύκολα εισιτήρια. Δεν είναι αυτός ο συνωστισμός που είχαμε άλλες χρονιές τέτοιες μέρες. Ο κόσμος τη μετράει την έξοδο. Ακόμα κι αν πρόκειται για ένα νησί που δεν είναι κοσμοπολίτικο, όπως η Αίγινα.

Το καραβάκι είναι παλιό. Δεν έχει ανέσεις. Ίσα που παίρνει τρεις μηχανές, ανάμεσά τους και η δική μου. Ανεβαίνουμε στο κατάστρωμα. Φυσάει ένα ελαφρύ αεράκι και ισοζυγιάζει τα πράγματα με τον δυνατό ήλιο.

Θα 'χει ζέστη σήμερα. Εννιά το πρωί και δεν αντέχεται... Φύγαμε 8.15, σε μιάμιση ώρα, κατά τα λεγόμενα του πρακτορείου θα είμαστε στην Αγιά Μαρίνα. Ήδη φαίνεται στον ορίζοντα ένα νησί που υποθέτω ότι είναι η Αίγινα, αφού το καραβάκι κατευθύνεται προς τα κει.

Νέοι οι περισσότεροι επιβάτες. Πίνουν το φραπεδάκι τους και κουβεντιάζουν μεγαλόφωνα. Ένα ζευγαράκι απέναντί μας ερωτοτροπεί. Όμορφες καλοκαιρινές εικόνες...

Άλλη μια όψη της Σουβάλας από το λιμάνι... Το καραβάκι έχει πλευρίσει στην προβλήτα για τους επιβάτες κι εμείς απολαμβάνουμε από το κατάστρωμα το τοπίο...

Η Αγιά Μαρίνα στην Αίγινα. Το καράβι μας, ο “Αλέξανδρος”, την πλησιάζει και η ομορφιά του νησιού φαίνεται, πριν ακόμα πατήσουμε τα χώματά της...

Όχι πως δεν το περίμενα, αλλά όχι κι έτσι γαμώτο... Δεν υπάρχει έλεος, λογική, δεν υπάρχει τίποτα σ' αυτόν τον άγριο κόσμο που να κρατάει μια ισορροπία μέσα μας... Τελευταία εργάσιμη μέρα χθες για τον μήνα Ιούλιο και οι εργοδότες της Ειρήνης της το κρατούσαν για... έκπληξη. Την ώρα που πήγε να πληρωθεί το μήνα και το επίδομα αδείας της ανακοίνωσαν την... απόλυσή της. Τέλεια!

Αιτιολογία; Αστεία. Ήταν η πιο νέα του ορόφου στο πρόσφατα αποκτηθέν ιδιόκτητο κτίριο της εταιρίας. “Εσύ είσαι καλή, θα βρεις δουλειά” Και για να δείξουν πόσο καλοί είναι της έδωσαν το περιθώριο δύο μηνών να ψάξει για νέα δουλειά.

Λοιπόν, αυτά είναι. Τόσο καιρό που τα λέγαμε, θεωρητικά, μερικοί νόμιζαν ότι είμαστε υπερβολικοί. Τώρα το πρόβλημα φτάνει στην αυλή μας, μας ακουμπάει...

Άντε τώρα να κάνεις σχέδια και όνειρα για το αύριο χωρίς να μαυρίζει η ψυχή σου. Κι όμως πρέπει. Η Ειρήνη δεν θα είναι μόνη της. Το ξέρουμε καλά πως δεν φταίει σε τίποτα για να “πληρώσει” την κρίση που άλλοι δημιούργησαν και πάνω της κερδοσκόπησαν ασύστολα. Στην πρώτη τους δυσκολία βάζουν μπροστά τους εργαζόμενους να πληρώσουν...

Θα το αντέξουμε κι αυτό το χαστούκι. Θα σταθούμε όρθιοι, θα κάνουμε το γάμο της όπως τον έχουμε προγραμματίσει, τον Οκτώβρη και θα σταθούμε ξανά στα πόδια μας. Όσο κι αν το θέλουν δεν θα μας πάρει από κάτω.

Το ξέραμε από την αρχή που άρχισαν να μας τρελαίνουν με τα περί κρίσης, ΔΝΤ και δεν συμμαζεύεται. Θα έρθουν κι άλλες πιο δύσκολες μέρες. Αλλά θα είμαστε ενωμένοι, όλοι μαζί θα διαμορφώσουμε μια κοινωνία αλληλεγγύης. Και θα αντέξουμε.

Γιατί ξέρουμε πως δεν φταίμε... Δεν είμαστε κακοί στη δουλειά μας, δεν ζητιανέψαμε το μισθό μας, δεν ξεπουλήσαμε την εργατική μας δύναμη. Κι έτσι όπως δεν μας έδωσαν από τα υπερκέρδη τους, έτσι δεν θα ανεχθούμε να πέσουμε θύματα της κερδοσκοπίας τους.

Ας μη μαυρίζει η ψυχή μας που το πρόβλημα “χτύπησε” την πόρτα μας. Αργά ή γρήγορα θα γινόταν...

Ατέλειωτο γαλάζιο του Σαρωνικού... Το καράβι που μας παίρνει μακριά από την Αθήνα, για ένα Σαββατοκύριακο, έχει ήδη ανοιχτεί στα βαθιά...

Η βόλτα είναι από τα Χανιά, τον περασμένο μήνα, στο λιμάνι της πόλης... Η Ελλάδα είναι ίδια παντού, όπως η Αίγινα που φεύγουμε σε λίγο...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 31/07/2010

Από την ώρα που ΤΑ ΝΕΑ δημοσίευσαν την προκήρυξη της Σέχτας Επαναστατών έχω διαβάσει το κείμενο πάνω από δέκα φορές. Δεν είναι μόνο η δουλειά μου ή η επαγγελματική περιέργεια. Είναι που βρήκα μέσα σ' αυτό πολλές «αλήθειες» από αυτές που συζητούμε όταν βρισκόμαστε σε συντροφιές φίλων και προσπαθούμε να δώσουμε μια ερμηνεία για τα όσα ζούμε στην μετά Δ.Ν.Τ. εποχή.

Όχι πως τα πράγματα ήταν καλύτερα εδώ και δυο χρόνια... Απλά προστέθηκε ο φόβος και η αγωνία για το αύριο, μεγάλωσε η ανασφάλεια στη δουλειά, γιγαντώθηκε η ανεργία, διευρύνοντας απελπιστικά τις ομάδες που πλήττονται απ' αυτήν. Χωρίς μάλιστα να φαίνεται κανένα φως στην άκρη του τούνελ.

Είναι αντιληπτό πως δεν έχω κανένα απολύτως λόγο να δώσω άλλοθι στις ενέργειες ομάδων όπως η Σέχτα Επαναστατών. Ωστόσο, με αφορμή την τελευταία ενέργεια εναντίον του Σωκράτη Γκιόλια αναφέρουν ένα σωρό ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τις ζωές όσων θεωρούν «συνεργαζόμενους με το σύστημα».

Σε κάθε περίπτωση πάντως κάποιοι στην κυβέρνηση και όχι απαραίτητα στην αντιτρομοκρατική υπηρεσία που είναι άλλη η δουλειά της, θα έπρεπε να δουν την κοινωνική διάσταση που βάζουν και να... διορθώσουν, όσο γίνεται, την πορεία τους. Αλλά δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα το κάνουν.

Διαθέτουν τέτοια αλαζονεία, λες και είναι χρόνια ή θα παραμείνουν χρόνια στην εξουσία που αποκλείεται να το κάνουν. Κλειδαμπαρώνονται στους υπουργικούς θώκους τους και αγνοούν τα αληθινά προβλήματα του ελληνικού λαού. για όλα φταίει το Δ.Ν.Τ. και γίνονται θεματοφύλακες του μνημονίου που έχουν υπογράψει, όπως ο κ. Λοβέρδος που δεν δίστασε να φέρει στη Βουλή νομοθετική ρύθμιση που θα απαγορεύει την υπογραφή κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με αυξήσεις πάνω από το «0» για φέτος την αύξηση δηλαδή της ΕΓΣΣΕ που υπέγραψε η ΓΣΕΕ.

Και μπορεί να' ναι καλοκαίρι κι ο κόσμος να προσπαθεί να ζήσει αυτό που ήξερε ως... διακοπές κι ας είναι στη βεράντα του σπιτιού του, αφού μέχρι εκεί του φτάνουν τα όβολα, αλλά ο Σεπτέμβρης δεν είναι και τόσο μακριά κι ας περιμένουν τα χειρότερα.

Ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν μόνο η αρχή. Κι αν τότε δεν κατάλαβαν τι έγινε κι έριξαν την ευθύνη σε μια θυμωμένη, ανεξέλεγκτη νεολαία, έξω από οργανώσεις και κόμματα, ας φανταστούν τι μπορεί να κάνει μια αγριεμένη κοινωνία που έχει ξεπεράσει το σοκ, το φόβο, το άγχος και την αγωνία για το αύριο.

Πόσο νομίζουν ότι θα κρύβονται πίσω από το Δ. Ν. Τ.; Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια κι η κοροϊδία «πληρώνεται» ακριβά. Και δεν αναφέρομαι στις δημοτικές εκλογές. Εκεί, έτσι κι αλλιώς θα πάθουν πανωλεθρία οι κομματικοί εγκάθετοι. Όλα αλλάζουν γύρω μας με γρήγορους ρυθμούς κι αλίμονο σ' αυτούς που δεν είναι σε θέση να τις παρακολουθήσουν.

Ας πάνε να κάνουν να κάνουν τα μπανάκια τους τώρα τον Αύγουστο, ας βάλουν τα παπαγαλάκια τους να γράφουν ύμνους, ας αφήσουν πίσω τους το χαζοκούτι να παίζει τις επαναλήψεις και την άθλια «ενημέρωση» με τις κραυγές και τους... θορύβους των δήθεν σχολιαστών.

Τα μεγάλα προβλήματα είναι εδώ και μεγαλώνουν κι άλλο, μέρα με τη μέρα. και για την ώρα τα μόνα θύματα αυτής της άθλιας πολιτικής είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που βλέπουν να γίνεται κομμάτια η ζωή τους, να «τσακίζονται» τα όνειρά τους και να στριμώχνονται στην κρεατομηχανή που συνθλίβει ανθρώπινες συνειδήσεις και... δημιουργεί εν δυνάμει τρομοκράτες.

Υπάρχει ακόμα ένα μικρό περιθώριο να αλλάξουν ρώτα. Να είναι λιγότερο προκλητικοί στην καλοκαιρινή τους ραστώνη και να αφουγκραστούν το θυμό της κοινωνίας. Αντί να χρησιμοποιούν μέτρα επίταξης στα φορτηγά και τα βυτιοφόρα για να σπάσουν την απεργία ας εξαντληθούν στη συζήτηση με τους ενδιαφερόμενους για να βρουν λύσεις αποδεκτές.

Διαφορετικά, κείμενα σαν αυτό της Σέχτας Επαναστατών θα βρίσκουν όλο και περισσότερους ανθρώπους να τους εκφράζουν. Κι αλίμονό τους αν εφημερίδες σαν ΤΑ ΝΕΑ, για μια πρόσκαιρη κυκλοφοριακή αύξηση τις κάνουν πρώτο θέμα. Μόνοι τους θα βγάλουν τα μάτια τους.

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην τακτική στήλη μου.
  

Δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να περάσεις καλά στις διακοπές… Σας το λέω από την εμπειρία των δικών μου φετινών διακοπών στο χωριό μου…

Φεύγουν από σήμερα το βράδυ οι αδειούχοι του Αυγούστου. Βολεύουν οι μέρες, όπως; Πέφτουν. Παρασκευή και ολοκληρώνεται η εργάσιμη εβδομάδα (για όσους έχουν την πολυτέλεια να δουλεύουν πενθήμερο) αλλά και ο Ιούλης…

Την Κυριακή μπαίνει ο Αύγουστος. Κι όσοι έχουν τη δυνατότητα και μπορούν μαζεύουν τα μπαγκάζια τους και την… κάνουν. Αυτό ακούω από το πρωί στα ραδιόφωνα. Πολλοί οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί που φεύγουν. Με την άδεια των ακροατών εννοείται.

Κάποιοι άλλοι από Δευτέρα θα’ ναι πίσω στις δουλειές τους. Έτσι είναι αυτά… Άλλος φεύγει, άλλος έρχεται. Μια ανάσα, να περάσει το καλοκαίρι.

Αλλά θυμηθείτε το: Θα κουραστούμε να ακούμε από τα ΜΜΕ αυτό το Σαββατοκύριακο για τους εκδρομείς – αδειούχους του Αυγούστου που έχουν «τιγκάρει» τις εθνικές οδούς, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια.

Και πού βρήκαν όλοι αυτοί που φεύγουν βενζίνη; Ε, στην Ελλάδα όλα γίνονται. Ξέρω ανθρώπους που τις πρώτες μέρες της απεργίας των οδηγών βυτιοφόρων στήθηκαν στις ουρές των βενζινάδικων, γέμισαν τα ρεζερβουάρ και δύο – τρία μπιτόνια (λες κι έρχεται Κατοχή… ) κι έτσι, άνετα τώρα, μπορούν να φύγουν.

Εδώ είναι που χρειάζεται η συνδρομή των ψυχολόγων, να εξηγήσει το φαινόμενο. Πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχει ρευστό στην αγορά, να παραπονιούνται όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες για έλλειψη δουλειάς και κάποιοι να… χαλούν τα χρήματά τους για βενζίνη.

Κι ας πούμε ότι θα πάνε στους τόπους που έχουν προγραμματίσει, δεν θα τους χρειαστούν εκεί χρήματα για να περάσουν αξιοπρεπώς καλά; Αλλιώς, γιατί να πάνε;

Ας είναι, δεν θέλω να γκρινιάζω, αλλά δεν την αντέχω αυτή τη νοοτροπία από τους συμπολίτες μας. Την τονώνει βέβαια η άθλια τηλεόραση με τα δελτία πανικού… Αλλά, φταίμε κι εμείς… Δεν υπάρχει στοιχειώδης κουλτούρα να μας κάνει να αντισταθούμε, να πούμε το δικό μας μεγάλο όχι.. Ναι, να βάλουμε βενζίνη στα μέσα με τα οποία κινούμαστε, ακριβώς γιατί είναι εργαλεία δουλειάς. Αλλά μέχρι εκεί βρε αδερφέ… Για όλα υπάρχει κι ένα όριο…

Αυτή εμμονή μας σε τέτοια μικρά, χαζά πράγματα, είναι που μας στερεί τη χαρά της δημιουργικής ευτυχίας…

Επιτέλους κάποιος πήρε την πρωτοβουλία να το κάνει, αντί να κάθετε και να… κλαίγεται πως δεν υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί το ζήτημα. Και δεν είναι ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις. Είναι πολλοί περισσότεροι φορείς:

Αίτηση για την ακύρωση του Μνημονίου που έχει υπογράψει η χώρα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κατέθεσαν ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, η ΑΔΕΔΥ, η ΠΟΠΣ, η ΕΣΗΕΑ, το ΤΕΕ, η Ομοσπονδία Εργατικών Στελεχών Ελλάδος, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Επαρχίας Λιβαδειάς, ο Σύνδεσμος Αποφοίτων Αξιωματικών Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων Τάξης 1978, η Λέσχη Αεροπορίας Στρατού και ο Ενιαίος Φορέας Διδασκόντων Σχολής Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Κρήτης.
Συγκεκριμένα, ζητούν να κηρυχτούν ως αντικείμενες στο Σύνταγμα, στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, στην ΕΣΔΑ και στις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας όλες οι περικοπές που έχουν γίνει σε μισθούς και συντάξεις.
Οι λόγοι της προσφυγής τους αφορούν θέματα τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά.
Ο πρώτος λόγος σχετίζεται με την πλημμελή διαδικασία, δυνάμει της οποίας ψηφίστηκε ο νόμος 3845/2010, που αν και κατ’ ουσίαν αποτελεί διεθνή συνθήκη, κατά παράβαση του άρθρου 28 παρ.2 του Συντάγματος δεν ψηφίστηκε από τα 3/5 του συνόλου των Βουλευτών.
Ο δεύτερος λόγος αφορά τη μη νόμιμη εκχώρηση αρμοδιοτήτων του νομοθετικού σώματος στον Υπουργό Οικονομικών, ο οποίος δικαιούται να υπογράφει κάθε μνημόνιο, δανειακή σύμβαση και ό,τι κρίνει απαραίτητο για την εκτέλεση του μηχανισμού Στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας, κατά παράβαση του άρθρου 36 παρ. 2 του Συντάγματος.
Ο τρίτος λόγος είναι η παραβίαση του δικαιώματος της «περιουσίας», στην έννοια της οποίας εμπίπτει τόσο η αμοιβή όσο και η σύνταξη, όπως προστατεύεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τονίζουν οι ανωτέρω φορείς.
Μεταξύ άλλων, στην αίτηση υπογραμμίζεται ότι το δημόσιο συμφέρον θα πρέπει κάθε φορά να αιτιολογείται επαρκώς όταν λαμβάνονται μέτρα, που θίγουν δικαιώματα, που προστατεύονται από το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις.
«Η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας συνιστά ανεπίτρεπτη παρέμβαση στην ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά και στην συνδικαλιστική ελευθερία, την στιγμή, μάλιστα, που με την νέα συνθήκη της Λισσαβώνας ενισχύεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο η συλλογική δράση στα εργασιακά θέματα», υπογραμμίζουν οι φορείς και καταλήγουν στην ανακοίνωσή τους:
«Αναγνωρίζοντας, ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών έχει απωλέσει την εμπιστοσύνη της στην λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, καθώς νομοθετική και εκτελεστική εξουσία έχουν εκχωρήσει άνευ όρων όλες τους τις αρμοδιότητες στον Υπουργό Οικονομικών και στην Τροϊκα, απευθυνόμαστε στην μόνη εξουσία, που φαίνεται να αντιστέκεται, τη δικαστική, επιδιώκοντας την αποτελεσματική παρέμβασή της για την προάσπιση των δικαιωμάτων μας που θίγονται.»

Όμορφες ντομάτες, φρέσκες, βιολογικής καλλιέργειας, μόλις τις κόψανε από τον κήπο...

Αυτό κι αν είναι μήνυμα ΜMS στο κινητό τηλέφωνο... Ο Λάμπρος πήρε τις ντομάτες που μόλις έκοψε ο Γιώργος από τον κήπο στην αυλή του σπιτιού, τις έβαλε στο τραπέζι της βεράντας, τις φωτογράφισε και... μου τις έστειλε.

Υπέροχες, λαχταριστές! Μόνο τη μυρουδιά τους δεν είχα. Μέσα στη βδομάδα θα μου στείλει, λέει ο Γιώργος, καμιά δεκαριά αληθινές ντομάτες με το ΚΤΕΛ να τις ευχαριστηθούμε.

Μα υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να χαίρεσαι τα προϊόντα που βγάζει ο τόπος μας, όντας καλλιεργημένα μ' αγάπη και φροντίδα ανθρώπινη; Νομίζω ότι δεν υπάρχει...