Φυστικές! Το δέντρο θρύλος στην Αίγινα, μπορείς να το δεις παντού...

Στην Αίγινα όλες οι διαδρομές είναι μικρές. Εύκολα πας με μηχανή από τον ένα τόπον στον άλλον. Εύκολα μετακινείσαι. Έτσι, απρογραμμάτιστα, είπαμε να πάμε, την Κυριακή το πρωί στο Αγκίστρι. Να δούμε κι εκεί τις τιμές για τα ενοικιαζόμενα δωμάτια στην πιο χοτ εποχή των αδειών, τον Αύγουστο.

Φάγαμε πρωινό και ξεκινήσαμε για την πόλη της Αίγινας. Από εκεί έχει συχνά καραβάκια για να περάσεις απέναντι, στο Αγκίστρι.

Ο δρόμος από την Αγιά Μαρίνα ώς την Αίγινα είναι βατός. Περνάμε έξω από την εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου και φτάνουμε στο λιμάνι σε κανένα εικοσάλεπτο. Είμαστε ιδιαίτερα τυχεροί. Το καράβι φεύγει σε δέκα λεπτά. Ήδη ξεφορτώνει κόσμο. Δυο άτομα και η μηχανή κοστίζουν 7 ευρώ. Και σε δεκαπέντε λεπτά είσαι εκεί. Δεν προλαβαίνεις καλά – καλά να ανέβεις στο σαλόνι του πλοίου και η ανακοίνωση από τα μεγάφωνα λέει ότι φτάσαμε...

Κι αυτοί οι ναυτικοί “τρέχουν” σαν τρελοί να προλάβουν να κάνουν τα προγραμματισμένα δρομολόγια. Σε χρόνο De te ανεβάζουν και κατεβάζουν οχήματα και επιβάτες.

Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στο Αγκίστρι. Ή μάλλον όχι. Ξαναήρθα άλλη μια φορά να φέρω τον Λάμπρο, που έκανε εδώ διακοπές η μητέρα του, αλλά δεν κατέβηκα τότε από τα θαλάσσιο ταξί που μας έφερε. Αυτή τη φορά όμως το... περπάτησα με τη μηχανή απ' άκρου σ' άκρο το νησί. Έχει υπέροχες παραλίες και είναι καταπράσινο. Παντού πεύκα.

Στη Δραγονέρα έκανα μπάνιο. Φανταστική παραλία. Η πινακίδα τεράστια προειδοποιεί ότι απαγορεύεται το κάμπινγκ. Και δίπλα της ακριβώς έχουν στηθεί καμιά 20αριά σκηνές με κατασκηνωτές του ελεύθερου κάμπινγκ.

Κι αν είναι δυνατόν, μικρός που είναι ο κόσμος, πηγαίνοντας στην μοναδική καντίνα της παραλίας “έπεσα” πάνω στην Ευτυχία Τσαγκαράκη! Έχει ήδη μια εβδομάδα εδώ, όπως μου είπε και θα καθίσει κι άλλο...

Στη Σκάλα, είδαμε μερικά δωμάτια και πήραμε δειγματοληπτικά τιμές. Δεν είναι τραγικά τα πράγματα. Όλοι έχουν αντιληφθεί την κρίση κι έχουν ρίξει νερό στο κρασί τους. Μπορείς να βρεις ότι θες... Από μικρά δωμάτια μέσα στην πόλη ως STUDIO, όχι τόσο ακριβά σε πιο απομονωμένα μέρη, μια ανάσα από το κέντρο. Όλα είναι στα πόδια σου. Ο φούρνος, το σούπερ μάρκετ, τα εστιατόρια, οι καφετέριες...

Φάγαμε στην ταβέρνα “του Γιώργου” πάνω στο λιμάνι. Είχε κάτι υπέροχα γεμιστά και καθώς τα συνοδέψαμε με τη φέτα και μια μπυρίτσα ήταν το κάτι άλλο. Ο ήλιος φουριόζος και δυνατός Αυγουστιάτικα κοντεύει να μας κάψει...

Δυόμιση ώρα ντάλα μεσημέρι πήραμε το πλοίο της επιστροφής για την Αίγινα. Ο κόσμος φαίνεται πολύ στην προβλήτα; αλλά μέσα στο “POSIDON” της Hellenic Seaways , ένα αξιοπρεπέστατο καράβι “χάνονται”.

Το τέταρτο φεύγει σαν αέρας. Στη Αίγινα ο τόπος είναι σαφώς πιο μεγάλος, το νησί είναι πιο μεγάλο, αλλά οι αποστάσεις, είπαμε, μικρές...

Η παραλία Δραγονέρα στο Αγκίστρι. Μοναδική σε φυσικό κάλλος...