Εικόνες από το ταξίδι μας στο Θραψανό, τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη του 2023

thrapsano22.201123

Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.

thrapsano2.20123
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.

patriko.noemvris23
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας... 

thrapsano4.201123
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.

thrapsano5.201123
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...

thrapsano6.191123
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"... 

Η φτώχεια θέλει... διαδικτύωση

Posted in Επικαιρότητα

Το διαβάσαμε στην «Ελευθεροτυπία» της 20/7/2010 γραμμένο από τον Βαγγέλη Βαγγελάτο. Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και το αναδημοσιεύω εδώ δεδομένο ότι μπορεί να ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους νέους:

Ένα φιλόδοξο και πανέξυπνο σχέδιο διαλέγει την Ελλάδα ώς αφετηρία για να αλλάξει τα δεδομένα της επικοινωνίας.
Το κίνημα letsfree.org προωθεί την ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στο Διαδίκτυο για όλους και το «Messanger», ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος που λειτουργεί ως πλωτός κόμβος διαδικτύωσης και θα διαδώσει το μήνυμα, αποφάσισε να σαλπάρει από την Ελλάδα, για να συνδέσει όλη τη Γη.

Το letsfree είναι μια απλή και πρωτοποριακή ιδέα, στην οποία η ίδια η τεχνολογία που χώρισε -με την ανάπτυξη των υπολογιστών και του Ιντερνετ- τους γήινους σε «συνδεδεμένους» και μη, αυτή τη φορά θα προσπαθήσει να γεφυρώσει το ψηφιακό χάσμα.

Ποια είναι αυτή η ιδέα; Να γίνει προσβάσιμο ένα μέρος του Διαδικτύου μέσα από τα κινητά, ώστε σταδιακά να ξεκινήσει η ψηφιακή ένταξη αυτών που δεν μπορούν να αποκτήσουν υπολογιστή ή να πληρώσουν το κόστος σύνδεσης.

Στον πλανήτη των επτά δισεκατομμυρίων κατοίκων μόνο το ένα δισεκατομμύριο έχει πρόσβαση στο Ιντερνετ. Την ίδια στιγμή, όμως, σχεδόν πέντε δισεκατομμύρια έχουν πρόσβαση σε ένα κινητό, συνήθως με κάρτα προπληρωμένου χρόνου. Το κίνημα letsfree.org χρησιμοποιεί την εφαρμογή bluetooth των κινητών για να τα συνδέσει με τον παγκόσμιο ιστό.

Η εμβέλεια ενός δικτύου bluetooth είναι 300 μέτρα και μέσα σε αυτά μπορούν ιδανικά να συνδεθούν μεταξύ τους μέχρι και 500 (συχνά και 1.000) άτομα. Η ιδέα του letsfree είναι ένας υπολογιστής με μια κεραία bluetooth να συνδέει δωρεάν αυτό το άτυπο δίκτυο των τηλεφώνων με το Διαδίκτυο, σε έναν τόπο κοινωνικής δικτύωσης όπου θα μπορεί κανείς να δει ή να ανεβάσει και να κατεβάσει κείμενα, φωτογραφίες, μουσική ή ακόμα και βίντεο. Δωρεάν, χωρίς να πρέπει να δώσει στοιχεία ή να πάρει την άδεια κάποιου. Για να γίνει κάτι τέτοιο εφικτό, βέβαια, χρειάστηκε να δημιουργηθεί ένα ειδικό πρόγραμμα το οποίο στη συνέχεια «ανέβηκε» στο Διαδίκτυο, από όπου μπορεί να το αποκτήσει όποιος θέλει να στήσει τον letsfree κόμβο του στον υπολογιστή του. Το letsfree, δηλαδή, «εκδημοκρατίζει» ψηφιακά τον κόσμο, γειτονιά τη γειτονιά.

Η προσπάθεια ξεκίνησε και πρωτοδοκιμάστηκε στις βραζιλιάνικες φαβέλες, όπου συνέδεσε 60.000 άτομα, φτιάχνοντας παρέες με κινητά, σε ακτίνα γύρω από τους αυτοσχέδιους κόμβους, που στήνονταν συχνά σε παράγκες 3x3 μέτρα. Στόχος, να αλλάξει η ανθρωπογεωγραφία των παραγκουπόλεων μέσα από τις καινούργιες προοπτικές για επικοινωνία και κοινωνική δικτύωση που προσφέρει το letsfree στον ιστότοπό του.

Για να διαδοθεί η ιδέα και η μέθοδος αυτή στον κόσμο, ο ελληνικής καταγωγής 44χρονος Βραζιλιάνος επιχειρηματίας της τεχνολογίας Ανδρέας Μπλαζουδάκης (στέλεχος μιας από τις εμπλεκόμενες εταιρείες στη Βραζιλία) μετέτρεψε σε σπίτι, γραφείο και κόμβο letsfree το ιστιοπλοϊκό Messanger, το εξόπλισε στη Γαλλία και ήρθε με αυτό στην Ελλάδα. Με τον «Αγγελιαφόρο», λοιπόν, θα ξεκινήσει για ένα ταξίδι 2-3 χρόνων γύρω από τη Γη, με μια ομάδα εκπαιδευμένων πλοηγών και επιστημόνων ειδικών σε τεχνολογίες κοινωνικών δικτύων για κινητά.

Σε κάθε λιμάνι που θα φτάνει θα εκπέμπει στα bluetooth που είναι ανοικτά και θα εκπαιδεύει τον κόσμο ώστε να διαδώσουν την εμπειρία επικοινωνίας και έκφρασης του letsfree. Στο ψηφιακό βίντεο στο www. letsfree.org τον βλέπει κανείς στη Γαλλία, όπου καβάλαγε και ένα ηλεκτροκίνητο σκεΐτμπορντ, ρολάροντας στους δρόμους και τις πλατείες με τον υπολογιστή-πομπό στην πλάτη, εκπέμποντας και ενημερώνοντας τον κόσμο για το λογισμικό και την κοινωνική δικτύωση του letsfree. Το, χωρίς προορισμό αλλά με σκοπό, ταξίδι του, όπως μας το περιέγραψε, θα μπορούν να το επηρεάζουν οι χρήστες του letsfree προτείνοντας διαδρομές.

Στην Ελλάδα η προσπάθεια στηρίζεται ήδη από την Τράπεζα Αττικής και το Ινστιτούτο Θερβάντες. Η μεν τράπεζα σκέφτεται να μετατρέψει όλα της τα υποκαταστήματα σε κόμβους διασύνδεσης, το δε Ινστιτούτο να το χρησιμοποιήσει σαν πλατφόρμα πολιτιστικού περιεχομένου.

Η χώρα μας επιλέχθηκε ως πατρίδα του πολιτισμού και των πολιτισμών, και ταυτόχρονα κοινωνία σε οικονομική κρίση. Οπότε, μπείτε στο www.letsfree.org και ανοίξτε τα bluetooth!

«Μαύρο» το χρώμα της εποχής...

Posted in Δημοσιογραφικά

Κι όμως χρειαζόμαστε λίγο φως, να αλλάξει και το χρώμα γύρω μας... Οι ήλιοι είναι φετινοί, από το μποστάνι της Στασούλας μας...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/07/2010

Διαβάζουμε στις εφημερίδες: Μαύρο βλέπουν το παρόν και ακόμη μελανότερο το άμεσο μέλλον οι Έλληνες που μετείχαν στην έρευνα καταναλωτικής εμπιστοσύνης του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας και του τμήματος στατιστικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών για το β' τρίμηνο του έτους. Το 75% των ερωτηθέντων θεωρούν ότι η οικονομική τους κατάσταση το τελευταίο δωδεκάμηνο έχει επιδεινωθεί, ποσοστό που αποτελεί το υψηλότερο που έχει καταγραφεί έως σήμερα.

Επτά στους δέκα είδαν ακρίβεια μέσα στο περασμένο έτος και οκτώ στους δέκα εκτιμούν ότι η φτώχεια έχει αυξηθεί και περιμένουν να αυξηθεί κι άλλο μέσα στους επόμενους δώδεκα μήνες. Το 78,8% πιστεύει ότι το επόμενο έτος η οικονομική κατάσταση θα αλλάξει προς το χειρότερο, ενώ μόλις το 4% βλέπει βελτίωση. Λίγο παραπάνω από τους μισούς εκτιμούν ότι τα πράγματα θα είναι χειρότερα και μετά από τέσσερα χρόνια.

Σχετικά με το δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης, βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο από τότε που ξεκίνησε η έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, στο 30,4 (ο δείκτης κινείται μεταξύ του 0 και του 100).
Σχεδόν καθολική είναι η πεποίθηση ότι η ανεργία θα αυξηθεί μέσα στους επόμενους 12 μήνες. Πρόκειται για εκτίμηση με την οποία συμφωνεί το 92,3% του δείγματος. Την ίδια στιγμή επτά στους δέκα προετοιμάζονται για μεγάλη αύξηση του αριθμού των ανέργων.

Εξάλλου το 93,1% θεωρεί ότι αυτή τη χρονική περίοδο είναι δύσκολο να βρει κανείς δουλειά. Αντίστοιχο είναι το ποσοστό εκείνων που πιστεύουν ότι οι θέσεις εργασίας θα μειωθούν μέσα στο επόμενο 12μηνο.
Περισσότεροι από τους μισούς (58%) αισθάνονται ανασφαλείς στην εργασία τους.

Αναφορικά με τις αποδοχές τους, το 55,6% των ερωτηθέντων δηλώνουν δυσαρεστημένοι με το μισθό που παίρνουν. Το 34,4% ούτε ικανοποιημένοι, ούτε δυσαρεστημένοι και μόνο το 7,7% ικανοποιημένοι.

Όσον αφορά στην αποταμίευση σχεδόν οι μισοί πιστεύουν ότι τώρα δεν είναι καλή περίοδος για αποταμίευση και το 60% θεωρεί απίθανο να αποταμιεύσει μέσα στον επόμενο χρόνο. Οι πιθανότητες αποταμίευσης είναι λίγες απαντούν ακόμη δύο στους δέκα.
Τα τελευταία τέσσερα τρίμηνα παρατηρείται πάντως αργή αλλά σταθερή άνοδος του αριθμού των ερωτηθέντων που πιστεύουν ότι τώρα είναι καλή περίοδος για αποταμίευση.

Κύρια πηγή πληροφόρησης για την οικονομική πορεία της χώρας η τηλεόραση (41,6%). Ακολουθούν το διαδίκτυο (22,2%) με ιδιαίτερη διείσδυση στις νεώτερες ηλικίες, οι εφημερίδες (20,3%) και το ραδιόφωνο (7,9%).

Λοιπόν χρειαζόταν άραγε αυτή η έρευνα για να αποδείξει όλα αυτά που ζούμε το τελευταίο χρονικό διάστημα; Αυτή είναι η εποχή του ΔΝΤ για την Ελλάδα, χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδες και προοπτικές;

Εκτός και αν όλα αυτά δώσουν δύναμη στη δύναμή μας και αποφασίσουμε να σηκώσουμε το κεφάλι και να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Διότι βλέπουν τι γίνεται στην Ουγγαρία και αποθρασύνονται. Και βλέπεις στη Βουλή τον πολύ κ. Λοβέρδο να δηλώνει, μετά το τερατούργημά του στο Ασφαλιστικό, πως θα φέρει νόμο για να βάλει στοπ στις όποιες στοιχειώδεις αυξήσεις αποφασιστούν από τον ΟΜΕΔ (τώρα καταλαβαίνουμε γιατί ήθελε τόσο να τον καταργήσει…) ή συνυπογράψουν οι κοινωνικοί εταίροι στις κλαδικές τους συμβάσεις.

Μα δεν υπάρχει κάποιος να τον πάρει με το σκουπόξυλο… Ποιος δεν ξέρει ότι η υπογραφή της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας είναι η βάση για τις κλαδικές διεκδικήσεις και προσπαθεί τώρα να μας πείσει ότι ξαφνικά έγινε η… οροφή;

Λίγη τσίπα παιδιά, δεν βλάπτει…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου..

Το τελευταίο «αντίο» στον Γιώργο Δασκαλόπουλο

Posted in Δημοσιογραφικά

Από τον ΠΣΑΤ εκδόθηκε πριν από λίγο η ακόλουθη ανακοίνωση:
Το τελευταίο αντίο στον Γιώργο Δασκαλόπουλο, που πέθανε ξαφνικά από παθολογικά αίτια, σε ηλικία 45 ετών, θα απευθύνουν αύριο το πρωί συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι.

Η κηδεία του Γιώργου Δασκαλόπουλου θα γίνει αύριο, Παρασκευή 23 Ιουλίου, στις 10 το πρωί, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Παλαιοξάρι Φωκίδας. Το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, διερμηνεύοντας τα αισθήματα του συνόλου των αθλητικών συντακτών, απευθύνει για μια ακόμη φορά τα πιο θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του, ενώ αποφάσισε να κατατεθεί στεφάνι στη σωρό του και να θεσμοθετηθεί ετήσιο έπαθλο στη μνήμη του .

Όλοι εμείς που γνωρίσαμε τον Γιώργο Δασκαλόπουλο θα έχουμε να θυμόμαστε το ήθος του, τη δημοσιογραφική του επάρκεια και το μαχητικό του πνεύμα για την ανάδειξη της αλήθειας και της υπεράσπισης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων.

Καλό ταξίδι Γιώργο. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

 

Μακάρι να μπορούσα να πάω, αλλά θα 'χω δουλειά ώς τις 7 το απόγευμα καθώς είμαι βάρδια στην «Κ».

Έχω πάει στο χωριό του και είναι πραγματικά υπέροχο πάνω στο βουνό...

60.000 «ευχαριστώ» από καρδιάς

Posted in Τα δικά μου

Σε λίγο το κοντέρ των επισκεπτών αυτού του Site θα «χτυπήσει» 60.000 επισκέψεις. Κι αυτό θεωρώ ότι είναι μια κατάκτηση πραγματικά μεγάλη. Που κέρδισα με το σπαθί μου.

Μέρα με τη μέρα εκατοντάδες άνθρωποι εμπιστεύονται αυτή τη σελίδα και περιμένουν να δουν και να και να διαβάσουν κάτι ενδιαφέρον. Ελπίζω να μην τους διαψεύδω την προσδοκία.

Το παλεύω πάντως... Προσπαθώ να είμαι μέσα στα πράγματα. Έτσι κι αλλιώς παρακολουθώ και ζω την επικαιρότητα από τα μέσα. Αλλά θεωρώ πως η ενημέρωση, το μοίρασμα μπορεί να γίνει με διαφορετικό τρόπο. Δεν συμφωνώ με τις κραυγές και αποφεύγω τους... ψιθύρους...

Μήνα το μήνα, η εμπιστοσύνη σας είναι για μένα μια κατάκτηση. Αυτό που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι ότι δεν πρόκειται να σας διαψεύσω.

Θα συνεχίσω να βάζω πρωτογενή κείμενα και δικές μου φωτογραφίες, θα συνεχίσω να γράφω για αυτά που ξέρω, που είδα, που έζησα, να μεταφέρω σε τούτο δω τον διαδικτυακό τόπο την εμπειρία ζωής, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι.Ξεκάθαρα πράγματα. Νομίζω αυτό αγαπήσατε και γι' αυτό είστε εδώ. Συνεχίζουμε αταλάντευτα στο δρόμο που χαράξαμε με τη χαρά να βλέπουμε νέους αναγνώστες να μπαίνουν στο κλάμπ των φίλων.

Εντάξει, μην «πιέζεστε» να γράψετε, να σχολιάσετε τα γραφόμενά μου... Τα εκατό πρώτα χρόνια είναι δύσκολα. Μετά, όλα είναι πιο εύκολα. Πιστέψτε με...

Ωμή παρέμβαση Λοβέρδου για κατάργηση των αποφάσεων του ΟΜΕΔ

Posted in Επικαιρότητα

Απίστευτος αυτός ο Λαβέρδος. Το... παλικάρι έχει πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο του ως θεματοφύλακας του ΔΝΤ...

Η δήλωση του Υπουργού Εργασίας κ. Λοβέρδου περί νομοθετικής παρέμβασης για ακύρωση των αποφάσεων του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης απέναντι στον θεσμό.

Η θέση της ΓΣΕΕ είναι σαφής και αδιαπραγμάτευτη για την απαρέγκλιτη ισχύ των τριών σταδίων της διαβούλευσης, της μεσολάβησης και της διαιτησίας.

Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να αλλάξει το τρίπτυχο αυτό. Ο Υπουργός Εργασίας αποδεικνύει ότι είναι εναντίον του θεσμού του ΟΜΕΔ, εκπέμποντας στο ίδιο μήκος κύματος με τους εργοδότες.

"Εφυγε" ο Γιώργος Δασκαλόπουλος του Κων.

Posted in Επικαιρότητα

Η σημερινή πρώτη σελίδα τη αθλητικής εφημερίδας "Φως" με μεγάλη αναφορά στην απώλεια του Γιώργου... Δεν είναι από αυτά που συμβαίνουν συχνά...

Άλλα ένα μαύρο μαντάτο για το χώρο. Μόνο που αυτή τη φορά ο Γιώργος δεν ήταν κάποιος, ήταν ο γνωστός, ο φίλος, ο αδερφός του φίλου Αντώνη Δασκαλόπουλου.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με βαθιά θλίψη ανακοινώνει την απώλεια του δημοσιογράφου Γιώργου Δασκαλόπουλου του Κων/νου, που πέθανε αιφνιδίως σε ηλικία 45 ετών.

Ο Γιώργος Δασκαλόπουλος γεννήθηκε στο Παλαιοξάρι Φωκίδος το 1965 και αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία ξεκινάει το 1986 στην «ΑΥΡΙΑΝΗ» και στη συνέχεια εργάστηκε στον «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΛΟΓΟ», στον «ΦΙΛΑΘΛΟ», στην «ΕΞΟΡΜΗΣΗ» και από τον Νοέμβριο του 1987 έως και το τέλος της σύντομης ζωής του στο «ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ», στο οποίο διατηρούσε και προσωπική στήλη.

Ο Γιώργος Δασκαλόπουλος, παράλληλα με τη δημοσιογραφική του εργασία, ανέπτυξε και έντονη κοινωνική και συνδικαλιστική δράση. Είχε κατ’ επανάληψη εκλεγεί μέλος του Μεικτού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ, ενώ διετέλεσε Έφορος στο Δ.Σ. του ΠΣΑΤ.

Ως άνθρωπος υπήρξε έντιμος και αγωνιστής. Ήταν καλοσυνάτος, ευγενικός πάντοτε γελαστός και ευχάριστος. Οι συνάδελφοί του θα τον θυμούνται για την πραότητα του χαρακτήρα του και τις καλές του προθέσεις.

Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ εκφράζει στους οικείους του τα ειλικρινή του συλλυπητήρια και αποχαιρετά έναν έντιμο και άξιο συνάδελφο.

Η κηδεία του Γιώργου Δασκαλόπουλου θα γίνει αύριο το πρωί στις 10 στο χωριό που γεννήθηκε, στο Παλιοξάρι Φωκίδας. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει...

  • Δείτε και την ανακοίνωση του ΠΣΑΤ, του Συνδέσμου Αθλητικών Συντακτών.

Η πρώτη μεγάλη νίκη μας!

Posted in Επικαιρότητα

Το κτίριο της Νομαρχίας δεν έγινε... Στη θέση του με τη δυναμική παρέμβασή μας θα γίνει ένα πρότυπο νηπιαγωγείο που χρειάζεται η περιοχή μας...

Το Βlog μας το πανηγυρίζει! Και δικαιολογημένα... Δεν είναι λίγο να έχεις δώσει την ψυχή σου γι' αυτή την υπόθεση και τώρα να ακούμε ότι μπαίνει στο στάδιο της υλοποίησης.
Με πήρε ο Κώστας στο τηλέφωνο ενθουσιασμένος. Εκείνος τον είχε πάρει ο Βασίλης. Ο κύκλος είχε ανοίξει. Το νέο άρχισε να μεταδίδεται...

Εδώ θα γίνει νηπιαγωγείο! Η νομαρχία της Αθήνας αποφάσισε να παραχωρήσει το οικόπεδο στη συμβολή των οδών Αίμωνος -Δημοσθένους και Ευκλείδου , μετά από εισήγηση του νομάρχη της Αθήνας Γιάννη Σγουρού, για την ανέγερση του νηπιαγωγείου.

Πρόκειται για μια πρώτη νίκη όλων μας, των κατοίκων και της Επιτροπής της Ακαδημίας Πλάτωνα που με επιμονή και αγωνιστικότητα διεκδικήσαμε το συγκεκριμένο οικόπεδο.
Σημαντικό ρόλο στη μάχη της διεκδίκησης έπαιξε ο ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός σταθμός Σκάι διοργανώνοντας τη συναυλία με τους Χ. Θηβαίο και Δ. Τσακνή, όσο και η αλλαγή στάσης του Νομάρχη Γιάννη Σγουρού που ανταποκρίθηκε στο αίτημα των πολιτών. Η δε συναυλία αποτέλεσε την απαρχή για την επαναπροσδιορισμό του αρχαιολογικού πάρκου ως μνημείο παγκόσμιου πολιτισμού, την ίδια ώρα που οι εργολάβοι το αντιμετώπιζαν ως ένα "φιλέτο" αδόμητης γης.

Τώρα, αφού η νομαρχία αποδέχθηκε το δίκαιο της πρότασης των κατοίκων είναι η σειρά της Άννας Διαμαντοπούλου να επιταχύνει τις διαδικασίες κατασκευής ενός πρότυπου νηπιαγωγείου, αλλά και των Τ. Μπιρμπίλη και Π. Γερουλάνου να καταλήξουν σε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ανάπλασης και ανάδειξης της περιοχής, ως χώρου παγκόσμιας εμβέλειας.

Η ανακοίνωση της νομαρχίας:

"Την παραχώρηση του ακινήτου της Νομαρχίας Αθηνών επί των οδών Αίμωνος, Ευκλείδου και Δημοσθένους στην περιοχή Ακαδημίας Πλάτωνος του Δήμου Αθηναίων στον Οργανισμό Σχολικών Κτηρίων Α.Ε. για την ανέγερση διδακτηρίων, αποφάσισε , μετά από εισήγηση του Νομάρχη Αθηνών, Γιάννη Σγουρού το νομαρχιακό συμβούλιο. Ο Οργανισμός Σχολικών Κτηρίων Α.Ε. έχει προτείνει το ανωτέρω ακίνητο για την ανέγερση διδακτηρίων, το οποίο κρίθηκε απολύτως κατάλληλο από την οικεία Επιτροπή Καταλληλότητας. Κατόπιν των ανωτέρω, ο Οργανισμός προτείνει την παραχώρηση του ακινήτου στην ΟΣΚ Α.Ε. με αντίτιμο που θα καθοριστεί από ορκωτούς λογιστές σύμφωνα με την νομοθεσία, για πενήντα (50) έτη για την ανέγερση σχολικού διδακτηρίου εντός πενταετίας με αναθέτουσα αρχή την ΟΣΚ Α.Ε."

Οι αγώνες φέρνουν νίκες! Αλίμονο από αυτούς που επιμένουν να... κάθονται αναπαυτικά στην πολυθρόνα του σπιτιού τους...

  • Δείτε τι έγραψε στο Blog του ο Κώστας Κίτσιος, στο Blog της ΟΑΣΙΣ η Αναστασία και πώς το παρουσιάζει η ΕΚΑΠ στο δικό της Blog.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA