Ένα φεστιβάλ στο Θραψανό Ηρακλείου Κρήτης που αξίζει να το ζήσετε από κοντά!

xoma.nero.fotia2025

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού σε συνεργασία με τo Κέντρο Μελέτης Νεώτερης Κεραμεικής, τη Βρετανική Σχολή Αθηνών, το Υπουργείο Πολιτισμού την υποστήριξη της ΔΗΝΕΠΟΚ (Δ/νση Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς)  τη συμμετοχή των Αγγειοπλαστών του Θραψανού, διοργανώνει σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων εστιασμένων στην Κρητική παραδοσιακή κεραμική και τον πολιτισμό της Κρήτης, με την στήριξη της Περιφέρειας Κρήτης υπό την αιγίδα του Δήμου Μινώα Πεδιάδας. Δείτε το σημερινό πρόγραμμα ΕΔΩ.

musiki.iulios2025

Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία...

Posted in Επικαιρότητα

Νύχτα όμορφη με τα τριζόνια να 'χουν πάρει τη θέση των μεσημεριάτικων τραγουδιστών, των τζιτζικιών. Και μ' ένα φεγγάρι ολόγιομο πάνω από τα κεφάλια μας. Το θυμάμαι, ένα βράδυ από αυτές τις βεγγέρες που καθόμαστε έξω από την Ιωάννα, όταν ήμουν στην Κρήτη για διακοπές κι ήταν μια... φετούλα τόση δα, στη γέμισή του.

Και να, που τώρα είναι ένας τεράστιος φωτεινός δίσκος, ψηλά πάνω από το Μαίναλο στον έναστρο καλοκαιρινό ουρανό

Κάθε φορά που το βλέπω, έτσι ασυναίσθητα, θυμάμαι τη Χαρούλα να το τραγουδά και τα χαίρεται η καρδιά μου.

Ο Γιώργος έχει φτιάξει γκιούλμπασι στο φούρνο. Το σχεδίαζε από χθες και σήμερα κατεβήκαμε Μεγαλόπολη, πήρε τα αναγκαία υλικά για να το φτιάξει.

Προσπάθησε μάλιστα να το ψήσει στον ξηλόφουρνο του Αργύρη. Δεν τα κατάφερε. Κι ο φούρνος της ηλεκτρική κουζίνας μπορεί να το κάνει νόστιμο φτάνει να μην το πιέσεις στο ψήσιμο. Κι ο Γιώργος το ξέρει καλά αυτό το “μυστικό”. Το αποτέλεσμα είναι φανταστικό. 9.30 έχει στήσει τραπέζι. Θα κάνω μια εξαίρεση απόψε και θα φάω. Θα το τιμήσω γιατί του αξίζει. Είναι ιδιαίτερα “προκλητικό” σερβιρισμένος στην πιατέλα με μπυρίτσα Κάιζερ παρέα...

Δείτε ΕΔΩ στο pps που μου έστειλε χθες η Μαριέττα Μουρούτη, υπέροχες εικόνες της πανσέληνου "ντυμένες" με μουσική του Μπετόβεν.

Σε απεργία διαρκείας τα βυτιοφόρα

Posted in Επικαιρότητα

Από χθες το απόγευμα άρχισε η ταλαιπωρία και για πολλούς οδηγούς Ι.Χ. αυτοκινήτων που έτρεχαν στα βενζινάδικα να προμηθευτούν βενζίνη, αφού η απεργία των οδηγών φορτηγών και βυτιοφόρων που άρχισε τα μεσάνυχτα αναμένεται να δημιουργήσει προβλήματα στην τροφοδοσία των καυσίμων.

Στα βενζινάδικα άρχισαν να σχηματίζονται ουρές και ήδη σε αρκετά από αυτά οι οδηγοί μπορούσαν να γεμίσουν μόνο με σούπερ αμόλυβδη βενζίνη, αφού η απλή είχε εξαντληθεί.

Το ζήσαμε κι εμείς χθες που επιστρέφαμε από το Ελληνικό και κόντευε να τελειώσει το ρεζερβουάρ.

Προβλήματα στην τροφοδοσία καυσίμων, στην κορύφωση της τουριστικής περιόδου, αναμένεται να προκαλέσει η απεργία διαρκείας που ξεκινούν οι οδηγοί φορτηγών και βυτιοφόρων.

Οι οδηγοί αντιδρούν στην απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στο «άνοιγμα» του κλειστού επαγγέλματος των οδικών εμπορευματικών μεταφορών και στη δημιουργία εταιρειών οδικού μεταφορέα.


Αν και αρχικά η απεργία διαρκείας είχε προγραμματιστεί να αρχίσει στις 27 Αυγούστου, οι οδηγοί αποφάσισαν να την ξεκινήσουν άμεσα.


Οι οδηγοί κατηγορούν την κυβέρνηση για αιφνιδιασμό και επικεντρώνουν κυρίως τις επικρίσεις τους στο θέμα της αξίας της άδειας, σημειώνοντας ότι «το κράτος τους πούλησε τις άδειες σε τριπλάσια αξία από τη σημερινή».


Το σχετικό νομοσχέδιο, που προωθεί το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών συζητήθηκε και εγκρίθηκε την Παρασκευή από το Υπουργικό Συμβούλιο.


Με το νομοσχέδιο «ανοίγει» το κλειστό επάγγελμα των οδικών εμπορευματικών μεταφορών και προωθούνται εταιρείες οδικού μεταφορέα.


Οι άδειες ήταν κλειστές από το 1971 και αφορούν περίπου 30.000 φορτηγά οχήματα.


Οι εταιρείες οδικού μεταφορέα θα έχουν τη μορφή ΑΕ, ή ΕΠΕ και μεταξύ των κριτηρίων λειτουργίας του θα είναι οι οικονομικές τους δυνατότητες, η επαγγελματική τους επάρκεια και η φήμη τους. Για τις παλιές άδειες, εξάλλου, ισχύει μια τριετία προσαρμογής έως το 2013.

  • Οι επιτήδειοι βρήκαν το... κόλπο για να τα οικονομήσουν, ανενόχλητοι φυσικά από το επίσημο κράτος (υπάρχει;). Δείτε ΕΔΩ το... ρεπορτάζ του Κώστα Κίτσιου όπως το αποτύπωσε με το φακό του. Οι ξεδιάντροποι!...

Χωρίς ΟΤΕ, χωρίς αναρτήσεις

Posted in Επικαιρότητα

Η ώρα του ξεκαθαρίσματος της ρίγανης. Το καλό πράγμα θέλει το χρόνο του και την... τέχνη του...

Το τηλέφωνο στο χωριό κομμένο. Με τόσα κινητά γύρω, η αντίληψη είναι ότι δεν χρειάζεται. Μπορεί να είναι κι έτσι, αλλά μου κόβει κι εμένα τα χέρια στο internet. Σαββατοκύριακο, ούτε αυτή τη χαμηλή σύνδεση των 44 kib/δευτ. δεν θα έχω...

Ωστόσο δεν περνάει από το χέρι μου να κάνω κάτι. Τουλάχιστον άμεσα. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν είναι αυτή η πρώτη οικονομία που πρέπει να κάνεις. Ο Γιώργος όμως που είναι άνεργος και ζει με το επίδομα του ΟΑΕΔ, έχει άλλες προτεραιότητες. Σεβαστές.

Και τι μ' αυτό; Δεν αλλάζει τίποτα. Απλά δεν θα έχουμε internet. Που να πάρει, θα ζήσουμε και μερικές μέρες χωρίς αυτό...

Εξάλλου χωριό είναι εδώ... Έχει τόσα πράγματα να ασχοληθείς. Από το να καθίσω λίγο ρέμπελα και χαλαρά στον ίσκιο της βεράντας μέχρι να πάω μια βόλτα στη Μεγαλόπολη για δουλειές και ψώνια.

Καλημέρα με άρωμα ρίγανης

Posted in Επικαιρότητα

Το μπουκέτο η ρίγανη αφημένη στο τραπέζι της αυλής. Στις 8 η ώρα το πρωί, άρτι αφιχθήσα από το χωράφι...

Ξημέρωμα στο χωριό. Ο πιο μικρός θόρυβος ακούγεται. Οκτώ ώρες ύπνος είναι αρκετός να πάρει από πάνω μου την κούραση όλης της εβδομάδας.

Φτάσαμε στο Ελληνικό αργά χθες το βράδυ. Μια κούπα κρασί, λίγη κουβέντα στη βεράντα και ύπνος βαθύς. Δροσερό βράδυ. Δε χρειάζονταν ρούχο να σκεπαστείς, ακόμα κι ένα σεντόνι μοιάζει υπερβολή.

Εννιά η ώρα το πρωί. Κι ο Λάμπρος κοιμάται ακόμα... Εδώ θα ηρεμήσει. Έχει μαζί του τις αποσκευές για να κάτσει αρκετό καιρό. Να βγάλει το ζεστό Ιούλη, αλλά και τον Αύγουστο. Κι από Σεπτέμβρη βλέπουμε...

Τους παρακολουθώ που την καθαρίζουν τη ρίγανη και την ετοιμάζουν ματσάκια να λιαστεί. Ο Γιώργος σκέπτεται να το εξελίξει επαγγελματικά. Είναι που είναι οι καιροί δύσκολοι, δουλειές δεν υπάρχουν, οπότε η ρίγανη είναι μια καλή υπόθεση.

Και άγρια καθώς είναι, δεν χρειάζεται και σπουδαία πράγματα για την παραγωγή της. Η φύση φροντίζει για όλα μόνη της. Εσύ πρέπει απλά να τη βρεις και να τη μαζέψεις την κατάλληλη εποχή.

Ήδη πούλησε μια “φουρνιά” στην ταβέρνα του χωριού, του “Ταλούμη” στο Σούλη, έναντι εκατό ευρώ.

Ο ήλιος χτυπά κατακέφαλα. Ζέστη θα 'χει σήμερα, λένε αυτοί που ξέρουν. Και πράγματι, στις 9.20 η ζέστη είναι ήδη πάρα πολύ.

Ωρα για λίγη περιποίηση

Posted in Τα δικά μου

Το να καλωπίζεις τον εαυτό σου ενώ κινείσαι ως κοινωνικό ον είναι αυτονόητο. Με την επιστροφή μου τον αν κουρευτώ ήταν εκ των ουκ άνευ... Έτρεχα με τη ζέστη στους δρόμους και κόλλαγα στον ιδρώτα και μέσα σ' όλα μου φταίγανε και τα μαλλιά! Ποια μαλλιά; Αυτά τα λίγα που έχω...

Ε, λοιπόν στις διακοπές, όλα αυτά, ούτε που σε νοιάζουν, ούτε σε ενδιαφέρουν. Εδώ όμως είναι αλλιώς... Κινούμε σε γραφεία με κόσμο, οφείλω να προσαρμοστώ αναλόγως...

Και κούρεμα και ξύρισμα λοιπόν, λίγο πριν φύγω για Σαββατοκύριακο στο χωριό. Στο κομμωτήριο της Όλγας, ο Γιώργος, έχει όρεξη για πολιτικοκοινωνική ανάλυση. Και ζητάει τη γνώμη μου και την άποψή μου την ώρα που έχει διαμορφωμένη άποψη και μου την καταθέτει.

Η Όλγα πάλι θέλει να μάθει για τον... Σωκράτη Γκιόλια. Δεν μπορεί, λέει, όλα τα ξέροπυμε εμείς οι δημοσιογράφοι κι αυτό θα το ξέρουμε. Ποιοι τον «έφαγαν» και γιατί; Την ίδια απορροία έχουν και στο συνεργείο από το οποίο πέρασα για να μου ρίξουν στο κλιματιστικό του αυτοκινήτου ένα μυκητιοκτόνο.«Πρέπει τώρα να προσέχετε, εσείς οι δημοσιογράφοι...». Μ' αρέσει αυτή η ισοπέδωση. Όλοι είμαστε ίδιοι. Κάτα σαν το χακί στο στρατό! ¨Ολοι οι στρατιώτες καλόι ή κακοί ανάλογα με την προσωπική εμπιρεία.

Ευτυχώς η Σίλβια έχει κέφια. Τπο διασκεδάζει καθώς με κουρεύει. «Τα μαλλιά σου πετάνε κ. Νίκο» μου λέει και γελάει. Με δουλεύει το τσογλανάκι...

Ας είναι. Περνά ευχάριστα η ώρα. Ύστερα στο τυπογραφείο για τον «Ηλεκτρικό», να τον πάρω για τον Μανώλη που θέλει να τον δουλέψει το Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα κάνουμε τις τελικές διορθώσεις να φύγει για το πιεστήριο. Θα περάσω από την Καλλιθέα να του τη δώσω.

Αμέσως μετά Πειραιά. Στην εφημερίδα για την βάρδια στην «Κ». Στις 7 θα τελειώσω και μια ώρα αργότερα θα φύγουμε για το Ελληνικό Γορτυνίας...

Οι γειτονιές κόντρα στην κρίση

Posted in Επικαιρότητα

Το διαβάσαμε στη σημερινή «Ελευθεροτυπία», είναι της Ελιζαμπέτας Καζαλόττι και εκφράζει τους προβληματισμούς ενός κινήματος που το ζούμε από μέσα κι εμείς στα Σεπόλια και την Ακαδημία του Πλάτωνα:

Αποφάσισαν να μην παραμείνουν με τα χέρια σταυρωμένα απέναντι στην πρωτόγνωρη οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα και την κοινωνική εξαθλίωση, στην οποία οδηγούν τα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης.

Δηλώνουν έτοιμοι να αγωνιστούν, ξεκινώντας την κοινωνική τους αντίσταση από τις ίδιες της γειτονιές τους. Ο λόγος για κατοίκους της Αθήνας και της επαρχίας που τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά οργανώνονται σε αυθόρμητες Πρωτοβουλίες Πολιτών.

Με αφορμή την κρίση οι Ελληνες ανακαλύπτουν ξανά τη γειτονιά τους και τα αισθήματα απέναντι στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που έμοιαζαν τα τελευταία χρόνια ξεχασμένα. Οι κάτοικοι των γειτονιών της Αθήνας αποφασίζουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους και να υπερασπιστούν τις κοινωνικές τους κατακτήσεις με όπλο την κοινωνική αλληλεγγύη.

Πρωτοπόρος υπήρξε η γειτονιά του Νέου Κόσμου στην Αθήνα, ακολούθησαν Θησείο και Πετράλωνα, ενώ σήμερα είναι δεκάδες οι Πρωτοβουλίες Πολιτών ενάντια στην κρίση και καλύπτουν γεωγραφικά τις περισσότερες περιοχές της Αττικής. Ετσι από τον Κορυδαλλό ώς το Χαλάνδρι, από τον Αλιμο ώς τον Καρέα, από τα Εξάρχεια ώς του Παπάγου, κάτοικοι όλων των ηλικιών και πολιτικών πεποιθήσεων συναντιούνται, συζητάνε μαζί, εκφράζουν απόψεις και προβληματισμούς και προτείνουν κοινές δράσεις στις γειτονιές τους. Οι συνελεύσεις, συνήθως, ολοκληρώνονται με στιγμές χαλάρωσης, αφού αυτοσχέδια τσιμπούσια οργανώνονται από τους κατοίκους με ρεφενέ.

«Κάποιους μήνες πριν αρχίσαμε να συναντιόμαστε άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις, από Νεοδημοκράτες ώς αντιεξουσιαστές, που τους ενώνει όμως η γειτονιά», λέει στην «Ε» ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος, που διατηρεί χαρτοπωλείο σε κεντρικό σημείο του Θησείου και προσθέτει: «Αισθανθήκαμε ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες. Συναντηθήκαμε στην αρχή μια εικοσαριά άτομα, φτιάξαμε ένα συντονιστικό όπου καθένας μπορεί να συμμετάσχει, αφού δεν υπάρχουν ούτε πλειοψηφίες ούτε περιορισμοί. Θέσαμε το θέμα της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα, των σκληρών μέτρων της κυβέρνησης, αλλά και το θέμα της αλληλεγγύης στη γειτονιά».

Συνδετικός κρίκος αυτής της άτυπης πρωτοβουλίας είναι η κοινή διαπίστωση ότι σε καθημερινή βάση οι άνεργοι αυξάνονται, μαγαζιά κλείνουν, πληθαίνουν οι κατασχέσεις. «Είμαστε τις άποψης» υπογραμμίζει ο κ. Παναγιωτόπουλος «ότι την κρίση δεν την περνάει κανείς μόνος του και λίγο-πολύ όλους θα μας αγγίξουν οι δυσκολίες που μας περιμένουν».

Την πρώτη συνάντηση των κατοίκων του Θησείου και των Πετραλώνων ακολούθησαν άλλες τρεις. Ελήφθησαν κάποιες αποφάσεις, όπως η δημιουργία ενός παρατηρητηρίου τιμών, μιας ομάδας δράσης, δηλαδή, που θα ενημερώνει σχετικά με αυξομειώσεις τιμών, κυρίως στα είδη πρώτης ανάγκης στην τοπική αγορά. Κινητοποιήθηκαν επιπλέον καθηγητές, ώστε να οργανωθούν δωρεάν μαθήματα για ανέργους, γιατροί όλων των ειδικοτήτων, από παθολόγοι μέχρι ψυχίατροι που προσφέρθηκαν να κάνουν δωρεάν εξετάσεις και να αντιμετωπίσουν νοσήματα που σχετίζονται με την κρίση, όπως άγχος, καταθλίψεις κ.λπ.

«Δεν παραβλέπουμε βέβαια το γεγονός ότι η κρίση δεν είναι τοπικό φαινόμενο», τονίζει ο κ. Παναγιωτόπουλος, «αλλά πανελλαδικό και παγκόσμιο και γι' αυτό υπάρχουν και πολιτικές προτάσεις, όπως αποχή π.χ. στις επόμενες εκλογές».

Η οικολογική συνείδηση των κατοίκων, επίσης, αποτέλεσε αφορμή για να έρθουν οι κάτοικοι των αθηναϊκών γειτονιών πιο κοντά. Ετσι, σε Θησείο και Πετράλωνα οργανώνουν τοπική παραγωγή τροφίμων, προτρέποντας τη γειτονιά να καλλιεργεί λαχανικά σε ταράτσες, ζαρντινιέρες, γλάστρες και σε όποιον ελεύθερο χώρο υπάρχει. «Οι εποχές είναι επικίνδυνες», υπογραμμίζει ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος «και φοβόμαστε για ολική κατάρρευση του συστήματος». «Βλέπετε», λέει, «ο άνεργος δεν νοιάζεται για το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας ή για τα μέτρα στήριξης της οικονομίας, νοιάζεται για το πώς θα φάει. Εφόσον λύσουμε αυτό το πρόβλημα, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε στα υπόλοιπα».

Η φτώχεια θέλει... διαδικτύωση

Posted in Επικαιρότητα

Το διαβάσαμε στην «Ελευθεροτυπία» της 20/7/2010 γραμμένο από τον Βαγγέλη Βαγγελάτο. Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και το αναδημοσιεύω εδώ δεδομένο ότι μπορεί να ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους νέους:

Ένα φιλόδοξο και πανέξυπνο σχέδιο διαλέγει την Ελλάδα ώς αφετηρία για να αλλάξει τα δεδομένα της επικοινωνίας.
Το κίνημα letsfree.org προωθεί την ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο Διαδίκτυο για όλους και το «Messanger», ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος που λειτουργεί ως πλωτός κόμβος διαδικτύωσης και θα διαδώσει το μήνυμα, αποφάσισε να σαλπάρει από την Ελλάδα, για να συνδέσει όλη τη Γη.

Το letsfree είναι μια απλή και πρωτοποριακή ιδέα, στην οποία η ίδια η τεχνολογία που χώρισε -με την ανάπτυξη των υπολογιστών και του Ιντερνετ- τους γήινους σε «συνδεδεμένους» και μη, αυτή τη φορά θα προσπαθήσει να γεφυρώσει το ψηφιακό χάσμα.

Ποια είναι αυτή η ιδέα; Να γίνει προσβάσιμο ένα μέρος του Διαδικτύου μέσα από τα κινητά, ώστε σταδιακά να ξεκινήσει η ψηφιακή ένταξη αυτών που δεν μπορούν να αποκτήσουν υπολογιστή ή να πληρώσουν το κόστος σύνδεσης.

Στον πλανήτη των επτά δισεκατομμυρίων κατοίκων μόνο το ένα δισεκατομμύριο έχει πρόσβαση στο Ιντερνετ. Την ίδια στιγμή, όμως, σχεδόν πέντε δισεκατομμύρια έχουν πρόσβαση σε ένα κινητό, συνήθως με κάρτα προπληρωμένου χρόνου. Το κίνημα letsfree.org χρησιμοποιεί την εφαρμογή bluetooth των κινητών για να τα συνδέσει με τον παγκόσμιο ιστό.

Η εμβέλεια ενός δικτύου bluetooth είναι 300 μέτρα και μέσα σε αυτά μπορούν ιδανικά να συνδεθούν μεταξύ τους μέχρι και 500 (συχνά και 1.000) άτομα. Η ιδέα του letsfree είναι ένας υπολογιστής με μια κεραία bluetooth να συνδέει δωρεάν αυτό το άτυπο δίκτυο των τηλεφώνων με το Διαδίκτυο, σε έναν τόπο κοινωνικής δικτύωσης όπου θα μπορεί κανείς να δει ή να ανεβάσει και να κατεβάσει κείμενα, φωτογραφίες, μουσική ή ακόμα και βίντεο. Δωρεάν, χωρίς να πρέπει να δώσει στοιχεία ή να πάρει την άδεια κάποιου. Για να γίνει κάτι τέτοιο εφικτό, βέβαια, χρειάστηκε να δημιουργηθεί ένα ειδικό πρόγραμμα το οποίο στη συνέχεια «ανέβηκε» στο Διαδίκτυο, από όπου μπορεί να το αποκτήσει όποιος θέλει να στήσει τον letsfree κόμβο του στον υπολογιστή του. Το letsfree, δηλαδή, «εκδημοκρατίζει» ψηφιακά τον κόσμο, γειτονιά τη γειτονιά.

Η προσπάθεια ξεκίνησε και πρωτοδοκιμάστηκε στις βραζιλιάνικες φαβέλες, όπου συνέδεσε 60.000 άτομα, φτιάχνοντας παρέες με κινητά, σε ακτίνα γύρω από τους αυτοσχέδιους κόμβους, που στήνονταν συχνά σε παράγκες 3x3 μέτρα. Στόχος, να αλλάξει η ανθρωπογεωγραφία των παραγκουπόλεων μέσα από τις καινούργιες προοπτικές για επικοινωνία και κοινωνική δικτύωση που προσφέρει το letsfree στον ιστότοπό του.

Για να διαδοθεί η ιδέα και η μέθοδος αυτή στον κόσμο, ο ελληνικής καταγωγής 44χρονος Βραζιλιάνος επιχειρηματίας της τεχνολογίας Ανδρέας Μπλαζουδάκης (στέλεχος μιας από τις εμπλεκόμενες εταιρείες στη Βραζιλία) μετέτρεψε σε σπίτι, γραφείο και κόμβο letsfree το ιστιοπλοϊκό Messanger, το εξόπλισε στη Γαλλία και ήρθε με αυτό στην Ελλάδα. Με τον «Αγγελιαφόρο», λοιπόν, θα ξεκινήσει για ένα ταξίδι 2-3 χρόνων γύρω από τη Γη, με μια ομάδα εκπαιδευμένων πλοηγών και επιστημόνων ειδικών σε τεχνολογίες κοινωνικών δικτύων για κινητά.

Σε κάθε λιμάνι που θα φτάνει θα εκπέμπει στα bluetooth που είναι ανοικτά και θα εκπαιδεύει τον κόσμο ώστε να διαδώσουν την εμπειρία επικοινωνίας και έκφρασης του letsfree. Στο ψηφιακό βίντεο στο www. letsfree.org τον βλέπει κανείς στη Γαλλία, όπου καβάλαγε και ένα ηλεκτροκίνητο σκεΐτμπορντ, ρολάροντας στους δρόμους και τις πλατείες με τον υπολογιστή-πομπό στην πλάτη, εκπέμποντας και ενημερώνοντας τον κόσμο για το λογισμικό και την κοινωνική δικτύωση του letsfree. Το, χωρίς προορισμό αλλά με σκοπό, ταξίδι του, όπως μας το περιέγραψε, θα μπορούν να το επηρεάζουν οι χρήστες του letsfree προτείνοντας διαδρομές.

Στην Ελλάδα η προσπάθεια στηρίζεται ήδη από την Τράπεζα Αττικής και το Ινστιτούτο Θερβάντες. Η μεν τράπεζα σκέφτεται να μετατρέψει όλα της τα υποκαταστήματα σε κόμβους διασύνδεσης, το δε Ινστιτούτο να το χρησιμοποιήσει σαν πλατφόρμα πολιτιστικού περιεχομένου.

Η χώρα μας επιλέχθηκε ως πατρίδα του πολιτισμού και των πολιτισμών, και ταυτόχρονα κοινωνία σε οικονομική κρίση. Οπότε, μπείτε στο www.letsfree.org και ανοίξτε τα bluetooth!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA